ตุ๊กตายางNC+++

เมื่องานเลี้ยงจบลงแขกผู้มีเกียรติทุกคนในงานก็ต่างแยกย้ายกันกลับ เหลือก็แต่ครอบครัวของเอวารินทร์และอัครวินท์ที่ยังคงอยู่เป็นกลุ่มสุดท้าย

"สุขสันต์วันเกิดอีกทีนะคะคุณพ่อ"เอวารินทร์กล่าว

"นี่ก็ดึกมากแล้ว พาน้องกลับบ้านเลยก็ได้ซัน"

"เอ่อ...วันนี้เอวาจะนอนคอนโดครับพ่อ พรุ่งนี้มีเรียนของอยู่คอนโด ถ้ากลับบ้านเดี๋ยวพรุ่งนี้จะวกไปวกมา"

"อ้อ งั้นหรอ งั้นก็ไปส่งน้องที่คอนโด แล้วอย่ารังแกน้อง ไม่งั้นฉันเอาแกตายแน่"อัครเดชคาดโทษเจ้าลูกชายตัวแสบ

"อย่าดื้อกับพี่เขานะเราน่ะ"คุณหญิงพัชรินทร์ปรามลูกสาว

"แม่~"ทำไมทุกคนต้องไว้ใจให้นายนี่อยู่กับเธอด้วย เจ้าเล่ห์ กะล่อน แถมยังหื่นกามอีก

"ฝากน้องด้วยนะซัน ถ้าน้องดื้อจัดการได้เลยนะ แม่อนุญาต"

"แม่!"นี่ไง แม่นี่ตัวดีเลย เปิดทางให้คนแบบนี้มารังแกลูกสาวของตัวเองได้ยังไงกันนะ

"ครับแม่ ผมจะดูแลน้องเป็นอย่างดีเลยครับ แม่ไม่ต้องห่วง ผมจะไปรับไปส่ง รับรองครับ"อัครวินท์ตอบพัชรินทร์อย่างสุภาพ แหมทำตัวเป็นลูกเขยที่ดี เอาหน้าชัดๆ อยากให้เห็นเบื้องหลัง

ความร้ายกาจของอีตานี่เสียจริงๆ เธอกล่าวในใจ

จากนั้นทั้งคู่ก็ออกมาจากงานเลี้ยง ภายในรถที่เงียบอีกแล้ว มันชวนอึดอัดทุกครั้ง แค่อยู่ร่วมหายใจในพื้นที่แคบๆ กับเขาก็รู้สึกหายใจหายคอไม่ค่อยคล่องแล้ว มลพิษชัดๆ เธอคิด

"นี่ เลิกถอนหายใจสักทีเถอะ อะไรจะอึดอัดขนาดนั้น"เขากล่าวออกมาอย่างหงุดหงิด

"ก็ฉันไม่อยากอยู่ใกล้นาย"

"อ้อ...งั้นก็ทนหน่อยแล้วกันนะ เพราะตามสัญญาของเรามัน2ปี อดทนทำหน้าที่เมียไปก่อนก็แล้วกัน"เขาเอ่ยด้วยเสียงประชดประชัน หึ! รังเกียจอะไรกันปานนั้น

"จะพยายามอดทนก็แล้วกัน หวังว่า2ปีจะผ่านไปเร็วๆ ฉันเบื่อขี้หน้านายเต็มทนแล้ว"

"เอวา!!"

"..."

"จะยั่วโมโหกันไปถึงเมื่อไหร่ อยู่ใกล้ฉันมันไม่ตายหรอก"

"ไม่ตาย แต่ไม่อยากอยู่"

"ดี งั้นก็ฝืนหน่อยนะ เพราะฉันเป็นพวกชอบบังคับจิตใจคนอื่นด้วยสิ ยิ่งท้าทายยิ่งชอบ ฉันเป็นพวกโรคจิตชอบทำอะไรตรงข้าม ขัดฉันเยอะๆ"

"นี่ แล้วนี่จะไปไหน ไม่ใช่ทางไปคอนโดฉัน"เอวารินทร์โวยวายเมื่อร่างสูงกำลังขับหักไปอีกเส้นทางหนึ่งที่ไม่ใช่ทางไปคอนโดเธอ

"ก็ไม่ใช่น่ะสิ ใครบอกว่าฉันจะไปส่งที่คอนโดเธอคิดไปเองหรือเปล่า?"

"แต่นายบอกพ่อนายว่าจะไปส่งฉันที่คอนโด แล้วนี่จะพาฉันไปไหน!"

"ฉันจะพาไปไหนก็เรื่องของฉัน นี่มันรถฉัน!"

ไปกันใหญ่แล้ว นี่เขาเป็นบ้าอะไรของเขาเนี้ย เอวานะเอวา ไม่น่าไปซ่ากับนายนี่เลย อีตานี่ต้องเป็นบ้าไปแล้วแน่ๆ

"ฉันให้โอกาสเธอได้ทำตัวน่ารักๆ กับฉันแล้ว แต่เธอเลือกที่จะงี่เง่ากับฉันเอง งั้นต่อไปก็ยอมรับผลที่จะตามมาก็แล้วกัน พยศให้เยอะๆ ฉันชอบ!"อัครวินท์พูดพร้อมกับลากแขนเรียวของเอวารินทร์นลงจากรถจนมาถึงหน้าห้องของเขา

เขาใช้นิ้วแสกนที่ประตูก่อนที่จะเปิดมันเข้าไป และปิดมันด้วยเท้าของเขา โดยมือยังคงฉุดกระชากลากถูร่างบางเข้ามาด้วยจนมาถึงห้องนอนสุดหรูของเขา ก่อนที่จะเหวี่ยงร่างบอบบางนั้นลงเตียงอย่างไม่ใยดีนัก

"นี่อย่านะ นายเป็นบ้าไปแล้วหรือไง!"เธอเองก็ไม่ยอมเหมือนกันตะคอกใส่คนที่อารมณ์ร้อน

"ฉันบ้าได้มากกว่านี้อีกนะ"

"ช่วยตั้งสติด้วยนะ หยุด หยุด ฉันบอกให้นายหยุดไง อ๊ายยยย"ร่างหนาผลักดันร่างบางลงอย่างแรง ต่อมาก็ขึ้นมาคร่อมบนร่างของเธอมือหนารวบสองแขนที่เอาแต่ทุบตีเขาไว้เหนือหัว

"ฉันไม่ชอบให้ใครมาดื้อกับฉัน"

"หยุดเดี๋ยวนี้นะ นายจะทำอะไร!"ถึงแม้ว่าจะรู้อยู่แล้วว่าคนตรงหน้าคิดเป็นแต่เรื่องใต้สะดือ แต่เธอก็ยังคงถามเพื่อถ่วงเวลาแม้จะน้อยนิดก็ตาม

"ทำแบบที่เคยทำ บอกแล้วไงฉันจะไม่ใจดีกับเธอแล้ว"พูดจบเขาก็ก้มซุกไซร้ไปที่ซอกคอหอมกรุ่นของเธอทันที ริมฝีปากขบเม้มไปทั่วลำคอขาวจนเกิดรอย

"อื้อ...ปล่อยนะ..."

"เลิกร้องเสียงดังสักทีหนวกหู อ้อ แต่ถ้าครางน่ะฉันรับได้นะ"รอยยิ้มเจ้าเล่ห์กระตุกขึ้นที่มุมปากก่อนที่จะก้มลงไปซุกไซร้อย่างกับสัตว์ป่าผู้หิวกระหาย ครั้งแรกไม่อ่อนโยนยังไง ครั้งนี้ก็ไม่อ่อนโยนเช่นกัน

"..."เธอเบี่ยงหน้าหนีไม่ยอมมองสบตากับคนตรงหน้า ได้แต่หลับตาแล้วยอมรับชะตากรรมที่จะเกิดขึ้น เพราะถึงดิ้นยังไง แรงเท่ามดก็คงจะสู้แรงควายอย่างเขาไม่ได้

เสื้อผ้าน้อยชิ้นถูกเขาถอดออกอย่างไม่ใยดีทุกชิ้น ต่อมาก็ปลดเปลื้องของตัวเองต่อ เขาสำรวจกวาดตาไปทั่วร่างบาง ผิวขาวละเอียดราวน้ำนม อกอวบอิ่มที่จับทีไรก็เด้งดึ๋งสูงมือแถมขนาดยังล้นมืออีก

"สวยไปทุกส่วนจริงๆ"เขาพรึมพรำราวกับคนละเมอ และไม่รอช้าก็ซุกไซร้ที่ซอกคอหอมกรุ่นนั้น มือหนาก็ขยำเต้าอวบเด้งนั้นอย่างเมามัน นิ้วเรียวขยี้ยอดประทุมสีแดงระเรื่อจนมันเป็นตุ่มเป็นไต จากนั้นก็เลื่อนใบหน้าลงมาดูดกลืน ซุกไซร้กับเต้าอวบๆ มือหนาอีกข้างยังคงรวบสองมือบางของเธอเอาไว้เหนือหัวเช่นเคยกันพยศ

"..."ไม่มีแม้แต่เสียงครางออกมาให้ได้ยิน ร่างปากเม้มริมฝีปากเอาไว้เเน่น เพื่อไม่ให้มีเสียงเล็กรอดออกมาให้เขาได้ยิน แม้ภายในจะกระเจิดกระเจิงไปตามอารมณ์ร้อนของเขาแล้วก็ตาม

มือหนาไล้มือที่ขยำอกอวบนั้นลงไปที่หน้าท้องแบนราบ ก่อนที่จะค่อยๆ เลื่อนลงไปยังจุดสงวนที่ตอนนี้ปิดสนิทเนื่องจากผ่านการใช้งานมาแค่ครั้งเดียว

ดวงตาคมจับจ้องไปที่ของสงวนของเธออย่างหลงไหล ไม่เคยเจออะไรสวยงามเท่านั้นมาก่อนเลยในชีวิต และไม่เคยคิดที่อยากจะใช้ลิ้นสัมผัสของใครมาก่อนแม้ผู้หญิงคนนั้นจะคบกับเขามาเกือบ5ปี เขาก็ไม่เคยคิดจะใช้ปากกับส่วนนั้นของเธอ แต่กับคนตรงหน้ามันแปลก และยิ่งมองก็ยิ่งอดใจไม่ไหวจึงต้องใช้มือแยกขาเรียวออกและก้มลงไปดูดเลียตรงนั้น จนร่างบางรู้สึกเสียวซ่านจนเผลอเด้งรักสัมผัสของเขา

เมื่อเห็นว่าร่างบางเคลิ้มตาม ถึงแม้จะไม่ส่งเสียงออกมาให้ได้ยินเขาก็ยิ่งอยากแกล้ง ลิ้นร้อนชื้นเกี่ยวตวัดเอาความหวานที่มันไหลฉ่ำเยิ้มออกมาจนเกือบหมด แม้จะอยากเก็บทุกหยดแต่ก็ต้องเหลือไว้เป็นน้ำหล่อลื่นเพื่อน้องชายที่มันแข็งขึงของเขาต่อ

ลิ้นของเขาตวัดเข้าออกรัวเร็วขึ้น มือที่รวบรัดเอาไว้ก็ปล่อยให้เป็นอิสระ ถึงตอนนี้คงไม่กล้าที่จะพยศหรอก เพราะคนมากประสบการณ์อย่างเขารู้ดีว่าผู้นั้นชอบตรงไหน

"อ๊ะ!..."เสียงครางแผ่วเบา แต่คนร่างสูงกลับได้ยินมัน และมันช่างเป็นเสียงที่หวานหูเสียเหลือเกิน

นิ้วเรียวบี้เกสรเพื่อเพิ่มความเสียวให้ร่างบางรู้สึกร่วมรักกับเขามากขึ้น บิ้นหนายังคงทำหน้าที่ตวัดดูดกินน้ำหวานต่อไป จนในที่สุดร่างบางก็กระตุกเกร็งเพราะเสร็จสม ขึ้นไปแตะขอบสวรรค์ พร้อมกับปล่อยน้ำหวานออกมาจนเต็มช่องรัก อัครวินท์ไม่รอช้ารีบดึงน้องชายตัวโตแข็งขึงนั้นสาวชักเข้าออกสองสามครั้ง ก่อนที่จะสอดตัวตนอันใหญ่โตเข้าไปในร่องคับแคบของเธอเข้าไปจนสุดลำทีเดียวด้วยความเร็ว

"อ๊าย...เจ็บ!"เธอร้องตวาดลั่น น้ำตาเอ่อคลอออกมา ทั้งเจ็บ ทั้งจุก ทั้งแสบ แต่กลับเสียวไปในเวลาเดียวกันจนไม่รู้ว่าความรู้สึกไหนมันมากกว่ากัน

"อ๊าส์...แน่นชิบ"

"..."เขาไม่สนใจว่าคนตรงหน้าจะสะกดกั้นไว้อย่างไร เพราะตอนนี้มันทั้งแน่น ทั้งเสียว ทรมาน มันบีบรัดจนเขาอยากจะแตกเสียตอนนี้ อยากจะพยศก็พยศไป ตอนนี้ต้องการปลดปล่อย และปลดปล่อยเท่านั้น

ไม่รอช้าแต่อย่างใดเอวสอบกระแทกเข้าออกทันทีเมื่อดึงสติกลับมาได้ แม้การขยับจะยากแสนยากก็ตาม

ปึ่กๆๆๆๆ

ร่างสูงกระแทกกระทั้นถี่ๆ รัวๆ ด้วยแรงที่กระแทกแรงจนหน้าอกอวบนั้นเด้งขึ้นลงตามจังหวะอันเร่าร้อนของเขาตอนนี้ จึงปฏิเสธไม่ได้ที่จะใช้มือขึ้นไปขยำ

"อ๊าส์ ซี๊ดดดด แน่น มันแน่นมาก"ภายในห้องที่มีแต่เสียงครางของร่างสูงที่เอาแต่กระแทกกระทั้นอย่างเมามันส์อยู่คนเดียว แบะร่างบางไม่ยอมให้ความร่วมมือกับเขาเลยสักนิด

"นี่ฉันเอากับตุ๊กตายางหรือไง ครางออกมา"

"อึก...ไม่!"ก็อย่างที่บอก ถ้าเขาต้องการเธอมักจะทำตรงข้ามเสมอ แม้ครั้งนี้จะยากกว่าครั้งไหนๆ แต่ก็ต้องฝืนทนกัดมันเอาไว้อย่างสุดแสนจะทรมาน

"ดี! อดทนให้ได้นะ เพราะคืนนี้ฉันจัดเธอทั้งคืนแน่ อยากจะรู้เหมือนกันจะร้องยกไหน"ไม่พูดเปล่าแต่เขากลับกระแทกเข้าไปแรงๆ แบะหนักหน่วง จนเธอจุกจนน้ำตาแทบเล็ด นายบ้านี่เป็นปีศาจแน่ๆ ไม่อ่อนโยนเอาเสียเลย จากนั้นน้ำใสๆ ก็ไหลออกจากตาจึงได้แต่หลับตาเอาไว้อย่างนั้น

"หึ! มีเซ็กซ์กับฉันมันทรมานขนาดนั้นเลยถึงกับต้องร้องไห้"

ยิ่งเห็นท่าทีที่เอาแต่ปฏิเสธเขายิ่งทำให้เขาแทบคลั่ง อยากจะบ้าตาย นี่เขาข่มขืนเธออีกแล้ว จะมีครั้งไหนไหมที่เธอจะเต็มใจให้เขา ดี! อยากเก็บเอาไว้ก็เก็บไปเลยเสียงน่ะ ถึงอย่างไรเขาก็จะกระแทกแบบนี้ทั้งคืน

และในไม่นานร่างบางก็กระตุกตอดรัดท่อนลำของเขาถี่ๆ คงจะเสร็จอีกแล้ว เขาจึงรีบเร่งจังหวะให้ไปถึงปลายทางโดยเร็ว ในเวลาต่อมาก็กระตุกและปล่อยสายสวาทออกมาแตกพุ่งกระจายในตัวเธอจนหมดทุกหยาดหยด แบะไม่พอแค่นั้น ความเป็นชายมันยังคงเขม็งแข็งขึงอยู่ เขาก็จับมันยัดเข้าไปใหม่ และบรรเลิงบทรักบทใหม่ให้กับเธอ จนร่างบางที่เอาแต่นอนนิ่งๆ แข็งเป็นท่อนไม้ นิ่งไปจริงๆ แบบหมดสติไปเลย

"อ๊าส์...เอวา...เอวา!"เขาหยุดกระแทกกระทั้นแล้วเขย่าแขนเธอเบาๆ แต่เธอเข้าสู่ห้วงนิทราไปแล้ว "บ้าเอ้ย!"

"สลบเลยหรอวะ!"นี่นับเป็นครั้งแรก ที่เขามีอะไรกับผู้หญิงแล้วเธอหมดสติไปต่อหน้าต่อตาระหว่างร่วมรักกับเขา ปกติไม่ว่ากี่ยกสาวๆ พวกนั้นก็รับไหว ไม่เคยเจอใครร้องไห้หรือเป็นลมไปต่อหน้าต่อตาแบบนี้ แล้วทีนี้ยังไงเนี้ย ยังไม่ถึงกลางคันเลย

"ช่วยตัวเองอีกแล้วสินะไอ้ซัน!"พูดจบเขาก็ถอดถอนท่อนนั้นออกจากนั้นก็ดึงผ้าห่มมาคลุมร่างเปลือยเปล่าที่หมดสติไป และเดินมุ่งไปที่ห้องน้ำปลดปล่อยเจ้าลูกชายครั้งนี้ให้เสร็จ

"อ๊ะ อ๊าส์..."ใจก็อยากจะท่องรักให้ยาวนานตลอดทั้งคืน แต่แค่3ยกเธอก็ชิ่งหนีไปก่อนแล้ว แล้วยังไงก็ต้องมาช่วยตัวเองแบบนี้ นี่มันเรื่องบ้าบอชัดๆ ซื้อกินอีกดีไหมเนี้ย ยังไม่สะใจเลย เขากล่าวในใจ

แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็สะกดกั้นเอาไว้แล้วล้างเนื้อล้างตัวแล้วออกมานอนกกกอดร่างไร้สติบนเตียงแทน

"เธอทำฉันแทบเป็นบ้าอยู่แล้วรู้ตัวหรือเปล่า เมื่อไหร่จะเลิกปฏิเสธฉันเสียทีนะเอวา"มือหนาปัดผมที่ปรกหน้าสวยๆ ไปทัดหูไว้อย่างอ่อนโยน จากนั้นก็หลับตามเธอไป