ใจบางNC+++

เมื่อเข้ามาในภายห้องรับรอง อัครวินท์ก็เดินตรงไปนั่งโซฟาตัวยาวอย่างสบายใจ พร้อมกับหยิบรีโมทมากดเปิดดูสิ่งที่ตนสนใจ ภายในห้องสี่เหลี่ยมกว้างขวาง มีสิ่งอำนวยความสะดวกครบครัน ไม่ว่าจะเป็นห้องนั่งเล่นมีโซฟาตัวยาวและโต๊ะญี่ปุ่นวางอยู่กลางห้องครบเซต ตู้เย็น แอร์ เครื่องชงกาแฟ ทีวี และห้องน้ำขนาดพอดีกับห้อง

"มานั่งนี่!"อัครวินท์ตบโซฟาเบาๆ

"..."ถึงอย่างนั้นเธอก็เดินไปนั่งแต่โดยดี ระหว่างรอให้อาหารมาเสริฟก็เลื่อนดูจอสี่เหลี่ยมเครื่องหรูไปพรางๆ

~เสียงโทรศัพท์ของอัครวินทร์~

'ปาริฉัตร'

เสียงโทรศัพท์ของร่างสูงดังขึ้นต่อเนื่องหลายครั้ง แต่ก็ดูเหมือนว่าเจ้าของเครื่องจะไม่กดรับเสียที จนร่างบางต้องหันมามอง

"รับสักทีสิ จะปล่อยให้มันดังอยู่แบบนั้นหรอ ถ้าไม่รับก็ตัดสายไปรำคาญ!"เธอกล่าวด้วยความหงุดหงิดที่เขาไม่ยอมกดรับเสียที

"รับให้หน่อยสิ!"

"ฉันไม่ได้เสียมายาทเหมือนนายนะ ที่ชอบถือวิสาสะหยิบนู้นหยิบนี่ตามอำเภอใจตัวเองน่ะ"

"รับให้หน่อย"เขาไม่เถียงเธอที่บ่นใส่เขา แต่กลับบอกอีกรอบเพื่อให้สาวน้อยร่างบางนั้นรับให้

"แม่ดาราคนนั้นนี่!"เธอเลิกคิ้วถามเมื่อหยิบโทรศัพท์ของเขาขึ้นมา

"อืม..."

แต่แล้วเธอก็กดรับสาย และเสียงแหลมๆ ก็พูดขึ้นมาในทันทีที่เธอเลื่อนรับสายเธอ

[ซันคะ ฉัตรอยากเคลียร์กับซัน] เธอเปิดสปีกเกอร์โฟนให้เขาได้ยินด้วย แล้วมองหน้าเขาเพื่อขอความคิดเห็นว่าจะตอบปรายสายยังไง

แต่แล้ว อัครวินท์ก็คว้าใบหน้าของสาวสวยตรงหน้ามาจูบอย่างดูดดื่ม ดวงตากลมโตเบิกกว้างด้วยความตกใจ แต่ไม่นานเธอก็เคลิ้มตามเขาไป มือหนาประคองท้ายทอยของเธอไว้ให้รับกับริมฝีปากของเขาอย่างถนัดถนี่ มืออีกข้างลูบไล้ขาเรียวไร้ไขมันส่วนเกิน ก่อนที่จะสอดเข้าใต้กระโปรงสั้นของเธอ

"อื้ม..."นิ้วเรียวเขี่ยติ่งเกสรเบาๆ จนร่างบางนั้นเสียวกระสันไปทั้งตัวจนเผลอครางออกมา "อ๊ะ!..."

[ซันคะ ซันอยู่กับใคร!...] เสียงครางของเอวารินทร์ดังเข้าไปในโทรศัพท์เครื่องหรูจนปรายสายต้องเอ่ยถามขึ้น

ใบหน้าหล่อ เลื่อนออกมามองใบหน้าสวยหวานปนเซ็กซี่ของเธออย่างหลงไหล จมูกโด่งกดลงไปที่แก้มเนียนแล้วสูดกลิ่นหอมๆ จนสุดปอด เขาค่อยๆ เลื่อนไปที่ซอกคอหอมกรุ่นของเธอและไล้เลียเบาๆ จนเธอสะท้านไปทั้งตัวด้วยความเสียวกระสันจนต้องหายใจเข้าออกถี่ๆ

"อื้ม..."เสียงร่างสูงครางออกมาเพื่อจงใจให้ปรายสายได้ยินเสียงของเขา

มือหนาใช้นิ้วเรียวเขี่ยเจ้าแพนตี้ตัวจิ๋วเบี่ยงไปด้านข้าง จากนั้นก็ใช้นิ้วที่ยาวที่สุดกดลงไปจนสุดนิ้ว เลื่อนเข้าออกเบาๆ ก่อนที่จะค่อยๆ เร่งจังหวะให้รัวเร็วขึ้น

"อ๊ะ!...อ๊าส์..."เสียงหวานๆ ของเธอมันทำให้เขาหัวใจสั่นไหว ตายและ อารมณ์เตลิดไปหมดแล้ว ความเป็นชายแข็งขึงดุนดันกางเกงจนแทบปริ "อ๊ะ...พี่ซันขา..."และแทบไม่เชื่อหูตัวเอง เสียงหวานๆ นั่นเอ่ยเรียกชื่อเขางั้นหรอ แม่คุณพ่อคุณเอ้ย ตายแน่ๆ ใจบางหมดแล้ว แค่เสียงครางหวานๆ ก็ว่าเตลิดแล้วนี่ครางชื่อเขาอีก หลงจนหาทางออกไม่เจอแล้วแม่คุณ

"อื้ม...พี่ชอบให้เอวาครางชื่อพี่แบบนี้จัง"พูดจบเขาก็ก้มลงไปจุมพิตที่ปากบางแต่งแต้มด้วยลิปสติกสีแดงอมชมพูน่าจูบนั่น ปากนุ่มๆ ละมุนหวานลิ้นอย่างไม่เคยได้สัมผัสที่ไหนแต่กลับได้ลิ้มลองที่เธอ

[ซัน! ซัน!]

จากนั้น ปรายสายก็วางไป เมื่อรู้ว่ากำลังฟังเสียงอะไรอยู่ คงจะเป็นบทรักเร่าร้อนกันสินะ แล้วดูเหมือนเขาจะไม่สนใจเสียงเรียกของเธอเลยสักนิด

พลั่ก!

"ออกไปได้และ!"เมื่อเห็นว่าปรายสายตัดไป เอวารินทร์ก็รีบผลักร่างสูงออกทันที ละครจบแล้วถ้าเล่นต่อมีหวังเธอได้คล้อยตามไปกับเขาแน่ๆ ถึงแม้ว่าจะรู้สึกไปตามเกมส์เขาแล้วก็ตาม ร่างบางสะบัดศีรษะเบาๆ เพื่อไล่ความมึนเมาออกไป แต่ยังพอตั้งสติได้ และถ้าไม่มีฤทธิ์แอลกอฮอล์ก็คงไม่กล้าแสดงละครสุดเร่าร้อนให้ปรายสายได้ยินแบบนั้นหรอก มันน่าอายชะมัด

"อื้อ...อย่าใจร้ายนักสิ ข้างล่างเธอต้องการฉันแล้วดูสิ เยิ้มเชียว"ไม่พูดเปล่า แต่มือหนานั้นลูบไล้เบาๆ ที่ขาเรียวของเธอเพื่อเร้าอารมณ์ อีกครั้งหวังให้ไฟกองเดิมมันติด

"ไม่ อย่าบังคับฉันนะ เมื่อกี้ฉันอุตส่าห์ช่วยนาย หัดสำนึกบุญคุณกันบ้าง"เธอเฉไฉทั้งที่เล่นละครก็ส่วนหนึ่ง อีกส่วนหนึ่งก็เผลอเคลิ้มไปด้วยรสรักที่เขามอบให้ มันช่างวาบหวามเสียเหลือเกิน

"ก็กำลังจะตอบแทนบุญคุณอยู่นี่ไง...อ้อ...ฉันชอบให้เธอครางชื่อฉันแบบเมื่อกี้นะ"เสียงแหบพร่ากระซิบที่ข้างหูขาว ก่อนที่จะเป่าลมร้อนๆ รดไปที่ต้นคอของเธอจนไรขนตั้งชูชันไปทั่วทั้งร่าง นี่เขาจะแกล้งเธอไปถึงไหนกัน คนบ้า!

"ฉันแสดง! เข้าใจ๊!"มือบางปัดมือปลาหมึกของเขาออก พร้อมกับจัดเสื้อผ้าหน้าผมให้เรียบร้อย จากนั้นก็ค่อยๆ เขยิบออกห่างจากร่างสูงไม่ให้ใกล้ชิดกันมากเกินไป

"แสดงจนจบเลยไม่ได้หรอ นะๆๆ"เขาอ้อนวอนเธอทำเอาเธอเกือบไหววูบไปกับเขา

"ไม่! เรายังไม่ได้เป็นอะไรกัน แล้วอีกอย่างที่ฉันทำเมื่อกี้ เพราะแค่กำจัดยัยนั่นให้ออกห่างจากนาย งานของฉันจะได้จบเร็วๆ นายจะได้เลิกวุ่นวายกับฉันสักที"ไม่รู้ทำไม พอแม่สาวข้างๆ พูดออกมาแบบนั้นกลับไม่ได้รู้สึกดีเลย ลึกๆ แล้วเขาอยากให้เธอเป็นของเขา เมื่อไหร่กันนะเธอจะเต็มใจให้เขาจริงๆ ไม่ใช่เพราะทำตามคำสั่งใคร

"อยากอยู่ห่างจากฉันขนาดนั้นเลย!"เสียงประชดประชันทำให้ร่างบอบบางมองไปยังใบหน้าหล่อๆ ชั่วครู่อย่างไม่ค่อยเข้าใจ

"ใช่ ฉันไม่ชอบอยู่ใกล้คนเจ้าชู้ หื่นกามแบบนาย ยิ่งอยู่ใกล้ ฉันยิ่งไม่ปลอดภัย"

"แต่ก็เคยกันมาแล้วนี่ ไหนๆ ก็จะแต่งงานกันแล้วก็ทำหน้าที่ให้สมจริงไปเลยสิ"

"ไม่มีทาง ฉันจะไม่ยอมให้นายมาบังคับขืนใจฉันอีกเป็นอันขาด"

"หึ! ฉันไม่สนหรอกนะว่าเธอจะรู้สึกยังไง ในเมื่อพูดดีๆ ไม่ชอบ ก็อย่าหาว่าฉันใจร้ายก็แล้วกัน เพราะอะไรที่ฉันอยากได้ ฉันต้องได้ ไม่เว้นแม้แต่ตัวเธอ!"ความหงุดหงิดเข้าครอบงำ แต่อารมณ์ใคร่ยังคงต้องการอยู่ แต่ในเมื่อร่างบางไม่เป็นใจให้เขา เขาก็ต้องจัดการกับความรู้สึกของตัวเอง

ร่างสูงเดินเข้าห้องน้ำไป หวังเพียงจะปลดปล่อยเจ้ามังกรตัวร้ายที่มันพร้อมพ่นพิษให้แตกกระจาย เขาค่อยๆ รูดซิปออกแล้วควักเจ้ามังกรออกมา แล้วรูดเข้ารูดออกตามแรงรักแรงปรารถนาอันเร่าร้อนของเขา

"อื้อ...อ๊าส์...อ๊าส์..."เสียงครางดังออกมานอกห้องน้ำ ทำให้ร่างบางต้องยกมือน้อยๆ ขึ้นมาปิดหู น่าเกลียด ทำไมต้องมาเจออะไรทุเรศแบบนี้ด้วย คนอะไรหื่นกาม หื่นกระหาย ไปอดยากปากแห้งมาจากไหนนักหนา

"อ๊าส์...."เขาชักเข้าชักออกเร็วขึ้นและแรงขึ้น มืออีกข้างค้ำผนักเอาไว้ จากนั้นไม่นานเจ้ามังกรของเขาก็ผงกหัวหงึกๆ ก่อนจะปลดปล่อยพิษร้ายออกมาจนหมด "อื้อ..."บ้าเอ้ย ผู้หญิงตั้งมากมาก็พร้อมจะถวายตัวให้กับเขาทั้งนั้น มีแต่แม่นี่แหละที่ล่อให้เขามีอารมณ์แต่กลับผลักไสไล่ส่งเขาอย่างเลือดเย็น หึ อย่าให้ถึงคอนโดนะ จะเล่นให้เดินออกจากเตียงไม่ไหวเลย จะโกรธก็จะไม่สนใจอีกแล้วในเมื่อพูดดีด้วยแล้วไม่เอาเอง ต้องเจอของแข็งเท่านั้น เอวารินทร์ อยากรู้เหมือนกันว่าเธอจะทนฉันไปได้กี่น้ำ ตั้งแต่นี้ต่อไปจะไม่ใจดีด้วยแล้ว!