เงินเธอก็เหมือนเงินฉัน

เอวารินทร์ย่างกายเข้ามาในคลับหลังจากที่การ์ดด้านนอกตรวจบัตรเรียบร้อยแล้วเธอก็รีบเดินเข้าไปยังที่ประจำที่เคยจองไว้ตามเคย ครั้งนี้เธอเข้ามากับเกวรี ส่วนจีโน่จะตามมาสมทบทีหลัง วันนี้เธอมาในชุดเดรสเกาะอกสีดำสั้นจู๋ พร้อมกับโซ่สีทองคล้องแขนทั้งสองข้าง ชายกระโปรงแต่งด้วยขนฟุ้งฟิ้งสีเดียวกับชุด และส้นสูงสีดำ4นิ้วเพื่อเพิ่มความสง่างามยิ่งขึ้น ผมมวยต่ำปล่อยปอยผมเล็กๆ พอให้ดูหวานขึ้น

ตึก ตึก ตึก!

เสียงส้นสูงกระทบกับพื้น ดึงดูดสายตายสุดหื่นกระหายหลายคู่ให้มองมาที่เธอ เอวบาง หุ่นสุดเซ็กซี่ยั่วยวนสะกดทุกสายตา

"มิเกล เข้าไปรอในห้องก่อนเลยนะเดี๋ยวฉันตามไป ขอไปจัดการหัวขโมยก่อน"เอวารินทร์เอ่ยบอกเพื่อนรักอย่างเกวรีให้เข้าไปรอที่ห้องที่ได้จองกันเอาไว้ ก่อนที่จะปรายตาไปมองห้องซุปเปอร์วีไอพีอีกห้องที่มีสามหนุ่มกำลังนั่งคลอเคลียกับสาวๆ อยู่อย่างเพลินใจ

ทันทีที่เปิดประตูเข้าไป สายตาก็มองไปยังหญิงสาวสุดเซ็กซี่ตัวเล็กๆ ผิวขาวๆ ที่กำลังออดอ้อนออเซาะอัครวินท์ประหนึ่งว่าจะกินกันตรงนั้นอยู่ลอมล่อ

พลั่ก!

"เห้ย!/เห้ย/เชี้ย!!"ทั้งสามหนุ่มเอ่ยอุทานออกมาพร้อมกันอย่างตื่นตกใจที่อยู่ๆ เอวารินทร์ก็เขวี้ยงกระเป๋าถือราคาแพงไปใส่หน้าอัครวินท์อย่างแรง

"กรี๊ดดดด อะไรกันยะ"หญิงสาวที่กำลังคลอเคลียกับเขาโวยวายขึ้นเสียงแหลม

"หยุด!! อย่ากรี๊ดนะ ถ้าไม่อยากตายก็ออกไป"เอวารินทร์บอกแม่สาวนั่งดริ้งค์ที่กำลังนั่งตักอัครวินท์ แสร้งทำเป็นกลัว แถมยังเอาหน้าซุกๆ อยู่ที่แผงอกแกร่งของเขาอีก ส่วนเขาก็โอบเอวบางของหล่อนเอาไว้

"หล่อนเป็นใคร!! ทำไมฉันต้องออกด้วยไม่ทราบ"แม่สาวนั่งดริ้งค์ต่อปากต่อคำกับเธอ อย่างไม่ยอม ก็ใครจะไปยอมได้ล่ะพ่อหนุ่มตรงหน้ามันน่ากินเสียขนาดนี้ ท่าได้ลองสักทีคงฟินไปอีกยาว

"เอ่อ...ใจเย็นๆ นะครับน้องเอวา ค่อยๆ คุยกันครับ"ปราณเอ่ยขึ้นขัดบทสนทนาของทั้งคู่

"ขโมยเงินฉันมาซื้อผู้หญิงกินเนี้ยนะ นายเป็นบ้าไปแล้วหรอห๊ะ!!"

"เงินเธอก็เหมือนเงินฉัน เธอจะโวยวายทำไมเนี้ย"

"คุณซันคะ เราไปต่อกันที่อื่นดีไหมคะ"หญิงสาวตัวเล็กร่างบางนั้นกล่าวบอกเขาพร้อมกับเอาแขนไปคล้องคออัครวินท์ ยิ่งทำให้เธอเลือดขึ้นหน้าเข้าไปอีก

หมับ!

"ฉันบอกให้ออกไป ฟังไม่รู้เรื่องหรอ ผัวเมียเขาจะคุยกัน!"

"หู้ย!!!/อู้ยยย!!"เสียงปราณและคิมหันต์เอ่ยออกมาเสียงดังพร้อมกันอีกครั้ง

"ถ้าไม่ออก...ฉันยิง!!"ครั้งนี้เอวารินทร์เล็งปืนไปจ่อที่หัวของหญิงสาวร่างบางคนนั้นจนเธอใบหน้าถอดสี

"เอ่อ...ขอโทษค่ะ ไปค่ะ...ไปเดี๋ยวนี้เลยค่ะ...แต่...คุณซันยังไม่จ่ายค่าตัวฉันเลยนะคะ"เธอกล่าวอย่างรนรานแต่ก็ไม่วายทวงค่าบริการที่ตนยังไม่ได้

"เอาลูกปืนไปแทนไหมล่ะ!!"เธอตอบเสียงแข็ง

"เห้ย!..เอวา...เล่นปืนเลยหรอ?"อัครวินท์กล่าวด้วยสีหน้าตกใจที่เธอควักปืนขึ้นมา

"เชี้ย...ไอ้ซันมันเจอของจริงเข้าแล้วกูว่า มึงรีบกลับไปเคลียร์เลยมึงก่อนที่ทุกคนในนี้จะเดือดร้อน"คิมหันต์เอ่ยขึ้น ถึงแม้ว่าเขาจะไม่รู้สึกกลัวปืนนั่นเลยแม้แต่นิดเดียว เพราะเขารู้ว่าหญิงสาวตรงหน้าแค่ขู่ แล้วก็ดันทำเอาเพื่อนเขาเหวอจริงๆ ซะด้วย งานนี้เห็นทีไอ้เพื่อนรักของเขาต้องมีสยบแทบเท้าเมียเป็นแน่

"มึงจะกลัวอะไรวะไอ้คิมแค่ปืน!!"อัครวินท์เอ่ยอย่างเย้ยหยัน เพราะคิดว่ายังไงสาวเจ้าก็ไม่กล้ายิงจริงๆ

ปัง!

เอวารินทร์ลั่นปืนไปที่โซฟาตรงหว่างขาของอัครวินท์ ทำเอาทุกคนอ้าปากค้างกันเป็นแถบๆ ไม่คิดว่าเธอจะใจเด็ดกล้ายิงขนาดนี้ ส่วนเขาน่ะหรอรีบกุมเป้ากางเกงตัวเองเอาไว้ เกือบไปแล้วเฉียดไปนิดเดียวลูกชายเกือบตายแล้ว

"เห้ย!!"ทุกคนอุทานออกมาพร้อมกันอีกครั้ง

"เอ่อ...เอวา...พี่ขอโทษ...ต่อไปพี่จะไม่ทำอีกแล้ว...เก็บปืนก่อนนะคนดี"อัครวินท์ยกมือขึ้นทั้งสองข้าง ก่อนที่จะค่อยๆ ก้าวเท้าไปหาเธอพร้อมกับส่งยิ้มหวานเพื่อให้ความโกธาได้คลายลงบ้าง

"กูว่ามันเจอตัวแม่เข้าแล้วว่ะไอ้ปราณ"คิมหันต์หันไปกระซิบกับเพื่อนรัก

"กูก็ว่างั้น หน้าหวานๆ ไม่คิดว่าจะยิงปืนเป็น แม่งกูอยากได้แบบนี้ แม่กูไม่ยัดเยียดกูแต่งกับคนแบบนี้บ้างวะ โคตรเฟียส กูล่ะอย่างชอบเลย"ปราณกล่าว

"ใจเย็นนั่นเมียเพื่อนครับผม"คิมหันต์ปราม แต่ทั้งคู่ก็ไม่มีทีท่าว่าจะลุกออกจากห้องนี้ไป ยังคงหันไปคลอเคลียกับสาวที่จ้างมาต่อ "แล้วมึง เตรียมจ่ายกูด้วย3ล้าน"ไม่วายทวงเกมส์ที่เคยเดิมพันกันเอาไว้

"เออๆ ...กูเห็นแววแพ้และแม่ง..."ปราณบ่นกระปอดกระแปด

"คุยกันดีๆ นะเอวา...ต่อไปจะไม่หยิบแบบนี้อีกแล้ว"

"นายขโมย นายไม่ได้หยิบ!"

"แล้วจะให้พี่ทำยังไง ถึงจะหายโกรธ...เก็บปืนก่อนเนาะ"ว่าแล้วเขาก็คว้ากระบอกปืนนั้นโยนทิ้งไปที่โซฟาทันที ทำเอาเพื่อนทั้งสองสะดุ้งโยง จากนั้นก็รีบวิ่งไปเอากระเป๋าที่เธอปาใส่เขาตอนแรก ก่อนที่จะโอบไหล่เธอออกนอกห้องไป

"ไหนว่าไม่กลัวเมียไงวะ สภาพเพื่อนกูจากเสือกลายเป็นแมวซะและ"คิมหันต์กล่าว

"เมียโหดก็ต้องเข้าใจเพื่อน คืนนี้คงเหลือแค่เรา2คนสินะ"ปราณเสริม

หน้าคลับ...

"นี่ปล่อยฉันนะ!"

"เล่นสนุกพอแล้วนะเอวา กลับบ้าน...นี่กะเอาฉันตายเลยหรอเล่นปืนแบบนี้ได้ไง?"เมื่อลากเธอออกมานอกร้านเขาก็เอ่ยปรามขึ้น จริงๆ เขาไม่ใช่คนปอดแหกอะไรขนาดนั้น แต่ในเมื่ออยากจะเล่นสนุกเขาก็จะตามเกมส์ และอีกอย่างตอนนี้ปืนก็ไม่ได้อยู่กับตัวยัยนี่แล้วเข้าโหมดโหดได้

"ก็นายขโมยเงินฉัน เงินฉันต้องเอาไปจ่ายค่าหน่วยกิต เทอมสุดท้ายนายเอาไปได้ยังไง แล้วนั่นเงินฉันหามาเองเลยนะรู้ไหมว้าฉันจะขายของได้ฉันไลฟ์กี่ชม."เธอโวยวายอย่างโมโห

"ขอโทษ ไม่รู้ว่าจะเอาไปใช้จำเป็นแบบนี้ แค่อยากแกล้งเล่นเฉยๆ"

"แกล้งบ้าแกล้งบออะไร แล้วเอาเงินฉันไปซื้อผู้หญิง ทุเรศ!!"

"แต่ก็ยังไม่จ่ายนี่...อะเอาคืนไป"ว่าแล้วเขาก็ล้วงเงินปึ่กหนึ่งในกระเป๋าออกมาคืนเธอ

"ขอบใจ แต่ฉันไม่กลับนะ จะเข้าไปหาเพื่อน"

"ไม่ได้...แล้วดูนี่อะไร ใส่ชุดอะไรของเธอ...ตั้งใจมายั่วฉันหรือไง!!"เขามองเธอตั้งแต่หัวจรดเท้า มันก็สวยดีอยู่หรอก แต่โชว์เกินไปขนาดนี้ของมันขึ้น ใจเย็นๆ ไว้ไอ้ซัน เขาคิดในใจพร้อมกับปรามน้องชายที่ตอนนี้แทบจะดันกางเกงออกมาอยู่แล้ว

"นายก็เข้าไปอยู่กับเพื่อนนายสิ ฉันไม่กลับ!"

"เอวา...จะดื้อไปให้ได้เลยใช่ไหม"

"ก็ฉันเพิ่งมาถึง แล้วจะปล่อยให้เพื่อนฉันนั่งคนเดียวได้ไง อีกอย่างฉันมารถเพื่อนก็ต้องกลับกับเพื่อนสิ"

"เห้อ...งั้นดื่มเสร็จกลับกับฉัน"อัครวินท์ตัดบท

"ไงไอ้เสือ ทำไมถึงได้กลับมาอีก เมียไม่ว่าแล้วหรอ"ปราณเอ่ยแซวเมื่ออยู่ๆ เขสก็เดินหน้าเซ็งเข้าห้องมาอีกครั้ง

"ก็ยัยนั่นไม่ยอมกลับ จะอยู่กับเพื่อนให้ได้เลย"เขาบ่น

"มึงก็เลยเฝ้า...แล้วนี่เอาเด็กไหมเดี๋ยวเรียกให้"คิมหันต์กล่าว

"แล้วมึงจะหาเรื่องใส่ตัวให้กูอีกทำไมเนี้ยไอ้สัสคิม เดี๋ยวก็เข้ามาโวยวายใส่กูอีก...หึ่ย!คอยดูนะกูจะปล่อยให้เมาแล้วจับข่มขืนให้รู้แล้วรู้รอดไปเลย"

"เดี๋ยวๆ นั่นเมียมึง! เมียไม่ยอมให้หรือไงถึงต้องบังคับขืนใจ"ปราณเอ่ยถามอย่างสงสัย

"อืม...ทุกครั้งกว่าจะได้ก็ข่มขืนเนี้ยแหละ"อัครวินท์ยอมรับหน้าตาย

"เชี้ย! ปกติมึงไม่เคยบังคับขืนใจผู้หญิงนี่หว่า"คิมหันต์อึ้งกับเพื่อน ที่แค่กระดิกนิ้วก็มีผู้หญิงวิ่งเข้าหากันเป็นพรวน แต่นี่อะไรถึงกับต้องบังคับขืนใจเลยหรือ

"เมียมันสวยขนาดนั้น เป็นกูก็ข่มขืนวะ"ครั้งนี้เป็นปราณที่เอ่ยขึ้น จบกันมาดหมอสุดหล่อ นี่มันชมรมคนหื่นกามหรือไง

"ไอ้ปราณ น้อยๆ หน่อยเมียกู"

"โอ้โห...หวงซะด้วย"ปราณประชดเพื่อน อะไรกันแค่แหย่เล่นนิดเดียวทำมาเป็นหวงของ