สงครามน้ำลาย

หลังจากกลับมาจากมหาวิทยาลัยของเอวารินทร์ ร่างสูงก็แทบนั่งไม่ติดเลย รู้สึกหงุดหงิดยังไงก็ไม่รู้ที่เห็นไอ้หน้าจืดนั่น แล้วดูมันทำหน้ากวนบาทาขนาดนั้น อยากจะพุ่งเข้าไปตืบมันซะเดี๋ยวนั้นเลย แต่เพราะอยู่ต่อหน้าเอวารินทร์เลยทำอะไรไม่ได้ เดี๋ยวจะพาลโกรธเขาอีก อารมณ์ยิ่งขึ้นๆ ลงๆ อย่างกับผู้สูงอายุอยู่ด้วย

"พี่ซันเป็นอะไรคะ? เดินไปเดินมาไม่เวียนหัวหรือไง"เอวารินทร์เห็นว่าร่างสูงเดินไปเดินมาเหมือนคิดอะไรบางอย่างก็ถามขึ้น เพราะมันเวียนหัวนี่แหละ ไม่พูดเดี๋ยวก็จะเดินวนอยู่อย่างนั้น เลยตัดสินใจถามเขาหน่อย เผื่อเขาเหงา

"เอ่อ...เอวา...ไอ้จืดนั่นเป็นแฟนเอวาจริงๆ หรอ?"

"เปล่าค่ะ เอวาหลอกพี่ซันน่ะ จริงๆ จีโน่เป็นเพื่อนสนิทเอวาตั้งแต่ปี1แล้ว"

"ค่อยโล่งหน่อย แล้วมาทำมั่นหน้าใส่กู เดี๋ยวมึงเจอ"เขาพูดเบาๆ กับตัวเอง

"พี่ซันพูดว่าไงนะคะ?"

"เปล่า พี่จะบอกว่าคืนนี้ไปด้วยกันเลยเดี๋ยวพี่ต้องไปเจอเพื่อนอยู่แล้ว จริงๆ นั่งด้วยกันก็ได้นะ เดี๋ยวพี่เลี้ยงเอง ถือซะว่าฉลองโปรเจคเสร็จ"

"ป๋าหรอเราอ่า"เอวารินทร์แซว

"ป๋าสิ ว่าแต่อีหนูของป๋าจะไปด้วยไหมล่ะ"เขาสวนกลับ ทำเอาร่างบางระเบิดหัวเราะออกมาดังลั่นกับคำพูดคำจาที่เดี๋ยวนี้หัดสรรหามาพูด

"เสร็จแล้ว ป้ะเอวาพร้อมแล้วค่ะ"ร่างบางสวมชุดเดรสคล้องคอสีแดงเป็นเกล็ดๆ รัดรูปความยาวเท่าหน้าขา

"โธ่เอวา!! ทำไมต้องใส่ชุดแบบนี้ด้วยเนี้ย"เขาทำน้ำเสียงหงุดหงิด มันก็สวยดีอยู่หรอกแต่มันล่อเสือล่อจะเข้นี่สิ ไม่ใช่แค่เสือล่อเขาด้วยอีกคน

"ทำไมคะ ไม่สวยหรอ?"

"สวย...แต่มันสั้น...แล้วดูแหวกหลังจนจะถึงร่องตูดอยู่แล้ว..."เขาจับตัวเธอหมุนๆ สำรวจอย่างไม่พอใจ

"ยังไงคืนนี้ก็อยู่กับพี่ซันอยู่แล้ว ไม่เป็นไรหรอกค่ะ"โห่ว ยิ่งไม่ได้ใหญ่เลย ดูเพื่อนเขาแต่ละคนสิสายตาอย่างกับหมาป่า จะปล่อยให้พวกนั้นจ้องมองได้อย่างไรกัน

"ไม่ได้!"

"งั้นเอวาไปเอง เอวาจะไปนั่งกับเพื่อน พี่ซันก็ไปกับเพื่อน จบค่ะ!"จากนั้นร่างบางก็เดินไปหยิบกุญแจรถเตรียมออกจากห้องไป แต่กลับถูกร่างสูงกอดไว้จากทางด้านหลังเสียก่อน กลิ่นหอมกรุ่นโชยเข้าจมูกโด่งของเขาอย่างจังจนเผลอสูดดมเข้าไปจนสุดปอด

"เฮ้อ...ก็ได้ครับ...ใส่ก็ใส่"ไม่รู้ทำไมจะขัดใจเธอทีไรก็ทำไม่ลงทุกที สุดท้ายก็อย่างที่เห็นต้องยอมให้ใส่ถึงแม้จะไม่อยากให้ใส่แค่ไหนก็ตาม ก็ยังดีกว่าปล่อยให้ไปอยู่กับไอ้หน้าจืดโดยที่ไม่มีเขา

@ไอริสตาร์คลับ

วันนี้อัครวินท์เป็นเจ้ามือเลี้ยงเอง ภายในห้องซุปเปอร์วีไอพีของร้านตอนนี้มีเพื่อนของเขาอีก2คนและเพื่อนของเอวาอีก2คนเช่นกัน ทุกคนต่างพูดคุยกัน สนุกไปกับบรรยากาศ เหล่านักท่องราตรีด้านนอกก็ต่างโยกย้ายออกสเต็ปสุดสยิวกัน จีโน่นั่งมองเอวารินทร์ตลอดไม่ห่าง รู้สึกหงุดหงิดที่เห็นอัครวินท์โอบกอดเอวร่างบางที่เขาแอบชอบอยู่ไม่ห่าง ภายในใจคิดว่าทำไมต้องมานั่งร่วมโต๊ะกับเขาด้วย ส่วนเอวารินทร์และเกวรีก็ต่างเม้าส์มอยออกรสออกชาติกันอยู่2คน คิมหันต์และปราณก็นั่งดื่ม บ้างก็ชวนสาวๆ คุยไปด้วย

"แหม นั่งตัวติดเชียวนะมึง ห่างๆ กันหน่อยก็ได้น้องเขาจะอึดอัด"ปราณเอ่ยบอกเพื่อนรักที่เอาแต่โอบเอวบางของร่างเล็กเอาไว้แน่นแถมยังคอยส่งสายตาพิฆาตอาสูรใส่จีโน่เป็นระยะๆ อีก

"แน่นอน เมียกูสวย"

"พี่ซัน!!"ร่างบางหันมาปรามกับคำตอบของอัครวินท์ที่พูดออกมาได้ไม่อายปาก

"แล้วน้องมิเกลมีแฟนหรือยังครับ"ปราณเอ่ยถาม

"อ้อ..."

"อะแฮ่ม...แค่กๆๆ"ปากบางกำลังจะเอ่ยตอบปราณแต่อยู่ๆ คิมหันต์ก็กะแอมขึ้นมาทำทีท่าเหมือนมีอะไรติดคอ จนปราณต้องหันไปมองด้วยความไม่พอใจที่ถูกขัดจังหวะ

"ส้นตีนติดคอหรือไง...ว่าไงครับ"

"ยังค่ะ...ยังไม่มี"เกวรีตอบปราณ แต่สายตากลับปรายตาไปมองคิมหันต์ชั่วครู่ และระบายยิ้มตอบทำเอาปราณยิ้มตอบอย่างพอใจในคำตอบ

"งั้นก็จีบได้น่ะสิ"

"อะ...อื้อ..."คิมหันต์ส่งเสียงอีกครั้ง และเกมือนเดิมทำเป็นจับคอเหมือนบอกให้รู้ว่าเจ็บคอหรืออะไรสักอย่าง จนปราณรู้สึกผิดสังเกตุกับอาการแปลกๆ ของเพื่อน

"จีบได้ค่ะ"

"แต่ผมว่าไม่เหมาะหรอกครับ มิเกลไม่ชอบคนเจ้าชู้"จีโน่เอ่ยขัดด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ

"รู้ดีจังเลยนะครับ เป็นเพื่อนไม่ต้องห่วงเพื่อนออกนอกหน้าก็ได้ ดูน้องจะห่วงเพื่อนที่เป็นผู้หญิงทุกคนเลยนะครับ"ครั้งนี้เป็นเสียงของอัครวินท์ ก็อยากตอกกลับบ้าง เห็นหน้าจืดๆ แล้วก็อดที่จะหมั่นไส้ไม่ได้

"เอาน่าซัน...ปกติ...อย่าไปถือน้องนักเลย เป็นห่วงเพื่อนก็ดีแล้ว"ปราณกล่าวเสริม

"พี่ซันดูเหมือนจะไม่ค่อยชอบผมนะครับ อคติหรือเปล่าครับเนี้ย"แต่แล้วจีโน่ก็ท้าทายอำนาจของอัครวินท์ ไม่คิดว่าจะกล้าเล่นสงครามน้ำลายกับเขา ไอ้เด็กนี่มันปากดีจริงๆ เลย ถ้าไม่ติดที่คนตัวเล็กข้างๆ อยู่เขาคงพุ่งเข้าไปซัดมันให้หมอบราบไปกับพื้นเเล้ว

"คิดไปเองหรือเปล่า พี่แค่แซวเล่นน่ะ เป็นเพื่อน!!...จะเป็นห่วงเพื่อนก็ไม่แปลก...เว้นแต่..."อัครวินท์เว้นคำเอาไว้พร้อมกับยกยิ้มกวนๆ ให้จีโน่ และเน้นคำว่าเพื่อนให้หนักแน่น ให้มันรู้สถานะตัวเองซะบ้างเขาคิด

"เอาน่า...มาๆ ชนกันดีกว่า"ปราณเอ่ยห้ามทัพ เพราะเริ่มรู้สึกว่าทั้งคู่คงจะกัดกันไม่เลิกแน่ๆ ถ้าขืนปล่อยไว้นาน

"เอวาเดี๋ยวฉันไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ"เกวรีกล่าวบอกเพื่อน แต่เมื่อเธอเดินออกไปไม่นาน อยู่ๆ คิมหันต์ก็เอ่ยขึ้นอีก

"เออ...กูไปสูบบุหรี่ก่อนนะ"ถึงแม้เขาจะทำตัวปกติ แต่ปราณกลับมองจ้องเขาอย่างรู้ทันที่เพื่อนใช้แผนสุดแสนจะเบสิค คิดว่าเขาไม่รู้หรือไงว่าทั้งคู่มีซัมติงกัน

อีกด้าน...

"อึดอัดชะมัด...ทำไมเอวาต้องไปนั่งกับพวกนั้นด้วยก็ไม่รู้"ร่างบางพูดอยู่หน้ากระจกด้วยน้ำเสียงหงุดหงิดพร้อมกับก้มไปล้างมือ

"มึนเหมือนกันแหะ..."เธอสะบัดใบหน้าสวยเฉี่ยวตามสไตล์สาวมั่นไปมาเพื่อไล่ความมึนเมาออกไปเล็กน้อยจากนั้นก็เดินออกไปจากห้องน้ำ

หมับ!!

"กรี๊ดดดด!!"

แอ๊ด!! ปึ้ง!!

ร่างบอบบางถูกใครบางคนคว้าตัวเข้ามากอดไว้ก่อนจะลากกลับเข้าไปในห้องน้ำ แล้วปิดประตูเอาไว้

"เธอกล้าดียังไงไปบอกแบบนั้นกับไอ้ปราณ!!"

"บอกอะไร ก็ฉันพูดความจริง"

"อ้อ...กะจะอ่อยมันแล้วเอามันทำผัวอีกคนงั้นสิ...มีฉันคนเดียวไม่พอใช่ไหม..."

"อื้อ...อย่า!!...ไม่!!..."

"อื้ม..."ร่างสูงประกบลงมาที่ริมฝีปากบางสีแดงเชอร์รี่อย่างร้อนแรง จากนั้นก็พยายามสอดแทรกลิ้นร้อนๆ เข้าไปภายในโพรงปากนุ่มๆ ของเธอ

มือหนากดไหล่มนแนบกับผนังห้องน้ำ แปลเปลี่ยนเป็นขย้ำหน้าอกอวบอิ่มล้นมือของเขาด้วยความรุนแรง หัวเข่ากดดันหน้าขาของร่างเล็กไว้ไม่ให้ขัดขืนหรือหนีไปไหน

"อื้อ"

พลั่ก พลั่ก พลั่ก!!

มือเล็กทุบอกแกร่งอย่างแรง เพราะตอนนี้เธอเริ่มที่จะหายใจไม่ทัน เพราะจูบอันดุเดือดที่เขามอบให้เธอมันเหมือนดูดกลืนวิญญาณของเธอออกไปด้วย สมองเบลอไปหมด จนร่างบางอ่อนแรงทรุดตัวเกือบจะไปกองอยู่ที่พื้น แต่ยังดีที่แขนแกร่งโอบเอาไว้เลยทำให้ร่างบอบบางนั้นไม่ร่วงลงไป

"อย่าคิดที่จะอ่อยเพื่อนฉัน...หรือผู้ชายหน้าไหนทั้งนั้น..."ร่างสูงถอนริมฝีปากออกแม้จะเสียดายกับรสจูบสุดแสนจะหอมหวานแต่ก็คงต้องปล่อยไปก่อน เพราะยังไงคืนนี้เขาก็ต้องบังคับให้เธอไปกับเขาอยู่ดี

"เราไม่ได้เป็นอะไรกัน วันนั้นฉันเมา...คุณเองก็เมา...คุณปล่อยฉันไปเถอะ"

"เธอคนเดียวที่เมา ฉันไม่ได้เมา...แล้วใครก็ตามที่เป็นผู้หญิงของฉันแล้ว...ไม่มีสิทธิ์ขัดคำสั่งฉัน!!"

ย้อนกลับไปคืนนั้น...

คืนที่เอวารินทร์มาอาละวาดอัครวินท์ที่คลับพร้อมกับปืน หลังจากที่ทั้งคู่กลับไปแล้ว เขาเห็นเกวรีกำลังออกมาจากห้องวีไอพีอีกห้องหนึ่ง สายตาคมๆ ดุจพญาเยี่ยวมองร่างบางสุดเซ็กซี่ในชุดเดรสสีดำสั้นกุด ด้วยใบหน้าที่เหมือนร้องไห้ออกมา เขาจึงเดินตามออกไป แต่แล้วก็เห็นเธอไปนั่งกระดกเหล้าคนเดียวที่หลังคลับ

"บ้าเอ้ย!! ทำไมฉันต้องชอบแกด้วยวะ...โคตรไร้ค่าเลย...อึก..."ร่างบางฟูมฟาย ดวงตากลมโตแดงก่ำ จากนั้นก็ยกขวดกระดกแอลกอฮอล์กลืนลงคออึกใหญ่ เพื่อให้ความเมาช่วยทำให้ความเสียใจเบาลงบ้าง

คิมหันต์เห็นว่าเธอเดินมานั่งดื่มคนเดียวก็แอบมองอยู่เงียบๆ แวบแรกที่เห็นเขาก็หลงเสน่ห์ร่างบางเข้าเต็มประตู แต่ก็ไม่คิดว่าฟ้าจะเข้าข้างทำให้เขาได้มานั่งด้วยกัน ดื่มด้วยกันจนร้านปิด

"คุณ...รู้ป้ะ...ว่าการแอบชอบใครคนนึงที่เขาดันไปชอบเพื่อนเรานี่มันเจ็บมากเลยนะ"

"พอแล้ว...เอามานี่ที่เหลือฉันดื่มเอง"

"นี่คุณ...อย่ามาแย่งดิ...อยากกินก็ไปซื้อเองดิ...อ่ะนี่ตัง...เอาไปซื้อ"ร่างบางควักแบงค์พันออกมายื่นให้คิมหันต์ พร้อมกับตบไปที่มือเขาสองสามที ก่อนที่จะหันไปกระดกขวดต่อ

"ไม่ได้แย่ง...แต่เธอเมามากแล้ว..."

"เมาที่ไหน...นี่ฉันยังคุยกับคุณรู้เรื่องอยู่เลย..."

ใบหน้าคมๆ มองจ้องไปที่ใบหน้าสวยที่มีคราบน้ำตาเกราะอยู่ ก่อนที่จะใช้นิ้วหัวแม่มือเช็ดคราบน้ำตานั้นออกเบาๆ

ร่างเล็กจับมือหนาที่เช็ดน้ำตาเธอเอาไว้ สายตาของทั้งคู่สบประสานกันอยู่นาน นานเสียจนใบหน้าของทั้งคู่เคลื่อนมาใกล้กันโดยที่ไม่รู้ตัว

"ไปต่อกันไหมคุณ"ร่างบางเอ่ยถาม และเป็นคำถามที่ทำให้ร่างสูงกระตุกยิ้มร้ายด้วยความพอใจอย่างยิ่ง ผู้หญิงหลายคนชวนเขาด้วยคำพูดนี้ก็มากมาย แต่กลับรู้สึกว่ากับคนตรงหน้ามันตื่นเต้นกว่าแถมหัวใจแกร่งกลับกระตุกวูบไหวไปกับคำเชิญชวนของเธอ และอยากได้ยินอีก

"ได้เสมอสาวน้อย"เขาตอบด้วยน้ำเสียงเจ้าเล่ห์

"อื้อ...คุณ..."หลังจากที่ร่างสูงผลักเธอลงบนเตียงกว้าง เขาก็รีบจู่โจมเธออย่างร้อนแรงทันที

"หืม..."

"ฉะ...ฉัน...ไม่เคย"

"อย่ามาหลอกกันเลยสาวน้อย...ร้อนแรงขนาดนี้จะไม่เคยได้ยังไง"

"อื้ม..."ร่างสูงปลดเปลื้องเสื้อผ้าอาภรณ์ของเธอออกทุกชิ้น จนตอนนี้ตรงหน้าของเขามีแค่ร่างที่เปลือยเปล่า ผิวขาวนวลเนียนน่าสัมผัสไปทุกสัดส่วน หน้าอกหน้าใจอวบเด้งสู้มือทุกครั้งที่สัมผัส ลิ้นหนาเลียรอบริมฝีปากหนาอย่างหื่นกระหาย กับสิ่งสวยงามตรงหน้า จากนั้นก็ก้มลงไปซุกไซร้ซอกคอหอมๆ ของเธอ มันหอมหวานชวนหลงไหลเสียจริงๆ กลิ่นกายสาวเฉพาะตัวมันทำให้ความเป็นชายขยายดุนดันเกราะปราการจนแทบจะแตก

"อ๊ะ!!"เสียงครางหวานหูปลุกความเป็นชายให้ยิ่งกระสันมากยิ่งขึ้น

มือหนาบีบเคล้นคลึงเต้าอวบอย่างเมามันส์ หัวแม่มือบีบบด เพิ่มความเสียวจนร่างบางสั่นสะท้านไปทั้งตัวจนเผลอแอ่นอกรับสัมผัสจากลิ้นร้อนๆ ของเขา

"อื้ม"

ร่างสูงระปากออกจากเต้าอวบแม้จะเสียดาย จากนั้นก็ค่อยๆ ลูบไล้ไปตามเนื้อเนียนลื่นมือจนเลื่อนมาถึงเนินสามเหลือมที่มีหญ้าบางๆ ปกคลุมอยู่ นิ้วเรียวสอดเข้าไปยังร่องคับแคบที่มันตอดรัดนิ้วเขาจนหน่วง นี่แค่นิ้วยังตอดรัดขนาดนี้

"อ๊ะ...อ๊ะ...อื้ม..."เสียงครางไม่ขาดปากยิ่งทำให้นิ้วที่สอดเข้าอกชักเร็วเร่งขึ้นไปอีกเท่าตัว และในที่สุดร่องคับแคบก็ตอดนิ้วเขาตุบๆ พร้อมกับปล่อยน้ำเหนียวๆ ออกมา เธอแตะขอบสวรรค์ด้วยนิ้วของเขาเป็นครั้งแรก สมองขาวโพลนทันทีเมื่อถึงฝั่ง ร่างบางกระตุกเกร็งเบาๆ ก่อนจะหอบหายใจด้วยความเหนื่อยแล้วหลับตาลงอย่างผ่อนคลาย ทิ้งให้ร่างสูงขมวดคิ้วด้วยความไม่พอใจที่ร่างบางไปแตะขอบสวรรค์เพียงลำพัง

"นี่...ตื่นขึ้นมาก่อน...เธอทิ้งให้ฉันเคว้งคนเดียวได้ไง...ลุกมาช่วยฉันก่อน..."

ไร้ซึ่งเสียงตอบรับ ร่างบางหลับไปแล้ว หลับไปอย่างสบายใจอยู่คนเดียว แต่ท่อนเอ็นขนาดใหญ่ที่มันแข็งขึงอยู่มันยังไม่ได้รับการปลดปล่อยเลยแม้แต่น้อย

"บ้าเอ้ย!!! เสร็จคนเดียวเลย...มันน่านักนะ"

หึ่ย!!!

เขาสบถอย่างไม่พอใจก่อนที่จะเดินเข้าห้องน้ำไปตามระเบียบ ภายในห้องน้ำก็จินตนาการไปต่างๆ นานาว่าได้ร่วมรักกับสาวร่างบางที่อยู่บนเตียง และเพียงไม่นานเขาก็ออกมาพร้อมกับร่างกายที่เบาหวิวหลังจากได้ปลดปล่อยออกไป ก่อนจะคลานขึ้นมานอนกอดรัดร่างของเธอเอาไว้และเผลอหลับไปทั้งคู่

"เชี้ย!! ใครวะเนี้ย...ชิบหายแล้วมิเกลเอ้ย" เกวรีตื่นตกใจเมื่อหันมาเห็นร่างสูงข้างๆ ใบหน้าหล่อเหลาที่หลับตาพร้มอยู่ เธอค่อยๆ กระเถิบลงจากเตียงด้วยความระมัดระวังก่อนที่จะหยิบเสื้อผ้าที่กองอยู่บนพื้นเข้าห้องน้ำไป และรีบหยิบกระเป๋าวิ่งออกไปจากตรงนั้นให้เร็วที่สุด

ปัจจุบัน

แม้วันนั้นเขาจะไม่ได้จิ้มเธอ แต่วันนี้เขาจะต้องลากเธอไปเป็นของเขาให้ได้ แค่นึกถึงภาพเปลือยเปล่าของร่างบางตรงหน้าก็อดที่จะจินตนาการเตลิดไม่ได้ แล้วดูวันนี้สิ ชุดเดรสสั้นจนเห็นไปถึงไหนต่อไหน อกอวบๆ ที่มันเบียดกันจนเขาแทบอยากจะเอาหน้าไปซุกไซร้เหมือนวันนั้น

"พี่ซัน...ดื่มเสร็จเอวาอยากไปกินข้าวต้ม"

"ได้สิครับ งั้นพอแล้วเนาะเดี๋ยวเมา"ว่าแล้วอัครวินท์ก็คว้าแก้วของเธอวางลงบนโต๊ะ

"ฉันก็กำลังจะไปกิน ข้าวต้มร้านเดิมเราไปกินด้วยกันป้ะ"จีโน่ยกร้านประจำของสาวสวยขึ้นมาหวังให้เธอไปกับเขา ทำเอาอัครวินท์จ้องเขม็งไม่วางตากับท่าทีของมันที่วอนไม่เลิก

"ไปดิ พี่ซัน..."

"ไม่ครับ...พี่จะพาไปเอง"อัครวินท์เอ่ยดักทาง เพราะรู้ว่ายัยนี่ต้องปลีกตัวไปกับเพื่อนที่คิดไม่ซื่อกับผู้หญิงของเขาแน่ๆ

"ก็ไปด้วยกันหมดนี่แหละ ฉันไปด้วย"ปราณเอ่ยขึ้น เมื่อเห็นว่าทั้งคู่เริ่มที่จะก่อสงครามกันอีกครั้ง