แปลกๆ

ฟึ่บบ!!

เสียงม่านสีครีมรูดออก ทำให้แสงที่สาดส่งเข้ามาภายในห้องนอน

"อื้อ..."เสียงหนุ่มหล่อครางออกมาเมื่อเอวารินทร์รูดม่านเสียงดังจนมันทำให้เขาลืมตาตื่นขึ้นมา

"มอนิ่งค่ะพี่ซัน"เอวารินทร์เอ่ยถามด้วยใบหน้าที่บ่งบอกว่าอารมณ์ดีแค่ไหน

"อารมณ์ดีจังครับ...ตื่นนานแล้วหรอ..."ร่างสูงลุกขึ้นนั่งพิงหัวเตียงพร้อมกับขยี้ตาเบาๆ ปัดความงัวเงียที่ถูกรบกวนในเช้านี้ แต่ถึงอย่างงั้นเขาก็ไม่ได้หงุดหงิดร่างบางเลย

"สักพักแล้วค่ะ...เบรคฟาสต์ไหมคะ??"

"ไข่ลวกครับ2ฟอง"คำพูดของร่างสูงทำเอาคนตัวเล็กถึงกับหน้าแดงก่ำด้วยความเขินทันที

"พี่ซันลุกไปล้างหน้าล้างตาเร็ว เดี๋ยวเอวาทำอาหารเช้ารอ"

"ทำไมวันนี้ อารมณ์ดีจัง..."

"ไม่ดีหรอคะ??"

"ดีครับ...ดีแล้ว...พี่ชอบเวลาเอวาอารมณ์ดี"

"ค่ะ...ไปอาบน้ำนะคะ...เดี๋ยวเอวาทำอาหารรอ...พี่ซันจะได้เข้าบริษัท"

จากนั้นร่างสูงก็ลุกออกจากเตียงขนาดคิงไซส์ แล้วคว้าผ้าเช็ดตัวเข้าไปในห้องน้ำตามคำสั่งของคนตัวเล็ก

"เข้าบริษัทกับพี่ไหม??"อัครวินท์เอ่ยถามระหว่างทานอาหารเช้า

"ไม่ดีกว่าค่ะ...วันนี้เอวาจะไปช้อปปิ้ง...นัดกับมิเกลไว้..."

คิมหันต์:ส่งรูปภาพ

คิมหันต์:ส่งรูปภาพ

คิมหันต์:ส่งรูปภาพ

คิมหันต์:ส่งรูปภาพ

คิมหันต์:ผลงานชิ้นเอก เข้าห้องไอซียูไปหนึ่งกรุบ ฝันดีเพื่อนรัก

ปราณ:เชี้ย ทำงานเร็วสัส

คิมหันต์:กูนอนและ

ปราณ:นอนกับใคร?

คิมหันต์:เสือก!!

ปราณ:ปากแข็งระวังโดนคาบไปแดกนะครับ ดูอย่างไอ้ซันเป็นตัวอย่าง รวบหัวรวบหางป่านนี้ไม่ตอบแชท สงสัยนัวกันทั้งคืน

คิมหันต์:คนโสดอย่างกูก็ต้องนอนคนเดียวดิวะ!!

"หึ!"อัครวินท์หัวเราะในลำคอกับตัวเองเมื่อเห็นผลงานชิ้นโบว์แดงที่เพื่อนของเขาส่งมาให้เมื่อคืน ก่อนที่จะคว้าขนมปังปิ้งเข้าปากอย่างสบายใจ

"ขำอะไรคะพี่ซัน?"

"เอ่อ...ไอ้คิมส่งคลิปตลกมาให้ดูน่ะ...พี่อิ่มแล้วไว้เจอกันตอนเย็นนะครับ"

จุ๊ฟ!!

อัครวินท์หยิบสูทที่พาดอยู่บนเก้าอี้มาถือไว้ จากนั้นก็ลุกไปจูบหน้าผากร่างบางอย่างอ่อนโยน ก่อนจะควงกุญแจรถ และผิวปากออกจากห้องไปอย่างอารมณ์ดี

เอวา:มิเกล...แกออกมายัง

เอวารินทร์ทักหาเพื่อนสาว เพราะว่าวันนี้เธอนัดไปช็อปปิ้งและไปทำสวยกับเพื่อนรัก แต่นี่ก็สายแล้ว ยังไม่มีทีท่าว่าเพื่อนเธอจะมา

"ไปหาที่คอนโดและกัน"เธอพูดกับตัวเอง จากนั้นก็เดินไปหยิบกระเป๋าแบรนด์เนมราคาแพงในตู้กระจกมาถือและออกจากห้องไป

ไม่นานเธอก็มาจอดอยู่ที่ลานจอดรถวีไอพีที่คอนโดเก่าของเธอ ที่เคยซื้อไว้กับเพื่อน ตั้งแต่ย้ายคอนโดก็ไม่ได้กลับมาที่นี่อีกเลย

ตื้อดึ่ง ตื้อดึ่ง!!

แกร๊ก แอ๊ดดดด!!

"มาหาคะ..."ยังไม่ทันที่ร่างสูงจะพูดจบก็ถูกเอวารินทร์เรียกขึ้นก่อน

"พี่คิมหันต์!!"ร่างบางตาโตทันทีเมื่อเห็นว่าเป็นเพื่อนของอัครวินท์ แทนที่จะเป็นเพื่อนของเธอแทน เอ๊ะหรือว่าเธอเข้าห้องผิด??

เอวารินทร์มองดูเลขที่หน้าประตูห้องเพื่อย้ำตัวเองอีกครั้ง แต่นี่ก็ห้องเพื่อนเธอนี่

"เอ่อ...คือ...เข้ามาก่อนสิครับเอวา"คิมหันต์ยิ้มกว้างให้ว่าที่เจ้าสาวเพื่อนแห้งๆ ไม่คิดว่าเธอจะมาเวลานี้ แล้วแบบนี้จะตอบเธอยังไงดีล่ะทีนี้

"พี่คิมเข้ามาทำอะไรที่ห้องเพื่อนเอวาคะ?"ร่างบางถามด้วยความไม่เข้าใจ

"คือ...เอ่อ...เมื่อคืนพี่มาส่งมิเกล...แล้วเมา...แล้วก็เผลอหลับไปไม่คิดว่าจะยาว"

"แค่เผลอหลับใช่ไหมคะ?? ...แล้วมิเกลอยู่ไหนคะ"

"เอ่อ...มิเกล...ออกไปซื้อ...อาหารเช้าน่ะครับ"ร่างบางมองหน้าคิมหันต์อย่างสงสัย พร้อมกับหลี่ตามองจับผิด

"เดี๋ยวอีกสักพักก็คงมาแล้ว...แล้วนี่จะไปไหนกันหรอ?"

"ไปทำสปาค่ะ...แปลกจริงๆ นะคะเนี่ย...แต่เอ...เมื่อคืนจีโน่มาส่งมิเกลนี่นา"

"เอวาจำผิดแล้ว...พี่มาส่งต่างหาก..."

"หรอคะ? ...ปกติมิเกลไม่ให้ผู้ชายคนไหนเข้าห้องนะคะ ทำไมถึงยอมให้พี่คิมเข้าห้องได้"เธอวิเคราะห์เพราะยังติดใจไม่หาย

แกร๊ก!!

"เอ่อ...เอ้าเอวา...ขอโทษทีฉันตื่นสายอ่า..."แย่แล้วเกวรี อีตานั่นจะบอกอะไรไปหรือยังนะ เกวรีคิด

"แกกับพี่คิม..."

"อ้อเมื่อคืนพี่คิมเมาอ่า...ฉันกลัวว่าพี่เขาจะขับรถกลับไม่ไหว...เลยให้นอนที่ห้องแขก...ใช่ไหมคะพี่คิม!!!"เกวรีส่งสายตาให้คิมหันต์เออออตาม

"เอ่อ...อ้อใช่ๆ ...แล้วก็กำลังจะกลับแล้วด้วย...อยู่นานเลยเกรงใจแย่"จากนั้นคิมหันต์ก็รีบคว้าเสื้อคุมหนังสีดำราคาแพงขึ้นมาพาดไหล่แล้วขอตัวกลับก่อนทันที แต่ถึงอย่างงั้นเธอก็ยังรู้สึกว่าสองคนนี้แปลกๆ อยู่ดี

"เออ...แกกินไรมายังอ่า"

"กินมาแล้ว...คอแกไปโดนไรอ่าเกล"เอวารินทร์ถามขึ้นเมื่อสังเกตเห็นรอยแดงจางๆ อยู่ที่ซอกคอของเพื่อนรัก และแน่นอนเธอไม่ใช่เด็กสามขวบที่จะไม่รู้ว่ารอยนั่นคือรอยอะไร เพราะรอยแบบนั้นอัครวินท์ก็ชอบทำกับเธอเหมือนกันแค่ไม่ได้ทำนอกร่มผ้าก็เท่านั้นเอง

"ฉันแพ้ครีมอ่าแก"

"แกกับพี่คิมเกินเลยกันแล้วใช่ป้ะ?"เธอถามอย่างคาดคั้น "เกล...อย่าโกหกฉัน...รอยแบบนั้นแกคิดว่าฉันดูไม่ออกหรือไง??"

"เออแก...ฉันเมา...แล้วฉันก็ไม่ได้คิดมากด้วย"พูดจบก็ล้มตัวลงนั่งที่โซฟากลางห้อง

"เมื่อคืนไม่มีใครเมาทั้งนั้น..."

"เอ่อ...โอเค...เมื่อคืนโน่มาส่งฉัน...แล้วมันจะข่มขืนฉัน...พี่คิมตามมาเลยมาช่วย...ส่วนโน่ก็...อยู่ห้องไอซียูอ่าแกพี่คิมจัดไปหนักเหมือนกัน..."

"ว่าไงนะ!!"

"ความจริงแล้ว...ฉันเคยเจอพี่คิมก่อนที่จะเจอเขาเมื่อคืนอีก...แต่แกไม่ต้องห่วงฉันโอเค"เกวรีตอบด้วยน้ำเสียงมั่นใจ

"เห้อ...เอาเถอะ...มันก็ตัวแกนี่เนาะ...แต่ถ้าไม่สบายใจบอกฉันได้ทุกเรื่องเลยนะ...ฉันอยู่ข้างแกนะ"เอวารินทร์ถอนหายใจ พร้อมกับกุมมือเพื่อนแล้วตบเบาๆ

"ขอบใจมากนะเอวา...ป้ะไปสปากันลงคอร์สไว้กี่โมง?"

"10โมงครึ่ง..."

"ป้ะ..."

"รถฉันนะ"

"โอเคค่ะเพื่อน...แล้วนี่งานแต่งแกอีกกี่เดือน?"

"เดือนหน้านี่แล้ว...กลางเดือน"

"แกโอเคกับงานแต่งไหม?"เกวรีถามเพราะห่วงความรู้สึกเพื่อน

"โอเคมาก...พี่ซันดีกับฉัน...แถมเดี๋ยวนี้ก็ทำตัวน่ารักด้วย...เลยคิดว่าถ้าแต่งกันไปก็คงไม่แย่"

"แกโอเคก็ดีแล้ว ฉันกลัวแกเครียด...เห็นเมื่อก่อนเกลียดหน้ากันอย่างกับอะไร"

"คงเปลี่ยนไปแล้วล่ะมั้ง"

และแล้วทั้งคู่มาถึงห้างสรรพสินค้าดังใจกลางเมือง เอวารินทร์และเพื่อนสาวเข้าคอร์สขัดผิว ทำเล็บ ทำผมกันตามประสาผู้หญิง มิเกลเปลี่ยนลุคจากสาวมั่นก็ยิ่งแซ่บขึ้นด้วยสีผมสีใหม่แดงมะฮอกกานี สีผมสีนี้ยิ่งขับผิวขาวๆ ของเธอให้ยิ่งออร่ามากยิ่งขึ้น ส่วนเอวารินทร์ทำสีน้ำตาลคาราเมล ดัดลอนเบาๆ ให้พอดูละมุน เกาหลีเกาใจเข้ากับใบหน้าหวานเฉี่ยวอย่างลงตัว

"สวยมาก!!!"เกวรีเอ่ยปากชมเพื่อนหลังทำสวยเสร็จ

"แกก็แซ่บมากกกกก ฉันชอบแกลุคนี้มากเกล"เกวรีเขินจนตัวงอเมื่อเพื่อนรักชม

"บ่ายและ...แวะกินไรก่อนป้ะ"

"ปิ้งย่าง"

"ป้ะ!!"

เมื่อตกลงกันเป็นที่เรียบร้อยแล้วสองสาวในลุคใหม่ก็เดินเข้ามาในร้านปิ้งย่างเกาหลี ในร้านดังในห้างขนาดใหญ่ที่มีครบทุกวงจร และคัดสรรค์ร้านที่ดีที่สุดมาอยู่รวมกันที่นี่

ระหว่างที่ทานอาหารกันอย่างหิวกระหายอยู่นั้น อยู่ๆ สายตาของเกวรีก็เหลือบไปเห็นผู้ชายร่างสูง ใบหน้าหล่อเหลาราวเทพเจ้ากรีก ดวงตาคมกริบดุจเหยี่ยว ในชุดหนังยิ่งทำให้เขาดูดุดัน น่าเกรงขามเข้าไปอีก หัวใจดวงน้อยกระตุกวูบไหว เมื่อเห็นเขาโอบเอวมากับผู้หญิงคนหนึ่งที่ดูสวยเซ็กซี่ ใบหน้าเชิดๆ เหวี่ยงๆ คาดว่าน่าจะเป็นลูกคุณหนู ถ้าเทียบกับเธอ เธอดูเหมือนเด็กกะโปโลคนนึงเลย

"เกล...แกโอเคไหมอ่า"เอวารินทร์เมื่อเห็นเพื่อนชะงักมองอะไรบางอย่างจึงหันไปมองตาม แต่เมื่อหันไปแล้วก็เจอคิมหันต์กับผู้หญิง เธอจึงรีบเอ่ยถามเพื่อนด้วยความเป็นห่วงทันที

"โอเคดิแก...ทำไมจะไม่โอเค...ฉันไม่ได้คิดอะไรกับเขา...ชิวมาก...กินหมูดีกว่า"ถึงปากจะพูดออกไปด้วยทีท่าแบบไม่ใส่ใจ ไม่แคร์ แต่แววตาของเธอกลับวูบไหวผิดหวังอย่างเห็นได้ชัด

"เออ...อย่าไปสนใจ...เราแซ่บเราสวยกว่าเห็นๆ ...อีกอย่างของแกอ่าของจริง...ไม่ปลอมแบบนั้น...กินหมูดีกว่า...หมูอร่อยกว่าผู้ชายเยอะ"

"เอวา...ฮ่าๆๆๆๆ"จากนั้นทั้งคู่ก็ระเบิดหัวเราะออกมาเสียงดังพร้อมกัน และเสียงของพวกเธอก็ทำให้คิมหันต์มองมาด้วยความสนใจ

สายตาคมกริบดุจเหยี่ยวมองมาที่สาวผมแดงมะฮอกกานีสุดแซ่บก็ยกยิ้มมุมปากทันที แต่ก็ทำเป็นไม่ใส่ใจ แถมยังเอาแขนแกร่งกอดไปที่เอวบางของสาวข้างกายและเดินผ่านเธอไปนั่งโซนด้านหลัง ทำเหมือนเรื่องเมื่อคืนไม่เคยเกิดขึ้น

"ไปครับทับทิม...อยากทานอะไรสั่งเลยนะเฮียเลี้ยงเอง"เสียงทุ้มเอ่ยบอกไฮโซสาวสุดเซ็กซี่ และมันทำให้เกวรีได้ยิน เฮีย??

"เฮียนี่น่ารักกับทับทิมตลอดเลยนะคะ"เสียงหวานแหลมเอ่ยตอบ พร้อมกับหันไปสั่งอาหารกับพนักงาน

"มิเกล...มิเกล...มิเกล!!!"

"ห๊ะ! ว่าไงแก"เกวรีสะดุ้งเมื่อได้ยินเสียงของเพื่อนรักเรียกเสียงดัง

"แกจะกลับคอนโดเลยไหม"เอวารินทร์เอ่ยถามเพื่อนเมื่อเข้ามาอยู่ในรถ และก็เรียกเพื่อนอยู่นานสองนานเพื่อนก็เอาแต่เหม่อซะนี่

"กลับเลยดิแก...โทษทีฉันคิดเรื่องงงานน่ะ..."

"แน่ใจนะ"เอวารินทร์หลี่ตามองจับผิด

"อืม...ว่าจะไปทำงานกับพี่ปราณ..."

"พูดจริง??"

"จริง"

"เกล...แกโอเคจริงๆ ใช่ไหม..."เอวารินทร์ยังคงถามย้ำเพื่อนรักเพราะเธออดที่จะเป็นห่วงเธอไม่ได้จริงๆ

"เอวา...ฉันโอเคจริงๆ ...โอเคมาก...แกแค่ครั้งแรกฉันไม่ได้เสียใจหรือรู้สึกอะไรกับเขาหรอก...ฉันได้...เขาได้...วินๆ ...แกเลิกเป็นห่วงฉันได้แล้ว...ฉันโอเคจริงๆ"เกวรีพูดด้วยน้ำเสียงหนักแน่น และไม่อยากให้เพื่อนต้องเป็นห่วง จริงๆ มันก็แค่ผู้ชายคนแรก แล้วไม่ใช่ว่าคนแรก จะเป็นคนที่รักสักหน่อย แต่แค่รู้สึกวูบๆ ไหวๆ ที่เห็นเขามากับผู้หญิงคนอื่นทั้งที่เมื่อคืนเธอกับเขาเพิ่งจะร่วมรักกันมา มันเลยรู้สึกเสียหน้าแปลกๆ