บังเอิญหรือพรหมลิขิต

ผ่านไปไม่นานมากนักคิมหันต์ก็เข้ามาในคอนโดของอัครวินท์เป็นที่เรียบร้อย แต่สภาพเพื่อนค่อนข้างที่จะอนาจารเป็นอย่างมาก สภาพเปลือยไม่พอแถมยังโดนล็อกข้อมือติดกับเตียงอีกต่างหาก

"เชี้ยซัน!! มึงไปทำอีท่าไหนวะถึงได้มีสภาพทุเรศแบบนี้..."

"มึงเลิกพูดมากแล้วมาไขกุญแจกูสักทีเถอะ อย่าให้มึงเจอแบบกูก็แล้วกัน!!"

"ไอ้จิม...หน้าที่มึงแล้ว"คิมหันต์หันไปสั่งลูกน้องให้ไปปลดกุญแจ พร้อมกับมองเพื่อนด้วยแววตาที่สมเพช

"สาบานได้เลยว่าคาสิโนว่าแบบมึงโดนผู้หญิงหลอกแบบนี้ กูล่ะเชื่อมึงเลยไอ้ซัน"เขากล่าวออกมาเมื่อเพื่อนเล่าทุกอย่างให้เขาฟัง

"ทีมึงล่ะ หลับจนไม่รู้ว่าเมียหาย!!"อัครวินท์สวน

"ไม่ใช่เมีย!!"

"ไม่ใช่เมียแต่เอาเขา มึงจะทำอะไรกูไม่เคยว่านะ...แต่ช่วยให้เกียรติผู้หญิงหน่อย กูเตือนด้วยความหวังดี"

"มึงก็รู้กูมีคู่หมั้นแล้ว"แววตาคมหลบต่ำลงเล็กน้อย

"แล้วมึงไปดึงเขาเข้ามาทำไม!!"

"ทีแรกก็กะจะเล่นๆ ก็มิเกลน่าสนใจดี"

"เล่นหลายรอบเชียวนะมึงอ่า ไม่เรียกว่าเล่นแล้วมั้ง"

"พูดมากชิบ...กูให้ไอ้จิมล็อคมึงไว้แบบเดิมดีไหมเนี้ย??"

อัครวินทน์เดินไปหยิบเสื้อผ้าอีกห้องหนึ่งมาสวมใส่ จนเรียบร้อยจากนั้นก็มาเช็คระบบติดตามในโทรศัพท์ที่เคยแอบติดตั้งไว้ในรถของเอวา จากนั้นก็เดินไปขึ้นรถของคิมหันต์ และไม่ลืมกนะเป๋าเดินทางใบโต

"มึงจะไปไหนเนี้ย...พร้อมเชียวนะมึง"คิมหันต์ตกใจกระเป๋าลากใบโตของอัครวินท์ ที่กำลังยกขึ้นรถ

"หอบเสื้อผ้าตามเมีย"

"เฮ้อ...กูจะบ้าตายกับมึง"

"ทำไมเหมือนตอนนี้เอวาจะไปแถวหิวหินเลยวะ"อัครวินท์เอ่ยขึ้น

"แล้วคือกูต้องเป็นคนขับให้มึงนั่งด้วย??"

"แล้วมึงจะบ่นทำไมวะห๊ะ!! เอวาเอารถไปสุดท้ายกูก็ต้องไปที่เดียวกับมึงอยู่ดี ถึงนุ้นแล้วเดี๋ยวกูก็ขับรถเอวา..."อัครวินท์บ่นเพื่อนที่เอาแต่ทำหน้าหงุดหงิดใส่เขา

"...กูไม่น่าหลวมตัวมาเป็นเพื่อนกับมึงเลย...ไร้ประโยชน์ชิบหาย"

"กูจะบอกมิเกลให้หาผัวใหม่...เป็นไอ้ปราณก็น่าจะเหมาะนะ...เห็นมัน...เล็ง..."

"เออๆๆ ...เลิกพูดมากเดี๋ยวกูพาไปเดี๋ยวนี้แหละ"คิมหันต์รีบตัดบทเมื่อรู้ว่าเพื่อนของเขาจะไปเป่าหูเกวรี ก็ไม่รู้ทำไมต้องหงุดหงิดด้วยเมื่อคิดว่าเธอจะต้องไปเป็นของคนอื่นที่ไม่ใช่เขา

"ก็แค่นี้จะบ่นทำไม"

"ไอ้เหมันต์ กลับมาจากฮ่องกงแล้วกูล่ะเซ็งชิบ...กลัวมันจะไปทำไม่ดีแล้วกูต้องพลอยแก้ให้มัน"

"แฝดมึงอ่านะ??"

"อืม..."

"เชี้ย!! หรือว่าวันนั้นที่มิเกลเห็นมึงกับสาวในห้างคือไอ้เหม?"

"ใครบอกมึง"คิมหันต์ขมวดคิ้วเชิงถาม

"เอวาเล่าให้ฟัง"

"กูไม่เคยควงสาวไปกินข้าว ถึงว่าล่ะทำท่าทางรังเกียจกูปานนั้น"

"แล้วมึงจะทำไง?"

"ไม่รู้ว่ะ ไอ้เหมแม่งก็คั่วผู้หญิงไม่สนห่าสนเหวอะไรเลย แล้วเวลาแม่งเทหญิง...กูโดนลูกหลงทุกที"คิมหันต์บ่นให้น้องชายฝาแฝดของเขา พร้อมกับหันไปจดจ่อเส้นทางข้างหน้า

"เหมือนจะถึงที่พักกันแล้ว โรงแรมk...โรงแรมมึงนิ"

"อะไรจะบังเอิญขนาดนั้น"คิมหันต์กระตุกยิ้มร้ายอย่างมีแผนการ พร้อมกับเหยียบคันเร่งมุ่งหน้าไปสู่โรงแรม6ดาวของเขาทันที

อีกด้าน...

"มาเที่ยวแบบนี้โล่งสมองดีจัง"เอวารินทร์กล่าวพร้อมกับยกค็อกเทลสีฟ้าขึ้นจิบเบาๆ เสื้อคล้องคอสีฟ้าอ่อนกับกางเกงยีนส์ขาสั้นที่เธอสวมใส่บนตัว ทำให้เป็นที่จับตามองของหนุ่มๆ ที่เดินผ่านไปมา ออร่าของเธอและเพื่อนพุ่งกระจายจนต้องสะกดทุกสายตาให้มองมาตรงเธอเป็นตาเดียว

"อืม...ผู้ชายตรงนั้นก็งานดี...อยากไปเล่นน้ำเลยอ่าแต่กลัวแดด"เกวรีเอ่ยเสริม

ทั้งคู่นั่งอยู่บนเก้าอี้นอนบนชายหาด ใต้ร่มคันใหญ่ที่บังแดดไม่ให้เข้ามากระทบผิว เอวารินทร์ หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเซลฟี่กับเพื่อนท่ามกลางแสงแดดที่รอดผ่านร่มเสริมให้ผิวยิ่งออร่ากระจุยกระจาย

"แกถ่ายให้ฉันด้วยดิขอรูปเดี่ยว ขอรูปเซ็กซี่ที่สุด"เกวรีโพสท่าถ่ายรูปสุดเซ็กซี่บนเก้าอี้ด้วยท่านอนอาบแดดสวมแว่นสีชา ในชุดบิกินีสีแดงขับผิวขาวๆ ของเธอ ด้านล่างมีผ้าคลุมมัดเอวอยู่ปกปิดส่วนล่างไม่ให้วาบหวิวเกินไป

"หู้ววว...ทะเลร้อนเลยมิเกล ถ้าฉันเป็นผู้ชายฉันจะจีบแก"เอวารินทร์เอ่ยแซวเพื่อน

"แกก็พูดเว่อร์!!"

"ไม่เว่อร์ จริงๆ ...เริ่มหิวแล้วอ่า ไปหาอะไรกินกัน"

"แกฉันยังอยากนั่งมองผู้ชายอยู่เลย...ขออีกแปบไม่ได้หรอ??"

"ขอโทษครับ!! เอ่อ...ขอเบอร์หน่อยได้ไหมครับ"ยังไม่ทันที่เอวารินทร์จะได้ตอบเพื่อ ก็มีหนุ่มหล่อหน้าหวานวิ่งเข้ามาพร้อมกับยื่นโทรศัพท์ให้เกวรี

"อ่ะ...เอ่อ...ค่ะ"ถึงจะค่อยข้างที่จะลำบากใจ แต่ด้วยเพราะความหล่อทำให้เธอปฏิเสธที่จะให้ไม่ได้จริงๆ

"ขอบคุณครับ...ว่าแต่น้องชื่ออะไรหรอ..."

"มิเกลค่ะ"เธอส่งโทรศัพท์คืนหลังจากกดเบอร์ของเธอเสร็จ

"เอ่อ...แล้วน้องคนนี้ล่ะครับชื่ออะไร?"

"เอวาค่ะ"เธอยิ้มแห้งๆ ตอบ ผู้ชายหน้าหล่อคนนั้น

"พี่ชื่อแสงเหนือ ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ...ว่าแต่มิเกลโสดใช่ไหม"

"ค่ะ...โสด..."เธอส่งยิ้มหวานไปให้แสงเหนือ

"จีบได้?"แสงเหนือไม่อ้อมค้อม กล่าวตรงไปตรงมา ทำเอาเกวรีถึงกับเขิน

"เอ่อ...ค่ะ"

"งั้นจะเป็นอะไรไหมครับถ้าเย็นนี้พี่จะชวนน้องมิเกลแล้วก็เอวาไปทานข้าวเย็นกับพี่ซักมื้อ"

"ปกติเป็นคนตรงๆ แบบนี้หรอคะ"เอวารินทร์ถามด้วยความประหลาดใจกับความตรงไปตรงมาของหนุ่มนามว่าแสงเหนือ

"พี่ไม่ชอบปิดบังความรู้สึกตัวเองครับ ชอบก็บอกว่าชอบ จีบก็บอกว่าจีบ ไม่ได้ซับซ้อนกับความรู้สึกของตัวเอง...ถ้าใจบอกว่่ใช่ก็คือเดินหน้าอย่างเดียวเลยครับ"

"โอ้ววววว...สุดยอดเลยค่ะ...ชอบแบบนี้จังเลย...มีแบบนี้อีกสักคนไหมคะ"เอวารินทร์แซวอีกครั้ง

"เสียดายจังครับวันนี้เพื่อนพี่ไม่ได้มาซะด้วย...ไม่งั้นคงแนะนำให้รู้จัก"

"พูดเล่นค่ะ..."เอวารินทร์กล่าว

"แล้วนี่จะไปไหนกันครับ"แสงเหนือหันมาถามเกวรี

"กำลังจะไปทานอาหารกันค่ะ"

"แล้วพักอยู่ที่ไหนกันครับ"

"โรงแรมkค่ะ"

"พักที่เดียวกันเลย...บังเอิญหรือพรหมลิขิตกันครับเนี้ย"ร่างสูงพูดพร้อมระบายยิ้มหวานๆ ส่งให้เกวรีทำเอาร่างบางเขินจนตัวม้วน ตั้งแต่เกิดมาก็ไม่เคยมีผู้ชายหล่อๆ มาจีบแบบนี้เลย มันรู้สึกดีจัง เคยแต่วิ่งตามความรู้สึกตัวเองแต่สุดท้ายเขาก็ไม่เห็นค่า

"พี่แสงเหนือสนใจไปทานข้าวเที่ยงด้วยกันไหมคะ?"เกวรีเอ่ยชวน

"เรียกพี่เหนือ เฉยๆ ก็ได้ครับ"

"ค่ะ..."

"ไปกันแก หิวแล้ว"จากนั้นเกวรีกับเอวารินทร์ก็เดินจูงมือนำร่างสูงไป

"แกคนนี้ผ่าน ฉันเชียร์..."เอวารินทร์กระซิบเบาๆ ข้างหูเพื่อนด้วยน้ำเสียงกระดี้กระด๊า