โสดด้วย??

หลังจากเลือกซื้อของใช้ส่วนตัวและของจิปาถะต่างๆ เพื่อที่จะได้เพียงพอต่อ1อาทิตย์ ทั้งสองสาวก็กลับมายังห้องพัก แต่พอมาถึงก็เกือบจะเย็นแล้ว จึงอาบน้ำแต่งตัวเตรียมออกไปดินเนอร์กับแสงเหนือตามที่ได้นัดกันเอาไว้

"พี่เหนือนี่เขาน่ารักเนาะ ตรงๆ ดีอ่า"เอวารินทร์เอ่ยขึ้น พร้อมกับแต่งหน้าอยู่ที่โต๊ะเครื่องแป้ง

"ก็น่ารักดี แต่ต้องรอดูไปเรื่อยๆ"

"ถ้าพี่เขาดีเสมอต้นเสมอปลาย...แกจะคบกับเขาป้ะ?"

"ก็คงคบ แกก็รู้ฉันแพ้คนเอาใจใส่"

"แล้ว...พี่คิมล่ะ?"

"ก็...ไม่รู้สิ...พูดยากว่ะแก...เขาเป็นคนแรกของฉัน...แต่ก็นั่นแหละต่างคนต่างเมา...อีกอย่างเรื่องแบบนี้ก็ปกติป้ะ?"

"อืม...จะว่าไปฉันก็...คิดถึงพี่ซันอยู่นะ...พอห่างกันออกมาแบบนี้แล้ว"

"คิดถึงก็โทรหา...อย่าทำอะไรให้มันซับซ้อน..."เกวรีกล่าว พร้อมกับตบไหล่เพื่อนรักเบาๆ

"ขออยู่แบบนี้อีกนิด จะได้แน่ใจว่าจริงๆ แล้วฉันก็ต้องการเขา"

~เสียงโทรศัพท์ของมิเกล~

'พี่แสงเหนือ'

"เอวาเสร็จหรือยังพี่เหนือโทรตามแล้ว"

"เสร็จแล้วๆ"เอวารินทร์วางแปรงปัดแก้มลงแล้วลุกไปสะพายกระเป๋าทันที

"ค่ะพี่เหนือ..."

[น้องมิเกลครับ...พี่ถึงแล้วนะครับ...จองห้องไว้แล้ว...ชั้นบนสุดห้องกระจก1008นะครับ]

"ได้ค่ะ...เดี๋ยวเกลรีบไปเลยนะคะ"

[ครับพี่รออยู่นะครับ...บอกเอวาแต่งตัวสวยๆ ด้วยน้า...เดี๋ยวอีกสักพักเพื่อนพี่ก็มาถึงแล้วล่ะ]

"ได้เลยค่ะ"แล้วเธอก็กดวางสายทันที

เอวารินทร์ในชุดเดรสสีขาววิ้งๆ เกาะอก ความยาวของเดรสเพียงหน้าขา ผมยาวลอนสีคาราเมลมัดรวบสูงปล่อยปลอยผมลงมาเล็กน้อย ให้รับกับใบหน้าหวานๆ ของเธอ มองมุมไหนก็ดูสวยหวานอมเปรี้ยว น่าหลงไหล ส่วนเกวรีก็มาในชุดสีขาวเช่นกัน เกาะอกแต่มีแขนรัดรูปยิ่งเสริมความอึ๋มของเธอให้ยิ่งน่าจับตามอง โชว์เอวคอดสวยเล็กน้อย กระโปรงผ้าชีฟองพริ้วๆ ยาวถึงตาตุ่มแต่แหวกข้างขึ้นมาถึงโคนขาขาวๆ เป็นชุดที่ดูหวานมากกว่าเปรี้ยวแต่แอบเซ็กซี่เบาๆ พอยั่วน้ำลาย

ทั้งคู่เดินมาถึงห้องวีไอพีสุดหรูชั้นบนสุดของโรงแรมที่เธอพัก ที่นี่มีครบทุกวงจร มีภัตตาคารบนชั้นบนสุดของตึก คาสิโนชั้นใต้ดิน ผับ บาร์ ฟิตเนส สวนน้ำ มุมเด็กเล็ก ทุกอย่างมีครบที่นี่ที่เดียว จะว่าเป็นโรงแรม6ดาวที่เป็นแลนด์มาร์คของจังหวัดก็ว่าได้

"มาพอดีเลย...หื้ม...กลางวันที่เจอว่าสวยแล้วตอนนี้อย่างกับนางฟ้าเลยครับ...เชิญนั่งครับ"แสงเหนือเลื่อนเก้าอี้ให้สองสาว ก่อนจะเดินไปนั่งฝั่งตรงข้ามเกวรี จะมีที่ว่างอีก2ที่คือข้างเอวารินทร์ และข้างๆ แสงเหนือเท่านั้น

"พี่ก็ชมเกินไปค่ะ"เกวรีกล่าวเขินๆ

"เอ่อ...เพื่อนของพี่เหนือยังไม่มาหรอคะ"เอวารินทร์เอ่ยถามขึ้น

"แหม...น้องเอวาก็ใจร้อน...อยากเจอเพื่อนพี่แล้วใช่ไหมครับ...เห็นบอกว่าอีกคนมาตามเมีย ส่วนอีกคนช่วยเพื่อนตามหาเมียอยู่"

"ว้า...งั้นก็แปลว่าโสดคนเดียวน่ะสิคะ?"เอวารินทร์ทำหน้าตาเสียดาย ทำเอาแสงเหนือหลุดขำกับทีท่าของเธออย่างเอ็นดู

"มันพูดเล่นน่ะค่ะ...เอาเข้าจริงๆ เจอผู้ชายมาจีบก็วิ่งหนีแล้ว"เกวรีแซวเพื่อน

"เอ่อ...สั่งอาหารเลยไหมครับ...มิเกลชอบทานอะไรเดี๋ยวพี่สั่งให้"

"ใส่ใจกันจังเลยนะคะ...แบบนี้เอวาไม่ต้องมาก็ได้มั้งคะ"เธอกล่าว

"ขอทำคะแนนนิดนึงครับ เผื่อว่าเจ้าตัวจะใจอ่อนเร็วๆ"แสงเหนือกล่าวพร้อมกับปรายตามองเกวรีหวานหยดเยิ้มเล่นเอาเกวรีถึงกับใบหน้าแดงขึ้นระเรื่อทันที

แกร๊ก!!

"โทษทีว่ะที่ให้รอนาน ไอ้ซันมันลีลาอยู่..."เสียงทุ้มเอ่ยขึ้นเมื่อเปิดประตูเข้ามาภายในห้อง

ทุกสายตาจับจ้องไปยังคนมาใหม่อีก2คน

"O.O">เอวารินทร์

"O_O!">เกวรี

"เอวา!!!"อัครวินท์อุทานออกมาอย่างไม่เชื่อสายตาตัวเอง สายตาคมๆ มองไปยังร่างบอบบางที่อยู่ในชุดเกาะอกแสนสั้นนั้นไม่วางตาพร้อมกับคาดโทษในใจ

"มาช้าจังวะไอ้คิม...ไอ้ซัน..."

ทุกอย่างตกอยู่ในความเงียบ มีเพียงแสงเหนือที่ไม่รู้ว่าทั้ง4คนรู้จักกัน

หัวใจของเอวารินทร์เต้นกระหน่ำรัวแรงเมื่อเห็นว่าผู้ชายที่มาใหม่นั้นคืออัครวินท์ที่พยายามหนีหน้า ทำไมนะ ทำไมโลกกลมขนาดนี้

ส่วนเกวรีเมื่อสบกับสายตาคมกริบที่จ้องมายังชุดของเธอก็ทำเอาเกวรีตัวแข็งทื่อ หน้าซีดไปต่อไม่ถูก แต่แล้วสถานการณ์ก็กลับมาปกติ จะมีก็แต่แสงเหนือและเพื่อนๆ ที่ทักทายกันตามประสาคนที่ไม่ได้เจอกันนาน แต่สายตาของคิมหันต์ก็ยังคงจ้องมาที่ร่างบางของเกวรีบางครั้ง และทุกครั้งที่มองก็ทำเอาร่างบางเนื้อตัวสั่นเทาทันที

"นี่เอวา ที่กูบอกน้องคนนี้โสด"แสงเหนือแนะนำให้เพื่อนได้รู้จัก

"โสดด้วย?"อัครวินท์กล่าว พร้อมมองไปที่ร่างบางของว่าที่ภรรยาอย่างคาดโทษที่บังอาจไปบอกคนอื่นว่าโสด ทำเอาร่างบางถึงกับกลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่

"ส่วนนี่มิเกล กูจีบอยู่"

"จีบ??"คิมหันต์ช้อนสายตาคมกริบที่ดุดันมองเธออีกครั้ง ก่อนที่จะแสร้งทำเป็นไม่รู้จักกัน

"อืม...อย่ามองแบบนั้น...คนนี้กูจองแล้ว...นู้นมึงไปแย่งคนโสดกันเอาเอง"แสงเหนือโยนงานไปให้เอวารินทร์

"หึ!"คิมหันต์หัวเราะในลำคอ

"เอ่อ...สั่งอาหารกันดีกว่านะคะ"เอวารินทร์ยิ้มแห้งๆ พร้อมกับเปิดเมนูอาหาร

พรึบ!!

"มาครับเดี๋ยวพี่สั่งให้...เอวาจะทานอะไรบอกพี่ซันได้เลยนะครับ..."อัครวินท์ยิ้มร้าย พร้อมกับคว้าเมนูมาถือไว้แทน

"แล้วสรุปเจ้าของที่ยอมขายให้มึงไหมเหนือ?"คิมหันต์เปิดประเด็นเรื่องงาน

"ค่อยคุยดีกว่าเดี๋ยวบรรยากาศมันจะเครียดเกินไป...สั่งกันเลยนะครับสาวๆ ...มื้อนี้พี่เลี้ยงเอง"

"ได้ไง...กูเป็นเจ้าของโรงแรม...เดี๋ยวกูเลี้ยงเอง"คิมหันต์เอ่ยขึ้น พร้อมกับยักคิ้วให้เกวรีที่ไม่รู้ว่าเขานี่แหละคือเจ้าของโรงแรมที่พวกเธอมาพักอยู่ แถมยังเช็คอินเอาไว้ตั้งเจ็ดวัน งานนี้จะหนีไปก็คงเสียดายค่าห้องแย่ คืนหนึ่งราคาก็เหยียบหมื่นแล้ว

"มิเกล...ไปเข้าห้องน้ำเป็นเพื่อนหน่อย"เอวารินทร์สะกิดแขนเพื่อนรัก แล้วลากแขนกันออกไปจากห้องทันที ส่วนซันและคิมหันต์ก็หันมามองตากันอย่างรู้ใจ ไม่คิดว่าจะมาเจอกันโดยบังเอิญขนาดนี้ นี่มันโชคเข้าข้างชัดๆ เลย

อีกด้าน...

"นี่มันบ้าอะไรวะเนี้ย"เอวารินทร์หัวเสียเมื่อเจอกับอัครวินท์โดยไม่ทันตั้งตัว

"โลกกลมไปป้ะ แถมนี่ยังเป็นโรงแรมของคุณคิมหันต์อีก บ้าจริง!!"เกวรีเสริมอีกคน

"เอาไงดีวะเอวา"

"จ่ายค่าโรงแรมไปแล้วด้วย จะย้ายก็เสียดายตังแย่...นี่มันวันซวยอะไรของเราเนี้ย...อุตส่าห์หนีมาตั้งไกลมาเจอง่ายๆ เลย...เพราะไอ้พี่เหนือของแกเลยเกล"เอวารินทร์โยนให้เกวรี

"เอ้าโทษฉันได้ไง เมื่อกี้ก่อนออกจากห้องยังเชียร์อยู่เลย"

"ใครจะไปรู้ล่ะว่าเป็นเพื่อนกัน...กลับห้องตอนนี้ก็คงผิดสังเกตุ หรือฉันควรแกล้งป่วยแล้วกลับห้องดี??"

"เราจะหนีปัญหาไปได้นานแค่ไหนวะแก...เผชิญหน้าไปเลยไหม??"

"ไม่เอาอ่ายังไม่พร้อม"

หมับ!!

"พี่ซัน!!"ระหว่างที่ทั้งคู่กำลังถกเถียงกันอยู่ในห้องน้ำหญิง อยู่อัครวินท์ก็เดินเข้ามาแล้วลากแขนเอวารินทร์ออกจากห้องน้ำไป ทิ้งให้เกวรีอยู่ท่ามกลางความตกใจอยู่คนเดียว

"ปล่อยเอวานะ!!..."

"เงียบ!! แล้วตามพี่มา!"ร่างสูงกดเสียงต่ำอย่างข่มอารมณ์โกรธ

ส่วนเกวรีก็กลับไปที่ห้องอาหาร โดยมีสายตาของคิมหันต์จ้องมองมาตลอดที่แสงเหนือและเธอสนทนากันด้วยคำพูดหวานเลี่ยน