เมียพี่โหดชะมัด

"สบายใจขึ้นยัง...หื้ม!"เสียงอบอุ่นของอัครวินท์ถามขึ้นเมื่อร่างบางหยุดร้องไปพักหนึ่งแล้ว

"อื้ม..."

"รู้ใจตัวเองหรือยัง?"

"รู้แล้ว!"เธอผละหน้าออกจากไหล่กว้างแล้วเตรียมจะลุกออกจากตักของเขา แต่มือหนาก็รั้งสะโพกเธอเอาไว้ให้นั่งอยู่ก่อน

"รู้ว่าอะไร?"

"..."ร่างบางไม่ตอบแต่ก้มหน้าแล้วหลุบตาต่ำลงเพื่อหลบสายตาคนที่เอาแต่จ้องหน้าเธอ

"รู้ว่ารักพี่ซัน..."เธอตัดสินใจเอ่ยออกมาเบาๆ แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็ได้ยิน และก็พอใจกับคำตอบเป็นอย่างมาก

มือหนากำชับกอดเธอเอาไว้แน่น พร้อมกับจูบไปที่หน้าผากของเธอหนักๆ

"เมียพี่โหดชะมัด!!"

"ถ้าคิดจะมีกิ๊ก...เอวาจะรัวกระสุนไม่ยั้ง"

"เมียมึงโหดจริง!! แบบนี้แหละถึงกำหราบคนอย่างมึงได้"คิมหันต์เอ่ยขึ้น

"แฮปปี้เอ็นดิ้งกันเเล้วเนาะ...ชนๆ ฉลองหน่อย">แสงเหนือ

"มาค่ะ เดี๋ยวมิเกลชงเหล้าให้"ว่าแล้วเธอก็จัดแจงแก้วมาวางไว้ตรงหน้าเธอแล้วคีบน้ำเเข็งเติมเหล้าเติมโซดาแล้วชงเสริฟทันที

บรรยากาศบนโต๊ะกลับมามีชีวิตชีวาอีกครั้งไม่หน้าอึดอัดเหมือนก่อนหน้า

"เดี๋ยวเอวาไปนั่งที่ตัวเองดีกว่าค่ะ"ร่างบางเตรียมลุกออกไปจากตักแต่มือหนาก็ยังคงรั้งเอาไว้อีก

"นั่งตรงนี้!!"

"เอ่อ..."

"วันนั้นเอวาทำอารมณ์พี่ค้าง...เพราะฉะนั้นเอวาต้องรับผิดชอบอารมณ์พี่..."ร่างสูงกระซิบเสียงแห่บพร่าที่ข้างหูให้ได้ยินกันแค่สองคน แต่การกระทำสุดสยิวของเขาทำเอาร่างบางขนลุกซู่

จึ่ก!

"โอ้ยพี่ซัน...หยิกหลังเอวาทำไมคะ?"

"ใครให้ใส่โชว์ขนาดนี้...รู้ใช่ไหมว่าการแต่งตัวของเอวามีผลต่อความต้องการของพี่?"

"...ค่ะ..."

"กูอยากกลับและ...อยากไปนอนกอดเมีย...ไปก่อนนะ"พูดจบเขาก็ดันร่างบางให้ลุกขึ้นแล้วเตรียมจูงมือออกจากโต๊ะไป

"อะไรวะ!!...ทิ้งเพื่อน?"คิมหันต์กล่าว

"เอ่อ...พี่ซัน...จะไปไหนคะ?"เอวารินทร์แทรกขึ้นทั้งที่รู้อยู่แล้วว่าเธอต้องเจอกับอะไรในเวลาต่อจากนี้

"ไปนอนครับ...พี่ง่วงนอนแล้ว"น้ำเสียงไม่ค่อยน่าไว้ใจแต่สุดท้ายเธอก็เดินตามแรงดึงของเขามา

"เดี๋ยวพี่ซัน...เอวาสงสัย..."แต่พอมาถึงหน้าห้องเอวารินทร์ก็ขืนตัวไว้ไม่ยอมเข้าไปในห้อง ทำเอาร่างสูงขมวดคิ้วด้วยความไม่เข้าใจ

"สงสัย?"เขาเลิกคิ้วขึ้นข้างหนึ่ง

"วะ...วันนั้นที่โทรมา...ทำไมผู้หญิงรับสาย..."และสุดท้ายเธอก็รวบรวมความกล้าถามออกไป หัวใจเต้นแรงขึ้นๆ ใบหน้าสวยหวานจ้องมองหน้าเขาอย่างรอคอยคำตอบ กลัวเหลือเกิน กลัวว่าเขาจะทำแบบนั้นจริงๆ

"คิดว่าไง?"

"เอวาต้องการคำตอบ!! ไม่ใช่ให้มาถามกลับ!!"

"พี่จ้างมา...ให้มาแสดงละครตบตาเอวา...ไม่มีอะไรเกิดขึ้นทั้งนั้น"แววตาคมกริมจ้องมองหน้าหวาน พร้อมคำพูดหนักแน่นมันทำให้เธอยิ้มออก และรู้สึกโล่งใจมากๆ

"ถ้าเอวาเข้าไป...สัญญาได้ไหมว่าจะไม่ทำเอวาเสียใจเรื่องผู้หญิงของพี่"

"พี่มั่นใจว่าพี่จะไม่มีทางยุ่งเกี่ยวกับผู้หญิงคนไหนอีก...แต่ถ้าผู้หญิงมายุ่งกับพี่..."เขาเว้นช่องว่างไว้แล้วเอื้อมมือมาลูบแก้มนวลเบาๆ "...พี่คงต้องปล่อยให้เอวาจัดการให้...พี่ให้สิทธิ์เอวาจัดการได้ทุกอย่าง...ในฐานะเมีย!"พูดจบอัครวินท์ก็ก้มลงช้อนร่างบางแล้วเปิดประตูเข้าไปในห้องทันที

"หิวจัง!"ร่างบางเอ่ยขึ้นขณะที่ถูกวางไว้บนเตียงกว้าง

"หิวพี่หรอ?"

"หิวข้าว...อยากซดอะไรร้อนๆ ...พี่ซันทำให้เอวากินหน่อยได้ไหมคะ"ไม่อ้อนเปล่าแต่เธอหยัดตัวลุกขึ้นนั่งแล้วกอดเอวร่างสูงเอาไว้แน่น ใบหน้าสวยหวานซุกลงหน้าท้องแกร่งแล้วส่ายไปมาเพื่อออดอ้อน

"เอวา!!...อย่าทำแบบนี้..."แต่อัครวินท์ดันศีรษะของเธอออกมาก่อนด้วยเสียงดุๆ

"ทำไมคะ?"

"เฮ้อ...ถ้าอยากกินอะไรร้อนๆ ก็อย่าทำแบบเมื่อกี้...ต่ำอีกนิดพี่จะให้เอวากินอย่างอื่นแทนแล้วนะ" คำว่าอย่างอื่นของเขาทำเอาร่างบางถึงกับหน้าแดงไปถึงใบหู คงจะหมายถึงของเขาน่ะสิ

"นึกว่าอะไรซะอีก"

"ไปนั่งรอข้างนอกก่อน...เดี๋ยวพี่โทรสั่งให้...ที่นี่ไม่มีอุปกรณ์...ทำอาหารไม่ได้"

"งั้น...เอวาไปอาบน้ำรอนะคะ..."

"ครับ"

ผ่านไปไม่นานร่างบางก็ออกมาจากห้องน้ำ กลิ่นตัวหอมกรุ่นจนอัครวินท์อดที่จะคว้าตัวมากอดไม่ได้ ร่างสูงคว้าเอวบางแล้วดึงมานั่งไว้บนตัก ใบหน้าหล่อเหลาซุกไซร้ซอกคอหอมๆ ทั้งซ้ายและขวาจนเธอต้องย่นคอหนีด้วยความเขินอาย

"พี่ซัน...เอวาจะกิน..."เอวารินทร์ปรามร่างสูงที่เอาแต่ซุกซอกคอเธอจนกินอาหารตรงหน้าไม่ถนัด

"หื้ม...เอวาก็กินไปสิครับ...พี่ไม่ได้ห้ามซะหน่อย..."พูดจบก็ก็พรมจูบตามลำคอขาวๆ ของเธอพร้อมกับมือหนาที่เริ่มจะไต่ไล่ขึ้นไปจนถึงหน้าอกอวบอิ่มของเธออย่างซุกซน

เพี๊ยะ!!

"อ๊ะ!...พี่ซัน!!..."ร่างบางหันมาดุร่างสูง แล้วตีมือของเขาไปหนึ่งที

"คร้าบๆๆๆๆ ไม่กวนแล้ว...งั้นพี่ไปอาบน้ำก่อนนะ ให้เวลา15นาทีกินให้เสร็จแล้วไปถอดเสื้อผ้ารอบนเตียง"

"หืม..."สั่งเสร็จสรรพเขาก็เดินเข้าห้องน้ำไป

ผ่านไป15นาที...

"เอวา..."

"..."

"เอวาครับ..."

"..."ไร้ซึ่งเสียงตอบรับใดๆ จากร่างบาง

"หลับหรอเนี้ย? ...เอาจริงดิ..."อัครวินท์มองดูร่างของเอวารินทร์ด้วยความหงุดหงิด อีกแล้ว ผิดหวังอีกแล้ว ไม่น่าปล่อยให้กินก่อนเลย รู้งี้น่าจะจัดการเธอก่อนที่จะให้เธอกิน เห้อ!!

"เอวานะเอวา!!"

"ลักหลับดีไหมเนี้ยห้ะ!"ร่างสูงเดินกลับไปเข้าห้องน้ำอีกครั้งแล้วจัดการขัดจรวด ปลดปล่อยอารมณ์ที่มันอัดอั้นมาหลายวัน

"อ๊าส์!"ผ่านไปเกือบ20นาทีร่างสูงก็เดินออกมาตัวเบา จากนั้นก็ล้มตัวลงนอนข้างๆ พร้อมตวัดกอดร่างบางตัวหอมกรุ่น ที่ไม่ว่าจะได้กลิ่นกี่ครั้งก็ไม่เคยเบื่อ หรือเขาจะติดกลิ่นของเธอไปแล้ว แค่ห่างกันก็คิดถึงเหมือนจะขาดอากาศหายใจแล้ว