พอดีเมียตายครับ

"เพื่อนพี่ที่ชื่อว่าซันหรอคะ"ทั้งที่รู้อยู่แล้วก็ แต่ก็อยากถามเพื่อย้ำว่าใช่อย่างที่คิดหรือเปล่า

"ครับ"

"..."

"ทำไมมิเกลไปเข้าห้องน้ำนานจัง...เดี๋ยวพี่ไปตามดีกว่า..."แสงเหนือเตรียมจะลุกขึ้นไปแต่เมื่อคิดได้ว่าคิมหันต์น่าจะอยู่ด้วย จึงรีบห้ามเพราะกลัวจะความแตกเสียก่อน

"เอ่อ...มิเกลทักมาบอกปวดหนักน่ะค่ะ...เดี๋ยวก็มา"

"อ้อ...หรอครับ...งั้นชนกันดีกว่า..."

เพล้ง!

แก้วแอลกอฮอล์ของทั้งคู่กระทบกันเบาๆ จากนั้นทั้งคู่ก็ยกดื่มจนหมดแก้ว

"เอ้า...ไอ้ซัน...มาพอดีเลย...นั่งก่อนๆ"ไม่รู้ว่าโชคร้ายหรืออัครวินท์ตั้งใจจะแกล้งเธอกันแน่ ถึงได้เดินโอบเอวผู้หญิงหุ่นเอ็กซ์ เซ็กซี่มาด้วย ไม่พอยังมานั่งข้างๆ เธออีกต่างหาก ทั้งที่พื้นที่ก็มีตั้งเยอะ

"เอวา..."เกวรีเอ่ยขึ้น พร้อมกับเดินวนมานั่งข้างๆ เธอแล้วจับมือเธอเอาไว้เพื่อปลอบใจ "แกโอเคไหม? ...ถ้าไม่โอเค...เรากลับกัน"เธอกระซิบถามเบาๆ ด้วยความเป็นห่วง

"ฉันโอเค...ถ้าทนไม่ไหวเดี๋ยวฉันจัดการเอง...อยากจะรู้เหมือนกันว่าใครจะเจ๋งกว่าใคร"พูดจบเธอก็ปรายตาไปมองอัครวินท์ที่นั่งข้างๆ แต่ไม่ได้ใกล้กันมาก

"อ้าวสวัสดีครับเอวา..."อัครวินท์หันมาทักทายทำเหมือนเพิ่งสังเกตเห็นเธอ แน่ใจว่าไม่เห็น เอวารินทร์คิด

"สวัสดีค่ะ..."เธอตอบแล้วทำเป็นไม่สนใจ แล้วเบนหน้าไปทางอื่น เพราะภาพที่เธอเห็นค่อนข้างที่จะบาดตาไม่อยากมอง

เพียงไม่นานมากนักคิมหันต์ก็เดินกลับมาที่โต๊ะ ทุกคนชนแก้วกันแล้วก็พูดคุยกันอย่างสนุกสนาน

หมับ!

"อุ๊ยคุณซัน...ลิลลี่อายนะคะ..."แขนแกร่งรวบเอวบางของสาวสวยขึ้นมานั่งบนตัก ถึงปากหล่อนจะบอกอายแต่แขนเรียวกับโอบรอบคอของเขาเอาไว้ การกระทำนั้นทำเอาหัวใจของเอวารินทร์นั้นกระตุกวูบไหว อยากจะไปกระชากหล่อนออกไปให้พ้นๆ เสียเดี่ยวนี้

"ไอ้ซัน!...เกรงใจสาวๆ บ้าง...ทำตัวน่าเกลียด"คิมหันต์ปรามเพื่อน เมื่อเห็นท่าทางของเอวารินทร์ที่นิ่งไป

"อ้าว...แล้วพี่ซันไม่มีแฟนหรอคะ"เกวรีแสร้งถาม

"อ้อ...พอดีเมียตายน่ะครับ..."อัครวินท์ปรายตามามองเอวารินทร์เพียงนิดก่อนที่จะตอบเพื่อนเธอไปด้วยน้ำเสียงยียวนเหมือนปั่นประสาทร่างบางข้างๆ

"..."เอวารินทร์นั่งเงียบ แถมเอาแต่ยกดื่มอย่างกับว่าเหล้าเป็นน้ำเปล่า

ร่างสูงข้างๆ ยังคงกอดเอวสาวที่ควงมาด้วยอย่างยั่วยวน ไม่เข้าใจทำไมต้องมาเล่นกับความรู้สึกเธอด้วย มันจะมากเกินไปแล้ว มากเกินไปจริงๆ

"อ๊ะ!...ใจเย็นสิคะ...คุณนี่ใจร้อนจริงๆ เลย..."ร่างบางก้มลงมากระซิบที่ใบหูของอัครวินท์อย่างยั่วยวน ทำเอาบรรยากาศบนโต๊ะกร่อยไปตามๆ กัน กับการกระทำของอัครวินท์และสาวที่อยู่บนตัก แทบจะได้กันบนโต๊ะอยู่แล้ว

เอวารินทร์กำหมัดแน่น เล็บสวยๆ จิกลงบนฝ่ามือจนรู้สึกเจ็บแต่มันก็คงเจ็บไม่ถึงครึ่งของหัวใจที่มันเจ็บอยู่ตอนนี้

"มึงกลับไปนัวที่ห้องไหม คนเขากำลังสนุกกัน..."แสงเหนือเอ่ยขึ้น

"ไม่!...กูเป็นพวกชัดเจน...ไม่ชอบอะไรที่คลุมเครือ..."คำพูดของเขายังคงกระแทกแดกดันร่างบางข้างๆ

เอวารินทร์ ยกแก้วขึ้นดื่มรวดเดียวหมดอีกครั้ง ครั้งแล้วครั้งเหล่า ริมฝีปากบางเม้มเข้าหากันแน่นเพื่อข่มอารมณ์ที่มันร้อนรุ่มอยู่ในใจ ข้างกายเริ่มที่จะลูบไล้กันมากขึ้นๆ ผู้หญิงที่เขาควงมาด้วยก้มลงไปซุกไซร้ซอกคอของอัครวินท์ จนเริ่มที่จะหมดความอดทนกับความท้าทาย

ปึ่ง!!!

พลั๊ก! กรี๊ดดดด!!

แก้วเหล้ากระทบลงบนโต๊ะด้วยความแรง ทุกคนในโต๊ะรวมทั้งรอบๆ ต่างมองมาที่ต้นเสียงเป็นตาเดียว จากนั้นเอวารินทร์ก็ลุกขึ้น พร้อมกับผลักผู้หญิงที่นั่งบนตักอัครวินท์ออกจนเธอง่ายหลังล้มไปกองอยู่กับพื้น

"กรี๊ดดดด! แกทำบ้าอะไรของแกห๊ะ!!"เสียงแหลมๆ เอ่ยขึ้นด้วยความไม่พอใจ

แกร๊ก!!

เอวารินทร์หยิบปืนพกที่อยู่ในกระเป๋าขึ้นจ่อไปทางร่างสาวที่ล้มลงด้วยแววตาเรียบนิ่งแต่กลับดุดันและน่ากลัว คาดไม่ออกเลยว่าเธอคิดจะทำอะไรอยู่

"หึ!"คิมหันต์ยกยิ้มด้วยความพอใจกับท่าทีของเมียเพื่อนที่หวงผัว ส่วนอัครวินท์เองก็ยกยิ้มเช่นกันที่แผนยั่วโมโหสำเร็จ ไม่คิดว่าจะเร็วขนาดนี้

"ออกไป!!...ถ้ายังไม่อยากตายเพราะแย่งผัวคนอื่นก็ออกไป!!"เอวารินทร์เอ่ยเสียงเย็นยะเยือก

"อุ้ย!"คิมหันต์อุทานพร้อมสูดปาก

"ผะ...ผัว...มะ...หมายความว่าไงคะคุณซัน?"เธอหันไปถามอัครวินท์ที่นั่งหน้านิ่ง แต่ก็ไร้ซึ่งคำตอบ

"ไว้ค่อยนัดเจอกันใหม่นะครับลิลลี่"แต่เหมือนอัครวินท์จะไม่จบ อยากปั่นหัวอีกสักนิด

"อยากตายหรือไง จะแกล้งกันไปถึงไหน!!"เธอตวาดเสียงดังลั่น ปลายกระบอกปืนเปลี่ยนเป็นหันมาทางอัครวินท์แทน

"ใจเย็นนะน้องเอวา...คนแตกตื่นกันหมดแล้ว"แสงเหนือเอ่ยปราม

"เออแก...ใจเย็นก่อน...วางปืนลง" เธอยอมลดปืนลงตามที่เพื่อนบอก เกวรีจึงรีบรับปืนไปเก็บไว้ในกระเป๋าให้เพื่อนดังเดิม

"ก็ต้องการแบบนี้เองไม่ใช่หรือไง?"อัครวินท์กล่าว

"เอวาต้องการอยู่ห่าง ไม่ได้บอกให้พี่ไปเอากับคนอื่น!!"

"ไหนบอกว่าจะไม่เสียใจ?"

"คนบ้าแล้วมันจำเป็นต้องทำกันขนาดนี้หรือไงเล่า!"

ตุบ ตุบ ตุบ!!!

มือเล็กทุบไปที่ไหล่ของอัครวินท์รัวๆ พร้อมกับน้ำตาของเธอก็ไหลอาบแก้มลงมา อารมณ์ที่มันกั้นเอาไว้ตั้งแต่แรกมันพังทลายลงมาหมด หัวใจมันบอบช้ำเจ็บแปล๊บ ทั้งที่เธอเองก็ไล่ให้เขาไป แต่ไม่รู้ทำไมตัวเองถึงได้เจ็บเองแบบนี้

หมับ!!

พรึ่บ!

มือหนารวบมือที่ทุบตีเขาไว้ จากนั้นก็คว้าเอวบางให้นั่งลงมาที่ตักแกร่งของเขาแทนแล้วกอดไว้ ใบหน้าสวยฟุบลงร้องไห้กับไหล่กว้างจนตัวสั่นเทา

"อึก...ฮึก...คนใจ...อึก...ร้าย...เอวาไม่รักพี่ซันแล้ว..."เสียงประท้วงอู้อี้กล่าวขึ้น มือหนาอีกข้างปล่อยจากข้อมือเธอมาเป็นลูบแผ่นหลังขาวเนียนของเธอแทน แผ่นหลังที่ไร้ซึ่งผ้าปกปิด ถ้าไม่ติดว่าต้องปลอบใจอยู่คงหยิกหลังเธอเพื่อลงโทษแล้ว

"เกิดอะไรขึ้นวะ...กูตกข่าวอะไร?"แสงเหนือเอ่ยขึ้น เพราะยังงงกับสถานการณ์ตรงหน้า

"เมียมัน...จะแต่งงานกันเดือนหน้า"คิมหันต์อธิบาย

"แล้วมึงไม่บอกกูล่ะว่ารู้จักกัน"แสงเหนือกล่าว

"ก็เอวาหนีมา มันเป็นความต้องการของเอวาตั้งแต่แรกก็แค่ตามน้ำไป...ก็ว่าจะบอกมึงเหมือนกัน"