ผิดหวัง

"ทำไมพี่ซันน่ารักกับเอวาจังคะ"เอวาเอ่ยถามเสียงเจื้อยแจ่ว สองมือเล็กเท้าคางมองร่างสูงจัดเตรียมทำอาหารให้เธออย่างใจจดใจจ่อ

"เพราะว่า...พี่อยากได้รางวัลไงครับ..."ซันเดินมาแล้วก้มลงกระซิบที่ข้างใบหูด้วยน้ำเสียงสุดสยิวจนร่างเล็กถึงกับไรขนอ่อนตั้งชัน

"รางวัลอะไรหรอคะ?"เธอถามด้วยแววตาใสซื่อ

"รีบกินสิครับ...แล้วเดี๋ยวพี่พาเข้าไปดูว่าอยากได้อะไรเป็นรางวัล"ใบหน้าหล่อมองร่างบางอย่างเจ้าเล่ห์

"แต่มันดึกแล้วนะคะ...พรุ่งนี้พี่ซันมีประชุมด้วยนี่...เดี๋ยวก็ตื่นสายกันพอดี"

"กระเป๋า1ใบ..."

"งั้นรอบเดียวพอนะคะ"คำตอบร่างบางทำเอาซันยกยิ้มอย่างพอใจ

"ถ้า2ใบก็2รอบหรอครับ...งั้นให้10ใบเลยได้ไหม?"เขาเอ่ยถามด้วยท่าทียียวน แต่ก็แอบหวังเล็กๆ เผื่อร่างบางจะคล้อยตาม

"ร่างเอวาพังกันพอดีค่ะ รอบเดียวก็พอ ไว้ไปฮันนีมูนกันค่อยว่ากันอีกทีนะคะ..."

"2รอบ...นะครับ...วันนี้ดื่มมามันเสร็จยาก...ถ้ารอบเดียวมันค้าง"

"ต่อรองเก่ง..."ร่างบางพูดยังไม่ทันจะจบประโยคก็ถูกร่างสูงช้อนตัวเดินตรงไปยังห้องนอน ทั้งที่ยังกินได้ไม่ถึงครึ่ง ไม่เข้าใจว่าทำไมต้องใจร้อนขนาดนั้น

"อื้อ..."หลังจากวางร่างบอบบางลงบนเตียงนอนกว้างๆ อย่างเบามือ

"แม่บอกว่าอยากอุ้มหลานแล้ว..."เสียงเบาราวกระซิบเอ่ยขึ้นที่ข้างใบหูขาวๆ ของเธอ มันแผ่วเบาเสียจนทำให้ร่างเล็กขนลุกซู่

"ตะ...แต่เอวายังไม่พร้อมเลยนะคะ...เอวาไม่เคยเลี้ยงเด็กด้วย"เธอตอบด้วยน้ำเสียงปนกังวล การจะเลี้ยงหนึ่งชีวิตเธอคิดว่ามันน่าจะยุ่งยาก อีกอย่างก็ต้องเสียสละความเป็นส่วนตัวมาดูแลเด็ก มันทำให้คนที่ใช้ชีวิตอิสระแบบเธอค่อนข้างที่จะลำบากใจ

"ทำไมครับ...เอวาไม่อยากมีลูกกับพี่หรอ?"ซันขมวดคิ้วมุ่น ไม่ค่อยสบอารมณ์กับคำตอบนัก

"ไม่ใช่แบบนั้นค่ะพี่ซัน...เอวาแค่ยังไม่พร้อมตอนนี้...เอวายังไม่ได้ทำงานเลย...แถมยังไม่ได้รับปริญญาด้วย...นี่เอวากะจะต่อโทจะให้เอวาท้องป่องไปเรียนหรอคะ..."

"ไม่รู้ทำไม...ช่วงนี้พี่อยากมีลูก...แต่ก็หน้าผิดหวังที่เอวาไม่คิดเหมือนพี่..."พูดจบซันก็ผละออกจากร่างบาง แววตาของเขาหลุบต่ำลงเล็กน้อย ก่อนที่เขาจะลุกขึ้นจากเตียงแล้วเดินเข้าไปในห้องนอนของตัวเอง

ตั้งแต่แต่งงานมา เขาคิดว่าเขาค่อนข้างมั่นใจว่าอยากสร้างชีวิตที่สมบูรณ์แล้ว แถมอายุก็มากขึ้น เขาพร้อมมากๆ ที่จะมีครอบครัว แต่แล้วก็ต้องผิดหวังเมื่อเธอดูเหมือนจะยังอยากมีชีวิตเป็นของตัวเองอยู่ มันน่าน้อยใจเอามากๆ ที่เธอไม่อยากที่จะสร้างครอบครัวกับเขาเลย แถมเมื่อไม่นานมานี้ก็เพิ่งจะรู้ใจตัวเองด้วยซ้ำ

ให้หลังจากที่เขาเดินออกไป ทิ้งให้เธอเคว้งอารมณ์ค้าง วันนี้เหมือนกำลังจะไปได้ดี แฮปปี้อยู่ดีๆ อยู่ๆ ทำไมถึงได้คิดแบบนั้น เอาจริงๆ เธอเองก็ตั้งรับไม่ทันเหมือนกันที่จะต้องมีลูก แต่เขาไม่เข้าใจเธอเลย เขาเป็นผู้ชายนี่จะไปรู้อะไร การเป็นแม่คนไม่ใช่เรื่องง่าย กว่าจะดูแลเด็กคนนึงให้โตขึ้นมาอย่างสมบูรณ์แบบมันไม่ใช่เรื่องง่ายๆ เลย อีกอย่างถ้าเธอมีลูกตอนนี้เธอก็ต้องเสียโอกาสหลายๆ อย่างไป มันยังไม่พร้อมจริงๆ แค่ให้เวลาอีกหน่อยก็ไม่ได้เลยหรือไง

"พี่ซันคะ...โกรธเอวาหรอ?"เธอเอ่ยถามร่างสูงที่นอนคว่ำหน้าอยู่บนที่นอน

"เปล่าครับ..."เสียงแผ่วเบาเอ่ยตอบ ฟังจากเสียงก็ดูน้อยใจจริงๆ

"ไม่ใช่ไม่อยากมีลูกกับพี่ซันนะคะ...แต่เอวายังไม่ได้ลองทำอะไรที่เอวาอยากทำเลย...ขอเวลาให้เอวาอีกสักปีได้ไหมคะ"เธออธิบายอย่างใจเย็นแล้วกอดร่างสูงเอาไว้ ใบหน้าสวยหวานแนบลงบนแผ่นหลังของเขา

"ถ้าเอวาอยากมีชีวิตอิสระ...เอวาก็ทำเถอะ...ไม่ต้องสนใจพี่หรอก...เอวากลับไปนอนเถอะครับ...พี่จะนอนแล้วพรุ่งนี้พี่มีประชุมเช้า"

"เฮ้อ...งั้นเอวาไม่กวนพี่ซันแล้ว"

เช้าวันต่อมา...

วันนี้ร่างสูงต้องเข้าที่บริษัทจึงรีบออกมาก่อนที่ร่างเล็กจะตื่น แล้วก็อย่างที่บอกตอนนี้ความคิดของเขาและเธอเริ่มที่จะต่างกัน เขาใช้ชีวิตอิสระจนมันถึงจุดที่ควรพอแล้ว แต่เธอกลับยังไม่พร้อม อยากใช้ชีวิตในวัยของตัวเองให้คุ้มเสียก่อน มันค่อนข้างที่จะผิดหวัง แล้วก็ไม่รู้ทำไมเหมือนกันเมื่อก่อนก็ไม่คิดที่จะอยากมีครอบครัวเลยด้วยซ้ำแต่พอได้มาอยู่กับเธอ ความคิดของเขากลับเปลี่ยนไป

"ซัน...ตอนเย็นพาเอวาไปทานข้าวที่บ้านด้วยนะ...แม่แกอยากเจอ"พ่อของเขากล่าวขึ้นหลังจากที่เดินออกมาจากห้องประชุม

"วันนี้ผมมีนัดคุยงานกับลูกค้า...คงไม่สะดวกเข้าไป...ไว้วันหลังนะครับ"เขาตอบเสียงเรียบ พูดจบเขาก็เดินจากไป แต่กลับถูกเสียงทุ้มเอ่ยขึ้นก่อน

"ทะเลาะกันหรอ? ...ทำไมหน้าหงอยเป็นหมาแบบนั้น?"เสียงเอ่ยถามอย่างไม่พอใจ กลัวแต่จะไปหาเรื่องลูกสะใภ้คนโปรด

"ไม่ได้ทะเลาะครับ...แค่น้อยใจ..."

"น้อยใจ? ...แกไปน้อยใจอะไรน้อง...เอาแต่ใจตัวเองหรือเปล่า?"อัครเดชถามอย่างไม่เข้าใจกับท่าทางของลูกชาย ตั้งแต่ในที่ประชุมก็เอาแต่เหม่อลอย ไม่สนใจที่จะฟังคำอภิปรายอะไรเลย

"แต่งงานแล้ว...แต่เมียไม่อยากมีลูกด้วย...พ่อคิดว่าผมควรน้อยใจหรือเปล่า?"ร่างสูงขมวดคิ้วกับคำตอบลูกชาย นี่เปลี่ยนไปถึงขั้นน้อยใจเมียเรื่องนี้เลยหรือ มันเหลือเชื่อจริงๆ

"เฮ้ย!! นี่มันลูกชายของฉันจริงๆ ใช่ไหมเนี้ย!"อัครเดชกล่าวอย่างไม่ค่อยเชื่อหูตัวเอง แต่ถือว่าเอวาทำให้ลูกของเขาเปลี่ยนไปมากจริงๆ จากผู้ชายเจ้าชู้รักอิสระให้กลายมาเป็นคนที่อยากสร้างครอบครัวได้นี่มันน่าทึ่งเอามากๆ

"ถ้าพ่อไม่มีอะไรจะพูดแล้วผมขอตัว"จากนั้นร่างสูงก็เดินไป ไม่สนเสียงเรียกของผู้เป็นพ่อที่ตะโกนไล่หลังมาเลย