เลือกเอง

"หูหนวกหรือไงพี่ซัน!!"เอวารินทร์ท้วง แต่ยิ่งเธอดิ้น เขากลับยิ่งกระชากแรงขึ้น แถมขายาวๆ ของเขาก็ทำให้เธอแทบจะวิ่งตาม

"..."

"พี่ซันเอวาเจ็บ...ปล่อยเอวาเดี๋ยวนี้!!"

ติ้ง!!

เสียงลิฟต์เปิดออก อัครวินท์ลากร่างบางเข้าไปด้านใน เมื่อประตูลิฟต์ปิดลง เขาก็ดันร่างบางเข้าไปชิดผนักแล้วใช้แขนแกร่งค้ำยันเอาไว้โดยมีร่างบางอยู่ตรงกลาง

"โสด!! หึ!..."

"เอวาไม่ได้ไปบอกใครว่าโสดนะ...อย่าเพิ่งเข้าใจผิดสิ"เธอพยายามหว่านล้อม

"ไม่บอกแล้วไอ้เหนือมันพูดแบบนั้นออกมาได้ไง?"เสียงเข้มข่มอารมณ์โกรธเอาไว้ "รู้ใช่ไหมว่าต้องเจอกับอะไร?"

"รู้ค่ะ..."เองารินทร์หลุบตาลงต่ำเล็กน้อยด้วยความรู้สึกผิด

มือหนาเชยคางมนให้เงยหน้าขึ้น จากนั้นก็ประกบริมฝีปากลงไปบดขยี้อย่างแรงอยู่หลายนาที มือหนาอีกข้างซุกซนลูบไล้บั้นท้ายงามงอนของร่างบาง

"อื้อ~"เสียงครางของร่างบางเผลอครางออกมาอย่างไม่รู้ตัว ทำเอาคนที่กำลังโกรธจัดถึงกับยกยิ้มร้ายอย่างพอใจ

มือหนาล้วงมือเข้าไปใต้กระโปรงสั้นตัวจิ๋วของเธอแล้วขย้ำบั้นท้ายของเธออย่างหมั่นเขี้ยว ปากก็บดขยี้จูบอย่างหนักหน่วงจนร่างบางต้องทุบอกแกร่งเพื่อเป็นสัญญาณให้เขารู้ว่าเธอกำลังจะขาดอากาศหายใจ

ติ้ง!!

เมื่อถึงชั้นเป้าหมายเขาก็ผละจูบออกจากเธอแล้วดึงแขนเรียวเล็กของเธอให้ตามแรงกระชากของเขาเข้ามายังห้องของเขาที่เปิดเอาไว้

ติ๊ด!! แกร๊ก!!ปึ้ง!!

บัตรถูกแสกน จากนั้นเขาก็ผลักประตูเข้าไปตามด้วยปิดมันลงอย่างแรง ทำเอาร่างบางถึงกลับสะดุ้งโหยง

"พี่ซันพาเอวามาที่ห้องใครคะ?"เธอพยายามพูดดีเพื่อให้เขาลดความร้อนลงบ้าง อย่างน้อยจะได้ลดโทษลงอีกกึ่งหนึ่ง

"ห้องของเรา!!"

"แต่เอวา จองห้องไว้แล้ว...เอวากลับห้องตัวเองดีกว่า..."

หมับ!!

ร่างบางเตรียมจะหมุนตัวไปเปิดประตูเพื่อออกไป แต่ก็ถูกเขาคว้าแขนเอาไว้ซะก่อน

"คืนนี้เอวาต้องนอนกับพี่...นะครับ!!"ถึงจะเป็นคำพูดที่หวานหู แต่มันเป็นคำหวานที่เคลือบยาพิษดีๆ นี่เอง ทำเอาร่างบางขนลุกซู่ไปทั่วร่าง

"ได้สิคะ"ร่างบางพยายามส่งยิ้ม แล้วเดินตรงไปยังเตียงนอนกว้างๆ สีขาวสะอาดตา จากนั้นนอนลงแล้วดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมร่างแล้วแกล้งหลับตาลงเพื่อหลบหลีกความผิดของตัวเอง ขึงแก้งหลับ

ตึกตัก ตึกตัก!!!

หัวใจดวงน้อยเต้นกระหน่ำรัวแรงขึ้นเมื่อรู้สึกถึงเตียงที่ยวบขนาบข้างกายเหมือนกำลังถูกคร่อม กลิ่นตัวหอมๆ ที่คุ้นเคยโชยเข้ามาทำให้ร่างบางเผลอสูดดมจนสุดปอด กลิ่นตัวแบบนี้ทำให้เธอเผลอเคลิ้มทุกครั้ง แล้วก็รู้สึกคิดถึงกลิ่นนี้เหลือเกินทั้งที่ห่างกันไปยังไม่ถึงวันด้วยซ้ำ

"พี่สาบานได้เลย...ว่าวันนี้เอวาจะไม่ได้นอน...เพราะเอวาจะต้องรับบทลงโทษอย่างหนักโทษฐานทำให้พี่ต้องอับอายต่อหน้าไอ้คิม!! และโทษที่หนีพี่มา อ้ออีกโทษนึงที่บอกว่าโสด..."

"อะ...เอวาเปล่านะ...ไม่ได้พูดแบบนั้นสักหน่อย"

"ไม่รู้ล่ะ...พี่เสียใจไปแล้ว...เพราะฉะนั้นคืนนี้เตรียมรับโทษให้ดี"เขายกยิ้มร้าย ก่อนจะกระชากผ้าห่มออกอย่างแรงแล้วปาทิ้งลงไปด้านล่าง

พรึ่บ!

"กรี๊ดดดดด...พี่ซัน!!!"ชุดเดรสแสนสั้นถูกกระชากออกมาเช่นกัน ตอนนี้มีเพียงบราไร้สายและแพนตี้ตัวน้อยเท่านั่นที่ยังปกปิดร่างกายขาวๆ ของเธออยู่

"..."

"ค่อยๆ คุยกันได้ไหมคะ...นะๆๆๆ ..."

"ไม่คิดว่าสายไปหน่อยหรอ?"

"ยิ่งพี่ซันทำแบบนี้...เอวายิ่งรู้สึกแย่!!"ร่างบางตะคอกใส่หน้าร่างสูงอย่างเหลืออด

"แล้วพี่ล่ะเอวา...พี่ไม่รู้สึกหรอ?"เขาตอบกลับเสียงดุดันเช่นกัน

"เอวารู้"

"รู้? ...แต่ก็หนีมา...ทำไมไม่คุยกันดีๆ"

"ก็เอวาบอกแล้วไง...ว่าขออยู่คนเดียวสักพักก่อน...เอวาสับสน...พี่ซันไม่เข้าใจหรือไง!!"

"พี่ไม่เข้าใจ!! แล้วก็ไม่ชอบที่เอวาทำอยู่นี้ด้วย!!"

"ก็ให้เวลากันหน่อยไม่ได้หรือไง...แค่ขอเวลาอยู่กับตัวเองก่อนไม่เข้าใจกันเลยหรอ?"

"อ้อ!! จะเอาแบบนี้ใช่ไหม?"

"งั้นถ้าต่อไปนี้พี่ทำอะไร เอวาจะไม่เสียใจใช่ไหม?"เขาถามย้ำ

"ค่ะ!!"เธอตอบหนักแน่น

"งั้นอย่ามาเรียกร้องทีหลัง เพราะทั้งหมดเอวาเลือกเอง!!"พูดจบเขาก็ลุกออกจากเตียงไป แล้วเดินออกไปนอกห้อง ด้วยอารมณ์โกรธ ทั้งเสียใจ ทั้งโมโห ทั้งอยากประชดให้เธอได้รู้