เอวารินทร์ขับรถมาจนถึงคฤหาสน์หลังงามภายนอกดูเหมือนจะเป็นแค่บ้านคนรวยแต่พอมองเข้าไปมีบอร์ดี้การ์ดเต็มไปหมดทั่วทุกมุมคฤหาสน์"เชี้ย!! บ้านมาเฟียป้ะเนี่ย"เอวารินทร์อุทานกับตัวเอง เพราะไม่รู้ว่าคิมหันต์นั้นเป็นใคร"มาหาใครครับคุณ"ชายชุดดำหน้าตาน่าเกรงขามเอ่ยถามขึ้นเมื่อเห็นว่าเธอจอดรถแล้วด่อมๆ มองๆ อยู่หน้าทางเข้าคฤหาสน์"เอ่อ...มาหาพี่คิมหันต์กับมิเกลค่ะ เพื่อนฉัน""อ้อ...คุณมิเกล...เชิญด้านในก่อนครับ"จากนั้นประตูก็เลื่อนออกอัตโนมัติ แล้วร่างบางก็ขับไปจอดเทียบตรงทางเข้าประตูบ้านของคิมหันต์ทันทีไม่นาน เกวรีก็วิ่งออกมา ด้วยใบหน้ารุกรี้รุกรนแปลกๆ"พี่คิมล่ะ?""นอนอยู่ยังไม่ตื่น แกพาฉันออกไปทีฉันไม่อยากอยู่บ้านกับอีตาบ้านี่ หื่นกาม!!""สงสัยจะหื่นกามยกแก๊งค์..."เอวารินทร์กล่าวก่อนจะจูงมือเกวรีไปที่รถของตัวเอง"แล้วออกมาแบบนี้พี่คิมเขาไม่ว่าหรอ??""ก็เขาไม่รู้ไง รีบไปกันเถอะค่อยคุยกัน"ทั้งคู่ขับออกมาจากหน้าคฤหาสน์ แต่ระหว่างที่กำลังจะออกไปที่ประตูสุดท้าย ก็ถูกการ์ดกันเอาไว้ก่อน"ขอโทษครับ...นายสั่งไม่ให้คุณออกไปจากที่นี่ครับ...""พี่คิมบอกให้ฉันไปเที่ยวกับเพื่อนได้ เมื่อกี้นี้เลย หรือจะขัดค
ผ่านไปไม่นานมากนักคิมหันต์ก็เข้ามาในคอนโดของอัครวินท์เป็นที่เรียบร้อย แต่สภาพเพื่อนค่อนข้างที่จะอนาจารเป็นอย่างมาก สภาพเปลือยไม่พอแถมยังโดนล็อกข้อมือติดกับเตียงอีกต่างหาก"เชี้ยซัน!! มึงไปทำอีท่าไหนวะถึงได้มีสภาพทุเรศแบบนี้...""มึงเลิกพูดมากแล้วมาไขกุญแจกูสักทีเถอะ อย่าให้มึงเจอแบบกูก็แล้วกัน!!""ไอ้จิม...หน้าที่มึงแล้ว"คิมหันต์หันไปสั่งลูกน้องให้ไปปลดกุญแจ พร้อมกับมองเพื่อนด้วยแววตาที่สมเพช"สาบานได้เลยว่าคาสิโนว่าแบบมึงโดนผู้หญิงหลอกแบบนี้ กูล่ะเชื่อมึงเลยไอ้ซัน"เขากล่าวออกมาเมื่อเพื่อนเล่าทุกอย่างให้เขาฟัง"ทีมึงล่ะ หลับจนไม่รู้ว่าเมียหาย!!"อัครวินท์สวน"ไม่ใช่เมีย!!""ไม่ใช่เมียแต่เอาเขา มึงจะทำอะไรกูไม่เคยว่านะ...แต่ช่วยให้เกียรติผู้หญิงหน่อย กูเตือนด้วยความหวังดี""มึงก็รู้กูมีคู่หมั้นแล้ว"แววตาคมหลบต่ำลงเล็กน้อย"แล้วมึงไปดึงเขาเข้ามาทำไม!!""ทีแรกก็กะจะเล่นๆ ก็มิเกลน่าสนใจดี""เล่นหลายรอบเชียวนะมึงอ่า ไม่เรียกว่าเล่นแล้วมั้ง""พูดมากชิบ...กูให้ไอ้จิมล็อคมึงไว้แบบเดิมดีไหมเนี้ย??"อัครวินทน์เดินไปหยิบเสื้อผ้าอีกห้องหนึ่งมาสวมใส่ จนเรียบร้อยจากนั้นก็มาเช็คระบบติดตามในโทรศัพท์ที
"มาพักผ่อนกันหรอครับสาวๆ"แสงเหนือเอ่ยถามระหว่างที่ส่งเมนูอาหารคืนพนักงานหลังจากที่สั่งอาหารเป็นที่เรียบร้อยแล้ว"มาพักผ่อนค่ะสักอาทิตย์"เอวารินทร์ตอบ เพราะแผนมาพักสมองของเธอ อยากอยู่คนเดียวนานหน่อย แต่ในเมื่อเอาเพื่อนมาด้วยเลยลากมาอยู่ด้วยกันเลย"แล้วพี่เหนือละคะมาทำอะไร...มาพักผ่อนเหมือนกันหรอคะ"เกวรีถาม"เปล่าครับ...พี่มาทำงาน...มาดูทำเลทำรีสอร์ทน่ะ...แต่เหมือนเจ้าของที่ดินที่พี่สนใจเขาจะยังไม่อยากขาย""อ้อ...อยากได้มากเลยหรอคะ...ทำไมถึงไม่ไปหาที่อื่น">เกวรี"ถูกใจครับ...ทั้งทำเล...และปัจจัยอื่นๆ หลายอย่าง...พี่เสนอราคาสูงด้วยแต่ก็ไม่ยอมขาย..."ใบหน้าแสงเหนือดูเป็นกังวลเล็กๆ"งั้นก็แปลว่าจะอยู่นี่นานเลยหรอคะ? ...">เกวรี"ครับ...จนกล่าวเขาจะใจอ่อน""เอาใจช่วยนะคะ...ขอให้เขาใจอ่อนเร็วๆ""อื้ม...เมื่อกี้เพื่อนพี่ที่เป็นหุ้นส่วนรีสอร์ทบอกจะมาที่นี่กับเพื่อนอีกคน...เผื่อน้องเอวาสนใจเพื่อนพี่...พี่จะแนะนำให้รู้จัก"แสงเหนือกล่าวบอกเอวารินทร์ที่เอาแต่จ้องโทรไม่วางตา พร้อมขมวดคิ้วจนเป็นปม"น้องเอวา...น้องเอวาครับ!!""คะ...เมื่อกี้พี่เหนือว่าไงนะคะ?""พี่เหนือบอกว่าเพื่อนเขาจะมาอีก2คน...เขาจะแ
หลังจากเลือกซื้อของใช้ส่วนตัวและของจิปาถะต่างๆ เพื่อที่จะได้เพียงพอต่อ1อาทิตย์ ทั้งสองสาวก็กลับมายังห้องพัก แต่พอมาถึงก็เกือบจะเย็นแล้ว จึงอาบน้ำแต่งตัวเตรียมออกไปดินเนอร์กับแสงเหนือตามที่ได้นัดกันเอาไว้"พี่เหนือนี่เขาน่ารักเนาะ ตรงๆ ดีอ่า"เอวารินทร์เอ่ยขึ้น พร้อมกับแต่งหน้าอยู่ที่โต๊ะเครื่องแป้ง"ก็น่ารักดี แต่ต้องรอดูไปเรื่อยๆ""ถ้าพี่เขาดีเสมอต้นเสมอปลาย...แกจะคบกับเขาป้ะ?""ก็คงคบ แกก็รู้ฉันแพ้คนเอาใจใส่""แล้ว...พี่คิมล่ะ?""ก็...ไม่รู้สิ...พูดยากว่ะแก...เขาเป็นคนแรกของฉัน...แต่ก็นั่นแหละต่างคนต่างเมา...อีกอย่างเรื่องแบบนี้ก็ปกติป้ะ?""อืม...จะว่าไปฉันก็...คิดถึงพี่ซันอยู่นะ...พอห่างกันออกมาแบบนี้แล้ว""คิดถึงก็โทรหา...อย่าทำอะไรให้มันซับซ้อน..."เกวรีกล่าว พร้อมกับตบไหล่เพื่อนรักเบาๆ"ขออยู่แบบนี้อีกนิด จะได้แน่ใจว่าจริงๆ แล้วฉันก็ต้องการเขา"~เสียงโทรศัพท์ของมิเกล~'พี่แสงเหนือ'"เอวาเสร็จหรือยังพี่เหนือโทรตามแล้ว""เสร็จแล้วๆ"เอวารินทร์วางแปรงปัดแก้มลงแล้วลุกไปสะพายกระเป๋าทันที"ค่ะพี่เหนือ..."[น้องมิเกลครับ...พี่ถึงแล้วนะครับ...จองห้องไว้แล้ว...ชั้นบนสุดห้องกระจก1008นะครับ]
"หูหนวกหรือไงพี่ซัน!!"เอวารินทร์ท้วง แต่ยิ่งเธอดิ้น เขากลับยิ่งกระชากแรงขึ้น แถมขายาวๆ ของเขาก็ทำให้เธอแทบจะวิ่งตาม"...""พี่ซันเอวาเจ็บ...ปล่อยเอวาเดี๋ยวนี้!!"ติ้ง!!เสียงลิฟต์เปิดออก อัครวินท์ลากร่างบางเข้าไปด้านใน เมื่อประตูลิฟต์ปิดลง เขาก็ดันร่างบางเข้าไปชิดผนักแล้วใช้แขนแกร่งค้ำยันเอาไว้โดยมีร่างบางอยู่ตรงกลาง"โสด!! หึ!...""เอวาไม่ได้ไปบอกใครว่าโสดนะ...อย่าเพิ่งเข้าใจผิดสิ"เธอพยายามหว่านล้อม"ไม่บอกแล้วไอ้เหนือมันพูดแบบนั้นออกมาได้ไง?"เสียงเข้มข่มอารมณ์โกรธเอาไว้ "รู้ใช่ไหมว่าต้องเจอกับอะไร?""รู้ค่ะ..."เองารินทร์หลุบตาลงต่ำเล็กน้อยด้วยความรู้สึกผิดมือหนาเชยคางมนให้เงยหน้าขึ้น จากนั้นก็ประกบริมฝีปากลงไปบดขยี้อย่างแรงอยู่หลายนาที มือหนาอีกข้างซุกซนลูบไล้บั้นท้ายงามงอนของร่างบาง"อื้อ~"เสียงครางของร่างบางเผลอครางออกมาอย่างไม่รู้ตัว ทำเอาคนที่กำลังโกรธจัดถึงกับยกยิ้มร้ายอย่างพอใจมือหนาล้วงมือเข้าไปใต้กระโปรงสั้นตัวจิ๋วของเธอแล้วขย้ำบั้นท้ายของเธออย่างหมั่นเขี้ยว ปากก็บดขยี้จูบอย่างหนักหน่วงจนร่างบางต้องทุบอกแกร่งเพื่อเป็นสัญญาณให้เขารู้ว่าเธอกำลังจะขาดอากาศหายใจติ้ง!!เมื่อถึ
หลังจากที่ร่างบางเดินกระแทกกระเท้าออกไปจากห้องพร้อมกับปิดประตูเสียงดังปึ้ง เธอก็ลุกออกจากเตียงแล้วกลับไปที่ห้องพักของเธอแทน รู้สึกหวิวๆ เหมือนอีกไม่นานจะต้องเจออะไรที่วุ่นวายตามมาแน่ๆ"โกรธอะไรขนาดนั้น?"เอวารินทร์กลับเข้ามาให้ห้อง แต่ภายในห้องของเธอนั้นไม่มีแม้แต่เงาของเกวรีเลย ดูเหมือนว่าคืนนี้เธออาจจะต้องนอนคนเดียว คงไม่ต้องเดาต่อ ดูท่าแล้วคิมหันต์คงไม่ยอมปล่อยเธอแน่ๆร่างบางนั่งมองโทรศัพท์ที่ไม่มีการแจ้งเตือนใดๆ หวังเล็กๆ ว่าจะมีใครบางคนส่งข้อความมาหา แต่กลับไร้วี่แววข้อความนั้น"หรือฉันควรไปง้อ?"แค่คิดว่าเขาโกรธแล้วเงียบหายไปแบบนี้ มันกลับทำให้หัวใจดวงน้อยของเธอว้าวุ่นใจอย่างบอกไม่ถูก ปกติจะมีเขาคอยป่วน คอยวุ่นวาย คอยบังคับเธอ แต่พอเขาเลือกที่จะหยุด มันทำให้เธอรู้สึกเคว้งอย่างบอกไม่ถูกเลยจริงๆ"เอ่อ...มะ...มิเกล..."[อ๊ะ...อื้อ...] หลังจากที่เธอตัดสินใจยกหูโทรศัพท์โทรหาเพื่อน แต่พอปรายสายรับกลับมีเสียงครางที่พยายามกลั้นเสียงเอาไว้ อื้ม...เธอเข้าใจแล้วคงไม่ต้องถามอะไร เพราะคำตอบของคืนนี้ก็คงรู้อยู่แล้วว่าต้องนอนคนเดียวจริงๆ"เขาจะทำอะไรอยู่นะ?""เฮ้อ...พยายามหนีเขาแท้ๆ ...พอเขาเงี
"เอวา..."เกวรีเอ่ยเรียกเพื่อนที่เดินเล่นอยู่ขายหาด จากนั้นไม่นานร่างบางก็หันมาหาเธอ"มิเกล...แกหายไปไหนมา...แล้วนี่แกเป็นอะไรไหม?"เอวารินทร์เอ่ยถามด้วยท่าทีตกใจพร้อมกับจับเพื่อนหมุนไปมา เพื่อตรวจดูรอยต่างๆ ที่อาจจะเกิดขึ้นตามตัว"ไม่หรอก...แค่โดนบังคับเรื่องเดียวนั่นแหละ...แกทะเราะกับพี่ซันหนักเลยหรอ?"เธอถามเพื่อนด้วยน้ำเสียงเป็นห่วง"ไม่เชิง...""แล้ว...รู้ใจตัวเองบ้างหรือยัง?""ไม่แน่ใจ...""เฮ้อ...แล้วอยากกลับไหม?""ไม่ได้อยากกลับ...แต่อยากเปลี่ยนที่เที่ยว""แกอยากเปลี่ยนที่เที่ยว หรือแกแค่อยากหนีใคร...เอวา...ปกติแกเป็นคนตรงไปตรงมาไม่ว่ากับเรื่องไหนก็ตาม...แต่ฉันไม่เข้าใจ...ทำไมเรื่องนี้แกถึงได้เป็นแบบนี้?""มิเกล...แกอย่าว่าฉัน...ฉันกำลังหาคำตอบให้ตัวเองอยู่...ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันว่ามันคืออะไร?""หรือจริงๆ แล้วแกรักพี่ซัน...แต่แค่แกไม่รู้ตัว""รักมันเกิดขึ้นง่ายขนาดนั้นเลย?""มันแล้วแต่กรณี...บางคนก็เกิดขึ้นตั้งแต่แรกสบตากันก็รู้เลยว่าใช่...แต่บางคนก็เกิดขึ้นไปแล้วแต่ไม่รู้ตัวว่าตั้งแต่ตอนไหน""เพราะแบบนี้ไงฉันถึงหาคำตอบให้ตัวเองอยู่...ฉันเองก็อยากชัดเจนกับความรู้สึกบ้าๆ นี่เหมือน
"เพื่อนพี่ที่ชื่อว่าซันหรอคะ"ทั้งที่รู้อยู่แล้วก็ แต่ก็อยากถามเพื่อย้ำว่าใช่อย่างที่คิดหรือเปล่า"ครับ""...""ทำไมมิเกลไปเข้าห้องน้ำนานจัง...เดี๋ยวพี่ไปตามดีกว่า..."แสงเหนือเตรียมจะลุกขึ้นไปแต่เมื่อคิดได้ว่าคิมหันต์น่าจะอยู่ด้วย จึงรีบห้ามเพราะกลัวจะความแตกเสียก่อน"เอ่อ...มิเกลทักมาบอกปวดหนักน่ะค่ะ...เดี๋ยวก็มา""อ้อ...หรอครับ...งั้นชนกันดีกว่า..."เพล้ง!แก้วแอลกอฮอล์ของทั้งคู่กระทบกันเบาๆ จากนั้นทั้งคู่ก็ยกดื่มจนหมดแก้ว"เอ้า...ไอ้ซัน...มาพอดีเลย...นั่งก่อนๆ"ไม่รู้ว่าโชคร้ายหรืออัครวินท์ตั้งใจจะแกล้งเธอกันแน่ ถึงได้เดินโอบเอวผู้หญิงหุ่นเอ็กซ์ เซ็กซี่มาด้วย ไม่พอยังมานั่งข้างๆ เธออีกต่างหาก ทั้งที่พื้นที่ก็มีตั้งเยอะ"เอวา..."เกวรีเอ่ยขึ้น พร้อมกับเดินวนมานั่งข้างๆ เธอแล้วจับมือเธอเอาไว้เพื่อปลอบใจ "แกโอเคไหม? ...ถ้าไม่โอเค...เรากลับกัน"เธอกระซิบถามเบาๆ ด้วยความเป็นห่วง"ฉันโอเค...ถ้าทนไม่ไหวเดี๋ยวฉันจัดการเอง...อยากจะรู้เหมือนกันว่าใครจะเจ๋งกว่าใคร"พูดจบเธอก็ปรายตาไปมองอัครวินท์ที่นั่งข้างๆ แต่ไม่ได้ใกล้กันมาก"อ้าวสวัสดีครับเอวา..."อัครวินท์หันมาทักทายทำเหมือนเพิ่งสังเกตเห็นเธอ แ
"ทำอะไรกัน!!"เสียงเข้มดุดันของคิมหันต์เอ่ยขึ้น"อาคิม...ช่วยปลื้มด้วย...ยัยบ้านี่จะดึงหูปลื้มขาดแล้ว""กังหัน...ทำไมไม่ห้ามน้อง..."คิมหันต์ตวัดสายตาไปยังลูกสาวของตัวเองที่นั่งนิ่งมองเหตุการณ์ด้วยท่าทางชิวๆ ก่อนจะไหวไหล่ให้ผู้เป็นพ่อเบาๆ"ป๊า...ก็น้องแค่แหย่กันเล่นเอง...""อัญชัน...ปล่อยปลื้ม!"อัญชันได้ยินดังนั้นก็ปล่อยมือออกจากหูของปราบปลื้มทันที แต่ก็ส่งท้ายด้วยการบิดแรงๆก่อนปล่อย"โอ้ย!...นี่ยัยบ้า...มีส่งท้ายด้วยหรอ!!"ปราบปลื้มโวยวาย"ป๊า...อย่าไปดุน้องสิ!!""กังหัน...หนูเป็นพี่...จะปล่อยน้องตีกันแบบนี้ได้ยังไง?"คิมหันต์ดุลูกสาว ที่นับวันๆยิ่งทำตัวเหมือนเขาในเมื่อก่อนทุกที และเนื่องจากเป็นลูกสาวคนเดียว เลยทำให้เธอทำอะไรตามอำเภอใจ ไม่สนใจอะไร เหมือนกับเขาไม่มีผิด แต่แตกต่างกันคือคิมหันต์มีน้อง และถูกพ่อกดดันตั้งแต่เด็ก พอมีลูกเขารู้ว่าความกดดันมันคือผลร้าย มันไม่มีความสุขเขาจึงเลี้ยงลูกที่ค่อนข้างตามใจ และผลก็อย่างที่เห็น กังหันเป็นเด็กน่ารักก็จริง แต่เธอไม่ค่อยสนโลกเท่าไหร่ แถมการใช้ชีวิต การวางตัวต่างๆค่อนข้างที่จะห้าวหาญ ไม่อ่อนหวานเหมือนเด็กผ
"ป๊า...ไม่ไปได้ไหม...อชิไม่อยากไป...ป๊าจำไม่ได้หรอว่าเด็กนั่นน่ะชอบกัดหูผม...ต่อไปนี้ผมจะไม่เอาหูผมไปเสี่ยงอีกแล้ว"อชิหัวชนฝาเมื่อซันและเอวาบังคับให้ลูกไปกินข้าวบ้านเพื่อนรักของเขา ที่วันนี้มีนัดรวมแก๊งวายร้ายของซัน"ก็เพราะอชิไปหอมแก้มน้องไง...น้องถึงได้กัดแบบนั้น"ซันอ้างเหตุผลกับลูกชาย ไม่ว่าจะไปกี่ครั้งก็มักจะไปฉวยโอกาสหอมแก้มกังหันทุกที และรายนั้นก็ชอบกัดหูอชิตลอด แล้วนี่ผ่านมาเป็น10ปีแล้ว ก็คิดว่าลูกคงไม่ได้ฝังใจอะไร"ยังไงก็เถอะป๊า...ชิไม่ไป...ชินัดสาวไว้...ป๊าไปกับอัญชันและกัน...อัญชันฝากดีดหูยัยเด็กกังหันให้พี่ด้วยนะเข้าใจไหม"พูดจบอชิก็เดินไปควงกุญแจรถสปอร์ตออกจากบ้านไป"หัวรั้นได้ใครวะเนี่ย"ซันเอ่ยกับตัวเองพร้อมกับส่ายหัวเบาๆ อย่างระอากับลูกชายหัวดื้อคนนี้"ผลผลิตของตัวเองทั้งนั้น...อย่าบ่น!!"เอวาเสริมขึ้นก่อนจะจับมือลูกสาวแล้วเดินไปรอที่รถตู้@คฤหาสน์คิมหันต์"สวัสดีค่ะคุณอาคิม...สวัสดีค่ะอามิเกลคนสวยของหนู""อุ้ย...อัญชันของอาปากหวานจริงๆ"มิเกลเอ่ยทักหลานสาวคนสวย ก่อนจะหันไปหาลูกสาว "กังหัน...""เอ่อ...สวัสดีค่ะอาซัน อาเอวา.
ตกเย็น...หนุ่มหล่อหน้าทะเล้น นั่งมองสาวมัธยมปลายเดินออกมาจากโรงเรียนด้วยสายตาอย่างกับเสือที่จ้องจะตะครุบเหยื่อ"เฮ้อ...กระชุ่มกระชวยดีจริงๆ เลย...อื้อหืม...นมอย่างใหญ่...หน้าประถมนมมหาลัยสัส!!"อชิอุทานขึ้นกับตัวเอง ก่อนจะค่อยๆ ลดระดับกระจกรถสปอร์ตคันหรูลง ใบหน้าหล่อเหลาที่สวมใส่แว่นกันแดดแบรนด์ดังนั้น ทำเอาสาวๆ มองเหลียวลงกันไปตามๆ กัน หึ! แค่เช็ดเรทติ้ง เขาคิด ก่อนจะปิดกระจกขึ้นเมื่อเห็นว่าน้องสาวของเขากำลังวิ่งมาที่รถยนต์ของเขา"พี่ชาย~"เสียงใสเอ่ยขึ้นพร้อมกับรอยยิ้มที่แต่งแต้มบนใบหน้าใส ที่ไม่ว่าจะมองมุมไหนก็น่ารักและมีเสน่ห์น่ามองเอามากๆ"อย่ายิ้ม...เดี๋ยวผู้ชายชอบ!!"อชิดุน้องสาว "รีบขึ้นมาเลย...เร็วๆ"ก่อนจะเร่งให้เธอรีบขึ้นมาบนรถ เพราะดูเหมือนจะมีหนุ่มๆ รุ่นราวคราวเดียวกับน้องสาวเขาจับจ้องมองอยู่ไม่วางตา และสายตาพวกนั้น เขาย่อมรู้ดี เพราะเขาเองก็เป็นแบบนั้นเหมือนกัน"มองอะไรของพวกมึง...อย่ามายุ่งกับน้องกู...เข้าใจ๊?"อชิประกาศกร้าวเสียงดัง พร้อมกับส่งสายตาดุดันไปที่หนุ่มๆ จนไม่กล้าที่จะสบตากับเขาเลย"พี่อชิ...ไปพูดแบบนั้นทำไมเนี้ย...เขา
5ปีต่อมา..."อชิครับ...มาหามี้มา"เอวาเรียกลูกชายวัย4ขวบเศษให้วิ่งมาหา จากนั้นเด็กน้อยที่หน้าตาน่ารักถอดแบบผู้เป็นพ่อก็วิ่งมากอดเธอทันที"มี้...อชิอยากกินทุเรียนคร้าบบบบ"เสียงใสๆ เอ่ยบอกผู้เป็นแม่ แน่ล่ะตอนเธอท้องซันกินแต่ทุเรียนแต่พอเลิกแพ้ท้องแทนเธอทุเรียนก็ไม่คิดจะแตะอีกเลย ส่วนลูกชายสุดหล่อออกมาก็โปรดปราณทุเรียนเอามากๆ ด้วย"แต่วันนี้อชิทานไปเยอะแล้วนะครับ...ไว้วันหลังน้า...เดี๋ยวมี้ซื้อให้...วันนี้เราไปเยี่ยมน้องกังหันกันนะครับ""แต่อชิอยากมีน้องเป็นของตัวเองนะครับมี้""งั้น...อชิต้องไปบอกป่ะป๊าซันแล้วนะครับ...นู้นไงมาพอดีเลย"เอวาเอ่ยบอกลูกชายพร้อมกับพยักหน้าไปหาคุณพ่อสุดหล่อแม้จะเข้าเลขสามแล้วแต่ก็ยังคงความหล่อเหลาไม่สร่าง แถมยังฟิตทุกคืนไม่รู้ไปอดอยากปากแห้งมาจากไหนนักหนา"ไงครับตัวแสบของป๊า...วันนี้กวนมี้หรือเปล่าครับ"ซันสวมกอดลูกชายที่วิ่งเข้าไปกอดต้อนรับผู้เป็นพ่อที่พึ่งกลับมาจากที่ทำงาน แล้วหอมแก้มซ้ายขวาอย่างออดอ้อนอีก "อ้อนแบบนี้อยากได้อะไรครับหื้ม?""อชิอยากมีน้องครับป๊า"เสียงใสของเด็กชายเอ่ยขึ้น ทำเอาคุณพ่อตาลุกวาวเลย แบ
"อื้ม...พะ...พี่ซัน..."เสียงร่างเล็กเอ่ยด้วยน้ำเสียงกระเส่า"รอบเดียว...รอบเดียวจริงๆ ครับ"ร่างสูงตอบเสียงแหบพร่า มือหนากอดร่างเล็กแนบแน่น"เชื่อไม่ได้ค่ะ...อ๊าส์"ริมฝีปากหนาพรมจูบไปตามลำคอระหงของร่างบาง มือหนาค่อยๆ ปลดเปลื้องเสื้อผ้าของคนตัวเล็กออก จากนั้นก็ค่อยๆ เดินต้อนให้เธอเดินถอยหลังไปที่ปลายเตียงเอวาค่อยๆ นั่งลงที่ปลายเตียงขณะที่ปากของทั้งคู่ก็ยังคงจูบแลกลิ้นกันอย่างเร่าร้อน เพียงไม่นานร่างเล็กก็เปลือยเปล่า ส่วนซันเองก็ไม่ต่างกัน เขาไม่รอช้าจับขาเรียวตั้งขึ้นแล้วก้มหน้าลงไปใช้ลิ้นตวัดเลียกลีบกุหลาบของเธอ ทันทีที่ลิ้นร้อนค่อยๆ แตะลงไปสะโพกมนก็เด้งรับสัมผัสนั้นอย่างลืมอาย นิ้วหัวแม่มือบดบี้ลงบนติ่งสวาทเบาๆ"อ๊ะ...พี่ซัน~"เสียงหวานหูของร่างเล็กพร้อมกับร่างที่ดิ้นพล่านไปด้วยความเสียวนั้นสร้างความพึงพอใจให้ร่างสูงเป็นอย่างมาก ลิ้นของเขายังคงซอกซอนไปทุกซอกทุกมุมจนทั่วทั้งกลีบงาม ทำเอาร่างเล็บิดเร้าอย่างทรมาน"อื้ม..."เสียงครางของเธอยังคงดังขึ้นเรื่อยๆ และบิ้นร้อนก็รัวเร็วขึ้นราวกับกั่นแกล้งให้เธอขาดใจจากนั้นไม่นานร่างเล็กก็กระตุกเกร็งและปลดปล่อยน้ำหว
1เดือนต่อมา...งานรับปริญญาเอวา..."ยินดีด้วยน้าพี่รหัสคนสวยของหนู"หญิงสาวหน้าใสเอ่ยขึ้นพร้อมกับช่อดอกไม้ช่อโตยื่นให้บัณฑิตคนสวย ที่มีพวงมาลัยคล้องคออย่างกับนักการเมือง"ขอบใจจ้าน้องรหัสคนสวยของพี่"เอวาส่งยิ้มให้น้องรหัสของตัวเองแล้วถ่ายรูปตามซุ้มต่างๆ ที่ทางมหาลัยจัดไว้เพื่อถ่ายรูป"ยินดีด้วยนะครับบัณฑิตคนสวยของพี่"ซันเองก็ไม่น้อยหน้ายื่นร่มที่ทำจากแบงค์สีเทาให้ภรรยาคนสวย ดอกไม้ที่เป็นแบงค์สีเทาอีกช่อโต ยังไม่หมดแค่นั้นพวงมาลัยที่สั่งทำจากแบงค์สีเทายาวจนเกือบจะลากพื้นบดบังพวงมาลัยของคนอื่นจนน่าหมั่นไส้"สามีดีเด่น!! แบ่งให้ฉันบ้าง"มิเกลเอ่ยแซวความเว่อร์ของสามีเพื่อนที่ดูออกนอกหน้าสุดๆ"จะไปแบ่งของเขาทำไม วันนี้ขึ้นเตียงกับฉันสิเดี๋ยวให้เลย10ล้าน"คิมหันต์เอ่ยบอกมิเกลพร้อมกับโอบเอวเธอเบาๆ"ไม่ต้องมาอิจฉาฉันเลย ได้ข่าวของขวัญรับปริญญาแกนี่ได้เกาะส่วนตัวทางภูเก็ต เยอะกว่าฉันอีกมิเกล"เอวาแซวคืน"เอวาร้อนไหม"ซันเอ่ยถามภรรยาคนสวยที่เริ่มจะมีเหงื่อผุดขึ้นบนใบหน้าสวย จากนั้นก็หยิบผ้าเช็ดหน้าขึ้นมาซับเหงื่อให้เธออย่างอ่อนโยน ส่วนมืออีกข้างก็ถือร่มให้เธ
อ๊วก~"พี่ซัน!!...ทำไมอ้วกหนักขนาดนี้คะ..."ร่างบางที่ตื่นนอนเพราะเสียงอาเจียรของสามีนั้นรีบลุกแล้ววิ่งเข้าไปในห้องน้ำเพื่อลูบหลังให้เขาด้วยความเป็นห่วง"อยากกินทุเรียน..."ร่างสูงกล่าวเสียงเบาๆ ราวกับคนจะหมดแรง"ดะ...ได้ค่ะเดี๋ยวเอวาไปซื้อให้เดี๋ยวนี้เลย!!"ร่างเล็กเตรียมตัวจะหมุนออกไปด้วยความเร็วนั้นถูกมือหน้าคว้าเอาไว้ซะก่อน"ไม่เอา...ท้องอยู่นะจะไปคนเดียวได้ไง?"ซันเอ่ยขึ้น"แม่กับพ่อกำลังจะมา...เดี๋ยวพี่ฝากแม่กับพ่อซื้อมาให้ก็ได้"เสียงทุ้มเอ่ยขึ้นอย่างอ่อนโยน แล้วลุกขึ้นเต็มความสูง มือหนาลูบศีรษะ เล็กเบาๆ ขากนั้นก็เลื่อนใบหน้าหล่อเข้าไปซุกไซร้ และสูดดมกลิ่นกายของเธอราวกับมันเป็นยาหอมแก้วิงเวียน"อ๊าส์...ชื่นใจ...หายแล้ว...""หายง่ายแบบนี้เลยหรอคะ?"ร่างเล็กเอ่ยถามตาแป๋วด้วยความสงสัย"หายแล้ว...ไม่รู้ทำไมแค่ได้กลิ่นตัวเอวาอาการก็หายไปเลย...สงสัยเวลาไปไหนมาไหนคงต้องพกเอวาใส่กระเป๋าไปด้วยแล้วมั้งครับ"ซันเอ่ยด้วยน้ำเสียงหยอกล้อร่างบาง ทำเอาร่างเล็กระบายยิ้มกว้างออกมา"เอวาไม่ใช่หมานะคะ""ใครว่าเป็นหมาล่ะครับ...เอวาเป็นกระต่ายน้อยของพี่ต่
"...ถอดเสื้อผ้าออกให้หมด!""อะ...เอ่อ...ไม่ได้ตกลงกันเรื่องนี้เลยนะคะพี่ซัน...ทำไมเจ้าเล่ห์แบบนี้ล่ะ"แต่มีหรือที่คนร่างสูงจะสนใจ เขาไหวไหล่ด้วยท่าทีกวนๆไม่สนใจ"ช่วยไม่ได้นี่ครับ...เอวาบอกเองว่าทุกอย่าง...เพราะงั้น...ถอดครับ!"ปลายเสียงเน้นหนัก แต่กลับแหบพร่าจนร่างบางรู้สึกขนลุกซู่ เมื่อเขาก้มลงมาพูดข้างใบหู พร้อมกับเป่าลมร้อนๆใส่เธอปิดท้ายเพื่อหยอกเย้าร่างเล็กฟู่ว!ร่างเล็กสะดุ้งโหยงกับความกวนของร่างสูง เขามันคนเจ้าเล่ห์ ตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้ว"ที่บ้านไม่ได้หรอคะ...นี่มันโรงพยาบาลนะ...พรุ่งนี้ก็..."&n
ตึกตึกร่างบางวิ่งเข้ามาในโรงพยาบาลเอกชนชื่อดังด้วยความร้อนใจ ทันทีที่คิมหันต์โทรไปหาเธอ เธอก็รีบลุกจากเตียงมาทั้งที่อยู่ในชุดนอน โชคดีหน่อยที่เป็นชุดนอนขายาวแขนยาว"พี่คิมคะ...พี่ซันเป็นอะไรคะ?"เอวาถามด้วยน้ำเสียงร้อนใจ"ไม่รู้เลยครับ...รอไอ้ปราณออกมาเดี๋ยวก็น่าจะรู้"คิมหันต์ตอบ สีหน้ากังกลไม่ต่างจากคนตัวเล็กที่เดินวนไปวนมาด้วยความร้อนใจราวกับเสือติดจั่นแกร๊ก!ผ่านไปได้ไม่นานปราณก็ออกมาจากห้องฉุกเฉินด้วยชุดกราวด์สีขาวสะอาดตา เสริมบุคคลิคให้เขายิ่งดูหล่อขึ้นไปอีกเป็นกอง จากที่ปกติจะใส่เชิ้ตเข้าร้านเหล้า เป็นลุคหนุ่มเพลย์บอยซึ่งขัดกับลุคคุณหมอตอนนี้"พี่ซันเป็นอะไรคะพี่ปราณ!"เสียงเอวาเอ่ยถามขึ้นคนแรก"เท่าที่ดูอาการไม่ได้มีอะไรน่าเป็นห่วงเลยนะ...เอวาไม่ต้องกังวล...มันแค่เครียด...พักผ่อนน้อยด้วย...ช่วงนี้เห็นเหมือนไม่ค่อยกินข้าวด้วยใช่ไหมร่างกายเลยทรุดโทรมลง...เดี๋ยวพี่จะให้เข้าน้ำเกลือนอนดูอาการก่อน...ถ้าไม่มีอะไรน่าเป็นห่วงก็กลับบ้านพรุ่งนี้ได้เลย"ปราณอธิบายอาการเบื้องต้นให้เอวาฟังด้วยน้ำเสียงสุภาพ"ค่ะ...คือ...เอ่อ..."เธออึกอักเพราะสาเ