อย่าทิ้งพี่ไว้กลางทางสิครับNC+++

"มิเกลกลับยังไงครับ ให้พี่ไปส่งไหม"ปราณเอ่ยถามร่างบางระหว่างที่ทุกคนกำลังจะแยกย้ายกันขึ้นรถ

"เอ่อ...เดี๋ยวผมไปส่งเพื่อนผม...ผมดูแลเองได้"จีโน่กล่าวเพราะถึงยังไงถ้าปล่อยให้ไปกับสองคนนี้เขาไม่ไว้ใจ แถมลึกๆ แล้วก็เป็นห่วงเพื่อนรักคนนี้ด้วย

"ค่ะ เกลกลับกับโน่ก็ได้ค่ะ"แม้จะตอบแบบนั้นแต่ก็ปรายตาไปมองคิมหันต์ที่กำลังมองอย่างคาดโทษ

"งั้น...เอวากับพี่ซันไปส่งมิเกลก็ได้ค่ะ..."เอวารินทร์เสนอ เพราะดูเหมือนว่าถ้าเกวรีไปกับใครสักคนจะต้องลำบากใจแน่ๆ เธอเลยอาสาที่จะไปส่งเอง

"ไม่ต้องหรอกเอวา เราไปส่งเอง...ปกติมิเกลก็กลับกับเราอยู่แล้ว"

จีโน่ยืนกรานที่จะไปส่งเพื่อนสาว

เมื่อตกลงกันเป็นที่เรียบร้อยทุกคนก็แยกย้ายกันกลับ ส่วนจีโน่ก็ไปส่งเกวรีตามระเบียบ

หมับ!!

"ขอโทษนะครับ วันนี้กะจะเป็นป๋าซะหน่อย โดนเด็กนั่นตัดหน้าเฉยเลย"อัครวินท์กอดเอวเอวารินทร์จากทางด้านหลังแน่นพร้อมกับซุกๆ ใบหน้าหล่อๆ เข้าที่ซอกคอหอมๆ ที่คุ้นเคย

"ไม่เป็นไรค่ะ ทีหลังก็พกเงินสดบ้างนะคะ เพราะเอวาไม่ได้ชอบนั่งทานร้านหรูๆ แบบพี่ซัน"

"เอวา...พรุ่งนี้ไปดูหนังกันไหม...ไปเที่ยวก็ได้"

"มาแปลก...พรุ่งนี้พี่ซันต้องทำงาน"

"ไม่อยากไปทำเลย...อยากอยู่กับเอวา"ร่างสูงกำชับกอดให้แน่นขึ้น จากนั้นก็กล่าวเสียงอ้อนๆ ไม่รู้ตั้งแต่เมื่อไหร่ แต่ตอนนี้เขาชักมั่นใจแล้วว่าหลงรักสาวน้อยที่กำลังสวมกอดอยู่ หลงไหลในตัวตนของเธอ หลงไหลในกลิ่นตัวหอมๆ หลงไหลทุกๆ อย่างที่เป็นเธอ แค่เห็นใครๆ เข้าใกล้ก็แทบจะบ้าตายอยู่แล้ว เขาหวงเธอ

"พี่ซันทำตัวแปลกๆ นะคะ...ชอบเอวาหรอ?"และความตรงไปตรงมาของเธอก็เลยถามออกไป จากนั้นก็แกะแขนของร่างสูงออกแล้วหันไปจ้องหน้าเพื่อรอคำตอบ

"ใช่!! พี่ชอบเอวา...คบกับพี่เถอะนะ..."

คำพูดของร่างสูงทำให้หัวใจดวงน้อยพองโตอย่างไม่น่าเชื่อ นี่เขาพูดจริงหรือนี่ คนแบบเขาเนี้ยนะจะมาชอบเธอ ไปกินยาผิดขวดมาหรือเปล่า

"..."

"ยังไงเราก็จะแต่งงานกันอยู่แล้ว ก่อนแต่งงานอย่างน้อยก็ศึกษาดูใจกันก่อน พี่ไม่อยากอยู่กับเอวาเพราะคำสั่งพ่อแม่ แต่พี่อยากอยู่กับเอวาเพราะความรู้สึกรักจริงๆ" อัครวินท์บอกด้วยน้ำเสียงจริงจัง มือหนาจับมือของเธอมาจับไว้เพื่อสื่อให้เธอรู้ว่าเขาพูดจริงๆ ไม่ได้โกหก มันเป็นความรู้สึกจากลึกๆ ข้างใน

"นี่ไม่ได้แกล้งเอวาใช่ป้ะ?"ร่างบางถามขึ้นด้วยน้ำเสียงระแวงเล็กๆ ก็จะให้มั่นใจได้ยังไง ก่อนหน้านั้นก็ทะเลาะกันแทบบ้านแตก

"ถ้าไม่เชื่อให้พี่พิสูจน์ก็ได้ ถึงพี่จะเจ้าชู้ แต่เวลาพี่คบใครพี่รักจริงนะ พี่เป็นคนคลั่งรัก...อยากให้พี่ลองคลั่งรักเอวาดูไหม"

แก้มนวลของเอวารินทร์ขึ้นสีแดงระเรื่อกับคำพูดคำจาของร่างสูง ที่ไม่รู้ไปหัดพูดมาจากไหน จำมาจากบทไหนในละคร หัวใจของเธอเต้นกระหน่ำ ท้องน้อยวูบวาบราวกับมีผีเสื้อบินวนอยู่ในนั้นนับพัน

ร่างสูงเคลื่อนใบหน้าหล่อราวเทพบุตรลงมาใกล้ๆ ใบหน้าสวยหวานปนเฉี่ยวของเธอ จมูกของทั้งคู่แตะกันเบาๆ จากนั้นริมฝีปากของเขาก็ประทับลงมาที่ริมฝีปากบางของเธอ ทั้งคู่จูบกันอยู่เนิ่นนาน ดวงตากลมโตของเธอหลับตาพริ้มลงพร้อมกับตอบรับสัมผัสอันหวานหวามจากคนร่างสูง

ร่างสูงค่อยๆ เดินต้อนให้เธอถอยหลังไปยังโซฟากลางห้อง ทุกอย่างนุ่มนวลละมุนละไมมากๆ มือหนาที่ว่างๆ ก็ค่อยๆ ถอดอาภรณ์บนตัวของเธอออกอย่างเชื่องช้า

พรึ่บ!!

ร่างบางถอยหลังมาจนถึงโซฟาตัวยาว แล้วนั่งลงทั้งที่ริมฝีปากและลิ้นของทั้งคู่ยังคงหยอกล้อกันอยู่ ปฏิเสธไม่ได้เลยว่าเธอชอบสัมผัสแบบนี้ มันดูโรแมนติก อ่อนโยน และร่างกายของเธอตอนนี้ต้องการเขา

แผ่นหลังเรียบเนียนสัมผัสไปกับผิวของโซฟานุ่มๆ ร่างสูงที่ไร้อาภรณ์ใดๆ ปิดกั้นขึ้นมาคร่อมบนร่างบาง ใบหน้าหล่อเหลาก้มลงซุกไซร้ซอกคอหอมทั้งซ้ายและขวาอย่างหลงไหล กลิ่นกายสาวที่เป็นกลิ่นหวานเฉพาะตัวของเธอมันยิ่งทำให้ความเป็นชายอยากเข้าไปกระแทกเธอเสียตอนนี้เลย

มือหนาของเขาลูบไล้ไปตามผิวนุ่มลื่นของเธอราวกับเป็นผ้าไหมเนื้อดี แล้ววกมากอบกุมหน้าอกอวบเด้งที่จับทีไรก็เด้งดึ๋งสู้มือจนอยากเอาหน้าซุกใส่ มืออีกข้างไม่น้อยหน้าเลื่อนลงไปถูกไถที่ร่องรักเพื่อเรียกน้ำหวานให้กิจกรรมรักครั้งนี้ไม่ฝืดเคือง

"อื้ม..."

"อ๊ะ..."เสียงครางกระเส่าของเธอทำเอาหัวใจของเขาวูบวาบไปด้วย

"ขอชิมน้ำหวานหน่อยนะครับ"อัครวินท์กระซิบข้างหูด้วยเสียงแหบพร่าสุดสยิวชวนขนลุก

มือหนาแหวกกลีบกุหลาบที่ปิดสนิท ก่อนที่จะใช้ลิ้นกดลงไปเบาๆ แล้วตวัดขึ้นลง ทำเอาร่างบางขยับสะโพกหนีด้วยความเสียว แต่ก็ถูกมือหน้าจับแล้วรั้งให้เขาได้ปาดลิ้นได้อย่างถนัดถนี่

ใบหน้าหวานเชิดขึ้นเล็กน้อยพร้อมกับระบายความเสียวออกมาด้วยเสียงครางหวานๆ มือน้อยๆ กำขยำกลุ่มผมนุ่มๆ ของร่างสูงเอาไว้

ลิ้นร้อนตวัดเข้าออกตามจังหวะสะโพกมนที่เด้งรับสัมผัส ความเชื่องช้าเปลี่ยนเป็นเร็วขึ้นตามความต้องการของร่างบาง นิ้วหัวแม่มือของเขาบีบบี้ติ่งเกสรให้ยิ่งเพิ่มความเสียวจนร่างบางกระตุกเกร็งและปลดปล่อยน้ำหวานออกมามากมายไหลเปื้อนเต็มโคนขา แต่คนร่างสูงก็ดูดเลียกินอย่างไม่นึกรังเกียจแม้แต่น้อย

"อ๊าส์!!"

"จะเสร็จคนเดียวไม่ได้นะครับ"ร่างสูงกล่าว

และเหมือนเธอจะรู้งาน ด้วยความหัวไว เลยพยุงตัวขึ้นมาแล้วใช้มือน้อยๆ กำเข้าไปที่ท่อนเอ็นลำใหญ่ของชายหนุ่ม จากนั้นก็โน้มศีรษะลงแล้วกลืนกินเจ้าท่อนเอ็นขนาดเท่าข้อมือของเธอ ลิ้นเล็กละเลียดละไมปาดเลียหัวเห็ดสีแดงก่ำของเขาจนร่างสูงหน้าเบ้ไปด้วยความเสียวซ่าน จนลืมตัวเผลอใช้มือกดศีรษะของเธอตามความกระสันของตัวเอง ทำเอาร่างบางที่ตั้งรับกับความใหญ่โตถึงกับเสียการทรงตัว

"อื้ม...อ๊าส์...อย่างนั้นครับคนดี...อื้อ...อ๊าส์!!"ความเสียวทำให้เขาครางออกมาอย่างไม่ขาดปาก มือยังคงกดศีรษะเธอซ้ำๆ จนร่างบางน้ำตาคลอเพราะมันเข้าไปลึกเกินกว่าที่เธอจะรับไหว

"อื้อ...อื้อ..."

พลั่กๆๆ

ร่างบางใช้กำปั้นทุบขาของร่างสูงที่เผลอรุนแรงกับเธอ

"แค่กๆๆๆๆ"เมื่อตั้งสติได้เขาก็รีบปล่อยมือที่กดเธออย่างรู้สึกผิด ทำให้ร่างบางรีบโกยอากาศเข้าปอดให้มากที่สุด แถมสำลักจนหน้าดำหน้าแดง

"เฮ้อ...พี่ซันจะฆ่าเอวาหรือไงคะ...ของตัวเองไม่ใช่เล็กๆ กดเข้ามาได้...นี่เข้าไปถึงคอหอยแล้วค่ะ"เอวารินทร์โวยวาย ทำเอาเขารู้สึกผิดขึ้นมาแต่ด้วยบทเพลงรักยังไม่จบ จึงต้องสานต่อให้มันจบเสียก่อน

"พี่ขอโทษครับ...ก็มันฟินนี่นา..."

"เอวาไม่ทำให้แล้วนะคะ ถ้าจะกดหัวกันขนาดนี้"

"ไม่เอาเอวา...อย่าทิ้งพี่ไว้กลางทางสิครับ...นะๆๆๆ ...เดี๋ยวครั้งนี้พี่สัญญาพี่จะทำเบาๆ"ปากไม่พูดเปล่า ซุกซนลูบไล้สัมผัสไปยังจุดกระสันต่างๆ ของร่างเล็ก ปากหนาก้มลงดูดดึงยอดประทุมถันของร่างเล็กอย่างหิวกระหาย หวังให้บทเพลงรักได้ดำเนินไปต่อ และมันก็ได้ผล เพราะเธอก็เคลิ้มไปกับท่วงทำนองของเขาเช่นกัน

"อื้ม...พี่ซัน...อย่ากัด!!"

"ครับ...อื้ม..."ด้านบนปลุกเร้าเธอด้วยปาก ส่วนด้านร่างก็จับท่อนเอ็นขนาดเกินมาตรฐานถูไถจ่อไปที่ปากทางรักของเธอ และค่อยๆ ดันความยิ่งใหญ่เข้าไปในร่องแคบๆ ของเธอ

ปึด กึด กึด สวบ!!

"อ๊ะ...อื้ม...เจ็บค่ะ"ไม่ว่าจะมีอะไรกันมากี่ครั้ง เธอก็ไม่เคยชินกับขนาดของเขาสักที

"อ๊าส์...แน่นมากครับ"เขาแช่ท่อนเอ็นค้างเอาไว้เพื่อให้ร่างบางนั้นปรับตัวได้ ก่อนที่จะค่อยๆ กระแทกอัดสะโพกเข้ามาช้าๆ ช้าๆ แต่เน้นทุกจังหวะทำเอาร่างบางถึงกับจุกไปจนถึงท้องน้อยเลย และในเวลาต่อมา ความเจ็บก็แปรเปลี่ยนเป็นความเสียวซ่าน เมื่อเริ่มคุ้นเคยเธอก็เด้งสะโพกรับกับท่วงทำนองที่เขากระแทกอัดเข้ามาเช่นกัน

"อ๊าส์...หัวไวมากครับ...อื้อ..."

"อ๊ะพี่ซัน...เอวาเสียวค่ะ..."

"เสียวสิดี...พี่อยากให้เอวาเสียว..."มือหนาลูบใบหน้าสวยหวานอย่างเบามือด้วยความทะนุถนอม แล้วก้มลงจูบเธออย่างนุ่มนวล ด้านล่างยังคงเร่งจังหวะไม่มีแผ่ว และเร็วขึ้นเป็นเท่าตัวเมื่อด้านในโพรงนุ่มๆ ของเธอเริ่มที่จะตอดรัดตัวตนของเขาถี่ๆ เขาจึงรีบโถมสะโพกอัดกระแทกเร่งขึ้นไปอีกเป็นเท่าตัว เพื่อให้เธอและเขาไปถึงขอบสวรรค์พร้อมกัน

"อีกนิดครับ...อื้ม...อ๊าส์...ซี๊ดดดด"

"อื้ม....อ๊ายยยย"ร่างสูงเร่งจังหวะจนในที่สุดก็กระตุกเกร็งและปล่อยน้ำสีขาวขุ่นออกมาจนเต็มร่องรักของเธอทุกหยาดหยด ทั้งคู่แตะขอบฟ้าด้วยกันทั้งคู่ แต่มีหรือที่บทเพลงรักคืนนี้จะจบลงง่ายๆ

ร่างสูงอุ้มคนตัวเล็กเข้าไปอาบน้ำทำความสะอาดทุกซอกทุกมุม และบทเพลงรักครั้งต่อไปก็เริ่มขึ้นอีกครั้งอย่างหนักหน่วง ไม่พอแค่นั้น คนระโมบโลภมากอย่างเขาไม่คิดจะให้เธอพักเลยด้วยซ้ำ ยังอุ้มเธอไปต่อที่ห้องนอนของเขาอีก จนเกือบจะฟ้าสาง เล่นจนร่างบางหมดแรง หากไม่ชิงหลับไปก่อนก็คงจะร่วมรักกันจนถึงเช้า

อีกด้าน...

คิมหันต์ขับรถตามเกวรีและจีโน่มาห่างๆ และแอบย่องขึ้นไปจนรู้ห้องของเธอ แต่นานสองนานทั้งคู่ก็ไม่ออกมาสักที ด้วยความร้อนใจจึงคิดที่จะเข้าไปพังประตูห้องของเธอ แต่ยังไม่ทันได้เดินไปถึงหน้าห้อง ประตูก็เปิดออก เขาจึงรีบหลบมุมเพื่อไม่ให้ทั้งคู่เห็น

"ออกไป!!"

"มิเกล...ฉันก็ชอบเธอ...แต่เธอก็รู้ว่าฉันก็ชอบเอวามาก่อน..."

"ฉันรู้...ฉันรู้มาตลอดว่าแกชอบเอวา...ฉันก็แค่เพื่อนคนนึงที่ก็ดันชอบแกเหมือนกัน...ทำไมวะ...ทำไมแกไม่เคยเห็นหัวฉันบ้าง..."ร่างบางกล่าวด้วยใบหน้าที่เลอะคราบน้ำตา ทุกการกระทำทุกคำของเธอ คิมหันต์ได้ยินมันทั้งหมด

"ขอโทษนะ...งั้นให้ฉันได้ดูแลแกได้ไหม"

"ไม่ต้อง...ฉันไม่ต้องการ...แกมันจับปลาสองมือปากก็บอกว่าชอบเอวา...แต่ก็มาบอกว่ารู้สึกดีกับฉัน...เห็นแก่ตัว!!"เกวรีตะคอกใส่จีโน่อย่างเหลืออด

"แล้วจะให้ฉันทำยังไง...ฉันไม่อยากปล่อยแกไป...แล้วก็ไม่อยากปล่อยเอวาไปเหมือนกัน"

"ออกไปเถอะ...ให้ฉันได้เห็นแกเป็นเพื่อนเหมือนเดิมเถอะ...ลืมๆ มันไปซะ...ฉันจะจัดการกับความรู้สึกของฉันเอง...ส่วนแกถ้าชอบเอวาก็ไปตามจีบเอวาเถอะ...หวังว่าถ้ามันจบสัญญารักนั่นมันอาจจะสนใจแกก็ได้..."เธอไม่ได้อยากผิดใจกับเพื่อน แต่การกระทำของจีโน่มันเห็นแก่ตัวเกินไป เอวารินทร์ยังคงเป็นเพื่อนที่ดีและเธอก็ยังหวังดีด้วยเสมอ แต่เธอแค่ไม่เข้าใจว่าร่างสูงตรงหน้าต้องการอะไรจากเธอกันแน่ กะจะคว้าเอาไว้ทั้งสองคนแบบนี้เธอรับไม่ได้

"มิเกล"

หมับ!!

แขนแกร่งโอบรอบตัวของเธอเอาไว้ พร้อมกับดันร่างของเธอให้เข้าไปในห้องอีกครั้ง ยิ่งเห็นเธอแต่งตัวแบบนี้เขายิ่งต้องการ แม้จะขัดขืนคืนนี้เขาก็จะทำ

"กรี๊ดดดดดด ปล่อยนะจีโน่!!!"

หมับ!! พลั๊วะ!!

คิมหันต์ที่ทนดูต่อไปไม่ได้แล้วรีบวิ่งเข้าไปกระชากตัวของจีโน่ออกมาด้วยความแรง ก่อนที่จะซัดหมัดหนักๆ ใส่ไปที่ใบหน้าของจีโน่อย่างแรง

"ไอ้แจ๊ค ไอ้จิม เอาตัวมันไป...สั่งสอนมันให้หนัก แต่อย่าให้ถึงตาย..."คิมหันต์ตะโกนสั่งลูกน้องที่ตามเขามาสองคนด้วยเสียวอันทรงพลัง

"อย่าทำอะไรเพื่อนฉันนะ!!"มิเกลวิ่งมาห้ามไว้ แต่ร่างของจีโน่ก็ถูกลูกน้องทั้งสองคนลากออกไปแล้ว

"มันจะข่มขืนเธอนะ!! อีกอย่างเธอเป็นของฉัน...ตัวของเธอ!! มีแค่ฉันคนเดียวที่แตะได้!!...มานี่!!"จากนั้นเขาก็กระชากแขนเธอให้เข้ามาในห้องและปิดประตูเสียงดังด้วยความโมโหทันที