พี่ซัน

"มิเกล แกว่าฉันควรสารภาพรักกับเอวาดีไหม"จีโน่กระซิบถามเกวรี

"อย่าเพิ่งเลย แกก็รู้ว่ามันต้องแต่งงาน แค่นั้นมันก็เครียดพอแล้ว"เกวรีเสนอ

"พวกแกนินทาฉันอยู่หรอ?"เอวารินทร์หันมาถามเพื่อนระหว่างที่กำลังยกแอลกอฮอล์ในมือกระดกรอดเดียว

"เปล่า! เอ้อ...เดี๋ยวฉันเทเหล้าให้แกดีกว่า"ว่าแล้วจีโน่ก็เติมเหล้าให้เธอ

"ส่วนฉัน...ขอไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ อย่าเพิ่งกินจนเมาล่ะเอวา"

"อืม...ไม่เมาหรอก"

ผ่านไป20นาที

"พอได้แล้วเอวา ไหนว่าอีกแก้วเดียวไง"จีโน่ยื่นมือไปแย่งแก้วเหล้าของเอวารินทร์มาถือไว้

"จีโน่...เอามาน้าาาา"

"เสียงยานขนาดนี้...แก้วนี้ฉันกินแทนเอง...เช็คบิลด้วยครับ"จากนั้นจีโน่ก็เรียกเก็บตังค์ทันที

"ยังไม่อยากกลับเลย"

"โอ๋ๆ ...ไว้วันหลังค่อยมากันใหม่นะ"จีโน่เอื้อมมือไปโยกศีรษะเพื่อนรักที่แอบรักเบาๆ อย่างเอ็นดู แววตาของเขาจ้องมองดวงหน้าสวยหวานซ่อนเปรี้ยวอย่างหลงไหล เมื่อไหร่กันนะ ถึงจะใจกล้าบอกรักสักที กลัวเหลือเกิน กลัวว่าเธอจะเผลอไปหลงรักผู้ชายที่ต้องแต่งงานด้วย

"ทำไมนายน่ารักกับฉันแบบนี้นะจีโน่"มือน้อยๆ เอื้อมมาจับแก้มของเพื่อนรักตรงหน้า ตอนนี้ใบหน้าหวานของเธออยู่ใกล้กับเขาแค่นิดเดียว หัวใจของชายหนุ่มนั้นเต้นระรัวด้วยความตื่นเต้น

เธอค่อยๆ เลื่อนใบหน้าเข้ามาใกล้ๆ ใกล้ๆ เรื่อยๆ จนกระทั่ง...

ฟุ่บ!

เธอฟุบหน้าลงแนบอกแกร่งของเขา แล้วก็หลับไป มือหนายกขึ้นมาปาดเหงื่อที่ผุดขึ้นมาเมื่อครู่ด้วยความตื่นเต้นเพียงไม่นาน

"เกือบได้จูบแล้วเชียว..."จีโน่พึมพำกับตัวเองเบาๆ

พลั่ก! หมับ!

"เอวามานี่!"แต่เพียงไม่นาน อัครวินท์ที่แอบมองมาทางเธอ เฝ้ามองทุกการกระทำก็เดินเข้ามากระชากร่างบางของเธอเข้ามาอยู่ในอ้อมกอดของเขาแทน

"เห้ย...คุณเป็นใคร...เอาแฟนผมมานะ"

"หึ...แฟน? ...แต่กูเป็นผัว..."

จีโน่ตาโตกับคำว่าผัวของอัครวินท์ ด้วยความที่กำลังเหวอทำอะไรไม่ถูกจึงยอมปล่อยเธอไปด้วยความงวยงง

"ทำไมถึงได้เมาขนาดนี้เนี้ยเอวา..."เมื่อเห็นว่าร่างบางทรงตัวแทบไม่อยู่ จึงเปลี่ยนจากพยุงเป็นอุ้มแทน แต่ด้วยที่กระโปรงของเธอมันสั้น เขาจึงต้องถอดเสื้อมาคุมตัวของเธอเอาไว้ก่อน จากนั้นก็อุ้มไปยังรถยนต์ของเขา ท่ามกลางสายตาของเพื่อนๆ ที่มองมาไม่วางตา

"โอนมาเลยไอ้ปราณ..."คิมหันต์กล่าว

"เออๆ ...แค่นี้ขนหน้าแข้งกูไม่ร่วงหรอก...แล้วพวกเราเอาไงต่อดีวะ..."

"ต่อเหี้ยไร...กลับบ้าน...กูไม่กลับและ...กูว่า...สวยว่ะมึง"แต่แล้วสายตาของเขาก็ไปสะดุดตากับผู้หญิงคนหนึ่งใบหน้ารูปไข่ สวยหวาน น่าค้นหา แต่แววตาดูหยิ่ง แบบนี้แหละที่เขาอยากได้

"เดี๋ยวกูมานะ"

"เอ้าไอ้คิม...มึงจะไปไหน?"ปราณตะโกนเรียกเพื่อนรักที่ตอนนี้ดูท่าทางจะชิ่งเขาไปอีกคน

"อะไรวะอุตส่าห์แลกเวรมาต้องมาโดนเพื่อนเทอีก"เขาบ่นอุบอิบคนเดียว

อีกด้าน...

"นาย..."เอวารินทร์เอ่ยขึ้น

"ปวดหัวไหม...แวะซื้ออะไรก่อนหรือเปล่า"อัครวินท์ถามร่างบางพรางหันไปจ้องมองเส้นทางที่กำลังมุ่งไปข้างหน้า

"อยากกินบะหมี่...โอ้ยมึนหัวจังเลย..."

"ก็ต้องมึนไหม...เล่นดื่มเข้าไปเป็น10แก้ว..."

"ที่ห้องมีบะหมี่ ทำให้กินหน่อยสิ"

"อื้ม..."เมื่อสิ้นเสียงเอวารินทร์ก็ข่มตาหลับอีกครั้งเพราะตอนนี้มึนหัวไปหมด

ผ่านไปไม่นานรถยนต์คันหรูราคา40กว่าล้านก็ขับเข้ามาจอดในลานจอดรถในคอนโด ที่มีความปลอดภัยดีเยี่ยมทันที

"เอวา...ถึงแล้ว..."

"อื้ม..."ร่างบางลืมตาที่หนักอึ้งขึ้นช้าๆ แล้วค่อยๆ พยุงตัวเองออกมาจากรถ แต่ด้วยแอลกอฮอล์ที่ดื่มเข้าไปในปริมาณที่มาก จึงทำให้ร่างบางล้มลงไปนั่งกองอยู่กับพื้นข้างรถ

"เอวา!..."เขาเอ่ยเรียกด้วยความตกใจ"หยุดๆ ไม่ต้องลุก..."เมื่อเห็นว่าร่างบางกำลังจะพยายามลุกขึ้นจึงเอ่ยห้ามไว้ก่อนแล้วรีบลงจากรถวนไปพยุงร่างเธอทันที

"แค่มึนๆ เอง...ฉันเดินได้หน่า..."

"ไม่ต้องอวดเก่ง..."

พรึ่บ!

จากนั้นร้างสูงก็ช้อนร่างของเธอมาอุ้มไว้แล้วเดินตัวปลิวเข้าไปในคอนโดทันที

"หอมจัง...ฉันชอบกลิ่นน้ำหอมกลิ่นนี้"เอวารินทร์เอ่ยขึ้น พร้อมกับทำท่าสูดดมจนเข้าไปเต็มปอด เหอะ! เมาแล้วไม่ยักจะรู้ว่าพูดมากขนาดนี้ แถมยังมาพูดจาดีๆ ด้วยอีก แปลกดี เขาคิด

"โรคจิตหรือเปล่า มาดมตัวผู้ชาย"ถึงจะพูดแบบนั้นแต่ในหัวใจกลับสั่นไหวกับการกระทำของหล่อน

"ก็มันหอม ฟืด!!"จากนั้นเอวารินทร์ก็เอาแขนคล้องคอของเขาเอาไว้ พร้อมกับสูดกลิ่นหอมๆ จากร่างสูงจนสุดปอดอีกครั้ง

"หึ!"เขายกยิ้มและแอบนึกเอ็นดูเธอ ถ้าไม่เมาคงไม่ได้เห็นมุมนี้

"ถึงแล้วๆ ...อย่าลืมต้มบะหมี่ให้ฉันนะ"

"เรียกฉันว่าพี่ซันก่อน"

"อืม...พี่ซันต้มบะหมี่ให้เอวากินหน่อยน้าาาา"น้ำเสียงหวานๆ ออดอ่อนร่างสูงจนเผลอหลุดยิ้มออกมา มันจะน่ารักน่าเอ็นดูอะไรแบบนี้ล่ะ เขาคิดในใจ

ร่างบางถูกวางลงที่โซฟา จากนั้นเขาก็เดินไปที่เคาน์เตอร์ครัวเพื่อต้มบะหมี่ให้เธอทันที ไม่รู้ทำไมทั้งที่เธอก็คอยดื้อกับเขาตลอดเวลา แถมยังชอบเถียงเขาจนต้องอารมณ์เสียทุกครั้ง แต่มันกลับทำให้เขาไม่เคยคิดที่จะปฏิเสธเธอหรือคิดที่จะขัดใจเธอได้เลย

"เสร็จแล้ว"อัครวินท์วางบะหมี่ที่ใส่เครื่องแน่นๆ ไว้บนโต๊ะ

"หอมมาก...แล้วพี่ซันล่ะ?"เอวารินทร์ถามเมื่อเห็นว่าเขาทำมาแค่ถ้วยเดียว

"พี่ไม่กิน...เอวากินเลย..."

"ได้ไง...กินด้วยกันนะ"จากนั้นเอวาก็เดินไปเอาตะเกียบมาเพิ่มอีกครู่

ซูู๊ด!!

เสียงซูดเส้นบะหมี่เข้าปากอย่างเอร็ดอร่อย ทั้งคู่ก้มลงกินมะหมี่พร้อมกัน จนกระทั่งดูดเส้นเดียวกัน ทำให้ทั้งคู่เผลอสบตากันในขณะที่บะหมี่ก็ถูกดูดเข้าปากไปเรื่อยๆ จนเส้นเหลือแค่นิดเดียว และใบหน้าก็ห่างกันแค่ไม่ถึงคืบด้วยซ้ำ

กึก!

"แค่กๆๆ ..."เมื่อรู้สึกว่าเผลอสบตากับร่างสูงและเกิดเสียการทรงตัวจึงรีบกัดเส้นและแกล้งไอจนหน้าดำหน้าแดงออกมา "หิวน้ำพอดีเลย..."ร่างบางกล่าวพร้อมกับลุกขึ้นไปหาน้ำในตู้เย็นดื่มแก้เขิน

"หึ"เขายิ้มอย่างพออกพอใจกับอาการเลิ่กลั่กของหญิงสาวเมื่อครู่

หลายวันต่อมา...

"เอวา...วันนี้เดี๋ยวพี่ไปส่งนะ...มีเรียนถึงบ่ายสามใช่ไหม"อัครวินท์ถาม

"ไม่เป็นไร...เดี๋ยวฉันไปเอง...นายเข้าบริษัทไปเถอะวันนี้มีประชุมใหญ่ไม่ใช่หรอ"นายอีกและ ต้องมอมเหล้าใช่ไหมถึงจะยอมพูดชื่อเขาและทำตัวน่ารักๆ เนี้ย

"แต่พี่จะไปส่ง...แล้วก็จะไปรับด้วย"เขาตอบเสียงเข้ม

"อื้ม...ต่อไปนี้ถ้าเงินเดือนนายเข้ามา...ฉันจะโอนให้นายเลยนะ จะหักแค่ค่าห้องของทุกเดือน...นายจะได้ไม่ต้องมาขโมยเงินฉันอีก..."

"โธ่เอวา...ขอโทษคือเรื่องนั้นพี่ไม่ได้ตั้งใจ...แล้วเงินเดือนก็ไม่เป็นไร...เอวาเก็บไว้เลย...เอาตามที่แม่พูดนั่นแหละ"ไม่รู้ทำไม ถึงได้รู้สึกดีแปลกๆ 2-3วันมานี้นายนี่ทำตัวดีกับเธอจนอดสงสัยไม่ได้ว่าเขาจะแกล้งเธออีกหรือเปล่า

"เงินก้อนสุดท้ายฉันโอนคืนให้แล้วนะ...ใช้ประหยัดๆ ล่ะ...ถ้าหมดมาฉันไม่ให้ยืมนะ...ถ้ายืมฉันคิดดอกเบี้ยสูงนะขอบอก"

"เมียใครวะทำไมงกจริงๆ"เขาบ่นพึมพำกับตัวเองเบาๆ

และสุดท้ายอัครวินท์ก็ได้มาส่งเธอที่มหาลัยจนได้ แถมกำชับด้วยว่าจะต้องรอเขามารับ

"นี่!...รอนะเข้าใจไหม!"เขาย้ำอีกครั้ง

"อื้ม...รู้แล้วน่า"

"แล้วกระโปรงเนี้ย ขอยาวกว่านี้อีกหน่อยได้ไหม...มันสั้นเกินไปแล้ว"ในเมื่อห้ามไม่ได้ก็ขอเพิ่มความยาวอีกหน่อยก็แล้วกัน

"เป็นพ่อหรือไง...ยาวกว่านี้มันไม่สวย"

"เป็นผู้หญิง...ใส่สั้นๆ มันอันตราย!"

"เห้อ...ฉันไปล่ะพูดมากอยู่ได้"

แกร็ก! หมับ จุ๊บ!

แต่เมื่อร่างบางเตรียมจะเปิดประตูรถออกไป มือหนาของเขาก็คว้าตัวเธอเข้ามาจูบเสียก่อน

"อื้ม..."

"ตั้งใจเรียนนะ"จากนั้นก็ส่งยิ้มหวานให้ทันที

"ไอ้บ้า! มาจูบฉันทำไมเนี้ย!"มือเล็กยกขึ้นมาปิดปากตัวเอง ใบหน้าหวานเริ่มร้อนเห่อขึ้นมา ก่อนที่จะรีบเปิดประตูรถออกไปด้วยความเร็ว

"อยากจูบ"ถึงแม้ว่าร่างบางจะตาเขียวใส่แต่เขาก็ยังคงลอยหน้าลอยตาใส่อย่างไม่ใส่ใจอยู่ดี ได้แกล้งให้เขินนี่มันสนุกจริงๆ