แบบนี้เรียกรักไหม

"ฮึก..."หลังจากที่ร่างบางจัดการธุระส่วนตัวจนเสร็จก็เดินออกมาจากห้องน้ำด้วยแววตาเศร้าๆ ทำเอาเขาที่กำลังตรวจเช็คเอกสารละสายตามามองเธอแทน

"เธอเป็นอะไร?"

"อึก...ฉัน...ฉันปวดท้อง"

"มีถุงน้ำร้อนไหม"จากนั้นเขาก็วางเอกสารลงและเดินไปประคองเธอให้มานั่งที่โซฟา จากนั้นก็เดินหายไป และออกมาพร้อมถุงน้ำร้อน "เอาแนบไว้มันช่วยได้ แล้วนี่โกโก้ร้อน...ดื่มสิจะได้ไม่เครียด"เขาก็ยื่นแก้วให้เธอแล้วก็เดินมานั่งเซ็นต์เอกสารต่อ

เอวารินทร์มองการกระทำของร่างสูงตรงหน้าด้วยความรู้สึกที่ไหววูบ ไม่รู้ทำไมแต่เขาทำให้มันรู้สึกใจเต้นแรงอย่างบอกไม่ถูก มันรู้สึกดีมากจริงๆ กับเรื่องเล็กๆ น้อยๆ ที่เขาทำให้

เธอนั่งจิบโกโก้ร้อนอยู่บนโซฟา และมองเขานั่งเซ็นต์เอกสารอยู่บนโซฟาตรงกันข้าม จากนั้นไม่นานเธอก็เผลอหลับไป

ใบหน้าสวยหวานปนเซ็กซี่นั้นทำให้เขาต้องเผลอแอบมองอยู่บ่อยๆ แต่ตอนนี้เธอหลับไปแล้ว เวลาเธอหลับก็อย่างที่บอกมันน่ารักจนละสายตาไปมองอย่างอื่นไม่ได้เลย และครั้งนี้ก็เช่นกัน เขาจ้องมองเนิ่นนาน นานจนเสียงโทรศัพท์ดังขึ้นถึงเรียกสติของเขาให้หลุดออกจากห้วงภวังค์

~เสียงโทรศัพท์~

"ครับแม่"

[ตาซัน...ทำอะไรอยู่]

"นั่งเซ็นต์เอกสารอนุมัติสินค้าล็อตล่าสุดครับแม่...เอ่อ...แม่ครับ..."

[พรุ่งนี้ พาน้องไปดูคอนโดใหม่ด้วยนะแม่ส่งรายละเอียดเข้าไปในแชทแล้วเลือกๆ ดูว่าชอบที่ไหน]

"แม่ครับ..."

[ว่าไง...]

"คือ...เวลาผู้หญิงเป็นประจำเดือน...ต้องดูแลยังไงหรอครับ...เอวาบ่นปวดท้องตลอดเลย"

[แหม...หัดใส่ใจเรื่องแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน...]

"ตั้งแต่ตอนนี้ละมั้งครับ"

[ก็ดื่มอะไรอุ่นๆ ...ใช้กระเป๋าน้ำร้อน...อาการเวลาผู้หญิงมีประจำเดือนนี่น่ากลัวเชียวล่ะ...อารมณ์แปรปวน...อ่อนไหวง่าย...อ่อนแอ...แต่ขี้หงุดหงุด...ที่พูดมาทั้งหมดก็ต้องการคนดูแลเอาใจใส่มากกว่าเดิมเป็นพิเศษ]

"อ้อ...ครับแม่...ส่วนเรื่องคอนโดเดี๋ยวให้เอวาดูเองดีกว่าครับ สรุปว่ายังไงเดี๋ยวผมบอกแม่อีกทีครับ"

[ไปพักผ่อนเถอะแม่ไม่กวนแล้ว...อ้อ...เรื่องแต่งงานแม่หวังว่าลูกจะรักน้องจริงๆ นะ...แม่ไม่ได้หวังจะให้ดัดนิสัยแกอย่างเดียว]

"ครับ"ลูกสะใภ้แม่ต่อต้านผมขนาดนี้ ผมจะเอาอะไรไปได้ใจน้อง เขาคิด

อัครวินทร์เดินเข้าไปในห้องนอนของร่างบางแล้วมองหาผ้าห่มมาคลุมร่างบางเอาไว้ เธอเผลอกระชับผ้าห่มโดยไม่รู้ตัว สายตาคมจับจ้องไปยังใบหน้าสวยนวลเนียนไร้เครื่องสำอางค์ของเธอ ที่แม้ว่าจะไร้เครื่องสำอางค์แต่เครื่องหน้าของหล่อนกลับสวยหมดจดไปเสียทุกส่วน โครงหน้ารูปไข่ คิ้วกันแต่งทรงตรงได้รูป ขนตางอนเป็นแพยาว จมูกโด่งรั้น ปากกระจับบางสวยสีสด ยิ่งมองยิ่งหาที่ติไม่ได้ ถ้าเทพพระเจ้าปั้นเธอ เธอก็คงจะเป็นผลงานที่เทพพระเจ้ารักที่สุด

วันต่อมา...

"วันนี้ไปดูคอนโดกันนะ เลือกได้เลยว่าอยากได้ที่ไหนแม่ส่งรายละเอียดไว้ในแชทฉันเอาไปดูสิ"ว่าแล้วเขาก็ยื่นโทรศัพท์เครื่องหรูส่งให้เธอ

"อืม...ที่นี่ก็ดีนะใจกลางเมือง เดินทางสะดวก ความปลอดภัยสูง เอารถขึ้นไปจอด2คันได้ มีสระว่ายน้ำ วิวสวยชั้นบนสุด มี2ห้องนอน เฟอร์นิเจอร์ครบครัน มีลิฟท์ส่วนตัว ใกล้ที่ทำงานนายด้วย"ปรายประโยคไม่คิดว่าเธอจะคิดเผื่อเขาด้วย นั่นเลยทำให้อัครวินท์หันไปยิ้มให้ทันที

"งั้นไปดูกันก่อนไหม ปวดท้องหายดีหรือยัง"

"ฉันหิว"

"แล้วอยากกินอะไรล่ะ"

"หมูกะทะได้ไหม แบบเบคอนเกลียมๆ หอมๆ สันคอย่างฉ่ำๆ"อัครวินท์มองตามร่างบางที่ทำท่าทางตื่นเต้นบรรยายให้เห็นภาพด้วยหน้าตาที่จริงจังจนเขาเผลอหลุดขำออกมา

"ดูสันหาของกินแต่ละอย่างสินั่น"

"ฮึก...นายไม่เข้าใจฉันหรอก...ฮึกว่าการกินของอร่อยมันฮิลใจฉันแค่ไหน...ฮือๆๆๆ ..."เอ้า ร้องไห้ซะงั้น ทำเอาร่างสูงถึงกับงงเป็นไก่ตาแตกที่อยู่ๆ ก็เกิดบ่อน้ำตาตื้นขึ้นมาเสียดื้อๆ

"เฮ้ย...ใจเย็นๆ ...ขอโทษ...พี่ขอโทษครับ...โอเคๆ ...เอวาอยากกินอะไรพี่ตามใจหมดเลย...อยากกินหมูกะทะใช่ไหม...ได้เลยๆ พี่จองโต๊ะร้านดังให้เลย"นี่สินะอารมณ์ผู้หญิงเป็นประจำเดือน ว่าแล้วเขาก็จัดการจองโต๊ะร้านดังวิวดาดฟ้าให้เธอทันที

"อื้ม...ขอปิ้งย่างขอทะเลด้วยได้ไหม"สายตาเป็นประกายส่งมาอ้อนเขา แล้วมันก็ทำให้เขาใจอ่อนอีกครา

"ได้สิ"เขายิ้มกว้างให้เธอพร้อมกับเดินไปคว้าผ้าเช็ดตัวเตรียมไปอาบน้ำ

@ร้านปิ้งย่างวิวหลักล้าน

ร้านนี้เป็นร้านปิ้งย่างระดับ5ดาว มีห้องวีไอพีชั้นบนสุด สามารถมองเห็นวิวทั่วกรุงเทพ แถมยังเป็นส่วนตัวมากๆ

ร่างบางมองไปรอบๆ ด้วยสายตาตื่นตาตื่นใจ วิวสวยมองเห็นรอบเมืองกรุง แต่ที่น่าสนใจไปกว่าวิวคืออาหารตรงหน้าที่ทำเอาเธอถึงกับตาลุกวาวเป็นประกาย มีเนื้อสามชั้นเกรดดี สันคอสไลด์เกรดพรีเมี่ยม นุ่มลิ้นละลายในปาก กุ้งตัวโตๆ มันเยิ้มๆ ปลาหมึกสดๆ เนื้อเด้งๆ หวานๆ และอื่นๆ อีกมากมาย จนร่างบางแอบลอบกลืนน้ำลายลงคอไปอึกใหญ่

"ว้าว!!-0-"

"น้ำจิ้มร้านนี้คือสุดยอดเลยนะ อร่อยที่สุดได้รับรางวัลมิชลินสตาร์"

หญิงสาวไม่พูดพร่ำทำเพลงรีบคีบเนื้อต่างๆ ลงเตาปิ้งย่างทันที เสียงเนื้อแนบลงไปบนกะทะร้อนๆ ทำเอาร่างบางนั้นยิ้มแก้มแทบแตก กลิ่นหอมๆ ชวนน้ำลายแตก แววตาแห่งความหวังรอคอยให้มันสุกอย่างใจจดใจจ่อ ทำเองร่างสูงมองตามอย่างเอ็นดู

"สุกแล้วๆ มาม้ะ...ฉันจะกินแกแล้วนะ"พูดจบเธอก็คีบสันคอเกรดพรีเมี่ยมที่สุกได้ที่จิ้มน้ำจิ้มแล้วเอาเข้าปากทันที ร่างบางหลับตาพริ้มให้กับความอร่อยครั้งนี้ด้วยความฟิน มันอร่อยจนน้ำตาจะไหล อร่อยจนหยุดกินไม่ได้

"เดี๋ยวพี่เผากุ้งให้นะ"ว่าแล้วร่างสูงก็คีบกุ้งตัวโตๆ มาย่างให้เธอ ใบหน้ารอคอยอย่างมีความหวังมันทำให้เขาคอยอมยิ้มไปด้วย กับท่าทีเป็นธรรมชาติที่ดูไม่ประดิษฐ์

"ขอบคุณมากเลยน้า...พี่ซัน"ร่างบางส่งยิ้มกว้างให้เขาพร้อมกับพูดเสียงหวานๆ จนร่างสูงถึงกับตาโตที่อยู่ๆ เธอก็เรียกชื่อเขา นี่เอาใจแค่นี้เรียกพี่ซันเลยหรือ

"พี่ชอบให้เอวาเรียกพี่แบบนี้นะ"เขาเอ่ยตอบด้วยใบหน้าที่เปี่ยมไปด้วยความสุข มันวูบวาบใจพองโตเสียจริง

"ก็ถ้าทำตัวดีก็จะเรียกนะคะ"พูดไปก็เขินไป แต่เพราะมัวแต่สนใจของกินตรงหน้าบวกกับอารมณ์ของคนเป็นประจำเดือนเลยไม่ได้สนใจเขาเท่าไหร่

"กินเยอะๆ ล่ะ...แล้วหายปวดท้องหรือยัง...กินยาแก้ปวดไหม"

"ดีขึ้นแล้ว...พี่ซันแกะกุ้งให้หน่อยสิ...มันน่าจะสุกแล้ว"น้ำเสียงออดอ้อนที่ไม่ค่อยเห็นบ่อยๆ นัก

"กินบนจานให้หมดก่อนเถอะ..."เขากล่าวพร้อมพยักหน้าให้เธอมองดูในจานที่มีแต่อาหารจนเกือบจะล้นจานออกมาอยู่แล้ว

"ก็แกะรอไง เดี๋ยวแป๊ปเดียวก็หมดแล้ว กินขาดตอนมันไม่อร่อยนะรู้เปล่า"เธอยิ้มกว้างๆ ส่งสายตาอ้อนวอนอีกครั้ง

"เห้อ...โอเคครับโอเค..."ช่วงนี้กำลังทำตัวน่ารักถ้าขัดขึ้นมาเดี๋ยวงานจะเข้าเอา เลยต้องยอมๆ ไปก่อน เพราะน้อยมากที่จะเห็นเธอมุมนี้

อัครวินท์นั่งมองเธอไม่ละสายตา แถมยังเผลอหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาถ่ายรูปเธอมุมเผลอไว้อีก จากนั้นก็เอาลงไอจีส่วนตัว ที่มีแค่คนสนิทเท่านั้นที่เขาติดตาม

Kimhunt:กดว้าวเลยได้ไหม

ปราณ:มันเกินไปจริงๆ ไอ้เสือ

หญิงลีลี่:นางเป็นใคร?? อกหักแล้วเรา

ชมพู่:หมดกันแฟนในอนาคตของฉัน อกหัก แต่นางสวยมากนะเผลอจริงป้ะเนี้ย

คนหล่อ:สวยมากนึกว่านางฟ้า

พี่พีทคนดี:ขนาดเผลอยังสะกดสายตาขนาดนี้

เพื่อนๆ ในแก๊งและคนที่เขาเปิดให้เห็นเข้ามาเม้นท์ไม่ขาดสาย แถมไม่พอเพื่อนเขายังเข้ามาแซวในไลน์กรุ๊ปอีก เพราะส่วนใหญ่อัครวินท์ไม่ชอบโพสต์อะไรส่วนมากจะมีแต่วิวสวยๆ ที่เขาอัพลงสตอรี่ และนับว่านี่เป็นรูปแรกที่เขาอัพลงไอจีของเขา แม้ว่าเขาจะเคยมีแฟนแต่แฟนของเขาก็ไม่เคยได้ออกหน้าออกตาขนาดนี้ อาจจะเพราะเธอเป็นดาราด้วยเลยไม่สามารถที่จะเปิดตัวได้ แต่ก็นับว่าเป็นเรื่องที่ดี เพราะต่อไปพื้นที่ส่วนตัวของเขาจะมีแค่เธอเท่านั้น

คิมหันต์:อะไรยังไง ทำไมเพื่อนเราถึงออกนอกหน้าขนาดนั้น

ปราณ:เลิกเป็นเสือเพราะเหยื่อน่ารักหรือเปล่าวะ

คิมหันต์:กูอยากมีเหยื่อแบบนี้บ้าง

ซัน:พวกมึงนี่ขี้เสือกอีกแล้วนะ พื้นที่ส่วนตัวกู กูจะลงอะไรก็เรื่องของกู

ปราณ:ก็ไม่ได้จะว่าอะไร แค่จะบอกว่ามึงน่าจะหลงรักเหยื่อเข้าแล้วล่ะเพื่อน

คิมหันต์:ทั้งที่ไอจีไม่เคยลงรูปใคร แต่ไม่รู้ทำไมมีแต่รูปเธอ กิ้วกิ้ว

ซัน:กู...ว่ากูรักเขาแล้วว่ะ

ปราณ:พูดเล่นพูดจริง??

คิมหันต์:มาว่ะเพื่อนกู ซันตัวจริงป้ะเนี้ย

ซัน:จริงๆ ถึงเขาจะดูไม่ได้ชอบกู แต่กูว่ากูชอบเขา กูจะทำยังไงดีวะพวกมึง

คิมหันต์:มึงรักหรือแค่หลงร่างกายเขา มึงลองคิดดีๆ ก่อน

ปราณ:เออ

ซัน:กูเป็นห่วงเขาเวลาไม่สบาย ไม่ชอบให้เขาอยู่ใกล้ผู้ชายคนอื่น กูหงุดหงิด เวลาเขาร้องไห้กูก็อยากเป็นคนแรกที่กอดปลอบใจ พาไปกินของอร่อยให้หายจากอาการเศร้า เวลาแม่บังคับให้ทำอะไรเกี่ยวกับเธอ กูก็ไม่รู้สึกหงุดหงิดเลย แถมยังอยากจะทำ เพราะเธอไม่เหมือนผู้หญิงคนอื่นมั้ง ที่ไม่ได้เข้ามาเพราะเงินกู มึงคิดว่าแบบนี้เรียกรักไหมวะ

คิมหันต์:เชี้ย มุมระบายความในใจก็มา

ปราณ:ถ้ารักเขาก็รักษาเขาเอาไว้ มึงยังมีโอกาสทำให้เอวารักมึงตั้ง2ปี สู้ๆ เพื่อน กูไปล่ะเข้าเวรและ

คิมหันต์:เข้าเวร ช่วงนี้มึงดูเข้าเวรบ่อยนะไอ้ปราณ มีอะไรอยู่โรงบาลหรือเปล่า

ปราณ:เสือก!!

จากนั้นทุกคนในห้องแชทก็สลายตัวไปดั่งนินจา ส่วนอัครวินท์ก็หันมาสนใจคนตรงหน้าต่อ ที่ตอนนี้ดูเหมือนจะอิ่มจนแทบจะยัดอะไรเข้าไปอีกไม่ได้แล้ว

"ไม่ไหวแล้ว...โอ๊ะ...ลืมของหวาน...พี่คะ...ไอติมถั่วแดงค่ะ"

"ไหนว่าอิ่มแล้ว?"

"พี่ซัน...ของคาวกับของหวานมันอยู่กันคนละกระเพาะค่ะ"เธอกล่าวหน้าตาเฉย ทำเอาร่างสูงถึงกับพูดไม่ออกกับคนจอมแถ

"ไม่ได้...กินไอติมไม่ได้เดี๋ยวปวดท้องยังไม่หายเป็นประจำเดือนเลย"หนุ่มหล่อปรามก่อนที่จะหันไปบอกพนักงานสาวที่คอยบริการเติมของให้ "ไม่เอาครับ ขอเป็นช็อกโกแลตร้อนแทนครับ"

"พี่ซัน!!"เธอกอดอกหน้างอใส่ร่างสูงอย่างไม่พอใจ ที่เขาขัดใจเธอ

"ไว้หายแล้ว เอวาอยากกินอะไรพี่จะพามากิน...แต่ครั้งนี้พี่ขอ...เพื่อตัวเอวาเองนะครับ"น้ำเสียงอ่อนโยนนั้นทำเอาร่างบางถอนหายใจออกมายาวๆ แต่ก็สัมผัสได้ว่าเขาเป็นห่วงจึงยอมดื่มช็อกโกแลตร้อนแทนอย่างว่าง่าย

"สัญญาแล้วนะ"

"ครับ!"

เมื่อทานอาหารเสร็จทั้งคู่ก็มาดูคอนโด ทุกอย่างตรงปกและถูกใจเธอมาก จนอยากที่จะย้ายของออกจากคอนโดเก่ามาเสียตอนนี้เลย มีครบครันทุกอย่าง ห้องก็กว้างพื้นที่ใช้สอยเยอะ แถมมีระเบียงด้านนอก และมีสระว่ายน้ำ พร้อมกับสวนหย่อมเอาไว้นั่งเล่นและปาร์ตี้ได้ด้วย คอนโดที่นี่เท่ากับบ้านหลังใหญ่ๆ หลังหนึ่งเลยล่ะ มีลิฟท์ส่วนตัว มีลิฟต์สำหรับรถยนต์ ทุกอย่างเพอร์เฟคไปหมด

"ว้าว!!"

"ชอบที่นี่ไหม?"

"เท่าไหร่คะเนี้ย?"

"580ล้าน"เขาตอบด้วยน้ำเสียงโทนสบายๆ

ก็ที่นี่มันเป็นคอนโดหรูสไตล์เพ้นท์เฮ้าส์ที่มีห้องนอน2ห้องแต่เนื้อที่509ตารางวา มีห้องแยกไว้ทำกิจกรรมต่างๆ ไม่ว่าจะห้องนั่งเล่น ห้องครัว ห้องทำงาน ลานกว้างไว้ทำกิจกรรมเอาท์ดอร์ แถมมีโรงจอดรถส่วนตัว และลิฟต์ส่วนตัวที่ต้องใส่รหัสเท่านั้นถึงจะเข้าลิฟท์ได้ แถมคอนโดนี้ก็มีแค่ชั้นละห้องซึ่งแน่นอนห้องที่ดีที่สุดก็คือชั้นบนสุด และเขาตัดสินในซื้อชั้นบนสุดนั่นก็คือชั้น59 หรูที่สุดแพงที่สุด วิวดีที่สุด และกว้างที่สุด

"เป็นลมได้ไหม แพงเกินไปหรือเปล่าคะ"เธอกล่าว เพราะคอนโดเธอที่ว่าแพงก็ยังแค่10ล้านปลายๆ เอง นี่ตั้ง5ร้อยกว่าล้าน นี่ต้องหาเงินกี่ปีถึงจะรวยแบบเขาและมีปัญญาซื้อคอนโดแพงๆ แบบนี้ได้

"ไม่แพงหรอก แค่นี้เองพี่หาเดือนเดียวก็ได้ค่าคอนโดนี่แล้ว"

"นี่พี่ซันเงินเดือนเยอะขนาดนั้นเลยหรอคะ"

"ก็พี่เป็นรองประธาน แถมทำธุรกิจอื่นๆ ร่วมด้วย เลยมีเงินเยอะน่ะ"

"ถึงว่าทำไมผู้หญิงเข้าหาเยอะ"

"ก็คงเพราะงั้นมั้ง"แววตาคมเศร้าลงเมื่อคิดถึงพวกผู้หญิงหิวเงินพวกนั้น จะมีใครบ้างที่ไม่หวังเงินทองของเขา และรักเขาจริงๆ มันเศร้ามากนะที่หาความจริงใจจากใครไม่ได้เลย ถึงแม้จะรวยและมีทุกอย่างเพียบพร้อมไปทั้งรูปร่างหน้าตาและสมบัติ แต่มันกลับว่างเปล่าและแทบจะไม่มีความสุขเลย เพราะสิ่งที่เขาต้องการจริงๆ ตอนนี้ก็คือคนรักที่ใส่ใจและรักเขาจริงๆ ถึงแม้ว่าวันหนึ่งเขาจะไม่มีสมบัติเหล่านี้ เขาก็หวังว่าจะมีใครสักคนมาช่วยเติมเต็มส่วนที่เขาขาดหายไปได้