โจร

"แต่ฉันเหลือเงินก้อนสุดท้ายอยู่นะ เดี๋ยวตั้งใจทำงานแล้วบอกพ่อแม่ว่าเลิกกับยัยนั่นแล้วแม่คงให้เงินเดือนเหมือนเดิม อีกอย่างฉันเป็นถึงรองประธานฉันมีเงินเดือนจ่ายเธอก็แล้วกัน"

"เงินเดือนนาย พ่อนายบอกว่าโอนเข้าบช ฉันนะ"

"ว่าไงนะ!"

"ฉันรู้...ว่านายได้ยิน...ฮึฮึ"เธอหัวเราะอย่างเจ้าเล่ห์ที่สามารถปั่นประสาทคนแบบเขาได้ แถมพ่อแม่ตานี่ยังไว้ใจเธอให้คุมประพฤติและการใช้เงินของเขาอีก

"..."เขาถึงกับพูดไม่ออก พ่อนะพ่อ!

"แต่ไม่ต้องเสียใจหรอกนะ นายจะทำอะไรก็เบิกจากฉัน ฉันจะเขียนรายงานพ่อนายว่าเอาไปใช้อะไร เท่าไหร่ ทุกการใช้จ่ายต้องผ่านฉันถ้าอนุมัติก็ได้ ถ้าไม่...ก็อดนะจ๊ะ...ที่รัก"คนตัวเล็กใช้นิ้วเชยคางเขาเบาๆ อย่างกวนๆ จากนั้นก็ทิ้งตัวลงนั่งที่โซฟา เนื่องจากยังคงอ่อนเพลียจากพิษไข้อยู่เล็กน้อย

"อะแฮ่ม...สงสัยจะพูดมากไปหน่อย...หิวน้ำจังเลย..."เธอกล่าวลอยๆ พร้อมกับเอามือมาลูบลำคอเบาๆ

"หึ่ย!...อย่าให้ถึงตาฉันนะ"อัครวินท์หงุดหงิดแต่ก็ยอมเดินไปรินน้ำใส่แก้วให้เธอแต่โดยดี "แสบนักนะ ได้ทีเอาใหญ่...ปล่อยให้ตายใจไปก่อน...ก็อยากจะรู้ว่าใครกันแน่ที่จะคุ้มกว่ากัน"เขายกยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์เมื่อมีแผนร้ายแล่นเข้ามาในหัวของเขา

"นี่จ่ะน้ำเย็นๆ ชื่นใจ..."

"ขอบใจจ่ะลูกกระจ๊อก"

"มันจะมากไปแล้วนะเธอเนี้ย"แต่ถึงอย่างไรเขาก็ไม่ได้โกรธเธอหรอก แค่รอที่จะเอาคืน หลังจากวันนี้ไปเงินก้อนนั้นคงต้องใช้ประหยัดๆ แล้วล่ะ จะเอามาใช้ฟุ่มเฟือยเหมือนแต่ก่อนก็คงไม่ได้ เพราะตั้งแต่เดือนหน้าเป็นต้นไป เงินทุกบาททุกสตางค์จะต้องเข้ากระเป๋ายัยขี้งกนี่ นี่มันหน้าที่เมียแบบเต็มรูปแบบที่พ่อเป็นอยู่ทุกวันนี้นี่ พ่อเขาต้องมีปมแล้วเอามาลงกับลูกแน่ๆ

ตกเย็น...

เอวารินทร์และอัครวินท์ย้ายข้าวของมายังคอนโดก็เย็นแล้ว ทำเอาทั้งคู่แทบไม่ได้พักเลย ส่วนคอนโดเก่าของอัครวินท์ก็ปล่อยขาย เพราะถึงอย่างไรถ้าต้องแต่งงานกันจริงๆ เธอก็คงไม่เยียบเข้าไปในที่ที่มันซ้ำคนอื่นแบบนี้ เลยจำใจให้เขามาอยู่คอนโดด้วย แต่ก็ยังคงสั่งว่าต้องอยู่คนละห้องโดยที่ต้องจ่ายค่าเช่าทุกอย่าง นี่นับวันยัยนี่ยิ่งทำตัวเหมือนแม่ ไม่ให้อิสระกับเขาเลย

แก๊งค์คาสโนว่าตัวพ่อ

คิมหันต์:เพื่อน วันนี้ดริ้งค์กันสักหน่อยไหม

ปราณ: ดริ้งค์เชี้ยไรมึง กูเข้าเวร

คิมหันต์:มึงก็แลกเวรดิ อย่าโง่ เป็นถึงเจ้าของโรงพยาบาล มึงจะไปเข้าเวรเองทำไม ออกมากูเหงา

ปราณ:เออ งั้นเดี๋ยวหาคนแลกก่อน ว่าแต่ไอ้เสือของพวกเราหายไปไหนแล้ว

คิมหันต์:ติดเมียชัวร์กูว่ารายนั้นน่ะ

ซัน:ติดเมียเชี้ยอะไร คนอย่างกูไม่เคยกลัวเมีย วันนี้เดี๋ยวกูไป...เจอกันที่เดิมวันนี้กูเลี้ยงเองไม่อั้น

จากนั้นแชทกลุ่มก็เงียบไปหลังจากที่ทั้งสามสนทนากันเสร็จสิ้น สายตาคมกริบของอัครวินท์มองไปยังร่างบางที่เอาแต่จดจ่ออยู่หน้าจอคอม เหมือนกำลังเคร่งเครียดจะทำอะไรสักอย่าง

"ทำงานหรอ?"

"อืม...โปรเจ็คจบ"เธอตอบทั้งที่สายตาจ้องไปยังหน้าจอโน๊ตบุ๊คไม่ละสายตาไปไหนแถมมือเรียวก็ยังระเลงพิมพ์ลงไปทีาคีย์บอร์ดอย่างคล่องแคล่ว

"งั้น...วันนี้ก็ไม่ได้ไปไหนน่ะสิ"อัครวินท์เอ่ยถามหยั่งเชิง

"ไปกินข้าวกับเพื่อน ส่วนนายถ้าหิวก็ไปทำกินเองในตู้เย็น"

"เอ้าไหนบอก กับข้าวฉันกินกับเธอไง ทำไมให้ทำกินเองอ่า แล้วฉันทำเองเป็นที่ไหน"เขาโวยวาย "งั้นเดี๋ยวออกไปซื้อกินเองก็ได้"เขากล่าวก่อนจะกดเข้าไปในแอพพลิเคชั่นธนาคารเช็คดูยอดเงิน แต่ แต่ แต่

"เห้ย เงินฉันหายไปไหนหมดเนี่ย แล้วนี่อะไรเหลือแค่500 จะพออะไรวะ"เขาบ่นออกมาทันที นี่อะไรกันเนี่ย ยึดทรัพย์สินขนาดนี้แล้วจะมีชีวิตอยู่ต่อไปยังไงกัน

"อ้อ...ลืมบอกคุณแม่ของนายแจ้งเข้ามาในไลน์บอกว่าเริ่มใช้เงิน500วันนี้เลย"

แม่อีกแล้วหรอ แม่!! แล้วนี่จะทำยังไง นัดเพื่อนไว้แล้วแถมบอกจะเลี้ยงอีก เอาไงดีวะเนี้ยชีวิตรองประธานสุดหล่อ สุดเท่ห์ หมดกันคราบรองประธานที่สาวๆ หมายตามอง

ร่างสูงเอามือกุมที่ขมับอย่างใช้ความคิดแต่แล้วสายตาก็พลันไปเห็นกระเป๋าสตางค์ของเอวารินทร์ที่อยู่ตรงโซฟา เขายืนกลืนน้ำลายอึกใหญ่อย้างหนักใจ เอาวะ ไหนๆ ก็ไหนๆ แล้วแถมยังหน้าใหญ่ใจโตบอกจะเลี้ยงเพื่อนแบบไม่อั้นอีก คงต้องทำจริงๆ แล้วล่ะไอ้ซัน เขาคิด ก่อนจะหันซ้ายมองขวา

ไอริสตาร์คลับ...

รถเฟอร์รารี่ 296 GTBสีแดงคันหรูราคาเหยียบที่40กว่าล้านพุ่งทะยานมายังคลับดังย่านใจกลางเมืองที่เป็นแหล่งเที่ยวกลางคืนสำหรับนักท่องราตรีที่ดีที่สุดในย่านนี้ ร่างสูงเดินเข้ามาในร้านในชุดเสื้อเชิ้ตสีกรม กางเกงยีนส์แบรนด์ดังราคาแพงสีขาว รองเท้าหนังสีดำขัดมันเงา

เขาเดินฝ่าฝูงชนที่เอาแต่ส่ายสะโพกโยกย้ายกันอย่างเมามันส์ โดยมีสายตาของเหล่าสาวๆ ที่หวังจะงาบเขาอยู่หลายคู่ เขาจึงหันไปโปรยยิ้มหวานหว่านเสน่ห์ให้สาวๆ เหล่านั้น ทำเอาสาวน้อยสาวใหญ่นั้นถึงกับอายม้วนตัวกันไปเป็นแถบๆ

"มึงจะบริหารเสน่ห์อีกนานไหมวะ ไปๆ พวกกูรอนานแล้ว ทำไมออกมาช้านักวะ"คิมหันต์เอ่ยถามเพื่อน เพราะปกติเพื่อนเขาจะมาตรงเวลาไม่เคยเลท

"เนี้ยกูถึงออกมากินเหล้าอยู่นี่ไง เซ็งชิบ"

"ไปนั่งก่อนแล้วค่อยระบาย"เพื่อนรักกล่าวพร้อมกับคล้องคอเพื่อนให้เดินตามไปยังห้องซุปเปอร์วีไอพีห้องประจำที่เคยจอง

"มาแล้วหรอครับท่านรอง กว่าจะเสด็จมาได้นะมึง กูแดกไปจะครึ่งขวดแล้ว"ปราณเอ่ยขึ้นเมื่อเพื่อนทั้งสองเดินกอดคอกันเข้ามานั่งที่โซฟา พร้อมกับเหล่าสาวๆ ที่รายล้อมกันคนละ1คน

"ไหน...มีอะไรเล่ามาสิ"คิมหันต์เปิดประเด็นที่ยังคงค้างกันอยู่

"แม่ยึดเงินกู แถมทุกบาททุกสตางค์โอนเข้าบัญชีเอวาหมด มึงดูพ่อกับแม่ทำกับกูดิ ยังเห็นกูเป็นลูกอยู่หรือเปล่า"

"เห้ย...มันขนาดนั้นเลยหรอวะ"ปราณเอ่ยถามพร้อมกับเอามือกอดร่างบอบบางของสาวผมลอนหุ่นอวบอัดสุดเซ็กซี่อยู่ข้างๆ

"เออ จะทำอะไรก็ต้องรายงาน จะไปไหนก็ต้องขอ แถมเงินก็ต้องเบิกกับเอวา ถ้าไม่อนุมัติฉันก็อด"

"เห้ยไอ้เสือ คนแบบมึงโดนดีแล้วว่ะ...นี่สินะคนจะมากำราบคนแบบมึงเนี่ย"คิมหันต์เอ่ย แต่ก็สงสารเพื่อนที่เคยใช้ชีวิตอิสระ

"แล้วเรื่องแฟนมึงล่ะ ยังไงได้เคลียร์กันยัง"ปราณถาม

"เลิกแล้ว"

"ห๊ะ!!/ห๊ะ!!"เพื่อนประสานเสียงตอบกลับมาอย่างไม่เชื่อหู นี่มันเรื่องอะไรกัน ทั้งแม่ทั้งพ่อกรอกหูแทบตายไม่เลิก พอผู้หญิงคนนั้นเข้ามานี่เลิกกันเลยหรอ แหมแบบนี้ต้องไม่ธรรมดาเสียแล้ว

"อื้ม...เอวาจัดการหมดเลย แถมตอนนี้ต้องไปอยู่คอนโดกับเอวาอีก"ร่างสูงระบายสิ่งที่คับค้องใจทั้งหมด

"ก็ดีดิวะ เป็นกูจะปลุกปล้ำทุกวันไม่ให้เห็นเดือนเห็นตะวันเลย"คิมหันต์กล่าวด้วยแววตาเจ้าเล่ห์ เมื่อนึกถึงว่าที่เจ้าสาวแสนสวยของเพื่อน

อีกด้าน...

"เอวา...ไปเที่ยวคลับกันไหม?"เกวรีชวนเพื่อนสาวทันทีที่รับประทานอาหารค่ำกันเสร็จ

"อืม...เอาดิ...แต่ขอไปแต่งตัวใหม่ก่อนนะ ใส่เสื้อยืดกางเกงยีนส์ขาสั้นแบบนี้คงไม่เริ่ดเท่าไหร่"

"ได้ดิ งั้นฉันยืมชุดแกนะเดี๋ยวขับรถตามไปคอนโดแก แล้วค่อยไปรับไอ้จีโน่ด้วย"

"อืม...มิเกลงั้นคิดตังเลยเนาะ"ว่าแล้วสาวสวยร่างบางก็ควานหาแบงค์ในกระเป๋าเพื่อจ่ายค่าอาหาร แต่แล้วกลับพบแบงค์พันแค่ใบเดียว "เห้ย! ตังฉันหายไปไหนอ่า...ถ้าจำไม่ผิดฉันเอาไว้ในนี้นะ...ตายแล้ว..."แต่ถึงอย่างงั้นเธอก็ยื่นแบงค์พันให้พนักงานแล้วเดินออกจากร้านไป และวิ่งตรงไปที่รถยนต์คันใหม่ของเธอเพื่อค้นหาเงินปึ่กใหญ่ที่เพิ่งถอนออกมาสดๆ ร้อนๆ เพื่อเอาไว้จ่ายสดในแต่ละวันให้อัครวินทร์ เผื่อว่าจะจำผิดใส่ไว้ในอีกใบหนึ่ง

"เอวา...แกโอเคเปล่า แล้วมันหายไปเท่าไหร่?"

"5หมื่น!"

"แกลืมที่ไว้หรือเปล่า?"

"ไม่ลืมนะแก เมื่อเช้าตอนฉันจะทำโปรเจคฉันจำได้ว่าฉันเอาใส่ไว้ในนี้"

"จะหายได้ไงแกก็อยู่คนเดียวนี่ ฉันว่าแกลืมที่ไว้"

"อยู่คนเดียว...หึ่ย!!! ฉันรู้แล้วว่ามันหายไปได้ยังไง ป้ะ...รีบแต่งตัว!"เมื่อนึกขึ้นได้ว่าเมื่อไม่กี่ชม.อัครวินทร์ขอตัวออกไปเที่ยวคลับ แต่เธอก็ไม่ได้เอะใจอะไรจึงปล่อยให้เขาไป แต่ใครจะไปนึกล่ะ ว่านายนี่มันโจร! ได้!! เล่นแบบนี้ใช่ไหม เดี๋ยวแม่จะจัดชุดใหญ่พร้อมไฟกระพริบเลยคอยดูเถอะ เตรียมพร้อมรับมือกับศึกหนักได้เลยนายซัน!!