จะจับทั้งทีเอาให้ดิ้นไม่หลุด

เมื่อมาถึงคอนโดของเอวารินทร์เธอก็เข้าไปอาบน้ำทันที กลิ่นกายหอมๆ ยิ่งอาบน้ำใหม่ๆ ยิ่งทำให้เขาคิดเตลิดไปไกล น้ำตาลใกล้มดแบบนี้จะหักห้ามใจอย่างไรกัน นี่เขาเอาตัวเองมาทรมานงั้นหรอ

"พรุ่งนี้วันเกิดพ่อฉัน แม่บอกให้ไปก่อนเที่ยง เดี๋ยวจะพาไปซื้อชุดสวยๆ"อยู่ๆ ร่างสูงก็เอ่ยบอกเธอที่กำลังนั่งเช็ดผมอยู่ที่หน้ากระจก และทำเป็นหูทวนลมไม่ได้ยินเขา

"..."

"ได้ยินไหมเนี้ยเอวา"

"อืม...ได้ยินแล้ว"เธอตอบเสียงนิ่ง

"จะดื่มต่อไหม?"

"ไม่ ฉันอาบน้ำแปลงฟันแล้ว"

"งั้นฉันไปอาบน้ำก่อนนะ"จากนั้นเขาก็เดินมาคว้าผ้าเช็ดตัวของเธอที่กำลังเช็ดผมอยู่อย่างถือวิสาสะจนเธอถลึงตาใส่เขาด้วยความไม่พอใจ

"ไร้มารยาท!"เมื่อร่างสูงเดินเข้าไปในห้องน้ำเธอก็สบถออกมาอย่างไม่พอใจ เห้อ นี่ต้องทนเขาไปถึงเมื่อไหร่กัน นิสัยเสียจริงๆ เลย ได้! หนามยอกเอาหนามบ่งนายต้องการอะไรฉันจะทำตรงข้ามให้หมดทุกทางเลยคอยดู จากนั้นเธอก็ยกยิ้มน้อยๆ เมื่อความคิดพิเลนๆ แล่นเข้ามาในหัว คิดไปไกลส่าตัวเองกำลังแก้เผ็ดนายนั่นอยู่ หึ!

ฟ่อด!

"นี่นาย!"เมื่อร่างสูงอาบน้ำเสร็จก็เดินออกมาจากห้องน้ำ แต่ก็เหลือบไปเห็นคนตัวเล็กนั่งยิ้มน้อยยิ้มใหญ่เหมือนกำลังคิดอะไรสนุกๆ อยู่ก็เกิดนึกอยากจะแกล้งเล่นจึงเดินไปหอมแก้มเธอฟอดใหญ่จนเธอที่อยู่ในภวังค์นั้นสะดุ้งเฮือกอย่างตกใจ

"ก็เห็นนั่งเหม่อ นึกว่ากำลังคิดถึงฉันอยู่"น้ำเสียงยียวนแสนกวนนั่นยิ่งทำให้เธอโมโหเป็นฟืนเป็นไฟ

"ใครจะคิดถึงนาย มั่นใจมากเนาะ"

"เธอไง!"

"สำคัญตัวเอง!"

ตึ้ง!

Best:ถึงห้องหรือยังครับ

ตึ่ง!

Best:ถ้าถึงแล้วบอกเบสท์หน่อยนะครับ

ตึ่ง

Best:คิดถึงจัง ห่างกันแค่นี้ก็คิดถึงอีกแล้ว

ตึ่ง

Best:ถ้าพรุ่งนี้ว่าง ไปทานข้าวกับผมได้ไหมครับ

หมับ!

"อะไร ไอ้นี่มันเป็นใคร!"

"นี่นาย อย่าเสียมารยาทได้ไหม ของส่วนตัว!"

"ฉันถามว่าไอ้เบสท์นี่มันเป็นใคร"

"ก็แฟนฉัน คนเมื่อกี้"เธอโกหกคำโต จะใช่ได้ไงล่ะ นายนี่เพิ่งรู้จักในผับแถมยังถือวิสาสะโอบเอวเธอตอนนั้นอีก ส่วนไลน์ยัยเพื่อนรักอย่างเกวรีเป็นคนให้ ใครจะไปคิดว่าอีตานั่นจะบ้าดีเดือดทักมารัวกระหน่ำแบบนี้ล่ะ

"แฟนหรอ?"ทำไมเขาจะต้องหงุดหงิดเธอด้วยนะ

"เอามา ฉันจะตอบเขา"เอวารินทร์พยายามข่มอารมณ์ไม่ให้อารมณ์ร้อนตามเขา ยิ่งอยู่ด้วยกันสองคนต้องไม่ปลอดภัยเป็นแน่

"ไม่!"พูดจบเขาก็ต่อสายผ่านไลน์ทันที

และเพียงไม่นาน ปรายสายก็รับราวกับว่าอยู่ที่หน้าจอตลอดเวลา ร่างสูงกระตุกยิ้มที่ปรายสายรีบกดรับสายจากเขา จากนั้นก็กดเปิดสปีกเกอร์โฟนเพื่อให้เธอได้ยินด้วย

"เอามานี่นะ"เอวารินทร์กล่าวเบาๆ เพื่อให้แค่เขาได้ยิน

[ครับเอวา แหม ไม่คิดว่าคุณจะโทรหาผม ดีใจจังเลยครับ]

"เลิกยุ่งกับเมียกูได้แล้ว ถ้ายังเสือกโทรมาหรือคิดจะติดต่อกลับมาอีกมึงเจอกูเอาปืนกรอกปากมึงแน่!"คำพูดของอัครวินท์ทำเอาเอวารินทร์ถึงกับอ้าปากค้างกับคำพูดหยาบคายของเขาที่กรอกลงไปที่ปรายสาย และไม่ต้องการคำตอบจึงตัดสายทิ้งไปพร้อมกับปาโทรศัพท์ลงไปบนที่นอนขนาดใหญ่จนมันเด้งขึ้นมาเล็กน้อยจากแรงกระแทกที่เขาออกแรงโยนไป

"นายจะบ้าหรอ นายทำบ้าอะไรของนาย แล้วฉันไปเป็นเมียของนายตั้งแต่เมื่อไหร่กันห๊ะ!"เธอไม่พอใจที่เขาเริ่มที่จะละลาบละล้วงเรื่องส่วนตัวจองเธอ

"ต้องให้ทบทวนหรือเปล่าว่าเป็นเมื่อไหร่"ร่างสูงไม่พูดเปล่า แต่กลับเดินเข้ามาหาเธอทำเอาคนร่างบางถอยหลังไปเรื่อยๆ จนติดขอบเตียง

"...อย่านะ!"ดวงตากลมโตวูบไหวด้วยความกลัว แต่ก็ยังกลบเกลื่อนทำเป็นเชิดหน้าท้าทายเขาอยู่ แหมแม่กวางน้อยของซัน ทำเป็นอวดดีสุดท้ายก็กลัวเป็น เขากระตุกยิ้มพอใจกับอาการของสาวน้อยร่างบางตรงหน้า

"หย่าอะไร ยังไม่ได้แต่งกันเลย แต่งก่อนสิแล้วค่อยหย่า"น้ำเสียงยียวนกวนประสาทของเขามันทำให้เธอนึกอยากจะตะกุยหน้าหล่อๆ ของเขาให้เป็นรอยซะให้เข็ด แต่ทำไม่ได้เพราะสถานการณ์ตอนนี้มันล่อแหลมเสียเหลือเกิน

"พูดบ้าอะไรของนาย...ออกไปนะ...ฉะ...ฉันจะนอนแล้ว"เธอผลักอกแกร่งของเขาออกแล้วรีบม้วนตัวก้าวขาขึ้นไปนอนบนเตียงด้วยความรนราน ส่วนเขาก็ถอยออกไปแต่โดยดี ร่างบางดึงผ้าห่มผืนใหญ่ขึ้นมาคลุมร่างจนมิดหัว ยิ่งทำให้ชายร่างสูงพึงพอใจที่เห็นท่าทางน่าเอ็นดูของเธอ ผู้หญิงอะไรมีเสน่ห์ชะมัด ขนาดทำตัวโก๊ะๆ ยังดูน่ารักเลย

อัครวินท์เดินลงไปทิ้งตัวลงนอนข้างๆ เธอบ้างพร้อมกับกอดร่างบางผ่านผ้าห่มผืนหนา ร้อนขนาดนี้อยากคลุมโปงก็คลุมไป ใบหน้าหล่อราวเทพบุตรระบายยิ้มออกมาอย่างนึกขัน แต่ก็ทำได้เพียงข่มตาหลับ สะกดจิตตัวเองเอาไว้ว่าห้ามทำอะไรเธอ ไม่งั้นจากที่พยศแบบนี้จะยิ่งยากเข้าไปใหญ่ แค่นี้ก็แทบจะไม่ฟังเขาอยู่แล้ว ถึงแม้มันจะยากมากก็ตาม เพราะดูเหมือนน้องชายของเขามันจะชอบยัยกวาวน้อยตัวหอมๆ คนนี้เหลือเกิน แค่ได้กลิ่นความเป็นชายก็พร้อมที่จะดุนดันออกนอกกางเกงจนเป้าแทบแตกแล้ว

ผ่านไปเกือบชั่วโมงร่างบางภายใต้ผ้าห่มก็สงบนิ่งไป แต่เขายังคงนอนไม่หลับ เพราะกลิ่นกายหอมๆ ของเธอมันยิ่งปลุกเร้าความเป็นชายของเขาให้แข็งขึงขึ้นไม่ยอมสงบลงไปเลย เขาค่อยๆ ดึงผ้าห่มออกจากใบหน้าของเธอด้วยความอ่อนโยน ใบหน้าสวยหวานแต่กลับดูดื้อรั้นไร้ซึ่งเครื่องแต่งหน้าใดๆ แต่กลับดูสวยกว่าที่แต่งเสียอีก เครื่องหน้าของเธอมันสวยมากจริงๆ ราวกับเป็นลูกรักของเทพเจ้า มันน่ามองจนเขาแทบไม่อยากละสายตาไปจากเธอเลย เหงื่อเม็ดเล็กๆ ผุดขึ้นข้างขมับเพราะอยู่ใต้ผ้าห่มหนาเป็นเวลานาน เขาค่อยๆ ใช้หลังมือเอื้อมไปเช็ดเหงื่อให้เธออย่างแผ่วเบา

"อื้อ..."คนร่างบางหันหนีรำคาญที่ถูกรบกวนเวลานอน

"เธอคงจะน่ารักแค่ตอนหลับจริงๆ สินะ"พูดจบเขาก็ก้มลงไปหอมแก้มนวลของเธอเบาๆ จากนั้นก็ลุกขึ้นไปเช็คอะไรบางอย่างที่ก่อนหน้านี้ได้สั่งลูกน้องให้ทำไว้

Tony:ส่งรูปภาพ

ภาพหญิงสาวอันเป็นที่รักของเขาปรากฏขึ้นบนหน้าจอของเขาหลายรูป เป็นภาพที่กำลังนัวเนียกับหนุ่มในวงการบันเทิง ที่เขาเคยสงสัยแล้วยกเรื่องนี้มาทะเราะกับเธออยู่บ่อยครั้ง แต่เธอกลับบอกว่าเป็นแค่การแสดง แต่ภาพนี่เขาให้ลูกน้องไปสืบคราวนี้ไม่ผิดแน่ เพราะมันคือภาพที่อยู่ในผับที่เขาเพิ่งไปมาเมื่อกี้ จริงๆ เขารู้สึกว่าความรักของเขามันเหมือนทางตันมาสักพักแล้วล่ะ แต่ที่ยังคบต่อเพราะเขาใช้เธอมาเป็นข้ออ้างที่จะปฏิเสธการแต่งงานกับคนที่แม่ของเขาจับคู่ให้ จะว่าความรักจืดจางลงก็คงใช่ เพราะความจริงมันจืดจางไปตั้งแต่ปีก่อนแล้ว

Sun:ตามไปเก็บหลักฐานอีก ฉันต้องการมากกว่านี้ ยัยนั่นจะได้ไม่หาข้ออ้างมาแก้ตัวได้ จะจับทั้งทีเอาให้ดิ้นไม่หลุด เป็นคลิปได้ก็ยิ่งดี

Tony:ครับ