บทที่ 185 ข้าอยากพบกับเสวียนอ๋อง

กู้อวิ๋นซีลุกขึ้นอย่างรวดเร็วเกินไป

น้ำหมึกที่ปลายพู่กันถึงได้กระเด็นโดนกระโปรงของนางอย่างไม่ทันระวัง

แต่นางก็ไม่ได้ใส่ใจเลย เพียงแค่จ้องมองไปที่เงาร่างที่อยู่หลังม่านอย่างไม่กระพริบตา

จนเกือบที่จะอดไม่ได้ต้องไปเปิดม่านแล้วบุกเข้าไปมองเขาให้ชัดๆ

เหตุใดเขาถึงรู้เรื่องความรู้ในยุคปัจจุบัน? ผู้ชายคนนี้ หรือว่า เขาก็ย้อนเวลามาเหมือนกัน?

แต่บนโลกนี้จะมีเรื่องประหลาดอะไรเกิดขึ้นมากมายกัน?

จะเป็นไปได้อย่างไร?

"เหตุใดพระชายาถึงได้ตื่นเต้นปานนี้? ข้าพูดอะไรผิดไปอย่างนั้นเหรอ?" น้ำเสียงของผู้ชายคนนั้น ยังคงเย็นชาและไว้ท่าเช่นเดิม

กู้อวิ๋นซีถอนหายใจออกมาหนึ่งที ก่อนจะถามว่า "เหตุใดคุณชายถึงรู้จักวิธีการใช้เครื่องมือของข้าพวกนี้ได้?"

"เพียงแค่สมัยเด็ก เคยเห็นจากท่านอาจารย์มา ก็เลยรู้ว่าคือสิ่งใด ใช้ทำอะไรก็เท่านั้น"

"ไม่ทราบว่าอาจารย์ของคุณชายคือผู้ใดกัน? สามารถแนะนำ..."

"ขออภัย" สีหน้าของคุณชายผู้นั้น ถึงกู้อวิ๋นซีจะมองไม่ชัด แต่ก็รู้สึกได้ว่าเขากำลังไม่พอใจ

กู้อวิ๋นซีรู้ตัวทันทีว่าตัวเองใจร้อนเกินไป

นางพยายามสงบอารมณ์ของตัวเอง จากนั้นก็ค่อยๆ นั่งลงช้าๆ แต่ก็ยังคงมองไปที่เงาร่างหลังม