เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 185 ข้าอยากพบกับเสวียนอ๋อง
บทที่เกี่ยวข้อง
บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์ บทที่ 186 สายตาที่มองนางช่างเฉยเมย
อันเซี่ยมองเห็นหญิงสาวในชุดกระโปรงสีเขียวนางหนึ่งเดินเข้าประตูมาพร้อมกับจวินเย่เสวียนนางมีหน้าตาสวยงาม โดนเฉพาะกริยาท่าทางช่างดูสง่างามมีมารยาทแบบหาตัวจับยากถึงแม้จะไม่ได้สวยเท่ากับคุณหนูของพวกนาง แต่ความสวยของผู้หญิงคนนั้น ก็เป็นความสวยในอีกรูปแบบหนึ่งมีความเป็นผู้ใหญ่ สุขุม สง่างามก็คือคุณหนูจวนเสนาฉินโหรวที่เคยมาที่จวนหลายรอบแล้วคนนั้นนั่นเองตอนที่กู้อวิ๋นซีเดินลงจากม้า ฉินโหรวก็มองเห็นนางแล้วด้วยเช่นกันนางหยุดเดินทันที แต่ก็ไม่ได้ขยับออกห่างจากข้างกายของจวินเย่เสวียนเลยแม้แต่น้อย เพียงแค่พยักหน้าให้กับกู้อวิ๋นซีจากไกลๆ "พระชายาหลีอ๋อง"กู้อวิ๋นซีที่เดินมากับอันเซี่ย คารวะให้กับจวินเย่เสวียนก่อน "องค์ชายสี่"จากนั้นก็ค่อยหันไปยิ้มให้กับฉินโหรว "คุณหนูฉิน"นี่เป็นครั้งแรกที่กู้อวิ๋นซีได้เจอกับจวินเย่เสวียนหลังจากที่นางฟื้นตัวจากการถูกวางยาพิษเขาก็ยังคงเหมือนเดิม เย็นชา เฉยเมย ทั้งตัวแผ่ซ่านพลังของความเป็นผู้ยิ่งใหญ่ สูงส่ง เย็นชาจนยากที่จะเข้าใกล้เพียงแต่สายตาที่มองนางในวันนี้ ดูจะขาดความซับซ้อน แต่เพิ่มความเย็นชามากกว่าปกติไม่น้อยเกิดเรื่องมากมายเช่นนี้ ขนาดแม่เ
บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์ บทที่ 187 เรื่องที่เกิดขึ้นแล้วก็แล้วไปเถอะ
"ก่อนหน้านี้พระชายาหลีอ๋องป่วยอยู่นานหลายวัน เนื่องจากข้าต้องคอยอยู่เป็นเพื่อนพระสนมหรง ก็เลยไม่ว่างมาเยี่ยมท่านเลย ขอพระชายาโปรดอภัยด้วย"ไม่ว่าจะคำพูดหรือกริยาท่าทางของฉินโหรวก็ล้วนดูสง่างามเหลือเกินตอนนี้กู้อวิ๋นซีมองนาง ก็รู้สึกว่าการกระทำทุกอย่างของนางช่างดูคล้ายกับพระสนมหรงเหลือเกินแล้วฉินโหรวพูดยิ้มๆ "พวกนี้คือสมุนไพรชั้นดีที่ข้าเลือกออกมาจากคลังยาในจวนอ๋อง พระชายาหลีอ๋องต้องอย่าลืมให้บ่าวรับใช้ไปต้มให้ดื่มเยอะหน่อยล่ะ จะได้ช่วยบำรุงร่างกายให้แข็งแรง""อายุของท่านอ๋องทั้งสองคนในจวนเสวียนอ๋องก็ไม่น้อยแล้ว จนถึงตอนนี้ก็ยังไม่มีทายาทสืบสกุลเลย คนข้างนอกต่างพากับซุบซิบนินทา""ดังนั้น พระชายาจะต้องบำรุงร่างกายตัวเองให้ดี จะได้มีท่านอ๋องน้อยตัวอ้วนๆ ขาวๆ กับหลีอ๋องเร็วๆ"กู้อวิ๋นซีมองสมุนไพรที่ถูกตั้งอยู่บนโต๊ะอย่างสงบถึงแม้จะไม่ได้เปิดออกมาดู แต่แค่ดมกลิ่นก็รู้แล้วว่าเป็นสมุนไพรชั้นดีจริงๆ"ขอบคุณแม่นางฉินที่เป็นห่วง""ต่อไปเราก็เป็นครอบครัวเดียวกันแล้ว ย่อมต้องรักใคร่ปรองดองกันเป็นธรรมดา" ฉินโหรวพูดอย่างยิ้มๆแววตาของกู้อวิ๋นซีสั่นไหวน้อยๆ ฉับพลัน ก็รู้สึกไม่อยากจะพูดอะ
บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์ บทที่ 188 การปล่อยวางก็เป็นเรื่องปกติ
กู้อวิ๋นซีเข้าใจแล้ว นี่สิคือจุดประสงค์ที่แท้จริงที่ฉินโหรวมาหานางนางไม่ได้พูดอะไรแต่ในคืนนี้ฉินโหรวกลับพูดไม่น้อยเลย "ถึงเย่เสวียนจะดูเหมือนเป็นคนเย็นชาไร้ความรู้สึก แต่เขากลับให้ความสำคัญกับคนสองคนในบ้านของเขายิ่งกว่าชีวิตตัวเอง""คนหนึ่งก็คือหลีอ๋อง อีกคนหนึ่งก็คือแม่ของเขา พระสนมหรง""คืนนั้นเย่เสวียนโมโหจนขาดสติไปจริงๆ ถึงได้สั่งลงโทษแม่เฒ่าชิงจนต้องตายไปเช่นนั้น แต่เกรงว่าเขาเองก็คงคิดไม่ถึงว่าเรื่องนี้จะทำร้ายจิตใจของพระสนมหรงมากถึงเพียงนี้""เย่เสวียนเคารพรักพระสนมหรง แน่นอนว่าย่อมไม่อยากทำร้ายจิตใจของพระสนมหรง หลายวันมานี้เขาก็สำนึกผิดแล้ว""ส่วนความอาลัยอาวรณ์ที่เย่เสวียนมีต่อท่าน..."เมื่อพูดมาจนถึงตอนนี้ รอยยิ้มที่มุมปากของฉินโหรวก็ได้หายไปแล้ว นางพูดด้วยสีหน้าจริงจัง"พระชายาหลีอ๋อง ท่านเกิดมามีหน้าตางดงามที่ทำให้คนหลงไหลจริงๆ จิตใจของผู้ชายก็เป็นแบบนี้ มักหลงไหลไปกับรูปลักษณ์เปลือกนอกที่สวยงามเสมอ""แต่ถึงอย่างไรเขาก็เป็นเสวียนอ๋องเทพสงครามแห่งหนานหลิ่งของพวกเรา เขาใจเย็น สุขุม มีความเป็นผู้ใหญ่ จิตใจของเขาอาจจะเตลิดไขว่เขวไปบ้าง แต่ก็แค่บ้างเท่านั้น""ความหมา
บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์ บทที่ 189 หากองค์ชายสี่ต้องการหลบเลี่ยงคำครหา
เงาสีดำนั้นเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็วมาก เห็นชัดว่าวิชาตัวเบาแข็งแกร่งขนาดไหนเขาเองก็คงคิดไม่ถึงว่าจะมีคนอยู่บนเส้นทางเล็กๆ ไม่ทันระวังจึงชนปะทะเข้ากับกู้อวิ๋นซีอย่างจังเงาสีดำนั้นยกมือขึ้น กำลังจะออกฝ่ามือใส่คนที่ขวางทางแต่เมื่อเงยหน้าขึ้นเห็นใบหน้าคนที่ยืนขวางทางอยู่ชัดแล้วเขาก็หยุดการกระทำทั้งหมดลงแต่กู้อวิ๋นซีกลับลงมือเร็วกว่า นางดึงเอาผ้าสีดำที่ปิดหน้าของเขาอยู่ออกชายชุดดำคนนั้นตกใจ ผ้าปิดหน้าสีดำถูกกู้อวิ๋นซีดึงออกมาแล้วใบหน้าที่ถูกเปิดเผยภายใต้แสงของพระจันทร์ชัดเจนเพียงนี้!"ท่าน!" กู้อวิ๋นซีตกใจจนดวงตาทั้งคู่เบิกกว้าง ตกตะลึงพูดไม่ออกทำไมถึง...ทำไมถึงเป็นเขาไปได้?ชายชุดดำได้สติในฉับพลัน รู้สึกถึงว่าเยี่ยนอีกำลังไล่ตามมาข้างหลังอย่างรวดเร็วจู่ๆ เขาก็คว้าตัวกู้อวิ๋นซีแล้วโยนออกไปทางเยี่ยนอีเยี่ยนอีตกใจจนรีบกระโดดขึ้นไปรับตัวกู้อวิ๋นซีที่ถูกโยนขึ้นไปลอยอยู่กลางอากาศทั้งสองคนลงถึงพื้นได้อย่างปลอดภัย"พระชายา ได้รับบาดเจ็บตรงไหนหรือไม่?" เยี่ยนอีถามอย่างจริงจังกู้อวิ๋นซียังคงรู้สึกตระหนกตกใจอยู่ รีบส่ายหัวออกไปอย่างรวดเร็ว"รีบตามไป!" เยี่ยนอีออกคำสั่งเสียงเ
บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์ บทที่ 190 เจ้าคิดว่าข้ายังจะปกป้องเจ้าเหรอ
"ลีกเลี่ยง?" คำครหา จวินเย่เสวียนหัวเราะออกมาอย่างเย็นชา "ข้ากับเจ้ามีเรื่องอะไรให้ต้องหลีกเลี่ยงกัน?"กู้อวิ๋นซีไม่พูดอะไร เพียงแค่มองเขาอย่างเงียบๆจวินเย่เสวียนมาถึงตรงหน้านางแล้ว เขาก้มหน้าจ้องมองนาง ถึงแม้จะดีขึ้นมากแล้ว แต่ใบหน้าก็ยังดูซีดขาวอยู่บ้างครั้งนี้น้ำเสียงของเขาเย็นเยียบจนถึงขีดสุด "ข้าขอถามเจ้าอีกครั้ง คนร้าย เป็นใครกันแน่?"กู้อวิ๋นซีไม่ตอบไม่อยากโกหกเขา แต่ก็ไม่อาจบอกความจริงกับเขาได้"คิดจริงๆ เหรอว่าข้าทำอะไรเจ้าไม่ได้?"ฉับพลันเขาโบกมือ พลิกตัวนางให้หันหลังแล้วกดลงไปกับโต๊ะกู้อวิ๋นซีรู้สึกเจ็บที่แขน การกระทำของเขาหยาบคายเกินไปนางกัดริมฝีปากขมวดคิ้วแล้วพูดออกไปเบาๆ "ถึงข้าจะดึงผ้าปิดหน้าของเขาออกได้ก็จริง แต่มันก็มืดมาก แสงจันทร์ถูกเงาของต้นไม้บดบัง ข้ามองใบหน้าของเขาไม่ชัดจริงๆ"จวินเย่เสวียนไม่ได้กำลังล้อเล่นกับนาง คนร้ายในคืนนี้ไม่รู้ว่าทำเรื่องอะไรลงไปบ้าง ไม่รู้ว่าได้ทำร้ายใครบ้างหรือเปล่า ยิ่งไม่รู้เลยว่าแอบสืบความลับที่ไม่อาจให้ใครล่วงรู้ไปได้ไหมสรุปคือคนร้ายคนนี้มีเจตนาไม่ดี เห็นได้ชัดว่าจวินเย่เสวียนยังคงมีคำสั่งให้คนตามจับตัวมาอยู่สามารถ
บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์ บทที่ 191 ไม่ต้องกลัวข้าอยู่ตรงนี้เสมอ
สุดท้ายจวินเย่เสวียนก็ยอมปล่อยกู้อวิ๋นซีไปกู้อวิ๋นซีรู้ดีว่าครั้งนี้เขาก็แค่เห็นแก่หน้าของอาหลีเท่านั้นคืนนี้ที่เขาทำกับนางก็ไร้เยื่อใยมากพอแล้วลากนางออกไปเพื่อจะโบยนางอย่างนั้นเหรอ?หากว่านางไม่ยอมพูดจริงๆ เขาก็คิดจะทำแบบที่ทำกับแม่เฒ่าชิง สั่งโบยนางจนตายเลยอย่างนั้นเหรอ?"ตกใจมากใช่ไหม?"จวินฉู่หลีช่วยประคองนางไปนั่งที่ข้างเตียงเขารินน้ำอุ่นมาจอกหนึ่งแล้วยื่นเข้าไปใกล้ริมฝีปากของกู้อวิ๋นซีน้ำเสียงที่พูดก็ยังอ่อนโยนเช่นเดิมไม่เปลี่ยน"คนร้ายในคืนนี้ แอบบุกเข้าไปในห้องลับของหออวิ๋นหลี ไม่มีใครรู้ว่าเขาเห็นอะไรไปบ้าง ท่านพี่สี่ให้ความสำคัญกับเรื่องนี้มาก"กู้อวิ๋นซีรู้สึกเกร็งเครียดในใจฉับพลันนี่เขาแอบเข้าไปในห้องลับของหออวิ๋นหลีเชียวเหรอ?นางรู้ว่าในหออวิ๋นหลีจะต้องแอบซ่อนความลับอะไรไว้มากมาย ต้องเป็นพวกความลับที่สำคัญมากๆครั้งก่อนที่นางบุกเข้าไป อย่าว่าแต่บุกเข้าห้องลับอะไรเลย แค่แอบอยู่บนหลังคาเท่านั้นก็เกือบจะถูกแม่เฒ่าชิงลากออกไปฆ่าตายแล้วนางยังแอบสงสัยอยู่เลย หากว่าวันนั้นถูกจับได้ว่าคนที่แอบบุกเข้าไปคือตัวเอง พระสนมหรงจะฆ่านางจริงๆแบบไม่ปรานีเลยไหมจวนอ๋อ
บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์ บทที่ 192 ข้ารู้นานแล้วว่าในใจเขาไม่มีข้า
คนของเจิ้งอ๋องมารับตัวพี่ใหญ่ไปแล้ว!ในใจของกู้อวิ๋นซีรู้สึกเป็นกังวลทำไมถึงต้องเป็นช่วงจังหวะเวลานี้ด้วย?"ท่านพ่อ ก่อนที่พี่ใหญ่จะออกไปได้สั่งความอะไรไว้หรือไม่?" กู้อวิ๋นซีรีบถามทันทีกู้เฉาหรานส่ายหน้า "หมู่นี้มีบางเรื่องของหนานฟงที่พ่อเองก็มองไม่ออกเหมือนกัน กระทั่งไม่รู้ว่าเขากำลังทำอะไรอยู่ด้วยซ้ำ"มีเพียงอยู่ต่อหน้าบุตรสาว กู้เฉาหรานถึงกล้าพูดคำพวกนี้ออกไป"ซีเออร์ ด้านเสวียนอ๋อง ช่วงนี้คิดอย่างไรกับจวนแม่ทัพของเราบ้าง? หากว่าเสวียนอ๋องคิดอะไรเจ้าจะต้องบอกให้พ่อรู้นะ"กู้อวิ๋นซีรีบตอบ "ถึงตัวข้าจะอยู่ในจวนเสวียนอ๋อง แต่องค์ชายสี่มีภารกิจมากมาย ข้าเองก็มีโอกาสเจอตัวเขาน้อยมากเช่นกัน"กู้เฉาหรานพยักหน้าไม่ได้พูดอะไรเช่นกัน"ท่านพ่อ ข้าจะไปหาเฟยหย่าสักหน่อย" กู้อวิ๋นซีลุกยืนขึ้นแต่สีหน้าของกู้เฉาหรานกลับไม่ค่อยดีสักเท่าไร"ท่านพ่อ ใช่หรือไม่ว่าท่านยังสงสัยในฐานะของเฟยหย่าอยู่?" ถึงอย่างไรมู่เฟยหย่าก็เป็นคนจากอูฉงในสถานการณ์ตอนนี้ ควรหลีกเลี่ยงเรื่องที่ไม่จำเป็นในบ้านมีคนจากอูฉงอยู่ คนทั้งจวนแม่ทัพต่างย่อมรู้สึกกังวลเป็นธรรมดากู้เฉาหรานพูดว่า "เด็กคนนั้น ข้าเห็นว
บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์ บทที่ 193 หรือว่าแม้แต่เจ้าก็ไม่เชื่อข้า
"เมื่อคืน?" กู้หนานฟงประหลาดใจ "เมื่อคืนข้าก็อยู่ที่จวนแม่ทัพนี่ไง ไม่ได้ไปไหนเลย มีอะไรเหรอ?"เขาแสดงสีหน้าสง่าผ่าเผย ไม่มีท่าทางละอายใจเลยแม้แต่น้อยจิตใจของกู้อวิ๋นซี ยิ่งหนักอึ้งในทันทีนางพูดลองเชิงออกไปเสียงเบาๆ "เมื่อคืน จวนเสวียนอ๋องมีคนร้าย และข้า...ได้เห็นหน้าของคนร้ายด้วย""เขาได้ทำอันตรายเจ้าหรือไม่!" กู้หนานฟงแสดงสีหน้าร้อนใจ เป็นกังวลทันที ก่อนจะประคองตัวนางให้มานั่งลงบนเก้าอี้เมื่อมั่นใจแล้วว่าบนร่างกายของนางไม่มีบาดแผลอะไร เขาถึงได้ถอนใจอย่างโล่งอก "เป็นอย่างไรบ้าง? จับตัวคนร้ายได้หรือไม่?""ไม่ เขาหนีไปได้""ดันปล่อยให้เขาหนีไปได้!" กู้หนานฟงเป็นกังวล "แล้วคนร้ายคนนั้นเป็นใครกันแน่ เจ้ารีบไปบอกเสวียนอ๋องสิ ไม่เช่นนั้น ข้ากลัวว่าเขาจะมาฆ่าปิดปากเจ้าทีหลัง"มีเพียงพูดออกไป นางถึงจะปลอดภัย!กู้อวิ๋นซีกลับมองเขาอย่างอึ้งๆ ไม่พูดอะไร"เป็นอะไรไป?" กู้หนานฟงขมวดคิ้วเข้มของเขามุ่นอย่างไม่เข้าใจ "เหตุใดจึงมองพี่ใหญ่ด้วยสายตาเช่นนั้น?""พี่ใหญ่ เมื่อคืนท่าน...ไม่ได้ออกไปจากจวนแม่ทัพจริงๆ เหรอ?""ไม่อยู่แล้ว เมื่อคืนข้าอ่านคัมภีร์พิชัยสงคราม แล้วก็เข้านอนแต่เช้า เพร
บทล่าสุด
บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์ บทที่ 335 ขอโทษ
"ท่านอ๋อง ข้าต้องการยาเล็กน้อย อีกทั้งเหล้ากาหนึ่ง" กู้หรูชิวกล่าวจวินเย่เสวียนโบกมือหนึ่งที ความจริงเยียนเป่ยไม่ยินยอม แต่สุดท้ายเขาก็ไปเตรียมของมาให้กู้หรูชิวอย่างรวดเร็วกู้หรูชิวเดินไปอยู่ตรงหน้าของหลานโจว พูดอย่างอ่อนโยนว่า "คุณชายท่านนี้ ขออภัยด้วย"ที่ขมับของหลานโจวมีเหงื่อเม็ดเล็กๆ ผุดขึ้นมาเยี่ยนอีกำมือแน่น แต่ก็ได้แต่ยืนอยู่ข้างๆ ไม่ได้พูดอะไรเยียนเป่ยร้อนใจ "ท่านอ๋อง หลานโจวติดตามข้างกายท่านมาสิบกว่า สิบกว่าปี เขา..."จวินเย่เสวียนไม่ได้พูดอะไร ได้แต่มองด้วยสายตาเย็นชากู้หรูชิวบดยาหลายชนิดให้กลายเป็นผงแล้วใส่ลงไปในเหล้าหลานโจวรู้ว่านั่นเป็นยาที่ทำให้เขาขาดสติ โดยส่วนมากไว้ใช้สำหรับผู้ที่ได้รับบาดเจ็บ เพื่อลดความเจ็บปวดของร่างกายเขาไม่รู้เลยว่ายาพวกนี้เมื่อเอามาผสมกับเหล้าแรงจะสามารถดึงวิญญาณของคนๆ หนึ่งได้แต่เมื่อทั้งสองชนิดผสมเข้าด้วยกัน ก็สามารถทำให้คนๆ หนึ่งมีสติเลือนลาน ช้าเชือนได้จริงๆ!เมื่อเห็นว่ากู้หรูชิวผสมยากับเหล้าเข้ากันดีแล้ว เดินถือมาอยู่ตรงหน้าของตัวเอง หลานโจวก็ได้สูดลมหายใจเข้าลึกๆ แล้วพูดอย่างสงบว่า "ท่านอ๋อง เป็นกระหม่อมที่เอายาพิษรุนแรง
บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์ บทที่ 334 ได้ยินว่าเจ้ารู้วิชาดึงวิญญาณ
ไม่รอให้หลานโจวได้เอ่ยปาก หมอคนนั้นก็พูดขึ้นว่า "จะไม่มีปัญหาได้อย่างไร? ไม่รู้ว่าผู้หญิงคนนั้นดื่มยาพิษอะไรเข้าไป ซึ่งเป็นการทำร้ายเด็กในท้องตั้งนานแล้ว"เมื่อหมอคิดไปถึงสีหน้าของผู้หญิงคนนั้นในตอนนั้น ก็อดที่จะสงสารไม่ได้"ผู้หญิงคนนั้นจะต้องรักลูกในท้องของนางมากแน่ ข้าน้อยแนะนำให้นางรีบตัดสินใจ อะ เอาเด็กออก..."เมื่อรับรู้ได้ถึงสายตาของเสวียนอ๋อง ที่จู่ๆ ก็เย็นเยียบขึ้นมา หมอคนนั้นก็หวาดกลัวจนตัวสั่น ฉับพลันไม่รู้ว่าควรจะพูดต่อไปหรือไม่แต่ก็เป็นจวินเย่เสวียนที่พูดออกมาประโยคหนึ่งอย่างเย็นชา "พูดต่อ!"หมอคนนั้นถึงได้พูดต่อไปอย่างกลัวๆ กล้าๆ "ข้าน้อยคิดเพื่อร่างกายของผู้หญิงคนนั้นเองถึงได้แนะนำให้ดื่มยาขับเลือด แต่ผู้หญิงคนนั้นไม่ยินยอม ข้าน้อยรู้ว่านางยังแอบมีความหวังอยู่"สายตาของจวินเย่เสวียนมองไปยังร่างของหลานโจวหลานโจวรู้สึกสิ้นหวังมากเขารู้อยู่แล้วว่าสักวัน วันนี้ก็จะต้องมาถึงแต่แค่คิดไม่ถึงว่ามันจะมาเร็วขนาดนี้"มันเกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่?" ในที่สุดเยียนเป่ยก็ทนไม่ไหวเขาเชื่อใจหลานโจวขนาดนั้น แต่ทำไมตอนนี้ หลานโจว...ดูเหมือนว่าหลานโจวกำลังปกปิดอะไรไว้อยู่จริงๆ
บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์ บทที่ 333 เขายังจะยกโทษให้นางไหม
"เสวียนเออร์ เจ้า...เจ้าพูดเรื่องเหลวไหลอะไร? ข้าจะไปทำอะไรนางได้? นางอยู่ในการคุ้มครองของเจ้าตลอดเวลานะ!"พระสนมหรงรู้สึกละอายใจ แต่ก็พยายามรักษาจิตใจให้สงบนิ่งนางปล่อยมือที่จับชายเสื้อของจวินเย่เสวียนเอาไว้ แล้วก้าวถอยหลังไปสองก้าวเริ่มรู้สึกหวาดกลัวลูกชายที่อยู่ตรงหน้าคนนี้ขึ้นมาอย่างประหลาด"เสวียนเออร์ เจ้าลืมความเจ็บปวดของเจ้าได้เร็วขนาดนี้เชียวเหรอ? นางเป็นคนฆ่า...ของเจ้าเองกับมือเพื่อช่วยหลีเออร์นะ...""ลูก" คำนี้พระสนมหรงไม่กล้าที่จะพูดมันออกไปรอบข้างมีทั้งขันทีและนางกำนัลมากมายแต่นางรู้ดีว่าลูกชายของนางเข้าใจจริงดังนั้น ประโยคนี้ทำให้จวินเย่เสวียนกำหมัดแน่นทีเดียวเขาไม่อาจทำใจยอมรับเรื่องนี้ได้!โชคดีที่หลังจากกลับมา นางได้พบกับมู่อันหนิงแล้ว และได้คุยกับเรื่องคำที่จะพูดแล้วมู่อันหนิงช่างรู้งานจริงๆ!หากว่าไม่มีมู่อันหนิง พระสนมหรงเองคนเดียวคงไม่อาจจัดการเรื่องให้ดีได้เช่นนี้"เสวียนเออร์ แม่ก็แค่สงสารเจ้า หรือว่าเจ้าไม่คิดแค้นนาง...""นางช่วยลูกชายสุดที่รักของท่านไว้ แต่ท่านกลับ แค้นนาง?"จวินเย่เสวียนหรี่ตาลง ฉับพลันก็เดินขึ้นไปข้างหน้าพระสนมหรงตกใจจ
บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์ บทที่ 332 ท่านทำอะไรไว้กับนางกันแน่
"เจ้า..."พระสนมหรงคิดไม่ถึงเลยว่ากู้อวิ๋นซีจะกล้ายอมรับออกมาจริงๆ!นางทำไปเพื่อแก้แค้นนางจริงๆ!แถมนางยังคิดจะให้ลูกชายทั้งสองคนของนางกลายเป็นศัตรู ฆ่ากันเอง!พระสนมหรงโมโหจนตัวสั่น แต่กู้อวิ๋นซีกลับใช้ดวงตาคู่โตชุ่มชื้นนั้นมองมาที่นางด้วยสายตาที่ไร้เดียงสาอย่างเดิมรอยยิ้มที่มุมปากเหมือนจะอ่อนโยน แต่คำพูดที่ออกมากลับเย็นชาสุดขีด"เสด็จแม่ ข้าเกือบจะถูกท่านฆ่าตายแล้ว หากว่าข้าไม่ทำให้ลูกชายทั้งสองของท่านตายไปบ้าง ข้าจะทำใจเรื่องความแค้นนี้ได้อย่างไร?""นังแพศยา เจ้ากล้า!"พระสนมหรงโมโหจนเสียสติ ยกมือขึ้นมาอย่างเร็ว และกำลังจะตบลงไปบนหน้าของกู้อวิ๋นซีอย่างแรงที่น่าแปลกก็คือ การต้องเผชิญกับฝ่ามือของตัวเอง กู้อวิ๋นซีไม่เพียงไม่คิดหลบ แต่ยังกลับยิ้มออกมาอย่างสะใจพระสนมหรงตกใจ จู่ๆ ก็เข้าใจได้ทันทีว่าตัวเองโดนหลอกแล้ว!แต่แรงตบที่นางอ้างออกไปมันไม่สามารถเก็บกลับได้ทันแล้ว ฝ่ามือนี้ในที่สุดก็จบลงไปบนหน้าของกู้อวิ๋นซีอย่างแรงเพราะว่าแรงมาก กู้อวิ๋นซีถึงได้ล้มลงไปนั่งกองอยู่บนพื้นทันทีตาลายไปหมด ลุกขึ้นมาไม่ได้เลย"ซีเออร์!" เงาของสองร่างปรากฎออกมาในทันทีตอนที่จวินฉู่หลีช่
บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์ บทที่ 331 ลองทายดูว่าจะสนุกมากหรือไม่
ความจริงแล้วพระสนมหรงไม่เคยคิดเลยว่าหลังจากที่กลับมาจะยังเจอหน้าผู้หญิงคนนี้อีกตอนนั้นที่นางจากมา กู้อวิ๋นซีนอนคว่ำหน้าอยู่ข้างเตียง ปากก็กระอักเลือดสีดำ ลมหายใจรวยรินถึงแม้นางจะมีความสงสารอยู่บ้าง แต่เมื่อคิดถึงว่าลูกชายของตัวเองทังสองคนจะต้องผิดใจกันเพราะผู้หญิงคนนี้ นางก็ใจแข็งได้อีกครั้งวันนั้นที่ออกคำสั่งไม่ให้มีใครมา จริงๆ แล้วไม่ใช่ความปรารถนาของมู่อันหนิงแค่คนเดียวแต่เป็นความอนุญาตกลายๆ ของพระสนมหรงอีกด้วยเพียงแค่มู่อันหนิงนับว่ายังดีอยู่บ้างที่รับจบเรื่องนี้เอาไว้เอง ไม่ได้ทำให้ลูกชายทั้งสองของนางเกลียดนางด้วยเรื่องนี้ ทำให้ท่าทีที่พระสนมหรงมีต่อมู่อันหนิงก็ยิ่งดีขึ้นอีกเดิมคิดว่าหลังจากสามเดือนผ่านไป ตอนที่กลับมากู้อวิ๋นซีก็คงจะตายไปนานแล้ว และด้วยระยะเวลาที่ยาวนานนี้ ลูกชายทั้งสองของนางก็คงทำใจเรื่องผู้หญิงคนนี้ไปได้แล้วถึงตอนนั้น หลีเออร์ก็จะมีชีวิตใหม่ ส่วนเสวียนเออร์ นางเองก็ชอบมู่อันหนิงถ้าจะให้มู่อันหนิงมาเป็นพระชายาของเสวียนอ๋อง นางก็พอใจอย่างมากสรุปก็คือมันจะต้องเป็นการจบเรื่องที่สมบูรณ์แบบแต่นางคิดไม่ถึงเลยว่ากู้อวิ๋นซีไม่เพียงไม่ตาย แต่ยังกล้าท
บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์ บทที่ 330 ไม่เจอกันนาน
สองวันต่อจากนั้น กู้อวิ๋นซีก็พักอยู่ที่ตำหนักของไทเฮาตลอดสองวันนี้จวินฉู่หลียุ่งมากด้านหนึ่งก็ยุ่งเรื่องการก่อสร้างจวนหลีอ๋อง อีกด้านหนึ่งก็ยุ่งเรื่องการย้ายไปประจำการที่เมืองฝานกู้อวิ๋นซีได้พักผ่อนอยู่สองวัน พอถึงเช้าตรู่วันที่สาม ในที่สุดก็ได้รับข่าวดี"คนในจวนแม่ทัพออกนอกเมืองไปแล้วเหรอ?"ข่าวนี้ทำให้นางอารมณ์ดีอย่างบอกไม่ถูกไปทั้งวัน"เจ้ากังวลว่าเสวียนอ๋องจะมาขัดขวางเหรอ?" ขนาดมู่เฟยหย่ายังดูออกเลยว่านางเบาใจไปมากกู้อวิ๋นซีไม่ได้ตอบคำถามนี้ความคิดของจวินเย่เสวียน ใครจะเดาออกกัน?สามวันก่อนหน้านี้เขาถูกนางทำให้โกรธจนกลับออกไป เสวียนอ๋องเป็นคนอารมณ์แปรปรวณ อีกทั้งยังรู้ว่านางตั้งใจจะให้คนในจวนแม่ทัพออกห่างจากความวุ่นวายนี้ดังนั้นการที่เขาจะขวางก็ไม่ใช่เรื่องแปลกอะไร"เรื่องนี้ข้าได้ปรึกษากับอาหลีแล้ว อาหลีเองก็เคยคิดวิธีรับมือ หากว่าเสวียนอ๋องตั้งใจจะขวาง อาหลีก็จะทำตามที่ข้าบอก"การที่จวินเย่เสวียนเก็บตัวเงียบแบบนี้ เป็นเรื่องที่เหนือการคาดหมายไปเหมือนกัน"วันนี้เจ้าช่วยข้าออกไปตามหาคุณชายมู่อีกครั้งเถอะ" จู่ๆ กู้อวิ๋นซีก็พูดขึ้นมา"หามาตั้งหลายวันแล้วยังไม่ได้ข
บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์ บทที่ 329 อย่างดีก็แค่ตายแล้วก็ข้ามเวลาไปอีกครั้ง
"อื้อ!"หมอนใบหนึ่งกระเด็นมาโดนที่หัวของมู่เฟยหย่าพอดิบพอดีมู่เฟยหย่าจึงทำได้เพียงแค่ต้องเงียบปากไปเท่านั้นแต่ในหัวสมองของนางยังคงมีภาพแผ่นหลังที่โดดเดี่ยวอ้างว้าง ราวกับถูกคนทั้งโลกละทิ้งของจวินเย่เสวียนตอนเดินจากไปวนเวียนอยู่ไม่หายนางรู้สึกปวดใจจริงๆ นะ!ก็ไม่รู้ว่าทำไมกู้อวิ๋นซีถึงใจร้ายได้แบบนี้กู้อวิ๋นซีในตอนนี้ นิ่งสงบราวกับผิวน้ำที่ไร้คลื่นความเจ็บปวดของเขา มันเทียบไม่ได้กับความเจ็บปวดของนางแม้เพียงสักหนึ่งส่วน มีอะไรให้น่าสงสารกัน?อีกอย่าง ต่อไปเสวียนอ๋องก็มีโอกาสอีกกว้างไกลในอนาคตแต่ตัวนางกับคนในจวนแม่ทัพกลับต้องตกอยู่ในสภาพที่ลำบากแค่สถานการณ์ของตัวนางเองในตอนนี้ก็ไม่มีสิทธิที่จะไปสงสารคนอื่นแล้ว"เอาล่ะ ข้าไม่พูดแล้ว แต่ว่า เจ้าไม่ใช่ต้องการจะแก้แค้นเหรอ? เหตุใดเจ้าถึงไม่ใช้เสวียนอ๋องกับหลีอ๋องมาต่อกรกับพระสนมหรงโดยตรงล่ะ?"ตอนนี้เป็นไง ทำให้เสวียนอ๋องโกรธจนจากไปแล้ว ต่อไปไม่ใช่ว่าจะมีศัตรูที่แข็งแกร่งเพิ่มขึ้นอีกคนอย่างนั้นเหรอ?กู้อวิ๋นซีได้แต่มองนางอย่างนิ่งสงบ "แล้วถ้าหากว่าเป็นเจ้า เจ้าจะทำอย่างไร?"มู่เฟยหย่าคิดสักพัก ก่อนจะขยับเข้ามาใกล้นางแล้วพู
บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์ บทที่ 328 จวินเย่เสวียนข้าไม่รักท่านแล้ว
"ข้าชอบอาหลีหรือไม่ ข้าไม่รู้ แต่มีอยู่เรื่องหนึ่งที่ข้ารู้ได้ชัดเจน"กู้อวิ๋นซีเงยหน้าขึ้นสบตากับเขา อย่างน้อย ครั้งนี้ก็เต็มไปด้วยความจริงใจ"จวินเย่เสวียน ข้าไม่รักท่านแล้ว""เจ้าคิดว่าข้าจะสนหรือยังไง?" น้ำเสียงของจวินเย่เสวียนที่พูดออกมาแทบจะแค้นมันออกมาจากซอกฟันอยู่แล้วถ้าเป็นในเวลาปกติ กู้อวิ๋นซีจะต้องกลัวแน่แต่ตอนนี้ ไม่รู้ทำไม จู่ๆ นางก็รู้สึกไม่กลัวแล้วจริงๆ"ทางที่ดีท่านอ๋องพูดแล้วก็ทำให้ได้ด้วย ไม่สน ต่อไปก็อย่ามารบกวนชีวิตของพวกเราสองสามีภรรยา"ใบหน้าเขาเรียบเฉย ดูแล้วจิตใจสงบนิ่งราวผิวน้ำแต่มีเพียงเขาเท่านั้นที่รู้ว่าคำพูดของกู้อวิ๋นซี เป็นเหมือนมีดเล่มหนึ่งที่ปักเข้าไปในหัวใจเขาอย่างจังลึกและแรงมาก!ประกายแสงเพียงน้อยนิดในดวงตาของเขา หายไปหมดแล้ว"กู้อวิ๋นซี เจ้าอย่าเสียใจทีหลังล่ะ!"...ในที่สุดเขาก็ไปแล้วกู้อวิ๋นซีนั่งลงไปบนพื้นอย่างอ่อนแรง หมดอาลัยตายอยากด้านนอกมีคนวิ่งเข้ามาอย่างรีบร้อนนางจับขอบเตียงเอาไว้เพื่อพยุงตัวเองขึ้นมาอย่างช้าๆเพิ่งจะลุกขึ้นมาได้ ก็เห็นจวินฉู่หลีที่วิ่งเข้ามาในห้องโถงด้วยสีหน้าที่ร้อนรน"ท่านพี่สี่เขา...""ไปแล้ว" กู้
บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์ บทที่ 327 โลกทั้งใบทิ้งเขาไปแล้ว
การปรากฎตัวขึ้นของจวินเย่เสวียนเป็นอะไรที่กู้อวิ๋นซีคิดไม่ถึงมาก่อนตอนที่เห็นเงาร่างของเขาเดินเข้ามา นางก็รีบลุกขึ้นยืนอย่างตกใจ ก่อนจะถอยหลังไปหลายก้าวโดยสัญชาตญาณ"เจ้าคิดเหรอว่ามาหลบอยู่ที่ตำหนักของเสด็จย่าแล้วจะสามารถหลบข้าพ้น?"สายตาเย็นเยียบของจวินเย่เสวียนจับจ้องไปที่ร่างกายของนางตรงๆ"ให้คนของจวนแม่ทัพย้ายไปที่เมืองฝาน เพื่อจะได้รอดพ้นจากขอบเขตอำนาจของข้าก็คิดว่าจะสามารถไปไหนก็ได้แล้วอย่างนั้นเหรอ?""ก็แค่พวกมดแมลงตัวเล็กๆ ที่ต้องการรักษาชีวิตเท่านั้น ท่านอ๋อง ท่านต้องการปกป้องครอบครัวของท่าน ข้าก็ต้องการให้ครอบครัวของข้าได้มีชีวิตต่อไป เหตุใดท่านอ๋องถึงไม่ยอมปล่อยพวกเขาไปล่ะ?"กู้อวิ๋นซียังคงเดินถอยหลังอยู่ ไม่ทันระวังก็เลยเดินถอยไปจนถึงเตียงนอน จนไม่อาจถอยหลังได้อีก"ท่านอ๋อง คนที่ท่านแค้นคือข้า ไม่เกี่ยวกับพวกเขา ท่านอ๋องจะสามารถปล่อยให้พวกเขาได้มีชีวิตอยู่ต่อไปได้หรือไม่?"ถึงแม้ฝีเท้าของจวินเย่เสวียนจะดูเอื่อยเฉื่อย แต่เพียงไม่นานเขาก็เดินมาอยู่ตรงหน้าของนางแล้ว"ดังนั้น ทั้งๆ ที่เมื่อคืนเจ้ายังพูดว่าต้องการผู้ชายที่แข็งแกร่งยิ่งใหญ่แบบข้าในอ้อมแขนของข้า แต่คืนนี
