บทที่ 192 ข้ารู้นานแล้วว่าในใจเขาไม่มีข้า

คนของเจิ้งอ๋องมารับตัวพี่ใหญ่ไปแล้ว!

ในใจของกู้อวิ๋นซีรู้สึกเป็นกังวล

ทำไมถึงต้องเป็นช่วงจังหวะเวลานี้ด้วย?

"ท่านพ่อ ก่อนที่พี่ใหญ่จะออกไปได้สั่งความอะไรไว้หรือไม่?" กู้อวิ๋นซีรีบถามทันที

กู้เฉาหรานส่ายหน้า "หมู่นี้มีบางเรื่องของหนานฟงที่พ่อเองก็มองไม่ออกเหมือนกัน กระทั่งไม่รู้ว่าเขากำลังทำอะไรอยู่ด้วยซ้ำ"

มีเพียงอยู่ต่อหน้าบุตรสาว กู้เฉาหรานถึงกล้าพูดคำพวกนี้ออกไป

"ซีเออร์ ด้านเสวียนอ๋อง ช่วงนี้คิดอย่างไรกับจวนแม่ทัพของเราบ้าง? หากว่าเสวียนอ๋องคิดอะไรเจ้าจะต้องบอกให้พ่อรู้นะ"

กู้อวิ๋นซีรีบตอบ "ถึงตัวข้าจะอยู่ในจวนเสวียนอ๋อง แต่องค์ชายสี่มีภารกิจมากมาย ข้าเองก็มีโอกาสเจอตัวเขาน้อยมากเช่นกัน"

กู้เฉาหรานพยักหน้าไม่ได้พูดอะไรเช่นกัน

"ท่านพ่อ ข้าจะไปหาเฟยหย่าสักหน่อย" กู้อวิ๋นซีลุกยืนขึ้น

แต่สีหน้าของกู้เฉาหรานกลับไม่ค่อยดีสักเท่าไร

"ท่านพ่อ ใช่หรือไม่ว่าท่านยังสงสัยในฐานะของเฟยหย่าอยู่?" ถึงอย่างไรมู่เฟยหย่าก็เป็นคนจากอูฉง

ในสถานการณ์ตอนนี้ ควรหลีกเลี่ยงเรื่องที่ไม่จำเป็น

ในบ้านมีคนจากอูฉงอยู่ คนทั้งจวนแม่ทัพต่างย่อมรู้สึกกังวลเป็นธรรมดา

กู้เฉาหรานพูดว่า "เด็กคนนั้น ข้าเห็นว