บทที่ 190 เจ้าคิดว่าข้ายังจะปกป้องเจ้าเหรอ

"ลีกเลี่ยง?" คำครหา จวินเย่เสวียนหัวเราะออกมาอย่างเย็นชา "ข้ากับเจ้ามีเรื่องอะไรให้ต้องหลีกเลี่ยงกัน?"

กู้อวิ๋นซีไม่พูดอะไร เพียงแค่มองเขาอย่างเงียบๆ

จวินเย่เสวียนมาถึงตรงหน้านางแล้ว เขาก้มหน้าจ้องมองนาง ถึงแม้จะดีขึ้นมากแล้ว แต่ใบหน้าก็ยังดูซีดขาวอยู่บ้าง

ครั้งนี้น้ำเสียงของเขาเย็นเยียบจนถึงขีดสุด "ข้าขอถามเจ้าอีกครั้ง คนร้าย เป็นใครกันแน่?"

กู้อวิ๋นซีไม่ตอบ

ไม่อยากโกหกเขา แต่ก็ไม่อาจบอกความจริงกับเขาได้

"คิดจริงๆ เหรอว่าข้าทำอะไรเจ้าไม่ได้?"

ฉับพลันเขาโบกมือ พลิกตัวนางให้หันหลังแล้วกดลงไปกับโต๊ะ

กู้อวิ๋นซีรู้สึกเจ็บที่แขน การกระทำของเขาหยาบคายเกินไป

นางกัดริมฝีปากขมวดคิ้วแล้วพูดออกไปเบาๆ "ถึงข้าจะดึงผ้าปิดหน้าของเขาออกได้ก็จริง แต่มันก็มืดมาก แสงจันทร์ถูกเงาของต้นไม้บดบัง ข้ามองใบหน้าของเขาไม่ชัดจริงๆ"

จวินเย่เสวียนไม่ได้กำลังล้อเล่นกับนาง คนร้ายในคืนนี้ไม่รู้ว่าทำเรื่องอะไรลงไปบ้าง ไม่รู้ว่าได้ทำร้ายใครบ้างหรือเปล่า ยิ่งไม่รู้เลยว่าแอบสืบความลับที่ไม่อาจให้ใครล่วงรู้ไปได้ไหม

สรุปคือคนร้ายคนนี้มีเจตนาไม่ดี เห็นได้ชัดว่าจวินเย่เสวียนยังคงมีคำสั่งให้คนตามจับตัวมาอยู่

สามารถ