น้ำค้างพ่ายร้ายรัก

ณ ป้ายรถเมล์หน้าห้างสรรพสินค้าจารวรี เขต s เวลา 19:00 น. หญิงสาวผิวขาวนวลลออ เธออยู่ในเสื้อชุดเดรสแขนตุ๊กตาสีฟ้าอ่อน สะพายกระเป๋าเรียบๆ สีดำ บนตักมือน้อยกำลังขย้ำซองสีน้ำตาลไปมา ผมสีดำถูกมัดรวบเป็นหางม้า เผยให้เห็นดวงตาสองชั้นหลบในที่ตอนนี้คลอไปด้วยน้ำตา เธอแหงนหน้าขึ้น..พยายามรั้นให้น้ำตาไหลย้อนกลับเข้าไปทางเก่า...แต่น้ำตาเจ้ากรรมก็ดันไหลไม่หยุด..มือน้อยป้ายเท่าไรมันก็ไหลลงมาอีก..ริมฝีปากเล็กเม้มแน่น..เธอพยายามกั้นสะอื้นอาจเพราะบริเวณนั้นฝนกำลังตกปรอยๆ หรือเพราะต่างคนต่างรอรถโดยสาร..จึงไม่มีใครสนใจใครถ้าจะมีก็คงมีแต่เขา...ใช่..ผู้หญิงคนนั้นคือ ‘ศิศิรา’สถานะอดีตอันไกลโพ้น คือ ‘คนรัก’ หรือ ‘แฟน’สถานะเมื่อสี่เดือนก่อน คือ ‘คู่นอน’ หรือ ‘แฟนเก่า’ส่วนสถานะปัจจุบัน เป็นแค่เพียง ‘คนรู้จัก’ ที่ผ่านมาแล้วก็ผ่านไปคิมหันต์เม้นปากแน่น ใบหน้าหล่อเหลาเคร่งเครียดเล็กน้อย..ดวงตาคมแฝงความลังเล..เรื่องราวเมื่อไม่ถึงยี่สิบนาทีที่แล้วคงทำให้หญิงสาวตัวเล็ก..ที่เคยเข้มแข็ง..เจ็บปวดไม่น้อย..ไม่งั้นเธอคงไม่เสียน้ำตา เพราะตั้งแต่ที่เขารู้จักเธอมา..อดีตแฟนเคยร้องไห้ให้เขาเห็นแค่สองครั้งครั้งแรกต

ย้อนกลับไปเมื่อสามปีก่อนวันนั้นเป็นวันครบรอบวันเกิดของศิศิรา รวมถึงครบรอบวันเกิดของเขาด้วย..เราสองคนเติบโตมาด้วยกันในจังหวัดเล็กๆ ทางภาคเหนือตอนล่าง...หญิงสาวเติบโตมากับพ่อเลี้ยงเดี่ยวที่ทำอาชีพตำรวจส่วนเขาเติบโตมากับตายาย..พ่อแม่ล้วนเสียชีวิตจากอุบัติเหตุรถยนต์ไปแล้วทั้งคู่..แต่เดิมครอบครัวฝั่งพ่อค่อนข้างมีฐานะ แต่เพราะพ่อเลือกจะแต่งงานกับแม่ ทำให้ปู่ย่าตัดพ่อออกจากกองมรดกแต่เล็กจนโต คิมหันต์เติบโตมากับเสียงทะเลาะวิวาทเสมอมา แม่ของเขาเป็นคนสวย..ตั้งแต่แตกเนื้อสาวสิ่งแรกที่หญิงสาวตั้งธงไว้ คือขอใช้ชีวิตแบบสุขสบาย..และก็คงไม่ติดปัญหาอะไร ถ้าไม่มีเรื่องเงินมาเกี่ยวข้อง...แต่เพราะคนเป็นพ่อถูกไล่ออกจากตระกูล..แถมแต่เดิมก็เป็นลูกชายคนสุดท้องที่ไม่ได้เรื่องได้ราว การงานอะไรก็ไม่เคยหยิบจับ เรียนก็ไม่จบ..พอไม่มีเงิน..ชีวิตของคนในครอบครัวจึงมีแต่ 'ขาใช้' ไม่มีคนหาเงินเข้าบ้านจากรักกันหวานชื่น...ก็เปลี่ยนมาเป็นทะเลาะกันเริ่มจากเรื่องเงิน จนลามถึงไปเรื่องอื่นๆ..พอหมดเงิน ครอบครัวเล็กๆ จึงพากันมาอยู่กับครอบครัวฝั่งแม่ที่จังหวัดทางภาคเหนือตอนล่าง...ตากับยายเองมีสวนทุเรียนเล็กๆ พอจะเลี้ยงลูกกับ