All Chapters of น้ำค้างพ่ายร้ายรัก: Chapter 1 - Chapter 10

เช้าวันหนึ่งที่อากาศแจ่มใสบนเตียงขนาดคิงไซต์..มีชายหนุ่มผิวขาว..ผมหยักศกละคอ แผงขนตาหนาทาบทับเป็นเงาจางๆ จมูกโด่งสันได้รูป..ริมฝีปากหยักสีแดงจัดตามธรรมชาติผยอขึ้นเล็กน้อย หญิงสาวเท้าแขนเผยเนินอกขาวสล้าง..รอยแดงเป็นจ้ำๆ บ่งบอกว่าเมื่อคืนมีกิจกรรมเข้าจังหวะบางอย่างเกิดขึ้น สร้อยทองเล็กๆ มีล็อกเกตสีทองรูปหัวใจแกว่งไปมา ..ภายใต้ผ้าห่มผืนใหญ่ ทั้งเขา และเธอต่างก็เปลือยเปล่า ดวงตาสองชั้นหลบในคู่สวยพราวระยับ...มองคนตรงหน้าด้วยความรัก และคิดถึง 'สามปีแล้วใช่มั้ย ที่เราไม่ได้เจอกัน'มือเรียวสวยลูบใบหน้าแสนรักแผ่วเบา ไล่ตั้งแต่เปลือกตา...จมูกโด่ง..ไปจนถึงริมฝีปากหยัก ก่อนที่เปลือกตาของคนตรงหน้าจะขยุกขยิกขึ้นอย่างคนพึ่งรู้สึกตัว..นัยน์ตาดำขลับปรับโฟกัส...พอเห็นว่าใครนอนอยู่ข้างตัว..ชายหนุ่มถึงกับเบิกตากว้างด้วยความตกใจ..ศิศิราส่งยิ้มกว้างเจืออบอุ่นมาให้"คิม..ศิกลับมาแล้วนะ"เสียงหวานออดอ้อน ผมน้ำตาลเข้มเป็นลอนใหญ่สยายเต็มหลัง บางส่วนละมาปิดหน้าอกอวบอิ่มเกินตัว..คนที่ถูกเรียกว่า 'คิม' ทะลึ่งพรวดลุกนั่งทันที ทั้งยังขยี้ตาไปมา"เห้ย...เธอมาอยู่ที่ได้ยังไง!!!"น้ำเสียงตกใจ ก่อนจะหยิกเนื้อตัวเองไปท

"เราไม่ได้อำ!! ฟังเรานะคิมที่เราพูด..เราหมายความตามคำพูดทุกคำ"น้ำเสียงจริงจังของหญิงสาว..ส่งผลให้บรรยากาศเงียบไปชั่วครู่ คิมหันต์พยายามเรียบเรียงความคิด..ทุกอย่างเต็มไปด้วยความสับสน"เดี๋ยวก่อน...เราไม่เข้าใจวะศิ..เธอรู้ตัวมั้ยว่ากำลังพูดอะไรอยู่..เลิกกันเลยนะโว้ย..เธอรู้ความหมายของมันดีใช่มั้ย""อื่อ รู้ซิ"น้ำเสียงตอบกลับมาแผ่วเบา..สีหน้าเธอสลดลงเล็กน้อย...ไอ้ต้าวเดือนวิศวกรรมคอมพิวเตอร์มองกลับราวกับไม่เคยรู้จักคนตรงหน้ามาก่อน"เธอรู้..ถ้าเลิกกันแล้ว..แปลว่า..เราสองคนจะกลายเป็นคนอื่น..ฮึก..เราจะนอนด้วยกันไม่ได้..เดินจูงมือกันไม่ได้..ไม่ได้อยู่ด้วยกันแล้วนะ"เขาพยายามกั้นสะอื้น...ใบหน้าหล่อเหลาซีดเผือดปนเจ็บปวด"อื่ม""อื่ม..งั้นเหรอ..ทำไมศิพูดง่ายๆ แบบนั้น..คิมถามศิจริงๆ เถอะ คิมผิดอะไร?""เราเบื่ออะคิม..เราเบื่อความซื่อบื้อของนาย..เราเบื่อที่นายชอบทำตัวเป็นคนดี เอาใจใส่...บอกตรงๆ นายดีเกินไป"คำตอบเบสิค..ของการบอกเลิก ส่งผลให้ชายหนุ่มมึนตึบ..คำว่า..'ดีเกินไป' คืออะไรวะ หรือเธออยากให้เขาทำตัวเลวๆ ใส่"ศิ..เราขอคำตอบจริงๆ ไอ้คำว่าดีเกินไป มันไม่ใช่ป่ะวะ!!"คนตัวโตเริ่มโวยวาย..หญิงสาวเชิ

หลังจากมื้ออาหาร..หญิงสาวยังคงมีความพยายามขอไอแพดคืนจากเด็กน้อย ก่อนจะหลอกล่อพาเด็กน้อยไปเล่นนอกบ้าน“เมื่อวานคุณอาเห็นหน้าบ้านมีสไลเดอร์อันใหญ่ด้วยนะ เดี๋ยวเราไปเล่นกันดีมั้ย”“ไม่ น้องเอื้อยจะดูโพนี่!!”“แต่คุณอาเตรียมที่เป่าฟองเอลซ่ามาด้วยน้า..เราไปวิ่งเล่นเป่าฟองกันที่สนาม..แล้วไปปีนป่ายกันดีกว่านะคะ รับรองสนุกกว่าพี่โพนี่มากๆเลย คุณอารับรอง”น้ำเสียงใจดี พร้อมข้อเสนอน่าสนใจ ดวงตากลมโตเต็มไปด้วยความลังเล ก่อนที่เด็กหญิงไอรดาตัวน้อยจะยินยอมคืนไอแพดให้พี่เลี้ยง 'ภารกิจแรกของหญิงสาวคือการให้เด็กหญิงห่างหน้าจอให้ได้เสียก่อน'คิดได้ดังนั้น..ศิศิราจูงมือเล็กออกไปเล่นนอกบ้านด้วยกันการกระทำทุกอย่างอยู่ในสายตาเจ้าของบ้านหนุ่ม..เขามองตามคนทั้งคู่อย่างหงุดหงิดใจ..เมื่อไม่สามารถจัดการไล่อดีตแฟนเก่าออกจากบ้านได้...งั้นเขาก็ควรจัดการพาตัวเองอัปเปหิออกจากบ้านแทน..คิดได้ดังนั้นหนุ่มสุดเซอร์หน้าหล่อจัดแจงโทรหาเพื่อนทันที"ไอ้ไผ่...วันนี้ว่างปะ..ไปเที่ยวกัน"ในฝั่งของพี่เลี้ยงสาวคนสวย..หญิงสาวพาเด็กหญิงวิ่งเล่นเป่าฟอง..พร้อมพาปีนป่ายที่สนามเด็กเล็กขนาดย่อมหน้าบ้าน พอเห็นเด็กหญิงเริ่มเบื่อ ก็หาฟุตบ

ณ ลานจอดรถโรงเรียนชื่อดังระดับประเทศแห่งหนึ่งวันนี้พี่เลี้ยงสาวในเสื้อเชิ๊ตแขนกุดลายสก็อตสีฟ้าอ่อน..กางเกงยีนพอดีตัว เผยส่วนเว้าส่วนโค้งยวนตา ศิศิราเองไม่ใช่ผู้หญิงตัวสูง แต่ก็ไม่จัดว่าเป็นผู้หญิงตัวเล็ก ส่วนสูงของเธอตามมาตรฐานหญิงไทยทั่วไป..ใบหน้าสะสวยถูกแต่งแต้มด้วยโทนสีชมพูอ่อนๆ ผมสีน้ำตาลเข้มถูกถักเป็นเปียใหญ่สองด้านแกว่งไปมาเธอกำลังจูงเด็กหญิงตัวน้อยหน้าตาน่ารักถักเปียสองข้างไม่ต่างกับคนเป็นพี่เลี้ยง..ตอนแรกเด็กน้อยยังยิ้มอารมณ์ดี แต่พอเดินมาถึงหน้าโรงเรียน ร่างเล็กหยุดชะงักทันที ดวงตากลมโตหันมามองคุณอาคนสวยอย่างขอที่พึ่ง"คุณอาคะ..คุณอาสัญญากับน้องแล้วนะ ว่าจะมารับน้องเอื้อยเร็วๆ"คำทวงของเด็กหญิงตัวน้อย ส่งผลให้ร่างเพรียวระหงของพี่เลี้ยงสาว ย่อตัวลง..ดวงตาสองคู่สบกัน"ค่ะ..คุณอาสัญญา""น้องเอื้อยจะรอนะคะ"เด็กน้อยพูด ก่อนจะถอนหายใจเมื่อเห็นคุณครูเวรเดินเข้ามาหาเตรียมจะรับตัวเด็กน้อยเข้าโรงเรียน..แถมคุณครูวันนี้ยังเป็นคุณครูประจำห้อง อ.1/2 'คุณครูบี'คุณครูบีของเด็กหญิง มีสีหน้าเรียบเฉย..พอเห็นว่าใครเป็นคนจูงมือเด็กน้อยมาก็ถึงกับตาโต"อ้าว...นึกว่าใครที่ไหน..ศิศิราใช่มั้ย?"ณีรกา

เมื่อเสียงนาฬิกาเจ้าคุณปู่บอกเวลาบ่ายโมง..คิมหันต์ละจากหน้าจอโน๊ตบุ๊คทันที..มือหนาลูบท้องด้วยความหิว..เวลาทำงานเพลินๆ ทีไรเลยเวลากินทุกที ชายหนุ่มบิดขี้เกียจเล็กน้อยก่อนจะลุกไปหาอะไรทาน..บ้านหลังใหญ่ยังคงเงียบเชียบ ราวกับไม่มีคนอยู่ณ เวลานี้..ไม่รู้ว่าอดีตคนรักเก่ากำลังทำอะไรอยู่..คิดได้ดังนั้นคนตัวโตนอกจากจะหิวแล้ว ยังนึกอยากจะแกล้งยัยผู้หญิงใจร้ายให้เจ็บปวดใจเล่น แต่ครั้นเดินตามหารอบบ้านก็ยังไม่เจอ อารมณ์ชักกรุ่นทั้งโมโหหิวทั้งโมโหยัยตัวแสบที่เข้ามาวุ่นวายในชีวิตไม่รู้จบแม้แต่ห้อง kid rooms ที่เต็มไปด้วยของเล่นสาระพัดชนิดของหลานสาวตัวน้อย ก็ไร้เงาของคนที่เขาเกลียด เห็นเพียงกระดาษลังที่ตัดเป็นแผ่นๆ รูปต้นไม้บ้าง สัตว์หลากหลายชนิด และมีเชือกเส้นขนาดพอดีมือหลายสี..อีกด้านก็มีแม่แบบตัวอักษรภาษาไทย ภาษาอังกฤษ ตัวเลข..ไม่รู้พี่เลี้ยงสาวคิดจะทำอะไรพอตามหาคนตัวเล็กไม่เจอ..คิมหันต์ตัดสินใจเข้าไปตามป้าแจ่มให้ทำอะไรง่ายๆ ให้เขาทาน และไม่ต้องสืบแม่บ้านคนดีคนเดิมของเขาก็ยังจัดผัดกระเพราะหมูสับเมนูเดิมๆ ให้เหมือนเดิม ไอ้ต้าวตัวโตถอนหายใจเบื่อๆ จริงๆ ชายหนุ่มเป็นคนกินง่ายอยู่ง่ายมาก แต่ก็มีบางคร