All Chapters of น้ำค้างพ่ายร้ายรัก: Chapter 31 - Chapter 40

7 เดือนผ่านไป“เออๆ กูรู้แล้ว กูกำลังเข้าไป” เสียงเข้มตอบไปตามสาย ชายหนุ่มร่างสูงใหญ่อยู่ในเสื้อเชิ้ตสีฟ้าอ่อน เสื้อสูทสีดำพาดอยู่บนแขน อีกมือถือกระเป๋าโน้ตบุ๊ก เขาปิดรถสปอร์ตสีน้ำเงิน ก่อนจะเดินทะลุอเวนิวไปโซนร้านอาหารที่นัดไว้ วันนี้คิมหันต์มีเสนอโปรเจคระบบรักษาความปลอดภัยให้กับประกันขนาดใหญ่แห่งหนึ่ง และหาผู้ร่วมทุนทำระบบ Aiร้านที่นัดกันไว้เป็นร้านสเต๊กสุดหรู ตกแต่งด้วยโทนสีดำเรียบและดูดี สายตาคมกวาดตามองหาเพื่อนรัก จนเห็นกลุ่มคนที่นั่งคุยกันอยู่มุมร้าน และไม่ใช่ใครไอ้ไผ่เพื่อนรักของเขานั่นเอง"เฮ้ ไอ้คิมทางนี้"เสียงเรียกของวงศกร ส่งผลให้ชายหนุ่มเดินเข้ามาหา ก่อนจะไหว้สวัสดีลูกค้าสูงวัย ที่นั่งอยู่ข้างเพื่อนรักผู้ใส่แว่น"คุณประสงค์ครับ คนนี้คิมหันต์หนึ่งในเจ้าของบริษัท แล้วก็เป็นโปรแกรมเมอร์มือทองครับ""ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ""เช่นกันครับ"ชายหนุ่มผงกหัวเล็กน้อย พร้อมส่งยิ้มมีเสน่ห์ไปให้ ส่งผลให้ลูกค้าหนุ่มอีกคนที่นั่งหันหลังให้..เอี้ยวตัวหันมามอง ใบหน้าหล่อเหลาสะอาดสะอ้านคุ้นตา ความภูมิฐานที่มากขึ้นตามวัย..ทำคิมหันต์ชะงักงันไป ดวงตาคมพราวแสงเปลี่ยนเป็นเย็นชาทันใด ผู้ชายคนนั้นไม

พอคิดถึงข้อสันนิษฐานตามที่ไอ้ไผ่เพื่อนรักตั้งไว้ วันต่อมาคิมหันต์ก็ตัดสินใจไปโรงพยาบาลของป้าหมอตั้งแต่เช้า เพราะถ้าศิศิราจะฝากครรภ์ ความเป็นไปได้สุดคือฝากที่โรงพยาบาลของป้าเขา..และเขายังมีความสงสัยด้วยว่า คุณป้าเพ็ญศรีอาจจะรู้เรื่องราวทุกอย่าง เพราะช่วงครึ่งปีหลังเวลาเจอกันท่านค่อนข้างมึนตึง เดิมเขาคิดว่าน่าจะเป็นเพราะเรื่องที่ศิศิราลาออก แล้วน้องเอื้อยต้องหาพี่เลี้ยงใหม่ แต่แท้จริงแล้วอาจจะเพราะท่านรู้เรื่องที่ศิท้องคิมหันต์นำรถสปอร์ตสีน้ำเงินไปจอดในลานจอดชั้นใต้ดิน ก่อนร่างสูงใหญ่จะสะพายเป้ที่ใส่โน้ตบุ๊กขึ้นลิฟมาชั้นหนึ่ง..ความตั้งใจแรกที่เขาจะทำคือการได้คุยกับคนเป็นป้า เขาไม่ต้องการคำตอบว่า 'ไม่รู้' ดังที่ได้รับตอนโทรศัพท์หาท่านช่วงต้นเดือนชายหนุ่มพลิกนาฬิกาข้อมือที่อดีตคนรักเคยมอบให้เมื่อวันเกิดปีที่เลิกกัน ตอนนั้นมีหลายครั้งที่เขาอยากโยนมันทิ้ง..แต่ยังคงตัดใจไม่ลง กล่องเล็กๆ นั่น ซุกอยู่มุมตู้มาหลายปี มันเป็นนาฬิกามียี่ห้อประมาณหนึ่ง 'ราคา' มันอาจไม่ได้แพงมาก เมื่อเทียบกับรายได้ของเขาในปัจจุบัน..แต่เมื่อเทียบกับรายได้พิเศษสมัยเป็นนักศึกษาแล้วก็ถือว่าแพงไม่น้อย เขารู้เธอต้องเก็บ

"ศิ..คิมขอเข้าไปคุยในบ้านหน่อยนะ"น้ำเสียงเว้าวอนของชายหนุ่ม ดวงตาคมวาวที่ช่วงหลังพราวแสงด้วยความเย็นชา..มาวันนี้กับเต็มไปด้วยความเจ็บปวด..เห็นดังนั้น คนที่เคยคบกันมานาน..รู้ได้โดยทันที.. 'เขารู้ทุกอย่างหมดแล้ว' แต่แล้วยังไงละ...ทุกอย่างมัน 'สาย' ไปแล้วดวงตาคู่สวยของเจ้าของบ้านหลุบลง..บรรยากาศโดยรอบเงียบงัน มีเพียงเสียงรถวิ่งไปมาหน้าปากซอย ลอยมาตามลม..ศิศิราส่ายศีรษะทันที ใบหน้าสะสวยเต็มไปด้วยความว่างเปล่า..ในนั้นไร้รัก..ไร้เกลียด..ไร้อารมณ์..ชวนใจคนตัวโตเจ็บจี๊ดๆ กลางอก"ขอโทษนะคะ ดิฉันคงไม่สะดวกให้คุณเข้าไปในบ้าน...คุณมีธุระอะไรก็พูดมาได้เลยค่ะ""ศิครับ คิมขอโทษ...ขอโทษสำหรับทุกอย่าง คิม...""คุณคิมหันต์คะ ดิฉันว่า..เราไม่มีอะไรที่ติดค้างกัน..คุณไม่จำเป็นต้องรู้สึกผิด หรือมาขอโทษอะไรทั้งนั้น ทุกอย่างมันผ่านไปแล้ว ก็ให้ผ่านไปเถอะค่ะ"น้ำเสียงราบเรียบของอดีตคนรักเก่า ส่งผลให้คนตัวโตสั่นสะท้าน เธออยู่ใกล้แค่เอื้อม..แต่เขากับเอื้อมไม่ถึง..ความร้อนรนในใจ..กลัวว่าเธอจะไม่ยกโทษให้..กลัวว่าเขาจะสูญเสียความรักที่เธอเคยมีให้ไปตลอดกาล มันทำให้ชั่วขณะเขาไปต่อไม่ถูก"ถ้าคุณไม่มีธุระอะไรแล้ว..ดิฉั

ณ เวลา 19:00 น. ห้องพักส่วนตัวของแพทย์หญิงเพ็ญศรีร่างอวบอ้วนผิวขาวกำลังนอนหลับอยู่บนเตียงสีขาวขนาดเล็ก..ซึ่งเจ้าตัวเองก็พึ่งได้นอนพักเอาแรงหลังจากต้องเข้าเวรสิบกว่าชั่วโมง แต่แล้วเสียงร้องจากโทรศัพท์มือถือส่วนตัวมีผลให้ต้องสะดุ้งตื่น เจ้าของโรงพยาบาลขนาดกลางที่ไม่ยอมยกเลิกการทำหน้าที่แพทย์ ทั้งที่ถ้าทำงานเพียงด้านบริหาร..ชีวิตคงสบายกว่านี้หญิงวัยห้าสิบกว่าตาลีตาเหลือกรับสาย..ไม่ทันได้ดูด้วยซ้ำว่าใครโทรมา ยังดีที่เสียงตามสายไม่ใช่เคสผ่าตัดด่วน..แต่เป็นหลานชายคนเดียวที่โทรมาเพื่อขอความช่วยเหลือเสียอย่างงั้น"คุณป้าครับ ช่วยผมด้วย..ผมถูกตำรวจจับอยู่ที่โรงพักxx"เสียงกระซิบแหบแห้ง ทำผู้สูงวัยมองโทรศัพท์มือถืออย่างแปลกใจคนเป็นป้าใช้เวลาไม่ถึงสิบนาทีเพื่อเดินทางมาที่สถานีตำรวจ ซึ่งอยู่ไม่ไกลจากโรงพยาบาลนัก..จากสมองเบลอๆ จากการอดนอน เปลี่ยนมาเป็นตกอกตกใจ..ตอนที่หลานชายโทรมาขอความช่วยเหลือ..ก็ลืมถามว่าเกิดอะไรขึ้นร่างอวบรีบเดินแกมวิ่งขึ้นบันได ก่อนจะเห็นนายตำรวจชั้นผู้น้อยนั่งเวรอยู่ แต่ไม่ทันที่ท่านจะถามถึง นายคิมหันต์ ว่าถูกจับด้วยสาเหตุอะไร เสียงดังไม่ยอมแพ้ของชายหนุ่มก็ดังขึ้นมาเสียก่อ

คำขอแต่งงานดื้อๆ ของรุ่นพี่หน้าหล่อ..ทำไอ้ต้าวเดือนวิศวกรรมศาสตร์ชาไปทั้งตัว..ใจเต้นไม่เป็นจังหวะ กลัวเธอจะตอบ 'ตกลง' ทั้งยังเจ็บใจ..ปนหวง..เพราะตลอดชีวิตของเขาและเธอต่างคนต่างก็ร่วมทำสิ่งแรกด้วยกัน'ไอ้หน้าขาว..กล้าดียังไง ขณะเขาคบกับเธอมาตั้งนานยังไม่กล้าขอเธอแต่งงานเลย'ส่วนคนถูกขอแต่งงานอึ้งไป ก่อนจะหลุดหัวเราะ และส่งยิ้มตาหยีไปให้"ตลกละพี่นิว""ศิ..พี่ไม่ได้ล้อเล่นนะ..พี่อยากแต่งงานกับศิจริงๆ"น้ำเสียงแน่วหน้า..พร้อมดวงตามุ่งมั่นเอาจริงของคนตรงหน้า..เรียกรอยยิ้มอ่อนโยนจากคนตัวเล็กได้ทันที..ก่อนเธอจะกระเซ้าอารมณ์ดี"แต่ถ้าพี่แต่งงานกับศิตอนนี้..พี่นิวอาจต้องเป็นคุณพ่อมือใหม่น้า"คำพูดของ 'รักแรก' ทำเขาตาโต..ดวงตาคมกริบก้มมองท้องเรียบแบนของหญิงสาว..ใบหน้าสะสวยอมยิ้มพร้อมส่ายหน้าน้อยๆ ทั้งยังชูสามนิ้วบอกใบ้อายุเด็กน้อยมาให้"สามเดือนค่ะ ลูกสาวของศิอายุสามเดือนแล้ว"น้ำเสียงอ่อนหวาน..รอยยิ้มละไม..ทำชายหนุ่มละลานตา..'เขาชอบเธอยิ้ม'"ลูก..ของคิม?""ไม่ใช่ค่ะ..ลูกของศิไม่มีพ่อ..พี่นิวอย่าเผลอเอาไปบอกใครนะ..เดี๋ยวผู้ชายคนนั้น..เขาจะเสียหายเอา"คำพูดเรียบเรื่อยของอดีตคนรัก ทำคนแอบฟังใจจะขาด