All Chapters of น้ำค้างพ่ายร้ายรัก: Chapter 41 - Chapter 50

ศิศิราแทบคิ้วกระตุก กับภาพตรงหน้า ยิ่งเห็นมนุษย์ผู้ปฏิเสธการเป็นพ่อ..พยายามสั่งสอนลูกน้อยวัยพึ่งอายุสามเดือนให้เรียกว่า 'ปะป๊า' เล่นเอาเธอพูดไม่ออก เด็กสามเดือนที่ไหนจะพูดได้กันละ!!ร่างเพรียวระหงรีบเดินเข้าไปหมายประชิดตัว แต่เหมือนไอ้ต้าวตัวโตกลัวว่าเธอจะแย่งลูกคืน ร่างสูงใหญ่ถอยหลัง แถมยังอุ้มเด็กน้อยแนบอกอย่างหวงๆ แววตาคมเต็มไปด้วยความเศร้าสร้อยปนกลัว..ราวกับลูกหมาที่โดนรังแก..ภาพเด็กชายคิมหันต์ในวัยเด็กลอยซ้อนทับขึ้นมาทันที ตอนอนุบาลเพราะคิมเป็นเด็กผู้ชายตัวเล็กที่สุดในห้อง เขามักโดนเด็กผู้ชายในห้องแกล้ง ก็เป็นเธอ..ลูกสาวตำรวจจนๆ ที่คอยปกป้องเขาเสมอมา..เพราะแววตาที่คุ้นเคย ทำให้ศิศิราใจอ่อนโดยไม่รู้ตัว"นายคิมหันต์ วางลูกลง นายกำลังทำให้ลูกตื่นนะ!""ไม่ค่ะๆ อาคิมกับน้องเอื้อยไม่ได้ปลุกน้อง แต่น้องตื่นนานแล้วค่ะ"คนเป็นหลานรีบแก้ตัว ชายหนุ่มร่างใหญ่รีบพยักหน้ารับ ส่วนเจ้าก้อนแป้งจอมขี้แยที่ปกติชอบร้องไห้งอแง วันนี้กับยิ้มแย้มร่าเริง ทำปากจุ๊กจิ๊กให้คนเป็นพ่อเสียอย่างงั้น..เห็นแบบนั้นมนุษย์แม่ชักน้อยใจ ริมฝีปากสุดแสนเซ็กซี่เม้มแน่น ทีกับเธอนะ..ลูกสาวตัวน้อยนับครั้งที่ยิ้มให้ ส่วนใหญ่

สักพักสองหนุ่มสาว..คนหนึ่งผิวขาวจัด สูงโปร่ง กับหญิงสาวรูปร่างเพรียวระหง ก็พากันเดินเข้าห้องครัว เล่นเอาพี่พยาบาลพิเศษถึงกับอุทานโดยไม่รู้ตัว“อุ้ย คู่นี้จะว่าไปก็เหมาะสมกันเหมือนกันนะคะเนี่ย”“หมายความว่ายังไงพี่โบว์”เสียงดุ มาพร้อมสายตาไม่พอใจจากหนุ่มหล่ออีกคนในบ้าน ทำให้คนสูงวัยสะดุ้ง ก่อนจะหันมาส่งยิ้มให้ “ไม่มีอะไรคะ พี่ก็พูดไปแบบนั้นแหละ อีกอย่างคุณนิวแกน่ารักนะคะ ว่างๆ จากงานก็มาอยู่เป็นเพื่อนคุณศิ..น้องจันทร์จ๋าเองก็ชอบคุณนิวมาก”ทิ้งบอมปุ๊บคนอายุมากกว่า ก็เดินเลี่ยงไปทำงานของตัวเองต่อ เล่นเอาใบหน้าหล่อเหลาคมคายซีดเผือด ก่อนจะมุ่ยปากคุยกับลูกสาวตัวน้อย“จ๊ะจ๋าครับ ระหว่างปะป๊า กับไอ้หน้าขาวนั่น หนูต้องรักปะป๊าให้มากกว่าเยอะๆนะครับ”เสียงกระซิบเสี้ยมของไอ้ต้าวขี้อิจฉาที่ทำอะไรมากไม่ได้กระซิบเสียงพร่า เล่นเอาหลานสาวคนเดียวยืนทำตาปริบๆ โดยไม่เข้าใจพฤติกรรมของผู้ใหญ่แม้แต่นิด ตอนที่พีรวิชญ์ออกจากบ้านหลังน้อยสีขาวนั้น..ความรู้สึกเต็มไปด้วยความเจ็บปวด..ยิ่งเห็นแฟนเก่า..ของหญิงสาวยังเดินวนเวียนอยู่ในบ้านยิ่งทำให้หงุดหงิดวันแรกที่เขามาส่งเธอที่บ้าน ร่างเพรียวระหงนั่งเงียบตลอดทาง ณ เ

ดวงตาสองชั้นหลบในของคนตัวเล็กเต็มไปด้วยความจริงจังห่วงใย ในขณะที่ดวงตาคมของชายหนุ่มใสกระจ่าง"คิมฟังศินะ ถ้าต่อไปคิมมีแฟน จะให้ผู้หญิงคนนั้นดูแลเงินให้ก็ได้ แต่สิ่งที่คิมต้องมี..เวลาคบผู้หญิงต้องดูให้ลึกๆ..ศิหมายถึงดูให้ถึงข้างใน ดูให้ออกว่าเขาเข้ามาเพื่ออะไร..แล้วเงินอ่ะ ตอนนี้คิมยังหนุ่มยังมีแรงทำงาน..ส่วนหนึ่งควรเก็บออมไว้เพื่อในอนาคตตอนเกิดเหตุไม่คาดฝัน..เข้าใจที่ศิพูดมั้ย?"เสียงหวานยังคงเรียบเรื่อย ชายหนุ่มพยักหน้าหงึกหงักเป็นเชิงว่าเข้าใจก่อนที่มือหนาจะลูบใบหน้าสะสวยแผ่วเบาไล่มาจนถึงริมฝีปากสีอ่อน..แววตาที่มองหญิงสาวเต็มไปด้วยความรัก ตอนที่เธอเผลอจ้องตา.. ริมปากหยักได้รูปของไอ้ต้าวอดีตคนรักรีบฉวยจูบปากเล็กๆของเจ้าของบ้านโดยที่เจ้าตัวเองยังคงไม่ทันรู้ตัว..ลิ้นนุ่มดุนดันเข้ามาในโพรงปาก..ทั้งยั่วเย้า..ดูดความหวานคนตัวเล็กกว่าวูบวาบ ใจเต้นไม่เป็นจังหวะ ความหวานที่ได้จากกันและกัน..ยังคงไม่ต่างจากวันวาน..ตอนที่เขาถอนจูบ..เธอหายใจหอบเล็กน้อยดวงตาคมของชายหนุ่มที่มองมาเต็มไปด้วยความรักใคร่เทิดทูน..มือหนาหยาบจับปลายผมแผ่วเบา ก่อนจะทัดมันไว้ที่หู..นิ้วเรียวใหญ่ลูบตรงติ่งหูเล็กๆ ของเธอ..

ตอนที่รถแท็กซี่จอดสนิท..หญิงสาวรีบจ่ายเงิน..ดวงตาสองชั้นหลบในเหลือบมองรถของเขา.. มันยังจอดอยู่ในบ้าน..อย่างน้อย เขาก็ ‘กลับ’ มาหัวใจที่เต้นไม่เป็นจังหวะ เริ่มสงบ..มือเย็นเฉียบ..ร่างเพรียวระหงค่อยๆ เดินย่องแอบมองคนในบ้านจากประตูบานเกล็ด..เวลานี้ในบ้านทุกอย่างยังคงดูเงียบสงบ เด็กๆ น่าจะกำลังเล่นกันอยู่ด้านหลังบ้านส่วนคนที่เธอรัก..ตอนนี้กำลังนอนก่ายหน้าผากอยู่บนโซฟา..ขายาวพาดเลยออกมา ชวนน่าสงสาร..เห็นดังนั้น.. คนไม่เคยอ้อน..ตัดสินใจ..เข้าไปซุกตัวในอ้อมอกเขา..ร่างสูงใหญ่สะดุ้งโหยงทันที ดวงตาคมกริบเผยแววอ่อนล้า..เขาจับร่างนุ่มนิ่มที่อยู่ๆ ก็จู่โจม..กลิ่นยาและสบู่ยี่ห้อเดิมที่ใช้ประจำ..บ่งบอกว่าเป็นเธอมือหนาใหญ่สั่นเล็กน้อย..เขาโอบกอดเธอแน่น..หญิงสาวยังคงเงียบ..ศีรษะของเธอแนบกับหัวใจของเขา..ซึ่งตอนนี้มันเต้นแรงมาก ราวกับวิ่งระยะไกล“ศิขอโทษนะคะคิม..ฮึก..ศิขอโทษ”“ไม่หรอก เป็นคิมเองที่พูดไม่ดีกับศิ ทั้งที่รู้ว่าศิกำลังไม่สบายอยู่..คิมขอโทษนะครับ”เสียงแหบพร่าของผู้ชายตัวโต ส่งผลให้ศีรษะเล็กๆ บนหน้าอกส่ายไปมา..หยดน้ำตาที่เขาคาดไม่ถึงเปื้อนซึมลงกระทบผิว..เธอคนที่เข้มแข็งมาตลอด.. กำลัง‘ร้องไห

“ศิอยากได้อะไรอีกมั้ย”“ซื้อดอกไม้ให้ศิหน่อยได้มั้ย” คนตัวเล็กกว่าอุบอิบตอบเขินๆ เรียกสายตาแปลกใจของคนตัวโต“แต่ศิไม่ชอบให้คิมซื้อดอกไม้นี่”“ใครบอกว่าไม่ชอบ..แค่ตอนนั้นศิกลัวว่าคิมจะเปลืองเงิน”“…”“สรุปจะซื้อให้มั้ย”“ซื้อซิครับๆ งั้นเดี๋ยวเรากินข้าวเสร็จ แล้วคิมแวะซื้อให้นะครับคนดี”หญิงสาวรับคำง่ายๆ หน้านวลขึ้นสีแดงระเรื่อ..ชวนให้ไอ้ต้าวตัวโตใจสั่น..อย่าว่าแต่ดอกไม้แค่ช่อหนึ่ง..เธออยากได้อะไรบนโลกนี้เขาพร้อมจะสรรหามาให้..ขอแค่ได้รับรอยยิ้มของเธอเป็นรางวัลก็พอตอนที่นั่งรถกลับบ้าน..บนตักของหญิงสาวมีช่อดอกคาร์เนชั่นสีน้ำเงินช่อใหญ่ นิ้วเรียวสวยลูบดอกไม้แผ่วเบา..เธอชอบมันมากหลังจากวันนั้นคิมหันต์เทียวไปรับไปส่งคนรักที่โรงพยาบาลทุกครั้ง และช่วยเธอดูลูกกับหลาน..มีเวลาก็นั่งทำงาน ยังดีงานของเขาสามารถทำที่ไหนก็ได้..แม้จะเหนื่อยแต่การได้อยู่ใกล้คนที่รัก..การรู้ว่าได้ทำเพื่อใคร..ความเหนื่อยจึงหายไปโดยไม่รู้ตัว เขายังคงช่วยหญิงสาวเลือกชุดแต่งงาน พาเธอหาฤกษ์แต่งงาน..ซึ่งกว่าจะได้วันก็อีกหลายเดือนข้างหน้า เธอเริ่มอ๊วกบ่อยขึ้น เหนื่อยล้ามากขึ้น..กินได้น้อยลง..จนเขาใจหาย..ร่างเพรียวระหงที่เ