ณ ป้ายรถเมล์หน้าห้างสรรพสินค้าจารวรี เขต s
เวลา 19:00 น.
หญิงสาวผิวขาวนวลลออ เธออยู่ในเสื้อชุดเดรสแขนตุ๊กตาสีฟ้าอ่อน สะพายกระเป๋าเรียบๆ สีดำ บนตักมือน้อยกำลังขย้ำซองสีน้ำตาลไปมา ผมสีดำถูกมัดรวบเป็นหางม้า เผยให้เห็นดวงตาสองชั้นหลบในที่ตอนนี้คลอไปด้วยน้ำตา เธอแหงนหน้าขึ้น..พยายามรั้นให้น้ำตาไหลย้อนกลับเข้าไปทางเก่า...แต่น้ำตาเจ้ากรรมก็ดันไหลไม่หยุด..มือน้อยป้ายเท่าไรมันก็ไหลลงมาอีก..ริมฝีปากเล็กเม้มแน่น..เธอพยายามกั้นสะอื้น
อาจเพราะบริเวณนั้นฝนกำลังตกปรอยๆ หรือเพราะต่างคนต่างรอรถโดยสาร..จึงไม่มีใครสนใจใคร
ถ้าจะมีก็คงมีแต่เขา...ใช่..ผู้หญิงคนนั้นคือ ‘ศิศิรา’
สถานะอดีตอันไกลโพ้น คือ ‘คนรัก’ หรือ ‘แฟน’
สถานะเมื่อสี่เดือนก่อน คือ ‘คู่นอน’ หรือ ‘แฟนเก่า’
ส่วนสถานะปัจจุบัน เป็นแค่เพียง ‘คนรู้จัก’ ที่ผ่านมาแล้วก็ผ่านไป
คิมหันต์เม้นปากแน่น ใบหน้าหล่อเหลาเคร่งเครียดเล็กน้อย..ดวงตาคมแฝงความลังเล..เรื่องราวเมื่อไม่ถึงยี่สิบนาทีที่แล้วคงทำให้หญิงสาวตัวเล็ก..ที่เคยเข้มแข็ง..เจ็บปวดไม่น้อย..ไม่งั้นเธอคงไม่เสียน้ำตา เพราะตั้งแต่ที่เขารู้จักเธอมา..อดีตแฟนเคยร้องไห้ให้เขาเห็นแค่สองครั้ง
ครั้งแรกตอนที่พ่อเสีย และครั้งที่สองก็คือ ‘ตอนนี้’
‘ก็สมควรแล้วนี่..ก็สาสมกับความร้ายกาจที่เธอเคยทำไว้’
แต่ทำไมเขาถึงเจ็บไปทั้งหัวใจนะ...ทั้งที่ผู้หญิงคนนี้คือคนที่ทิ้งเขาไป..ทำไมเธอต้องมาอยู่ในสายตา..แล้วมาทำตัวน่าสงสารด้วย
ขณะที่ ‘จิตใต้สำนึก’ กำลังลังเลว่าจะให้คนขับรถวนรถไปรับ...ร่างเพรียวระหงที่แสนจะคุ้นตาก็ขึ้นรถแท็กซี่สีชมพูจากไปแล้ว...จากไปพร้อมกับความรักที่ปลิดปลิว..ทว่าน่าแปลก..บางสิ่งบางอย่างกับสลักลึกยึดติดอยู่กลางใจมิรู้ลืม
ภาพในวันนั้น..ราวกับว่าทุกอย่างจะไม่มีวันหวนกลับมา..ถ้ารู้ว่าครั้งนั้นจะเป็นโอกาสสุดท้ายที่เธอมอบให้..เขาจะไม่มีวันปล่อยมือ...
เช้าวันหนึ่งที่อากาศแจ่มใสบนเตียงขนาดคิงไซต์..มีชายหนุ่มผิวขาว..ผมหยักศกละคอ แผงขนตาหนาทาบทับเป็นเงาจางๆ จมูกโด่งสันได้รูป..ริมฝีปากหยักสีแดงจัดตามธรรมชาติผยอขึ้นเล็กน้อย หญิงสาวเท้าแขนเผยเนินอกขาวสล้าง..รอยแดงเป็นจ้ำๆ บ่งบอกว่าเมื่อคืนมีกิจกรรมเข้าจังหวะบางอย่างเกิดขึ้น สร้อยทองเล็กๆ มีล็อกเกตสีทองรูปหัวใจแกว่งไปมา ..ภายใต้ผ้าห่มผืนใหญ่ ทั้งเขา และเธอต่างก็เปลือยเปล่า ดวงตาสองชั้นหลบในคู่สวยพราวระยับ...มองคนตรงหน้าด้วยความรัก และคิดถึง 'สามปีแล้วใช่มั้ย ที่เราไม่ได้เจอกัน'มือเรียวสวยลูบใบหน้าแสนรักแผ่วเบา ไล่ตั้งแต่เปลือกตา...จมูกโด่ง..ไปจนถึงริมฝีปากหยัก ก่อนที่เปลือกตาของคนตรงหน้าจะขยุกขยิกขึ้นอย่างคนพึ่งรู้สึกตัว..นัยน์ตาดำขลับปรับโฟกัส...พอเห็นว่าใครนอนอยู่ข้างตัว..ชายหนุ่มถึงกับเบิกตากว้างด้วยความตกใจ..ศิศิราส่งยิ้มกว้างเจืออบอุ่นมาให้"คิม..ศิกลับมาแล้วนะ"เสียงหวานออดอ้อน ผมน้ำตาลเข้มเป็นลอนใหญ่สยายเต็มหลัง บางส่วนละมาปิดหน้าอกอวบอิ่มเกินตัว..คนที่ถูกเรียกว่า 'คิม' ทะลึ่งพรวดลุกนั่งทันที ทั้งยังขยี้ตาไปมา"เห้ย...เธอมาอยู่ที่ได้ยังไง!!!"น้ำเสียงตกใจ ก่อนจะหยิกเนื้อตัวเองไปท
ย้อนกลับไปเมื่อสามปีก่อนวันนั้นเป็นวันครบรอบวันเกิดของศิศิรา รวมถึงครบรอบวันเกิดของเขาด้วย..เราสองคนเติบโตมาด้วยกันในจังหวัดเล็กๆ ทางภาคเหนือตอนล่าง...หญิงสาวเติบโตมากับพ่อเลี้ยงเดี่ยวที่ทำอาชีพตำรวจส่วนเขาเติบโตมากับตายาย..พ่อแม่ล้วนเสียชีวิตจากอุบัติเหตุรถยนต์ไปแล้วทั้งคู่..แต่เดิมครอบครัวฝั่งพ่อค่อนข้างมีฐานะ แต่เพราะพ่อเลือกจะแต่งงานกับแม่ ทำให้ปู่ย่าตัดพ่อออกจากกองมรดกแต่เล็กจนโต คิมหันต์เติบโตมากับเสียงทะเลาะวิวาทเสมอมา แม่ของเขาเป็นคนสวย..ตั้งแต่แตกเนื้อสาวสิ่งแรกที่หญิงสาวตั้งธงไว้ คือขอใช้ชีวิตแบบสุขสบาย..และก็คงไม่ติดปัญหาอะไร ถ้าไม่มีเรื่องเงินมาเกี่ยวข้อง...แต่เพราะคนเป็นพ่อถูกไล่ออกจากตระกูล..แถมแต่เดิมก็เป็นลูกชายคนสุดท้องที่ไม่ได้เรื่องได้ราว การงานอะไรก็ไม่เคยหยิบจับ เรียนก็ไม่จบ..พอไม่มีเงิน..ชีวิตของคนในครอบครัวจึงมีแต่ 'ขาใช้' ไม่มีคนหาเงินเข้าบ้านจากรักกันหวานชื่น...ก็เปลี่ยนมาเป็นทะเลาะกันเริ่มจากเรื่องเงิน จนลามถึงไปเรื่องอื่นๆ..พอหมดเงิน ครอบครัวเล็กๆ จึงพากันมาอยู่กับครอบครัวฝั่งแม่ที่จังหวัดทางภาคเหนือตอนล่าง...ตากับยายเองมีสวนทุเรียนเล็กๆ พอจะเลี้ยงลูกกับ
"เราไม่ได้อำ!! ฟังเรานะคิมที่เราพูด..เราหมายความตามคำพูดทุกคำ"น้ำเสียงจริงจังของหญิงสาว..ส่งผลให้บรรยากาศเงียบไปชั่วครู่ คิมหันต์พยายามเรียบเรียงความคิด..ทุกอย่างเต็มไปด้วยความสับสน"เดี๋ยวก่อน...เราไม่เข้าใจวะศิ..เธอรู้ตัวมั้ยว่ากำลังพูดอะไรอยู่..เลิกกันเลยนะโว้ย..เธอรู้ความหมายของมันดีใช่มั้ย""อื่อ รู้ซิ"น้ำเสียงตอบกลับมาแผ่วเบา..สีหน้าเธอสลดลงเล็กน้อย...ไอ้ต้าวเดือนวิศวกรรมคอมพิวเตอร์มองกลับราวกับไม่เคยรู้จักคนตรงหน้ามาก่อน"เธอรู้..ถ้าเลิกกันแล้ว..แปลว่า..เราสองคนจะกลายเป็นคนอื่น..ฮึก..เราจะนอนด้วยกันไม่ได้..เดินจูงมือกันไม่ได้..ไม่ได้อยู่ด้วยกันแล้วนะ"เขาพยายามกั้นสะอื้น...ใบหน้าหล่อเหลาซีดเผือดปนเจ็บปวด"อื่ม""อื่ม..งั้นเหรอ..ทำไมศิพูดง่ายๆ แบบนั้น..คิมถามศิจริงๆ เถอะ คิมผิดอะไร?""เราเบื่ออะคิม..เราเบื่อความซื่อบื้อของนาย..เราเบื่อที่นายชอบทำตัวเป็นคนดี เอาใจใส่...บอกตรงๆ นายดีเกินไป"คำตอบเบสิค..ของการบอกเลิก ส่งผลให้ชายหนุ่มมึนตึบ..คำว่า..'ดีเกินไป' คืออะไรวะ หรือเธออยากให้เขาทำตัวเลวๆ ใส่"ศิ..เราขอคำตอบจริงๆ ไอ้คำว่าดีเกินไป มันไม่ใช่ป่ะวะ!!"คนตัวโตเริ่มโวยวาย..หญิงสาวเชิ