หน้าหลัก / โรแมนติก / ท่านคะ ทำแบบนี้เห็นทีจะหลงรัก / ท่านคะ ทำแบบนี้เห็นทีจะหลงรัก 10

แชร์

ท่านคะ ทำแบบนี้เห็นทีจะหลงรัก 10

ผู้เขียน: Dogsmilea
last update ปรับปรุงล่าสุด: 2024-11-27 14:01:15

ท่ามกลางท้องฟ้าดำมืดอึมครึมไร้แสงจันทรา สายฝนที่โหมกระหน่ำ ส่งผลต่อทัศนวิสัยในการมองเห็นทาง มีเพียงแสงไฟตลอดสองข้างทางที่พอให้ความสว่างในยามราตรีนี้ได้ แต่ก็ไม่อาจทำให้รถหรูของชายหนุ่มขับเคลื่อนไปได้ไวมากนัก ภายในมีเสียงเพลงเปิดคลอเบาระหว่างทางพอให้บรรยากาศไม่เงียบเหงาจนเกินไป

"หออยู่แถวไหน" ชายหนุ่มปรายตาหันมาถามหญิงสาวข้างกายที่ตอนนี้จะหนาวจนตัวสั่นงันงก ริมฝีปากอวบอิ่มขบเม้มเข้าหากันจนไม่ปรากฏสีเลือด สองแขนโอบกอดให้ความอบอุ่นตัวเอง คิณณ์จึงเลื่อนมือไปเปิดฮีตเตอร์ให้สาวน้อยคลายความหนาว

"อยู่แถวมหาลัย VRB ค่ะ"

"อืม อยู่ไกลที่ฝึกงานพอควร"

"ยังไม่อยากคืนห้องค่ะ เดี๋ยวต้องไปสอบก่อนทำเรื่องจบด้วย เลยต้องทนนั่งรถไกลสักหน่อยค่ะ" เสียงใสเอ่ยบอกเขา

"อืม" เขาครางรับในลำคอ แต่ก็ไม่ได้เอ่ยปากถามหญิงสาวต่อไป

"แล้วคุณอยู่แถวไหนหรือคะ"

"อยู่แถวนี้นั่นล่ะ" คิณณ์ตอบเธออย่างคลุมเครือ จ้องมองทางข้างหน้าอย่างไม่สนใจหญิงสาว เธอคิดว่าเขาคงอยากมีความเป็นส่วนตัวไม่อยากบอกที่พักให้คนอื่นรู้จึงไม่ได้ถามอะไรชายหนุ่มอีกต่อไป

ภายในรถหรูเงียบไร้บทสนทนา หญิงสาวเหลือบมองคิณณ์อย่างอดเสียไม่ได้ ใบหน้าหล่อคมคาย คิ้วหนาเป็นเส้นตรง จมูกโด่งรับกับสันกรามเด่นชัดเป็นรูป ไม่ว่าเขาแสดงอากัปกิริยาอย่างไรทุกท่วงท่าของเขาสง่าผ่าเผยอยู่ตลอดเวลาแม้กระทั่งตอนนี่ที่เขาจะขับรถอยู่ก็ตาม

เวลาผ่านไปไม่นานคิณณ์ขับรถเคลื่อนมาจอดถึงหน้าหอพักของลัลน์ฝนก็หยุดตกพอดี ชายหนุ่มท้าวแขนเอนตัวพิงกับพวงมาลัยแล้วจึงเอี้ยวตัวหันมามองคนตัวเล็กที่กำลังตรวจสอบความเรียบร้อยก่อนลงจากรถ กวาดสายตามองใบหน้าพริ้มเพราไล่ลงมายังลำคอระหงพบรอยสีกุหลาบจางๆ ตาคมพลันสว่างวาบลุกโชน หากไม่เพ่งมองดีๆแล้วก็ไม่อาจเห็นได้

"ขอบคุณนะคะ ที่มาส่งลัลน์ รบกวนคุณแย่เลย" เสียงหวานกล่าวขอบคุณผู้ใหญ่ใจดีที่ลำบากมาส่งเธอในวันนี้ พบว่าเขาหันมาจ้องมองเธออยู่ก่อนแล้ว

"เดินไหว?"

"ไหวค่ะ ฝนก็หยุดตกพอดีด้วย ค่อยๆเดินไปได้ค่ะ"

คิณณ์ไม่ตอบ กลับยื่นมือหนาเหมือนต้องการขออะไรเธอสักอย่าง

"คะ?" ลัลน์ถามเขาคิณณ์ด้วยน้ำเสียงงุนงง หัวคิ้วขมวดเป็นปมอย่างไม่เข้าใจชายหนุ่ม เขาต้องการอะไรจากเธอ ที่ตัวเธอก็ดูเหมือนว่าจะไม่มีอะไรที่เป็นของเขาเลย หรือว่าเขาจะขอค่าน้ำมันรถที่ขับมาส่งเธอถึงที่นี่

"โทรศัพท์เธอ" ก่อนที่ลัลน์จะคิดฟุ้งซ่านไปไกล คิณณ์จึงเอ่ยปากออกมา

"คะ? ขอไปทำไมหรือคะ" ถึงแม้จะเอ่ยปากถามเขาอย่างสงสัยแต่มือบางปลดล็อกโทรศัพท์แล้วยื่นให้เขาชายหนุ่มอย่างง่ายดาย คิณณ์คว้าโทรศัพท์มากดอยู่สักพักจึงยื่นโทรศัพท์คืนลัลน์ไป

"เดี๋ยวพรุ่งนี้มารับ"

"ค่ะ คะ? ว่ายังไงนะคะ" ลัลน์ส่งเสียงตระหนกอ้าปากค้างสงสัยว่าอะไรเข้าสิงชายหนุ่มคนนี้ถึงจะมารับเธอไปทำงาน ไหนเขาว่ากันว่าท่านคิณณ์ผู้นี้โหดร้ายน่ากลัวไง

"บอกว่าพรุ่งนี้มารับไปทำงาน" ชายหนุ่มกล่าวขยายความขึ้นเมื่อเห็นสาวน้อยตรงหน้าทำหน้างงใส่เขา

คำตอบของเขาไม่ได้ทำให้เธอคลายความสงสัยไปได้เลย

"หนูถามอะไรคุณหน่อยได้ไหมคะ?"

"อืม"

"ทำไมต้องลำบากจะมารับหนูด้วยคะ?"

"ก็บอกแล้วไงว่าฉันอยู่แถวนี้ ถ้าเธอไม่พูดอะไรฉันถือว่าเป็นอันตกลง" ชายหนุ่มพูดรวบรัดตัดบทลัลน์ไม่ให้ปฏิเสธเขาได้

"กะ ก็ได้ค่ะ ขอบคุณอีกครั้งนะคะที่มาส่งหนู" หญิงสาวเอ่ยตอบรับเขาอย่างแผ่วเบา ก่อนที่เธอจะเดินลงจากรถเขาไปเพื่อเข้าห้องพักของตนด้วยหัวใจพลันเต้นแรง ใบหน้าหวานของหญิงสาวเห่อแดงทั้งหน้าลามไปแม้กระทั่งใบหูของเธอ เธอรีบเดินจ้ำอ้าวขึ้นห้องไปอย่างลืมเจ็บข้อเท้าไม่ได้หันไปดูเลยว่าเขาขับรถไปหรือยัง

ติ๊ง เสียงข้อความแจ้งเตือนเข้ามาทำให้เธอต้องหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเพื่อตอบกลับ คนส่งก็คงไม่ใช่ใครที่ไหนน่าจะเป็นหนูนาที่คงเป็นห่วงเธอว่ากลับถึงห้องหรือยัง

Pkinn: พรุ่งนี้ 7 โมงไปรับ

ฝันดีนะเด็กน้อย

ลัลน์อ่านข้อความที่เขาส่งมาด้วยหัวใจสั่นไหว ที่เขาขอโทรศัพท์เธอไปเพื่อไปเมมเบอร์และช่องทางติดต่อนี่เอง ทำไมเขาถึงได้เล่นกับใจเธอขนาดนี้ เธอรู้สึกว่าจะหลงเขาขึ้นมาแล้วสิ ความอ่อนโยนของเขาพาให้หัวใจของสาวน้อยไหวสั่น

“งื้อออ ท่านคะทำแบบนี้เห็นทีหนูจะหลงรักท่านสิคะ” ใบหน้าลัลน์เปื้อนยิ้มอย่างมีความสุข คืนนี้เธอคงนอนหลับฝันดีในรอบเดือนแน่ๆ

 

รุ่งเช้าพระอาทิตย์ยังไม่ทันฉายแสงสาดส่องได้ทั่วท้อองนภาดี หญิงสาวลุกจากที่นอนอาบน้ำแต่งตัว ใบหน้าหวานแต่งแต้มด้วยเครื่องสำอางเล็กน้อยอย่างน่ารักสมวัย ดวงตาสดใสเปล่งประกายอย่างระยิบระยับภายใต้กรอบแว่นสีชมพูโรสโกลด์ ใจจดจ่อรอคิณณ์มารับตามคำสัญญา

Pkinn: รออยู่หน้าหอ

เมื่อเห็นข้อความลัลน์หัวใจพองโตสะพายกระเป๋ารีบเดินลงไปหาสารถีกิตติมศักดิ์ที่กำลังจอดรถรอเธออยู่เกรงว่าเขาจะรอเธอนาน หญิงสาวเดินลงมาหน้าหอพลางมองหารถของคิณณ์แต่เธอเห็นเพียงรถลัมโบกินีร์สีดำสะดุดตาเท่านั้นที่จอดหน้าหอเธอ ซึ่งเธอก็ไม่แน่ใจว่าใช่รถของคิณณ์หรือไม่ ถึงแม้เมื่อวานเธอจะนั่งรถเขากลับมาแต่ใช่ว่าเธอจะเห็นรถของเขาด้วยในขณะนั้นก็เป็นเวลาดึกมากแล้วประกอบกับไฟหน้าหอของเธอก็ไม่ได้สว่างพอที่จะทำให้เธอเห็นรถเขาชัดขนาดนั้น

หญิงสาวยืนงงไม่กี่อึดใจ คิณณ์เปิดประตูรถเดินมาหาเธอ วันนี้เขาก็ยังหล่อเหลาคมคายเฉกเช่นวันที่เธอเจอกับเขาในวันแรก ชายหนุ่มยืนพิงรถรอเธอ เส้นผมหนาถูกเซตจัดทรงเป็นอย่างดีเข้ากับสูทสีดำขลับที่ตัดเย็บอย่างพิถีพิถัน ด้านในสวมใส่เสื้อเชิ้ตผูกเนคไทสีเทาเข้มอย่างประณีต สวมรองเท้าหนังสีดำวาววับ ชายหนุ่มดูเหมือนนายแบบนิตยสารขายรถมากกว่าที่จะเป็นผู้พิพากษาเสียอีก

"สวัสดีค่ะ" ลัลน์เดินตรงไปหาเขาที่รถเอ่ยทักทายสวัสดีเขาอย่างมีมารยาท

"อืม ขึ้นรถเถอะ" หนุ่มสาวต่างเปิดประตูขึ้นรถนั่งประจำตำแหน่งของตนเองก่อนที่รถจะออกตัวขับเคลื่อนไปตามท้องถนนมุ่งหน้าไปยังสำนักงาน

"ข้อเท้าเป็นยังไงบ้าง" เสียงเข้มถามไถ่ร่างอรชรด้วยน้ำเสียงราบเรียบ

"ไม่เป็นอะไรมากค่ะ ลัลน์ทายาแล้วก็พันผ้ารัดข้อเท้าแล้วค่ะ" เธอก้มหน้าตอบ

"กินอะไรมารึยัง?"

"ปกติหนูไม่ค่อยทานข้าวเช้าค่ะ ท่านล่ะคะทานหรือยัง"

"พี่!" คิณณ์พูดสวนเธอทันควัน

“พี่?” หญิงสาวทวนคำชายหนุมอย่างงุนงนก่อนที่จะนึกขึ้นได้ว่าเขากำชับให้เธอเรียกเขาว่าพี่ เธอก็กลัวเผลอหลุดเรียกที่ไหนเกรงว่าจะไม่ดี

“หนูว่าที่คุณตอบมาไม่ใช่สาระสำคัญของคำถามหนูนะคะ” เธอยังคงดื้อรั้นไม่เรียกเขาว่าพี่เหมือนเดิม

“อืม ดื่มกาแฟมาแล้ว แล้วทำไมไม่กินข้าว”

“เพราะตื่นเช้าแล้วไม่อยากเสียเวลาหาอะไรทานค่ะ เป็นแบบนี้มาตั้งแต่เรียนปี 1 แล้วทุกวันนี้เลยติดเป็นนิสัยไม่ทานอะไรตอนเช้าค่ะ” ลัลน์เอ่ยปากชี้แจงถึงเหตุผลให้เขาฟัง

“ต่อแต่นี้ไปกินซะห้ามอดมื้อเช้าอีก แซนด์วิชที่หลังรถฉันเอามาเผื่อเธอ เอื้อมหยิบถึงไหม”

“ดะ ได้ค่ะ ขอบคุณมากนะคะ” เสียงแผ่วเบาขานรับเขาอย่างขวยเขินในความเอาใจใส่ของเขา ถึงแม้ภายนอกชายหนุ่มจะดูเย็นชาแต่ก็แฝงด้วยความอบอุ่นในความเอาใจใส่ช่างสังเกตของเขา

คิณณ์เห็นลัลล์มีท่าทีเงอะงะเชื่องช้าจึงตบไฟเลี้ยวส่งสัญญาณเลี้ยวจอดชิดไหล่ทาง หลังจากนั้นเอี้ยวตัวไปด้านหลังรถหยิบแซนด์วิชพร้อมนมให้เธอ ในจังหวะเดียวกันนั้นเองหญิงสาวปลดเข็มขัดนิรภัยเอื้อมตัวมาด้านหลังเช่นกัน ด้วยเหตุนี้ริมฝีปากทั้งสองจึงประกบจูบกันอย่างไม่ตั้งใจ

หญิงสาวสะดุ้งตัวโยนเมื่อเธอเผลอไปจูบปากเขาอย่างไม่ตั้งใจขณะกำลังถอยออก คิณณ์โน้มคอหญิงสาวเข้ามาจูบบดคลึงขบเม้มริมฝีปากอย่างแผ่วเบา ลิ้นร้อนกวาดเข้ามาในโพรงปากหวานอย่างสำรวจ ดูดกลืนแลกเปลี่ยนน้ำลายกับเธอจนเกิดเสียงดังจ๊วบจ๊าบ  ลัลน์หลับตาพริ้มเผยอปากรับจุมพิตอันแสนหวานพาหวามไหวในทรวงอก แหงนหน้ารับตามฝ่ามือใหญ่ที่กุมท้ายทอยเธอให้รับการจูบของเขา มือบางพลันโอบกอดลำคอหนาไว้อย่างแนบแน่น ลิ้นน้อยของเธอตอบรับริ้นร้อนที่เข้ามารัดรึงอย่างหยอกเอิน

เมื่อลัลน์ถูกจูบราวกับจะพรากลมหายใจเธอไปก่อนที่จะหมดลมชายหนุ่มถอนริมฝีปากออกไปอย่างอ้อยอิ่ง ดวงตาคมมองใบหน้าแดงระเรื่อของคนตัวเล็กอย่างเอ็นดู มือหนาเลื่อนมือจับปอยผมของลัลน์ที่ตกลงมาปรกหน้าแล้วจึงทัดผมไปด้านหลังของเธออย่างอ่อนโยน หญิงสาวลืมโตขึ้นสบเข้ากับสายตาอันแสนอบอุ่น เธอหลบสายตาเบนหน้ามองข้างทางอย่างเขินอาย

คิณณ์ยิ่งเห็นหญิงสาวเขินอายชายหนุ่มยิ่งหยอกเย้ากดปลายจมูกโด่งของตนลงบนพวงแก้มใสที่ตอนนี้เห่อร้อนเป็นสีแดงของลัลน์ที่ดูเหมือนว่าตอนนี้จะแดงไปทั่วทั้งตัว

“อ๊ะ คะ คุณอย่าค่ะ” ลัลน์ผลักไหล่หนาออกห่างจากตน ก้มหน้างุดอย่างไม่รู้ว่าจะทำตัวเช่นไร

“กินซะ” เขาเอื้อมหยิบแซนด์วิชและนมมาให้เธอ ลัลน์รับมาอย่างปฏิเสธไม่ได้ก่อนที่จะละเลียดชิมอย่างช้าๆ

ชายหนุ่มไม่อยากให้สาวน้อยรู้สึกตื่นตกใจเกินไปเมื่อเห็นเธอกินแซนด์วิชที่เขาเตรียมมาจึงขับรถออกไปตามท้องถนนเพื่อไปส่งหญิงสาวยังที่ฝึกงาน ภายในรถยังคงเงียบกริบคงมีแต่เสียงแอร์ของรถที่ดังอย่างแผ่วเบาคลอเค้าไปกับเสียงเพลง แต่หนุ่มสาวในรถกลับไม่สนทนาสิ่งใดต่อกัน

“จะ จอดตรงปากทางนี่แหละค่ะ สำนักงานอยู่ใกล้ปากทางเดี๋ยวหนูเดินไปเองได้ค่ะ ขอบคุณที่มาส่งนะคะ” ลัลน์พูดรัวลิ้นแทบพลันกันกล่าวจบจึงกระวีกระวาดเปิดประตูรถลงไป ชายหนุ่มคว้าแขนรั้งเธอเอาไว้ก่อนที่จะเอ่ยประโยคบอกหญิงสาว

“ตั้งใจฝึกงาน ตอนเย็นเดี๋ยวพี่มารับนะ”

บทที่เกี่ยวข้อง

  • ท่านคะ ทำแบบนี้เห็นทีจะหลงรัก   ท่านคะ ทำแบบนี้เห็นทีจะหลงรัก 11

    หญิงสาวลงจากรถหรูเดินไปตามทางอย่างงุนงง เธอไม่ได้ตาฝาดไปใช่ไหมที่เขาส่งยิ้มอ่อนโยนมาให้เธอ หญิงสาวยังคงไม่อยากเชื่อสายตาของตนเมื่อเสือยิ้มยากอย่างคิณณ์ส่งยิ้มมาให้เธอลัลน์เดินไปเรื่อยๆจนกระทั่งถึงตึกสำนักงาน แต่ดูเหมือนว่าเธอจะมาเช้าเกินไปยังคงไม่มีใครมาไขกุญแจเปิดประตูให้เธอ หญิงสาวหย่อนตัวนั่งลงบนเก้าอี้รอพี่ๆมาทำงาน คำถามมากมายผุดพรายเข้ามาในหัวสรุปแล้วคิณณ์จีบเธอใช่หรือไม่ เพียงแต่เขาไม่ได้เอ่ยปากเธอจึงไม่กล้าคิดความสัมพันธ์นี้ไปไกล ไม่ว่าจะฐานะทางสังคมหรือหน้าตาเธอนั้นก็ไม่ควรกันกับเขา ก่อนที่เธอจะคิดฟุ้งซ่านไปไกลกว่านี้ลัลน์เอามือตบแก้มสองข้างเบาๆ เรียกสติของตนให้อยู่กับความเป็นจริงในปัจจุบัน"น้องลัลน์มาเช้าจังเลยคะวันนี้หรือเมื่อคืนนี้นอนไม่หลับกลุ้มใจอยากเปลี่ยนสำนักงานแล้ว" หญิงสาวรุ่นพี่ในสำนักงานเอ่ยสัพยอกนักศึกษาสาวตรงหน้า"พี่นกก็เย้าหนูไปเมื่อคืนลัลน์นอนหลับสบายดีค่ะเลยตื่นเช้า ไม่รู้ว่าจะทำอะไรเลยมาสำนักงานเลยค่ะ" ลัลน์เอ่ยตอบเนตรนภาอย่างกลั้วหัวเราะในความช่างหยอกของพี่เขา ทำให้เธอไม่รู้สึกเกร็งและกดดันมากนัก"อ่ะนี่ ลองเอาสำนวนไปอ่านก่อนว่าเขาร่างฟ้องกันยังไง ใช

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-28
  • ท่านคะ ทำแบบนี้เห็นทีจะหลงรัก   ท่านคะ ทำแบบนี้เห็นทีจะหลงรัก 12

    ลัลน์จ้องมองชายหนุ่มที่กำลังง่วนอยู่กับการทำอาหาร แขนเสื้อถูกพับอย่างเรียบร้อยอวดแขนแกร่ง เส้นเลือดที่แขนเปล่งชัดอย่างน่าหลงใหลซึ่งในยามปกติแล้วถูกปกปิดอยู่ภายใต้ชุดครุยผู้พิพากษาหรือสูทของเขาที่บดบังมัดกล้ามคงน้อยคนนักที่จะได้เห็นคิณณ์ในลุคนี้หญิงสาวรู้สึกเปลือกตาหนัก ความง่วงงุนกำลังเข้าจู่โจมลัลน์ วันทั้งวันเธอแทบจะไม่ได้พักส่งผลให้ข้อเท้าเธอระบมอักเสบ ปกติแล้วเธอก็ไม่ใช่คนแข็งแรงอะไรนัก ค่อนข้างติดไปทางขี้โรคด้วยซ้ำ เมื่ออุณหภูมิเย็นกระจายไปทั่วห้อง เสียงมีดกระทบเขียงดังขึ้นแผ่วเบาอย่างเป็นจังหวะ เป็นเหตุให้กล่อมหญิงสาวให้เข้าสู่ห้วงนิทราอย่างไม่อาจฝืนได้อีกต่อไปคิณณ์เงยหน้าจากการเตรียมอาหารหันไปมองเจ้าของห้องอย่างเป็นห่วง กลับพบว่าร่างบางกำลังนอนหลับปุ๋ยอย่างน่าเอ็นดูอยู่บนโซฟา ชายหนุ่มล้างมือแล้วจึงเดินไปห่มผ้าให้สาวน้อยที่หลับไปไม่รู้เรื่องรู้ราวเจ้าของนัยน์ตาสีดำเข้มจดจ้องใบหน้าหวานที่หลับตาพริ้มมีความสุขในห้วงแห่งความฝัน ท้องนิ้วสากลูบไล้ตามกรอบหน้าเล็กก่อนที่จะหยุดลงตรงปากกระจับอวบอิ่มสีแดง ลูบไล้ริมฝีปากเธออย่างหลงใหล ลมหายใจร้อนกระทบหลังมือของเขาจนรู้สึกได้ คิณณ์ท

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-29
  • ท่านคะ ทำแบบนี้เห็นทีจะหลงรัก   ท่านคะ ทำแบบนี้เห็นทีจะหลงรัก 13

    ลัลน์กับกุลธิดามาถึงศาลก็เป็นเวลาบ่ายโมงแล้ว พระอาทิตย์กำลังขึ้นตรงหัวแผ่กระจายความร้อนไปทั่วทุกอณูจนแสบร้อนผิวไปตามๆ กัน หญิงสาวถือเอกสารสำนวนเดินตามกุลธิดาเข้าศาลไป"ลัลน์พี่ฝากไปเลื่อนคดีของเจษที่บัลลังก์ 3 ของท่านณรงค์ให้พี่ที เอาสมุดนัดพี่ไปลงวันให้พี่ด้วยนะ" กุลธิดาไหว้วานพร้อมยื่นเอกสารมาให้เธอเสร็จสรรพก่อนจะเดินจากไปไม่ให้ลัลน์ทักท้วงอันใดได้อีก เสียงข้อความโทรศัพท์แจ้งเตือนขึ้นมา Pkinn: ลุกขึ้นมากินข้าวหรือยัง?หาใช่คนอื่นคนไกลที่ไหนแต่เป็นคนที่เธอพยายามหลบหน้าอยู่ในตอนนี้ส่งข้อความมา ไม่ใช่ว่าเขาเป็นคนกีดกันเธอเองรึไงเธอถึงต้องทำตัวแบบนี้กับเขาไม่กี่อึดใจหญิงสาวนั่งทำใจได้แล้ว สูดลมหายใจเข้าหนักๆ ไม่เข้าไปตอบข้อความของเขา เขากับเธอต่างกันเกินไปเขาเป็นถึงผู้พิพากษาจะมาสนใจเด็กกะโปโลอย่างเธอทำไมกัน สู้คบกับผู้พิพากษาด้วยกันจะไม่สมฐานะกว่ากันหรือเมื่อลัลน์ทำใจได้แล้วจึงนั่งตรวจเช็คเอกสารที่จะต้องยื่นเซ็นเอกสารตรวจสอบความเรียบร้อยก่อนที่จะทำการยื่นเอกสาร"หู้ยย ท่านนันท์วันนี้ไปทานข้าวกับท่านคิณณ์มาหรือคะ อย่าบอกนะคะว่าคบกันแล้ว" เสียงวีดว้ายดังขึ้นทางด้านหลังเธอ บทสนท

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-01
  • ท่านคะ ทำแบบนี้เห็นทีจะหลงรัก   ท่านคะ ทำแบบนี้เห็นทีจะหลงรัก 14

    เวลายามเย็นท้องฟ้าปรากฏริ้วสีส้มเป็นสัญญาณว่าเวลานี้เป็นเวลาเย็นที่พระอาทิตย์จะลับขอบฟ้าเข้าสู่ช่วงค่ำมืด เสียงโทรศัพท์เรียกเข้าสั่นอย่างต่อเนื่องหลายสาย แต่ก็ไม่อาจทำให้ลัลน์ตื่นขึ้นมาได้เลยจนเสียงโทรศัพท์เงียบเสียงลงไป ไม่อาจรู้ได้ว่าปลายสายที่โทรเข้าหาหญิงสาวอาจจะถอดใจไปเสียแล้วก็เป็นได้ เวลาผ่านไปได้ไม่นานท้องฟ้ามืดเป็นเวลา 6 โมงกว่าเสียงเคาะประตูระรัวแรงสั่นไหว ทำให้ลัลน์ซึ่งนอนอยู่บนโซฟาใกล้ประตูห้องสะดุ้งโหยงอย่างตกใจ หัวใจเต้นสั่นระรัว ไม่รู้ว่าบุคคลใดกระทำอุกอาจเช่นนี้ เสียงบานประตูสั่นไหวจนเธอไม่กล้าเปิดประตูให้คนแปลกหน้า "ไม่ทราบว่าใครคะ?" เสียงแหบสั่นเครือตะโกนถามบานประตูออกไปยังคนบุกรุกให้แจ้งชื่อมา "ทำไมรับโทรศัพท์ฉันห่ะลัลน์ เปิดประตูเดี๋ยวนี้!" คิณณ์ตวาดกร้าวอย่างเกรี้ยวกราด เขาไม่เคยรู้สึกควบคุมอารมณ์ไม่ได้เช่นนี้มาก่อน เสียงทุ้มอันแสนคุ้นเคยทำให้หัวใจสาวน้อยลิงโลดเต้นรัวเมื่อเขามาหาเธอถึงห้อง "ค่ะๆ จะรีบเปิดเดี๋ยวนี้ค่ะ" ด้วยความเกรงใจข้างห้องกลัวว่าเขาจะลุกขึ้นมาตวาดใส่ จึงรีบกุลีกุจอเปิดประตูห้องอย่างเสียไม่ได้ ใบหน้าถมึงทึงของชายหนุ่มเมื่อเจ้าของห้องเปิ

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-01
  • ท่านคะ ทำแบบนี้เห็นทีจะหลงรัก   ท่านคะ ทำแบบนี้เห็นทีจะหลงรัก 15 Nc18+

    "หนู พี่ขอได้ไหมคะ"เสียงกระซิบแหบพร่าก่อนจะงับใบหูหญิงสาวอย่างแผ่วเบาพร้อมลมหายใจอุ่นร้อนหยอกเย้าสาวน้อยที่ตอนนี้ตัวสั่นระริกอยู่ในอ้อมแขนเขา ปลายจมูกโด่งเป็นสันค่อยๆจรดลงบนพวงแก้มใส สูดดมกลิ่นหอมหวานเฉพาะตัวของหญิงสาวกระตุ้นเร้าอารมณ์เขาให้พุ่งทะยาน ริมฝีปากหยักคลอเคลียไล่ตามตามซอกคอ สร้างความกระสันไปทั่วสรรพางค์กายเรียวปากหยักประกบลงบนปากกระจับกดจูบบดเบียดให้เธอเปิดปากกว้าง ลิ้นยาวตวัดลิ้นส่งเข้ามาในโพรงปากหญิงสาว บดขยี้ปากนุ่มหยุ่นอย่างร้อนแรง ดูดลิ้นสาวน้อยไร้ประสบการณ์เข้ามาในปากแล้วดูดดึงลิ้นน้อยอย่างแนบแน่น จูบของเขาเร่าร้อนราวกับเปลวไฟที่เผาผลาญร่างกายเธอให้ลุกโชนหน้าท้องแบนราบถูไถกับลอนหน้าท้องเป็นมัดของเขารู้สึกได้อย่างเด่นชัดถึงแม้จะมีเสื้อขวางกั้นการสัมผัสนี้ ร่างกายบดเบียดแนบชิดแม้แต่อากาศก็ไม่อาจลอดผ่านเข้ามาได้ ร่างกายสาวสั่นระริกราวกับลูกนกในอ้อมแขนของเขาคิณณ์ช้อนร่างเล็กขึ้นแนบอก ริมฝีปากยังคงดูดดื่มหาความหวานไม่ผละออก เดินตรงดิ่งไปที่เตียงกว้างเพียงพอสำหรับกิจกรรมอันร้อนแรงที่จะเกิดขึ้นต่อไปนี้ บัั้นท้ายกลมกลึงสัมผัสเตียงนอนเอนหลังราบไปกับเตียงตามแรงผลักของช

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-02
  • ท่านคะ ทำแบบนี้เห็นทีจะหลงรัก   ท่านคะ ทำแบบนี้เห็นทีจะหลงรัก 16 Nc25+

    ลัลน์นัยน์ตาเบิกโพลงแทบถลนกับความใหญ่โตของเขา ถึงแม้ว่าเธอจะไม่ได้เห็นมันครั้งแรกแต่ตอนนั้นแสงไฟสลัวภายในห้องน้ำผับ ทำให้เธอไม่อาจเห็นขนาดลำเอ็นของเขาได้อย่างชัดเจน ในตอนนั้นเธอว่ามันมีขนาดใหญ่กว่าข้อมือเธอ เพียงแค่นั้นเธอก็ตกใจมากพอแล้วแต่ในวันนี้เธอได้เห็นมันอีกครั้ง!!!ลำเอ็นเขื่องใหญ่โตน้ำใสซึมเต็มปลายลำลึงค์สีเข้มในมือเล็กผงกหัวให้ราวกับทักทาย หญิงสาวใบหน้าเหยเกจ้องมองด้วยสีหน้าหวาดหวั่นเกรงว่าเจ้าสิ่งนี้คงไม่อาจเข้ามาในตัวเธอได้เป็นแน่"น้องชายพี่หนาวต้องการความอบอุ่น หนูพอจะช่วยคลายหนาวให้น้องชายพี่ได้ไหมคะ" ชายร่างใหญ่กำยำกลับส่งสายตาอ้อนวอนจนเธอสงสาร แต่ใจเธอหวาดหวั่นท่อนเหล็กที่แข็งชูชันอยู่ในมือเธอตอนนี้ยิ่งนักขณะหญิงสาวตกอยู่ในภวังค์ความคิด คิณณ์รูดซิปถอดกระโปรงผ่านขาเรียว ร่างกายขาวผ่องเนียนละเอียดสู่แสงไฟพลันปรากฏสู่สายตา เอวบางคอดรับสะโพกผายอวบอิ่ม ชายหนุ่มกลืนน้ำลายอย่างกระหายเมื่อเห็นเรือนร่างอันงดงามของเธอร่างกำยำคร่อมร่างสาวน้อยไร้ประสบการณ์ ร่างกายสั่นเทาราวกับลูกกวางพบราชสีห์จ้องเขมือบ มือหนาเลื่อนบีบบั้นท้ายกลมกลึงอย่างอดใจไม่ไหว ก่อนขายาวของคิณณ์แทรกตัวเข

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-03
  • ท่านคะ ทำแบบนี้เห็นทีจะหลงรัก   ท่านคะ ทำแบบนี้เห็นทีจะหลงรัก 17

    "ใครบอกจะทำรอบเดียว?" ท่อนเอ็นหนาในกายจากที่สิ้นฤทธิ์ บัดนี้พองขยายคับแน่นช่องคลอดหญิงสาวพร้อมออกรบสู้ศึกอีกครั้ง"อ๊ะ หนูไม่ไหวแล้วมันเจ็บ""สัญญาจะทำเบาๆ"คิณณ์จับร่างบางพลิกคว่ำ มือเลื่อนจับสะโพกหญิงสาวตั้งขาชันขึ้น ค่อยๆบดเบียดลำเอ็นเขื่องจนสุดโคนกระทุ้งจูบปากมดลูกเบาๆ แต่ทำเอาเธอสมองโพลนดวงตาพร่ามัว รู้สึกจุกแน่นท้องน้อยยิ่งกว่าท่าก่อนหน้านี้ ร่างกายของเขาร้อนพราวราวกับเป็นไข้ จับดวงหน้าหวานเย้ายวนมาประกบจูบปลุกเร้าอารมณ์เธอให้ลุกเป็นไฟอีกครั้ง"ลัลน์เธอแน่นมาก" โพรงเนื้อสาวนุ่มตอดรัดแก่นกายชายหนุ่มราวกับไม่ให้ถอดลำลึงค์ออกจากดอกไม้งาม เส้นความอดทนขัดผึงลง คิณณ์ถอดถอนลำกายเกือบสุดปลายก่อนกระแทกสะโพกสอบเข้ามาอย่างรวดเร็ว สองมือจับสะโพกผายอวบอิ่มตรึงไว้มั่น รองรับแรงเสน่หาที่กำลังซอยดุ้นเนื้อเข้าออกราวกับตอกเสาเข็มพลั่บ พลั่บ พลั่บเสียงการร่วมสังวาสดังลั่นภายในห้องเล็กอีกครั้ง ความเสียวเกินบรรยายแผดเผาหญิงสาวให้จมอยู่กับไฟเสน่หาที่เขาเป็นคนจุดเติมเชื้อเพลิงให้โหมกระหน่ำสะโพกสอบยังคงโหมกระแทกเข้ามาไม่หยุดยั้งเมื่อความต้องการจะขีดสุดลืมสัญญาครั้งก่อนจะเริ่มเพลิงสวาทบทใหม่

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-03
  • ท่านคะ ทำแบบนี้เห็นทีจะหลงรัก   ท่านคะ ทำแบบนี้เห็นทีจะหลงรัก 18

    ร่างบางลุกขึ้นเดินเชื่องช้าด้วยยังเจ็บระบมกลางกาย เมื่อคว้าผ้าขนหนูได้จึงค่อยๆเดินนวยนาดไปยังห้องน้ำ ตอนนี้เธอรู้สึกเหนียวตัวเป็นยิ่งนัก ตั้งแต่กลับมาจากสำนักงานเธอยังไม่ได้อาบน้ำไหนตกเย็นมาเธอมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกับเขาอีกยิ่งทำให้ร่างกายเหนื่อยล้าลัลน์ดึงผมยาวที่ตอนนี้ยุ่งเหยิงจากการโรมรันทำกิจกรรมบนเตียงมือบางเอื้อมหยิบกิ๊บหนีบผมมาหนีบให้อยู่ทรงสะดวกต่อการอาบน้ำ มือเล็กเปิดฝักบัวความเย็นจากน้ำที่ไหลลงมาทำให้หญิงสาวรู้สึกครั่นเนื้อครั่นตัวราวกับจับไข้มากกว่าสบายตัวอย่างที่ควรจะเป็น“ว้าย พี่คิณณ์คะรบกวนพี่ออกไปก่อนหนูโป๊อยู่” คิณณ์เปิดประตูห้องน้ำเข้ามาด้วยร่างกายเปลือยเปล่า ร่างกายกำยำที่ในปกติแล้วซ่อนอยู่ภายใต้ชุดทำงานตลอดทั้งวัน กล้ามเนื้อหน้าอกแน่นตึงเป็นลอนใหญ่ชัดเจน นูนขึ้นอย่างสมส่วนราวกับถูกแกะสลักด้วยมือของประติมากร ไหล่กว้างและลำแขนที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามส่งออร่าของความแข็งแกร่งที่ยากจะละสายตา “ขนาดนี้แล้วยังอายอะไรอีก” ชายหนุ่มหาได้ฟังคำทัดทานไม่ กลับสาวขายาวก้าวเข้ามายิ่งเห็นกล้ามเนื้อหน้าท้องที่เรียงตัวกันเป็นแผงชัดเจน ไล่ลงมาสู่หน้าท้องทรงตัววีที่เด่นชัด ร่องกล้ามเ

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-03

บทล่าสุด

  • ท่านคะ ทำแบบนี้เห็นทีจะหลงรัก   ท่านคะ ทำแบบนี้เห็นทีจะหลงรัก 38

    การอยู่ที่คอนโดของคิณณ์กลายเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตประจำวันของลัลน์ไปโดยไม่รู้ตัว ห้องที่เคยดูเรียบง่ายและเป็นระเบียบตามสไตล์ชายหนุ่ม กลับมีสัมผัสเล็กๆ น้อยๆ ของหญิงสาวแทรกซึมอยู่ทุกมุมอย่างมีชีวิตชีวา ไม่ว่าจะเป็นกลิ่นน้ำหอมอ่อนๆ ที่เธอใช้ประจำเติมเต็มบรรยากาศในห้องให้ดูอบอุ่นและสดใส ตุ๊กตาสุนัขตัวใหญ่ที่เธอนำมาตั้งไว้บนเตียงนอน กลายเป็นความคุ้นเคยที่เจ้าของไม่อาจปฏิเสธได้ในห้องน้ำที่เคยมีแค่ของใช้พื้นฐาน กลับมีชุดขวดแชมพูและครีมนวดกลิ่นหวานวางเรียงอย่างเป็นระเบียบเรียบร้อย แม้แต่ผ้าเช็ดตัวที่เธอเลือกใช้ยังเป็นสีพาสเทลที่แตกต่างจากโทนสีเข้มเรียบง่ายของเขาลัลน์ยืนอยู่หน้ากระจกในห้องนอน แสงแดดยามเช้าสาดส่องกระทบเส้นผมสีดำดัดลอนคลาย ๆ ที่จัดทรงอย่างมีวอลลุ่ม ผมของเธอถูกรวบครึ่งหัวอย่างเรียบร้อย ติดโบน่ารักสีขาวที่เพิ่มความสดใสให้ใบหน้าหวานซึ้งที่ดูเปล่งประกาย ใบหน้าหวานซึ้งที่เคยดูซูบซีดจากความทุกข์ใจในอดีต บัดนี้กลับเปล่งปลั่งสดใส พวงแก้มใสที่เคยตอบแห้งกลับอิ่มเอิบจนดูน่าหยิก ร่างกายมีน้ำมีนวลขึ้นอย่างเห็นได้ชัด ชุดนักศึกษาที่กระชับพอดีตัว จนเผยให้เห็นความอวบอิ่มเกินตัว กระโปรงทรงเอ

  • ท่านคะ ทำแบบนี้เห็นทีจะหลงรัก   ท่านคะ ทำอบบนี้เห็นทีจะหลงรัก 37 Nc25+

    “ถ้าหนูอยาก หนูควบมันเลยค่ะ”สิ้นเสียงทุ้มต่ำที่กระซิบข้างหู ความนุ่มนวลของคำพูดเขาเหมือนสายลมที่พัดผ่าน แต่กลับทิ้งร่องรอยไว้ให้หัวใจเต้นระรัว คำพูดของเขายังคงดังกึกก้องซ้ำไปซ้ำมาอยู่ในหัวลัลน์ไม่หยุดราวกับต้องการย้ำเตือนถึงความหมายที่ซ่อนอยู่ดวงหน้าหวานขมวดคิ้วเป็นปมอย่างฉงนใจว่าคนรักต้องการจะสื่ออะไร ก่อนที่ดวงตากลมโตเบิกกว้างขึ้นเล็กน้อยเมื่อสมองเริ่มประมวลผลช้าๆ จนเข้าใจความหมายของคำพูดเขาได้ในที่สุด ใบหน้าสวยหวานที่ปกติขาวใสเริ่มเปลี่ยนเป็นสีระเรื่อร้อนผ่าว แผ่ซ่านไปจนถึงใบหู“หืมม ว่าไงคะไม่อยากลองหรือคะ” เสียงทุ้มต่ำกระซิบชิดใบหู พร้อมกับลมหายใจร้อนที่ปัดผ่านแก้มเธอเบาๆ ใบหน้าหล่อเหลายังคงคลอเคลีย สูดดมกลิ่นหอมกรุ่นจากกายสาวที่ทำให้เขาเหมือนถูกมนตร์สะกดทุกครั้งที่ได้กลิ่น“หนูทำไม่เป็น” ลัลน์ตัวแข็งทื่อ สติที่พยายามรวบรวมเหมือนกำลังละลายหายไปกับความใกล้ชิด เสียงของเธอสั่นไหวและแผ่วเบาจนแทบฟังไม่ได้ศัพท์“แค่หนูโยกเอวเหมือนหนูเต้นเอง” ใบหน้าคมคายผละออกมาเล็กน้อยเพียงเพื่อจับจ้องใบหน้าหญิงสาวที่บิดเบี้ยวเพราะแรงเสียวซ่าน เมื่อเขาแกล้งขยับสะโพกกระตุ้นความรู้สึกของเธอ“อ๊ะ

  • ท่านคะ ทำแบบนี้เห็นทีจะหลงรัก   ท่านคะ ทำอบบนี้เห็นทีจะหลงรัก 36 Nc25+

    คิณณ์เลือกนั่งฝั่งตรงข้ามกับเธอโดยยืดตัวเอนพิงขอบอ่างในท่าทางสบายๆ แต่ทว่าการมาของเขาทำให้อ่างน้ำที่เคยกว้างพอสำหรับเธอเพียงคนเดียวกลับเล็กลงอย่างเห็นได้ชัดถนัดตา น้ำในอ่างพลันเอ่อล้นออกมาทันทีที่ร่างกายสูงใหญ่ของชายหนุ่มแทรกตัวลงไป หญิงสาวนิ่งงันไปชั่วครู่ทำตัวไม่ถูกในสถานการณ์ล่อแหลมนี้ ก่อนจะขยับตัวเล็กน้อยอย่างลังเล แล้วค่อยๆ หดขาเรียวของตัวเองเข้าหากันพร้อมกับกอดเข่าไว้แน่น ราวกับจะสร้างพื้นที่เล็กๆของตัวเองในอ่างน้ำที่ตอนนี้ดูเล็กลงกว่าเดิม เพื่อเปิดทางให้ชายหนุ่มได้มีพื้นที่เพียงพอสำหรับร่างกายใหญ่โตของเขามากขึ้น แม้ว่าในความเป็นจริง เธอรู้ดีว่าเขาไม่ได้ต้องการพื้นที่สักเท่าไรก็ตามชายหนุ่มเอนตัวอย่างสบายๆ พิงขอบอ่างน้ำ สองแขนที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามวางแขนทอดบนขอบอ่างราวกับสัตว์กางอาณาเขตดึงดูดให้ลัลน์เผลอจ้องมองตาไม่กระพริบ แต่สิ่งที่ดึงดูดความสนใจกลับไม่ใช่ท่วงท่าเหล่านั้น หากแต่เป็นสายตาคมดุที่จับจ้องมายังร่างเล็กตรงหน้าสายตาที่หนักแน่นและเร่าร้อน ราวกับนักล่าที่กำลังจดจ้องเหยื่ออันล้ำค่า ดวงตาคู่นั้นเต็มไปด้วยความหิวกระหายที่ไม่คิดจะปิดบัง ราวกับเธอเป็นสิ่งเดียวที่เขาต้องก

  • ท่านคะ ทำแบบนี้เห็นทีจะหลงรัก   ท่านคะ ทำแบบนี้เห็นทีจะหลงรัก 35

    ภายใต้แสงไฟสีวอร์มโทนที่ช่วยเติมเต็มความอบอุ่นให้ห้องอาหารที่ยังคงตกแต่งด้วยโทนสีดำซึ่งยังคงเอกลักษณ์ความเย็นชาของคิณณ์ ห้องที่ควรให้บรรยากาศอึมครึมแต่กลับสัมผัสไม่ได้ถึงถึงมืดมนเลยสักนิด กลับกันแล้วอบอวลไปด้วยความอบอุ่นและกลิ่นอายแห่งความรักที่แผ่ซ่านจากคนทั้งสองบนโต๊ะอาหารที่ถูกจัดเตรียมอย่างเรียบร้อย มีต้มยำทะเลร้อนๆ ส่งกลิ่นหอมฟุ้ง ผัดสายบัวที่ดูสดใหม่ ปลาทอดกรอบสีเหลืองทอง แต่อาหารแทบทั้งหมดบนโต๊ะนั้นยังคงวางอยู่อย่างไม่พร่องไปสักนิด เหตุเพราะหญิงสาวตัวเล็กตรงหน้าเขานี้ตักเพียงข้าวต้มถ้วยเล็กที่เขาสั่งเพิ่มมาใหม่เข้าปากเท่านั้น“สั่งมาเยอะแบบนี้พี่จะกินหมดเองหรือเปล่าคะ” หญิงสาวอดจะเย้าแหย่คนตรงหน้ามิได้ เมื่อเห็นอาหารที่ชายหนุ่มตั้งใจสั่งมให้เธอแต่กลับลืมไปเสียว่าเธอนั้นเจ็บกรามจนไม่สามารถทานของต้องใช้กำลังในการขบเคี้ยวได้“พี่ขอโทษค่ะ ตัวเล็กจะอิ่มไหมกินแต่ข้าวต้ม” เสียงทุ้มเอ่ยอย่างรู้สึกผิดเมื่อคนรักไม่อาจทานของชอบได้“อิ่มสิคะข้าวต้มเยอะขนาดนี้ หนูทายไม่หมดหรอกค่ะ” ถึงแม้ว่าในใจลึกๆ จะอยากลองชิมอาหารอย่างอื่นบ้าง เพราะอาหารที่เรียงรายตรงหน้าล้วนเป็นของโปรดของเธอทั้งสิ้

  • ท่านคะ ทำแบบนี้เห็นทีจะหลงรัก   ท่านคะ ทำแบบนี้เห็นทีจะหลงรัก 34

    ชายหนุ่มเหลือบมองเห็นปลายสายวางโทรศัพท์คนตัวเล็กของเขากลับนิ่งเงียบทำสีหน้าไม่สู้ดีนัก ยิ่งสายตากลมโตของเธอเหม่อลอยไปตามท้องถนนฉายชัดถึงความกังวลใจจนเขาอดเป็นห่วงไม่ได้“มีอะไรหรือเปล่าคะ หรือรู้สึกไม่ดีที่ผิดนัดกับเพื่อน” คิณณ์เอ่ยปากถามไถ่หญิงสาวด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน“เสียงของหนูนาดูไม่ค่อยดีเลยค่ะ ไม่รู้ว่ามีปัญหาอะไร” น้ำเสียงของเธอแฝงความกังวลอย่างปิดไม่มิด ถึงแม้หนูนาจะพยายามปกปิดอย่างไรคนเป็นเพื่อนแบบเธอก็อดกังวลไม่ได้จริงๆ“หนูโทรหาเพื่อนไปคุยให้เคลียร์ดีไหมคะ” ตาคมเหลือบมองหญิงสาวข้างกายพร้อมเอ่ยให้คำแนะนำ ก่อนละสายตากลับมาที่ถนน“ไม่เป็นไรค่ะ ตอนนี้ให้หนูนาอยู่กับตัวเองไปก่อนถ้ายังไม่ดีขึ้นไว้หนูจะไปนอนกับหนูนา” “หนูถามพี่รึยังคะ ว่าพี่จะให้ไปไหม” คนแก่กว่ายกยิ้มมุมปาก ประคองพวงมาลัยขับรถอย่างใจเย็น ก่อนเอ่ยด้วยน้ำเสียงกึ่งหยอกล้อ“เราเป็นอะไรกันคะถึงต้องขออนุญาตพี่” คนตัวเล็กเอียงคอมองคนตัวโต ตาเปล่งประกายอย่างหยอกเย้าคนข้างกายถึงแม้ในใจจะรู้คำตอบของคำถามแล้วก็ตาม“เป็นเมียพี่ไงคะ” ไม่ว่าเปล่าดึงมือเรียวมากุมไว้ก่อนจะจุมพิตหลังมือขาวนวลเนียน แววตาคมส่งสายตาหาเด็กน้อย

  • ท่านคะ ทำแบบนี้เห็นทีจะหลงรัก   ท่านคะ ทำแบบนี้เห็นทีจะหลงรัก 33

    ภายในห้องทำงานสีขาวสว่างเจิดจ้าทั่วห้องแตกต่างจากภายนอกที่พระอาทิตย์กำลังลับขอบฟ้าไปอย่างรวดเร็วถึงแม้เพิ่งจะเป็นเวลา 17 นาฬิกาก็ตาม เสียงลมของเครื่องปรับอากาศดังเป็นจังหวะสม่ำเสมอท่ามกลางความเงียบ ถึงแม้บรรยากาศภายนอกจะเริ่มเย็นแล้วก็ตามแต่ภายในห้องยงคงเปิดแอร์เย็นฉ่ำ เจษฎายังคงนั่งอยู่ที่โต๊ะทำงานในห้องเงียบสงบ คล้อยหลังจากคิณณ์และลัลน์เดินจูงมือกันออกไปทุกคนต่างเลิกงานกลับบ้านกันไปด้วย เหลือเพียงแต่เขาที่ยังคงนั่งจัดการเอกสารคนเดียว ชายหนุ่มคนเดียวในห้องถอดถอนหายใจเบา ๆก่อนจะเอนหลังพิงพนักเก้าอี้ ใบหน้าคมคายทว่าหล่อเหลาอย่างสุภาพคนละสไตล์กับคิณณ์ละสายตาจากกองเอกสารตรงหน้าแล้วจะเงยหน้ามองเพดานพลางปล่อยความคิดล่องลอยออกไป มือซ้ายเอื้อมหยิบแก้วกาแฟที่บัดนี้เหลือเพียงก้นแก้วขึ้นมาแต่ต้องพบว่ากาแฟนั้นเย็นชืดเสียสนิทจนเขาไม่อาจดื่มได้เสียแล้วดวงตาคมเหลือบมองโทรศัพท์บนโต๊ะที่ไม่มีแม้แต่ข้อความหรือสายเรียกเข้าจากใคร ริมฝีปากหยักหนาคลี่ยิ้มจาง ๆ ด้วยความเหนื่อยล้า วันนี้เขารู้สึกเหนื่อยเป็นพิเศษความเหนื่อยล้าที่สะสมมาดูเหมือนจะรุมเร้าแสดงอาการในวันนี้แต่ไม่เท่ากับความเจ็บปวดในใจที่แล่น

  • ท่านคะ ทำแบบนี้เห็นทีจะหลงรัก   ท่านคะ ทำแบบนี้เห็นทีจะหลงรัก 32

    เมื่อมาถึงสำนักงาน เจษฎาและลัลน์ช่วยกันหิ้วทลายมะพร้าวที่ได้มาเป็นของฝากจากลูกความซึ่งเต็มท้ายรถเข้าไปในออฟฟิศอย่างทุลักทุเล ทลายหนึ่งน้ำหนักไม่ใช่น้อยสุดท้ายเจษฎาต้องเป็นคนแบกขึ้นห้องมาแต่เพียงฝ่ายเดียว“วันนี้สำนักงานเราแจกมะพร้าวกันหรือคะพี่เจษ?” เสียงเนตรนภาแซวพลางหัวเราะเมื่อเห็นเจ้าของสำนักงานขนมะพร้าวมาหลายลูก“ของฝากจากลูกความครับ ช่วยนำกลับบ้านไปรับประทานตอบแทนที่ผมคนนี้ต้องไปลำบากแลกด้วยหยาดเหงื่อของผมมา” เจษฎาเอ่ยอย่างหยอกเย้าตาเปล่งประกายอย่างคนเจ้าเล่ห์“แหมๆ พูดเหมือนตัวเองไปปลูกไปสอยมางั้นแหละ” กุลธิดาอดถากถางหนุ่มรุ่นน้องที่เสนอขายอย่างเกินหน้าเกินตาราวกับเป็นมะพร้าวในสวนตัวเองอย่างไรอย่างนั้น ทุกวันนี้เห็นกะล่อนเสนอขายตัวเองไม่ว่างเว้นเช่นเดียวกัน แต่ดูเหมือนน้องชายคนนี้มันจะหมาหยอกไก่ไปอย่างนั้น“โห่พี่กวางว่าไปนั่น ถึงไม่ได้ลงแรงเองก็เหมือนอยู่ผมอุตส่าห์พาลูกรักไปลุยถนนลูกรังมาเชียวนะพี่ ตอนนี้ลูกผมสภาพมอมแมมหมดแล้ว” เจษฎาโอดครวญถึงความยากลำบากในการได้มะพร้าวในครั้งนี้ เขารู้สึกเจ็บปวดใจเล็กน้อยเมื่อเห็นสภาพลูกรักที่เปื้อนฝุ่นจนรถสีขาวกลายเป็นสีแดงทั้งคัน!“พี

  • ท่านคะ ทำแบบนี้เห็นทีจะหลงรัก   ท่านคะ ทำแบบนี้เห็นทีจะหลงรัก 31

    รถหรูสีดำตัวซีเคร็ทเคลื่อนตัวเข้ามาจอดอย่างนุ่มนวลหน้าตึกสำนักงาน เสียงเครื่องยนต์เงียบสนิทแทบไม่ได้ยินบ่งบอกได้ถึงประสิทธิภาพสมราคาที่หลักร้อยล้าน ทำให้เป็นที่สะดุดตาแก่ผู้คนที่เดินผ่านไปผ่านมาแถวนั้นให้ดึงดูดสายตาว่าใครจะลงมากจากรถหรูคันดังกล่าว“หนูบอกแล้วไงคะว่าให้จอดแค่หัวมุมพอ ดูสิทีนี้คนมองกันให้ควั่กเลย” หญิงสาวตวัดตามองชายหนุ่มทำทีเป็นทองไม่รู้ร้อน อ้างว่าไม่อยากให้เธอเดินไกลกลัวว่าเธอจะเดินไม่ไหวข้ออ้างสารพัด“หนูจะไปอายสายตาคนอื่นทำไม หรือจะไปฝึกงานที่ห้องพักพี่ดีคะ” เสียงทุ้มเอ่ยหยอกเย้าคนตัวเล็กข้างกายที่เขินอายจนไม่กล้าลงจากรถไป“พูดอะไรก็ไม่รู้ ตั้งใจทำงานนะคะขอให้งานวันนี้ราบรื่นเป็นไปได้ด้วย สวัสดีค่ะ” ลัลน์พูดจนลิ้นแทบพันกันเขาช่างทำให้เธอเขินอายได้ทุกทีที่อยู่ด้วยกัน ก่อนจะยกมือไหว้สวัสดีเอ่ยลาเขาอย่าลุกลี้ลุกลน“หนูคะ!” ไม่ว่าเปล่าแขนแกร่งสอดเข้ามาโอบรั้งเอวคอดก่อนจะฉุดหญิงสาวเข้ามาหาตน จมูกโด่งเป็นสันคลอเคลียตามใบหน้าหญิงสาวที่แม้แก้มเธอจะยังตอบอยู่แต่ก็ใบหน้าดูมีชีวิตชีวาสดใสดังที่เธอเป็น ก่อนจะเอียงหน้าเข้าหาเบาๆ ปลายจมูกโด่งของเขาแตะแช่ลงที่แก้มเนียนของเธอ

  • ท่านคะ ทำแบบนี้เห็นทีจะหลงรัก   ท่านคะ ทำแบบนี้เห็นทีจะหลงรัก 30

    ภายในรถหรูที่เงียบสงัดชายหญิงสองคนในรถต่างไม่พูดไม่จาไม่มีบทสนทนาระหว่างกัน เสียงดนตรีสากลรักหวานแหววเปิดคลอในรถอย่างแผ่วเบาเพื่อสร้างบรรยากาศให้โรแมนติก แต่ทว่าดูเหมือนจะไม่ได้ช่วยอะไรเลยเมื่อลัลน์นั่งเงียบกริบดวงหน้าหวานหันหน้าออกไปทางหน้าต่าง เผยให้เห็นเสี้ยวหน้าที่ดูอิดโรยเล็กน้อย กลับกันชายหนุ่มข้างกายกลับสดชื่นกระปรี่กระเป่าราวกับได้พักผ่อนอย่างเต็มที่ คิณณ์เหลือบตามองร่างบางยกยิ้มมุมปากเล็กน้อยอย่างเอ็นดู“หนูจะไม่พูดอะไรกับพี่หน่อยหรือคะ” เสียงทุ้มน่าฟังเอ่ยสัพยอกหญิงสาวที่ตอนนี้ตวัดค้อนวงโตส่งให้เขา ตอนเช้าเขาอุตส่าห์รีดผ้าเตรียมชุดให้คนตัวเล็กก่อนจะปลุกให้ตื่นมาอาบน้ำเขาบริการเธอดีขนาดนี้เธอยังคงแง่งอนไม่พูดไม่จากับเขา ถึงแม้จะคิดเช่นนั้นชายหนุ่มก็ยังทำหน้าระรื่นพอใจลัลน์หันหน้ามามองคนหน้าไม่อายที่กำลังขับรถอยู่อย่างสบายใจไม่ได้สำนึกในการกระทำของตัวเองแม้แต่น้อย ใต้ตาคล้ำใบหน้าอิดโรยราวกับคนอดนอน ร่างเล็กไม่ตอบคำถามของเขาก่อนจะเบนหน้าหนีใบหน้าหล่อเหลามองวิวเดิมๆข้างทางเพื่อระงับโทสะนั้นแทนทั้งที่เมื่อคืนสัญญาว่าไว้เป็นมั่นเป็นเหมาะว่าจะหยุดรังแกเธอ แต่เขาก็ขอต่อเวลายัง

สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status