LOGINShare
ท่านคะ ทำแบบนี้เห็นทีจะหลงรัก 10
Last Updated:
2024-11-27 14:01:15ท่ามกลางท้องฟ้าดำมืดอึมครึมไร้แสงจันทรา สายฝนที่โหมกระหน่ำ ส่งผลต่อทัศนวิสัยในการมองเห็นทาง มีเพียงแสงไฟตลอดสองข้างทางที่พอให้ความสว่างในยามราตรีนี้ได้ แต่ก็ไม่อาจทำให้รถหรูของชายหนุ่มขับเคลื่อนไปได้ไวมากนัก ภายในมีเสียงเพลงเปิดคลอเบาระหว่างทางพอให้บรรยากาศไม่เงียบเหงาจนเกินไป
"หออยู่แถวไหน" ชายหนุ่มปรายตาหันมาถามหญิงสาวข้างกายที่ตอนนี้จะหนาวจนตัวสั่นงันงก ริมฝีปากอวบอิ่มขบเม้มเข้าหากันจนไม่ปรากฏสีเลือด สองแขนโอบกอดให้ความอบอุ่นตัวเอง คิณณ์จึงเลื่อนมือไปเปิดฮีตเตอร์ให้สาวน้อยคลายความหนาว "อยู่แถวมหาลัย VRB ค่ะ" "อืม อยู่ไกลที่ฝึกงานพอควร" "ยังไม่อยากคืนห้องค่ะ เดี๋ยวต้องไปสอบก่อนทำเรื่องจบด้วย เลยต้องทนนั่งรถไกลสักหน่อยค่ะ" เสียงใสเอ่ยบอกเขา "อืม" เขาครางรับในลำคอ แต่ก็ไม่ได้เอ่ยปากถามหญิงสาวต่อไป "แล้วคุณอยู่แถวไหนหรือคะ" "อยู่แถวนี้นั่นล่ะ" คิณณ์ตอบเธออย่างคลุมเครือ จ้องมองทางข้างหน้าอย่างไม่สนใจหญิงสาว เธอคิดว่าเขาคงอยากมีความเป็นส่วนตัวไม่อยากบอกที่พักให้คนอื่นรู้จึงไม่ได้ถามอะไรชายหนุ่มอีกต่อไป ภายในรถหรูเงียบไร้บทสนทนา หญิงสาวเหลือบมองคิณณ์อย่างอดเสียไม่ได้ ใบหน้าหล่อคมคาย คิ้วหนาเป็นเส้นตรง จมูกโด่งรับกับสันกรามเด่นชัดเป็นรูป ไม่ว่าเขาแสดงอากัปกิริยาอย่างไรทุกท่วงท่าของเขาสง่าผ่าเผยอยู่ตลอดเวลาแม้กระทั่งตอนนี่ที่เขาจะขับรถอยู่ก็ตาม เวลาผ่านไปไม่นานคิณณ์ขับรถเคลื่อนมาจอดถึงหน้าหอพักของลัลน์ฝนก็หยุดตกพอดี ชายหนุ่มท้าวแขนเอนตัวพิงกับพวงมาลัยแล้วจึงเอี้ยวตัวหันมามองคนตัวเล็กที่กำลังตรวจสอบความเรียบร้อยก่อนลงจากรถ กวาดสายตามองใบหน้าพริ้มเพราไล่ลงมายังลำคอระหงพบรอยสีกุหลาบจางๆ ตาคมพลันสว่างวาบลุกโชน หากไม่เพ่งมองดีๆแล้วก็ไม่อาจเห็นได้ "ขอบคุณนะคะ ที่มาส่งลัลน์ รบกวนคุณแย่เลย" เสียงหวานกล่าวขอบคุณผู้ใหญ่ใจดีที่ลำบากมาส่งเธอในวันนี้ พบว่าเขาหันมาจ้องมองเธออยู่ก่อนแล้ว "เดินไหว?" "ไหวค่ะ ฝนก็หยุดตกพอดีด้วย ค่อยๆเดินไปได้ค่ะ" คิณณ์ไม่ตอบ กลับยื่นมือหนาเหมือนต้องการขออะไรเธอสักอย่าง "คะ?" ลัลน์ถามเขาคิณณ์ด้วยน้ำเสียงงุนงง หัวคิ้วขมวดเป็นปมอย่างไม่เข้าใจชายหนุ่ม เขาต้องการอะไรจากเธอ ที่ตัวเธอก็ดูเหมือนว่าจะไม่มีอะไรที่เป็นของเขาเลย หรือว่าเขาจะขอค่าน้ำมันรถที่ขับมาส่งเธอถึงที่นี่ "โทรศัพท์เธอ" ก่อนที่ลัลน์จะคิดฟุ้งซ่านไปไกล คิณณ์จึงเอ่ยปากออกมา "คะ? ขอไปทำไมหรือคะ" ถึงแม้จะเอ่ยปากถามเขาอย่างสงสัยแต่มือบางปลดล็อกโทรศัพท์แล้วยื่นให้เขาชายหนุ่มอย่างง่ายดาย คิณณ์คว้าโทรศัพท์มากดอยู่สักพักจึงยื่นโทรศัพท์คืนลัลน์ไป "เดี๋ยวพรุ่งนี้มารับ" "ค่ะ คะ? ว่ายังไงนะคะ" ลัลน์ส่งเสียงตระหนกอ้าปากค้างสงสัยว่าอะไรเข้าสิงชายหนุ่มคนนี้ถึงจะมารับเธอไปทำงาน ไหนเขาว่ากันว่าท่านคิณณ์ผู้นี้โหดร้ายน่ากลัวไง "บอกว่าพรุ่งนี้มารับไปทำงาน" ชายหนุ่มกล่าวขยายความขึ้นเมื่อเห็นสาวน้อยตรงหน้าทำหน้างงใส่เขา คำตอบของเขาไม่ได้ทำให้เธอคลายความสงสัยไปได้เลย "หนูถามอะไรคุณหน่อยได้ไหมคะ?" "อืม" "ทำไมต้องลำบากจะมารับหนูด้วยคะ?" "ก็บอกแล้วไงว่าฉันอยู่แถวนี้ ถ้าเธอไม่พูดอะไรฉันถือว่าเป็นอันตกลง" ชายหนุ่มพูดรวบรัดตัดบทลัลน์ไม่ให้ปฏิเสธเขาได้ "กะ ก็ได้ค่ะ ขอบคุณอีกครั้งนะคะที่มาส่งหนู" หญิงสาวเอ่ยตอบรับเขาอย่างแผ่วเบา ก่อนที่เธอจะเดินลงจากรถเขาไปเพื่อเข้าห้องพักของตนด้วยหัวใจพลันเต้นแรง ใบหน้าหวานของหญิงสาวเห่อแดงทั้งหน้าลามไปแม้กระทั่งใบหูของเธอ เธอรีบเดินจ้ำอ้าวขึ้นห้องไปอย่างลืมเจ็บข้อเท้าไม่ได้หันไปดูเลยว่าเขาขับรถไปหรือยัง ติ๊ง เสียงข้อความแจ้งเตือนเข้ามาทำให้เธอต้องหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเพื่อตอบกลับ คนส่งก็คงไม่ใช่ใครที่ไหนน่าจะเป็นหนูนาที่คงเป็นห่วงเธอว่ากลับถึงห้องหรือยัง Pkinn: พรุ่งนี้ 7 โมงไปรับ ฝันดีนะเด็กน้อย ลัลน์อ่านข้อความที่เขาส่งมาด้วยหัวใจสั่นไหว ที่เขาขอโทรศัพท์เธอไปเพื่อไปเมมเบอร์และช่องทางติดต่อนี่เอง ทำไมเขาถึงได้เล่นกับใจเธอขนาดนี้ เธอรู้สึกว่าจะหลงเขาขึ้นมาแล้วสิ ความอ่อนโยนของเขาพาให้หัวใจของสาวน้อยไหวสั่น “งื้อออ ท่านคะทำแบบนี้เห็นทีหนูจะหลงรักท่านสิคะ” ใบหน้าลัลน์เปื้อนยิ้มอย่างมีความสุข คืนนี้เธอคงนอนหลับฝันดีในรอบเดือนแน่ๆ รุ่งเช้าพระอาทิตย์ยังไม่ทันฉายแสงสาดส่องได้ทั่วท้อองนภาดี หญิงสาวลุกจากที่นอนอาบน้ำแต่งตัว ใบหน้าหวานแต่งแต้มด้วยเครื่องสำอางเล็กน้อยอย่างน่ารักสมวัย ดวงตาสดใสเปล่งประกายอย่างระยิบระยับภายใต้กรอบแว่นสีชมพูโรสโกลด์ ใจจดจ่อรอคิณณ์มารับตามคำสัญญา Pkinn: รออยู่หน้าหอ เมื่อเห็นข้อความลัลน์หัวใจพองโตสะพายกระเป๋ารีบเดินลงไปหาสารถีกิตติมศักดิ์ที่กำลังจอดรถรอเธออยู่เกรงว่าเขาจะรอเธอนาน หญิงสาวเดินลงมาหน้าหอพลางมองหารถของคิณณ์แต่เธอเห็นเพียงรถลัมโบกินีร์สีดำสะดุดตาเท่านั้นที่จอดหน้าหอเธอ ซึ่งเธอก็ไม่แน่ใจว่าใช่รถของคิณณ์หรือไม่ ถึงแม้เมื่อวานเธอจะนั่งรถเขากลับมาแต่ใช่ว่าเธอจะเห็นรถของเขาด้วยในขณะนั้นก็เป็นเวลาดึกมากแล้วประกอบกับไฟหน้าหอของเธอก็ไม่ได้สว่างพอที่จะทำให้เธอเห็นรถเขาชัดขนาดนั้น หญิงสาวยืนงงไม่กี่อึดใจ คิณณ์เปิดประตูรถเดินมาหาเธอ วันนี้เขาก็ยังหล่อเหลาคมคายเฉกเช่นวันที่เธอเจอกับเขาในวันแรก ชายหนุ่มยืนพิงรถรอเธอ เส้นผมหนาถูกเซตจัดทรงเป็นอย่างดีเข้ากับสูทสีดำขลับที่ตัดเย็บอย่างพิถีพิถัน ด้านในสวมใส่เสื้อเชิ้ตผูกเนคไทสีเทาเข้มอย่างประณีต สวมรองเท้าหนังสีดำวาววับ ชายหนุ่มดูเหมือนนายแบบนิตยสารขายรถมากกว่าที่จะเป็นผู้พิพากษาเสียอีก "สวัสดีค่ะ" ลัลน์เดินตรงไปหาเขาที่รถเอ่ยทักทายสวัสดีเขาอย่างมีมารยาท "อืม ขึ้นรถเถอะ" หนุ่มสาวต่างเปิดประตูขึ้นรถนั่งประจำตำแหน่งของตนเองก่อนที่รถจะออกตัวขับเคลื่อนไปตามท้องถนนมุ่งหน้าไปยังสำนักงาน "ข้อเท้าเป็นยังไงบ้าง" เสียงเข้มถามไถ่ร่างอรชรด้วยน้ำเสียงราบเรียบ "ไม่เป็นอะไรมากค่ะ ลัลน์ทายาแล้วก็พันผ้ารัดข้อเท้าแล้วค่ะ" เธอก้มหน้าตอบ "กินอะไรมารึยัง?" "ปกติหนูไม่ค่อยทานข้าวเช้าค่ะ ท่านล่ะคะทานหรือยัง" "พี่!" คิณณ์พูดสวนเธอทันควัน “พี่?” หญิงสาวทวนคำชายหนุมอย่างงุนงนก่อนที่จะนึกขึ้นได้ว่าเขากำชับให้เธอเรียกเขาว่าพี่ เธอก็กลัวเผลอหลุดเรียกที่ไหนเกรงว่าจะไม่ดี “หนูว่าที่คุณตอบมาไม่ใช่สาระสำคัญของคำถามหนูนะคะ” เธอยังคงดื้อรั้นไม่เรียกเขาว่าพี่เหมือนเดิม “อืม ดื่มกาแฟมาแล้ว แล้วทำไมไม่กินข้าว” “เพราะตื่นเช้าแล้วไม่อยากเสียเวลาหาอะไรทานค่ะ เป็นแบบนี้มาตั้งแต่เรียนปี 1 แล้วทุกวันนี้เลยติดเป็นนิสัยไม่ทานอะไรตอนเช้าค่ะ” ลัลน์เอ่ยปากชี้แจงถึงเหตุผลให้เขาฟัง “ต่อแต่นี้ไปกินซะห้ามอดมื้อเช้าอีก แซนด์วิชที่หลังรถฉันเอามาเผื่อเธอ เอื้อมหยิบถึงไหม” “ดะ ได้ค่ะ ขอบคุณมากนะคะ” เสียงแผ่วเบาขานรับเขาอย่างขวยเขินในความเอาใจใส่ของเขา ถึงแม้ภายนอกชายหนุ่มจะดูเย็นชาแต่ก็แฝงด้วยความอบอุ่นในความเอาใจใส่ช่างสังเกตของเขา คิณณ์เห็นลัลล์มีท่าทีเงอะงะเชื่องช้าจึงตบไฟเลี้ยวส่งสัญญาณเลี้ยวจอดชิดไหล่ทาง หลังจากนั้นเอี้ยวตัวไปด้านหลังรถหยิบแซนด์วิชพร้อมนมให้เธอ ในจังหวะเดียวกันนั้นเองหญิงสาวปลดเข็มขัดนิรภัยเอื้อมตัวมาด้านหลังเช่นกัน ด้วยเหตุนี้ริมฝีปากทั้งสองจึงประกบจูบกันอย่างไม่ตั้งใจ หญิงสาวสะดุ้งตัวโยนเมื่อเธอเผลอไปจูบปากเขาอย่างไม่ตั้งใจขณะกำลังถอยออก คิณณ์โน้มคอหญิงสาวเข้ามาจูบบดคลึงขบเม้มริมฝีปากอย่างแผ่วเบา ลิ้นร้อนกวาดเข้ามาในโพรงปากหวานอย่างสำรวจ ดูดกลืนแลกเปลี่ยนน้ำลายกับเธอจนเกิดเสียงดังจ๊วบจ๊าบ ลัลน์หลับตาพริ้มเผยอปากรับจุมพิตอันแสนหวานพาหวามไหวในทรวงอก แหงนหน้ารับตามฝ่ามือใหญ่ที่กุมท้ายทอยเธอให้รับการจูบของเขา มือบางพลันโอบกอดลำคอหนาไว้อย่างแนบแน่น ลิ้นน้อยของเธอตอบรับริ้นร้อนที่เข้ามารัดรึงอย่างหยอกเอิน เมื่อลัลน์ถูกจูบราวกับจะพรากลมหายใจเธอไปก่อนที่จะหมดลมชายหนุ่มถอนริมฝีปากออกไปอย่างอ้อยอิ่ง ดวงตาคมมองใบหน้าแดงระเรื่อของคนตัวเล็กอย่างเอ็นดู มือหนาเลื่อนมือจับปอยผมของลัลน์ที่ตกลงมาปรกหน้าแล้วจึงทัดผมไปด้านหลังของเธออย่างอ่อนโยน หญิงสาวลืมโตขึ้นสบเข้ากับสายตาอันแสนอบอุ่น เธอหลบสายตาเบนหน้ามองข้างทางอย่างเขินอาย คิณณ์ยิ่งเห็นหญิงสาวเขินอายชายหนุ่มยิ่งหยอกเย้ากดปลายจมูกโด่งของตนลงบนพวงแก้มใสที่ตอนนี้เห่อร้อนเป็นสีแดงของลัลน์ที่ดูเหมือนว่าตอนนี้จะแดงไปทั่วทั้งตัว “อ๊ะ คะ คุณอย่าค่ะ” ลัลน์ผลักไหล่หนาออกห่างจากตน ก้มหน้างุดอย่างไม่รู้ว่าจะทำตัวเช่นไร “กินซะ” เขาเอื้อมหยิบแซนด์วิชและนมมาให้เธอ ลัลน์รับมาอย่างปฏิเสธไม่ได้ก่อนที่จะละเลียดชิมอย่างช้าๆ ชายหนุ่มไม่อยากให้สาวน้อยรู้สึกตื่นตกใจเกินไปเมื่อเห็นเธอกินแซนด์วิชที่เขาเตรียมมาจึงขับรถออกไปตามท้องถนนเพื่อไปส่งหญิงสาวยังที่ฝึกงาน ภายในรถยังคงเงียบกริบคงมีแต่เสียงแอร์ของรถที่ดังอย่างแผ่วเบาคลอเค้าไปกับเสียงเพลง แต่หนุ่มสาวในรถกลับไม่สนทนาสิ่งใดต่อกัน “จะ จอดตรงปากทางนี่แหละค่ะ สำนักงานอยู่ใกล้ปากทางเดี๋ยวหนูเดินไปเองได้ค่ะ ขอบคุณที่มาส่งนะคะ” ลัลน์พูดรัวลิ้นแทบพลันกันกล่าวจบจึงกระวีกระวาดเปิดประตูรถลงไป ชายหนุ่มคว้าแขนรั้งเธอเอาไว้ก่อนที่จะเอ่ยประโยคบอกหญิงสาว “ตั้งใจฝึกงาน ตอนเย็นเดี๋ยวพี่มารับนะ”Related chapters
ท่านคะ ทำแบบนี้เห็นทีจะหลงรัก ท่านคะ ทำแบบนี้เห็นทีจะหลงรัก 11
หญิงสาวลงจากรถหรูเดินไปตามทางอย่างงุนงง เธอไม่ได้ตาฝาดไปใช่ไหมที่เขาส่งยิ้มอ่อนโยนมาให้เธอ หญิงสาวยังคงไม่อยากเชื่อสายตาของตนเมื่อเสือยิ้มยากอย่างคิณณ์ส่งยิ้มมาให้เธอลัลน์เดินไปเรื่อยๆจนกระทั่งถึงตึกสำนักงาน แต่ดูเหมือนว่าเธอจะมาเช้าเกินไปยังคงไม่มีใครมาไขกุญแจเปิดประตูให้เธอ หญิงสาวหย่อนตัวนั่งลงบนเก้าอี้รอพี่ๆมาทำงาน คำถามมากมายผุดพรายเข้ามาในหัวสรุปแล้วคิณณ์จีบเธอใช่หรือไม่ เพียงแต่เขาไม่ได้เอ่ยปากเธอจึงไม่กล้าคิดความสัมพันธ์นี้ไปไกล ไม่ว่าจะฐานะทางสังคมหรือหน้าตาเธอนั้นก็ไม่ควรกันกับเขา ก่อนที่เธอจะคิดฟุ้งซ่านไปไกลกว่านี้ลัลน์เอามือตบแก้มสองข้างเบาๆ เรียกสติของตนให้อยู่กับความเป็นจริงในปัจจุบัน"น้องลัลน์มาเช้าจังเลยคะวันนี้หรือเมื่อคืนนี้นอนไม่หลับกลุ้มใจอยากเปลี่ยนสำนักงานแล้ว" หญิงสาวรุ่นพี่ในสำนักงานเอ่ยสัพยอกนักศึกษาสาวตรงหน้า"พี่นกก็เย้าหนูไปเมื่อคืนลัลน์นอนหลับสบายดีค่ะเลยตื่นเช้า ไม่รู้ว่าจะทำอะไรเลยมาสำนักงานเลยค่ะ" ลัลน์เอ่ยตอบเนตรนภาอย่างกลั้วหัวเราะในความช่างหยอกของพี่เขา ทำให้เธอไม่รู้สึกเกร็งและกดดันมากนัก"อ่ะนี่ ลองเอาสำนวนไปอ่านก่อนว่าเขาร่างฟ้องกันยังไง ใช
Last Updated : 2024-11-28ท่านคะ ทำแบบนี้เห็นทีจะหลงรัก ท่านคะ ทำแบบนี้เห็นทีจะหลงรัก 12
ลัลน์จ้องมองชายหนุ่มที่กำลังง่วนอยู่กับการทำอาหาร แขนเสื้อถูกพับอย่างเรียบร้อยอวดแขนแกร่ง เส้นเลือดที่แขนเปล่งชัดอย่างน่าหลงใหลซึ่งในยามปกติแล้วถูกปกปิดอยู่ภายใต้ชุดครุยผู้พิพากษาหรือสูทของเขาที่บดบังมัดกล้ามคงน้อยคนนักที่จะได้เห็นคิณณ์ในลุคนี้หญิงสาวรู้สึกเปลือกตาหนัก ความง่วงงุนกำลังเข้าจู่โจมลัลน์ วันทั้งวันเธอแทบจะไม่ได้พักส่งผลให้ข้อเท้าเธอระบมอักเสบ ปกติแล้วเธอก็ไม่ใช่คนแข็งแรงอะไรนัก ค่อนข้างติดไปทางขี้โรคด้วยซ้ำ เมื่ออุณหภูมิเย็นกระจายไปทั่วห้อง เสียงมีดกระทบเขียงดังขึ้นแผ่วเบาอย่างเป็นจังหวะ เป็นเหตุให้กล่อมหญิงสาวให้เข้าสู่ห้วงนิทราอย่างไม่อาจฝืนได้อีกต่อไปคิณณ์เงยหน้าจากการเตรียมอาหารหันไปมองเจ้าของห้องอย่างเป็นห่วง กลับพบว่าร่างบางกำลังนอนหลับปุ๋ยอย่างน่าเอ็นดูอยู่บนโซฟา ชายหนุ่มล้างมือแล้วจึงเดินไปห่มผ้าให้สาวน้อยที่หลับไปไม่รู้เรื่องรู้ราวเจ้าของนัยน์ตาสีดำเข้มจดจ้องใบหน้าหวานที่หลับตาพริ้มมีความสุขในห้วงแห่งความฝัน ท้องนิ้วสากลูบไล้ตามกรอบหน้าเล็กก่อนที่จะหยุดลงตรงปากกระจับอวบอิ่มสีแดง ลูบไล้ริมฝีปากเธออย่างหลงใหล ลมหายใจร้อนกระทบหลังมือของเขาจนรู้สึกได้ คิณณ์ท
Last Updated : 2024-11-29ท่านคะ ทำแบบนี้เห็นทีจะหลงรัก ท่านคะ ทำแบบนี้เห็นทีจะหลงรัก 13
ลัลน์กับกุลธิดามาถึงศาลก็เป็นเวลาบ่ายโมงแล้ว พระอาทิตย์กำลังขึ้นตรงหัวแผ่กระจายความร้อนไปทั่วทุกอณูจนแสบร้อนผิวไปตามๆ กัน หญิงสาวถือเอกสารสำนวนเดินตามกุลธิดาเข้าศาลไป"ลัลน์พี่ฝากไปเลื่อนคดีของเจษที่บัลลังก์ 3 ของท่านณรงค์ให้พี่ที เอาสมุดนัดพี่ไปลงวันให้พี่ด้วยนะ" กุลธิดาไหว้วานพร้อมยื่นเอกสารมาให้เธอเสร็จสรรพก่อนจะเดินจากไปไม่ให้ลัลน์ทักท้วงอันใดได้อีก เสียงข้อความโทรศัพท์แจ้งเตือนขึ้นมา Pkinn: ลุกขึ้นมากินข้าวหรือยัง?หาใช่คนอื่นคนไกลที่ไหนแต่เป็นคนที่เธอพยายามหลบหน้าอยู่ในตอนนี้ส่งข้อความมา ไม่ใช่ว่าเขาเป็นคนกีดกันเธอเองรึไงเธอถึงต้องทำตัวแบบนี้กับเขาไม่กี่อึดใจหญิงสาวนั่งทำใจได้แล้ว สูดลมหายใจเข้าหนักๆ ไม่เข้าไปตอบข้อความของเขา เขากับเธอต่างกันเกินไปเขาเป็นถึงผู้พิพากษาจะมาสนใจเด็กกะโปโลอย่างเธอทำไมกัน สู้คบกับผู้พิพากษาด้วยกันจะไม่สมฐานะกว่ากันหรือเมื่อลัลน์ทำใจได้แล้วจึงนั่งตรวจเช็คเอกสารที่จะต้องยื่นเซ็นเอกสารตรวจสอบความเรียบร้อยก่อนที่จะทำการยื่นเอกสาร"หู้ยย ท่านนันท์วันนี้ไปทานข้าวกับท่านคิณณ์มาหรือคะ อย่าบอกนะคะว่าคบกันแล้ว" เสียงวีดว้ายดังขึ้นทางด้านหลังเธอ บทสนท
Last Updated : 2024-12-01ท่านคะ ทำแบบนี้เห็นทีจะหลงรัก ท่านคะ ทำแบบนี้เห็นทีจะหลงรัก 14
เวลายามเย็นท้องฟ้าปรากฏริ้วสีส้มเป็นสัญญาณว่าเวลานี้เป็นเวลาเย็นที่พระอาทิตย์จะลับขอบฟ้าเข้าสู่ช่วงค่ำมืด เสียงโทรศัพท์เรียกเข้าสั่นอย่างต่อเนื่องหลายสาย แต่ก็ไม่อาจทำให้ลัลน์ตื่นขึ้นมาได้เลยจนเสียงโทรศัพท์เงียบเสียงลงไป ไม่อาจรู้ได้ว่าปลายสายที่โทรเข้าหาหญิงสาวอาจจะถอดใจไปเสียแล้วก็เป็นได้ เวลาผ่านไปได้ไม่นานท้องฟ้ามืดเป็นเวลา 6 โมงกว่าเสียงเคาะประตูระรัวแรงสั่นไหว ทำให้ลัลน์ซึ่งนอนอยู่บนโซฟาใกล้ประตูห้องสะดุ้งโหยงอย่างตกใจ หัวใจเต้นสั่นระรัว ไม่รู้ว่าบุคคลใดกระทำอุกอาจเช่นนี้ เสียงบานประตูสั่นไหวจนเธอไม่กล้าเปิดประตูให้คนแปลกหน้า "ไม่ทราบว่าใครคะ?" เสียงแหบสั่นเครือตะโกนถามบานประตูออกไปยังคนบุกรุกให้แจ้งชื่อมา "ทำไมรับโทรศัพท์ฉันห่ะลัลน์ เปิดประตูเดี๋ยวนี้!" คิณณ์ตวาดกร้าวอย่างเกรี้ยวกราด เขาไม่เคยรู้สึกควบคุมอารมณ์ไม่ได้เช่นนี้มาก่อน เสียงทุ้มอันแสนคุ้นเคยทำให้หัวใจสาวน้อยลิงโลดเต้นรัวเมื่อเขามาหาเธอถึงห้อง "ค่ะๆ จะรีบเปิดเดี๋ยวนี้ค่ะ" ด้วยความเกรงใจข้างห้องกลัวว่าเขาจะลุกขึ้นมาตวาดใส่ จึงรีบกุลีกุจอเปิดประตูห้องอย่างเสียไม่ได้ ใบหน้าถมึงทึงของชายหนุ่มเมื่อเจ้าของห้องเปิ
Last Updated : 2024-12-01ท่านคะ ทำแบบนี้เห็นทีจะหลงรัก ท่านคะ ทำแบบนี้เห็นทีจะหลงรัก 15 Nc18+
"หนู พี่ขอได้ไหมคะ"เสียงกระซิบแหบพร่าก่อนจะงับใบหูหญิงสาวอย่างแผ่วเบาพร้อมลมหายใจอุ่นร้อนหยอกเย้าสาวน้อยที่ตอนนี้ตัวสั่นระริกอยู่ในอ้อมแขนเขา ปลายจมูกโด่งเป็นสันค่อยๆจรดลงบนพวงแก้มใส สูดดมกลิ่นหอมหวานเฉพาะตัวของหญิงสาวกระตุ้นเร้าอารมณ์เขาให้พุ่งทะยาน ริมฝีปากหยักคลอเคลียไล่ตามตามซอกคอ สร้างความกระสันไปทั่วสรรพางค์กายเรียวปากหยักประกบลงบนปากกระจับกดจูบบดเบียดให้เธอเปิดปากกว้าง ลิ้นยาวตวัดลิ้นส่งเข้ามาในโพรงปากหญิงสาว บดขยี้ปากนุ่มหยุ่นอย่างร้อนแรง ดูดลิ้นสาวน้อยไร้ประสบการณ์เข้ามาในปากแล้วดูดดึงลิ้นน้อยอย่างแนบแน่น จูบของเขาเร่าร้อนราวกับเปลวไฟที่เผาผลาญร่างกายเธอให้ลุกโชนหน้าท้องแบนราบถูไถกับลอนหน้าท้องเป็นมัดของเขารู้สึกได้อย่างเด่นชัดถึงแม้จะมีเสื้อขวางกั้นการสัมผัสนี้ ร่างกายบดเบียดแนบชิดแม้แต่อากาศก็ไม่อาจลอดผ่านเข้ามาได้ ร่างกายสาวสั่นระริกราวกับลูกนกในอ้อมแขนของเขาคิณณ์ช้อนร่างเล็กขึ้นแนบอก ริมฝีปากยังคงดูดดื่มหาความหวานไม่ผละออก เดินตรงดิ่งไปที่เตียงกว้างเพียงพอสำหรับกิจกรรมอันร้อนแรงที่จะเกิดขึ้นต่อไปนี้ บัั้นท้ายกลมกลึงสัมผัสเตียงนอนเอนหลังราบไปกับเตียงตามแรงผลักของช
Last Updated : 2024-12-02ท่านคะ ทำแบบนี้เห็นทีจะหลงรัก ท่านคะ ทำแบบนี้เห็นทีจะหลงรัก 16 Nc25+
ลัลน์นัยน์ตาเบิกโพลงแทบถลนกับความใหญ่โตของเขา ถึงแม้ว่าเธอจะไม่ได้เห็นมันครั้งแรกแต่ตอนนั้นแสงไฟสลัวภายในห้องน้ำผับ ทำให้เธอไม่อาจเห็นขนาดลำเอ็นของเขาได้อย่างชัดเจน ในตอนนั้นเธอว่ามันมีขนาดใหญ่กว่าข้อมือเธอ เพียงแค่นั้นเธอก็ตกใจมากพอแล้วแต่ในวันนี้เธอได้เห็นมันอีกครั้ง!!!ลำเอ็นเขื่องใหญ่โตน้ำใสซึมเต็มปลายลำลึงค์สีเข้มในมือเล็กผงกหัวให้ราวกับทักทาย หญิงสาวใบหน้าเหยเกจ้องมองด้วยสีหน้าหวาดหวั่นเกรงว่าเจ้าสิ่งนี้คงไม่อาจเข้ามาในตัวเธอได้เป็นแน่"น้องชายพี่หนาวต้องการความอบอุ่น หนูพอจะช่วยคลายหนาวให้น้องชายพี่ได้ไหมคะ" ชายร่างใหญ่กำยำกลับส่งสายตาอ้อนวอนจนเธอสงสาร แต่ใจเธอหวาดหวั่นท่อนเหล็กที่แข็งชูชันอยู่ในมือเธอตอนนี้ยิ่งนักขณะหญิงสาวตกอยู่ในภวังค์ความคิด คิณณ์รูดซิปถอดกระโปรงผ่านขาเรียว ร่างกายขาวผ่องเนียนละเอียดสู่แสงไฟพลันปรากฏสู่สายตา เอวบางคอดรับสะโพกผายอวบอิ่ม ชายหนุ่มกลืนน้ำลายอย่างกระหายเมื่อเห็นเรือนร่างอันงดงามของเธอร่างกำยำคร่อมร่างสาวน้อยไร้ประสบการณ์ ร่างกายสั่นเทาราวกับลูกกวางพบราชสีห์จ้องเขมือบ มือหนาเลื่อนบีบบั้นท้ายกลมกลึงอย่างอดใจไม่ไหว ก่อนขายาวของคิณณ์แทรกตัวเข
Last Updated : 2024-12-03ท่านคะ ทำแบบนี้เห็นทีจะหลงรัก ท่านคะ ทำแบบนี้เห็นทีจะหลงรัก 17
"ใครบอกจะทำรอบเดียว?" ท่อนเอ็นหนาในกายจากที่สิ้นฤทธิ์ บัดนี้พองขยายคับแน่นช่องคลอดหญิงสาวพร้อมออกรบสู้ศึกอีกครั้ง"อ๊ะ หนูไม่ไหวแล้วมันเจ็บ""สัญญาจะทำเบาๆ"คิณณ์จับร่างบางพลิกคว่ำ มือเลื่อนจับสะโพกหญิงสาวตั้งขาชันขึ้น ค่อยๆบดเบียดลำเอ็นเขื่องจนสุดโคนกระทุ้งจูบปากมดลูกเบาๆ แต่ทำเอาเธอสมองโพลนดวงตาพร่ามัว รู้สึกจุกแน่นท้องน้อยยิ่งกว่าท่าก่อนหน้านี้ ร่างกายของเขาร้อนพราวราวกับเป็นไข้ จับดวงหน้าหวานเย้ายวนมาประกบจูบปลุกเร้าอารมณ์เธอให้ลุกเป็นไฟอีกครั้ง"ลัลน์เธอแน่นมาก" โพรงเนื้อสาวนุ่มตอดรัดแก่นกายชายหนุ่มราวกับไม่ให้ถอดลำลึงค์ออกจากดอกไม้งาม เส้นความอดทนขัดผึงลง คิณณ์ถอดถอนลำกายเกือบสุดปลายก่อนกระแทกสะโพกสอบเข้ามาอย่างรวดเร็ว สองมือจับสะโพกผายอวบอิ่มตรึงไว้มั่น รองรับแรงเสน่หาที่กำลังซอยดุ้นเนื้อเข้าออกราวกับตอกเสาเข็มพลั่บ พลั่บ พลั่บเสียงการร่วมสังวาสดังลั่นภายในห้องเล็กอีกครั้ง ความเสียวเกินบรรยายแผดเผาหญิงสาวให้จมอยู่กับไฟเสน่หาที่เขาเป็นคนจุดเติมเชื้อเพลิงให้โหมกระหน่ำสะโพกสอบยังคงโหมกระแทกเข้ามาไม่หยุดยั้งเมื่อความต้องการจะขีดสุดลืมสัญญาครั้งก่อนจะเริ่มเพลิงสวาทบทใหม่
Last Updated : 2024-12-03ท่านคะ ทำแบบนี้เห็นทีจะหลงรัก ท่านคะ ทำแบบนี้เห็นทีจะหลงรัก 18
ร่างบางลุกขึ้นเดินเชื่องช้าด้วยยังเจ็บระบมกลางกาย เมื่อคว้าผ้าขนหนูได้จึงค่อยๆเดินนวยนาดไปยังห้องน้ำ ตอนนี้เธอรู้สึกเหนียวตัวเป็นยิ่งนัก ตั้งแต่กลับมาจากสำนักงานเธอยังไม่ได้อาบน้ำไหนตกเย็นมาเธอมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกับเขาอีกยิ่งทำให้ร่างกายเหนื่อยล้าลัลน์ดึงผมยาวที่ตอนนี้ยุ่งเหยิงจากการโรมรันทำกิจกรรมบนเตียงมือบางเอื้อมหยิบกิ๊บหนีบผมมาหนีบให้อยู่ทรงสะดวกต่อการอาบน้ำ มือเล็กเปิดฝักบัวความเย็นจากน้ำที่ไหลลงมาทำให้หญิงสาวรู้สึกครั่นเนื้อครั่นตัวราวกับจับไข้มากกว่าสบายตัวอย่างที่ควรจะเป็น“ว้าย พี่คิณณ์คะรบกวนพี่ออกไปก่อนหนูโป๊อยู่” คิณณ์เปิดประตูห้องน้ำเข้ามาด้วยร่างกายเปลือยเปล่า ร่างกายกำยำที่ในปกติแล้วซ่อนอยู่ภายใต้ชุดทำงานตลอดทั้งวัน กล้ามเนื้อหน้าอกแน่นตึงเป็นลอนใหญ่ชัดเจน นูนขึ้นอย่างสมส่วนราวกับถูกแกะสลักด้วยมือของประติมากร ไหล่กว้างและลำแขนที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามส่งออร่าของความแข็งแกร่งที่ยากจะละสายตา “ขนาดนี้แล้วยังอายอะไรอีก” ชายหนุ่มหาได้ฟังคำทัดทานไม่ กลับสาวขายาวก้าวเข้ามายิ่งเห็นกล้ามเนื้อหน้าท้องที่เรียงตัวกันเป็นแผงชัดเจน ไล่ลงมาสู่หน้าท้องทรงตัววีที่เด่นชัด ร่องกล้ามเ
Last Updated : 2024-12-03
Latest chapter
ท่านคะ ทำแบบนี้เห็นทีจะหลงรัก ท่านคะ ทำแบบนี้เห็นทีจะหลงรัก 28 Nc25+
“พร้อมจะเป็นเมียพี่รึยังครับ?” เสียงทุ้มเสียงแตกพร่าตามความต้องการที่ดูเหมือนจะพุ่งทะยานสูงยิ่งขึ้น สายตาคมจับจ้องใบหน้าหวานหยาดเยิ้มพลางปลดเปลื้องเสื้อผ้าของตนให้พ้นทาง ท่อนเอ็นลำใหญ่ดีดผึงออกมาชี้หน้าประกาศศักดาตน ลัลน์เบิกตาโพลงกลืนน้ำลายดังเอื้อกจ้องมองลำเอ็นเขาที่ชี้หน้าเธออย่างหวาดหวั่น ถึงแม้ว่าครั้งนี้จะไม่ใช่ครั้งแรกของเธอแต่เมื่อมองขนาดของมันแล้ว ความรู้สึกเจ็บจี๊ดแล่นสู่ปลายประสาททั่วกาย ไม่ว่าจะพบเห็นสักกี่ทีเธอก็ไม่อาจชินกับขนาดใหญ่โตนี้ได้ ชายหนุ่มช้อนตัวอุ้มหญิงสาวไว้แนบอกก่อนจะค่อยๆวางร่างบางลงบนเตียง เมื่อแผ่นหลังบางสัมผัสได้ที่นอนความกลัวในจิตใจแล่นปาดเข้ามาอย่างไม่อาจต้านทาน ถามว่าเธอรักเขาไหม เธอตอบได้ตรงนี้เลยว่าใช่แต่เธอก็กลัวท่อนเอ็นที่ใหญ่ยาวเกินไปเช่นเดียวกัน “หนูยังกลัวมันอยู่อีกเหรอ” คิณณ์ถามกลั้วน้ำเสียงหัวเราะ มองหญิงสาวอย่างเอ็นดูในความขี้ขลาดของเธอ เขายอมให้เธอได้ทุกเรื่องยกเว้นเรื่องนี้ หากเธอร้องขอเขาให้หยุดเขาจะไม่มีวันหยุดทำรักกับเธอเด็ดขาด “มันใหญ่เกินไป” หญิงสาวกลั้นใจตอบเสียงแผ่วเบา เธอไม่ได้เคยเห็นมันครั้งแรกอี
ท่านคะ ทำแบบนี้เห็นทีจะหลงรัก ท่านคะ ทำแบบนี้เห็นทีจะหลงรัก 27 Nc18+
หลังจากงอนอยู่นาน นางเอกก็รู้สึกเหนื่อยเกินจะทนต่อความพยายามของชายหนุ่มที่ยืนโน้มน้าวอย่างไม่หยุดหย่อน ดวงตาอ่อนโยนของเขาที่มองมาเต็มไปด้วยความจริงใจ รอยยิ้มอบอุ่นที่แฝงความรู้สึกผิดค่อยๆ คลายปมในใจของเธอทีละน้อย"ถ้าหนูยังงอนพี่ พี่ง้อหนูจนถึงพรุ่งนี้เช้าได้เลยนะ" ริมฝีปากหนากระตุกยิ้มมุมปากอย่างเจ้าเล่ห์ ราวกับกำลังท้าทายให้เธอลองใจแข็งต่ออีกหน่อย“หนูไม่มีเวลามาฟังพี่ถึงเช้าหรอกนะคะ เพราะพรุ่งนี้หนูต้องไปทำงาน” หญิงสาวถอนหายใจยาวก่อนจะกอดอกหลบสายตา ใบหน้าแดงระเรื่ออย่างเขินอาย“แสดงว่าหนูยอมคืนดีกับพี่แล้วใช่ไหมคนดี” คิณณ์หัวเราะเบาๆอย่างเอ็นดูท่าทีเขินอายของร่างบาง ก่อนจะขยับเข้าไปใกล้จนใบหน้าทั้งสองใกล้กันจนสามารถสัมผัสถึงลมหายใจอุ่นๆของกันและกันได้ “หนูไม่ได้บอกสักคำว่าหนูหายโกรธแล้ว ยังต้องดูพฤติกรรมพี่ไปอีกนาน” ลัลน์เบือนหน้าหนี ใบหน้ายังคงแดงจัดกับการถึงเนื้อถึงตัวของชายหนุ่ม"พี่ขอจับมือหนูได้ใช่ไหมคะ?" คิณณ์พูดพร้อมยื่นมือมาข้างหน้าอย่างไม่รอคำตอบให้เธอปฏิเสธเขา ทันทีที่มือเล็กๆ ของเธอสัมผัสมือใหญ่ของเขา คนตัวโตกว่ากระชับมือแน่นขึ้น ดึงตัวเธอเข้ามาใกล้จนแทบจะได้ยินเส
ท่านคะ ทำแบบนี้เห็นทีจะหลงรัก ท่านคะ ทำแบบนี้เห็นทีจะหลงรัก 26
"ไม่ ออกไปนะบอกให้ออกไปไง!" ลัลน์ไม่อาจกลั้นน้ำตาได้อีกต่อไป ร้องไห้โฮพร้อมตลอดชายหนุ่มที่พยายามจะเข้าห้องเธอ สุดท้ายเมื่อเธอไม่อาจสู้แรงเขาได้จึงทิ้งตัวลงนั่งกับพื้นห้องแสนเย็นเฉียบนี้"ลัลน์ หนูเป็นอะไรหรือเปล่า!" คิณณ์รีบโผตัวเข้ามากอดร่างผอมบางไว้เมื่อเธอทิ้งตัวลงนั่งกองอยู่กับพื้นห้อง"ท่านต้องการอะไรจากหนูอีก ท่านได้ไปหมดทุกอย่างแล้วหนูไม่มีอะไรจะให้ท่านแล้ว ช่วยปล่อยหนูไปจะได้ไหม" หญิงสาวร้องไห้โฮสะบัดตัวออกมาจากอ้อมอกกว้างก็ไม่หลุดพ้น กำปั้นเล็กทุบเขายังระบายความเจ็บปวดในจิตใจแต่ทว่ากลับไร้เรี่ยวแรงคิณณ์ปล่อยให้หญิงสาวถูกอกตัวเองจนพอใจ ร่างเล็กยังคงร้องไห้อย่างหนักน้ำตาเปียกชุ่มไปทั้งเสื้อเชิ้ต เมื่อเห็นว่าแรงทุบอกของตนไม่ทำให้ร่างแกร่งสะทกสะท้านแม้แต่น้อยประกอบกับเรี่ยวแรงของเธอเริ่มหมดลงไปเรื่อยๆ ลัลน์จึงปล่อยให้ตัวเองจมลงในอ้อมกอดที่เธอรู้สึกว่าแสนจะอบอุ่น นึกรังเกียจตัวเองที่ยังคงโหยหาอ้อมกอดนี้ทุกเมื่อเชื่อวัน"หนูเกลียดท่าน เกลียด เกลียดมากด้วย ฮือออ" เสียงของเธอแหบพร่าพูดเบาราวกับกระซิบ แต่ถ้าว่าดังลึกเข้าโสตประสาทของคิณณ์อย่างชัดเจน เสียงของเธอเหมือนลิ่มที่ตอกลงก
ท่านคะ ทำแบบนี้เห็นทีจะหลงรัก ท่านคะ ทำแบบนี้เห็นทีจะหลงรัก 25
ความทรงจำไหลพรั่งพรูเข้ามาราวกับคลื่นน้ำทะเลซัดเข้าหาชายฝั่ง ชายหนุ่มตื่นจากภวังค์ความคิดเมื่อณรงค์เปิดประตูเข้ามาในห้อง ภายในห้องเงียบกริบไม่มีบทสนทนาใดๆ ณรงค์หันหลังแขวนชุดครุยเสร็จสาวเท้าไปนั่งลงบนโซฟาหยิบแก้วน้ำที่วางขึ้นมาจิบก่อนจะหันไปถามคิณณ์นั่งเงียบอยู่ที่โต๊ะทำงาน"คิณณ์แกมีปัญหาอะไรกับเด็กคนนั้นหรือเปล่า?" เสียงทุ้มต่ำจริงจัง สายตาของรุ่นพี่ที่ผ่านประสบการณ์ชีวิตมามากจ้องมองไปยังชายหนุ่มที่เหมือนจะพยายามจดจ่อกับเอกสารตรงหน้าแต่ดูเหมือนว่าความคิดจะลอยไปไกลอยู่ที่อื่น"ทำไมพี่ถึงทำแบบนั้น?" คิณณ์หยุดมือที่กำลังเกษียณคำสั่งลงสำนวน ถามกลับเสียงเรียบทว่าแววตาสั่นไหวเล็กน้อย สายตาที่ปิดไม่มิดว่ากำลังมีอะไรบางอย่างซ่อนอยู่ในใจ"ทั้งแกและเด็กคนนั้นสภาพเป็นกันอย่างนี้ คิดว่าคนอย่างฉันจะดูไม่ออกหรือไง แกเองตลอดอาทิตย์ที่ผ่านมาก็ใจลอยไม่ค่อยอยู่กับเนื้อกับตัว พอฉันเจอกับเด็กคนนั้นวันนี้สภาพก็ย่ำแย่ จะปล่อยให้มันคาราคากระสังแบบนี้ไปอีกนานเท่าไหร่" คำถามนี้เหมือนตอกย้ำในจิตใจของคิณณ์ เขาก้มหน้าลงมองประธานสำนวนมือกำปากกาแน่นจนเส้นเลือดปูดขึ้นชัด แต่ก็ไม่ตอบกลับอะไรกับชายหนุ่มรุ่นพี่
ท่านคะ ทำแบบนี้เห็นทีจะหลงรัก ท่านคะ ทำแบบนี้เห็นทีจะหลงรัก 24
หลังจากกลับจากการพิจารณาคดี คิณณ์ก้าวเข้ามายังห้องพักผู้พิพากษา ภาพร่างผอมบางของลัลน์ที่นั่งอยู่ในห้องพิจารณาอยู่มุมหนึ่ง ท่าทางของเธอเรากับคนไร้วิญญาณสายตาที่เคยสดใสกลับมืดมนจนเขารู้สึกหน่วงใจในตอนนั้นเขาพยายามปรับสีหน้าให้เป็นปกติ รวบรวมความเย็นชาไว้เป็นเกราะกำบัง สายตามองผ่านเธอไปไม่หันไปมองใบหน้าอมทุกข์นั้น คิณณ์ปิดประตูห้องพักเบาๆ แล้วทรุดนั่งลงที่โต๊ะทำงานสองมือค้ำศีรษะอย่างใช้ความคิด'สิ่งที่เราทำอยู่ในตอนนี้ มันถูกต้องแล้วใช่ไหม?' คำถามนั้นดังก้องอยู่ในหัวราวกับเขาถูกตรึงไว้ด้วยความรู้สึกผิดและอดีตที่ไม่เคยลบเลือนไปไหน ภาพของหญิงสาวในวันนี้เมื่อเขามองไปกลับสะท้อนภาพเงาของเขาในอดีต วันที่โลกทั้งใบของเขาพังทลายลงต่อหน้าต่อตา...อดีตเมื่อ 7 ปีที่แล้ว…ชายหนุ่มหล่อเหลาร่างกายสูงโปร่งคาดว่าคงสูงไม่ต่ำกว่า 185 เซนติเมตร เดินเข้าประตูคฤหาสน์หลังงานอันแสนคุ้นเคย รอยยิ้มบางเบาเปื้อนอยู่บนใบหน้าคมเข้มทว่าอ่อนเยาว์ของเขา ดวงตาสีดำสนิทเป็นประกายขณะที่ผิวเข้มสีน้ำผึ้งขับกับผมสีดำที่ถูกเซตมาเป็นอย่างดีทำให้หน้ามองยิ่งขึ้น ชุดสูทสีกรมท่าที่สวมใส่เข้ากับร่างสูงสามารถเสริมให้เขาดูภูมิฐานแ
ท่านคะ ทำแบบนี้เห็นทีจะหลงรัก ท่านคะ ทำแบบนี้เห็นทีจะหลงรัก 23
ดวงตากลมโตแดงช้ำกวาดสายตาไปตามโถงทางเดิน ก่อนจะพบกับบุคคลที่เธอคะนึงหากำลังยืนสนทนากับบุคคลที่เธอไม่รู้จัก ราวกับภาพหลอนใต้จิตสำนึก ร่างกายหยุดชะงักแข็งทื่อหัวใจเหมือนถูกบีบรัดเอกสารในมือเริ่มสั่นเล็กน้อย หญิงสาวพยายามควบคุมสติกัดริมฝีปากแน่นเพื่อกลั้นความรู้สึกที่กำลังจะทะลักออกมา คาดหวังว่าภาพที่เธอเห็นอาจเป็นภาพหลอนของเธอ แต่ภายในใจลึกๆนั้นกลับภาวนาขอให้เป็นเขา"อ้าว นกเป็นไงมาคดีอะไรวันนี้" บุคคลที่กำลังยืนสนทนากับคิณณ์หันมาเอ่ยทักทายกับเนตรนภาอยากสนิทสนม"ท่านคิณณ์สวัสดีค่ะ มาคดีแบงค์เหมือนเดิมค่ะพี่วัลลภ ไม่ได้เจอกันนานเลยสบายดีนะคะ" เนตรนภาเดินตรงเข้ามาทักทายคิณณ์ก่อนจะเอ่ยตอบวัลลภพร้อมรอยยิ้มสดใส"สวัสดีค่ะ" หญิงสาวสูดหายใจเข้าลึกๆ ทำท่าทีเป็นปกติยกมือไหว้สวัสดีวัลลภ ก่อนจะหันไปสวัสดีเขาโดยท่าทีเย็นชาชายหนุ่มพยักหน้ารับเล็กน้อย แต่สายตาคมกลับจดจ้องอยู่ที่ร่างบางที่เหลือแต่หนังหุ้มกระดูกด้วยสายตาที่ลัลน์อ่านไม่ออก หลังจากทักทายกันเสร็จหญิงสาวก้มหน้าก้มตาเดินตามเนตรนภาไปโดยไม่หันกลับไปมองผู้พิพากษาหนุ่มอีก ทุกย่างก้าวของเธอที่เดินไปนั้นหนักจนแทบก้าวขาไม่ออก ความรู้สึกเต็มไปด้วย
ท่านคะ ทำแบบนี้เห็นทีจะหลงรัก ท่านคะ ทำแบบนี้เห็นทีจะหลงรัก 22
ครืด ครืด ครืดเสียงข้อความสั่นรัวบนโต๊ะทำงานภายในห้องพักผู้พิพากษาดึงความสนใจของคิณณ์จากกองเอกสารที่เขาพยายามจดจ่ออยู่ เขาเองก็ไม่มีสติที่จะทำงานเช่นเดียวกัน ดวงตาคมกริบเหลือบมองโทรศัพท์อย่างลังเลกลัวว่าจะเป็นคนที่เขาคะนึงหาเป็นคนส่งมาแล้วเขาจะตัดใจออกห่างจากเธอไม่ได้ ก่อนจะตัดสินใจเอื้อมมือหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาบนหน้าจอปรากฏขึ้น "Jed7" เจษฎาเพื่อนสนิทที่เหลือเพียงคนเดียวของเขา คิณณ์กดเปิดข้อความปรากฏว่าเป็นผู้หญิงคนหนึ่งกำลังเดินหันหลังเข้าไปในหอพักอันแสนคุ้นเคย ร่างกายที่ดูซูบผอมลงแทบจะพยุงตัวเองไม่ไหว ข้อความถัดมาเป็นวีดีโอสั้นๆเผื่อให้เห็นในช่วงวินาทีที่เธอโดนโซซัดโซเซอย่างน่าสงสาร คิณณ์มองคลิปนั้นด้วยหัวใจสั่นระรัวความรู้สึกเหมือนถูกบางอย่างบีบัดหัวใจจนหายใจไม่ออกJed7: เด็กมึงดูท่าอาการหนัก รีบจัดการความรู้สึกของตัวเองก่อนที่จะสายไปคิณณ์ทำโทรศัพท์จนฝ่ามือหนาขาวซีดไร้สีเลือด คิ้วขมวดเป็นปมดวงตาคมฉายแววสับสนจับจ้องข้อความนั้นอยู่นาน เป็นเวลานานกว่าเขาจะตัดสินใจวางโทรศัพท์ลงบนโต๊ะเอนหลังพิงกับพนักเก้าอี้ ภาพของลัลน์ยังคงวนเวียนอยู่ในสมองเขาซ้ำไปซ้ำมา เสียงหวานของเธอยังคงดังกึกก้องอย
ท่านคะ ทำแบบนี้เห็นทีจะหลงรัก ท่านคะ ทำแบบนี้เห็นทีจะหลงรัก 21
คฤหาสน์หรูตั้งตระหง่านท่ามกลางสวนดอกไม้ที่มีแต่กุหลาบสีขาวซึ่งเป็นดอกไม้ที่โปรดปรานของคุณผู้หญิงเจ้าของวันเกิดในวันนี้ แสงไฟจากโคมระย้าภายในห้องโถงใหญ่ส่องประกายกระทบกับเครื่องเรือนหรูหราอันไม่อาจประเมินค่าได้ ผู้คนในงานเลี้ยงเล็กๆมาเพื่อฉลองวันเกิดของคุณหญิงไอย์ลดามารดาของคิณณ์ซึ่งต่างพูดคุยกันอย่างออกรสท่ามกลางเสียงดนตรีคลาสสิคบรรเลงคลอเบาๆคิณณ์ยืนอยู่มุมหนึ่งของงานอย่างหลีกเลี่ยงผู้คน ใบหน้าหล่อเหลาเย็นชาราวกับประติมากรรมไร้ชีวิต มือถือแก้วไวน์ไว้จิบไปพลางนึกถึงหญิงสาวที่เขาพบเจอเมื่อตอนเย็น"คิณณ์ลูก" เสียงหวานเอ่ยเรียกชายหนุ่มจากด้านหลัง เขาหันไปพบกับคุณหญิงไอย์ลดาอยู่ในชุดราตรีสีงาช้างยืนมองเขาด้วยรอยยิ้มอ่อนโยน โดยมียักษ์หน้าตาถมึงทึงบอกบุญไม่รับอบเอวภรรยาของตนเดินเข้ามาหาชายหนุ่ม"สวัสดีค่ะคุณแม่ สวัสดีครับผัวแม่" คิณณ์เดินเข้าไปหยดลงตรงหน้าก่อนยกมือไหว้สวัสดีพร้อมกับเหน็บพ่อของตัวเองที่หวงเมียแม้กระทั่งกับลูก ก่อนจะเข้าสวมกอดร่างบางของแม่"เออ! ปล่อยเมียฉันได้แล้วอย่าลวนลามให้มาก" ไม่น่ามีอายุแต่ทว่ารอเราคมคายตามวัยอายุ 55 ปี แต่ติดเย็นชาดังที่คิณณ์เป็นย่อมสืบทอดมาจากวิ
ท่านคะ ทำแบบนี้เห็นทีจะหลงรัก ท่านคะ ทำแบบนี้เห็นทีจะหลงรัก 20
"พี่คิณณ์! ทำบ้าอะไรของพี่เนี่ยขนลุกซู่เลย" รินทร์ร้องโวยวายกับการกระทำของพี่ชายของเธอ อยู่ๆก็เดินเข้ามาโอบเอวเธอไว้ทำตัวเป็นพี่ชายที่แสนอบอุ่นซะงั้น!"ทำไมยัยรินทร์เดี๋ยวนี้ห่วงตัวกับพี่?" ใบหน้าหล่อเหลาเลิกคิ้วมองรินทร์อย่างยียวนกวนประสาท"โถๆๆ พี่ชายจอมเย็นชาคะ ปกติคุณพี่ชายแสดงความอ่อนโยนแบบนี้กับน้องสาวคนสวยที่ไหนล่ะคะ นึกว่าผีเข้าต้องไปวัดเอาน้ำมนต์มาพรมพี่ไล่ผีซะแล้ว" รินทร์ยนต์คิ้วมองหน้าคิณณ์มือพลางลูบขนแขนทำท่าขนลุก"อืม ไม่ทำแล้วก็ได้ส่วนของพวกนี้ก็จ่ายเองนะ พอดีพี่ชายคนนี้มันเย็นชาและไม่อยากทำตัวอ่อนโยนให้ใคร" คิณณ์ยิ้มบางๆก่อนจะปล่อยมือออกจากเอวของรินทร์พร้อมพูดแกล้งน้องสาวตัวแสบ"เดี๋ยวๆนะคะคุณคิณณ์ภัทร นี่น้องสาวนะคะถ้าไม่ดูแลน้องสาวจะให้ไปดูแลสาวที่ไหนถูกไหม ฉะนั้นเชิญคุณพี่ทำตัวผิดเข้าเหมือนเดิมได้เลยค่ะ""รีบๆไปเลือกจะได้กลับบ้านไปหาคุณแม่" เสียงเรียบเอ่ยดุรินทร์เตือนธุรกิจที่ต้องรีบไปกันในวันนี้"ค่าๆๆ แค่นี้ก็ทำเสียงดุไปได้วันเกิดแม่ไอย์ทั้งทีต้องเลือกให้พิถีพิถันหน่อย" รินทร์ต่อล้อต่อเถียงกับคิณณ์ยังไม่ยี่หระก่อนจะก้มหน้าก้มตาเลือกเครื่องประดับให้มารดาของตน
