ตอนพิเศษ 3

ภายในห้องทำงานโทนสีดำสุดหรู อุณหภูมิเย็นเฉียบตัดกับความร้อนแรงที่ปกคลุมบรรยากาศ เสียงเครื่องปรับอากาศทำงานอย่างสม่ำเสมอถูกกลบด้วยเสียงหยาบโลนท่ามกลางความเงียบงัน แต่ดูเหมือนว่าไอเย็นเหล่านั้นจะไม่มีผลใด ๆ ต่อชายหญิงที่ตอนนี้กำลังเมามันหลงใหลในกามราคะอยู่บนโซฟาหนังภายในห้อง

“อื้อ พะพอได้แล้ว อ๊ะส์ เดี๋ยวลูกมานะคะ” เสียงหวานครางกระเส่า มือเล็กดันหน้าท้องแกร่งออกให้ลดแรงกระแทกเมื่อเห็นว่าสมควรแก่เวลาที่เจ้าสองแสบเลิกเรียนและกำลังเดินทางมาบริษัท จะว่าสองแสบก็ไม่เชิงในเมื่อคนที่แสบสันที่สุดนั้นดูเหมือนจะเป็นลูกสาวตัวดีของเธอ ส่วนลูกชายนั้นเรียบร้อยนุ่มนิ่มเหมือนผ้าพับไว้

“คนดีพี่ขอหน่อย พี่ไม่มีโอกาสเลยนะเจ้าตัวแสบกันพี่ตลอดเลย ซี้ดด” คิณณ์ถึงกับซูดปากครางทันทีเมื่อเมียเด็กของเขายกสะโพกสวนแรงกระแทกของเขาทำให้ร่องคับแคบบีบรัดแน่นจนเขาเสียวซ่านไปทั่วกาย ถึงแม้เธอจะคลอดลูกแล้วแต่ดูเหมือนจะไม่ส่งผลอันใดต่อร่องสวาทนี้เลย

พลั่บๆๆๆ

เสียงเนื้อกระทบเนื้อยังคงดังลั่นห้อง เอวสอบโหมกระแทกแรง ขาข้างหนึ่งชันไว้บนโซฟา จับสะโพกอวบอิ่มกลมกลึงไว้แน่นพร้อมจับกระแทกอย่างรัวเร็ว เมื่อหัวลำลึงค์ของเขากระแทกชนปากมดลูกคราใดร่างบางสั่นสะท้านกระตุกเร่าๆตอบสนองทันที

“อ๊าส์ เบาหน่อย อ๊ะส์ มันจุก”

“ยังไม่ชินอีกหรือคะคนดี อื้มม” เสียงครางกระเส่าเสียงแหบพร่าดังกระซิบข้างหูพร้อมกับตอกเข้าออกถี่ยิบ ทำเอาหญิงสาวสั่นสะท้านกระตุ้นอารมณ์มากยิ่งขึ้น ช่องทางคับแคบด้านล่างยังคถูกอัดกระแทกอย่างรุนแรงจนร่างบางถึงกลับสั่นคลอนหัวแทบตกพนักโซฟา

ริมฝีปากอวบอิ่มอ้าเผยอรองครวญครางฟังไม่ได้ศัพท์ สองแขนอ้าอย่างไขว่คว้าสิ่งยึดเหนี่ยวไม่ให้ร่างกายตกบนโซฟาหนังนี้ คิณณ์เห็นเช่นนั้นโน้มตัวดึงเมียรักเข้ามากอดสบตากลมโตที่เลื่อนลอยไร้สติจากบทรักอันแสนร้อนแรงครั้งนี้ สองแขนโอบรอบคอแกร่งไว้กลายเป็นว่าในตอนนี้เธอนั่งคร่อมโยกเอวใส่ลำเอ็นหนาเสียแล้ว

“ฮึ่มเด็กดี ขึ้นให้พี่เองเลยหรือคะ” ชายหนุ่มก็ไม่อยู่เฉยเสยกระแทกบดเบียดเข้าร่องฉ่ำแฉะอย่างใส่ไม่ยั้งหน้ามืดตามัวตอกเอ็นหนาอย่างเมามัน มือหนาบีบเคล้นก้นนุ่มนิ่มปลุกเร้าอารมณ์ให้คนน้องที่กำลังควบขี่มีอารมณ์มากยิ่งขึ้น

ถึงแม้เธอจะไม่สนิทกับร่างกายสักเท่าใดนัก แต่การที่โยกเอวบดเบียดลำเอ็นยักษ์นี้ตอนนี้เธอถนัดยิ่งนัก ฟันขาวขบเม้มริมฝีปากอวบอิ่มแน่นอย่างอดกลั้นความเสียวซ่านที่แล่นพล่านไปทั่วสรรพางค์กาย เสียงหวานครางกระเส่าในลำคอ หน้าเริดขึ้นสะบัดผมสยายไปมาป้อนปทุมถันใหญ่โตเข้าปากหนาที่เตรียมพร้อมสำหรับการกลืนกินตั้งแต่แรกที่ล่อตาล่อใจเขาเหลือเกิน ทั้งกัด ขบเม้ม ดูดดึงจนยอดปทุมถันแทบติดคาปากเขาเป็นเช่นนี้หลายที ลัลน์ควบขี่อย่างม้าห้อตะบึงเริงร่ามัวเมาในกามราคะ

ก๊อกๆๆ

“คุณพ่อคุณแม่ขา หนูกลับมาแล้วค่ะ”

“อัยอย่าเสียงดังสิ รอคุณพ่อคุณแม่ก่อน” คอร์ทเด็กชายเอ่ยห้ามปรามพี่สาวฝาแฝดที่ตอนนี้กำลังทุบประตูห้องอย่างเอาเป็นเอาตาย เด็กสาวชะงักไปเล็กน้อยก่อนจะหันขวับมาค้อนใส่น้องชายตัวดีที่ขัดใจเธอ แต่ก็ไม่วายหันกลับไปทุบประตูต่อ

“คุณหนูทั้งสองนั่งรอโซฟาก่อนดีไหมคะ เดี๋ยวดิฉันโทรตามท่านประธานให้เองค่ะ” ปรีชญาเลขาสาววัยกลางคนเอ่ยห้ามลูกชายฝาแฝดของท่านประธานที่สายตากวาดมองสองแฝดด้วยความหนักใจ ดีที่คุณคอร์ทเรียบร้อยดั่งผ้าพับไว้ไม่เหมือนคุณหนูอัยที่แสบสันเอาเรื่อง

“ไม่ค่ะ หนูอยากเจอคุณพ่อคุณแม่” อัยเอ่ยอย่างดื้อรั้นแต่ยังคงพูดอย่างมีมารยาท ก่อนที่กำปั้นเล็ก ๆ จะยังคงกระหน่ำลงบนบานประตูอย่างไม่มีทีท่าว่าจะหยุด ถึงจะเป็นเด็กน้อยแต่ไม่รู้ว่าไปเอาเรี่ยวแรงมาจากไหน!

“อ๊ะส์ ละลูกมาแล้วค่ะ” เสียงหวานหอบกระเส่าแต่เอวนั้นยังคงบดควงวนบนกายของชายหนุ่มร่างกำยำที่ตอนนี้หูดับเป็นที่เรียบร้อย เมื่อคนน้องหยุดขยับทำให้คิณณ์นั้นอารมณ์เสียส่งเสียจิ๊จ๊ะในลำคออย่างขัดใจ ไม่ต้องสืบเลยว่าหนูอัยลูกสาวตัวดีแสบได้ใคร

คิณณ์จับร่างคนน้องพลิกคว่ำหาได้สนใจเสียงเอะอะข้างนอกไม่ ยังคงตะบี้ตะบันอัดแก่นกายยักษ์อัดร่องสวาทสีแดงสด ภาพของกลีบกุหลาบสีสดที่กำลังกลืนกินลูกรักของเขาได้เต็มลำถึงแม้ของเขาจะมีขนาดใหญ่และยาวมากก็ตามเป็นสิ่งน่าอัศจรรย์ใจเป็นอย่างยิ่ง ยิ่งเธอโอบรัดแก่นกายจนบวมปลิ้นมากเท่าไหร่เขายิ่งโหมกระหน่ำแทงอย่างเอาแต่ใจไม่ลืมหูลืมตา

เสียงหยาบโลนของการร่วมรัก เสียงครวญครางทั้งสองดังสะท้อนไปมาภายในห้องดีที่ห้องทำงานนี้เกบเสียง มิเช่นนั้นคงเป็นตัวอย่างที่ไม่ดีให้กับเหล่าเด็กน้อยถึงแม้จะเป็นเรื่องธรรมชาติก็เถอะ แต่ก็ไม่ใช่วัยที่จะเรียนรู้สิ่งนี้

พลั่บๆๆๆ แจ๊ะๆๆๆ

คิณณ์โน้มตัวขบเม้มแผ่นหลังขาวสะท้อนแสง ผิวเนียนละเอียดนุ่มลื่นชื้นไปด้วยหยาดเหงื่อจากกิจกรรมรักกลับกระตุ้นอารมณ์หื่นกามของเขาให้ลุกโชน ร่างบางสั่นกระตุกอีกครั้งภายในช่องทางรักบีบรัดแน่นเสียจนเขาต้องขบฟันแน่นอย่างเสียวซ่านที่ไม่อาจทานทน

เมื่อสรวงสรรค์อยู่ไม่ไกลเกินเอื้อมชายหนุ่มเลือดขึ้นหน้าโถมแรงทั้งหมดใส่ไม่ยั้งไม่กลัวว่าเครื่องจะพังกันเลยทีเดียว เอ็นร้อนผ่าวพองขยายภายในจนคนตัวเล็กรู้สึกที่ตอนนี้ไร้สิ้นเรี่ยวแรงที่จะขัดขืนได้แต่นอนตัวอ่อนระทวยให้คนพี่ได้กระแทกเข้าออกตามใจตน

“อ๊ะส์ๆ ระ แรงอีก อ๊ายยยส์” เสียงหวานกรีดร้องอย่างสุขสมผสมปนเปกับเสียงคำรามของชายหนุ่มที่ขยับเข้าออกเข้าสุดออกสุดอยู่เพียงไม่กี่ครั้ง น้ำสวาทสีขาวพ่นเข้าดอกไม้งามอย่างเต็มแม็กซ์รีดออกทุกหยาดหยด

ร่างบางถึงกับสะท้านเฮือกเมื่อรู้สึกอุ่นวาบท้องน้อย เสียงหายใจหอบโยนดังขึ้นผสานกันร่างกำยำทิ้งตัวทับร่างแน่งน้อยอย่างหมดแรง สูดดมกลิ่นเหงื่อผสมกับกลิ่นหอมหวานอันแสนคุ้นเคย ลิ้นร้อนลากเลียไล้ตามแผ่นหลังขาวผ่องจูบซับหยาดเหงื่อของคนน้องอย่างหลงใหล

“ออกไปได้แล้วค่ะ ลูกรอนานแล้ว” เสียงเคาะประตูนั้นหายไปตั้งแต่เมื่อใดทั้งสองไม่อาจทราบได้เมื่อยังคงหลงใหลในบทรักแสนร้อนแรง

“อืม พี่ยังอยากอยู่เลย” เสียงทุ้มหอบกระเส่า ลมหายใจร้อนปัดเป่าคลอเคลียใกล้ใบหน้าหวานซึ้งพร้อมขยับเอวเล็กน้อยอย่างสื่อความหมาย

“เดี๋ยวหนูอัยก็แผลงฤทธิ์หรอกนะคะ"

“เห้อ” คิณณ์ถอนหายใจยาวอย่างปลงตกแต่ก็ต้องจำยอม เพราะถ้าปล่อยให้ลูกสาวตัวแสบรอนานกว่านี้เห็นทีจะง้อให้หายงอนยาก

ร่างกำยำเต็มไปด้วยมัดกล้ามน่าลูบไล้สะท้อนเงางามอวดสีผิวสีน้ำผึ้งขยับลุกตัวออกจากร่างขาวผ่อง ก่อนจะรูดซิปแต่งตัวเพื่อความเรียบร้อย ส่วนหญิงสาวนั้นลุกจากโซฟาหอบผ้าเข้าห้องน้ำเพื่ออาบน้ำล้างตัวเนื่องด้วยเหนียวตัวจากบทรักมาราธอนของท่านประธานร้อนรักที่อดอยากมาจากไหนไม่รู้

บานประตูเปิดกว้างออก เผยให้เห็นร่างสูงสง่าของชายหนุ่มที่ก้าวออกมา แต่เด็กน้อยสองคนที่นั่งรออยู่โซฟาหน้าห้องกลับไม่มีทีท่าว่าจะดีใจเลยสักนิด คนหนึ่งส่งสายตาเบื่อหน่ายพ่อของตนที่เมื่อได้อยู่กับแม่เมื่อไหร่เป็นอันทิ้งลูกสองคนนอนกกแม่ของพวกเขา ส่วนอีกคนเด็กหญิงตัวน้อยกอดอกเชิดหน้าหันไปทางอื่นอย่างแง่งอน ทั้งสีหน้าและท่าทางฟ้องชัดว่าไม่พอใจเป็นที่สุด และแน่นอนว่าเด็กแสบคนนั้นก็ไม่ใช่ใครอื่น นอกจากหนูอัย

“รอนานไหมครับเด็กๆ” คิณณ์ถอนหายใจเบา ๆก่อนจะย่อตัวลงนั่งตรงหน้าลูกทั้งสอง สายตาคมมองพวกเขาด้วยความรักใคร่เอ็นดู

“ไม่นานครับ ครึ่งชั่วโมงได้” เสียงราบเรียบของคอร์ทเอ่ยบอกพ่อของตน พิจารณาจากคำพูดนั้นไม่อาจตอบได้เลยว่าลูกชายฝีปากคมกล้านี้กำลังประชดเขาอยู่หรือไม่ แต่คิณณ์หัวเราะในลำคอเบา ๆ ก่อนจะหันไปหาลูกสาวตัวแสบที่ยังคงทำเมินใส่

“แล้วคนสวยจะไม่คุยกับพ่อขาหน่อยหรือคะ” มือหนาวางลงบนผมนุ่มของลูกทั้งสอง ลูบไปมาอย่างอ่อนโยน หวังจะง้อให้ลูกสาวตัวเล็กหายงอน

“พ่อคิณณ์ปล่อยให้หนูกับคอร์ทรอนาน หนูไม่หายโกรธง่ายๆหรอกค่ะ” คิณณ์มองใบหน้าจิ้มลิ้มของลูกสาวตัวแสบที่เชิดหน้ากอดอกแน่นแล้วก็ได้แต่ส่ายหัวพลางยิ้มขำในใจ หน้าตาเหมือนเมียรักเขาอยู่หรอกแต่นิสัยหนูอัยนั้นเหมือนเขาตอนเด็กๆโดยสิ้นเชิงไม่ต้องสืบว่าลูกใคร แต่ก็น่ารักจนเขาอดตามใจไม่ได้สักที

“งั้นก็แย่แล้วสิพ่อว่าจะพาลูกทั้งสองคนไปกินปิ้งย่างร้านที่พวกหนูชอบด้วยกันสงสัยต้องอดซะแล้ว” คิณณ์ทำหน้าครุ่นคิด ก่อนจะเปรยขึ้นมาลอย ๆ อย่างเสียดาย

หนูอัยชะงัก ดวงตากลมโตเป็นประกายวาววับแวบหนึ่ง แต่เจ้าตัวรีบปรับสีหน้ากลับเป็นเหมือนเดิมราวกับไม่สะทกสะท้าน

“ครั้งนี้หนูให้อภัยคุณพ่อก็ได้ค่ะ แต่อย่าให้มีอีกนะคะ” เสียงเด็กน้อยอ่อนลงแต่ยังคงไว้ซึ่งท่าทีเหมือนเขาไม่มีผิด ส่วนเจ้าลูกชายนั้นกลับทำหน้าตายไม่พูดไม่จาราวกับไม่อยากกิน แต่หากมองดีๆแล้วจะพบว่าลูกชายคนนี้ดวงตากลมโตกลับเปล่งประกายเมื่อจะได้กินของชอบ

“ครับๆ คราวหน้าพ่อจะไม่ปล่อยให้ลูกรอแบบนี้อีกนะครับ” คิณณ์พูดพลางอุ้มลูกสาวและลูกชายขึ้นแนบอกคนละข้าง ก่อนจะก้าวเดินตรงไปยังห้องทำงาน

“ขอบคุณมากนะครับคุณปรีชญา” คิณณ์หันมาขอบคุณเลขาหน้าห้องพร้อมผงกหัวให้เล็กน้อยก่อนจะเดินเข้าห้องไป

“ยินดีค่ะท่าน” ปรีชญาตอบกลับด้วยรอยยิ้ม มองตามแผ่นหลังกว้างที่หายเข้าไปในห้องก่อนจะเก็บของเตรียมตัวกลับบ้าน

“คุณพ่อขาแล้วคุณแม่ไปไหนแล้วค่ะ” ทันทีที่เข้ามาด้านในหนูอัยก็หันซ้ายหันขวากวาดตามองหาคุณแม่คนสวยก่อนจะทำหน้ามุ่ย คิ้วน้อย ๆ ผูกกันเป็นโบ

“นมหกใส่คุณแม่น่ะ แม่เลยต้องไปล้างตัว” ชายหนุ่มเอ่ยตอบลูกสาวพร้อมรอยยิ้มมุมปาก จะน้ำนมที่ไหนนอกเสียจากของเขา ยังไม่ทันพูดจบประโยคคนน้องก็ออกมาพอดี

“คุณแม่” เด็กน้อยสองคนรีบดีดตัวลงจากอ้อมแขนพ่อเมื่อเห็นคุณแม่คนสวยเดินออกจากห้องน้ำมาด้วยท่าทีเหนื่อยอ่อน แต่ทั้งสองต่างรีบโผเข้าไปกอดแม่ทันที

“ว่าไงคะเด็กดีของแม่” ลัลน์ย่อตัวหอมแก้มลูกน้อยทั้งสองสลับไปมาอย่างไม่ให้น้อยหน้า จนสองแฝดหัวเราะคิกคักอย่างชอบใจ

“คุณพ่อบอกว่าจะพาไปกินปิ้งย่างของโปรดพวกเราด้วยค่ะ” เสียงเจื้อยแจ้วของหนูอัยเอ่ยอย่างมีความสุข ร่างกายขยับดุ๊กดิ๊กอย่างน่ารัก ส่วนอีกคนนั้นยังคงเก๊กท่าเหมือนพ่อเช่นเดิมจนน่าหมั่นไส้ที่ลูกทั้งสองถอดแบบพ่อของตนเองมาทั้งหมด

“ดีจังเลยแม่ก็กำลังหิวอยู่พอดี” คุณแม่ลูกสองเอ่ยพลางยิ้มบาง ๆแต่ไม่ทันไร เสียงใส ๆ ของลูกสาวก็ดังขึ้นอีกครั้ง

“ทำไมคอแม่ลัลน์ถึงแดงจังเลยคะ?”