ปิดตา

“เมื่อไหร่จะเปิดเผยใบหน้าได้เสียที”

บ่นพึมพำเบาๆ วางแผ่นหนังสำหรับแปลงโฉมลงข้างหมอน เอนกายลงบนแท่นนอนทิ้งตัวลงนอนนานเท่าไหร่ไม่รู้ได้ ตงเกาเองก็ยังเอนกายพิงต้นไม้ใหญ่ คอยอารักขา

“ตุ๊บ”

ตงเกาผงกศีรษะมองไปยังต้นเสียงร่างของใครบางคน กำลังจะเร้นกายเข้าไปในห้องของเจิ้งอ้ายฉิงกระบี่ในมือถูกนำมากำไว้ในท่าเตรียมพร้อม

พุ่งตัวตามเข้าไปด้านใน ชักกระบี่ออกจากฝักอย่างรวดเร็ว เห็นเพียงเงาตะคุ่มพุ่งตรงไปยังแท่นนอน รื้อค้นบางอย่าง

“เจ้าเป็นใคร”

คนผู้นั้นยกกระบี่ขึ้นมากางกั้นไว้ที่ตรงหน้าเสียงคมกระบี่ปะทะกันดังลั่น อ้ายฉิงผุดลุกขึ้นด้วยความตกใจ

“มีคนร้าย มีคนร้าย”

ตงเกาส่งเสียงตะโกนให้องครักษ์ของจวนอ๋องเตรียมรับมือ ตั้งใจจะตามคนร้ายไปทว่ากลับเป็นห่วงอ้ายฉิงกลัวว่าจะได้รับบาดเจ็บ สะบัดมือให้เปลวไฟในห้องสว่างไสว เจิ้งอ้ายฉิงคว้ามือไปข้างกายตั้งใจหยิบแผ่นหนังแปลงโฉม ทว่าข้างหมอนกับว่างเปล่า ไม่ทันแล้วตงเกายืนจ้องใบหน้างดงามตะลึงตาค้าง ทั้งตกใจและประหลาดใจที่เห็นใบหน้าของอ้ายฉิง

“พระ พระชายาทะทะ..ท่าน”

ละล่ำละลัก มือไม่พันกันวุ่นวายด้วยหญิงงามปรากฏกายตรงหน้าใครบ้างที่พบหน้าเจิ้งอ้ายฉิงแล้วจะไม่สะทกสะท้าน