คนอื่นรู้หมดมีเพียงท่านอ๋องไม่รู้ได้ไง

จวนปาหวางอ๋อง

“ปาหวางอ๋องถวายพระพรฮองเฮา”

“ได้ความว่าอย่างไรปาหวางอ๋อง”

“หาของสำคัญในจวนอ๋องเฉิงอู๋ยากยิ่ง อีกทั้งเฉิงอู๋อ๋องรัดกุมรอบคอบไม่ทิ้งหลักฐานร่องรอย”

“หึหึ สมกับเป็นเฉิงอู๋อ๋อง เดิมข้าตั้งใจจะเล่นงานเขา หลายปีที่เลี้ยงดูกันมาคาดหวังว่าเขาจะเห็นข้าเหมือนมารดา แต่สองสามปีให้หลังกับรู้สึกว่าเขาตีตัวออกห่าง คนของบิดาข้าที่ถูกส่งไปสอดแนมก็ถูกเฉิงอู๋อ๋องฆ่าตายโทษฐานยักยอกเงินเบี้ยหวัดของเหล่าทหารชั้นต่ำ ความจริงหากเขาจะเห็นแก่ข้า หลับหูหลับตาไปเสียบ้างก็ไม่ทำให้เดือดร้อนแต่นี่แม้จะรู้ว่าเป็นคนของท่านพ่อบิดาข้าเขากลับไม่ละเว้น”

“ฮองเฮาเฉิงอู๋อ๋องฉลาดหลักแหลม เดิมเป็นเขาที่ฝ่าบาทวางใจ ในเมื่อฮองเฮาเองเคยสนับสนุนเขามาก่อน เช่นไรจึงไม่พูดเรื่องนี้กับฝ่าบาทคนอกตัญญูไม่เหมาะจะส่งเสริม ฝ่าบาทอาจเปลี่ยนด้วยแต่ไหนแต่ไรมาฝ่าบาทเชื่อในคำพูดของฮองเฮามาตลอด”

“ข้าได้ยินว่าหลายวันมานี้ ปาหวางอ๋องแวะเวียน พบหน้าชายาอัปลักษณ์ของเฉิงอู๋อ๋องอย่าบอกนะว่าที่พูดแบบนี้จงใจยืมมือข้ากำจัดเฉิงอู๋อ๋อง”

“ข้า ยังหาคำตอบให้ตัวเองไม่ได้ว่าทำไมถึงรู้สึกพิเศษกับเจิ้งอ้ายฉิงทั้งๆ ที่นางมีใบหน้าอัปลักษณ์หรืออาจเป็น