ดอกเหมยสีแดง

“วันนี้มีเรื่องดีจะประกาศออกไป บัดนี้ ข้าขอรับรองด้วยเกียรติของหวงฉีจิ้ง ว่าเจิ้งอ้ายฉิงผู้นี้คือเลือดเนื้อเชื้อไขของข้าหวงฉีจิ้งที่กำเนิดกับมารดาของนางเจิ้งอ้ายจิง”

เสียงอื้ออึง ดังไปทั่วบริเวณ ฮองเฮากำหมัดแน่น เจิ้งอ้ายฉิงยืนนิ่งเฉิงอู๋อ๋องพยุงร่างบางไม่ให้เซถลาด้วยความตกใจและคาดไม่ถึงกับชาติกำเนิดของตัวเอง

เหว่ยจื่อหยวนยิ้ม ฮูหยินเหว่ยหันสบตาเหว่ยจื่อหยวนอย่างไม่อยากจะเชื่อว่าเรื่องนี้คือเรื่องจริง ฟางหลินเม้มปากแน่นด้วยความเจ็บแค้น ปาหวางอ๋องอมยิ้มพ่นลมออกจากปากด้วยความโล่งอก

“ฝ่าบาทเป็นไปไม่ได้ เป็นไปไม่ได้อ้ายจิงนางเป็นฮูหยินของเหว่ยจื่อหยวน”

“ฮองเฮา เป็นเจ้าที่รู้ดีทุกอย่างยอมรับความจริงเสีย อ้ายจิงเป็นหญิงที่ข้ารักมากที่สุดและเจิ้งอ้ายฉิงเป็นลูกสาวของข้า”

“จะต้องมีการพิสูจน์”

“ได้ จะต้องมีการพิสูจน์ ในเร็ววัน แต่ตอนนี้ข้า หวงฉีจิ้งขอรับรองว่านางคือเลือดเนื้อเชื้อไขของข้าอย่างไม่อาจปฏิเสธ อ้ายฉิงคนที่ข้าหวั่นเกรงว่าจะไม่เข้าใจที่สุดคือเจ้า เจ้าอภัยให้ข้าหรือไม่”

“ชายา”

หวงเฉิงอู๋ดึงร่างบางให้ย่อกายลงช้าๆ แม้จะยังตกตะลึงอยู่ก็ตาม แต่ภายในใจลึกๆ กับรู้สึกยินดียิ่งนัก

“อ้ายฉิง ไม่