เข้าใจ

"เกรงว่า สุรามีฤทธิ์กระตุ้นสวาทเลยไม่ต้องการให้เจ้าดื่มมัน"

คราวนี้หน้าแดงยิ่งแดงกว่าเดิม มือไม้พันกันหยิบจับเครื่องเสวยแก้เก้อแต่กลับทำหกหล่น เฉิงอู๋อ๋องคีบเครื่องเสวยจ่อที่ริมฝีปากแดง ของอ้ายฉิงที่รีบอ้าปากรับเอาเครื่องเสวยด้วยเกรงว่าคนอื่นจะเห็น เฉิงอู๋อ๋องจ้องมองใบหน้างามแล้วหยุดมองริมฝีปากแดงระเรื่อเผลอเม้มริมฝีปากเพราะดันคิดไปถึงรสจูบหวานล้ำอีกครั้ง ฟางหลินเบือนหน้าหนีจากภาพตรงหน้า

งานเทศกาลชมดอกเหมยแดงผ่านไปแล้ว

"จิวฮว จิวอันตามข้าไปที่ตำหนักชิงหนิงกง"

จิวฮัวหันมองหน้าจิวอันในใจนึกหวั่นกับคำพูดเย็นชาของฮองเฮา

"แม่นางเจิ้ง ยินดีด้วยอีกครั้ง"

ปาหวางอ๋องยืนจ้องหน้างามที่ก้มหน้าหลบตา เฉิงอู๋อ๋องกล่าวลาเหล่าขุนนางที่มาแสดงความยินดีที่ชายารองกลายเป็นองค์หญิง อีกทั้งจากชายาอัปลักษณ์กลายเป็นหญิงงาม

"ขอบคุณปาหวางอ๋อง ความจริงไม่จำเป็น"

"จำเป็นยิ่ง เฮ้อข้าโง่งมยิ่งพบหน้าเจ้าก่อนใครแต่กลับคิดว่าเป็นเพียงฝัน"

"จะรื้อฟื้นทำไมกัน ในเมื่อปาหวางอ๋องไม่อาจเปลี่ยนอะไรได้นางคือชายาข้า"

ยกอ้อมแขนขึ้นกอดรอบเอวบางแสดงความเป็นเจ้าของ

"ก็ไม่แน่"เฉิงอู๋อ๋องยิ้ม

"เรื่องอื่นข้าไม่รู้แต่เรื่องที่นางเป็นชา