Share

ข้าไม่ต้องการพ่อบุญธรรม

last update Dernière mise à jour: 2025-02-11 13:24:53

จางอวี้ถิงเดินออกมาแล้ว  หยางหมิงที่เห็นนางก็ถอนหายใจ  เขายังไม่ต้องการแต่งงานสักหน่อย  ท่านปู่ไปทำเรื่องขายหน้าอันใดอีกเล่า

"ใต้เท้า..ขออภัยแทนท่านปู่ของข้าน้อยด้วยเจ้าค่ะ  สร่างเมาแล้วคงลืมเองท่านอย่าได้เก็บไปใส่ใจเลยนะเจ้าคะ"

"อืม  อาจิ้งกลับเถอะ"

หยางหมิงกลับขึ้นรถม้าทันที  หยางหมิงหลงที่ลืมตาขึ้นมาก็เปิดหน้าต่างรถม้าเห็นจางอวี้ถิงยืนอยู่ก็เอ่ยเรียกเสียงดัง

"หลานสะใภ้เจ้าเองหรือ     พรุ่งนี้เจ้าก็จะเป็นหลานสะใภ้ของข้าแล้วฮ่าๆๆๆ  ไปๆกลับบ้านๆ  ข้าจะไปเตรียมของขวัญรับขวัญหลานสะใภ้ของข้า   นี่ๆเรียกท่านปู่สิเร็วเข้า"

"อาจิ้งไป  คุณหนูจางเจ้าเองก็อย่าถือสาเล่า  ท่านปู่ของข้าก็เมาเช่นกัน"

หยางหมิงสั่งคนของตนน้ำเสียงดุดันก่อนจะหันไปบอกกับจางอวี้ถิง  น้ำเสียงที่ค่อนข้างไม่พอใจที่เอ่ยออกมานั้น  จางอวี้ถิงรู้ดีว่าเขากำลังไม่พอใจมากๆ  หลี่จิ้งที่รู้ว่าจ้านายอารมณ์เริ่มไม่ดีแล้วจึงรีบควบม้ากลับจวนทันที     เมื่อมาถึงจวนก็ให้บ่าวช่วยกันพยุงชายชราลงมาพาไปยังเรือนนอน   หยางหมิงนึกถึงใบหน้าหวานที่ซีดเซียว  อดีตหมอหลวงจางบอกว่าจะหายามารักษาหลานสาวหรือ  นางป่วยร้ายแรงหรืออย่างไรกัน  

หยางหมิงถอนหายใจไม่สนใจเรื่องนี้อีก  นางกับเขาให้แต่งงานกันหรือไม่มีทางหรอก     เขาสามสิบสองแล้วนะถ้าจำไม่ผิดเด็กนี้เพิ่งจะปักปิ่นไปเมื่อไม่นานนี้เอง  หยางหมิงเตรียยมรายงานต่างๆที่พรุ่งนี้ต้องถวายรายงานเขามีประชุมในท้องพระโรงแต่เช้า     และเขาเองก็ยังไม่รู้ตัวเลยว่าหลังจากประชุมเช้าเรียบร้อย   เมื่อมาถึงจวน  ตัวเองจะมีเมียมานั่งรออยู่ที่บ้านเรียบร้อยแล้ว

ทางด้านเซียวอวี้หลงที่ตอนนี้รอคนของจวนว่านมารับอดีตเจ้ากรมกลาโหมว่านผิงอันอยู่    นี่ก็เลยมาเกือบครึ่งชั่วยามว่านชิงเหอหลานชายของเขาเหตุใดยังไม่มา  มิห่วงใจผู้อาวุโสของบ้านเลยหรืออย่างไร  ไม่นานเซียวอี้หลงก็เห็นรถม้าสกุลว่านเคลื่อนเข้ามาก่อนจะมาจอดตรงหน้าเขาไม่ไกล   

 ม่านเปิดออกก็เห็นดรุณีน้อยนางหนึ่งลงมาจากรถม้า    ที่แท้ก็แม่คู่หมั้นวัยกระเตาะของเขานั่นเอง  ว่านชิงชิงที่เห็นหน้าคู่หมั้นเฒ่าก็เบ้ปากทันที  ท่านปู่นะท่านปูที่ควรหาให้หลานสาวเช่นข้าคือหาสามีดีๆรูปงามหล่อเหลาอีกทั้งยังเยาว์วัยสิ    กลับยกนางให้กับตาแก่เซียวอี้หลงคนนี้   ท่านจะหาพ่อบุญธรรมมาให้ข้าหรืออย่างไรกันแก่หงำเหงือกขนาดนี้เอามาให้เป็นภาระข้าหรือ  

ว่านชิงชิงเดินไปหาเซียวอี้หลงพยายามเก็บสีหน้าไม่พอใจเอาไว้  แต่ไม่ทันเสียแล้ว  ราชครูหนุ่มเห็นทุกอย่างที่เขียนอยู่บนใบหน้างามนั้น   สีหน้าแววตาของนางแสดงออกตั้งแต่ก้าวเท้าลงมาจากรถม้าและเห็นเขาแล้ว  ว่านชิงชิงเอ่ยกับเขาด้วยน้ำเสียงอ่อนหวานที่ขัดกับบุคลิกนางมากนัก  เซียวอี้หลงที่เห็นอาการไม่พอใจเขาแต่แรก  แต่เปลี่ยนสีหน้าท่าทางอีกทั้งยังเอื้อนเอ่ยน้ำเสียงอ่อนหวานออกมาได้เขาก็แค่นในใจ

"ท่านราชครู   ลำบากท่านต้องมารอข้าน้อยต้องขออภัยด้วยเจ้าค่ะ  พอดีพี่ใหญ่ไม่อยู่ข้าจึงต้องมารับท่านปู่เอง  อาจล่าช้าไปบ้างทำให้ท่านคอยนาน   ข้ามาถึงแล้วเชิญท่านกลับได้เจ้าค่ะ"

"ว่านชิงชิงแม่ตัวดี เจ้าแสดงเก่งเสียกว่าคณะละครเร่เสียอีก" 

เซียวอี้หลงยิ้มเยาะก่อนจะตอบกลับนาง

"ไม่เอ่ยขอบคุณสักคำแต่กลับเอ่ยวาจาผลักไส  คู่หมั้นข้านี่ช่างมารยาทงามนักเชียว"

ว่านชิงชิงที่หมันใส้เขานักหนา   ข้าให้เจ้าอยู่รอหรืออย่างไร  ท่านปู่มาที่นี่ประจำ  นางมารับก็ปกติทุกที   เพียงแค่วันนี้ดึกกว่าเดิมเท่านั้น  จำเป็นต้องค่อนขอดกันไหมตาเฒ่า  จากนั้นนางจึงฝืนใจเอ่ยขอบคุณ

"อ้อ..ข้าน้อยลืมไปได้อย่างไรเสียมารยาทจริงๆคงเพราะมัวแต่ห่วงท่านปู่    ว่านชิงชิงขอบคุณท่านราชครูที่อยู่เป็นเพื่อนท่านปู่ของข้าน้อยท่านราชครูกลับดีๆนะเจ้าคะ  ท่านลุงเถียนพาท่านปู่ขึ้นรถม้าเถอะ"

ว่านชิงชิงเอ่ยขอบคุณเขาพร้อมกับเอ่ยลาในประโยคเดียว  เซียวอี้หลงสะอึกทันที   นี่นะภรรยาในอนาคตช่างเป็นสตรีไร้กาลเทศะเสียจริงๆ  ท่านปู่ไปหมั้นหมายนางมาให้เขาได้อย่างไรกัน เขาจะยกเลิกงานแต่งนี้  เซียวอี้หลงจึงตัดสินใจเอ่ยกับคนตัวเล็กตรงหน้า

"คุณหนูว่าน  เรื่องระหว่างเราเป็นความประสงค์ของผู้ใหญ่  ข้าเองก็มิได้เต็มใจส่วนตัวเจ้าเล่ามีความเห็นเช่นไรกัน"

ข้ารออยู่ตาแก่  ใครอยากได้เจ้ากัน  ไม่อยากแต่งก็ถอนหมั้นสิ เหอะ  จากนั้นก็ตอบกลับไป

"ท่านราชครู...ก็มิเห็นได้ยากเย็นอะไร  ท่านก็ถอนหมั้นข้าสิเจ้าคะ  ข้าเองก็อยากได้สามีรูปงามเยาว์วัยสักคนมาเป็นคู่ชีวิต  มิอยากได้บิดาบุญธรรมสักหน่อย"

เซียวอี้หลงถึงกับหน้าชา  เด็กคนนี้ปากร้ายเพียงนี้หรือ  พ่อบุญธรรมหรือใครอยากได้บุตรสาวไร้มารยาทหย่อนยานการอบรมเช่นเจ้ากัน     เดิมทีตั้งใจจะคุยกับนางดีๆ  ได้ๆๆว่านชิงชิงในเมื่อเจ้ารังเกียจข้าถึงเพียงนี้   เช่นนั้นสามีดีๆที่เจ้าอยากได้ก็อย่าหวังว่าจะได้เลย     แม่ตัวดีข้านี่แหละจะแต่งกับเจ้าเอง หึ

"คุณหนูเรียบร้อยแล้วขอรับ"  

เถียนเป้าพ่อบ้านของจวนว่านรายงานนางเมื่อเอาท่านปู่ของนางขึ้นรถม้าแล้วเรียบร้อย    ว่านชิงชิงจึงหันหลังให้เซียวอี้หลง  นางก้าวขึ้นรถม้าไม่สนใจเขาอีกเลยไม่มีกระทั่งคำกล่าวลา   ผู้อาวุโสเซียวหลับไม่รู้เรื่องนางจึงไม่จำเป็นต้องคารวะผู้ใด  รถม้าเคลื่อนออกไปแล้วแต่เซียวอี้หลงยังยืนมองรถม้าสกุลว่านจนลับสายตา

"ว่านชิงชิง....เจ้าก็แค่ลูกแกะตัวน้อย  คิดว่าตัวเองเป็นหมาป่าเช่นนั้นหรือ   ได้ข้านี่แหละที่จะลอกคราบหนังหมาป่าที่เจ้าห่มอยู่เองแม่ตัวดี"

จากนั้นเซียวอี้หลงก้าวขึ้นรถม้าก่อนจะกลับจวนราชครู  ทั้งคู่ไม่รู้เลยว่าพรุ่งนี้จะมีเมียแบบกระทันหัน  เขากับหยางหมิงกลืนไม่เข้าคายไม่ออกทันที 

Continuez à lire ce livre gratuitement
Scanner le code pour télécharger l'application

Related chapter

  • จวนแห่งนี้มีเมียเด็กของผู้ตรวจการ   ข้าต้องจากไปแล้วจริงๆหรือ

    หลังจากส่งท่านปู่เข้านอนหยางหมิงก็จัดการเขียนหัวข้อสอบที่จะส่งให้ฝ่าบาทพิจารณาในวันพรุ่งนี้ เขายังคงติดใจใบหน้าหวานๆของเด็กคนนั้นอยู่ นางเหมือนป่วยจริงๆ ก่อนจะถอนหายใจเอ่ยเบาๆ“อายุนางยังน้อยจริงๆ หวังว่าท่านปูไม่ได้ไปทำสิ่งใดแผลงๆมานะ เฮ้อ”หยางหมิงถอนหายใจกับพฤติกรรมของผู้อาวุโสคนเดียวของจวนยามที่เมานั้นช่างน่าให้ท่านย่าหวดยิ่งนัก หลังจากจัดเตรียมหัวข้อถวายรายงานพรุ่งนี้เสร็จก็เข้านอน จวนสกุลจางหลังจากที่ส่งท่านปู่เข้านอนแล้วจางอวี้ถิงก็กลับห้องนอนตนเอง นางกินยาแล้วเพลียหลับไป รู้ตัวอีกทีนางก็มานั่งอยู่สถานที่หนึ่ง มีแสงไฟมากมาย มีสิ่งประหลาดที่วิ่งผ่านไปมา กลางคืนกลับเหมือนกลางวัน แสงสีสว่างไสวเต็มไปหมด จางอวี้ถิงยืนอยู่ที่กลางทางคล้ายกับถนน พาหนะแปลกปะหลาดวิ่งผ่านร่างทะลุร่างของนางไป เหมือนได้ยินเสียมีคนเรียกชื่อนางเมื่อจางอวี้ถิงหันไปตามเสียง็พบชายชราคนหนึ่ง ท่านตาคนนั้นผมยาวสีขาว เครายาวในมือถือแซ่โบกไปมาเบาๆ สวมใส่อาภรณ์สีขาวมีแสงสว่างรอบๆตัวของเขา “แม่หนู..ได้เจอกันสักทีนะ”“ท่านตา..ท่านรู้จักข้าหรือเจ้าคะแล้วท่านมากจากที่ใดกัน แล้วข้ามาอยู่ที่นี่ได้อย่า

    Dernière mise à jour : 2025-02-11
  • จวนแห่งนี้มีเมียเด็กของผู้ตรวจการ   มีเมียแบบไม่ทันตั้งตัว

    ยามเฉินเป็นเวลาที่หยางหมิงต้องเข้าวัง ท่านปู่ตื่นแล้วกำลังให้คนไปเตรียมรถม้าพร้อมเกี้ยวกับคนหามเกี้ยว หยางหมิงเดินมาหาปู่ของตนก่อนจะเอ่ยถามด้วยความสงสัย“ท่านปู่ขอรับ นี่เพิ่งจะยามเฉิน ท่านตื่นแต่เช้ามาทำอันใดขอรับ”“อ้อ..หมิงเอ๋อร์อ่า ปู่จะไปรับภรรยาของเจ้าไง ไหนๆจะไปประชุมมิใช่หรือ รีบไปรีบกลับจะได้มาเข้าพิธีแต่งงาน”“ท่านปู..นี่มันเรื่องเหลวไหลอันใดกันขอรับ ข้ามิได้อยากแต่งงาน อีกอย่างท่านไปหาสตรีที่ใดมาแต่งให้ข้าอีกเล่า”“หลานสาวตาแก่จางไง ฮ่าๆๆนางถูกใจข้านัก หยกประจำตระกูลข้ามอบให้จางอวี้หมิ่นไปแล้ว ยามซวีพวกข้าจะออกเดินทางไปตะวันออกกับองไท่ซ่างน่ะ วันนี้จึงแต่งถิงถิงมาให้เจ้านางจะได้มีคนดูแล ไปๆๆรีบไปรีบมาวังหลวงแค่นี้อย่ากลับมาสายเล่า”หยางหมิงให้โมโหท่านปู่ของเขานักเขากำลังจะอ้าปากโวยวาย แต่ชายชรากลับมองหน้าเขาก่อนจะเอ่ยด้วยน้ำเสียงน้อยเนื่อต่ำใจ“ข้ารู้ๆ หึ..เจ้าไม่อยากแต่งได้ๆไม่แต่งๆ ข้าจะไปเอาหยกคืน ข้าจะยอมตระบัดสัตย์ หึ คำพูดตาแก่อย่างข้านั้นไม่สำคัญหรอก คนทั้งจวนฟังแต่ท่านย่าของเจ้า ข้ามันตาแก่ไร้ค่า ที่นี่หาใช่จวนหยางไม่ ตอนนี้กลายเป็นจวนเว

    Dernière mise à jour : 2025-02-11
  • จวนแห่งนี้มีเมียเด็กของผู้ตรวจการ   เหี่ยวแห้งตายคาเรือนหอไปเถอะ

    จวนสกุลเซียวตอนนี้เซียวอี้หลงกำลังหัวเสียอยู่ในห้องหอ ว่านชิงชิงเองก็นั่งนิ่งหยิบของแห้ง ขนมเข้าปากนั่งฟังเขาโวยวายมากว่าครึ่งชั่วยามแล้ว หนวกหูจริงๆเลย “เจ้าไม่มีปากปฏิเสธออกมาบ้างหรือว่านชิงชิง หรือจริงๆแล้วเจ้าเองก็อยากแต่งงานกับข้าจนเนื้อเต้น”“ใต้เท้าเซียว..ข้าเองก็อยากปฏิเสธแต่คนที่ไปรับข้าคือเซียวจ้านท่านปู่ของท่าน จะให้ข้าทำเช่นไร ท่านต้องการให้สกุลว่านทำเช่นไร ปฏิเสธเขาไล่กลับมาให้พวกเราหักหน้าอดีตเจ้ากรมการคลังหรือ ต้องการเช่นนั้นจริงๆหรือเซียวอี้หลง”“เจ้าๆๆ..ใจง่ายนัก อย่าหวังนะว่าข้าจะสนใจใยดีเจ้า แห้งเหี่ยวตายคาเรือนหอไปเถอะ”“นั่นเป็นสิ่งที่ดีที่สุดที่ท่านสามารถทำได้ จงอยู่ห่างๆข้าเอาล่ะจะนอนที่นี่หรือใต้เท้า ในเมื่อชังหน้ากันนักท่านควรเอาตัวเองออกไปจากห้องได้แล้ว”“นี่เรือนข้า เจ้ากล้าสั่งหรือ อาอวี้มาขนของคุณหนูว่านไปไว้เรือนเล็ก เรือนข้าไม่เหมาะกับเจ้าหรอก สตรีไร้ยางอาย”"ไร้ยางอายหรือ..ใช่ๆๆ ใต้เท้าหมิงก็แต่งงานวันนี้ สงสารคู่รักยวนยางอย่างท่านสองคนจริงๆ ข้าไปอยู่เรือนข้างดี จะได้ไม่เห็นอะไรที่ขนลุกขนพอง พี่อี้หลงงง น้องหมิงง อึ๊ยขนลุก

    Dernière mise à jour : 2025-02-11
  • จวนแห่งนี้มีเมียเด็กของผู้ตรวจการ   พี่ผีจ๋าอย่ามาหลอกกันเลย

    ทางด้านหลี่อวี้ถิงที่หนีไปอยู่ห้องเพื่อนแล้วแล้วบอกขายคอนโดเรียบร้อยก็ไปหาซื้อคอนโดใหม่อยู่ เกือบสามเดือนแล้วที่เจอผีผูหญิงในชุดโบราณ ตั้งแต่ย้ายสถานที่เธอก็ไม่เจออีกเลย แปลว่าที่เธอขายคอนโดนั้นตัดสินใจถูกแล้ว วันนี้เธอมีปาร์ตี้สละโสดของเพื่อนสาวในแก๊ง หลังจากดื่มกันจนเมาแล้วหลี่ว่านถิงก็ขอตัวกลับบ้านก่อน เธอเพิ่งจะซื้อคอนโดห้องใหม่ได้ไม่นาน"นี่ถิงถิง..เธอเลื่อนตำแหน่งใหม่แล้วเหรอ""อืม...บอสให้ไปคุมการค้าภูมิภาคน่ะ""อิจฉาแกก็ไม่ได้ด้วย ใครจะไปพูดได้8ภาษาเหมือนแกล่ะ ถิงถิงขับรถดีๆนะ"หลี่อวี้ถิงขับรถมาตามทาง เธอเป็นคนคออ่อนจึงดื่มแค่นิดหน่อย และเพราะต้องขับรถกลับบ้านเอง กำลังจะถึงไฟแดงอีกสามร้อยเมตรอยู่ๆก็รู้สึกเย็นๆในรถ เสียงเรียกเธอเบาๆจึงหันไปดู ตาเบิกกว้างทันทีมาอีกแล้วหรือ"พี่สาว เราเจอกันอีกแล้วนะเจ้าคะ""ห๊ะ..ทะ เธออีกแล้วหรือ ทำไมไม่ไปเกิดมาทำไมอีก""พี่สัญญามาก่อนว่าจะช่วยทำหน้าที่ทุกอย่างแทนข้าแล้วข้าจะไป""หน้าที่อะไร ได้ๆๆๆสัญญาเธอพอใจหรือยังแม่ผีน้อยจ๋า ไปเถอะๆฉันสัญญาจะทำทุกอย่างแทนเธอเอง ฮือๆๆ หรือที่จริงเธอมากับรถคันนี้ ได้ๆๆพรุ่งนี้ฉันจะขายรถทิ้

    Dernière mise à jour : 2025-02-11
  • จวนแห่งนี้มีเมียเด็กของผู้ตรวจการ   มาแล้วก็ต้องทำใจ

    ร่างบางระหงหลับอยู่บนเตียง ลมหายใจสม่ำเสมอ ดูไม่ป่วยหนักเหมือนตอนก่อนหน้าแล้วนี่ หลี่อวี้ถิงรู้สึกว่ามีคนมองก็ลืมตาขึ้น สายตาทั้งคู่ประสานกัน หลี่ว่านถิงรับรู้จากความทรงจำผ่านเด็กคนนี้ ผู้ชายรูปหล่อสันดานไม่ดีคนนี้คือสามีเจ้าของร่างเดิม อีกทั้งยังต้องเป็นสามีของเธอด้วย เพราะเธอดันมาอยู่ในร่างเมียไม่อยากแต่งของเขา หลี่อวี้ถิงถอนหายใจ ยายผีบ้านี่ไปเอาวิญญาณเธอมา แถมยังให้เธอตายศพไม่สวยอีกมันน่านักเชียว สามีเฒ่าของยายเด็กนี่มาดูอาการหรือมาเช็คความชัวร์กันแน่วะว่ายายนี่ตายหรือยังหยางหมิงเอ่ยถามเมียเด็กของเขาเสียงเข้ม“เจ้าเป็นอะไร เหตุใดร้องโวยวายนัก จวนข้างๆไม่รู้จะคิดได้ว่าข้าทำร้ายคน”“ขออภัยเจ้าค่ะใต้เท้า แค่กๆ ข้าปวดหัวเจ้าค่ะ แค่กๆๆ ต่อไป แค่กๆๆ ไม่กล้าแล้วเจ้าค่ะแค่กๆๆๆ”หลี่อวี้ถิงแกล้งไอออกมาแรงๆ หยางหมิงเข้ามาหาเห็นหน้านางซีดเซียวก็บอกว่าพรุ่งนี้จะให้หมอประจำจวนมาดูอาการนางอีกที จากนั้นเขาก็กลับไปหลี่อวี้ถิงทำใจแล้วว่าตนเองมาอยู่ในร่างนังหนูนี่ที่ชื่อจางอวี้ถิง ลี่จูเห็นคุณหนูของนางเงียบไปก็เดินมาหาก่อนจะเอ่นถาม“คุณหนูเจ้าคะ.... ท่านมิเป็นไรแล้วนะเจ้าคะ”

    Dernière mise à jour : 2025-02-11
  • จวนแห่งนี้มีเมียเด็กของผู้ตรวจการ   วางแผนออกจากจวน

    ส่วนโรงครัวใครบ้างจะกล้าต่อกรหาเรื่องแกล้งพวกนางเชิ่นเมื่อก่อนกันเล่า สาวใช้ที่เคยไปรับใช้และมีเรื่องกับนางและไปฟ้องพ่อบ้านคนเก่า จนเขาเข้าข้างและถูกฮูหยินน้อยไล่กลับมาถูกโบยเมื่อคืนนี้ องครักษ์ไปจับตัวเอามาจากที่นอนเลย เสร็จแล้วก็ขายทิ้ง พ่อบ้านเองก็ถูกโบยจนลุกไม่ขึ้น ค้นห้องนอนของเขาพบว่าซุกซ่อนเงินทองไม่น้อย อีกทั้งกำลังหลับนอนกับสาวใช้รุ่นลูกอยู่ด้วยกันสามคนสีหน้าท่านผู้ตรวจการเมื่อคืนนี้ช่างดูน่ากลัว พวกนางเป็นสาวใช้ที่เคยรับใช้ฮูหยินน้อย แต่ว่าไม่เต็มใจรับใช้ อีกทั้งพ่อบ้านยังยักยอกเงินทองในส่วนที่ฮูหยินน้อยต้องได้ เช่นผ้าตัดชุดใหม่ เสบียงที่ต้องส่งให้จวนเล็ก เพราะภรรยาของเขาดูแลเรื่องการเบิกจ่ายเสบียงในจวน และอาศัยว่าไท่ฮูหยินไปไหว้พระรวมทั้งไว้ใจพวกเขา สองผัวเมียจึงเกิดความละโมบ ลี่จูไม่รู้เหตุการณ์ณ์ในจวนใหญ่ นางได้ของที่ต้องการก็รีบกลับจวนเล็กทันที หยางหมิงที่วันนี้มีเข้าเฝ้าแต่เช้าก็ทันได้เห็นสาวใช้ของเมียเด็กตนเองมาที่โรงครัว“บอกห้องเสบียงกับห้องครัว พวกนางอยากได้อะไรก็ให้ไป เพิ่มเงินเดือนให้นางเป็นเดือนละห้าสิบตำลึง ไปหาท่านหมอไปตรวจนางด้วย เม

    Dernière mise à jour : 2025-02-11
  • จวนแห่งนี้มีเมียเด็กของผู้ตรวจการ   เจอเพื่อนใหม่

    หลังจากสั่งงานไปไม่เกินสามวันต้นไม้ที่นางสั่งก็มาถึง บ่าวช่วยกันปลูกเต็มแนวกำแพงจวนเล็กทอดยาวทั้งสี่ด้าน จางอวี้ถิงเริ่มลงมือเพาะเมล็ดพันธุ์ที่ให้พ่อบ้านหาซื้อมาได้ หยางหมิงยังคงออกตรวจตราความเรียบร้อยของบ้านเมืองหยางหมิงยังไม่รู้ว่ามีการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ของจวนเล็ก หลังจากที่เขาบังเอิญเดินผ่านในคืนนั้นก็เป็นเวลาสองเดือนแล้วจางอวี้ถิงยิ้มหวานให้กับรั้วไม้เลื้อยของนาง โชคดีที่เป็นหน้าฝนต้นไม้งามไวมาก ปฏิบัติการหนีเที่ยวจะเริ่มในไม่ช้าแล้วหลี่อวี้ถิงมาอยู่ในร่างนี้ใช้ชีวิตเป็นจางอวี้ก็ล่วงเลยมาสามเดือนแล้ว นางยังไม่เคยได้ออกไปไหนเลย นางไม่มีเพื่อนนอกจากลี่จูสาวใช้ของร่างเดิม เพียงแต่ว่าอยู่ดีๆ เงินเดือนก็เพิ่มขึ้นจากเดือนละยี่สิบตำลึงเป็นห้าสิบตำลึง ตาเฒ่าหยางหมิงนี่รวยนะ แต่กักนางไว้ในจวนจะไปใช้เงินได้อย่างไรวะลี่จูที่กำลังติดเตาต้มน้ำเพื่อให้คุณหนูของนางล้างหน้ายามเช้าหันมาเจอนางนั่งเท้าคางทำหน้าตาเหมือนกับเบื่อหน่ายก็เดินมาหา“คุณหนูเจ้าคะ...เป็นอะไรไปเจ้าคะเหตุใดทำสีหน้าอย่างนั้น ไม่เอาเจ้าค่ะทำหน้าอมทุกข์ไม่ดีเลย คุณหนูของบ่าวต้องยิ้มสิเจ้าคะ”“พี่ลี่จู....ข้าเบื่อน่ะอยากออกไป

    Dernière mise à jour : 2025-02-11
  • จวนแห่งนี้มีเมียเด็กของผู้ตรวจการ   วางแผนหนีเที่ยว

    ปี้เหยากับลี่จูมองหน้ากันทันที พวกนางเคยเห็นกันหลายครั้งเพราะลี่จูมักไปซื้อยาที่ร้านหมอประจำ ตอนที่นายท่านเขียนตัวยาให้ ปี้เหยาเองก็ติดตามคุณหนูว่านเสมอ แต่พวกนางไม่เคยได้พูดคุยกัน จางอวี้ถิงวาดแผนที่ตามที่ว่านชิงชิงบอกนาง จางอวี้ถิงยิ้มให้นางก่อนจะเอ่ย“ช่องโหว่ทางด้านติดกับช่องทางด้านท่านพอดี เอาอย่างนี้ท่านทุบฝั่งท่าน ส่วนข้าทุบฝั่งข้าไม่กี่วันก็ทะลุถึงกันแล้วอีกอย่างข้าทุบไว้บ้างแล้ว เมื่อมันทะลุกันเราสองคนสามารถไปไหนก็ได้ เวลาที่กลับมาท่านก็กลับเรือนตนเองได้เลยไม่ต้องผ่านเรือนข้า” “ดีเลย งั้นข้าจะกลับไปทุบเดี๋ยวนี้ไว้พวกเราจะได้ไปเที่ยวให้ทั่งเมืองหลวงเลย ข้าได้เงินเดือนจากตาเฒ่านั่นสามสิบตำลึง”“ข้าก็ได้เงินเดือนเหมือนกัน เอาเช่นนี้ไหมไหนๆ วันนี้ท่านก็มาแล้วพวกเรามาช่วยกันทุบดีกว่า เผื่อจะทะลุกันเร็วขึ้น ข้ามีเครื่องมือเกษตรที่ข้าขอไปทางตาเฒ่าหยางไว้”“ได้สิ ปี้เหยาพวกเรามาช่วยกันเถอะ”จากนั้นทั้งสี่คนก็ช่วยกันลากกระถางต้นโบตั๋นมาบังฝั่งที่จะทุบ ก่อนจะช่วยกันค่อยๆ ทุบทีละน้อย หากเสียงดังเกินไปอาจมีคนได้ยิน ปี้เหยากับลี่จูละมือไปทำอาหารเที่ยง ทั้งสองคนยังคงหมกมุ่นกับการทุบกำแพงอ

    Dernière mise à jour : 2025-02-11

Latest chapter

  • จวนแห่งนี้มีเมียเด็กของผู้ตรวจการ   คุณชายสกุลจาง

    ลี่จูหน้าแดงทันทีที่ใต้เท้าเรียกนางว่าเมียของเขา หลี่จิ้งจูงมือเมียหมาดๆที่เพิ่งเข้าหอเมื่อคืนหายไปจากห้องเล็ก จางอวี้ถิงพยายามจะลงจากตักแกร่งแต่เขากอดเอวนางแน่น "อาหิวแล้ว เดี๋ยวสาย มาเถอะป้อนอาสักหน่อย""ท่านกินเองได้ มิได้เจ็บป่วยหรือพิการสักหน่อย""เฮ้อ ท่านพ่อกับท่านแม่ไปปกครองมณฑลกว่างโจว อาต้องอยู่กับท่านปู่ ท่านย่ามักไปขอพรครั้งละนานๆ อาขาดความรักความอบอุ่น มีเมียก็อยากได้ความรักจากเมียบ้าง ถิงถิงอย่าใจร้ายนักเลย""ท่านอา..ชีวิตท่านดราม่าเพียงนี้เชียว เอารางวัลออสก้าไหม หรือว่ารางวัลโนเบลสาขารันทดดีล่ะ"หยางหมิงไม่เข้าใจที่นางพูด อะไรคือดราม่า อะไรคือรางวัลโนเบล แล้วยังมีออสก้าอะไรนั่นอีก เมียเขาช่างมีแต่คำพูดแปลกๆมาให้เขาได้ยินอยู่เรื่อยๆ"ถิงถิง เจ้าพูดอะไร อาฟังไม่เข้าใจ""เฮ้อ...เอาล่ะๆไม่เข้าใจก็ไม่ต้องเข้าใจ ข้าป้อนท่านก็ได้ คนแก่มักจะมือไม้อ่อน เรี่ยวแรงไม่ค่อยดี ข้าเข้าใจๆ ท่านอายุขนาดนี้แล้ว มีแรงหายใจก็ดีแล้วล่ะเจ้าค่ะ"จางอวี้ถิงประชดเขาก่อนจะตักข้าวต้มแล้วเป่าเบาๆให้อุ่นๆ หยางหมิงอ้าปากกินข้าวต้มที่นางป้อน แต่ในใจคาดโทษแล้ว คำก็ค

  • จวนแห่งนี้มีเมียเด็กของผู้ตรวจการ   อาไม่หย่า

    ยามเหมาจางอวี้ถิงต้องตื่นเพราะมีมือมาป้วนเปี้ยนแถวๆหน้าอกของนาง มือเล็กคว้าหมับที่ข้อมือหนา เอ่ยออกไปด้วยน้ำเสียงดุเข้ม"ใต้เท้าหยาง ปล่อยนะ ไม่งั้นข้ากลับจวนจางจริงๆด้วย""หอมมาก หอมเหลือเกินถิงถิงไม่ล่วงเกินสัญญา ขอแค่หอมปากหอมคอ นะเด็กดี""ใต้เท้า ท่านลืมคำพูดตัวเองจนสิ้นแล้วหรือ ท่านบอกว่าท่านไม่มีวันแตะต้องข้า ท่านปู่กลับมาท่านจะหย่ากับข้า ข้าเป็นเพียงสตรีที่ท่านไม่ต้องการ ตอนนี้ที่ท่านทำอยู่มันขัดกับเจตจำนงเดิมของท่านหรือไม่"หยางหมิงพลิกตัวทาบทับนาง จางอวี้ถิงกลืนน้ำลายทันที บางอย่างส่วนล่างกำลังดันหน้าขานางอยู่ จะเอาตัวรอดอย่างไรดี ดูแล้วเขาคงไม่หยุดจนจะได้ในสิ่งที่ต้องการ แน่ๆ แต่เขากลับซุกใบหน้าลงกับซอกคอหอมกรุ่น เอ่ยด้วยน้ำเสียงกระเส่า"อย่าขยับนะ ถ้าไม่อยากให้อารังแกเจ้า ถิงถิงเจ้าทำข้าควบคุมตัวเองไม่ได้"มือบางทำได้เพียงยกขึ้นโอบเอวหนาเอาไว้ ก่อนจะส่งเสียงรับรู้"อืม" หยางหมิงที่เดิมคิดว่าจะสงบ แต่กลับหนักกว่าเดิมเพราะกลิ่นกายหอมกรุ่งลอยเข้าจมูก เขาเริ่มซุกไซร้ซอกคอระหง ไต่จมูกไปถึงใบหูปากหยักงับติ่งหูนางเบาๆ มีเสียงครางเบาๆออกมาจากคนใต้ร่าง

  • จวนแห่งนี้มีเมียเด็กของผู้ตรวจการ   ท่านอาท่านกลัวผีหรือไม่

    ว่านชิงเหอตามมาแต่กลับไม่ทันทั้งสามคน จางอวี้ถิงพาหลบเร้นอยู่ด้านหลังห้องน้ำของหอบุรุษงาม ว่านชิงเหอเดินมาถึงแต่ไม่เข้าไป สกปรกเหม็นเพียงนี้นางไม่มาแน่ๆ หรือว่าบุรุษคนนั้นคือบุรุษนางโลมชายกันนางจึงมาแถวนี้ หึ ถึงกับเที่ยวนางโลมชาย เซียวอี้หรูเจ้านี่ทำให้ข้าคาดไม่ถึงเสียจริงๆหลังจากที่ว่านชิงเหอไปแล้ว ทั้งสามคนก็เดินออกมาจากตรอก ลี่จูอาเจียนออกมาทันที เหม็นเกินไปแล้ว คุณหนูนะคุณหนูพาไปที่อื่นมิได้หรือ"อย่ามัวแต่โอ้เอ้รีบกลับเถอะ อี้หรูหากเขาเอาเรื่องนี้ไปข่มขู่เจ้าจะยุ่งเราต้องถึงจวนก่อนเข้าใจหรือไม่""เจ้าค่ะ ไปๆพี่ลี่จูเร็วๆ"อยู่ด้วยกันไม่ถึงสิบวันแต่จางอวี้ถิงได้แผ่สปอเชื้อราให้กับเซียวอี้หรูไปมากนัก คำพูดกิริยาที่ก๋ากั่นหากบิดามารดากลับมาเจอตอนนี้คงล้มทั้งยืน สามคนนายบ่าวมาถึงตรอกที่ลัดเข้าจวนหยางได้ ก่อนจะเอาตัวเองมาถึงรูสุนัข จางอวี้ถิงลอดเข้าไปก่อน ตามด้วยเซียวอี้หรูและลี่จูเป็นคนสุดท้าย จากนั้นเซียวอี้หรูก็ลอดรูจวนข้างกลับจวนเซียวเพื่ออาบน้ำสระผม กลิ่นปัสสาวะเหม็นติดเสื้อผ้า เนื่องจากตรอกนั้นมักมีคนเมามายืนทำธุระส่วนตัวประจำเพราะสุขารอแถวนาน คนตัวเล็

  • จวนแห่งนี้มีเมียเด็กของผู้ตรวจการ   ว่านชิงเหอแสนเย่อหยิ่ง

    งานเลี้ยงชุมนุมกวี เซียวอี้หลงกำลังพูดคุยอยู่กับบรรดาลูกศิษย์และคุณหนูทั้งหลาย แม้จะมีข่าวลือว่าเขากับหยางหมิงเป็นพวกตัดแขนเสื้อ แต่ก็มีสตรีไม่น้อยที่พยายามทอดสายตาเชิญชวนทั้งสองคน พวกนางเชื่อมั่นว่าเสน่ห์ของพวกนางจะทำให้ราชครูหนุ่ม และใต้เท้าผู้ตรวจการเปลี่ยนใจมาชอบสตรี กระทั่งวันนี้ใต้เท้าเซียวพาสตรีนางหนึ่งมา นางคือคุณหนูสกุลว่านน้องสาวใต้เท้าว่านแห่งกองปราบ ว่านชิงชิงนั่งเล่นอยู่คนเดียว นางไม่ชอบงานเหล่านี้เพราะไม่ชอบปั้นสีหน้า มีหญิงวัยกลางคนเดินมาหานาง เป็นฮูหยินเจ้ากรมการคลัง สตรีสูงวัยเอ่ยทักทาย"ชิงชิงอ่า วันนี้มาได้อย่างไรกัน ป้าเห็นแล้วยังว่าใช่เจ้าหรือไม่""ชิงชิงคารวะหลินฮูหยินเจ้าค่ะ พอดีข้ามากับคนที่บ้านน่ะเจ้าค่ะ""เด็กคนนี้ ฮูหยินอะไรกันเรียกท่านป้าเถอะ ว่าแต่พี่ชายเจ้าเล่า อยู่ที่ใดกัน จะว่าไปพี่มู่ของเจ้าบ่นถึงเจ้าทุกวันเลยเชียว ยังบอกว่าหากเสร็จสิ้นการสอบจะไปหาเจ้าที่จวนน่ะ"ว่านชิงชิงยิ้มแต่ไม่ตอบ หลินฮูหยินมิควรมางานเช่นนี้ เห็นได้ชัดว่ามาหาภรรยาให้บุตรชาย นางเที่ยวทาบทามไปทั่ว หลินมู่ยังไม่พ้นเงามารดาเลย หลินฮูหยินเจ้ากี้เจ้าการไปทุกอย่า

  • จวนแห่งนี้มีเมียเด็กของผู้ตรวจการ   บ่อนคุณชายเยี่ย

    ทั้งสามคนมาหยุดที่ร้านขายแป้งชาติ เมื่อได้ของมาแล้วจางอวี้ถิงก็แปลงโฉมเป็นคนแก่วัยสี่สิบกว่าๆ ส่วนลี่จูแต่งเป็นบ่าวชรา เซียวอวี้หรูแต่งเป็นตาแก่หัวล้าน ตอนนี้ต่อให้อยู่ต่อหน้าหยางหมิงกับเซียวอี้หลงหากพวกนางไม่พูดเขาไม่มีทางจำได้แน่ๆทั้งสามมาถึงหน้าหอนางโลมชายคนดูแลก็เดินมาขวาง ก่อนจะมองหัวจรดเท้า หนึ่งในนั้นเอ่ยขึ้น"นี่ตาแก่ พวกเจ้ามีเงินหรือไม่ หอหลันฮวาของข้ามิใช่ถูกๆ บุรุษที่นี่ล้วนงามกว่าสตรีของหอฮวาเซียงเสียอีก"จางอวี้ถิงรำคาญจึงควักเงินตำลึงออกมาสามก้อนให้พวกมันสามคน เมื่อเห็นเงินตำลึงก็ตาโตต้อนรับอย่างดี"นายท่าน เชิญด้านในขอรับ ท่านต้องการบุรุษรูปงามแค่ไหนข้ายินดีหามาให้ท่านจนกว่าจะพอใจขอรับ""อืม ขอชั้นสอง สุราอย่างดีกับแกล้มอย่างดีอีกด้วย""เอ่อ ขอรับทำไม่เสียงนายท่านดู...เอ่อ""แค่กๆ ข้าเดินทางมาจากตะวันตก อากาศทางนั้นเย็นนิดหน่อยเลยป่วย ทำไมหอหลันฮวาของเจ้ามีกฎว่าป่วยไม่ให้เข้าหรือ ช่างๆเถอะๆ ท่านพี่อี้ อาจูพวกเราไป"ทั้งสามคนเห็นบ่อเงินบ่อทองกำลังจะไปก็รั้งเอาไว้ นานๆจะมีคนยอมให้เงินพิเศษกับพวกเขาต้องเอาใจมากหน่อย"มิได้ขอรับ นายท่านรอสักครู่ข

  • จวนแห่งนี้มีเมียเด็กของผู้ตรวจการ   คุณชายจาง

    จางอวี้ถิงพยักหน้าให้ ลี่จูจึงไปหยิบชุดบุรุษออกมาอีกหนึ่งชุด เซียวอี้หรูเปลี่ยนชุดเรียบร้อยแล้วก็เดินออกมา ทั้งสามคนลอดรูสุนัขออกจากจวน ก่อนจะไปได้ติดสินบนท่ายายเฝ้าประตูหมดทุกทางแล้ว จางอวี้ถิงเอ่ยถามดรุณีน้อยที่มาด้วยกัน"อี้หรู เจ้ารู้จักเมืองหลวงแค่ไหนกัน""ก็พอรู้บ้าง พี่จะไปที่ใดกันเจ้าคะ""อืม หอนารี ข้าอยากไปหอนารี ว่ากันว่าที่นี่รวมคนทุกรูปแบบเอาไว้""หอฮวาเซียง ว่ากันว่าใหญ่มากอีกทั้งสาวงามมากมายยิ่งนัก""หืม ฮวาเซียว ดอกไม้หอมหรือ งั้นเราไปที่นี่แหละ อาหารอร่อยไหมมีสุราหรือเปล่า""ข้าไม่เคยเข้า แต่ว่าพวกเราจะเข้าได้หรือ ที่นั่นมีแต่บุรุษนะ""อี้หรูนะอี้หรู วันนี้เจ้าเป็นบุรุษหรือสตรี ลองดูตัวเองสิ"เซียวอี้หรูยิ้มกว้างก่อนจะคล้องแขนจางอวี้ถิงเดินไปตามถนน กระทั่งมาถึงหอฮวาเซียง สตรีร่างอ้อนแอ้น สวมเสื้อผ้าบางเบาจนเห็นผิวกายลางๆ เมื่อเห็นบุรุษหนุ่มหน้าตาดีสามคนก็เดินส่ายสะโพกพร้อมกับโบกพัดในมือ หนึ่งในนั้นเอาพัดในมือปิดปากก่อนจะเอ่ยเสียงหวาน"คุณชายทั้งสาม ข้าชื่อเซียงเซียง เป็นนายหญิงของที่นี่ มิทราบว่าพวกท่าน มีคนที่เลือกเอาไว้แล้วหรือไม่ ดอ

  • จวนแห่งนี้มีเมียเด็กของผู้ตรวจการ   หนีเที่ยวครั้งแรก

    จางอวี้ถิงยอมลุกไปทำบะหมี่ให้กับทั้งสี่คน ว่านชิงชิงเป็นลูกมือนาง เซียวอี้หรูมาช่วยด้วย หยางหมิงกับเซียวอี้หลงพูดคุยเรื่องการเดินทางหลังจากงานชุมนุมกวีวันนี้ แน่นอนคนตัวเล็กเงี่ยหูฟังอย่างตั้งใจ ตาแก่หยางจะไม่อยู่สามวัน นี่มันสวรรค์ชัดๆเลย ฮ่าๆๆใบหน้าที่ยิ้มมุมปาก บ่งบอกว่าคนตัวเล็กกำลังมีเรื่องซุกซน แม่ลูกแกะน้อยเจ้าลืมหรืออย่างไรวันนี้เจ้ายังมิไอออกมาสักนิด ยังมิได้แสดงบทบาทคุณหนูขี้โรคเลย สงสัยจะลืมตัวเมื่อรับมื้อเที่ยงเรียบร้อยว่านชิงชิงก้ตามเซียวอี้หลงกลับจวน ส่วนหยางหมิงไม่กลับเขานั่งอยู่ที่ลานหน้าบ้าน มองดูคนตัวเล็กนั่งจัดการกับไหดองผักของนางต่อ โดยไม่สนใจเขาแต่อย่างใด แม่ตัวดีมาดูกันว่าใครจะพลาดท่าก่อนปลายยามเว่ยหยางหมิงเตรียมตัวที่จะไปงานชุมนุมกวีที่ศาลากลางน้ำเรือนเหลียนฮวา วันนี้ฝ่าบาทจะเสด็จมาด้วยพระองค์เอง รถม้าเตรียมแล้ว คนตัวสูงไม่ยอมกลับเรือนหลักเขาสั่งให้เตรียมน้ำที่เรือนเล็ก กระทั่งน้ำร้อนถูกเตรียมเรียบร้อยแล้ว หยางหมิงเอ่ยกับคนสนิทให้ไปดูด้านนอกก่อนจะเรียกคนตัวเล็กให้มาอาบน้ำให้"ฮูหยิน..สามีเจ้าจะไปงานชุมนุมกวี รบกวนเจ้าอาบน้ำแต่งตัวให้สั

  • จวนแห่งนี้มีเมียเด็กของผู้ตรวจการ   ห้ามพูดถึงผีตอนดวงตก

    ลี่จูตอนนี้กำลังถอนผักอยู่ คุณหนูของนางอยากทำกิมจิอะไรสักอย่างนางเองก็ไม่รู้จักมันหรอก เมื่อเช้าใต้เท้าให้คนนำจดหมายมาส่งให้ นายท่านกำลังเป็นห่วงคุณหนู นางจึงตอบจดหมายกลับไปว่าสบายดีขอท่านปู่อย่าได้กังวล เสียงคนเรียกแว่วๆลี่จูเดินมาดูก็เห็นเป็นฮูหยินเซียวกับคุณหนูเซียว นางจึงรีบเดินมาต้องรับ"เซียวฮูหยิน คุณหนูเซียวพวกท่านมาแล้ว ไม่อยู่เสียหลานวันเชิญเจ้าค่ะ ข้าน้อยจะไปเรียนคุณหนูของข้าน้อยก่อน""อืม..ลี่จูถิงถิงนางทำอันใดอยู่หรือ แล้วนั่นถอนผักทำอันใดมากมายกัน""คือว่าคุณหนูของบข้าน้อยจะทำกิมจิเจ้าค่ะเซียยวฮูหยิน""อ้อ..แล้วกิมจิคือสิ่งใดหรือลี่จู""มันคือผักดองที่เอาไว้กินเป็นเครื่องเคียงน่ะอี้หรู พี่ชิงชิงท่านกลับมาแล้ว"จางอวี้ถิงทักทายว่านชิงชิงกับเซียวอี้หรู จากนั้นทั้งหมดก็นั่งลงคุยกัน เซียวอี้หรูอยากไปงานชุมนุมกวี แต่ว่านชิงชิงบอกว่าพี่ชายนางไปด้วย สาวน้อยก็เบ้ปากทันที ส่วนจางอวี้ถิงนางอยากไปเที่ยวเล่น งานชุมนุมอะไรนั่นนางไม่ใสนใจหรอก"พี่..หลังจากงานชุมนุมกวีพวกเขาจะไม่อยู่เมืองหลวงสามวัน หลังจากกลับมาอีกครึ่งเดือนก็จะตามเสด็จฮ่องเต้ไปล่าสัตว์ ข้าอยากส

  • จวนแห่งนี้มีเมียเด็กของผู้ตรวจการ   โยนหินถามทาง

    เซียวอี้หลงยิ้มให้คนใต้ร่างก่อนจะเริ่มบรรเลงบทรักกับนางอีกครั้งกระทั่งสองชั่วยามผ่านไปเขาจึงหยุดพานางไปอาบน้ำ แต่เพราะเพิ่งได้รักเมียครั้งแรก สุดท้ายว่านชิงชิงก็ถูกตาเฒ่าจับกินในอ่างอีกรอบจนนางหมดแรงจริงๆ เขาอุ้มนางมาเช็ดตัวก่อนจะใส่เสื้อผ้าให้แล้วกล่อนนางนอนหลับไปด้วยกันปี้เหยานั่งรอคุณหนูของตนจนสัปหงกไปหลายรอบ คุณหนูถูกใต้เท้าพาไปสองชั่วยามแล้ว ตกลงพวกนางยังต้องไปจากสกุลเซียวหรือไม่ อาไท่ที่ยืนกอดอกพิงเสาเรือนอยู่ก็ได้แต่ส่ายหน้า เขาเดินไปหานางก่อนจะอุ้มคนตัวเล็กที่สะลึมสะลือขึ้นแล้วสาวเท้ายาวๆ เดินกลับเรือนข้าง อาไท่ห่มผ้าให้นาง ก้มลงหอมหน้าผากแม่ตัวน้อยแล้วจึงเดินออกมา จากนั้นเขาก็ปิดประตูห้องให้นาง ปี้เหยาหลับไปโดยไม่รู้เลยว่าคุณหนูของนางเป็นเช่นไรแล้วตัวเองกลับมาเรือนข้างได้อย่างไรยามเหมาว่านชิงชิงตื่นมาแล้ว นึกถึงเรื่องเมื่อคืนก็หน้าแดง คนตัวโตที่นอนอยู่ข้างๆกระชับอ้อมกอดทันทีที่นางขยับตัว ปากก็เอ่ยทั้งที่ยังหลับตา"ฮูหยิน..ตื่นแต่เช้าเชียวนอนต่อเถอะ"หากเซียวอี้หลงได้เห็นนางตอนนี้เขาคงต้องภูมิใจ ว่านชิงชิงที่ใบหน้ารวมทั้งเรือนร่างเห่อร้อนจนน่าจะแดงไปทั้งตัวเพราะคำว่าฮูห

Découvrez et lisez de bons romans gratuitement
Accédez gratuitement à un grand nombre de bons romans sur GoodNovel. Téléchargez les livres que vous aimez et lisez où et quand vous voulez.
Lisez des livres gratuitement sur l'APP
Scanner le code pour lire sur l'application
DMCA.com Protection Status