Share

ท่านอาท่านกลัวผีหรือไม่

last update Dernière mise à jour: 2025-03-08 23:20:07

ว่านชิงเหอตามมาแต่กลับไม่ทันทั้งสามคน จางอวี้ถิงพาหลบเร้นอยู่ด้านหลังห้องน้ำของหอบุรุษงาม ว่านชิงเหอเดินมาถึงแต่ไม่เข้าไป สกปรกเหม็นเพียงนี้นางไม่มาแน่ๆ หรือว่าบุรุษคนนั้นคือบุรุษนางโลมชายกันนางจึงมาแถวนี้ หึ ถึงกับเที่ยวนางโลมชาย เซียวอี้หรูเจ้านี่ทำให้ข้าคาดไม่ถึงเสียจริงๆ

หลังจากที่ว่านชิงเหอไปแล้ว ทั้งสามคนก็เดินออกมาจากตรอก ลี่จูอาเจียนออกมาทันที เหม็นเกินไปแล้ว คุณหนูนะคุณหนูพาไปที่อื่นมิได้หรือ

"อย่ามัวแต่โอ้เอ้รีบกลับเถอะ อี้หรูหากเขาเอาเรื่องนี้ไปข่มขู่เจ้าจะยุ่งเราต้องถึงจวนก่อนเข้าใจหรือไม่"

"เจ้าค่ะ ไปๆพี่ลี่จูเร็วๆ"

อยู่ด้วยกันไม่ถึงสิบวันแต่จางอวี้ถิงได้แผ่สปอเชื้อราให้กับเซียวอี้หรูไปมากนัก คำพูดกิริยาที่ก๋ากั่นหากบิดามารดากลับมาเจอตอนนี้คงล้มทั้งยืน สามคนนายบ่าวมาถึงตรอกที่ลัดเข้าจวนหยางได้ ก่อนจะเอาตัวเองมาถึงรูสุนัข จางอวี้ถิงลอดเข้าไปก่อน ตามด้วยเซียวอี้หรูและลี่จูเป็นคนสุดท้าย จากนั้นเซียวอี้หรูก็ลอดรูจวนข้างกลับจวนเซียวเพื่ออาบน้ำสระผม กลิ่นปัสสาวะเหม็นติดเสื้อผ้า เนื่องจากตรอกนั้นมักมีคนเมามายืนทำธุระส่วนตัวประจำเพราะสุขารอแถวนาน

คนตัวเล็
Continuez à lire ce livre gratuitement
Scanner le code pour télécharger l'application
Chapitre verrouillé

Related chapter

  • จวนแห่งนี้มีเมียเด็กของผู้ตรวจการ   อาไม่หย่า

    ยามเหมาจางอวี้ถิงต้องตื่นเพราะมีมือมาป้วนเปี้ยนแถวๆหน้าอกของนาง มือเล็กคว้าหมับที่ข้อมือหนา เอ่ยออกไปด้วยน้ำเสียงดุเข้ม"ใต้เท้าหยาง ปล่อยนะ ไม่งั้นข้ากลับจวนจางจริงๆด้วย""หอมมาก หอมเหลือเกินถิงถิงไม่ล่วงเกินสัญญา ขอแค่หอมปากหอมคอ นะเด็กดี""ใต้เท้า ท่านลืมคำพูดตัวเองจนสิ้นแล้วหรือ ท่านบอกว่าท่านไม่มีวันแตะต้องข้า ท่านปู่กลับมาท่านจะหย่ากับข้า ข้าเป็นเพียงสตรีที่ท่านไม่ต้องการ ตอนนี้ที่ท่านทำอยู่มันขัดกับเจตจำนงเดิมของท่านหรือไม่"หยางหมิงพลิกตัวทาบทับนาง จางอวี้ถิงกลืนน้ำลายทันที บางอย่างส่วนล่างกำลังดันหน้าขานางอยู่ จะเอาตัวรอดอย่างไรดี ดูแล้วเขาคงไม่หยุดจนจะได้ในสิ่งที่ต้องการ แน่ๆ แต่เขากลับซุกใบหน้าลงกับซอกคอหอมกรุ่น เอ่ยด้วยน้ำเสียงกระเส่า"อย่าขยับนะ ถ้าไม่อยากให้อารังแกเจ้า ถิงถิงเจ้าทำข้าควบคุมตัวเองไม่ได้"มือบางทำได้เพียงยกขึ้นโอบเอวหนาเอาไว้ ก่อนจะส่งเสียงรับรู้"อืม" หยางหมิงที่เดิมคิดว่าจะสงบ แต่กลับหนักกว่าเดิมเพราะกลิ่นกายหอมกรุ่งลอยเข้าจมูก เขาเริ่มซุกไซร้ซอกคอระหง ไต่จมูกไปถึงใบหูปากหยักงับติ่งหูนางเบาๆ มีเสียงครางเบาๆออกมาจากคนใต้ร่าง

    Dernière mise à jour : 2025-03-08
  • จวนแห่งนี้มีเมียเด็กของผู้ตรวจการ   คุณชายสกุลจาง

    ลี่จูหน้าแดงทันทีที่ใต้เท้าเรียกนางว่าเมียของเขา หลี่จิ้งจูงมือเมียหมาดๆที่เพิ่งเข้าหอเมื่อคืนหายไปจากห้องเล็ก จางอวี้ถิงพยายามจะลงจากตักแกร่งแต่เขากอดเอวนางแน่น "อาหิวแล้ว เดี๋ยวสาย มาเถอะป้อนอาสักหน่อย""ท่านกินเองได้ มิได้เจ็บป่วยหรือพิการสักหน่อย""เฮ้อ ท่านพ่อกับท่านแม่ไปปกครองมณฑลกว่างโจว อาต้องอยู่กับท่านปู่ ท่านย่ามักไปขอพรครั้งละนานๆ อาขาดความรักความอบอุ่น มีเมียก็อยากได้ความรักจากเมียบ้าง ถิงถิงอย่าใจร้ายนักเลย""ท่านอา..ชีวิตท่านดราม่าเพียงนี้เชียว เอารางวัลออสก้าไหม หรือว่ารางวัลโนเบลสาขารันทดดีล่ะ"หยางหมิงไม่เข้าใจที่นางพูด อะไรคือดราม่า อะไรคือรางวัลโนเบล แล้วยังมีออสก้าอะไรนั่นอีก เมียเขาช่างมีแต่คำพูดแปลกๆมาให้เขาได้ยินอยู่เรื่อยๆ"ถิงถิง เจ้าพูดอะไร อาฟังไม่เข้าใจ""เฮ้อ...เอาล่ะๆไม่เข้าใจก็ไม่ต้องเข้าใจ ข้าป้อนท่านก็ได้ คนแก่มักจะมือไม้อ่อน เรี่ยวแรงไม่ค่อยดี ข้าเข้าใจๆ ท่านอายุขนาดนี้แล้ว มีแรงหายใจก็ดีแล้วล่ะเจ้าค่ะ"จางอวี้ถิงประชดเขาก่อนจะตักข้าวต้มแล้วเป่าเบาๆให้อุ่นๆ หยางหมิงอ้าปากกินข้าวต้มที่นางป้อน แต่ในใจคาดโทษแล้ว คำก็ค

    Dernière mise à jour : 2025-03-08
  • จวนแห่งนี้มีเมียเด็กของผู้ตรวจการ   สัญญาน้ำเมาของผู้เฒ่า

    หยางหมิงหลงอดีตผู้ตรวจการแทนพระองค์ บัดนี้เขาอายุจะเจ็ดสิบแล้ว มักไปร่ำสุรากับสหายกันเป็นประจำ อย่างเช่นวันนี้ หยางหมิงหลงนัดกับสหายอีกสามคนไปนั่งท่องบทกวีชมจันทร์ ชมเวหาที่ป่าเหมยนอกเมืองเซียวจ้าน อดีตใต้เท้ากรมคลังจาวอวี้หมิ่น อดีตหมอหลวงว่านผิงอัน อดีตเจ้ากรมกลาโหมทั้งสี่คนร่ำสุรากันจนดึกดื่น เลยยามจื่อมาจนครึ่งชั่วยามแล้วยังไม่เลิกร่ายบทกวี อดีตผู้ตรวจการเริ่มเมามากแล้ว เขาหันไปหาว่านผิงอันก่อนจะเอ่ยอ้อแอ้"เอิ่ม เอิ๊กกก นี่ๆๆๆตาแก่ว่าน หลานสาวเจ้าอายุเท่าไหร่กันเล่า"หยางหมิงหลงเอ่ยถามว่านผิงอัน ชายชราที่ถูกถามเอ่ยน้ำเสียงอ้อแอ้ไม่ต่างกัน ก่อนจะทำท่าครุ่นคิด แล้วหันไปถามอดีตหมอหลวงที่เมาแอ๋อยู่ข้างๆ"ชิงชิงหรือ...เอหลานสาวข้าอายุเท่าไหร่นะ ตาแก่จางเจ้าจำได้ไหม ว่าหลานสาวข้าอายุเท่าไหร่"ว่าวผิงอันลุกเซไปเซมา เดินไม่ตรงทาง หยางหมิงหลงจึงหันไปหาจางอวี้หมิ่นแล้วถามเขาแทน"เอิ่ม...ตาแก่จางดูเหมือนว่าอวี้ถิงหลานสาวเจ้าสิบห้าปักปิ่นไปไม่นานแล้วนี่นา หลานชายข้ารับตำแหน่งต่อจากข้าจนป่านนี้ยังไม่แต่งงาน ข้าหมั้นหลานสาวเจ้าให้หมิงเอ๋อร์เลยแล้วกัน นี่ๆหยกชิ้นนี้ค

    Dernière mise à jour : 2025-02-11
  • จวนแห่งนี้มีเมียเด็กของผู้ตรวจการ   ข้าไม่ต้องการพ่อบุญธรรม

    จางอวี้ถิงเดินออกมาแล้ว หยางหมิงที่เห็นนางก็ถอนหายใจ เขายังไม่ต้องการแต่งงานสักหน่อย ท่านปู่ไปทำเรื่องขายหน้าอันใดอีกเล่า"ใต้เท้า..ขออภัยแทนท่านปู่ของข้าน้อยด้วยเจ้าค่ะ สร่างเมาแล้วคงลืมเองท่านอย่าได้เก็บไปใส่ใจเลยนะเจ้าคะ""อืม อาจิ้งกลับเถอะ"หยางหมิงกลับขึ้นรถม้าทันที หยางหมิงหลงที่ลืมตาขึ้นมาก็เปิดหน้าต่างรถม้าเห็นจางอวี้ถิงยืนอยู่ก็เอ่ยเรียกเสียงดัง"หลานสะใภ้เจ้าเองหรือ พรุ่งนี้เจ้าก็จะเป็นหลานสะใภ้ของข้าแล้วฮ่าๆๆๆ ไปๆกลับบ้านๆ ข้าจะไปเตรียมของขวัญรับขวัญหลานสะใภ้ของข้า นี่ๆเรียกท่านปู่สิเร็วเข้า""อาจิ้งไป คุณหนูจางเจ้าเองก็อย่าถือสาเล่า ท่านปู่ของข้าก็เมาเช่นกัน"หยางหมิงสั่งคนของตนน้ำเสียงดุดันก่อนจะหันไปบอกกับจางอวี้ถิง น้ำเสียงที่ค่อนข้างไม่พอใจที่เอ่ยออกมานั้น จางอวี้ถิงรู้ดีว่าเขากำลังไม่พอใจมากๆ หลี่จิ้งที่รู้ว่าจ้านายอารมณ์เริ่มไม่ดีแล้วจึงรีบควบม้ากลับจวนทันที เมื่อมาถึงจวนก็ให้บ่าวช่วยกันพยุงชายชราลงมาพาไปยังเรือนนอน หยางหมิงนึกถึงใบหน้าหวานที่ซีดเซียว อดีตหมอหลวงจางบอกว่าจะหายามารักษาหลานสาวหรือ นางป่วยร้ายแรงหรืออย่างไรกัน หยางหมิงถอนหา

    Dernière mise à jour : 2025-02-11
  • จวนแห่งนี้มีเมียเด็กของผู้ตรวจการ   ข้าต้องจากไปแล้วจริงๆหรือ

    หลังจากส่งท่านปู่เข้านอนหยางหมิงก็จัดการเขียนหัวข้อสอบที่จะส่งให้ฝ่าบาทพิจารณาในวันพรุ่งนี้ เขายังคงติดใจใบหน้าหวานๆของเด็กคนนั้นอยู่ นางเหมือนป่วยจริงๆ ก่อนจะถอนหายใจเอ่ยเบาๆ“อายุนางยังน้อยจริงๆ หวังว่าท่านปูไม่ได้ไปทำสิ่งใดแผลงๆมานะ เฮ้อ”หยางหมิงถอนหายใจกับพฤติกรรมของผู้อาวุโสคนเดียวของจวนยามที่เมานั้นช่างน่าให้ท่านย่าหวดยิ่งนัก หลังจากจัดเตรียมหัวข้อถวายรายงานพรุ่งนี้เสร็จก็เข้านอน จวนสกุลจางหลังจากที่ส่งท่านปู่เข้านอนแล้วจางอวี้ถิงก็กลับห้องนอนตนเอง นางกินยาแล้วเพลียหลับไป รู้ตัวอีกทีนางก็มานั่งอยู่สถานที่หนึ่ง มีแสงไฟมากมาย มีสิ่งประหลาดที่วิ่งผ่านไปมา กลางคืนกลับเหมือนกลางวัน แสงสีสว่างไสวเต็มไปหมด จางอวี้ถิงยืนอยู่ที่กลางทางคล้ายกับถนน พาหนะแปลกปะหลาดวิ่งผ่านร่างทะลุร่างของนางไป เหมือนได้ยินเสียมีคนเรียกชื่อนางเมื่อจางอวี้ถิงหันไปตามเสียง็พบชายชราคนหนึ่ง ท่านตาคนนั้นผมยาวสีขาว เครายาวในมือถือแซ่โบกไปมาเบาๆ สวมใส่อาภรณ์สีขาวมีแสงสว่างรอบๆตัวของเขา “แม่หนู..ได้เจอกันสักทีนะ”“ท่านตา..ท่านรู้จักข้าหรือเจ้าคะแล้วท่านมากจากที่ใดกัน แล้วข้ามาอยู่ที่นี่ได้อย่า

    Dernière mise à jour : 2025-02-11
  • จวนแห่งนี้มีเมียเด็กของผู้ตรวจการ   มีเมียแบบไม่ทันตั้งตัว

    ยามเฉินเป็นเวลาที่หยางหมิงต้องเข้าวัง ท่านปู่ตื่นแล้วกำลังให้คนไปเตรียมรถม้าพร้อมเกี้ยวกับคนหามเกี้ยว หยางหมิงเดินมาหาปู่ของตนก่อนจะเอ่ยถามด้วยความสงสัย“ท่านปู่ขอรับ นี่เพิ่งจะยามเฉิน ท่านตื่นแต่เช้ามาทำอันใดขอรับ”“อ้อ..หมิงเอ๋อร์อ่า ปู่จะไปรับภรรยาของเจ้าไง ไหนๆจะไปประชุมมิใช่หรือ รีบไปรีบกลับจะได้มาเข้าพิธีแต่งงาน”“ท่านปู..นี่มันเรื่องเหลวไหลอันใดกันขอรับ ข้ามิได้อยากแต่งงาน อีกอย่างท่านไปหาสตรีที่ใดมาแต่งให้ข้าอีกเล่า”“หลานสาวตาแก่จางไง ฮ่าๆๆนางถูกใจข้านัก หยกประจำตระกูลข้ามอบให้จางอวี้หมิ่นไปแล้ว ยามซวีพวกข้าจะออกเดินทางไปตะวันออกกับองไท่ซ่างน่ะ วันนี้จึงแต่งถิงถิงมาให้เจ้านางจะได้มีคนดูแล ไปๆๆรีบไปรีบมาวังหลวงแค่นี้อย่ากลับมาสายเล่า”หยางหมิงให้โมโหท่านปู่ของเขานักเขากำลังจะอ้าปากโวยวาย แต่ชายชรากลับมองหน้าเขาก่อนจะเอ่ยด้วยน้ำเสียงน้อยเนื่อต่ำใจ“ข้ารู้ๆ หึ..เจ้าไม่อยากแต่งได้ๆไม่แต่งๆ ข้าจะไปเอาหยกคืน ข้าจะยอมตระบัดสัตย์ หึ คำพูดตาแก่อย่างข้านั้นไม่สำคัญหรอก คนทั้งจวนฟังแต่ท่านย่าของเจ้า ข้ามันตาแก่ไร้ค่า ที่นี่หาใช่จวนหยางไม่ ตอนนี้กลายเป็นจวนเว

    Dernière mise à jour : 2025-02-11
  • จวนแห่งนี้มีเมียเด็กของผู้ตรวจการ   เหี่ยวแห้งตายคาเรือนหอไปเถอะ

    จวนสกุลเซียวตอนนี้เซียวอี้หลงกำลังหัวเสียอยู่ในห้องหอ ว่านชิงชิงเองก็นั่งนิ่งหยิบของแห้ง ขนมเข้าปากนั่งฟังเขาโวยวายมากว่าครึ่งชั่วยามแล้ว หนวกหูจริงๆเลย “เจ้าไม่มีปากปฏิเสธออกมาบ้างหรือว่านชิงชิง หรือจริงๆแล้วเจ้าเองก็อยากแต่งงานกับข้าจนเนื้อเต้น”“ใต้เท้าเซียว..ข้าเองก็อยากปฏิเสธแต่คนที่ไปรับข้าคือเซียวจ้านท่านปู่ของท่าน จะให้ข้าทำเช่นไร ท่านต้องการให้สกุลว่านทำเช่นไร ปฏิเสธเขาไล่กลับมาให้พวกเราหักหน้าอดีตเจ้ากรมการคลังหรือ ต้องการเช่นนั้นจริงๆหรือเซียวอี้หลง”“เจ้าๆๆ..ใจง่ายนัก อย่าหวังนะว่าข้าจะสนใจใยดีเจ้า แห้งเหี่ยวตายคาเรือนหอไปเถอะ”“นั่นเป็นสิ่งที่ดีที่สุดที่ท่านสามารถทำได้ จงอยู่ห่างๆข้าเอาล่ะจะนอนที่นี่หรือใต้เท้า ในเมื่อชังหน้ากันนักท่านควรเอาตัวเองออกไปจากห้องได้แล้ว”“นี่เรือนข้า เจ้ากล้าสั่งหรือ อาอวี้มาขนของคุณหนูว่านไปไว้เรือนเล็ก เรือนข้าไม่เหมาะกับเจ้าหรอก สตรีไร้ยางอาย”"ไร้ยางอายหรือ..ใช่ๆๆ ใต้เท้าหมิงก็แต่งงานวันนี้ สงสารคู่รักยวนยางอย่างท่านสองคนจริงๆ ข้าไปอยู่เรือนข้างดี จะได้ไม่เห็นอะไรที่ขนลุกขนพอง พี่อี้หลงงง น้องหมิงง อึ๊ยขนลุก

    Dernière mise à jour : 2025-02-11
  • จวนแห่งนี้มีเมียเด็กของผู้ตรวจการ   พี่ผีจ๋าอย่ามาหลอกกันเลย

    ทางด้านหลี่อวี้ถิงที่หนีไปอยู่ห้องเพื่อนแล้วแล้วบอกขายคอนโดเรียบร้อยก็ไปหาซื้อคอนโดใหม่อยู่ เกือบสามเดือนแล้วที่เจอผีผูหญิงในชุดโบราณ ตั้งแต่ย้ายสถานที่เธอก็ไม่เจออีกเลย แปลว่าที่เธอขายคอนโดนั้นตัดสินใจถูกแล้ว วันนี้เธอมีปาร์ตี้สละโสดของเพื่อนสาวในแก๊ง หลังจากดื่มกันจนเมาแล้วหลี่ว่านถิงก็ขอตัวกลับบ้านก่อน เธอเพิ่งจะซื้อคอนโดห้องใหม่ได้ไม่นาน"นี่ถิงถิง..เธอเลื่อนตำแหน่งใหม่แล้วเหรอ""อืม...บอสให้ไปคุมการค้าภูมิภาคน่ะ""อิจฉาแกก็ไม่ได้ด้วย ใครจะไปพูดได้8ภาษาเหมือนแกล่ะ ถิงถิงขับรถดีๆนะ"หลี่อวี้ถิงขับรถมาตามทาง เธอเป็นคนคออ่อนจึงดื่มแค่นิดหน่อย และเพราะต้องขับรถกลับบ้านเอง กำลังจะถึงไฟแดงอีกสามร้อยเมตรอยู่ๆก็รู้สึกเย็นๆในรถ เสียงเรียกเธอเบาๆจึงหันไปดู ตาเบิกกว้างทันทีมาอีกแล้วหรือ"พี่สาว เราเจอกันอีกแล้วนะเจ้าคะ""ห๊ะ..ทะ เธออีกแล้วหรือ ทำไมไม่ไปเกิดมาทำไมอีก""พี่สัญญามาก่อนว่าจะช่วยทำหน้าที่ทุกอย่างแทนข้าแล้วข้าจะไป""หน้าที่อะไร ได้ๆๆๆสัญญาเธอพอใจหรือยังแม่ผีน้อยจ๋า ไปเถอะๆฉันสัญญาจะทำทุกอย่างแทนเธอเอง ฮือๆๆ หรือที่จริงเธอมากับรถคันนี้ ได้ๆๆพรุ่งนี้ฉันจะขายรถทิ้

    Dernière mise à jour : 2025-02-11

Latest chapter

  • จวนแห่งนี้มีเมียเด็กของผู้ตรวจการ   คุณชายสกุลจาง

    ลี่จูหน้าแดงทันทีที่ใต้เท้าเรียกนางว่าเมียของเขา หลี่จิ้งจูงมือเมียหมาดๆที่เพิ่งเข้าหอเมื่อคืนหายไปจากห้องเล็ก จางอวี้ถิงพยายามจะลงจากตักแกร่งแต่เขากอดเอวนางแน่น "อาหิวแล้ว เดี๋ยวสาย มาเถอะป้อนอาสักหน่อย""ท่านกินเองได้ มิได้เจ็บป่วยหรือพิการสักหน่อย""เฮ้อ ท่านพ่อกับท่านแม่ไปปกครองมณฑลกว่างโจว อาต้องอยู่กับท่านปู่ ท่านย่ามักไปขอพรครั้งละนานๆ อาขาดความรักความอบอุ่น มีเมียก็อยากได้ความรักจากเมียบ้าง ถิงถิงอย่าใจร้ายนักเลย""ท่านอา..ชีวิตท่านดราม่าเพียงนี้เชียว เอารางวัลออสก้าไหม หรือว่ารางวัลโนเบลสาขารันทดดีล่ะ"หยางหมิงไม่เข้าใจที่นางพูด อะไรคือดราม่า อะไรคือรางวัลโนเบล แล้วยังมีออสก้าอะไรนั่นอีก เมียเขาช่างมีแต่คำพูดแปลกๆมาให้เขาได้ยินอยู่เรื่อยๆ"ถิงถิง เจ้าพูดอะไร อาฟังไม่เข้าใจ""เฮ้อ...เอาล่ะๆไม่เข้าใจก็ไม่ต้องเข้าใจ ข้าป้อนท่านก็ได้ คนแก่มักจะมือไม้อ่อน เรี่ยวแรงไม่ค่อยดี ข้าเข้าใจๆ ท่านอายุขนาดนี้แล้ว มีแรงหายใจก็ดีแล้วล่ะเจ้าค่ะ"จางอวี้ถิงประชดเขาก่อนจะตักข้าวต้มแล้วเป่าเบาๆให้อุ่นๆ หยางหมิงอ้าปากกินข้าวต้มที่นางป้อน แต่ในใจคาดโทษแล้ว คำก็ค

  • จวนแห่งนี้มีเมียเด็กของผู้ตรวจการ   อาไม่หย่า

    ยามเหมาจางอวี้ถิงต้องตื่นเพราะมีมือมาป้วนเปี้ยนแถวๆหน้าอกของนาง มือเล็กคว้าหมับที่ข้อมือหนา เอ่ยออกไปด้วยน้ำเสียงดุเข้ม"ใต้เท้าหยาง ปล่อยนะ ไม่งั้นข้ากลับจวนจางจริงๆด้วย""หอมมาก หอมเหลือเกินถิงถิงไม่ล่วงเกินสัญญา ขอแค่หอมปากหอมคอ นะเด็กดี""ใต้เท้า ท่านลืมคำพูดตัวเองจนสิ้นแล้วหรือ ท่านบอกว่าท่านไม่มีวันแตะต้องข้า ท่านปู่กลับมาท่านจะหย่ากับข้า ข้าเป็นเพียงสตรีที่ท่านไม่ต้องการ ตอนนี้ที่ท่านทำอยู่มันขัดกับเจตจำนงเดิมของท่านหรือไม่"หยางหมิงพลิกตัวทาบทับนาง จางอวี้ถิงกลืนน้ำลายทันที บางอย่างส่วนล่างกำลังดันหน้าขานางอยู่ จะเอาตัวรอดอย่างไรดี ดูแล้วเขาคงไม่หยุดจนจะได้ในสิ่งที่ต้องการ แน่ๆ แต่เขากลับซุกใบหน้าลงกับซอกคอหอมกรุ่น เอ่ยด้วยน้ำเสียงกระเส่า"อย่าขยับนะ ถ้าไม่อยากให้อารังแกเจ้า ถิงถิงเจ้าทำข้าควบคุมตัวเองไม่ได้"มือบางทำได้เพียงยกขึ้นโอบเอวหนาเอาไว้ ก่อนจะส่งเสียงรับรู้"อืม" หยางหมิงที่เดิมคิดว่าจะสงบ แต่กลับหนักกว่าเดิมเพราะกลิ่นกายหอมกรุ่งลอยเข้าจมูก เขาเริ่มซุกไซร้ซอกคอระหง ไต่จมูกไปถึงใบหูปากหยักงับติ่งหูนางเบาๆ มีเสียงครางเบาๆออกมาจากคนใต้ร่าง

  • จวนแห่งนี้มีเมียเด็กของผู้ตรวจการ   ท่านอาท่านกลัวผีหรือไม่

    ว่านชิงเหอตามมาแต่กลับไม่ทันทั้งสามคน จางอวี้ถิงพาหลบเร้นอยู่ด้านหลังห้องน้ำของหอบุรุษงาม ว่านชิงเหอเดินมาถึงแต่ไม่เข้าไป สกปรกเหม็นเพียงนี้นางไม่มาแน่ๆ หรือว่าบุรุษคนนั้นคือบุรุษนางโลมชายกันนางจึงมาแถวนี้ หึ ถึงกับเที่ยวนางโลมชาย เซียวอี้หรูเจ้านี่ทำให้ข้าคาดไม่ถึงเสียจริงๆหลังจากที่ว่านชิงเหอไปแล้ว ทั้งสามคนก็เดินออกมาจากตรอก ลี่จูอาเจียนออกมาทันที เหม็นเกินไปแล้ว คุณหนูนะคุณหนูพาไปที่อื่นมิได้หรือ"อย่ามัวแต่โอ้เอ้รีบกลับเถอะ อี้หรูหากเขาเอาเรื่องนี้ไปข่มขู่เจ้าจะยุ่งเราต้องถึงจวนก่อนเข้าใจหรือไม่""เจ้าค่ะ ไปๆพี่ลี่จูเร็วๆ"อยู่ด้วยกันไม่ถึงสิบวันแต่จางอวี้ถิงได้แผ่สปอเชื้อราให้กับเซียวอี้หรูไปมากนัก คำพูดกิริยาที่ก๋ากั่นหากบิดามารดากลับมาเจอตอนนี้คงล้มทั้งยืน สามคนนายบ่าวมาถึงตรอกที่ลัดเข้าจวนหยางได้ ก่อนจะเอาตัวเองมาถึงรูสุนัข จางอวี้ถิงลอดเข้าไปก่อน ตามด้วยเซียวอี้หรูและลี่จูเป็นคนสุดท้าย จากนั้นเซียวอี้หรูก็ลอดรูจวนข้างกลับจวนเซียวเพื่ออาบน้ำสระผม กลิ่นปัสสาวะเหม็นติดเสื้อผ้า เนื่องจากตรอกนั้นมักมีคนเมามายืนทำธุระส่วนตัวประจำเพราะสุขารอแถวนาน คนตัวเล็

  • จวนแห่งนี้มีเมียเด็กของผู้ตรวจการ   ว่านชิงเหอแสนเย่อหยิ่ง

    งานเลี้ยงชุมนุมกวี เซียวอี้หลงกำลังพูดคุยอยู่กับบรรดาลูกศิษย์และคุณหนูทั้งหลาย แม้จะมีข่าวลือว่าเขากับหยางหมิงเป็นพวกตัดแขนเสื้อ แต่ก็มีสตรีไม่น้อยที่พยายามทอดสายตาเชิญชวนทั้งสองคน พวกนางเชื่อมั่นว่าเสน่ห์ของพวกนางจะทำให้ราชครูหนุ่ม และใต้เท้าผู้ตรวจการเปลี่ยนใจมาชอบสตรี กระทั่งวันนี้ใต้เท้าเซียวพาสตรีนางหนึ่งมา นางคือคุณหนูสกุลว่านน้องสาวใต้เท้าว่านแห่งกองปราบ ว่านชิงชิงนั่งเล่นอยู่คนเดียว นางไม่ชอบงานเหล่านี้เพราะไม่ชอบปั้นสีหน้า มีหญิงวัยกลางคนเดินมาหานาง เป็นฮูหยินเจ้ากรมการคลัง สตรีสูงวัยเอ่ยทักทาย"ชิงชิงอ่า วันนี้มาได้อย่างไรกัน ป้าเห็นแล้วยังว่าใช่เจ้าหรือไม่""ชิงชิงคารวะหลินฮูหยินเจ้าค่ะ พอดีข้ามากับคนที่บ้านน่ะเจ้าค่ะ""เด็กคนนี้ ฮูหยินอะไรกันเรียกท่านป้าเถอะ ว่าแต่พี่ชายเจ้าเล่า อยู่ที่ใดกัน จะว่าไปพี่มู่ของเจ้าบ่นถึงเจ้าทุกวันเลยเชียว ยังบอกว่าหากเสร็จสิ้นการสอบจะไปหาเจ้าที่จวนน่ะ"ว่านชิงชิงยิ้มแต่ไม่ตอบ หลินฮูหยินมิควรมางานเช่นนี้ เห็นได้ชัดว่ามาหาภรรยาให้บุตรชาย นางเที่ยวทาบทามไปทั่ว หลินมู่ยังไม่พ้นเงามารดาเลย หลินฮูหยินเจ้ากี้เจ้าการไปทุกอย่า

  • จวนแห่งนี้มีเมียเด็กของผู้ตรวจการ   บ่อนคุณชายเยี่ย

    ทั้งสามคนมาหยุดที่ร้านขายแป้งชาติ เมื่อได้ของมาแล้วจางอวี้ถิงก็แปลงโฉมเป็นคนแก่วัยสี่สิบกว่าๆ ส่วนลี่จูแต่งเป็นบ่าวชรา เซียวอวี้หรูแต่งเป็นตาแก่หัวล้าน ตอนนี้ต่อให้อยู่ต่อหน้าหยางหมิงกับเซียวอี้หลงหากพวกนางไม่พูดเขาไม่มีทางจำได้แน่ๆทั้งสามมาถึงหน้าหอนางโลมชายคนดูแลก็เดินมาขวาง ก่อนจะมองหัวจรดเท้า หนึ่งในนั้นเอ่ยขึ้น"นี่ตาแก่ พวกเจ้ามีเงินหรือไม่ หอหลันฮวาของข้ามิใช่ถูกๆ บุรุษที่นี่ล้วนงามกว่าสตรีของหอฮวาเซียงเสียอีก"จางอวี้ถิงรำคาญจึงควักเงินตำลึงออกมาสามก้อนให้พวกมันสามคน เมื่อเห็นเงินตำลึงก็ตาโตต้อนรับอย่างดี"นายท่าน เชิญด้านในขอรับ ท่านต้องการบุรุษรูปงามแค่ไหนข้ายินดีหามาให้ท่านจนกว่าจะพอใจขอรับ""อืม ขอชั้นสอง สุราอย่างดีกับแกล้มอย่างดีอีกด้วย""เอ่อ ขอรับทำไม่เสียงนายท่านดู...เอ่อ""แค่กๆ ข้าเดินทางมาจากตะวันตก อากาศทางนั้นเย็นนิดหน่อยเลยป่วย ทำไมหอหลันฮวาของเจ้ามีกฎว่าป่วยไม่ให้เข้าหรือ ช่างๆเถอะๆ ท่านพี่อี้ อาจูพวกเราไป"ทั้งสามคนเห็นบ่อเงินบ่อทองกำลังจะไปก็รั้งเอาไว้ นานๆจะมีคนยอมให้เงินพิเศษกับพวกเขาต้องเอาใจมากหน่อย"มิได้ขอรับ นายท่านรอสักครู่ข

  • จวนแห่งนี้มีเมียเด็กของผู้ตรวจการ   คุณชายจาง

    จางอวี้ถิงพยักหน้าให้ ลี่จูจึงไปหยิบชุดบุรุษออกมาอีกหนึ่งชุด เซียวอี้หรูเปลี่ยนชุดเรียบร้อยแล้วก็เดินออกมา ทั้งสามคนลอดรูสุนัขออกจากจวน ก่อนจะไปได้ติดสินบนท่ายายเฝ้าประตูหมดทุกทางแล้ว จางอวี้ถิงเอ่ยถามดรุณีน้อยที่มาด้วยกัน"อี้หรู เจ้ารู้จักเมืองหลวงแค่ไหนกัน""ก็พอรู้บ้าง พี่จะไปที่ใดกันเจ้าคะ""อืม หอนารี ข้าอยากไปหอนารี ว่ากันว่าที่นี่รวมคนทุกรูปแบบเอาไว้""หอฮวาเซียง ว่ากันว่าใหญ่มากอีกทั้งสาวงามมากมายยิ่งนัก""หืม ฮวาเซียว ดอกไม้หอมหรือ งั้นเราไปที่นี่แหละ อาหารอร่อยไหมมีสุราหรือเปล่า""ข้าไม่เคยเข้า แต่ว่าพวกเราจะเข้าได้หรือ ที่นั่นมีแต่บุรุษนะ""อี้หรูนะอี้หรู วันนี้เจ้าเป็นบุรุษหรือสตรี ลองดูตัวเองสิ"เซียวอี้หรูยิ้มกว้างก่อนจะคล้องแขนจางอวี้ถิงเดินไปตามถนน กระทั่งมาถึงหอฮวาเซียง สตรีร่างอ้อนแอ้น สวมเสื้อผ้าบางเบาจนเห็นผิวกายลางๆ เมื่อเห็นบุรุษหนุ่มหน้าตาดีสามคนก็เดินส่ายสะโพกพร้อมกับโบกพัดในมือ หนึ่งในนั้นเอาพัดในมือปิดปากก่อนจะเอ่ยเสียงหวาน"คุณชายทั้งสาม ข้าชื่อเซียงเซียง เป็นนายหญิงของที่นี่ มิทราบว่าพวกท่าน มีคนที่เลือกเอาไว้แล้วหรือไม่ ดอ

  • จวนแห่งนี้มีเมียเด็กของผู้ตรวจการ   หนีเที่ยวครั้งแรก

    จางอวี้ถิงยอมลุกไปทำบะหมี่ให้กับทั้งสี่คน ว่านชิงชิงเป็นลูกมือนาง เซียวอี้หรูมาช่วยด้วย หยางหมิงกับเซียวอี้หลงพูดคุยเรื่องการเดินทางหลังจากงานชุมนุมกวีวันนี้ แน่นอนคนตัวเล็กเงี่ยหูฟังอย่างตั้งใจ ตาแก่หยางจะไม่อยู่สามวัน นี่มันสวรรค์ชัดๆเลย ฮ่าๆๆใบหน้าที่ยิ้มมุมปาก บ่งบอกว่าคนตัวเล็กกำลังมีเรื่องซุกซน แม่ลูกแกะน้อยเจ้าลืมหรืออย่างไรวันนี้เจ้ายังมิไอออกมาสักนิด ยังมิได้แสดงบทบาทคุณหนูขี้โรคเลย สงสัยจะลืมตัวเมื่อรับมื้อเที่ยงเรียบร้อยว่านชิงชิงก้ตามเซียวอี้หลงกลับจวน ส่วนหยางหมิงไม่กลับเขานั่งอยู่ที่ลานหน้าบ้าน มองดูคนตัวเล็กนั่งจัดการกับไหดองผักของนางต่อ โดยไม่สนใจเขาแต่อย่างใด แม่ตัวดีมาดูกันว่าใครจะพลาดท่าก่อนปลายยามเว่ยหยางหมิงเตรียมตัวที่จะไปงานชุมนุมกวีที่ศาลากลางน้ำเรือนเหลียนฮวา วันนี้ฝ่าบาทจะเสด็จมาด้วยพระองค์เอง รถม้าเตรียมแล้ว คนตัวสูงไม่ยอมกลับเรือนหลักเขาสั่งให้เตรียมน้ำที่เรือนเล็ก กระทั่งน้ำร้อนถูกเตรียมเรียบร้อยแล้ว หยางหมิงเอ่ยกับคนสนิทให้ไปดูด้านนอกก่อนจะเรียกคนตัวเล็กให้มาอาบน้ำให้"ฮูหยิน..สามีเจ้าจะไปงานชุมนุมกวี รบกวนเจ้าอาบน้ำแต่งตัวให้สั

  • จวนแห่งนี้มีเมียเด็กของผู้ตรวจการ   ห้ามพูดถึงผีตอนดวงตก

    ลี่จูตอนนี้กำลังถอนผักอยู่ คุณหนูของนางอยากทำกิมจิอะไรสักอย่างนางเองก็ไม่รู้จักมันหรอก เมื่อเช้าใต้เท้าให้คนนำจดหมายมาส่งให้ นายท่านกำลังเป็นห่วงคุณหนู นางจึงตอบจดหมายกลับไปว่าสบายดีขอท่านปู่อย่าได้กังวล เสียงคนเรียกแว่วๆลี่จูเดินมาดูก็เห็นเป็นฮูหยินเซียวกับคุณหนูเซียว นางจึงรีบเดินมาต้องรับ"เซียวฮูหยิน คุณหนูเซียวพวกท่านมาแล้ว ไม่อยู่เสียหลานวันเชิญเจ้าค่ะ ข้าน้อยจะไปเรียนคุณหนูของข้าน้อยก่อน""อืม..ลี่จูถิงถิงนางทำอันใดอยู่หรือ แล้วนั่นถอนผักทำอันใดมากมายกัน""คือว่าคุณหนูของบข้าน้อยจะทำกิมจิเจ้าค่ะเซียยวฮูหยิน""อ้อ..แล้วกิมจิคือสิ่งใดหรือลี่จู""มันคือผักดองที่เอาไว้กินเป็นเครื่องเคียงน่ะอี้หรู พี่ชิงชิงท่านกลับมาแล้ว"จางอวี้ถิงทักทายว่านชิงชิงกับเซียวอี้หรู จากนั้นทั้งหมดก็นั่งลงคุยกัน เซียวอี้หรูอยากไปงานชุมนุมกวี แต่ว่านชิงชิงบอกว่าพี่ชายนางไปด้วย สาวน้อยก็เบ้ปากทันที ส่วนจางอวี้ถิงนางอยากไปเที่ยวเล่น งานชุมนุมอะไรนั่นนางไม่ใสนใจหรอก"พี่..หลังจากงานชุมนุมกวีพวกเขาจะไม่อยู่เมืองหลวงสามวัน หลังจากกลับมาอีกครึ่งเดือนก็จะตามเสด็จฮ่องเต้ไปล่าสัตว์ ข้าอยากส

  • จวนแห่งนี้มีเมียเด็กของผู้ตรวจการ   โยนหินถามทาง

    เซียวอี้หลงยิ้มให้คนใต้ร่างก่อนจะเริ่มบรรเลงบทรักกับนางอีกครั้งกระทั่งสองชั่วยามผ่านไปเขาจึงหยุดพานางไปอาบน้ำ แต่เพราะเพิ่งได้รักเมียครั้งแรก สุดท้ายว่านชิงชิงก็ถูกตาเฒ่าจับกินในอ่างอีกรอบจนนางหมดแรงจริงๆ เขาอุ้มนางมาเช็ดตัวก่อนจะใส่เสื้อผ้าให้แล้วกล่อนนางนอนหลับไปด้วยกันปี้เหยานั่งรอคุณหนูของตนจนสัปหงกไปหลายรอบ คุณหนูถูกใต้เท้าพาไปสองชั่วยามแล้ว ตกลงพวกนางยังต้องไปจากสกุลเซียวหรือไม่ อาไท่ที่ยืนกอดอกพิงเสาเรือนอยู่ก็ได้แต่ส่ายหน้า เขาเดินไปหานางก่อนจะอุ้มคนตัวเล็กที่สะลึมสะลือขึ้นแล้วสาวเท้ายาวๆ เดินกลับเรือนข้าง อาไท่ห่มผ้าให้นาง ก้มลงหอมหน้าผากแม่ตัวน้อยแล้วจึงเดินออกมา จากนั้นเขาก็ปิดประตูห้องให้นาง ปี้เหยาหลับไปโดยไม่รู้เลยว่าคุณหนูของนางเป็นเช่นไรแล้วตัวเองกลับมาเรือนข้างได้อย่างไรยามเหมาว่านชิงชิงตื่นมาแล้ว นึกถึงเรื่องเมื่อคืนก็หน้าแดง คนตัวโตที่นอนอยู่ข้างๆกระชับอ้อมกอดทันทีที่นางขยับตัว ปากก็เอ่ยทั้งที่ยังหลับตา"ฮูหยิน..ตื่นแต่เช้าเชียวนอนต่อเถอะ"หากเซียวอี้หลงได้เห็นนางตอนนี้เขาคงต้องภูมิใจ ว่านชิงชิงที่ใบหน้ารวมทั้งเรือนร่างเห่อร้อนจนน่าจะแดงไปทั้งตัวเพราะคำว่าฮูห

Découvrez et lisez de bons romans gratuitement
Accédez gratuitement à un grand nombre de bons romans sur GoodNovel. Téléchargez les livres que vous aimez et lisez où et quand vous voulez.
Lisez des livres gratuitement sur l'APP
Scanner le code pour lire sur l'application
DMCA.com Protection Status