Share
บทที่ 10
Related chapter
คุณหนูตัวจริงถูกกลุ่มนักชิมพันลี้อ่านใจแล้ว บทที่ 11
เซียงหนงหนงเดินเข้ามาเห็นเขาหน้าตาบึ้งตึง กำหมัดแน่น เธอเลิกคิ้วขึ้นโดยไม่รู้ตัว ก่อนจะเข้าไปใกล้ๆเขา: "เจ้านึกอะไรออกแล้วหรือ?"หรือว่าเขานึกถึงชาติกำเนิดของเขาออก รู้แล้วว่าเขาทำไมถึงได้รับบาดเจ็บและตกลงไปในทะเล?เซียงหนงหนงอยู่ใกล้เขามากหูของฟู่จิ่งเจิ้งรู้สึกถึงไออุ่นเล็กน้อย.เขารีบถอยห่างจากเธออย่างเงียบๆ เก็บความคิดของเขาไว้ และฝืนยิ้มออกมาเล็กน้อย: "ไม่มีอะไร เพียงแค่เมื่อครู่รู้สึกปวดหัวนิดหน่อย""ไปกันเถอะ พวกเราควรออกไปขายข้าวกล่องได้แล้ว""โอ้——"คิดว่าเขาคงจะไม่หลอกเธอหรอก เซียงหนงหนงก็เลยไม่คิดอะไรมาก เดินไปที่ลานหน้าบ้านแล้วเข็นรถเข็นออกไปฟู่จิ่งเจิ้งมองไปที่แผ่นหลังของเธอ ในใจกลับรู้สึกหลากหลายอารมณ์ตามหลักแล้วพูดได้ว่า เซียงหนงหนงเป็นเพียงหญิงสาวในหมู่บ้านเล็กๆ ห่างไกล แต่เธอจะรู้ได้อย่างไรว่าอนาคตของราชสำนักจะพัฒนาไปในทิศทางไหนในอนาคตเมืองชิงซานนี้อยู่ห่างไกลมาก เรียกว่าเป็นที่ที่ภูเขาสูงและห่างไกลราชสำนัก แม้ว่าราชสำนึกจะมีเรื่องวุ่นวาย แต่ตราบใดที่ไม่เกิดสงครามครั้งใหญ่ ก็จะไม่ส่งผลกระทบต่อพวกเขาอยู่ดี พวกเขาเองก็ไม่เคยสนใจสถานการณ์ในราชสำนัก สนใจเพียงปั
คุณหนูตัวจริงถูกกลุ่มนักชิมพันลี้อ่านใจแล้ว บทที่ 12
เขามองดูสาวน้อยที่มีใบหน้าอ่อนเยาว์คนนี้แล้วพูดเสียงที่ไม่พอใจ: "เงินมันขาด!"สีหน้าเซียงหนงหนงเปลี่ยนไป เธอมองเขาอย่างเย็นชา"ขาดตรงไหน? พ่อข้ายืมเงินไปทั้งหมดสองตำลึง นี่ก็เพิ่งผ่านไปสามเดือนเอง!"หน้าบากหนังตากระตุก เขามองเธอด้วยรอยยิ้มไม่ซื่อ"ใช่สิ เจ้าต้องคืนข้าห้าตำลึง แต่ในนี้มีเพียงสี่ตำลึงเอง!"เซียงหนงหนงช่วงนี้มาขายอาหารที่ท่าเรือเขาเองก็รู้ ขายอาหาร ฮึ ลูกหนี้ที่ยืมเงินไปต่างก็ไม่มีใครใช้วิธีนี้หาเงินมาคืนเลยสิ่งที่เขาไม่คาดคิดคือ เด็กสาวคนนี้เก่งมากจริงๆ ถึงขนาดสามารถรวบรวมเงินให้ครบได้มองดูท่าทางเจ้าเล่ห์และขี้โกงของเขา เซียงหนงหนงก็รู้สึกหมดคำจะพูดไอ้หมอนี่เกือบจะเขียนคำว่า 'ตัวร้าย' ไว้บนหน้าตัวเองแล้ว วันนี้ไม่ว่าจะให้เงินไปมากแค่ไหน เขาก็จะไม่คืนสัญญากู้เงินให้เธออยู่ดีเธอคว้าเงินจากมือของหน้าบากกลับมา"จะเอาหรือไม่เอา!"หน้าบากตกใจ ไม่คิดว่าเธอจะไม้ไวเช่นนี้ เขายื่นมือไปหวังจะแย่งคืนมาทว่ามีแขนยื่นออกมาจากด้านข้างขวางทางของเขาไว้ หน้าบากเป็นหันไปมอง ทันใดนั้นก็สบตาเข้ากับดวงตาที่เย็นชาราวพระจันทร์สีดำหน้าบากเบิกตากว้าง"ทำไม พวกเจ้าอยากมีเรื่องเหรอ?!"ฟ
คุณหนูตัวจริงถูกกลุ่มนักชิมพันลี้อ่านใจแล้ว บทที่ 13
เซียงหนงหนงยิ่งคิดก็ยิ่งรู้สึกว่ามีความเป็นไปได้ที่จะเกิดสูงมาก แม้กระทั่งภาพที่ตัวเองนั่งนับเงินจนมือเป็นตะคริวก็ยังเป็นไปได้"เปิดร้านอาหารแล้วเป็นเชฟใหญ่ไม่ไกลเกินเอื้อม!"ฟู่จิ่งเจิ้งฟังคำพูดของเธอ หัวใจของเขาก็สั่นไหวบ้านของเซียงเหล่าซานยากจนจนมีผนังไม่กี่อัน แน่นอนว่าไม่มีห้องว่างให้ฟู่จิ่งเจิ้งได้พักอาศัยวันนั้นเธอที่เก็บเขากลับมา เซียงหนงหนงก็เอาห้องที่เก็บฟืนไว้สำหรับฤดูหนาวมาสร้างเตียงใหญ่ชั่วคราว และจัดเขานอนเตียงนั้นชายหนุ่มสูงโปร่ง ขาเรียวยาว ต้องนอนขดตัวบนเตียงเพื่อไม่ให้ตกลงไปที่พื้นฟู่จิ่งเจิ้งมองกำแพงที่มีรูลมรั่วอย่างเงียบๆ ในดวงตาแสดงความหงุดหงิดเล็กน้อยช่างแปลกจริงๆ ช่วงนี้เขาเหมือนดื่มยาสะกดจิต ต้องคอยดูแลผู้หญิงคนหนึ่งอย่างเต็มที่ วันนี้ยังวิ่งไปเป็นบอดี้การ์ดให้เธออีก นึกถึงเรื่องแปลกเมื่อตอนกลางวัน ใบหน้าของเขาก็เคร่งขรึมขึ้นเซียงหนงหนงเป็นแค่ชาวบ้านธรรมดา ๆ จะเข้าใจเรื่องราวของราชสำนักหนานฉีได้อย่างไร?ชายหนุ่มคิดทั้งคืน คิดจนหัวจะแตกก็ยังคิดไม่ออกสักนิดทันใดนั้นก็ได้ยินเสียงพูดคุยจากข้างนอก เขาลุกขึ้นอย่างรวดเร็วในลานเงียบสงบ พระจันทร์ซีด
คุณหนูตัวจริงถูกกลุ่มนักชิมพันลี้อ่านใจแล้ว บทที่ 14
สีหน้าของฟู่จิ่งเจิ้งเปลี่ยนไป เขามองขาโดยไม่รู้ตัวเขาไม่ได้สั่นสักหน่อย!ก็แค่ลงน้ำเองไม่ใช่เหรอ เขาทำได้!ทั้งสองไปถึงจุดที่ห่างจากฝั่งพอสมควร เซียงหนงหนงจึงเปิดตาข่ายจับปลาและค่อยๆ โยนข้าวของที่ไม่ต้องการออกทีละชิ้นทันใดนั้น เธอพบว่ามีบางอย่างแสบตาอยู่ในนั้นดวงอาทิตย์ค่อยๆ สูงขึ้น แสงส่องให้เห็นสิ่งต่างๆ ก็ยิ่งชัดเจนขึ้นเซียงหนงหนงพอได้เห็นชัดๆก็ตกใจทองคำ ก้อนทองคำขนาดเท่ากำปั้นของเธอ!เซียงหนงหนงหยิบขึ้นมา กัดไปหนึ่งคำ ปรากฏว่าเป็นทองคำจริงๆตั้งแต่ครั้งที่แล้วที่ดึงฟู่จิ่งเจิ้งขึ้นมาจากทะเล ตอนนี้ไม่ว่าเธอจะดึงอะไรขึ้นมาก็ไม่รู้สึกแปลกใจแล้ว"อาเจิ้ง พวกเราเจอของดีแล้ว!"เซียงหนงหนงเอาทองคำให้ฟู่จิ่งเจิ้งดู แล้วเก็บไว้ในอกไอ้หมอนี่กินก็กินของเธอ ใช้ก็ของเธอ คงไม่ต้องแบ่งให้หรอกใช่ไหม?ฟู่จิ่งเจิ้งปวดขมับขึ้นมา ก่อนจะหันไปทางอื่นเงียบๆถ้าไม่ใช่เพราะเห็นว่าช่วงนี้เธอความกระตือรือร้นในการเปิดร้าน เขาคงไม่ยอมเอาของชิ้นสุดท้ายที่เหลืออยู่ของตัวเองออกมาแน่นั่นคือหัวเข็มขัดของเขาเอง แม้ว่าจะไม่ค่อยได้ใช้ แต่ของของเขาทุกชิ้นมีลายซ่อนอยู่เมื่อของนี่หลุดออกมา คนของเขา
คุณหนูตัวจริงถูกกลุ่มนักชิมพันลี้อ่านใจแล้ว บทที่ 15
"แช่กุ้งในน้ำเกลือ เอาเส้นดำกุ้งออก ล้างให้สะอาด ตั้งกระทะให้ร้อน ใส่น้ำมัน แล้วโรยเกลือละเอียดลงไป วางกุ้งลงไปทอดด้วยไฟอ่อน ใส่กระเทียมสับ พริกผัดให้หอม สุดท้ายใส่เปลือกส้มและต้นหอม""รสเค็มกลมกล่อม อุดมไปด้วยสารอาหาร กุ้งกระเทียมออกขายแล้ว! ผิวสีทอง รสสัมผัสนุ่มชุ่มฉ่ำ กลิ่นหอมฟุ้ง!"ในเวลาเดียวกัน ผู้คนในจวนกั๋วกงที่อยู่ห่างออกไปหลายพันไมล์ก็ได้ยินเสียงนี้อีกครั้ง พวกเขารู้สึกหิวโหย แต่เมื่อมองไปที่อาหารบนโต๊ะอาหารตรงหน้าพวกเขาก็รู้สึกไม่อยากพออาหารขึ้นมา นายหญิงกั๋วกงวางตะเกียบลงหันไปถามหญิงชรารับใช้ข้างๆ "ตรวจสอบได้ความว่าอย่างไร?"คนนั้นก้มหัวรายงานว่า"นายหญิงยังหาไม่เจอเลยเจ้าค่ะ"เซียงเฉียนเห็นทุกคนวางตะเกียบลง จึงต้องหยิบผ้าเช็ดปากขึ้นมาเช็ดปาก ถามด้วยเสียงอ่อนโยนว่า:"ท่านแม่ ท่านเป็นอะไร?"นายหญิงกั๋วกงมีอาการเหม่อลอยเล็กน้อย เธอฝืน ยิ้ม"ไม่เป็นไร เฉียนเฉียน รีบกินของเจ้าเถอะ"เซียงเฉียนส่ายหัว"ท่านกินไม่ลง เพราะไม่อยากอาหารหรือ?"พูดแล้วเธอก็ลุกขึ้น"ท่านแม่เมื่อไม่กี่วันก่อนท่านแม่บอกว่าท่านอยากกินอาหารทะเล ที่จวนมีของสดใหม่เข้ามาเยอะ ลูกทำกุ้งลวกให้ท่านแล้วกัน"
คุณหนูตัวจริงถูกกลุ่มนักชิมพันลี้อ่านใจแล้ว บทที่ 16
เขาก้มลงมอง เขาไม่เข้าใจแผนการตกแต่งพวกนี้เลยองค์รัชทายาทกระแอมไอเบาๆ ในมือเขามีร้านค้าและโรงเตี๊ยมนับไม่ถ้วน ไม่มีที่ไหนเหมือนกับแบบที่เธอวาดไว้เลย แปลกประหลาด……เซียงหนงหนงมองดูชายหนุ่มแปลกประหลาดคนนี้ ไม่รู้ว่าเธอคิดไปเองหรือเปล่า แต่คนโง่คนนี้เหม่อลอยบ่อยในช่วงไม่กี่วันที่ผ่านมามองไปที่สายตาเหม่อลอยของเขา ก่อนเขาจะใช้นิ้วชี้ไปที่กระดาษแผ่นหนึ่ง"ข้าคิดว่าตกแต่งแบบนี้ไม่เลว"เซียงหนงหนงยิ้มเยาะเล็กน้อย เห็นได้ชัดว่าเขาหลอกเธอ พอก้มลงมองดู ก็พบว่าเป็นแบบที่เธอชอบที่สุดเธอพยักหน้า "ตกลง งั้นก็ตกแต่งตามนี้"พูดแล้วก็หยิบกระดาษแผ่นนั้นเดินออกไปหัวใจของฟู่จิ่งเจิ้งเต้นตึกตักไม่หยุดความเห็นของเขาสำคัญขนาดนั้นเลยหรือ?ตัวเองและเธอเพียงแค่พบกันโดยบังเอิญ แต่เธอกลับทำทุกอย่างโดยนึกถึงเขาเป็นอันดับแรกมันช่าง……มันช่าง……เมื่อนึกถึงท่าทีที่จิ้มๆไปไม่ใส่ใจของตัวเองเมื่อครู่ หัวใจขององค์รัชทายาทก็เจ็บปวดอย่างที่ไม่ได้รู้สึกมานานเขามันสมควรตาย......ตั้งแต่กลายเป็นคนในหนังสือ เซียงหนงหนงก็มีแรงบันดาลใจเต็มเปี่ยม มุ่งมั่นที่จะเปลี่ยนแปลงสถานการณ์ของตัวเอง.เช้าวันรุ่งขึ้น เธอก
คุณหนูตัวจริงถูกกลุ่มนักชิมพันลี้อ่านใจแล้ว บทที่ 17
ไม่รู้หลังๆแม่ลวี่พูดอะไร เซียงหนงหนงก็ไม่ได้ฟังมากนัก"แม่ลวี่ ข้าเซ้งร้านในเมืองไว้ร้านหนึ่ง กะว่าจะเปิดร้านอาหารจานด่วนในอีกไม่นานนี้ ช่วงนี้ยุ่งกับการตกแต่งร้าน ข้าขอกลับก่อน"แม่ลวี่ได้ยินคำพูดของเธอ ก็ตกใจทันที "หา หนงหนง เจ้าถึงกับเปิดร้านในเมืองเลยหรือ!"ได้รับคำตอบที่หนักแน่นและมั่นใจจากเซียงหนงหนง แม่ลวี่ก็หัวเราะอย่างมีความสุข"ไม่แปลกใจที่ชิงเฟิงมักจะบอกว่าเจ้าเป็นคนมีความคิด เขาไม่ได้มองคนผิดเลย!"เมื่อพูดถึลวี่ชิงเฟิง เซียงหนงหนงก็ยิ้มขมขื่นมาตอนนี้คนนี้ในหัวของเธอเป็นเพียงจุดอะไรสักอย่าง เธอจำไม่ได้ว่าเขาหน้าตาเป็นอย่างไรแม่ลวี่จับมือเธอ " หนงหนงเก่งมาก เปิดร้านเองได้แล้ว "เธอถอนหายใจ"มีอะไรที่ต้องการให้แม่ลวี่ช่วย ก็บอกมาได้เลยนะ ลุงเจ้าออกทะเลวันนี้ รอเขากลับมามาช่วยเจ้าจัดการ"เซียงหนงหนงยิ้มอย่างจริงใจ"ข้าตั้งใจจะจ้างคนมาปรับปรุงร้านใหม่ แม่ลวี่ ท่านรู้จักคนที่ทำงานพวกนี้ไหม?"แม่ลวี่หยุดไปชั่วครู่แล้วพยักหน้าอย่างช้าๆ"มีนะ"ในทันทีที่แก้ไขปัญหาสองเรื่องได้ เซียงหนงหนงก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอกเธอเดินตามแม่ลวี่ไปอีกหมู่บ้านหนึ่ง"ผู้ชายบ้านนี้ชำนาญเร
คุณหนูตัวจริงถูกกลุ่มนักชิมพันลี้อ่านใจแล้ว บทที่ 18
คลื่นทะเลซัดเข้ามา ทำให้ใบหน้าและผมของชายหนุ่มเปียกปอน"อาเจิ้ง อาเจิ้ง! พระเจ้าช่วยกล้วยตากเอ้ย เฮ้ ฟื้นเร็ว!"ไม่ว่าจะปลุกยังไงก็ไม่ฟื้น เซียงหนงหนงตกใจ รีบแหวกเปลือกตาเขาดูมองเห็นแต่ตาขาว ดูเหมือนจะเป็นลมไป แล้วจริงๆเธอยืนอยู่ที่เดิมคิดอยู่ครู่หนึ่ง คาดว่าเขาคงจะนอนจนไปถึงพรุ่งนี้แน่ครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง เธอก็ไม่ลังเลที่จะย่อตัวลงและบีบจุดกลางระหว่างจมูกและปากของเขาเซียงหนงหนงจับชายหนุ่มแยกเขี้ยวยิงฟันจนเขาครางเบา ๆ และลืมตาขึ้นอย่างช้า ๆฟู่จิ่งเจิ้งรู้สึกเหมือนมีคนฟันอะไรลงมาที่กลางหน้าเขา เจ็บมากพอลืมตามาก็เห็นดวงตาสวยงามของเซียงหนงหนงอย่างชัดเจน"ฟื้นแล้ว?"เซียงหนงหนงเข้ามาใกล้ๆเขา เพื่อให้แน่ใจว่าเขามองเห็นเธอชัดๆ เธอยิ้มจนเห็นฟันขาว"ฟื้นแล้วก็ลุกขึ้นเดินต่อ ความสามารถในการรับมือสภาพจิตใจของเจ้านี่แย่มาก"งั้นไม่ทันขยับก็เป็นลมล้มพับแล้ว คิดว่าตัวเองเป็นน้องหลินซะแล้วฟู่จิ่งเจิ้งเพิ่งมองเห็นสถานการณ์ของตัวเองชัดๆ เขานอนอยู่ริมทะเล มองเห็นคลื่นที่ซัดเข้ามาเป็นระลอกๆแบบนี้ดูน่ากลัวกว่าตอนที่เขายืนอยู่ในน้ำเมื่อกี้อีกม่านตาเขาหดตัวทันที เขาพยายามลุกขึ้น แต่คว
Latest chapter
คุณหนูตัวจริงถูกกลุ่มนักชิมพันลี้อ่านใจแล้ว บทที่ 40
คุณหนูตัวจริงถูกกลุ่มนักชิมพันลี้อ่านใจแล้ว บทที่ 39
คุณหนูตัวจริงถูกกลุ่มนักชิมพันลี้อ่านใจแล้ว บทที่ 38
คุณหนูตัวจริงถูกกลุ่มนักชิมพันลี้อ่านใจแล้ว บทที่ 37
คุณหนูตัวจริงถูกกลุ่มนักชิมพันลี้อ่านใจแล้ว บทที่ 36
คุณหนูตัวจริงถูกกลุ่มนักชิมพันลี้อ่านใจแล้ว บทที่ 35
คุณหนูตัวจริงถูกกลุ่มนักชิมพันลี้อ่านใจแล้ว บทที่ 34
คุณหนูตัวจริงถูกกลุ่มนักชิมพันลี้อ่านใจแล้ว บทที่ 33
คุณหนูตัวจริงถูกกลุ่มนักชิมพันลี้อ่านใจแล้ว บทที่ 32
