บทที่ 32

เซียงเฉียนยิ้มอย่างมีความสุข เปิดกล่องอาหารและหยิบเนื้อแห้งออกมา

นี่คือเนื้อสัตว์ที่เป็นผลิตภัณฑ์พิเศษในเมืองอี้หวู่ เราะไม่สามารถเก็บรักษาได้ จึงพบเจอได้ยากในเมืองหลวง

"ลูกใช้เครื่องเทศพิเศษหมักทำเป็นเนื้อแห้งแบบนี้ ท่านแม่ลองชิมดูสิ"

เนื้อแห้งสีดำกองอยู่ในกล่อง เห็นได้ชัดว่า เซียงเฉียนพยายามจัดให้ดูดี

นายหญิงกั๋วกงมองดูแวบหนึ่ง รู้สึกไม่ค่อยสนใจ

เห็นแล้วไม่ค่อยอยากกินเลย อย่าว่าแต่ลองชิมเลย

เห็นเซียงเฉียนจ้องมองตัวเอง เธอเลยลองชิมหนึ่งอันเพื่อรักษาหน้าลูกสาวเธอ

แปลกๆ ขมๆ เค็มๆ แม้แต่กลิ่นความคาวของเนื้อก็ไม่ได้จัดการให้สะอาด

นายหญิงกั๋วกงกือบจะอาเจียนออกมา รีบใช้ผ้าเช็ดหน้าปิดปากแล้วคายออกมา"เฉียนเฉียน ต่อไปไม่ต้องลำบากทำของพวกนี้หรอกนะ ให้พ่อครัวในจวนทำก็พอ"

เซียงเฉียนนิ่งอึ้ง มองดูนายหญิงกั๋วกงบ้วนปากหลายครั้ง

"ท่านแม่ลูกไม่ได้……"

"เฉียนเฉียน" นายหญิงกั๋วกงขัดจังหวะเธอ ก่อนจะพูดด้วยสีหน้าเหนื่อยล้า"แม่รู้ว่าช่วงนี้ในจวนยุ่งมาก ทุกคนอาจไม่ทันสังเกตหรือใส่ใจความรู้สึกลูก"

"ลูกตอนนี้สถานการณ์ไม่แน่นอน พวกเราจวนกั๋วกงไม่สามารถเดินทางผิดได้"นายหญิงกั๋วกงลูบมือเธอพูดอย่างจริง