แชร์
บทที่ 642
บทที่เกี่ยวข้อง
คุณชาย แห่ง ประตูมังกร บทที่ 643
ทำไมครัฟต์ถึงสนับสนุนหลี่โม่ ในตอนนี้ไม่มีใครเข้าใจได้ แม้จะเป็นกู้หยุนหลานเองก็ยังคิดไม่ตกเล็กน้อย หรือว่าจะเป็นเพราะครัฟต์ต้องการได้รับความไว้วางใจจากตนและหลี่โม่จริง ๆ อย่างนั้นเหรอ? แต่ความไว้วางใจของตนเองกับหลี่โม่มันจะมีประโยชน์อะไรกัน? กู้หยุนหลานรู้สึกว่าอย่างน้อยความไว้วางใจของตัวเองนั้นไม่มีประโยชน์อะไร เป็นไปได้มากว่าครัฟต์นั้นต้องการความไว้วางใจของหลี่โม่เสียมากกว่า แต่ครัฟต์จะต้องการความไว้วางใจของหลี่โม่ไปทำไมกัน? กู้หยุนหลานครุ่นคิดเรื่องนี้จนจิตใจเริ่มไม่อยู่กับเนื้อกับตัว หม่าเจียเฉิงโกรธจนแทบระเบิด รู้สึกว่าครัฟต์ฉีกหน้าตัวเองอย่างรุนแรง อย่างไรตนก็เป็นถึงคุณชายผู้มีชื่อเสียงของเมืองหลวง แต่ในสายตาของครัฟต์กลับไม่อาจเทียบเท่าหลี่โม่ไอ้กระจอกเกาะผู้หญิงกินนั่นอย่างนันเหรอ เรื่องนี้ทำให้หม่าเจียเฉิงไม่พอใจอย่างยิ่ง “ครัฟต์ เดิมทีผมยังอยากจะคุยเรื่องการร่วมธุรกิจกับคุณ ไม่นึกว่าคุณจะแหกคอกขนาดนี้ คุณพิจารณาให้ดีก่อนจะดีกว่า ถ้าคุณไม่ไว้หน้าผม สินค้าของบริษัทพวกคุณในเมืองหลวงจะไม่มีทางขายได้แม้แต่แดงเดียว!” หม่าเจียเฉิงมีความมั่นใจได้เช่นนี้ เพราะธุรกิจยาข
คุณชาย แห่ง ประตูมังกร บทที่ 644
หัวหน้าบอดี้การ์ดเอ่ยอย่างเคร่งขรึม พวกของหม่าเฉิงเจียถูกทุบตีจนร้องโหยหวนด้วยความเจ็บปวด จิตใจได้พังทลายลงไปนานแล้ว เดิมทีพวกเขาไม่อาจทนต่อการทุบตีอย่างรุนแรงเช่นนี้ได้เลย “ฉัน ฉันขอโทษ หยุดตีได้แล้ว ฉันขอโทษให้พวกเขาแล้ว หลี่โม่ กู้หยุนหลาน ฉันผิดไปแล้ว รีบบอกให้พวกเขาหยุดตีฉันที” คุณชายเศรษฐีคนหนึ่งทนความเจ็บปวดไม่ไหวจนเอ่ยปากร้องขอความเมตตา ราวกับผลักโดมิโนตัวแรกล้มลง คุณชายเศรษฐีหลายคนต่างร้องอ้อนวอนขึ้นมาตาม ๆ กัน สุดท้ายจิตใต้สำนึกของหม่าเจียเฉิงเองก็แตกสลาย เขากัดฟันเอ่ยค้ำอ้อนวอนออกมา “ผมผิดไปแล้ว ผมขออภัย หลี่... คุณหลี่ คุณหนูกู้ ผมขออภัยสำหรับท่าทีของผมเมื่อครู่นี้ ผมหยาบคายเกินไป ต้องขอโทษพวกคุณด้วยนะครับ” เมื่อเห็นสภาพอันน่าสมเพชของพวกหม่าเจียเฉิงแล้ว หวงจื่อซวนก็แอบนึกดีใจขึ้นมา รู้สึกว่าที่ตนไม่ได้แข็งข้อกับหลี่โม่เมื่อครู่ ช่างเป็นโชคดีในความโชคร้ายจริง ๆ ไม่อย่างนั้นตอนนี้ตนเองก็คงมีสภาพน่าอนาถไม่ต่างจากหม่าเจียเฉิง เหล่าเซเลบสาวต่างประหลาดใจอย่างมาก หลังจากผ่านความประหลาดใจไปแล้วสายตาที่มองไปยังหลี่โม่ก็ต่างออกไป พวกหล่อนล้วนมองหลี่โม่ด้วยสายตาที่ประหนึ
คุณชาย แห่ง ประตูมังกร บทที่ 645
หม่าเจียเฉิงย่อมไม่มีทางสยบแน่นอน พวกคุณชายเศรษฐีทั้งกลุ่มถูกไล่ออกจากปราสาท เรื่องนี้ทำให้พวกเขารู้สึกอับอายจนแทบระเบิดออกมา ตั้งแต่เกิดมาจนถึงตอนนี้พวกลูกเศรษฐีไม่เคยอับอายขายหน้าเหมือนกับวันนี้มาก่อน เมื่อออกจากประตูปราสาทมาแล้ว พวกเขาก็เริ่มด่าทอต่อว่าขึ้นมา “ไอ้ขยะนั่นมันก็เฮงซวยพอ ๆ กับไอ้คนไร้ประโยชน์นั่น ควรจะจัดการพวกมันให้ราบคาบจริง ๆ ” “ถ้าจับพวกมันได้ต้องเหยียบให้จมดิน ไม่สิ ต้องฆ่าพวกมันทิ้งไปเลย พี่หม่า ผมจะติดต่อกับกลุ่มโจรพวกนั้นเดี๋ยวนี้ ดูว่าพวกเขาถึงไหนแล้ว” คุณชายเศรษฐีคนหนึ่งหยิบโทรศัพท์ออกมาโทร หลังจากพูดคุยไม่กี่ประโยคก็พลันเผยสีหน้าตื่นเต้นขึ้นมา “พี่หม่า ทางนั้นมาถึงแล้ว พวกเขาอยู่ที่โกดังร้างห่างจากที่นี่ 20 กิโล พวกเราต้องไปเจอกับพวกเขาสักหน่อยไหม?” “ไปสิ ต้องไปเจออยู่แล้ว! ทุกคนขึ้นรถ พวกเราจะไปกันเดี๋ยวนี้” หม่าเจียเฉิงนั้นทนรอเจอกับจางเฉียงไม่ไหวแล้ว เขาอยากจะพากลุ่มโจรพวกนั้นของจางเฉียงกลับมาแล้วทำให้ทุกคนเห็นความน่าเกรงขามของตนเองจะแย่ ฉันเป็นถึงหนึ่งในสี่คุณชายแห่งเมืองหลวงนะโว้ย! ไม่ใช่หมาแมวที่ใครจะมาทำลายศักดิ์ศรีกันได้ตามอำเภอใจ!
คุณชาย แห่ง ประตูมังกร บทที่ 646
เมื่อจางเฉียงหัวเราะ รอยแผลเป็นที่น่ากลัวบนใบหน้าของเขาก็เหมือนจะมีชีวิตขึ้นมา ราวกับว่าเป็นตะขาบที่ดุร้ายซึ่งทำให้หม่าเจียเฉิงรู้สึกหวาดกลัวในใจนายน้อยผู้มีอำนาจหายไปแล้ว และหม่าเจียเฉิงมองไปที่จางเฉียงอย่างประหม่า เหมือนเด็กดีที่ถูกเด็กนิสัยไม่ดีรังแก"คือฉัน คือฉันอยากจะ..."“คุณต้องให้พวกเราไปในปราสาท และช่วยคุณกวาดล้างคนที่ทำให้คุณเสียหน้าใช่ไหม”จางเฉียงดูเหมือนจะมองเห็นเจตนาของหม่าเจียเฉิงหม่าเจียเฉียนิ่งไปชั่วขณะ จากนั้นพยักหน้าอย่างแรง "ใช่ ๆ แบบนั้นแหละ ครัฟต์ หลี่โม่ กู้หยุนหลาน ฉันต้องจัดการกับพวกมันอย่างสาสม"“เข้าใจแล้ว ยังไม่พอผมต้องบอกก่อน คนของผมเรื่องยิงไม่ค่อยซีเรียสมากนัก แต่ถ้าผมบังเอิญฆ่าทั้งสามคนที่คุณพูดถึงได้โดยไม่ได้ตั้งใจ ผมจะไม่รับผิดชอบอะไรทั้งนั้น”จางเฉียงไม่อยากให้ใครสักคนรอดไปได้เลย การปล่อยให้ใครสักคนรอดไปนั้นจะเป็นปัญหามากที่สุด ดังนั้นการที่จางเฉียงได้รับงานนี้ เป้าหมายของเขาคือฆ่าทุกคนหม่าเจียเฉิงลังเลอยู่สักพัก จากนั้นก็พยักหน้า หม่าเจียเฉิงเข้าใจเหตุผลว่ากระสุนนั้นอย่างไรก็ไม่มีตา“เอาล่ะ พวกนายพยายามไว้ชีวิตให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้
คุณชาย แห่ง ประตูมังกร บทที่ 647
ประตูปราสาทถูกปิด และงานเลี้ยงอาหารค่ำในปราสาทได้เริ่มขึ้นแล้ว ภายใต้แสงสี เสียงดนตรี การร้องเพลงและการเต้นรำ ผู้คนในปราสาทกำลังดื่มด่ำกับบรรยากาศของงานเลี้ยงอาหารค่ำ และไม่คิดว่าโศกนาฏกรรมกำลังใกล้เข้ามาหลังประตูปราสาท รปภ.สองคนยืนสูบบุหรี่อย่างขี้เกียจ เวลานี้ไม่มีใครเข้าใครออกจึงเป็นช่วงเวลาที่พวกเขาทำงานอย่างสบายใจที่สุดรปภ.สองคนรู้สึกสถานการณ์ของงานเลี้ยงดูไม่ชอบมาพากล แต่พวกเขาไม่สามารถออกไปไหนได้ ดังนั้นพวกเขาจึงได้แต่พูดคุยกันด้วยเสียงกระซิบเสียงคำรามของยานพาหนะดังเข้ามาในประตู รปภ.ทั้งสองต่างก็มองหน้ากันด้วยความสงสัย“ฟังดูเหมือนเสียงรถสปอร์ต แต่งานเลี้ยงอาหารค่ำได้เริ่มขึ้นแล้ว ทำไมยังมีคนมาอีก”“คงติดธุระเลยมาช้าไปหน่อยมั้ง แต่มีคำสั่งมาว่า ไม่อนุญาตให้คนเข้าแล้ว เราแค่แกล้งทำเป็นว่าไม่ได้ยินเสียงเรียกที่หน้าประตูก็แล้วกัน”รปภ.ทั้งสองคนยืนพิงที่ประตูโดยไม่ได้สนใจที่สถานการณ์ข้างนอกที่นอกประตู คนของจางเฉียงได้ลงมาจากรถ แล้วถืออุปกรณ์ต่าง ๆ และมองไปที่ประตูปราสาทที่ปิดอยู่“ทำไมไอ้สารเลวพวกนี้ถึงปิดประตู!”หม่าเจียเฉิงรู้สึกหงุดหงิดจนอยากจะกระอักเลือดออกมาเต็มปาก
คุณชาย แห่ง ประตูมังกร บทที่ 648
พวกอันธพาลส่งเสียงเอะอะโวยวาย แต่ยังคงวางมาดการต่อสู้ที่เข้มงวดจางเฉียงยืนอยู่กับหม่าเจียเฉิง โดยเอามือไพล่หลังไว้ "เข้าไปข้างในกันเถอะ เข้าไปชื่นชมผลแห่งชัยชนะกัน""ดี เข้าไปฉีกหน้าไอ้ขยะผู้น่าสงสารและไอ้ฝรั่งขี้นกนั่นกัน!"หม่าเจียเฉิงพูดด้วยความโกรธและเดินตามจางเฉียงเข้าไปในปราสาท……ในห้องตรวจการณ์ของปราสาท เมื่อพวกเขาเห็นฉากที่ประตูถูกเปิดออก รปภ.ในห้องตรวจการณ์ต่างพากันตกใจมากจนอ้าปากค้างหลังจากมึนงงอยู่ครู่หนึ่งก็เห็นกลุ่มอันธพาลบุกเข้ามาในปราสาท รปภ.ในห้องตรวจตราก็ตะโกนผ่านวิทยุสื่อสารว่า "มี กลุ่มคนอันธพาลถือปืนบุกเข้ามา พวกมันได้เข้าไปในปราสาทแล้ว!"เมื่อได้ยินเสียงคำรามจากเครื่องรับส่งวิทยุ หัวหน้ารปภ.ก็รู้สึกว่าสถานการณ์เริ่มไม่ดี "แกตาฝาดไปใช่ไหม จะมีพวกอันธพาลที่ไหนถือปืนเข้ามา"“พวกมันพังประตูเข้ามาแล้ว และหลายคนก็บุกเข้ามาพร้อมกับปืนในมือ!”หัวหน้ารปภ.ส่ายหัว คิดว่าคนในห้องตรวจสอบกำลังเป็นโรคประสาท "พวกแกอยู่ที่นี่เพิ่มกำลังในการรักษาความปลอดภัย อย่าทำให้แขก VIP ข้างในตกใจ ฉันจะไปดูที่ห้องตรวจสอบเอง"หัวหน้ารปภ.ที่เพิ่งออกไปจู่ ๆ ก็ได้ยินเสียงปืนดังขึ้นเป็นช
คุณชาย แห่ง ประตูมังกร บทที่ 649
หม่าเจียเฉิงภูมิใจในตัวเองมาก เขารู้สึกว่าเขากลายเป็นพระเจ้าที่ควบคุมทุกสิ่งในทันที อย่างน้อยในปราสาทแห่งนี้เขาก็สามารถควบคุมชีวิตของทุกคนได้ ดังนั้นเขาจึงโห่ร้องและกู้หน้าที่เสียไปจางเฉียงยิ้มและชี้ไปที่ลูกน้องของเขา และกลุ่มลูกน้องก็รีบเข้าไปในห้องจัดเลี้ยงเหมือนหมาป่าและเสือ จับแขกผู้มีเกียรติและผู้หญิงทั้งหมดรวมเข้าด้วยกันเสียงกรีดร้องดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง และแขกผู้มีเกียรติบางคนก็ถูกพวกอันธพาลรังแก แต่ไม่มีใครสนใจเสียงกรีดร้องของพวกเขา เพราะทุกคนมัวแต่ห่วงชีวิตของตัวเองหวงจื่อฉวนและพวกเศรษฐีรวมทั้งพวกคนหนุ่มสาวทายาทเศรษฐีในกรุงโซลต่างตกตะลึง พวกเขาไม่คิดว่าสงครามโลกจะมาเร็วและรุนแรงขนาดนี้เพียงแค่พริบตาเดียว หม่าเจียเฉิงก็กลับมาพร้อมกับกลุ่มอันธพาลติดอาวุธมากมายเมื่อกี้ได้ทำอะไรผิดไปหรือเปล่า?คงจะเป็นเมื่อกี้ที่หม่าเจียเฉิงถูกทำร้ายจนเสียหน้าใช่ไหม หรือหม่าเจียเฉิงมีความแค้นอะไรอยู่แล้วหรือเปล่ายิ่งหวงจื่อซวนคิดเรื่องนี้มากเท่าไหร่ เขาก็ยิ่งสนุกมากขึ้นเท่านั้นนายน้อยฝูคนหนึ่งอดไม่ได้ที่จะยืนขึ้นและตะโกนใส่หม่าเจียเฉิง "พี่หม่า พี่ปล่อยพวกเราไปได้ไหม เมื่อกี้พวกเราก
คุณชาย แห่ง ประตูมังกร บทที่ 650
หัวหน้ารปภ.พูดด้วยสีหน้าที่ดูไม่ได้ "โทรศัพท์มือถือไม่มีสัญญาณ ผมสงสัยว่าพวกมันจะตัดสัญญาณเพื่อปิดกั้นการสื่อสารของพวกเราครับ""บัดซบ! ถ้ารู้แบบนี้ตั้งแต่แรกคงไม่ให้เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นแน่นอน" ครัฟต์กล่าวอย่างเสียใจสถานการณ์นี้ทำให้ครัฟต์เป็นทุกข์มาก จากที่ต้องการได้รับความไว้วางใจจากหลี่โม่ กลอุบายที่เขาสร้างขึ้นกลับกลายเป็นทำร้ายตัวเอง ทำให้ตอนนี้ชีวิตของเขาตกอยู่ในอันตราย ครัฟต์รู้สึกว่าเขาอาจจะตายที่นี่ในวันนี้ก็ได้หากพระเจ้าให้โอกาสคลัฟต์เพื่อแก้ไขใหม่ คลัฟต์จะไม่ทำร้ายตระกูลหม่าแบบนั้นอย่างแน่นอน กลับกันจะยอมรับและให้เกียรติตระกูลหม่าราวกับว่าเขาเป็นบรรพบุรุษของตัวเองแต่ไม่มีโอกาสเริ่มต้นใหม่ในชีวิตแล้ว ครัฟต์ได้แต่หดตัวอยู่หลังมุมโต๊ะพลางตัวสั่นด้วยความกลัว“พวกแกต้องคุ้มกันฉัน พวกแกต้องปกป้องความปลอดภัยให้ฉัน แล้วฉันจะให้โบนัสกับพวกแก!” ครัฟต์พูดอย่างเป็นกังวัล"เราจะทำให้ดีที่สุดอย่างแน่นอน"หัวหน้ารปภ.มองไปที่หลี่โม่และกู้หยุนหลานหลังจากพูดจบ และรู้สึกแปลกใจกับความนิ่งเฉยของหลี่โม่หลี่โม่นั่งบนโซฟาอย่างใจเย็น มองดูสถานการณ์ภายนอกราวกับดูหนัง“คุณชายหลี่ ท่านไม่กล
บทล่าสุด
