หัวหน้ารปภ.คอยสังเกตการณ์ข้างนอกเมื่อเห็นพวกอันธพาลตั้งท่าจะโจมตีและนำบาซูก้าออกมาสองกระบอก รปภ.ก็อุทานว่า "คุณพระช่วย! พวกมันเอาบาซูก้าออกมาแล้ว ผมขอแนะนำให้พวกคุณออกไปยอมจำนนด้วยการเอามือวางไว้บนหัวดีกว่านะครับ!"เมื่อเผชิญกับการคุกคามจากอำนาจอาวุธที่หนักหน่วง รปภ.ต่างหมดหวังอย่างสิ้นเชิงและรู้สึกว่าเกินกว่ากำลังของมนุษย์จะต้านทานได้คลัฟต์เอามือกุมศีรษะและพยายามขดตัวเป็นลูกบอล วิธีนี้ทำให้เขารู้สึกปลอดภัยขึ้นเล็กน้อย"แม่งเอ๊ย ฉันจะไม่ยอมแพ้ ถ้าฉันออกไป ฉันก็ตายน่ะสิ พวกแกต้องคุ้มกันฉัน!”เสียงของคลัฟต์เปลี่ยนเป็นเสียงร้องไห้หวงจื่อซวนและคนอื่น ๆ มองไปที่บาซูก้าและรู้สึกหวาดกลัวมากกว่าเดิมอีก หลาย ๆ คนก็เริ่มร้องไห้คร่ำครวญ“หมดกัน ทำไมฉันต้องมาร่วมงานเลี้ยงที่น่ากลัวแบบนี้ด้วยวะเนี่ย ฉันไม่น่ามาเลย”“เมื่อกี้เราไม่ควรยืนดูพวกมันดูถูกคุณชายหม่าเลย ตอนนี้คุณชายหม่าเลยโกรธ กลัวว่าพวกเราทุกคนจะถูกฝังไปกับพวกมันด้วยน่ะสิ”"ใครจะมาช่วยพวกเราได้บ้าง ไม่รู้ว่าการคำนับคุณชายหม่าจะทำให้เขาหม่าปล่อยเราไปไหม"พวกอันธพาลแสดงสายตาด้วยความรังเกียจ ในสายตาของพวกเขาแขกผู้มีเกียรติเหล่านี
พวกอันธพาลทั้งด้านซ้ายและขวาหันปืนของพวกเขา แต่หลิวจื่อและคนอื่น ๆ ที่ยืนอยู่ข้างหลังจางเฉียงยังคงเล็งปืนไปที่หลี่โม่“คุกเข่าลง! แกได้ยินที่ฉันสั่งไหม!” หม่าเจียเฉิงตะโกนใส่หลี่โม่ด้วยปืน“คุกเข่างั้นเหรอ มันเป็นไปไม่ได้ที่ฉันจะคุกเข่า แต่ถ้านายอยากจะคุกเข่าต่อฉัน ฉันก็อาจให้มีทางออกแก่นาย” หลี่โม่ยิ้มอย่างเบา ๆ“ฮ่าฮ่าฮ่า นี่แกจะมาเล่นตลกอะไรแถวนี้ แกคิดว่าฉันจะปล่อยแกไป เพียงแค่ที่แกทำให้ฉันหัวเราะงั้นเหรอ?!”หม่าเจียเฉิงก้าวไปข้างหน้าสองก้าวและจ่อปืนเข้าที่หัวของหลี่โม่อย่างแน่น“แกอยากลองดี คิดว่าฉันไม่กล้ายิงสินะ ฉันจะเอาชีวิตแก!”หม่าเจียเฉิงโกรธจนเสียสติไปแล้วและกำลังจะเหนี่ยวไกด้วยนิ้วมีแสงประกายวาบในดวงตาของหลี่โม่ และมือของเขาก็ขยับเหมือนสายฟ้า คว้ามือของหม่าเจียเฉิงที่ถือปืนก่อนที่หม่าเจียเฉิงจะเหนี่ยวไก หลี่โม่ก็คว้าข้อมือของหม่าเจียเฉิงไว้หลังจากบิดข้อมือของหม่าเจียเฉิงอย่างแรง ก็เกิดเสียงแตกหัก ฝ่ามือของเขาก็งอเป็นวงโค้งแปลก ๆ และปืนพกก็ตกอยู่ในมือของหลี่โม่ตอนนั้นเองที่จางเฉียงรู้ว่าว่าเกิดอะไรขึ้น และเมื่อเขากำลังรีบยกปืนขึ้น หลี่โม่ก็ลั่นไกปืนแล้วปัง ปั
"โห พระเจ้าช่วย! นี่ผมได้เห็นพระเจ้าจริง ๆ ใช่ไหม จะมีคนที่ทรงพลังขนาดนี้ได้ยังไง เก่งกว่าไอรอนแมน ซูเปอร์แมน และแบทแมนอีก ผมว่าผมได้พบไอดอลในดวงใจเข้าแล้วล่ะ" หัวหน้ารปภ.ตะโกนอย่างเกินจริง“เกิดอะไรขึ้น สถานการณ์เป็นยังไงบ้าง” ครัฟต์นอนขดตัวอยู่กับพื้นถามถึงสถานการณ์อย่างตัวสั่น“คุณชายหลี่ทรงพลังมาก ถ้าผมรู้ว่าคุณชายหลี่เก่งขนาดนี้ ผมคงไม่ต้องกังวล ไม่มีอะไรให้กังวลแล้ว คุณครัฟต์ ปลอดภัยแล้ว” หัวหน้ารปภ.กล่าวอย่างตื่นเต้นกู้หยุนหลานยืนขึ้นทันที เมื่อกระสุนปืนดังขึ้น กู้หยุนหลานปิดหน้าของเธอและร้องไห้ทั้งน้ำตาเมื่อได้ยินว่าหลี่โม่ปลอดภัยดี ในขณะนี้กู้หยุนหลานก็เช็ดน้ำตาของเธอด้วยความตื่นตระหนกและเดินไปที่ประตูอย่างรวดเร็วเพื่อดูหลี่โม่เมื่อเห็นหลี่โม่ยืนตัวตรงและเป่าปากกระบอกปืน หัวใจของกู้หยุนหลานก็สงบลงทันที เธอปิดปากแน่นด้วยมือทั้งสองข้างและน้ำตาก็ไหลออกมาอย่างพรั่งพรูคลัฟต์ลุกขึ้นจากพื้นอย่างตัวสั่นและพึมพำว่า "พระเจ้า ท่านคงได้ยินเสียงร้องขอความช่วยเหลือของผมแน่ ๆ ในที่สุดผมก็ไม่ต้องกลัวอีกต่อไปแล้ว"รปภ.ล้อมรอบครัฟต์และกู้หยุนหลานพร้อมกับเดินออกไป แขกผู้มีเกียรติและพว
“งั้นก็รบกวนคุณด้วย” หลี่โม่พูดอย่างเป็นกันเองครัฟต์จัดให้มีรปภ.สองคนส่งหลี่โม่และกู้หยุนหลานออกไป จากนั้นมองไปที่ศพที่เกลื่อนกลาดเต็มสถานที่ รู้สึกไม่แน่ใจว่าจะทำยังไงกับพวกนี้ดีเนื่องจากมีคนตายจำนวนมาก นี่จึงเป็นงานใหญ่ จะเอาไปไว้ที่ไหนนั้นจะต้องมีผู้เชี่ยวชาญช่วยจัดการหลังจากลังเลอยู่ครู่หนึ่งคลัฟต์ก็หยิบโทรศัพท์ออกมา เมื่อเห็นสัญญาณของโทรศัพท์กลับมาก็คาดว่าการตัดสัญญาณถูกยกเลิกแล้วเมื่อค้นหาหมายเลขโทรศัพท์ของคุณท่านปา ก็โทรออก ครัฟต์พูดอย่างกระวนกระวายใจ "คุณท่านปาครับ คืนนี้แผนที่เราวางไว้เกิดข้อผิดพลาด ผมอาจทำงานไม่สำเร็จ""เกิดอะไรขึ้น?"ครัฟต์อธิบายเรื่องนี้สั้น ๆ และมุมปากของคุณท่านปาก็โค้งเป็นรอยยิ้มหลังจากที่ฟัง“ฟังดูน่าสนใจมาก ค้นในวิดีโอกล้องวงจรปิด บันทึกภาพแล้วส่งมาให้ฉัน ฉันอยากเห็นว่าเขาสงบสติอารมณ์แบบไหน ที่เหลือฉันจะส่งคนอื่นไปจัดการเอง”“ครับ ผมจะถ่ายวิดีโอให้ท่านเดี๋ยวนี้”ครัฟต์ถอนหายใจด้วยความโล่งอก จัดกำลังคนของเขาเพื่อซุ่มถ่ายวิดีโออย่างระมัดระวังและขับรถไปยังที่พักของคุณท่านปาเขารีบไปที่คฤหาสน์หลังหนึ่งในเขตชานเมือง คลัฟต์ก็ถูกพามาต่อหน้าคุณท่า
เมื่อหลี่โม่และกู้หยุนหลานกลับถึงบ้าน หวังฟางเห็นว่าขอบตาของกู้หยุนหลานแดงก่ำ เธอจึงรู้สึกโกรธมาก"หยุนหลาน ทำไมขอบตาแกถึงแดงขนาดนี้ ไอ้ขยะนี่รังแกแกอีกแล้วเหรอ?!" หวังฟางจ้องไปที่หลี่โม่อย่างดุดัน คิดว่าหลี่โม่ต้องรังแกลูกสาวของเธอแน่“คุณแม่ ไม่ค่ะ ไม่เกี่ยวอะไรกับหลี่โม่เลย เป็นเพราะทรายเข้าตาหนู” กู้หยุนหลานอธิบาย“ทรายเข้าตาอะไร ทรายเข้าตาทั้งสองข้างพร้อมกันเลยเหรอ ไอ้สารเลวนี่ต้องแกล้งลูกแน่ ๆ บอกแม่มาตรง ๆ ว่าเกิดอะไรขึ้น แม่จะช่วยสั่งสอนบทเรียนไอ้สารเลวนี้เอง” หวังฟางดุหลี่โม่ยิ้มอย่างช่วยไม่ได้และพูดด้วยเสียงเบาว่า "ผมไม่ได้ดูแลหยุนหลานให้ดี เลยทำให้หยุนหลานกลัวนิดหน่อย"“ไอ้สารเลว เกิดอะไรขึ้นกับหยุนหลาน!”หวังฟางหยิบไม้กวาดขึ้นมาด้วยความโกรธ ราวกับว่าเธอกำลังจะตีหลี่โม่ กู้หยุนหลานรีบห้ามหวังฟาง และรีบพูดกับหลี่โม่ "คุณกลับไปที่ห้องก่อน ฉันจะคุยกับคุณแม่ก่อน"หลี่โม่เดินกลับไปที่ห้องโดยก้มหน้าลง หวังฟางขว้างไม้กวาดด้วยความโกรธ "ดูท่าทางที่ไม่เอาไหนของมันสิ มันไม่มีความเป็นลูกผู้ชายเลย มันทำให้ฉันโมโหจริง ๆ"กู้หยุนหลานตกอยู่ในภวังค์ชั่วขณะ และภาพของหลี่โม่ที่ยืนอย
"จะไม่ไปได้ยังไง จางเจียต้องออกค่าใช้จ่ายให้ทั้งหมด เราก็แค่กินดื่มและสนุกก็เท่านั้น คนในครอบครัวจะไปด้วยก็ได้ ดีอะไรขนาดนี้ ต้องมาให้ได้นะ"หวูผิงผิงกล่าวอย่างจริงจังกู้หยุนหลานมองไปที่หลี่โม่ หลี่โม่ก็กะพริบตาให้กู้หยุนหลานและพูดเบา ๆ ว่า "เพื่อนชวนก็ไปเถอะ งานรวมรุ่นน่าสนุกดีนะ"“งั้นก็ได้ แล้วพรุ่งนี้กี่โมง?” กู้หยุนหลานถาม“พรุ่งนี้ฉันจะไปหาเธอตอนห้าโมงเย็น สถานที่แน่นอนยังคงเป็นความลับ จางเจียต้งบอกว่าเขาอยากจะเซอร์ไพรส์พวกเรา” น้ำเสียงของหวูผิงผิงเต็มไปด้วยความคาดหวัง“ได้ งั้นเจอกันพรุ่งนี้นะ”กู้หยุนหลานวางโทรศัพท์ และจับแขนของหลี่โม่แล้วพูดว่า "พรุ่งนี้ไปกับฉันนะคะ""ได้สิ พรุ่งนี้ไปดูกันว่าสนามหญ้าที่โรงเรียนของพวกคุณจะเป็นยังไงบ้าง" หลี่โม่พูดด้วยรอยยิ้มกู้หยุนหลานมองดูหลี่โม่อย่างไร้เดียงสาและดึงหลี่โม่เข้ามาใกล้ๆ พร้อมกับเสียงพูดในใจเบา ๆ…ตัวเมืองของจังหวัด ในวิลล่าของตระกูลหม่า หม่าเต๋อฝูพ่อของหม่าเจียเฉิงรับโทรศัพท์ หลังจากฟังคำพูดทางโทรศัพท์ หม่าเต๋อฝูก็ตะลึง“คุณหม่า ตอนนี้ลูกชายของคุณอยู่ในอาการช็อกและได้ส่งไปที่โรงพยาบาลจิตแพทย์แล้ว สิ่งที่เขาพูดเป็น
"เจียเฉิงเป็นคนหาพวกนักเลงมา? แล้วเจียเฉิงตายด้วยปืนของพวกนั้นได้ยังไง!" หม่าเต๋อฝูถามด้วยความไม่เชื่อการวิเคราะห์ตามตรรกะปกติ อีกฝ่ายต้องตายด้วยปืนของพวกนักเลง แต่นี่กลับเป็นหม่าเจียเฉิง นายจ้างกลับตายด้วยปืนของลูกจ้างหม่าเต๋อฝูรู้สึกไม่เข้าใจเป็นอย่างมาก เป็นไปได้ไหมว่าครัฟต์จะซื้อตัวพวกนักเลงพวกนั้นและหันมาเล่นงานเขาในตอนสุดท้าย?แต่พวกลูกเศรษฐีคนอื่น ๆ กลับปลอดภัยดี มีแค่ลูกชายของเขาเท่านั้นที่เสียชีวิต“นายท่าน ว่ากันว่าหลี่โม่คว้าปืนจากนายน้อย แล้วยิงสังหารหัวหน้านักเลง พวกนักเลงที่เหลือก็กระหน่ำยิงใส่หลี่โม่ด้วยความโกรธ แต่หลี่โม่หนีไปได้ แล้วทิ้งนายน้อยให้ตกอยู่ที่นั่น ดังนั้น ก็เลย...""บัดซบเอ้ย! ไอ้หลี่โม่! แค่ลูกเขยของตระกูลเล็ก ๆ ในกรุงโซล กล้าฆ่าลูกชายของฉัน! แค้นนี้ต้องชำระ!"หม่าเต๋อฝูทำลายข้าวของด้วยความโกรธและเครื่องรางที่สวยงามที่วางอยู่บนโต๊ะก็แตกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยกระจัดกระจายไปหมดพ่อบ้านโค้งคำนับและพูดว่า "นายท่าน ว่ากันว่าหลี่โม่สู้กับพวกนักเลงมากกว่า 20 คนด้วยตัวเอง ผมไม่คิดว่าคนของเราจะเอาชนะมันได้ ควรวางแผนให้รอบคอบจะดีกว่า อย่างน้อยเราก็ต้องหาจุดอ่
ครัฟต์ขมวดคิ้วและพูดด้วยรอยยิ้มว่า "คุณพูดถูก หากไม่มีคุณกู้หยุนหลานโครงการนี้คงเป็นไปไม่ได้"ให้ตายเถอะ!กู้เจี้ยนกั๋วตะโกนในใจของเขาและเส้นเลือดบนหน้าผากของเขาก็เห็นได้ชัด เขาคิดไม่ออกว่ากู้หยุนหลานเอายาอะไรให้ครัฟต์กินได้ยินมาว่าชาวต่างชาติเกลียดการมาสายมากที่สุด แต่ทำไมครัฟต์ถึงปกป้องกู้หยุนหลานที่มาสาย!เป็นไปได้ไหมว่ากู้หยุนหลานปีนขึ้นไปบนเตียงของครัฟต์แล้ว?ขณะที่กู้เจี้ยนกั๋วกำลังบ่น กู้หยุนหลานและหลี่โม่ก็เข้ามาในห้องประชุมพร้อมกันกู้หยุนหลานกล่าวขอโทษ "ขอโทษ ที่ฉันมาสาย"“ฉันรู้ว่ามาสาย เธอนี่ยิ่งโตยิ่งเล่นใหญ่ อย่าบอกนะว่าพรุ่งนี้เธอจะกลายเป็นนักแสดงซูเปอร์สตาร์?” กู้ซิงเหว่ยพูดแปลก ๆ"แฮ่ก แฮ่ก" ครัฟต์ไอสองครั้ง ยืนขึ้นและคำนับกู้หยุนหลานและหลี่โม่ "คุณสองคนไม่ได้มาสายเลย พวกเราต่างหากที่มาเร็วเกินไป"ใบหน้าของกู้เจี้ยนกั๋วและคนอื่น ๆ มืดลงทันที พวกเขามองไปที่ครัฟต์ด้วยสายตาที่สงสัยเมื่อวานคลัฟต์ยังดูปกติ เพียงแค่ข้ามคืนเขากลายเป็นหมาเลียแข้งเลียขาเสียได้ เกิดอะไรขึ้นในงานเลี้ยงเมื่อคืนนี้?ครัฟต์ถูกล้างสมองหรือ?เมื่อทุกคนในตระกูลกู้กำลังสงสัย ครัฟต์ก็ได้นำแ