Share
บทที่ 940
Related chapters
คุณชาย แห่ง ประตูมังกร บทที่ 941
คังเหวินซินรออยู่สามวินาที แต่ละวินาทีราวกับยาวนานเป็นปี รออยู่นานฝ่ามือของพี่เกิ่งก็ยังไม่ตบลงมาสักที คังเหวินซินจึงลืมตาขึ้น เมื่อเอียงหน้ามองเห็นฝ่ามือของพี่เกิ่งอยู่ห่างจากหน้าตนแค่เฉียดฉิว หัวใจของคังเหวินซินแทบจะกระโดดออกมาจากปาก หลังจากที่เห็นข้อมือของพี่เกิ่งถูกหลี่โม่คว้าไว้ คังเหวินซินถึงได้รู้สึกว่า หัวใจของตัวเองกลับเข้าที่ได้แล้ว คังเหวินซินที่สงบลงแล้ว รีบถอยไปหลบด้านหลังหลี่โม่ แล้วร้องตะโกนด้วยน้ำตาแห่งความซาบซึ้ง "อาจารย์!" “นายอย่าร้องไห้น่าสมเพชนักสิ มันทำฉันขายหน้านะ” หลี่โม่พูดด้วยรอยยิ้ม คังเหวินซินตะลีตะลานเช็ดเบ้าตา ไม่ยอมให้ตัวเองร้องไห้ออกมา พี่เกิ่งจ้องมองหลี่โม่อย่างโมโห แอบพยายามดึงข้อมือของตัวเองกลับมาอย่างลับ ๆ แต่ไม่ว่าพี่เกิ่งจะพยายามออกแรงแค่ไหน มือของหลี่โม่ก็ราวกับคีมปากเสือหนีบข้อมือของพี่เกิ่งเอาไว้แน่น จนข้อมือของพี่เกิ่งไม่มีทางสลัดหลุดได้เลย “ปล่อยมือฉัน!” พี่เกิ่งตวาดด้วยความโกรธเกรี้ยว “แกบอกให้ปล่อยก็ต้องปล่อยเหรอ? แกน่าจะอธิบายเรื่องที่จะลงไม้ลงมือกับลูกศิษย์ฉันเมื่อกี้นี้มาสักหน่อยไหม?” หลี่โม่พูดอย่างเย็นชา คังเหวินซินส
คุณชาย แห่ง ประตูมังกร บทที่ 942
พี่เกิ่งร้องโหยหวนออกมา รู้สึกว่าขาซ้ายพลิกกลับไปด้านหลัง พลันสูญเสียการทรงตัวและล้มหงายไปข้างหลังทันที พลั่ก พี่เกิ่งล้มหงายลงกับพื้น ปากก็ร้องโหยหวนอย่างน่าเวทนา คังหย่งเฉียนถูกกระตุ้นด้วยเสียงร้องของพี่เกิ่งจนตัวสั่นไปทั้งตัว เสียงวิ้ง ๆ ที่ดังอยู่ในหัวยิ่งชัดเจนขึ้นมาทันใด คังหย่งเฉียนกุมใบหน้าที่บวมแดงไปครึ่งหนึ่งมองไปทางศิษย์พี่เกิ่ง ดวงตาของคังหย่งเฉียนก็แทบจะหลุดออกจากเบ้า ศิษย์พี่เกิ่งที่คังหย่งเฉียนเคยคิดว่า แข็งแกร่งไร้เทียมทานนั้น ตอนนี้กำลังร้องคร่ำครวญราวกับสัตว์ร้ายที่กำลังจะตาย เมื่อมองขาขวาของพี่เกิ่งหักงอในองศาที่ผิดธรรมชาติ คังหย่งเฉียนก็รู้สึกว่า เลือดทั่วร่างกายเย็นเฉียบขึ้นมา นี่เป็นเรื่องที่มนุษย์สามารถทำได้อย่างนั้นเหรอ? นี่เป็นผลลัพธ์ที่สามารถใช้กำปั้นทำได้เหรอ? นี่มันซูเปอร์ไซย่าในตำนานหรืออย่างไรกัน?! พวกศิษย์น้องของพี่เกิ่งหลายคนต่างหวาดกลัวกับความเผด็จการของหลี่โม่ ทั้งกลุ่มพลันหมดความโอหังไปโดยสิ้นเชิง พวกเขาลากพี่เกิ่งขึ้นมาจากพื้นแล้ววิ่งตะบึงออกไปข้างนอกอย่างบ้าคลั่ง แม้แต่คำพูดอะไรออกมาแม้แต่คำเดียว ผู้ที่แข็งแกร่งที่สุดในที่นี้คือศิษย์
คุณชาย แห่ง ประตูมังกร บทที่ 943
ในแผนกดูแลพิเศษของโรงพยาบาล คังหย่งเฉียนและคนอื่น ๆ นั่งล้อมรอบเตียง มองดูพี่เกิ่งค่อย ๆ ฟื้นคืนสติ เข่าที่หักของพี่เกิ่งได้รับการผ่าตัดแล้ว แต่หลังการผ่าตัด พี่เกิ่งจะได้แต่นั่งอยู่บนรถเข็นเท่านั้น “ซี๊ด ขากับเข่าฉันเป็นยังไงบ้าง?” พี่เกิ่งถามอย่างร้อนใจ “ศิษย์พี่ไม่ต้องกังวล ผ่าตัดเสร็จแล้ว เพียงแต่ระดับการรักษาของที่นี่ยังต่ำไปหน่อย หลังจากฟื้นตัวแล้วพี่ต้องนั่งรถเข็น” คังหย่งเฉียนพูดเสียงเบาหวิว “ไอ้บัดซบ! ฉันไม่อยากนั่งรถเข็น! ทำไมมันถึงเป็นแบบนี้!” พี่เกิ่งคำรามด้วยความโกรธเกรี้ยว รู้สึกเลวร้ายไปทั้งร่างกาย ชีวิตบนรถเข็น ไม่ใช่ชีวิตที่พี่เกิ่งต้องการเลย ถ้าต้องนั่งรถเข็นแล้ว ต่อไปจะฝึกศิลปะการต่อสู้ หรือออกไปรังแกคนอื่นอย่างไร แล้วจะไปจีบสาว ๆ ได้อย่างไร! “ฉันจะย้ายโรงพยาบาล ฉันจะไปผ่าตัดที่โรงพยาบาลที่ดีที่สุด!” “พี่เกิ่งอย่าเพิ่งตื่นตูม หมอบอกว่า รอพี่ฟื้นตัวดีแล้ว ก็สามารถทำการผ่าตัดครั้งที่สองในโรงพยาบาลที่ดีกว่านี้เพื่อเปลี่ยนข้อต่อเทียมได้” คังหย่งเฉียนปลอบใจพี่เกิ่งไปพลางก็ขยิบตาให้กับพวกพี่น้องคนอื่น ๆ ส่งสัญญาณให้พวกเขารีบมาช่วยกันโน้มน้าว ศิษย์พี่ห
คุณชาย แห่ง ประตูมังกร บทที่ 944
“ไอ้บัดซบเอ๊ย! ใครกล้ามาต่อกรกับฉันโอวหยางจื้อ มันผู้นั้นจะต้องตาย!” โอวหยางจื้อพึมพำอย่างด้วยความอาฆาตแค้น แล้วสั่งให้ลูกศิษย์ไปจองตั๋วเครื่องบิน ...... คังเหวินซินมาส่งหลี่โม่และคนอื่น ๆ ที่บ้าน หลังจากมองดูทั้งสามเดินเข้าไปข้างในแล้ว จึงสตาร์ทรถและขับออกไปอย่างช้า ๆ “อาเล็กถูกจัดการจนหมดท่าแล้ว ต้องบอกพ่อสักคำไหมนะ อาเล็กจะได้ไปตีไข่ใส่สีอีก” หลังจากคิดอยู่ครู่หนึ่ง คังเหวินซินก็หยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาแล้วกดหมายเลขพ่อของเขาคังหย่งอัน “ฮัลโหล พ่อครับ ผมเพิ่งจะขายวิลล่าบนยอดเขาที่สวนหนานชุ่ยให้เพื่อผมไป ขายราคาต้นทุนน่ะครับ” คังหย่งอันขมวดคิ้ว "นั่นเป็นวิลล่าที่อาเล็กของแกจะเอาไม่ใช่เหรอ แกเอาไปให้เพื่อนได้ยังไง? ผู้จัดการฝ่ายขายว่ายังไงบ้าง?" คังเหวินซินอึ้งครู่หนึ่ง รู้สึกถึงความผิดปกติในคำพูดของคังหย่งอัน "พ่อ พ่อรู้ได้ยังไงว่าอาเล็กอยากได้วิลล่านั่น?” “อาเล็กของแกเคยบอกพ่อว่า วิลล่าหลังนั้นเป็นของขวัญที่เขาจะเก็บไว้ให้กับปรมาจารย์ศิลปะการต่อสู้ในต่างประเทศโอวหยางจื้อ แกคงเคยได้ยินเกี่ยวกับโอวหยางจื้อมาบ้างใช่ไหม? เขาเคยรับหน้าที่เป็นผู้กำกับฉากแอ็คชั่นให้กับภาพย
คุณชาย แห่ง ประตูมังกร บทที่ 945
คังหย่งอันกดหมายเลขของคังหย่งเฉียน แล้วพูดเสียงเข้ม "หย่งเฉียน ฉันได้ยินมาว่า แกกับเหวินซินมีปัญหากันเรื่องวิลล่าบนยอดเขาเหรอ?" “พี่ใหญ่ มีปัญหากันน่ะสิ ศิษย์พี่เกิ่งยังถูกทำร้ายจนเข่าหักแล้ว! ศิษย์พี่เกิ่งติดต่อกับอาจารย์โอวหยางไปแล้ว เรื่องนี้อภัยให้ไม่ได้แน่นอน!” คังหย่งเฉียนโกรธแค้นคังเหวินซิน ถ้าไม่ใช่เพราะคังเหวินซินพาหลี่โม่ไปที่นั่น เรื่องแบบนี้คงไม่เกิดขึ้น แต่ในเมื่อเกิดเรื่องขึ้นแล้ว คังหย่งเฉียนเองก็ไม่สามารถเปลี่ยนแปลงอะไรได้ ทำได้เพียงเอาความโมโหไปลงที่คังเหวินซินเท่านั้น “หย่งเฉียน ไม่ว่ายังไงก็ตาม แกต้องรับรองความปลอดภัยของเหวินซิน ฉันไม่สนว่า อาจารย์โอวหยางพวกเขาจะทำอะไรกับเพื่อนของเหวินซิน แต่พวกเขาจะทำร้ายเหวินซินไม่ได้เด็ดขาด!” “พี่ใหญ่ ฉันไม่กล้ารับประกันหรอก รับประกันได้แค่ลูกชายของพี่จะไม่ได้รับบาดเจ็บสาหัสถึงตายเท่านั้น ถ้าอาจารย์โอวหยางต้องการลงโทษลูกชายของพี่จริง ๆ ฉันจะไปขวางได้ยังไง ฉันขวางไม่ได้หรอก ไม่กล้าขวางด้วย!" คังหย่งอันขมวดคิ้วแน่น หากคังหย่งเฉียนอยู่ต่อหน้าคังหย่งอันในตอนนี้ คังหย่งอันจะต้องตบเขาให้ตายคามือแน่นอน “หย่งเฉียน! แกเป็นอาข
คุณชาย แห่ง ประตูมังกร บทที่ 1
“นายน้อย นี่มันก็สี่ปีผ่านมาแล้วนะครับ มันถึงเวลาที่คุณต้องกลับไปแล้ว ราชามังกรขอให้ผมมาพาคุณกลับไปยังแดนมังกร”“เวลานี้ที่แดนมังกรกำลังเกิดปัญหาขึ้นทั้งภายในและภายนอก ราชามังกรก็ล้มป่วยหนัก ส่วนคุณชายใหญ่ก็ยังอยู่ในอาการโคม่า มีเพียงคุณเท่านั้นที่จะสามารถเป็นผู้นำของแดนมังกรได้นะครับ”ด้านนอกร้านสปาติงเหม่ยมีรถ Rolls-Royce Phantom จอดอยู่ ด้านข้างประตูรถมีชายชราคนหนึ่งกำลังยืนคุยกับหลี่โม่ผู้มีสีหน้านิ่งเฉยชายชราผู้นี้สวมชุดสูทสุภาพราวกับสุภาพบุรุษชาวอังกฤษ สวมหมวกสีดำสุดเนี้ยบและยืนค้ำไม้เท้าสีดำตัดทอง“สี่ปีมาแล้ว คงต้องขอบคุณเขาที่ยังจำผมได้”หลี่โม่ยิ้มเยาะเย้ยเบา ๆ ที่มุมปาก สายตาของเขาสงบนิ่ง เขาไม่เคยนึกถึงแดนมังกรอะไรนั่นเลย“ในตอนนั้น ท่านพ่อเชื่อฟังคำพูดของผู้หญิงคนนั้น แล้วขับไล่ผมกับแม่ออกจากแดนมังกรอย่างไร้ความปรานี ไม่ใช่เพราะผมเป็นลูกนอกกฎหมาย แต่เขามองผมไม่ต่างจากเป็นสัตว์ป่าชนิดหนึ่งด้วยซ้ำ! หลายปีที่ผ่านมา คนคนนั้นเคยสนใจ หรือเป็นห่วงชีวิตของผมกับแม่บ้างไหม?”“แต่ตอนนี้ เขากลับมาบอกให้ผมกลับไป? ผม หลี่โม่ เป็นสุนัขของพวกแดนมังกรนั่นหรือไง? ไม่คิดว่ามันดูเอาแต
คุณชาย แห่ง ประตูมังกร บทที่ 2
เพียงเพราะเขาทำอะไรไม่สำเร็จ เพียงเพราะเขาเป็นลูกเขยที่ไร้ประโยชน์เมื่อได้ยินเสียงที่อ่อนแอและน่าเป็นห่วงของลูกสาว หลี่โม่ก็บีบมือของเขา และพูดว่า "ผมจะหาเงินเอง"เมื่อกู้หยุนหลานได้ยินคำพูดนี้ ดวงตาของเธอก็เบิกกว้างและหัวใจของเธอก็เริ่มสั่นเล็กน้อย เธอมองไปที่แผ่นหลังของหลี่โม่เขาดูเหมือนว่ายังคงมีความเป็นลูกผู้ชายอยู่หลี่โม่หันกลับมามองกู้หยุนหลานอย่างจริงจังและเช็ดน้ำตาของเธอ หลังจากนั้นเขาก็ออกจากโรงพยาบาลไปท่ามกลางเสียงตำหนิของทุกคน“คุณปู่ ดูสิ ไอ้หลี่โม่มันอวดดีเกินไปแล้ว!”“ใช่ คุณปู่ ไอ้ไร้ประโยชน์นั่น มันไม่เชื่อฟังคุณปู่เลย!”ณ ตอนนี้ คนของตระกูลกู้ต่างก็โกรธเป็นเป็นฟืนเป็นไฟ คุณท่านกู้แค่ส่ายหัวและไม่ได้พูดอะไรหลี่โม่จะระดมเงินมากขนาดนี้มาได้อย่างไร?หึหึกู้หยุนหลานมองตามแผ่นหลังของหลี่โม่ที่เดินจากไป เธอรู้สึกหมดหนทางอย่างมากแม้ว่าเธอจะเป็นหลานสาวของตระกูลกู้ แต่อำนาจทางการเงินทั้งหมดอยู่ในมือแม่ของเธอ และครั้งนี้ก็เป็นคำสั่งจากคุณตาของเธอ ถึงแม้ว่าเธอจะมีเงินเก็บอยู่บ้าง แต่เธอก็เอามันออกมาใช้ไม่ได้หน้าประตูธนาคาร หลี่โม่และหวังชวนยืนอยู่ด้วยกัน หวังช
คุณชาย แห่ง ประตูมังกร บทที่ 3
หลี่โม่ทำอะไรไม่ถูกจึงก้มลงมองตัวเอง และยิ้มเล็กน้อยแล้วพูดว่า "ขอโทษ ผมมีนัดกับใครบางคน"เมื่อหวังถิงถิงได้ยินแบบนี้ สีหน้าของเธอดูไม่เป็นธรรมชาติมาก เธอกรีดร้องด้วยความรังเกียจและดูถูกว่า "นี่ คนจนอย่างนาย นายจะมีนัดกับใครในคลับส่วนตัวรอยัลคอร์ทได้? นายอย่ามาล้อเล่นกับฉัน! ไป ๆ อย่าขวางทางเกะกะคนจะทำธุรกิจ!"หลังจากพูดจบ เธอก็จ้องไปที่หลี่โม่อย่างเย็นชา และความเย้ยหยันจากดวงตาของเธอก็แสดงความไม่พอใจออกมาหลี่โม่เลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย และยังคงพูดอย่างสุภาพว่า "ผมมีนัดจริง ๆ ผมรีบมาก ขอตัวนะครับ"หลังจากนั้นหลี่โม่ก็ก้าวขึ้นไป และเดินไปที่ห้องโถงใหญ่ทันใดนั้น หวังถิงถิงก็รีบคว้าเสื้อของหลี่โม่ และด่าเขา "นายนี่มันไม่ปกติใช่ไหม ที่นี่คือคลับอิมพีเรียลคอร์ทแต่ละคนที่มาที่นี่ล้วนเป็นคนร่ำรวย และมีเงินอย่างต่ำหลายร้อยล้าน! นายเป็นใคร คิดว่านายจะมีนัดอะไรกับคนใหญ่คนโตขนาดนี้ได้?"เธอโกรธจริง ๆ !ไอ้พวกขยะประเภทไหนกันที่กล้าบุกรุกรอยัลคอร์ท ไพรเวทคลับ!มันมาหาที่ตายชัด ๆ บ้าจริง!ในที่สุด สายตาของหลี่โม่ก็เย็นชา ขณะที่เขากำลังจะอธิบายบางอย่างก็มีเสียงตะโกนดังขึ้นจากอีกด้านหนึ่ง“"เ
Latest chapter
