แชร์

บทที่ 655

เมื่อหลี่โม่และกู้หยุนหลานกลับถึงบ้าน หวังฟางเห็นว่าขอบตาของกู้หยุนหลานแดงก่ำ เธอจึงรู้สึกโกรธมาก

"หยุนหลาน ทำไมขอบตาแกถึงแดงขนาดนี้ ไอ้ขยะนี่รังแกแกอีกแล้วเหรอ?!" หวังฟางจ้องไปที่หลี่โม่อย่างดุดัน คิดว่าหลี่โม่ต้องรังแกลูกสาวของเธอแน่

“คุณแม่ ไม่ค่ะ ไม่เกี่ยวอะไรกับหลี่โม่เลย เป็นเพราะทรายเข้าตาหนู” กู้หยุนหลานอธิบาย

“ทรายเข้าตาอะไร ทรายเข้าตาทั้งสองข้างพร้อมกันเลยเหรอ ไอ้สารเลวนี่ต้องแกล้งลูกแน่ ๆ บอกแม่มาตรง ๆ ว่าเกิดอะไรขึ้น แม่จะช่วยสั่งสอนบทเรียนไอ้สารเลวนี้เอง” หวังฟางดุ

หลี่โม่ยิ้มอย่างช่วยไม่ได้และพูดด้วยเสียงเบาว่า "ผมไม่ได้ดูแลหยุนหลานให้ดี เลยทำให้หยุนหลานกลัวนิดหน่อย"

“ไอ้สารเลว เกิดอะไรขึ้นกับหยุนหลาน!”

หวังฟางหยิบไม้กวาดขึ้นมาด้วยความโกรธ ราวกับว่าเธอกำลังจะตีหลี่โม่

กู้หยุนหลานรีบห้ามหวังฟาง และรีบพูดกับหลี่โม่ "คุณกลับไปที่ห้องก่อน ฉันจะคุยกับคุณแม่ก่อน"

หลี่โม่เดินกลับไปที่ห้องโดยก้มหน้าลง หวังฟางขว้างไม้กวาดด้วยความโกรธ "ดูท่าทางที่ไม่เอาไหนของมันสิ มันไม่มีความเป็นลูกผู้ชายเลย มันทำให้ฉันโมโหจริง ๆ"

กู้หยุนหลานตกอยู่ในภวังค์ชั่วขณะ และภาพของหลี่โม่ที่ยืนอย
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

บทที่เกี่ยวข้อง

บทล่าสุด

DMCA.com Protection Status