เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง

เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง

Oleh:  ด้านนอกด่านประตูห่านป่าTamat
Bahasa: Thai
goodnovel4goodnovel
9.8
19 Peringkat. 19 Ulasan-ulasan
610Bab
148.7KDibaca
Baca
Tambahkan

Share:  

Lapor
Ringkasan
Katalog
Pindai kode untuk membaca di Aplikasi

หนังสือเล่มนี้มีอีกชื่อว่า “ทำลายครอบครัวของฉัน ถ้าอย่างนั้นฉันก็จะเป็นพ่อเลี้ยงของเธอ” หลินหยางถูกคู่หมั้นฮุบสมบัติ โดนควักลูกตา สูญเสียความสามารถ ครอบครัวถูกทำลาย ถูกรังแกและดูหมิ่น เมื่อไร้ซึ่งหนทาง ก่อนตายเขาได้กลายเป็นลูกศิษย์คนสุดท้ายของนักปราชญ์แห่งการแพทย์ ได้ปลุกพลังเนตรคู่ที่หายไปนานนับพันปี การกลับมาของราชา การล้างแค้น เปิดฉากเส้นทางไร้คู่ต่อสู้ หลินหยางผู้ที่เต็มไปด้วยความต้องการแก้แค้น ค้นพบความลับที่ไม่อาจบอกใครได้ของตระกูลคู่หมั้น มาดูกันว่ามังกรคลั่งอย่างหลินหยาง สร้างความปั่นป่วน ท่ามกลางมหานครที่พลุกพล่าน เปิดฉากเส้นทางไร้คู่ต่อสู้ที่ร้อนระอุอย่างไร

Lihat lebih banyak

Bab 1

บทที่ 1

“ไอ้บอด แกรีบเก็บข้าวของ แล้วไสหัวออกไปจากบ้านฉัน”

ในคฤหาสน์ตระกูลฉิน ฉินเยียนหรานเดินมายังห้องใต้ดินที่หลินหยางอาศัยอยู่ พูดจาอย่างหยิ่งผยองกับหลินหยางที่กำลังคุกเข่าถูพื้นอยู่

หลินหยางไม่แม้แต่จะเงยหน้า ไม่แม้แต่จะส่งเสียงและถูพื้นต่อไป

ฉินเยียนหรานถีบหลินหยางจนล้มลงไปกองกับพื้น

“ไอ้บอด! ฉันกำลังพูดกับแก แกหูตึงหรือไง?”

หลินหยางค่อย ๆ ลุกขึ้นมา ดวงตาทั้งสองข้างของเขามองไม่เห็น ด้านหน้ามีเพียงความมืดมิด

“ผมไปก็ได้ แต่ผมต้องเอาของที่เป็นของผมกลับคืนมา” หลินหยางกล่าว

“ของอะไรที่เป็นของแก? กระจกตา? หรือว่าหุ้นของซิงเย่า กรุ๊ป?”

ฉินเยียนหรานหัวเราะออกมาอย่างเหยียดหยาม “ไอ้บอดอย่างแก ช่างคิดเพ้อฝันจริง ๆ ตอนนี้ไม่มีของชิ้นไหนที่เป็นของแกเลยสักชิ้น ทั้งซิงเย่า กรุ๊ป เป็นของตระกูลพวกฉันหมดแล้ว”

“แม้แต่ ชีวิตอันไร้ค่าของแก ก็เป็นของครอบครัวฉันเหมือนกัน ฉันไม่ฆ่าแกให้ตาย แค่จะให้แกไสหัวออกไปใช้ชีวิตตามยถากรรม ก็นับว่าเมตตากับแกแล้ว”

เมื่อหลินหยางได้ยินดังนั้น ก็กำหมัดแน่นอย่างหมดความอดทน ใบหน้าตอนนี้เต็มไปด้วยความเคียดแค้น

เมื่อสิบกว่าปีก่อน ฉินโม่หนงพาลูกสาวฉินเยียนหรานหนีภัยมาที่เมืองลั่ว ใช้ชิวิตอย่างยากลำบาก

ฉินโม่หนงเป็นคนสวยตั้งแต่เกิด ไร้ที่พึ่งพาอาศัย ถูกพวกอันธพาลรังแก เป็นเพราะมารดาของหลินหยางช่วยพวกเธอแม่ลูกเอาไว้ รับพวกเธอมาเลี้ยงดู ทั้งยังให้ฉินโม่หนงไปทำงานที่ซิงเย่า กรุ๊ป

มารดาของหลินหยางดีต่อฉินโม่หนงเป็นอย่างมาก เห็นเธอเป็นเหมือนพี่น้องแท้ ๆ ฝึกฝนเธอให้เป็นรองประธานขององค์กรมอบหมายหน้าที่สำคัญให้

เมื่อสองปีก่อน บิดาของหลินหยางประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์เสียชีวิต ก่อนตายได้ฝากฝังบริษัทและหลินหยางให้ฉินโม่หนง ให้หลินหยางยอมรับเธอในฐานะแม่บุญธรรม

หลินหยางเชื่อใจแม่บุญธรรมคนนี้ที่สุด คิดไม่ถึงเลยว่าฉินโม่หนงจะเป็นผู้หญิงใจอสรพิษ ซื้อใจคนในบริษัท จำกัดคนที่เห็นต่าง ควบคุมและกลืนกินหุ้นของหลินหยางทีละน้อยจนหมด

ที่ยิ่งน่าแค้นใจกว่าคือ ฉินเยียนหรานดวงตาได้รับบาดเจ็บ ฉินโม่หนงเอากระจกตาของหลินหยางไป เพื่อปลูกถ่ายให้แก่ฉินเยียนหราน

นับตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา หลินหยางได้กลายเป็นคนตาบอด ถูกฉินโม่หนงควบคุมอยู่ในบ้าน กลายเป็นสุนัขที่ถูกเลี้ยงจำกัดอยู่ในกรง ได้รับการทรมานและเหยียดหยามจากสองแม่ลูกสารพัด ทำได้เพียงอาศัยอยู่ในชั้นใต้ดินที่มืดครึ้มและอับชื้น มีชีวิตอยู่อย่างไรศักดิ์ศรี

“ทำไม? โมโห? อยากจะตีฉันใช่ไหม?”

ฉินเยียนหรานหัวเราะอย่างเหยียดหยาม ก้าวไปข้างหน้าหนึ่งก้าว ยืดอกทั้งสองข้างที่น่าภาคภูมิใจขึ้น พูดจาท้าทาย “มาสิ แกมาตีฉันซิ ไอ้บอด!”

“มาสิ ตบฉันสิ!” ในระหว่างที่ฉินเยียนหรานพูดก็ตบหน้าหลินหยางฉาดหนึ่งอย่างรุนแรง

ฉินเยียนหรานฝึกเทควันโดตั้งแต่ตอนเด็ก ๆ ตอนนี้ได้เทควันโดสายดำระดับห้า ต่อให้หลินหยางไม่ได้ตาบอด ก็สู้เธอไม่ได้

สองปีมานี้ถูกขังอยู่ที่ห้องใต้ดินตระกูลฉิน เขาเป็นกระสอบทรายเนื้อมนุษย์มาสองปี มักจะถูกฉินเยียนหรานทุบตีจนบอบช้ำไปทั่วทั้งตัว ถูกเตะจนซี่โครงหักไปหลายซี่

“ไอ้สวะ! ให้แกตีแกยังไม่กล้า คนขี้แพ้อย่างแกจะมีชีวิตอยู่ไปเพื่ออะไร? ไม่สู้รีบ ๆ ตายไปซะ!”

หลินหยางเลือดไหลออกมาจากมุมปาก ท่ามกลางเพลิงโทสะที่โหมกระหน่ำ ความอดกลั้นและความแค้นที่สะสมมาตลอดสองปีระเบิดออกมาในเวลานี้ทั้งหมด ทันใดนั้นก็ชกหมัดใส่ฉินเยียนหราน

ฉินเยียนหรานก็คิดไม่ถึงว่าไอ้ขี้แพ้อย่างหลินหยางที่ปกติไม่เคยโต้ตอบ ด่าไม่เคยด่ากลับจะกล้าลงมือกับเธอ ถูกหลินหยางชกหมัดเข้ากลางหน้าอกโดยไม่ทันระวังตัว

เมื่อบริเวณที่บอบบางและอ่อนนุ่มของฉินเยียนหรานถูกต่อย ทำให้รู้สึกเจ็บมาก

“รนหาที่ตายแล้ว!”

ฉินเยียนหรานใช้เท้าเปล่าครอสคิกใส่หัวสมองของหลินหยาง เหมือนกับโดนค้อนทุบทันใด หน้ามืดตาลาย ล้มลงกับพื้น

ฉินเยียนหรานเหยียบบนแผ่นหลังของหลินหยาง ล็อกมือขวาของเขาเอาไว้แล้วเหยียบ มือขวาของเขาก็หัก หลินหยางร้องออกมาอย่างน่าเวทนา

แม้หักแขนของหลินหยางหักข้างหนึ่งแล้ว แต่ฉินเยียนหรานยังไม่สาแกใจ จึงทั้งเตะทั้งต่อยไปอีกยก ซ้อมจนหลินหยางเลือดท่วมตัว หายใจรวยริน

“พอได้แล้ว! แกจะตีมันให้ตายเลยใช่ไหม?”

ฉินโม่หนงเดินเข้ามาที่ห้องใต้ดิน แผ่ซ่านความมีเสน่ห์ความเป็นผู้ใหญ่และสง่างามออกมา

ฉินเยียนหรานรูปร่างสูงสง่างาม เป็นหญิงงามที่มีรูปร่างร้อนแรง แต่เมื่อเทียบกับฉินโม่หนงผู้เป็นมารดาของเธอ ยังคงทิ้งห่างกันมาก

ตอนที่ฉินโม่หนงให้กำเนิดฉินเยียนหรานเพิ่งจะมีอายุได้สิบห้าปี ตอนนี้ก็อายุแค่เพียงสามสิบสี่ปีเท่านั้น ถ้าไม่บอกว่าเป็นแม่ลูกกัน อันที่จริงจะดูเหมือนพี่สาวกับน้องสาวมากกว่า

กลิ่นอายและเสน่ห์ที่มีความเป็นผู้ใหญ่บนตัวของฉินโม่หนง เป็นสิ่งที่ฉินเยียนหรานที่ยังเยาว์วัยไม่อาจเทียบได้!

“แม่ พวกเราเลี้ยงไอ้สวะนี่มาสองปีแล้ว มีประโยชน์อะไร? ไม่สู้อัดให้ตายไปเลยดีกว่า แค่หนูเห็นมันก็รู้สึกสะอิดสะเอียนแล้ว”

ฉินเยียนหรานดึงแขนของฉินโม่หนงพร้อมเอ่ยกล่าว

“มันยังตายไม่ได้ จะกระทบต่อชื่อเสียงของฉัน ไม่อย่างนั้นฉันก็คงฆ่ามันทิ้งไปตั้งนานแล้ว!”

ฉินโม่หนงพูด มีท่าทางน่าเกรงขามโดยไม่ต้องโกรธ จริงแท้แน่นอนอย่างไม่ต้องสงสัย

“แม่...”

ฉินเยียนหรานกล่าวอย่างออดอ้อน

“พอที เรียกหมอหลี่มารักษามันด้วย ที่บริษัทมีธุระด่วน ฉันจะออกไปสักหน่อย” ฉินโม่หนงกล่าว

“หนูรู้แล้ว”

ฉินเยียนหรานกล่าวรับพร้อมเบะปาก

แต่หลังจากที่ฉินโม่หนงเดินออกไป ฉินเยียนหรานก็ย้อนกลับมาที่ห้องใต้ดิน กล่าวเยาะหยัน “แม่ฉันอยากจะให้แกมีชีวิตอยู่ต่อ แต่ฉันอยากให้แกตายให้ได้ สวะแบบแกมีชีวิตอยู่ต่อไปก็เปลืองอากาศเปล่า ๆ!”

ฉินเยียนหรานลากมือข้างหนึ่งของหลินหยางออกมาจากห้องใต้ดินราวกับลากศพสุนัขตัวหนึ่ง แล้วโยนไปที่ในห้องรับแขก

“ป้าหวัง เก็บกวาดภายในห้องให้สะอาดด้วย ฉันไม่อยากให้ในบ้านยังมีสิ่งของของมันหลงเหลืออยู่แม้แต่นิดเดียว อีกเดี๋ยวฟ้ามืด ป้าก็โยนมันลงไปในแม่น้ำเป็นอาหารปลาซะ!”

ฉินเยียนหรานพูดกับแม่บ้าน

“คุณหนู ไหนคุณนายบอกว่าเขาจะตายไม่ได้ไม่ใช่เหรอคะ?” แม่บ้านกล่าว

“ป้าทำตามที่ฉันบอก เกิดเรื่องอะไรขึ้น ฉันรับผิดชอบเอง”

ฉินเยียนหรานสีหน้าไม่พอใจ

แม่บ้านลากหลินหยางออกไปอย่างรวดเร็ว โยนเข้าไปที่ท้ายรถ หลังจากที่ท้องฟ้ามืดลง ฉวยโอกาสในคืนที่ฝนตกหนักขับรถออกไปที่ริมแม่น้ำลั่วแล้วโยนหลินหยางลงไปในน้ำทันที

เนื่องจากฝนที่ตกหนักทำให้ระดับน้ำสูงขึ้น น้ำไหลเชี่ยวกราก แต่มันกลับพัดพาหลินหยางไปยังริมฝั่งแม่น้ำ

น้ำฝนอันเย็นเฉียบปลุกหลินหยางที่หายใจรวยรินให้ตื่น และกระตุ้นความปรารถนาที่จะมีชีวิตรอดของเขาขึ้นมาอีกด้วย

หลินหยางค่อย ๆ ตะเกียกตะกายขึ้นมาจากโคลน คลานเข้าไปในวัดร้างผุพังแห่งหนึ่งที่อยู่ริมแม่น้ำลั่ว พอถึงเขาก็อ่อนล้าจนหมดแรง

หลินหยางนอนคว่ำอยู่บนพื้น รู้สึกว่าตัวเองใกล้จะตายเต็มที เพียงแต่เขาไม่ยินยอม!

“พระเจ้าชั่ว ท่านเองก็ตาบอดเหมือนกันใช่ไหม?”

“ทำไมคนดีถึงไม่มีจุดจบที่ดี? พ่อแม่ของผมใจดีมีเมตตา แต่กลับต้องประสบกับภัยพิบัติ แม่ลูกตระกูลฉินจิตใจโหดเหี้ยม กลับได้ดิบได้ดี ผมไม่ยอม!”

“พระเจ้าชั่ว ไอ้ฉิบหาย ทำไมท่านถึงไม่ยุติธรรมขนาดนี้!”

เปรี้ยง!

เสียงฟ้าผ่าดังสนั่นหวั่นไหว ราวกับสวรรค์พิโรธ ผ่าจนต้นไม้หักที่อยู่นอกวัดร้างต้นหนึ่งไหม้เป็นตอตะโก!

“มาสิ พระเจ้าชั่ว แน่จริงท่านก็ผ่าผมให้ตายไปเลย!”

ดวงตาของหลินหยางเต็มไปด้วยความโกรธเกรี้ยว สีหน้าดุร้าย ด่าทอจนไร้เรี่ยวแรง น่าสังเวชเกินคำบรรยาย!

ทั้งฟ้าแลบฟ้าร้อง ลมฝนกระหน่ำ วัดร้างโยกเยกจะพังแหล่ไม่พังแหล่ท่ามกลางพายุฝน

เขาฝืนทนต่อไปอีกไม่ไหว หนังตาหนักอึ้ง สติเลือนราง จากนั้นก็หมดสติไป

ในเวลานี้ ชายชราคนหนึ่งเดินออกมาจากด้านหลัง เทวรูปของวัดร้าง

“สวรรค์และโลกไร้ความเมตตา พระเจ้าชั่วตาบอดไปแล้วจริง ๆ ดูท่านายเองก็ชะตารันทด”

ชายชราถอนหายใจทีหนึ่ง สำรวจร่างกายของหลินหยาง ยังมีชีพจรอยู่บางเบา จากนั้นก็เปิดเปลือกตาของเขา

ทันใดนั้น ชายชราคนนี้ก็หัวเราะออกมาราวกับถูกธาตุไฟเข้าแทรก

“เนตรคู่แต่กำเนิด?!”

“พระเจ้าชั่วเปิดตาแล้วหรือ? ให้ฉันได้เจอกับผู้ที่มีเนตรคู่ก่อนตาย ฉันจะถ่ายทอดวิชาให้นาย มอบโชควาสนาให้นายสักครั้ง!”
Tampilkan Lebih Banyak
Bab Selanjutnya
Unduh

Bab terbaru

Komen

user avatar
อ็อด อ็อด อ็อด
จบแบบไม่จบทุกเรื่องเลยหรอ
2024-12-14 22:20:50
0
user avatar
Benz Saitongtwee
อ่านถึงบทที่ 610 แล้ว ก็ไม่ยอมอัปเดตอีกเลย
2024-12-07 14:08:23
0
user avatar
ทองแดง ขันตี
จบได้โหลยโท่ยมาก
2024-12-04 19:52:16
0
user avatar
ทองแดง ขันตี
สุดท้ายมันก็จะจบอย่างนี้หรา
2024-12-04 19:51:11
0
user avatar
อํานาจ โคตพันธุ์
เดี๋ยวนี้มาให้อ่านวันละ 2 ตอนเองหรือ .........
2024-10-28 19:26:27
0
user avatar
ศุภกร เสงี่ยมศักดิ์
ดีเยี่ยมมากๆ สนุกมากๆ
2024-08-07 11:54:47
1
default avatar
jp2h.klang
Good good good
2024-08-03 16:08:07
1
default avatar
Suraphol Phungsuk
เยี่อมมากเลย อ่านสนุก
2024-08-01 05:41:37
2
user avatar
Somwang Kiaebkang
ดีๆชอบๆพระเอกมีความสามารถ
2024-07-28 18:53:04
1
user avatar
เต่าทอง เพรชธงชัย
ดีมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
2024-07-22 10:04:08
2
user avatar
Watchara Wongaree
ดีนะแต่ไม่อัพคนก็เบื่อเลิกติดตาม
2024-07-15 23:36:40
2
user avatar
Wiwat Desunthia
สนุก แต่ลดราคาให้หน่อยนะ
2024-07-10 20:54:50
0
user avatar
Thaveewat Srihatorn
up หน่อย เจ้านาย
2024-07-10 10:43:43
0
user avatar
Nung Nung
สนุกมากกกกกกกดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
2024-06-25 23:18:26
1
user avatar
อำนาจ โคตพันธุ์
บทที่​ 75​ มาจากไหน เนื้อหาไม่เข้ากันเลย อย่างกับคนละเรื่องเลย​ แก้ไข​ด้วยนะครับ
2024-06-22 08:38:37
1
  • 1
  • 2
610 Bab
บทที่ 1
“ไอ้บอด แกรีบเก็บข้าวของ แล้วไสหัวออกไปจากบ้านฉัน”ในคฤหาสน์ตระกูลฉิน ฉินเยียนหรานเดินมายังห้องใต้ดินที่หลินหยางอาศัยอยู่ พูดจาอย่างหยิ่งผยองกับหลินหยางที่กำลังคุกเข่าถูพื้นอยู่หลินหยางไม่แม้แต่จะเงยหน้า ไม่แม้แต่จะส่งเสียงและถูพื้นต่อไปฉินเยียนหรานถีบหลินหยางจนล้มลงไปกองกับพื้น“ไอ้บอด! ฉันกำลังพูดกับแก แกหูตึงหรือไง?”หลินหยางค่อย ๆ ลุกขึ้นมา ดวงตาทั้งสองข้างของเขามองไม่เห็น ด้านหน้ามีเพียงความมืดมิด“ผมไปก็ได้ แต่ผมต้องเอาของที่เป็นของผมกลับคืนมา” หลินหยางกล่าว“ของอะไรที่เป็นของแก? กระจกตา? หรือว่าหุ้นของซิงเย่า กรุ๊ป?”ฉินเยียนหรานหัวเราะออกมาอย่างเหยียดหยาม “ไอ้บอดอย่างแก ช่างคิดเพ้อฝันจริง ๆ ตอนนี้ไม่มีของชิ้นไหนที่เป็นของแกเลยสักชิ้น ทั้งซิงเย่า กรุ๊ป เป็นของตระกูลพวกฉันหมดแล้ว”“แม้แต่ ชีวิตอันไร้ค่าของแก ก็เป็นของครอบครัวฉันเหมือนกัน ฉันไม่ฆ่าแกให้ตาย แค่จะให้แกไสหัวออกไปใช้ชีวิตตามยถากรรม ก็นับว่าเมตตากับแกแล้ว”เมื่อหลินหยางได้ยินดังนั้น ก็กำหมัดแน่นอย่างหมดความอดทน ใบหน้าตอนนี้เต็มไปด้วยความเคียดแค้นเมื่อสิบกว่าปีก่อน ฉินโม่หนงพาลูกสาวฉินเยียนหรานหนีภัยมาที่เ
Baca selengkapnya
บทที่ 2
หลินหยางสลบไปนานมาก ทั้งยังฝันประหลาดอีกด้วย ทันทีที่เขาลืมตาขึ้น ก็เป็นเช้าวันถัดมาแล้วเขาเห็นตาแก่ผมสีดอกเลาคนหนึ่งนั่งอยู่ข้างหน้า ก็รู้สึกตกใจมาก“เจ้าหนุ่ม ไม่ต้องตกใจ ฉันได้รักษาดวงตากับบาดแผลทั้งหมดของเธอเรียบร้อยแล้ว”ตาแก่กล่าวด้วยสีหน้าเมตตาหลินหยางแอบหยิกตัวเองหนึ่งที เจ็บมาก เขามั่นใจแล้วว่านี่ใช่ความฝันแน่ ๆ แต่ตอนนี้ภายในหัวสมองยังคงยุ่งเหยิงอยู่“ฉันมีชีวิตอยู่อีกไม่นานแล้ว เหลือเพียงลมหายใจเฮือกสุดท้ายแล้ว ก่อนตายได้คนสืบทอดแบบเธอ ก็นับว่าปลื้มใจแล้ว”ตาแก่โบกมือให้หลินหยางพร้อมกล่าวขึ้นว่า “เธอคุกเข่าลงก้มหัวคำนับอาจารย์ เดี๋ยวค่อยอธิบายรายละเอียดให้เธอฟัง”หลินหยางไม่ลังเล รีบก้มหัวคำนับอาจารย์ พร้อมทั้งเรียกท่านอาจารย์ตาแก่ยกมือขึ้นลูบศีรษะของหลินหยาง กล่าวด้วยใบหน้าปลื้มปีติ “เจ้าเด็กดี! เธอนั่งให้ดี ต่อไปเรื่องทุกอย่างที่อาจารย์จะเล่า เธอจะต้องตั้งใจฟัง จดจำเอาไว้ในใจ ห้ามบอกคนอื่นเด็ดขาด”หลินหยางเงี่ยหู นั่งลงที่ข้างกายของตาแก่ ตั้งใจฟังตาแก่พูด หลินหยางเป็นผู้มีเนตรคู่ที่หาได้ยากในรอบพันปี เป็นเพราะกระจกตาถูกทำลาย ทำให้ไม่สามารถปลุกพลังของเนตรคู่ได
Baca selengkapnya
บทที่ 3
“ไอ้ระยำ ปล่อยฉัน ไม่อย่างนั้นฉันจะฆ่าแก!”ฉินโม่หนงยังดุด่าไม่ทันเสร็จดี ก็ถูกหลินหยางยกมือขึ้นตบหน้าฉาดหนึ่งการตบหน้าฉาดนี้ ทำให้ฉินโม่หนงงุนงงไปแล้ว!เธอคิดไม่ถึงเลยสักนิดว่า หลินหยางที่อ่อนแอขี้ขลาด จะกล้าลงมือทำร้ายเธอ!“ไอ้เดรัจฉาน แกรนหาที่ตาย!”ตอนนี้ฉินโม่หนงมีสถานะระดับไหน จะทนการตบหน้าที่เป็นการดูถูกของหลินหยางได้อย่างไร จึงระเบิดอารมณ์ทันทีเธอพยายามออกแรงดิ้นรน คิดไม่ถึงว่าภายในเวลาชั่วพริบตาหลินหยางกลายเป็นคนหยาบคายแบบนี้ พละกำลังก็มากด้วยความพยายามของเธอ ไร้ประโยชน์โดยสิ้นเชิง!สองปีมานี้ หลินหยางถูกพวกเธอสองแม่ลูกคุมขังและปฏิบัติอย่างโหดร้าย ไม่มีแรงต่อต้านเลยแม้แต่น้อย ราวกับเนื้อปลาที่อยู่บนเขียงแต่ในเวลานี้ บทบาทสับเปลี่ยนกัน ฉินโม่หนงได้กลายเป็นเนื้อปลาที่อยู่บนเขียงของหลินหยางไปแล้วเพี้ยะ!หลินหยางตบหน้าฉินโม่หนงอีกฉาดหนึ่ง“ฉินโม่หนง ดูท่าแกยังจะไม่เข้าใจชัดเจนนะ ตอนนี้ชีวิตของแกอยู่ในกำมือฉันแล้ว ฉันสามารถฆ่าแกได้ทุกเมื่อ แกยังกล้าข่มขู่ฉันอีกเหรอ? ทางที่ดีแกรีบสำรวมท่าทางเย่อหยิ่งอวดดีนั้นของแกไปซะ”หลินหยางบีบลำคอขาวสะอาดของฉินโม่หนง การตบหน้าส
Baca selengkapnya
บทที่ 4
อีกฝ่ายเป็นฝ่ายกล่าวขอโทษ หลินหยางก็ไม่ได้คิดหยุมหยิมอีกต่อไป คุกเข่าต่อหน้าหลุมศพของพ่อกับแม่ต่อไปมู่หรงจางพาบอดี้การ์ดกับมู่หรงหว่านเอ๋อร์เดินไปด้านข้าง“พ่อคะ ไอ้หมอนี่หน้าไม่อายเกินไปแล้วนะคะ พ่อไม่รู้อะไร เขาเป็นผีพนัน ติดหนี้พนันก้อนโต ยังเสพยาจนถูกจับ เพราะฉะนั้นเลยถูกตระกูลหลิ่วยกเลิกงานหมั้น ถ้าหากไม่ใช่ว่ามีผู้หญิงที่มีความสามารถโดดเด่นอย่างฉินโม่หนง ทรัพย์สินเพียงเล็กน้อยนั้นของพ่อแม่เขา ก็คงถูกเขาเอาไปเล่นพนันจนเกลี้ยงแล้ว“อีกทั้งถ้าหากไม่มีฉินโม่หนงคอยปกป้องเขา เขาคงจะถูกเจ้าหนี้ดอกเบี้ยโหดฟันตายไปตั้งนานแล้ว!”“หนูเดาว่าจะต้องเป็นเพราะฉินโม่หนงไม่ยอมให้เงินเขาไปเล่นพนันกับเสพยาแน่นอน ดังนั้นเขาเลยด่าชาวบ้านว่าจิตใจโหดเหี้ยม อันที่จริง เขานั่นแหละที่เป็นคนจิตใจโหดเหี้ยมที่แท้จริง”“ลูกรู้เรื่องพวกนี้ได้ยังไงกัน?” มู่หรงจางกล่าวถาม“ฉินโม่หนงกับตระกูลพวกเรามีความร่วมมือทางธุรกิจกัน หนูเคยเจอหน้าเธออยู่หลายครั้ง ค่อนข้างนับถือเธอเลยทีเดียว เลยได้ยินเรื่องนินทาเกี่ยวกับตระกูลหลินมานิดหน่อยค่ะ”“ฉินโม่หนง...พ่อเองก็ได้ยินมาบ้างเหมือนกัน เป็นผู้หญิงที่ค่อนข้างมีฝีมือแล
Baca selengkapnya
บทที่ 5
ถึงแม้ว่ามู่หรงหว่านเอ๋อร์จะไม่พอใจเป็นอย่างมาก แต่เนื่องด้วยการบังคับอันน่าเกรงขามของมู่หรงจาง ยังคงต้องกล่าวขอโทษอย่างขอไปทีหลินหยางเองก็คร้านจะคิดเล็กคิดน้อยกับเธอ“สิ่งที่เธอได้ยินมา อาจจะไม่ใช่ความจริง ในฐานะที่เป็นผู้ใหญ่ เธอควรจะมีความสามารถในการคิดวิเคราะห์ด้วยตัวเอง ไม่ใช่ฟังข่าวลือไม่มีมูล แล้วมาตัดสินคนคนหนึ่งเอาง่ายๆ”หลินหยางเอ่ยกล่าวเสียงเรียบ“นายเก่งมาจากไหน? มีสิทธิ์อะไรมาสั่งสอนฉัน?”มู่หรงหว่านเอ๋อร์กล่าวอย่างโกรธเคืองมู่หรงจางจ้องเธอด้วยสายตาดุร้ายทีหนึ่ง กล่าวกับหลินหยาง “น้องชายได้โปรดให้อภัย”หลินหยางโบกมือกล่าว “ไม่จำเป็นต้องพูดจาสุภาพ เพียงเพราะผมช่วยชีวิตคุณเอาไว้ครั้งหนึ่ง คุณควรจะจ่ายค่ารักษา”“ใช่ๆ นี่เป็นเรื่องที่สมควร ไม่ทราบว่าน้องชายจะเก็บค่ารักษาเท่าไหร่?”มู่หรงจางกล่าวที่หลินหยางยอมยื่นมือช่วยมู่หรงจาง ทั้งหมดก็เพื่อเงินออกมาจากตระกูลฉิน เขาไม่มีเงินติดตัวเลยสักบาท ยากจนข้นแค้น จำเป็นต้องหาเงินเล็กน้อยมาไว้ในมือ“คุณคิดว่าชีวิตของคุณมีค่ามากแค่ไหน?”“คำถามนี้ ถามได้ดี แต่ว่าฉันไม่มีนิสัยพกเงินติดตัวตอนออกจากบ้าน เอาแบบนี้แล้วกัน เธอท
Baca selengkapnya
บทที่ 6
“นายหุบปากไปเลย! นายจะต้องเป็นพวกเดียวกับพวกมันแน่ คิดจะถือโอกาสหนีลงจากรถใช่ไหมล่ะ?”ที่จริงแล้วตอนนี้มู่หรงหว่านเอ๋อร์หวาดกลัวเป็นอย่างมาก จึงได้แต่ระบายอารมณ์ไปที่หลินหยาง“พ่อคะ รีบฆ่าเขาเร็วค่ะ!”มู่หรงจางย่อมไม่เชื่อว่าหลินหยางมีความสามารถจะช่วยพวกเขา จะต้องเป็นการหาเหตุผลเพื่อลงจากรถแน่มู่หรงจางกำลังคิดจะเหนี่ยวไก พลันในมือก็ว่างเปล่า ปืนพกถูกหลินหยางแย่งไปแล้ว เขากระทั่งมองไม่ชัดว่าหลินหยางแย่งปืนไปได้อย่างไร“ถ้าผมต้องการฆ่าพวกคุณ ตอนอยู่บนเขาพวกคุณก็ตายไปแล้ว” หลังจากมู่หรงจางตื่นตะลึงไปในช่วงเวลาสั้นๆ ก็พูดอย่างรวบรัดว่า “ได้ ขอแค่เธอสามารถช่วยพวกเราได้ ฉันรับปากจะให้เธอหนึ่งร้อยล้าน” หลินหยางโยนปืนไปให้มู่หรงจาง จากนั้นก็เปิดประตูรถลงไปแล้ว“พ่อคะ พ่อคงไม่เชื่อว่าเขาจะมีปัญญาช่วยพวกเราหรอกนะคะ?”มู่หรงหว่านเอ๋อร์ยังคงยึดติดกับความคิดของตัวเอง จนถึงตอนนี้ก็ยังคงดูแคลนหลินหยาง“ตอนนี้ยังมีวิธีอื่นอีกหรือ?”มู่หรงจางมองไปนอกหน้าต่างรถ หลังจากหลินหยางลงจากรถ ไม่พูดอะไรก็ซัดหมัดเข้าไปที่ยอดฝีมือขั้นเจ็ดคนนั้นทันที“รนหาที่ตาย!”ชายวัยกลางคนเตะเจียงจั่วเฟิงที่ได้รั
Baca selengkapnya
บทที่ 7
มู่หรงจางมีลูกชายหนึ่ง ลูกสาวสอง มู่หรงเจ๋อผู้เป็นลูกชายไม่ชอบด้านธุรกิจแต่เลือกไปรับราชการ หนทางราบรื่นตลอดเส้นทาง ยามนี้ได้ย้ายไปรับตำแหน่งที่มณฑลหนานตูแล้วลูกสาวคนที่สองมู่หรงยิ่น เป็นราชินีแห่งวงการธุรกิจ ควบคุมดูแลกลุ่มกิจการติ่งเซิ่งที่มู่หรงจางเป็นผู้ก่อตั้ง ในเวลาไม่กี่ปี ก็ทำให้ธุรกิจในเครือของติ่งเซิ่งกรุ๊ปขยายใหญ่ขึ้นหลายเท่าตัว กลายเป็นหนึ่งในผู้นำกลุ่มธุรกิจของเมืองลั่วดังนั้นมู่หรงจางจึงได้เกษียณก่อนกำหนด มอบติ่งเซิ่งกรุ๊ปทั้งหมดให้มู่หรงยิ่นเป็นผู้ดูแลลูกสาวคนที่สามมู่หรงหว่านเอ๋อร์อายุน้อยที่สุด นิสัยโลดโผนมีชีวิตชีวา ชอบการต่อสู้ กราบเจียงไห่เซิง หนึ่งในสี่ปรมาจารย์ของเมืองลั่วเป็นอาจารย์นั่งอยู่ในรถของมู่หรงยิ่น กลิ่นหอมเย้ายวนใจคนหัวใจของหลินหยางเต้นแรงอยู่บ้าง เพราะไม่ว่าอย่างไร ในยามนี้ผู้ที่นั่งอยู่ข้างกายเขาคือมู่หรงยิ่นที่สูงส่งจนไม่อาจเอื้อมนี่นา!“หมอเทวดาหลิน ครั้งนี้ต้องขอบคุณคุณอย่างมาก คุณอายุยังน้อยถึงเพียงนี้ ก็มีทักษะการแพทย์ที่น่าอัศจรรย์และฝีมือที่สูงล้ำเหนือผู้คนเช่นนี้ ความสำเร็จในอนาคตย่อมไม่อาจคาดเดาอย่างแน่นอนมู่หรงยิ่นเป็นฝ่ายเริ่มส
Baca selengkapnya
บทที่ 8
หลินหยางก็ไม่เต็มใจที่จะพูดถึงเรื่องส่วนตัวในเรื่องนี้ต่อคนนอกมากเกินไปเช่นกัน กลับเป็นมู่หรงยิ่นที่แสดงจุดยืนของตนเองต่อว่า“ด้วยความสามารถในตอนนี้ของคุณ การจัดการกับฉินโม่หนงนั้นง่ายมาก ฉันก็เต็มใจที่จะออกเรี่ยวแรงอันน้อยนิดเช่นกัน” “ผมไม่รีบ ค่อยๆ เล่นเป็นเพื่อนหล่อนถึงจะสนุก” มุมปากของหลินหยางปรากฏรอยยิ้มอารมณ์ดีขึ้นมามู่หรงยิ่นแอบถอนใจว่า “ฉินโม่หนง คุณกับฉันได้รับการขนานนามด้วยกัน หากพูดถึงความสามารถและรูปโฉมแล้ว ฉันไม่แน่ว่าจะเอาชนะคุณได้” “แต่ท้ายที่สุดคุณก็ยังคงสู้ฉันไม่ได้ ต้องพ่ายแพ้ให้ฉัน! คุณพลาดหลินหยางที่เป็นขุมสมบัติอันมหาศาลนี้ไป ส่วนฉันกลับสามารถสานสัมพันธ์กับเขาได้ ไม่อย่างนั้นอาศัยเพียงฐานะที่คุณเป็นแม่บุญธรรมของเขา เกรงว่าในอนาคตตระกูลมู่หรงก็ต้องถูกคุณเหยียบไว้ใต้ฝ่าเท้าแล้ว”หนึ่งปีมานี้ ฉินโม่หนงแข็งแกร่งขึ้นอย่างมาก มีวี่แววรางๆ ว่าจะเอาชนะมู่หรงยิ่นได้ในวงสังคมเมืองลั่วมีเสียงกล่าวว่า แม้มู่หรงยิ่นจะงดงาม ทว่าเมื่อเปรียบกับฉินโม่หนงแล้วกับขาดเสน่ห์และรสชาติของผู้หญิงที่มีความเป็นผู้ใหญ่แล้ว ถึงได้ด้อยกว่าอยู่เล็กน้อยนอกจากนี้มู่หรงยิ่นมีชาติกำเนิด
Baca selengkapnya
บทที่ 9
สีหน้าของหลินหยางไม่เปลี่ยนแปลง เฝิงอวี้เจียวกับพนักงานคนอื่นในร้านกลับปากอ้าตาค้าง สีหน้าเต็มไปด้วยความตกตะลึงความงามและบุคลิกรัศมีของมู่หรงยิ่น เป็นสิ่งที่ทำให้ผู้หญิงพวกนี้เห็นแล้วเกิดความอิจฉาน่ะผู้หญิงที่งามล่มเมืองแบบนี้ ทำไมถึงไปชอบผีพนันคนหนึ่งได้ นี่มิใช่ดอกไม้งามดอกหนึ่งถูกหมูกินหรอกหรือ?“ต่อให้เขาเป็นแฟนของคุณแล้วอย่างไร? ร้านของพวกเราไม่ต้อนรับคนติดยาและผีพนัน”เฝิงอวี้เจียวแค่นอย่างเสียงไม่พอใจ“ฉันก็ว่าผีพนันแบบเขาทำไมถึงได้กล้ามาซื้อเสื้อผ้าในร้านของพวกเรา ที่แท้เป็นเพราะไปเกาะเศรษฐินีได้ กลายเป็นพวกหนุ่มหน้าขาวที่ถูกคนเลี้ยงดู” เฝิงอวี้เจียวพูดอย่าประชดประชันด้วยจิตใจคับแคบ“คุณคนสวย ฉันขอเตือนคุณด้วยความหวังดีสักหน่อย เช็ดตาให้สะอาดดูให้ดีๆ ต่อให้จะเลี้ยงดูหนุ่มหน้าขาวก็อย่าดูแต่หน้า ระวังถูกหลอกเอานะคะ” “ช่างพูดมาน่ารำคาญเหลือเกิน ร้านกุชชี่มีพนักงานแบบเธอได้ยังไง ยังเป็นถึงผู้จัดการร้านอีก” มู่หรงยิ่นขมวดคิ้ว“เฮ้อ เจอสุนัขที่ไม่รู้จักความหวังดีของคนแว้งกัด ฉันเป็นผู้จัดการร้านแล้วเกี่ยวอะไรกับคุณ? คุณทำอะไรได้หรือ? ฉันก็จงใจไม่ขายให้พวกคุณ คุณจะทำอะไร
Baca selengkapnya
บทที่ 10
หลิ่วฟู่อวี่ก็เป็นคนที่ไม่พูดมากแต่โหดเหี้ยมเช่นกัน ภายใต้ความโมโหอย่างรุนแรง ก็เงื้อมือขึ้นคิดจะตบหน้ามู่หรงยิ่นมู่หรงยิ่นไม่ใช่คนที่ฝึกฝนวรยุทธ์ จึงไม่มีการระวังตัวแม้แต่น้อยแต่หลินหยางที่ยืนอยู่ข้างกายของเธอจะมองอยู่เฉยๆ ได้อย่างไร เขาจับข้อมือของหลิ่วฟู่อวี่ไว้มู่หรงยิ่นคิดไม่ถึงว่าหลิ่วฟู่อวี่จะใช้กำลังเอาแต่ใจเช่นนี้ ถึงกับลงมือตบเธอ“เธอยังคิดจะลงมือทำร้ายคนด้วย?”ในดวงตาอันงดงามของมู่หรงยิ่นมีประกายเยียบเย็นวาบผ่าน สีหน้าเต็มไปด้วยความเย็นชา“ตบเธอแล้วเป็นอย่างไร? คุณหนูแบบฉันคิดจะตบใคร ก็ตบคนนั้น! วันนี้ฉันจะตบปากเหม็นๆ ที่ไม่รู้จักที่ต่ำที่สูงของเธอให้แตกไปเลย”หลิ่วฟู่อวี๋ออกแรงคิดจะหลุดพ้นจากมือของหลินหยาง แล้วลงมือกับมู่หรงยิ่นต่อแต่กลับพบว่ามือของหลินหยางราวกับคีมเหล็กก็ไม่ปาน ยากที่จะหลุดพ้นได้“ไอ้คนไร้ประโยชน์แซ่หลิน ปล่อยฉันนะ!”หลิ่วฟู่อวี่เลิกคิ้วเรียวดุจใบหลิว ร้องด่าว่า“หลิ่วฟู่อวี่ มีบางคนที่คุณหาเรื่องไม่ไหวหรอกนะ” หลินหยางพูดพลางปล่อยมือ“พวกเธอสองคนคิดว่าตัวเองเป็นใคร? ฉันมีเรื่องด้วยไม่ไหว? คนไร้ประโยชน์แซ่หลิน คำพูดนี้ของนายจะทำให้คนขำตายแล้
Baca selengkapnya
Jelajahi dan baca novel bagus secara gratis
Akses gratis ke berbagai novel bagus di aplikasi GoodNovel. Unduh buku yang kamu suka dan baca di mana saja & kapan saja.
Baca buku gratis di Aplikasi
Pindai kode untuk membaca di Aplikasi
DMCA.com Protection Status