เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 648
บทที่เกี่ยวข้อง
คุณชาย แห่ง ประตูมังกร บทที่ 649
หม่าเจียเฉิงภูมิใจในตัวเองมาก เขารู้สึกว่าเขากลายเป็นพระเจ้าที่ควบคุมทุกสิ่งในทันที อย่างน้อยในปราสาทแห่งนี้เขาก็สามารถควบคุมชีวิตของทุกคนได้ ดังนั้นเขาจึงโห่ร้องและกู้หน้าที่เสียไปจางเฉียงยิ้มและชี้ไปที่ลูกน้องของเขา และกลุ่มลูกน้องก็รีบเข้าไปในห้องจัดเลี้ยงเหมือนหมาป่าและเสือ จับแขกผู้มีเกียรติและผู้หญิงทั้งหมดรวมเข้าด้วยกันเสียงกรีดร้องดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง และแขกผู้มีเกียรติบางคนก็ถูกพวกอันธพาลรังแก แต่ไม่มีใครสนใจเสียงกรีดร้องของพวกเขา เพราะทุกคนมัวแต่ห่วงชีวิตของตัวเองหวงจื่อฉวนและพวกเศรษฐีรวมทั้งพวกคนหนุ่มสาวทายาทเศรษฐีในกรุงโซลต่างตกตะลึง พวกเขาไม่คิดว่าสงครามโลกจะมาเร็วและรุนแรงขนาดนี้เพียงแค่พริบตาเดียว หม่าเจียเฉิงก็กลับมาพร้อมกับกลุ่มอันธพาลติดอาวุธมากมายเมื่อกี้ได้ทำอะไรผิดไปหรือเปล่า?คงจะเป็นเมื่อกี้ที่หม่าเจียเฉิงถูกทำร้ายจนเสียหน้าใช่ไหม หรือหม่าเจียเฉิงมีความแค้นอะไรอยู่แล้วหรือเปล่ายิ่งหวงจื่อซวนคิดเรื่องนี้มากเท่าไหร่ เขาก็ยิ่งสนุกมากขึ้นเท่านั้นนายน้อยฝูคนหนึ่งอดไม่ได้ที่จะยืนขึ้นและตะโกนใส่หม่าเจียเฉิง "พี่หม่า พี่ปล่อยพวกเราไปได้ไหม เมื่อกี้พวกเราก
คุณชาย แห่ง ประตูมังกร บทที่ 650
หัวหน้ารปภ.พูดด้วยสีหน้าที่ดูไม่ได้ "โทรศัพท์มือถือไม่มีสัญญาณ ผมสงสัยว่าพวกมันจะตัดสัญญาณเพื่อปิดกั้นการสื่อสารของพวกเราครับ""บัดซบ! ถ้ารู้แบบนี้ตั้งแต่แรกคงไม่ให้เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นแน่นอน" ครัฟต์กล่าวอย่างเสียใจสถานการณ์นี้ทำให้ครัฟต์เป็นทุกข์มาก จากที่ต้องการได้รับความไว้วางใจจากหลี่โม่ กลอุบายที่เขาสร้างขึ้นกลับกลายเป็นทำร้ายตัวเอง ทำให้ตอนนี้ชีวิตของเขาตกอยู่ในอันตราย ครัฟต์รู้สึกว่าเขาอาจจะตายที่นี่ในวันนี้ก็ได้หากพระเจ้าให้โอกาสคลัฟต์เพื่อแก้ไขใหม่ คลัฟต์จะไม่ทำร้ายตระกูลหม่าแบบนั้นอย่างแน่นอน กลับกันจะยอมรับและให้เกียรติตระกูลหม่าราวกับว่าเขาเป็นบรรพบุรุษของตัวเองแต่ไม่มีโอกาสเริ่มต้นใหม่ในชีวิตแล้ว ครัฟต์ได้แต่หดตัวอยู่หลังมุมโต๊ะพลางตัวสั่นด้วยความกลัว“พวกแกต้องคุ้มกันฉัน พวกแกต้องปกป้องความปลอดภัยให้ฉัน แล้วฉันจะให้โบนัสกับพวกแก!” ครัฟต์พูดอย่างเป็นกังวัล"เราจะทำให้ดีที่สุดอย่างแน่นอน"หัวหน้ารปภ.มองไปที่หลี่โม่และกู้หยุนหลานหลังจากพูดจบ และรู้สึกแปลกใจกับความนิ่งเฉยของหลี่โม่หลี่โม่นั่งบนโซฟาอย่างใจเย็น มองดูสถานการณ์ภายนอกราวกับดูหนัง“คุณชายหลี่ ท่านไม่กล
คุณชาย แห่ง ประตูมังกร บทที่ 651
หัวหน้ารปภ.คอยสังเกตการณ์ข้างนอกเมื่อเห็นพวกอันธพาลตั้งท่าจะโจมตีและนำบาซูก้าออกมาสองกระบอก รปภ.ก็อุทานว่า "คุณพระช่วย! พวกมันเอาบาซูก้าออกมาแล้ว ผมขอแนะนำให้พวกคุณออกไปยอมจำนนด้วยการเอามือวางไว้บนหัวดีกว่านะครับ!"เมื่อเผชิญกับการคุกคามจากอำนาจอาวุธที่หนักหน่วง รปภ.ต่างหมดหวังอย่างสิ้นเชิงและรู้สึกว่าเกินกว่ากำลังของมนุษย์จะต้านทานได้คลัฟต์เอามือกุมศีรษะและพยายามขดตัวเป็นลูกบอล วิธีนี้ทำให้เขารู้สึกปลอดภัยขึ้นเล็กน้อย"แม่งเอ๊ย ฉันจะไม่ยอมแพ้ ถ้าฉันออกไป ฉันก็ตายน่ะสิ พวกแกต้องคุ้มกันฉัน!”เสียงของคลัฟต์เปลี่ยนเป็นเสียงร้องไห้หวงจื่อซวนและคนอื่น ๆ มองไปที่บาซูก้าและรู้สึกหวาดกลัวมากกว่าเดิมอีก หลาย ๆ คนก็เริ่มร้องไห้คร่ำครวญ“หมดกัน ทำไมฉันต้องมาร่วมงานเลี้ยงที่น่ากลัวแบบนี้ด้วยวะเนี่ย ฉันไม่น่ามาเลย”“เมื่อกี้เราไม่ควรยืนดูพวกมันดูถูกคุณชายหม่าเลย ตอนนี้คุณชายหม่าเลยโกรธ กลัวว่าพวกเราทุกคนจะถูกฝังไปกับพวกมันด้วยน่ะสิ”"ใครจะมาช่วยพวกเราได้บ้าง ไม่รู้ว่าการคำนับคุณชายหม่าจะทำให้เขาหม่าปล่อยเราไปไหม"พวกอันธพาลแสดงสายตาด้วยความรังเกียจ ในสายตาของพวกเขาแขกผู้มีเกียรติเหล่านี
คุณชาย แห่ง ประตูมังกร บทที่ 652
พวกอันธพาลทั้งด้านซ้ายและขวาหันปืนของพวกเขา แต่หลิวจื่อและคนอื่น ๆ ที่ยืนอยู่ข้างหลังจางเฉียงยังคงเล็งปืนไปที่หลี่โม่“คุกเข่าลง! แกได้ยินที่ฉันสั่งไหม!” หม่าเจียเฉิงตะโกนใส่หลี่โม่ด้วยปืน“คุกเข่างั้นเหรอ มันเป็นไปไม่ได้ที่ฉันจะคุกเข่า แต่ถ้านายอยากจะคุกเข่าต่อฉัน ฉันก็อาจให้มีทางออกแก่นาย” หลี่โม่ยิ้มอย่างเบา ๆ“ฮ่าฮ่าฮ่า นี่แกจะมาเล่นตลกอะไรแถวนี้ แกคิดว่าฉันจะปล่อยแกไป เพียงแค่ที่แกทำให้ฉันหัวเราะงั้นเหรอ?!”หม่าเจียเฉิงก้าวไปข้างหน้าสองก้าวและจ่อปืนเข้าที่หัวของหลี่โม่อย่างแน่น“แกอยากลองดี คิดว่าฉันไม่กล้ายิงสินะ ฉันจะเอาชีวิตแก!”หม่าเจียเฉิงโกรธจนเสียสติไปแล้วและกำลังจะเหนี่ยวไกด้วยนิ้วมีแสงประกายวาบในดวงตาของหลี่โม่ และมือของเขาก็ขยับเหมือนสายฟ้า คว้ามือของหม่าเจียเฉิงที่ถือปืนก่อนที่หม่าเจียเฉิงจะเหนี่ยวไก หลี่โม่ก็คว้าข้อมือของหม่าเจียเฉิงไว้หลังจากบิดข้อมือของหม่าเจียเฉิงอย่างแรง ก็เกิดเสียงแตกหัก ฝ่ามือของเขาก็งอเป็นวงโค้งแปลก ๆ และปืนพกก็ตกอยู่ในมือของหลี่โม่ตอนนั้นเองที่จางเฉียงรู้ว่าว่าเกิดอะไรขึ้น และเมื่อเขากำลังรีบยกปืนขึ้น หลี่โม่ก็ลั่นไกปืนแล้วปัง ปั
คุณชาย แห่ง ประตูมังกร บทที่ 653
"โห พระเจ้าช่วย! นี่ผมได้เห็นพระเจ้าจริง ๆ ใช่ไหม จะมีคนที่ทรงพลังขนาดนี้ได้ยังไง เก่งกว่าไอรอนแมน ซูเปอร์แมน และแบทแมนอีก ผมว่าผมได้พบไอดอลในดวงใจเข้าแล้วล่ะ" หัวหน้ารปภ.ตะโกนอย่างเกินจริง“เกิดอะไรขึ้น สถานการณ์เป็นยังไงบ้าง” ครัฟต์นอนขดตัวอยู่กับพื้นถามถึงสถานการณ์อย่างตัวสั่น“คุณชายหลี่ทรงพลังมาก ถ้าผมรู้ว่าคุณชายหลี่เก่งขนาดนี้ ผมคงไม่ต้องกังวล ไม่มีอะไรให้กังวลแล้ว คุณครัฟต์ ปลอดภัยแล้ว” หัวหน้ารปภ.กล่าวอย่างตื่นเต้นกู้หยุนหลานยืนขึ้นทันที เมื่อกระสุนปืนดังขึ้น กู้หยุนหลานปิดหน้าของเธอและร้องไห้ทั้งน้ำตาเมื่อได้ยินว่าหลี่โม่ปลอดภัยดี ในขณะนี้กู้หยุนหลานก็เช็ดน้ำตาของเธอด้วยความตื่นตระหนกและเดินไปที่ประตูอย่างรวดเร็วเพื่อดูหลี่โม่เมื่อเห็นหลี่โม่ยืนตัวตรงและเป่าปากกระบอกปืน หัวใจของกู้หยุนหลานก็สงบลงทันที เธอปิดปากแน่นด้วยมือทั้งสองข้างและน้ำตาก็ไหลออกมาอย่างพรั่งพรูคลัฟต์ลุกขึ้นจากพื้นอย่างตัวสั่นและพึมพำว่า "พระเจ้า ท่านคงได้ยินเสียงร้องขอความช่วยเหลือของผมแน่ ๆ ในที่สุดผมก็ไม่ต้องกลัวอีกต่อไปแล้ว"รปภ.ล้อมรอบครัฟต์และกู้หยุนหลานพร้อมกับเดินออกไป แขกผู้มีเกียรติและพว
คุณชาย แห่ง ประตูมังกร บทที่ 654
“งั้นก็รบกวนคุณด้วย” หลี่โม่พูดอย่างเป็นกันเองครัฟต์จัดให้มีรปภ.สองคนส่งหลี่โม่และกู้หยุนหลานออกไป จากนั้นมองไปที่ศพที่เกลื่อนกลาดเต็มสถานที่ รู้สึกไม่แน่ใจว่าจะทำยังไงกับพวกนี้ดีเนื่องจากมีคนตายจำนวนมาก นี่จึงเป็นงานใหญ่ จะเอาไปไว้ที่ไหนนั้นจะต้องมีผู้เชี่ยวชาญช่วยจัดการหลังจากลังเลอยู่ครู่หนึ่งคลัฟต์ก็หยิบโทรศัพท์ออกมา เมื่อเห็นสัญญาณของโทรศัพท์กลับมาก็คาดว่าการตัดสัญญาณถูกยกเลิกแล้วเมื่อค้นหาหมายเลขโทรศัพท์ของคุณท่านปา ก็โทรออก ครัฟต์พูดอย่างกระวนกระวายใจ "คุณท่านปาครับ คืนนี้แผนที่เราวางไว้เกิดข้อผิดพลาด ผมอาจทำงานไม่สำเร็จ""เกิดอะไรขึ้น?"ครัฟต์อธิบายเรื่องนี้สั้น ๆ และมุมปากของคุณท่านปาก็โค้งเป็นรอยยิ้มหลังจากที่ฟัง“ฟังดูน่าสนใจมาก ค้นในวิดีโอกล้องวงจรปิด บันทึกภาพแล้วส่งมาให้ฉัน ฉันอยากเห็นว่าเขาสงบสติอารมณ์แบบไหน ที่เหลือฉันจะส่งคนอื่นไปจัดการเอง”“ครับ ผมจะถ่ายวิดีโอให้ท่านเดี๋ยวนี้”ครัฟต์ถอนหายใจด้วยความโล่งอก จัดกำลังคนของเขาเพื่อซุ่มถ่ายวิดีโออย่างระมัดระวังและขับรถไปยังที่พักของคุณท่านปาเขารีบไปที่คฤหาสน์หลังหนึ่งในเขตชานเมือง คลัฟต์ก็ถูกพามาต่อหน้าคุณท่า
คุณชาย แห่ง ประตูมังกร บทที่ 655
เมื่อหลี่โม่และกู้หยุนหลานกลับถึงบ้าน หวังฟางเห็นว่าขอบตาของกู้หยุนหลานแดงก่ำ เธอจึงรู้สึกโกรธมาก"หยุนหลาน ทำไมขอบตาแกถึงแดงขนาดนี้ ไอ้ขยะนี่รังแกแกอีกแล้วเหรอ?!" หวังฟางจ้องไปที่หลี่โม่อย่างดุดัน คิดว่าหลี่โม่ต้องรังแกลูกสาวของเธอแน่“คุณแม่ ไม่ค่ะ ไม่เกี่ยวอะไรกับหลี่โม่เลย เป็นเพราะทรายเข้าตาหนู” กู้หยุนหลานอธิบาย“ทรายเข้าตาอะไร ทรายเข้าตาทั้งสองข้างพร้อมกันเลยเหรอ ไอ้สารเลวนี่ต้องแกล้งลูกแน่ ๆ บอกแม่มาตรง ๆ ว่าเกิดอะไรขึ้น แม่จะช่วยสั่งสอนบทเรียนไอ้สารเลวนี้เอง” หวังฟางดุหลี่โม่ยิ้มอย่างช่วยไม่ได้และพูดด้วยเสียงเบาว่า "ผมไม่ได้ดูแลหยุนหลานให้ดี เลยทำให้หยุนหลานกลัวนิดหน่อย"“ไอ้สารเลว เกิดอะไรขึ้นกับหยุนหลาน!”หวังฟางหยิบไม้กวาดขึ้นมาด้วยความโกรธ ราวกับว่าเธอกำลังจะตีหลี่โม่ กู้หยุนหลานรีบห้ามหวังฟาง และรีบพูดกับหลี่โม่ "คุณกลับไปที่ห้องก่อน ฉันจะคุยกับคุณแม่ก่อน"หลี่โม่เดินกลับไปที่ห้องโดยก้มหน้าลง หวังฟางขว้างไม้กวาดด้วยความโกรธ "ดูท่าทางที่ไม่เอาไหนของมันสิ มันไม่มีความเป็นลูกผู้ชายเลย มันทำให้ฉันโมโหจริง ๆ"กู้หยุนหลานตกอยู่ในภวังค์ชั่วขณะ และภาพของหลี่โม่ที่ยืนอย
คุณชาย แห่ง ประตูมังกร บทที่ 656
"จะไม่ไปได้ยังไง จางเจียต้องออกค่าใช้จ่ายให้ทั้งหมด เราก็แค่กินดื่มและสนุกก็เท่านั้น คนในครอบครัวจะไปด้วยก็ได้ ดีอะไรขนาดนี้ ต้องมาให้ได้นะ"หวูผิงผิงกล่าวอย่างจริงจังกู้หยุนหลานมองไปที่หลี่โม่ หลี่โม่ก็กะพริบตาให้กู้หยุนหลานและพูดเบา ๆ ว่า "เพื่อนชวนก็ไปเถอะ งานรวมรุ่นน่าสนุกดีนะ"“งั้นก็ได้ แล้วพรุ่งนี้กี่โมง?” กู้หยุนหลานถาม“พรุ่งนี้ฉันจะไปหาเธอตอนห้าโมงเย็น สถานที่แน่นอนยังคงเป็นความลับ จางเจียต้งบอกว่าเขาอยากจะเซอร์ไพรส์พวกเรา” น้ำเสียงของหวูผิงผิงเต็มไปด้วยความคาดหวัง“ได้ งั้นเจอกันพรุ่งนี้นะ”กู้หยุนหลานวางโทรศัพท์ และจับแขนของหลี่โม่แล้วพูดว่า "พรุ่งนี้ไปกับฉันนะคะ""ได้สิ พรุ่งนี้ไปดูกันว่าสนามหญ้าที่โรงเรียนของพวกคุณจะเป็นยังไงบ้าง" หลี่โม่พูดด้วยรอยยิ้มกู้หยุนหลานมองดูหลี่โม่อย่างไร้เดียงสาและดึงหลี่โม่เข้ามาใกล้ๆ พร้อมกับเสียงพูดในใจเบา ๆ…ตัวเมืองของจังหวัด ในวิลล่าของตระกูลหม่า หม่าเต๋อฝูพ่อของหม่าเจียเฉิงรับโทรศัพท์ หลังจากฟังคำพูดทางโทรศัพท์ หม่าเต๋อฝูก็ตะลึง“คุณหม่า ตอนนี้ลูกชายของคุณอยู่ในอาการช็อกและได้ส่งไปที่โรงพยาบาลจิตแพทย์แล้ว สิ่งที่เขาพูดเป็น
บทล่าสุด
คุณชาย แห่ง ประตูมังกร บทที่ 945
คังหย่งอันกดหมายเลขของคังหย่งเฉียน แล้วพูดเสียงเข้ม "หย่งเฉียน ฉันได้ยินมาว่า แกกับเหวินซินมีปัญหากันเรื่องวิลล่าบนยอดเขาเหรอ?" “พี่ใหญ่ มีปัญหากันน่ะสิ ศิษย์พี่เกิ่งยังถูกทำร้ายจนเข่าหักแล้ว! ศิษย์พี่เกิ่งติดต่อกับอาจารย์โอวหยางไปแล้ว เรื่องนี้อภัยให้ไม่ได้แน่นอน!” คังหย่งเฉียนโกรธแค้นคังเหวินซิน ถ้าไม่ใช่เพราะคังเหวินซินพาหลี่โม่ไปที่นั่น เรื่องแบบนี้คงไม่เกิดขึ้น แต่ในเมื่อเกิดเรื่องขึ้นแล้ว คังหย่งเฉียนเองก็ไม่สามารถเปลี่ยนแปลงอะไรได้ ทำได้เพียงเอาความโมโหไปลงที่คังเหวินซินเท่านั้น “หย่งเฉียน ไม่ว่ายังไงก็ตาม แกต้องรับรองความปลอดภัยของเหวินซิน ฉันไม่สนว่า อาจารย์โอวหยางพวกเขาจะทำอะไรกับเพื่อนของเหวินซิน แต่พวกเขาจะทำร้ายเหวินซินไม่ได้เด็ดขาด!” “พี่ใหญ่ ฉันไม่กล้ารับประกันหรอก รับประกันได้แค่ลูกชายของพี่จะไม่ได้รับบาดเจ็บสาหัสถึงตายเท่านั้น ถ้าอาจารย์โอวหยางต้องการลงโทษลูกชายของพี่จริง ๆ ฉันจะไปขวางได้ยังไง ฉันขวางไม่ได้หรอก ไม่กล้าขวางด้วย!" คังหย่งอันขมวดคิ้วแน่น หากคังหย่งเฉียนอยู่ต่อหน้าคังหย่งอันในตอนนี้ คังหย่งอันจะต้องตบเขาให้ตายคามือแน่นอน “หย่งเฉียน! แกเป็นอาข
คุณชาย แห่ง ประตูมังกร บทที่ 944
“ไอ้บัดซบเอ๊ย! ใครกล้ามาต่อกรกับฉันโอวหยางจื้อ มันผู้นั้นจะต้องตาย!” โอวหยางจื้อพึมพำอย่างด้วยความอาฆาตแค้น แล้วสั่งให้ลูกศิษย์ไปจองตั๋วเครื่องบิน ...... คังเหวินซินมาส่งหลี่โม่และคนอื่น ๆ ที่บ้าน หลังจากมองดูทั้งสามเดินเข้าไปข้างในแล้ว จึงสตาร์ทรถและขับออกไปอย่างช้า ๆ “อาเล็กถูกจัดการจนหมดท่าแล้ว ต้องบอกพ่อสักคำไหมนะ อาเล็กจะได้ไปตีไข่ใส่สีอีก” หลังจากคิดอยู่ครู่หนึ่ง คังเหวินซินก็หยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาแล้วกดหมายเลขพ่อของเขาคังหย่งอัน “ฮัลโหล พ่อครับ ผมเพิ่งจะขายวิลล่าบนยอดเขาที่สวนหนานชุ่ยให้เพื่อผมไป ขายราคาต้นทุนน่ะครับ” คังหย่งอันขมวดคิ้ว "นั่นเป็นวิลล่าที่อาเล็กของแกจะเอาไม่ใช่เหรอ แกเอาไปให้เพื่อนได้ยังไง? ผู้จัดการฝ่ายขายว่ายังไงบ้าง?" คังเหวินซินอึ้งครู่หนึ่ง รู้สึกถึงความผิดปกติในคำพูดของคังหย่งอัน "พ่อ พ่อรู้ได้ยังไงว่าอาเล็กอยากได้วิลล่านั่น?” “อาเล็กของแกเคยบอกพ่อว่า วิลล่าหลังนั้นเป็นของขวัญที่เขาจะเก็บไว้ให้กับปรมาจารย์ศิลปะการต่อสู้ในต่างประเทศโอวหยางจื้อ แกคงเคยได้ยินเกี่ยวกับโอวหยางจื้อมาบ้างใช่ไหม? เขาเคยรับหน้าที่เป็นผู้กำกับฉากแอ็คชั่นให้กับภาพย
คุณชาย แห่ง ประตูมังกร บทที่ 943
ในแผนกดูแลพิเศษของโรงพยาบาล คังหย่งเฉียนและคนอื่น ๆ นั่งล้อมรอบเตียง มองดูพี่เกิ่งค่อย ๆ ฟื้นคืนสติ เข่าที่หักของพี่เกิ่งได้รับการผ่าตัดแล้ว แต่หลังการผ่าตัด พี่เกิ่งจะได้แต่นั่งอยู่บนรถเข็นเท่านั้น “ซี๊ด ขากับเข่าฉันเป็นยังไงบ้าง?” พี่เกิ่งถามอย่างร้อนใจ “ศิษย์พี่ไม่ต้องกังวล ผ่าตัดเสร็จแล้ว เพียงแต่ระดับการรักษาของที่นี่ยังต่ำไปหน่อย หลังจากฟื้นตัวแล้วพี่ต้องนั่งรถเข็น” คังหย่งเฉียนพูดเสียงเบาหวิว “ไอ้บัดซบ! ฉันไม่อยากนั่งรถเข็น! ทำไมมันถึงเป็นแบบนี้!” พี่เกิ่งคำรามด้วยความโกรธเกรี้ยว รู้สึกเลวร้ายไปทั้งร่างกาย ชีวิตบนรถเข็น ไม่ใช่ชีวิตที่พี่เกิ่งต้องการเลย ถ้าต้องนั่งรถเข็นแล้ว ต่อไปจะฝึกศิลปะการต่อสู้ หรือออกไปรังแกคนอื่นอย่างไร แล้วจะไปจีบสาว ๆ ได้อย่างไร! “ฉันจะย้ายโรงพยาบาล ฉันจะไปผ่าตัดที่โรงพยาบาลที่ดีที่สุด!” “พี่เกิ่งอย่าเพิ่งตื่นตูม หมอบอกว่า รอพี่ฟื้นตัวดีแล้ว ก็สามารถทำการผ่าตัดครั้งที่สองในโรงพยาบาลที่ดีกว่านี้เพื่อเปลี่ยนข้อต่อเทียมได้” คังหย่งเฉียนปลอบใจพี่เกิ่งไปพลางก็ขยิบตาให้กับพวกพี่น้องคนอื่น ๆ ส่งสัญญาณให้พวกเขารีบมาช่วยกันโน้มน้าว ศิษย์พี่ห
คุณชาย แห่ง ประตูมังกร บทที่ 942
พี่เกิ่งร้องโหยหวนออกมา รู้สึกว่าขาซ้ายพลิกกลับไปด้านหลัง พลันสูญเสียการทรงตัวและล้มหงายไปข้างหลังทันที พลั่ก พี่เกิ่งล้มหงายลงกับพื้น ปากก็ร้องโหยหวนอย่างน่าเวทนา คังหย่งเฉียนถูกกระตุ้นด้วยเสียงร้องของพี่เกิ่งจนตัวสั่นไปทั้งตัว เสียงวิ้ง ๆ ที่ดังอยู่ในหัวยิ่งชัดเจนขึ้นมาทันใด คังหย่งเฉียนกุมใบหน้าที่บวมแดงไปครึ่งหนึ่งมองไปทางศิษย์พี่เกิ่ง ดวงตาของคังหย่งเฉียนก็แทบจะหลุดออกจากเบ้า ศิษย์พี่เกิ่งที่คังหย่งเฉียนเคยคิดว่า แข็งแกร่งไร้เทียมทานนั้น ตอนนี้กำลังร้องคร่ำครวญราวกับสัตว์ร้ายที่กำลังจะตาย เมื่อมองขาขวาของพี่เกิ่งหักงอในองศาที่ผิดธรรมชาติ คังหย่งเฉียนก็รู้สึกว่า เลือดทั่วร่างกายเย็นเฉียบขึ้นมา นี่เป็นเรื่องที่มนุษย์สามารถทำได้อย่างนั้นเหรอ? นี่เป็นผลลัพธ์ที่สามารถใช้กำปั้นทำได้เหรอ? นี่มันซูเปอร์ไซย่าในตำนานหรืออย่างไรกัน?! พวกศิษย์น้องของพี่เกิ่งหลายคนต่างหวาดกลัวกับความเผด็จการของหลี่โม่ ทั้งกลุ่มพลันหมดความโอหังไปโดยสิ้นเชิง พวกเขาลากพี่เกิ่งขึ้นมาจากพื้นแล้ววิ่งตะบึงออกไปข้างนอกอย่างบ้าคลั่ง แม้แต่คำพูดอะไรออกมาแม้แต่คำเดียว ผู้ที่แข็งแกร่งที่สุดในที่นี้คือศิษย์
คุณชาย แห่ง ประตูมังกร บทที่ 941
คังเหวินซินรออยู่สามวินาที แต่ละวินาทีราวกับยาวนานเป็นปี รออยู่นานฝ่ามือของพี่เกิ่งก็ยังไม่ตบลงมาสักที คังเหวินซินจึงลืมตาขึ้น เมื่อเอียงหน้ามองเห็นฝ่ามือของพี่เกิ่งอยู่ห่างจากหน้าตนแค่เฉียดฉิว หัวใจของคังเหวินซินแทบจะกระโดดออกมาจากปาก หลังจากที่เห็นข้อมือของพี่เกิ่งถูกหลี่โม่คว้าไว้ คังเหวินซินถึงได้รู้สึกว่า หัวใจของตัวเองกลับเข้าที่ได้แล้ว คังเหวินซินที่สงบลงแล้ว รีบถอยไปหลบด้านหลังหลี่โม่ แล้วร้องตะโกนด้วยน้ำตาแห่งความซาบซึ้ง "อาจารย์!" “นายอย่าร้องไห้น่าสมเพชนักสิ มันทำฉันขายหน้านะ” หลี่โม่พูดด้วยรอยยิ้ม คังเหวินซินตะลีตะลานเช็ดเบ้าตา ไม่ยอมให้ตัวเองร้องไห้ออกมา พี่เกิ่งจ้องมองหลี่โม่อย่างโมโห แอบพยายามดึงข้อมือของตัวเองกลับมาอย่างลับ ๆ แต่ไม่ว่าพี่เกิ่งจะพยายามออกแรงแค่ไหน มือของหลี่โม่ก็ราวกับคีมปากเสือหนีบข้อมือของพี่เกิ่งเอาไว้แน่น จนข้อมือของพี่เกิ่งไม่มีทางสลัดหลุดได้เลย “ปล่อยมือฉัน!” พี่เกิ่งตวาดด้วยความโกรธเกรี้ยว “แกบอกให้ปล่อยก็ต้องปล่อยเหรอ? แกน่าจะอธิบายเรื่องที่จะลงไม้ลงมือกับลูกศิษย์ฉันเมื่อกี้นี้มาสักหน่อยไหม?” หลี่โม่พูดอย่างเย็นชา คังเหวินซินส
คุณชาย แห่ง ประตูมังกร บทที่ 940
กู้หยุนหลานมองไปยังหลี่โม่อย่างประหลาดใจ เมื่อเห็นหลี่โม่ขยิบตาให้ เธอจึงไม่พูดอะไรและเก็บความสงสัยไว้ในใจ ผู้จัดการหวังโบกมือให้พนักงานขายสาว พนักงานสาวที่ถือสัญญาอยู่แล้วเดินเข้ามาอย่างรวดเร็ว “ผู้จัดการหวัง นี่เป็นสัญญาของวิลล่ายอดเขาค่ะ แต่ราคานี้มัน…” สีหน้าของพนักงานสาวดูบูดเบี้ยวเล็กน้อย ถ้าขายวิลล่านี้ออกไปในราคาต้นทุน เธอคงไม่ได้รับค่าคอมมิชชั่นเลยสักแดง! ที่ผ่านมาเศรษฐีในเมืองฮั่นจำนวนมากต่างก็ถูกใจวิลล่าแห่งนี้ แต่เพราะมีการปิดกั้นการซื้อขาย เลยไม่ได้ขายอย่างเป็นทางการ เดิมทีพวกพนักงานสาวนั้นเตรียมพร้อมที่จะทำกำไรมหาศาลด้วยการขายวิลล่าหลังนี้หลังจากที่เปิดการขายแล้ว แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่า ความฝันของพวกเธอกำลังจะมลายหายไปซะแล้ว “พวกเธอมีสิทธิ์พูดงั้นเหรอ? นี่คือการตัดสินใจของคุณชายใหญ่!” ผู้จัดการหวังตำหนิพนักงานขายสาว พนักงานสาวหดคอและปิดปากเงียบไม่กล้าพูดอีก ผู้จัดการหวังเปิดสัญญาตรวจดู หลังจากยืนยันความถูกต้องแล้ว เขาก็ถือสัญญาเดินไปหาหลี่โม่ “อ่านสัญญาดูก่อนนะครับ หากไม่มีปัญหาอะไร เราจะไปเซ็นสัญญาที่สำนักงานของผมกัน ผมไม่สามารถนำตราประทับอะไรพวกนั้นพกติดต
คุณชาย แห่ง ประตูมังกร บทที่ 939
“คุณชาย อย่ามาขู่ผมเลยครับ ผมไม่กลัวหรอกนะ สิ่งที่ผมพูดไปเมื่อครู่ล้วนมีเหตุมีผล หากไม่เชื่อก็ถามซินแสที่มาดูฮวงจุ้ยให้ได้เลยครับ คำพูดพวกนี้เขาเป็นคนพูดเองกับปากทั้งนั้น” ผู้จัดการหวังแข็งขืน ไม่ยอมถอยแม้แต่น้อย หลี่โม่เอ่ยด้วยรอยยิ้ม "เหวินซิน อย่าหุนหันพลันแล่น ผู้จัดการหวังพูดถูกแล้ว คนที่โชคชะตาบารมีไม่ถึง ไม่มีทางข่มพลังฮวงจุ้ยอันยอดเยี่ยมได้แน่นอน” คังเหวินซินพูดด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม "อาจารย์พูดถูกแล้วครับ แต่ด้วยบารมีของอาจารย์ จะต้องสามารถข่มมันได้อย่างแน่นอน พวกเรามาดูกันดีกว่า ที่นี่ล้วนได้รับการตกแต่งอย่างดี คุณหิ้วกระเป๋าเข้ามาอยู่ได้เลย เหลือแค่ดูว่าวิลล่าหลังนี้ถูกใจคุณหรือเปล่าก็พอครับ” เมื่อเห็นคังเหวินซินพยายามเอาอกเอาใจหลี่โม่ ผู้จัดการหวังก็เกิดความสงสัยเล็กน้อย หรือว่าตนจะมองผิดไป? ผู้ชายที่สวมเสื้อผ้าแผงลอยทั้งตัวคนนี้ เป็นคุณชายเศรษฐีที่มาลองสัมผัสประสบการณ์ชีวิตงั้นเหรอ? ไม่อย่างนั้นทำไมคุณชายของตนถึงได้ไปประจบเอาใจเขาขนาดนี้กัน? “คุณชาย ท่านนี้คืออาจารย์ของคุณเหรอครับ?” ผู้จัดการหวังถามอย่างสงสัย “นี่คืออาจารย์ของฉันหลี่โม่ นายสุภาพกับอาจารย์ของฉัน
คุณชาย แห่ง ประตูมังกร บทที่ 938
“ไอ้สารเลวคนไหนไม่ดูตาม้าตาเรือ กล้ามาแย่งวิลล่าของอาจารย์ พวกแกยังมัวแต่กินอะไรกันอีก ไปดูด้วยกัน จัดการไอ้พวกสารเลวนั่นซะ” “ศิษย์พี่เกิ่งพูดถูก พวกเราทุกคนต้องไปดูด้วยกัน บ้านของอาจารย์ต้องดีที่สุดเท่านั้น จะผิดพลาดไม่ได้แม้แต่นิดเดียว” ศิษย์พี่เกิ่งและคนอื่น ๆ พากันลุกขึ้นทีละคน เมื่อเห็นเช่นนี้คังหย่งเฉียนก็เรียกให้พนักงานคิดเงินทันที แล้วจึงพาพวกของศิษย์พี่เกิ่งมุ่งตรงไปยังสวนหนานชุ่ย ... รถเมอร์เซเดสเบนซ์ขับเข้าไปในสวนหนานชุ่ย และขับตรงไปตามทางขึ้นยอดเขา ใกล้กับยอดเขาของเขาหนานชุ่ยนั้นมีที่ราบอยู่บริเวณหนึ่ง ที่ราบนี้ถูกนำมาใช้สร้างวิลล่า พร้อมทั้งปลูกต้นไม้พืชพรรณเขียวชอุ่มรอบ ๆ วิลล่าอีกด้วย ด้านหน้าวิลล่ายังมีลำธารที่ไหลมาจากยอดเขา ทำให้ฮวงจุ้ยของวิลล่านี้ยอดเยี่ยมมากไร้ที่ติ หน้าน้ำหลังเขา ตำแหน่งปากมังกรจัดวางฮวงจุ้ยอย่างดี ทำให้วิลล่าบนยอดเขาหลังนี้เลิศล้ำไม่มีใครเทียม รถเมอร์เซเดสเบนซ์จอดสนิทหน้าประตูวิลล่ายอดเขา ผู้จัดการหวังและพนักงานขายสาวสองคนยืนรอที่ประตูวิลล่าอยู่ก่อนแล้ว เมื่อเห็นรถเบนซ์จอดนิ่ง ผู้จัดการหวังก็รีบวิ่งเหยาะ ๆ เข้าไปช่วยเปิดประตูรถ
คุณชาย แห่ง ประตูมังกร บทที่ 937
ผู้จัดการหวังหยิบบุหรี่ออกมาคาบที่มุมปาก เตรียมจะสูบบุหรี่เพื่อสงบสติอารมณ์ คำขอของคังเหวินซินทำให้ผู้จัดการหวังตั้งตัวไม่ติด การจะดูบ้านมันไม่มีปัญหาหรอก แต่ถ้าอีกฝ่ายถูกใจขึ้นมาจริง ๆ จะทำอย่างไรล่ะ ปัญหาไม่ได้อยู่ที่เรื่องราคาต้นทุนหรือเปล่า ถ้าคังหย่งเฉียนเข้ามาครอบครองวิลล่าหลังนี้ เขาก็คงไม่ได้เงินเลยสักแดงเดียว พอนึกถึงคังหย่งเฉียนขึ้นมาผู้จัดการหวังรู้สึกปวดจี๊ด ๆ ขึ้นมา เจ้านั่นเป็นปีศาจเจ้าสำราญแห่งตระกูลคัง วัน ๆ เอาแต่เกียจคร้าน กินดื่มเที่ยวเล่น ยิ่งกว่านั้นยังคบค้ากับพวกอันธพาล ก่อนหน้านี้ผู้อาวุโสตระกูลคังก็ยังถูกคังหย่งเฉียนยั่วโมโหจนเส้นเลือดในสมองตีบ แทบทุกคนในตระกูลคังล้วนทำเป็นไม่สนใจคังหย่งเฉียน ตราบใดที่คังหย่งเฉียนไม่ได้ก่อปัญหา ก็ไม่มีใครสนใจว่า คังหย่งเฉียนจะทำอะไร ถ้าหากยกวิลล่าให้เพื่อนของคังเหวินซินจริง ๆ คังหย่งเฉียนคงจะพาคนมาสับเขาเป็นชิ้น ๆ ถึงที่แน่ หลังจากสูบบุหรี่หมดมวน ผู้จัดการหวังก็ขยี้ก้นบุหรี่ลงในที่เขี่ยบุหรี่ รู้สึกว่ายังไงก็ควรแจ้งให้คังหย่งเฉียนรู้สักหน่อย ส่วนคังหย่งเฉียนจะต่อสู้กับคังเหวินซินอย่างไรนั้นก็เป็นเรื่องระหว่างพวกเขา
