บทที่ 12 ลิ้นปิศาจ (NC)

บุรุษในร่างงดงามกำลังพรมจูบไปทั่วเนินอก ก่อนจะแลบลิ้นชิมยอดถัน เพียงปลายลิ้นชุ่มฉ่ำอบอุ่นหมุนวนรอบยอดดอกชมพู โม่เหนียงก็สั่นไปทั้งร่าง เขาอ้าปากครอบครองยอดถันไว้และดูดดุนยอดอกเล่นราวกับตรงนั้นเป็นตาน้ำพุบริสุทธิ์ที่อาจมีน้ำหวานให้เขาดื่มคลายกระหาย

เสียดายที่ยอดชมพูของโม่เหนียงไม่ได้เป็นน้ำพุบริสุทธิ์อย่างที่หนิงเหอต้องการ ต่อให้เขาดูดดุนลิ้มเลียเท่าไหร่ก็ไม่มีอะไรออกมาให้เขาดื่ม แต่สิ่งที่เขากำลังทำส่งผลให้หญิงสาวสั่นสะท้านไปทั่วร่าง

หลินโม่เหนียงยกสองมือมาจับหัวของสามีไว้ และขยุ้มผมสลวยของเขาอย่างไม่อาจควบคุม เมื่อยอดถันข้างหนึ่งถูกเขาล้อเล่นจนอ่อนไหวเกินจะทน แต่อีกข้างกลับว่างเปล่า นางจึงบังคับให้เขาหันไปกลืนกินยอดถันอีกข้างแทน เผื่อว่าความสุขสมที่เกิดตรงยอดอกจะได้ทั่วถึงทั้งสองข้าง

เขายินดีทำตามที่ภรรยาต้องการ เปลี่ยนมาลิ้มเลียยอดถันอีกข้าง และใช้มือสองข้างสำรวจไปทั่วร่างเนียนนุ่ม เขาลูบไล้ไปตามไหล่มน แผ่นหลัง เอวคอดและไล่ต่ำลงไปด้านล่าง

หนิงเหอค้นพบว่าที่แท้ทรวงอกนุ่มมือนุ่มลิ้นนั้นไม่มีตาน้ำพุศักดิ์สิทธิ์ แต่ด้านล่างเลยจุดตันเถียนลงไป ภรรยาของเขากำลังปล่อยน้ำพุหอมหวานอยู่จนเปียกแฉะ 

บางสิ่งในอกของหนิงเหอกระตุกด้วยความตื่นเต้น เขาไม่แน่ใจว่ามันคืออะไร เพราะถึงเขาจะแปลงร่างเป็นมนุษย์ แต่เขาก็ไม่ใช่มนุษย์ จะให้มีหัวใจเต้นไปตามจังหวะความเร้าอารมณ์คงเป็นไปไม่ได้ แต่เขาก็กำลังตื่นเต้นมากจริงๆ ในอกคล้ายว่ามีหัวใจกำลังเต้นแรงอยู่

โม่เหนียงที่กำลังเคลิบเคลิ้มกับการปรนเปรอตรงหน้าอก ฉับพลันนางก็ต้องลืมตาด้วยความหงุดหงิด เพราะอยู่ๆ สามีก็หยุดลิ้มเลียลูบไล้ แต่เมื่อลืมตา นางกลับเห็นนัยน์ตาแดงก่ำของหนิงเหอ 

“โม่เอ๋อร์ ข้าต้องการกลืนกินเจ้า ข้า..ขอกินก่อนได้หรือไม่ อีกครู่ข้าจะให้เจ้ากิน” เขาเอ่ยขอร้องอย่างน่าสงสาร ลมหายใจหอบกระชั้นด้วยความอยากจนคล้ายจะทนไม่ไหว แต่เขายังเป็นห่วงว่าหากทำตามอำเภอใจ ภรรยาของเขาอาจหวาดกลัว

“อะ..อืม” นางรับปาก แม้ไม่รู้ว่าคำที่เขาเอ่ยนั้นจะหมายถึงสิ่งใด

หนิงเหอฉีกยิ้ม แลบลิ้นโปร่งใสคล้ายมวลน้ำออกมายาวเกินกว่าปกติที่มนุษย์ผู้หนึ่งจะทำได้ แม้ภาพนั้นจะดูแปลกประหลาดและน่ากลัว แต่โม่เหนียงกลับไม่รู้สึกกลัวอะไร นางเพียงหลับตาและรอให้เขา กิน ตามที่เขาขอ

ปิศาจสายน้ำในร่างมนุษย์จับสองขาของโม่เอ๋อร์ เขาแยกมันออกและพับขาของหญิงสาวจนหัวเข่าทั้งสองแทบจะชนกับอกอิ่มของนาง ยามนี้แม้หญิงสาวจะถูกกลิ่นของเขาทำให้เมามายเท่าไร แต่นางก็ยังรู้สึกว่าท่าทางของตัวเองที่กำลังเปิดเผยลูกท้อชมพูตรงหว่างขาให้เขามองสำรวจนั้น ช่างน่าอับอายยิ่ง

แต่หลินโม่เหนียงยังไม่ทันได้รู้สึกอับอายมากมายดังที่คาดคิด ลิ้นอ่อนนุ่มที่ให้ความรู้สึกราวกับน้ำอุ่นก็เลียลงไปตรงลูกท้อที่กำลังชุ่มแฉะของนาง

“อืออออ...” เสียงร้องสั่นเครือตกใจนั้น ฟังแล้วเหมือนจะพึงพอใจมากกว่าหวาดกลัว หนิงเหอมั่นใจขึ้นเล็กน้อยว่าภรรยาไม่ได้กลัว เขาจึงลงลิ้นชิมน้ำพุบริสุทธิ์จากลูกท้อชมพูต่อไป

“อา อ๊ะ..” โม่เหนียงได้แต่ส่งเสียงครวญครางร้องรับความกระสัน ยามเมื่อเขา กลืนกิน ดูดดื่ม น้ำพุหอมหวานของนาง

ลิ้นอุ่นของเขา ราวกับสายน้ำที่คอยชำระล้างน้ำหวานเหนียวใสของโม่เหนียง ทุกครั้งที่สายน้ำล้วงลึกไปชำระภายใน ตัวของหญิงสาวก็ยิ่งสั่นสะท้านและปลดปล่อยน้ำพุหอมหวานออกมามากยิ่งขึ้น คล้ายว่าล้างเท่าไรก็ไม่สะอาด เพราะยิ่งสัมผัสยิ่งล้วงล้าง นางยิ่งสร้างน้ำหวานได้มากขึ้น

แต่เพราะนางปลดปล่อยน้ำพุบริสุทธิ์มากมาย จึงยิ่งทำให้คนที่อยากกินดื่มน้ำพุโลภมาก หนิงเหอรู้สึกว่าเลียเท่าไรก็ไม่พอ ยิ่งดูดดื่มเขาก็ยิ่งมีความสุข ยิ่งกลืนกินเขาก็ยิ่งรู้สึกว่ามีพละกำลังมากขึ้น

“ฮา..อะ อื้ออ ..ยะ..อย่า” โม่เหนียงรู้สึกว่าเขาเชี่ยวมากเกินไป ร่างกายที่กำลังสุขสมคล้ายจะแตกสลาย นางรู้สึกอยากแตกสลาย แต่ก็กลัวว่าจะหมดแรงสลบไปก่อนทั้งที่ยังไม่ได้เข้าหอร่วมรักเป็นหนึ่งเดียวเหมือนครั้งก่อน

หนิงเหอได้ยินนางร้องครางครวญ แต่ในใจก็กระหายมากเกินกว่าจะควบคุมตัวเองได้ เขาแลบลิ้นยาวลึกเข้าไปในตัวภรรยา กวาดลิ้นหาน้ำพุชูกำลังพร้อมกับดูดดื่มไปรอบกลีบท้อ 

“อา อ๊า...” โม่เอ๋อร์ร้องและส่ายสะโพกอย่างควบคุมไม่ได้ ความเสียวซ่านกระสันมากมายกำลังโจมตีร่องรักของหญิงสาว นางยื่นมือไปคว้าข้อมือหนาที่จับเอวของนางไว้ พยายามดึงมือเขาออกและถอยห่างจากความเสียวซ่านนั้น แต่มือแกร่งก็จับเอวคอดไว้แน่น ทั้งยังดูดดื่มกลืนกินลูกท้อต่อไป

“อ๊ะ อ้า..ซี๊ดดด ฮะ ฮา” หญิงสาวตัวสั่นสะท้านรับความสุขจากลิ้นอุ่นที่ลิ้มเลียไปทั่วร่องรัก จนในที่สุดก็ทนอีกไม่ไหว นางถูกเขากลืนกินจนปลดปล่อยน้ำพุใสหวานออกมามากมายและแตกสลายเพราะความเสียวสะท้าน

หนิงเหอแม้จะยังอยากกลืนกินต่อไป แต่เพราะรู้สึกว่าภรรยาหมดแรงจนขยับอีกไม่ไหว เขาจึงยอมอดทนและดึงลิ้นอุ่นยาวออกมา เขาเงยหน้ามองดูร่างที่กำลังสั่นสะท้านในมือ เห็นว่าโม่เอ๋อร์ของเขากำลังสุขสมเต็มที่ และนางก็ยังคงมีแรงหอบหายใจอยู่ ยังไม่ได้สลบไป 

เขามองสำรวจไปที่ตาน้ำพุหอมหวานด้วยความเสียดาย เห็นว่าน้ำพุชูกำลังที่เปรอะเปื้อนเต็มลูกท้อชมพูของคนรักยังคงไหลออกมาไม่หยุด ปิศาจหนิงเหอกลืนน้ำลายและก้มลงไปเลียชำระล้าง

“อ๊ะ!..” โม่เหนียงสะดุ้ง เพราะนางยังไม่หายจากความเสียวซ่าน แต่เขาก็ยังคงลิ้มเลียตรงลูกท้ออย่างใจเย็น

“พะ..พอก่อน” นางเอ่ยเสียงแหบแห้ง ยื่นมือสั่นๆ ไปจับศีรษะเขาไว้ คล้ายปลดปล่อยน้ำในกายออกไปให้เขาดื่มจนใกล้หมดแล้ว

“โม่เอ๋อร์” เสียงของหนิงเหอที่ดูดดื่มน้ำหวานไปมากมายก็แหบแห้งไม่ต่างจากนาง เขารีบร้อนเลื่อนตัวจากข้างล่างขึ้นไปจับใบหน้าภรรยาและพรมจูบไปทั่วใบหน้า

“ข้ารักเจ้า ..รักเหลือเกิน ข้าไม่รู้ว่าเพราะเหตุใด แต่คล้ายว่ายามข้าสัมผัสเจ้า มันคือสิ่งที่ข้าต้องการมานานแสนนาน” เขาพร่ำพลอดบอกรักทั้งที่ยังจูบไปทั่ว โม่เหนียงรู้สึกว่าเขาช่างพูดมากเหลือเกิน ยามปกติก็พูดมาก ถามครั้งเดียวก็ตอบไปมากมาย เวลาเช่นนี้ เขายังพูดมากไม่เลิกอีก