He’s deeply and madly inlove with her. She doesn't like him. When Hirah's father rejected Vicenzio's marriage proposal, Vicenzio was left with no choice but to take the risk. He kidnapped Hirah and took her to his secluded private island, believing that a change of scenery might sway her affections. But Hirah had never harbored any feelings for him. All she desired was escape, to flee the place she considered a living hell. So, she thought of a plan – a cunning trap designed to lure Vicenzio into a situation that would allow her to slip away. Yet, even Hirah couldn't have foreseen the twist of fate that she would also fall within the very trap she had set. Will destiny intervene, bringing these two together and offering them a glimmer of hope for love? Or is this merely the beginning of a chaos journey filled with life's trials and long-hidden secrets? Will their love prevail? Or will their once-promising romance be buried beneath the weight of their circumstances, lost forever like a pearl in the sand? YOU BELONG WITH ME, HIRAH(SPG)
View MoreHirah Claire’s POV. My brows immediately knotted when I heard a soft giggles coming from the kitchen when I came down from upstairs. Hinakbang ko pa ang aking mga paa upang tumungo papasok sa kusina at napairap na lamang sa hangin nang makitang nag-uusap si Loraine at Vicenzio sa mesa.Aba’t talagang tinotoo niya ang sinabi niya kagabing pupunta siya dito, huh? Nakatukod ang mga palad ni Loraine sa mesa sa tabi ni Vicenzio. Dahil nakasuot siya ng isang maikling itim na shorts at red spaghetti strap top ay halos lumuwa na ang dibdib niya at kulang na lamang ay ipahalik at isubsob niya ang mukha ni Vicenzio na nasa tabi niya.She’s smiling in a flirtatious way, may nakahanda na ding pagkain sa mesa at may isang basket na nakalapag din doon.“Good morning, love,” I said in a very delicate voice and approached Vicenzio to kiss his cheek.Okay, I need to activate my acting skills to tease the flirtatious woman here.Kaagad kong nakita kung paanong nag bago ang timpla ng mukha ni Loraine
Hirah Claire’s POV. I don't know if kissing Vicenzio earlier was the right thing to do to tease Loraine, but, one thing I know, what I did was effective to annoy that crazy woman earlier. But I think that kiss was the wrong move for Vicenzio. I felt his huge, warm and rough hand resting on my thigh under the table. He’s gently caressing my thigh and it made me hold my breath, I shivered from his caress and I could really feel the tickle coming from his warm and rough hand.Napapalingon pa ako sa kaniya ngunit seryoso lamang itong nakikipag-usap sa mga kainuman niya. Taimtim na nakikinig at tumatango si Vicenzio sa kausap niya ngunit abala ang kaniyang kamay sa pag himas sa aking hita. Nandito na rin si manang Lora at manong Ben sa table namin, s'yempre hindi din papahuli sila Brandon at Loraine na nakikihalubilo na din. This is the first time I’ve ever been annoyed by a woman. Loraine is so bold and she’s really not ashamed of the way she’s been flirting with Vicenzio earlier.I co
Hirah Claire's POV. Isang simpleng handaan lang naman ang naganap dito kela manang Lora and manong Ben is celebrating his 71st birthday. Nagulat pa ako kanina sa nalamang setenta y uno na pala si manong Ben ngunit ang katawan nito ay malakas at matikas pa din. Pasimple kong tinuwid ang aking likod nang makaramdam ng pangangalay doon. Kanina pa akong nakaupo sa isang monoblock chair sa pabilog na lamesa dito sa labas ng bahay ni manang Lora dahil nga maraming kakilala si Vicenzio ay maraming nag-aaya sa kaniyang uminom muna. At first he was hesitant to leave me alone, but I told him I was fine here as long as he came back to me. This would have been the best opportunity to escape, but I knew it was a wrong move because I noticed that everyone here knew Vicenzio. He can easily find and catch me if ever. Sakto lamang ang bahay ni manang Lora, gawa din ito sa kahoy, I mean, parang lahat naman yata dito ay gawa sa kahoy. Ang lahat ng bahay at ang mga tauhan dito ay kapansin-pans
Hirah Claire’s POV. I stared at the reflection of my face in the mirror for a few more minutes. I am grateful for my parents’ genes for having this feature of mine, their genes are perfect combination. My wavy light chocolate hair, styled in loose curls that cascade down past my shoulders. I’m wearing a beige lace dress with a plunging neckline and short sleeves. My eyes are a light hazel color which I got from my father, appearing relatively large and expressive and the makeup I put subtly enhances them, but their natural shape and color are still prominent. My eyebrows are well-shaped and naturally arched, I had a straight, well-proportioned nose which I inherited from my mother. My slightly heart-shaped lips are full and softly colored with a neutral-toned lipstick or lip gloss. I can clearly see my soft freckles on my face and my cheeks are subtly flushed, giving me a natural, healthy glow. I had a defined but soft jawline and chin.When I put on my nude apricot transparent pum
Hirah Claire’s POV. I swallowed hard while staring at Vicenzio’s phone that I was holding. Nangatal din ang aking kamay at siniguro kong naka lock ang pintuan nitong kwarto ko upang gawin ang pinaplano kong pag tawag kay Daddy. Akala ko ay mahihirapan pa ako sa pag kuha ng tiempo kay Vicenzio at buong akala ko din ay magiging bantay sarado ako ng lalaki habang nag kakalikot sa kaniyang phone ngunit nag kamali ako. He willingly gave me his cellphone. “Pwede ko bang dalhin sa kwarto?” Tanong ko sa kaniya, sinusubukan kong maging kalmado at ayaw kong ipahalata na may binabalak ako. Noong una, akala ko ay hindi ko mapapapayag si Vicenzio. Ngunit labis na lamang ang gulat ko nang prenteng tumango si Vicenzio saakin. Nag dadalawang isip pa ako at napatitig sa kaniya. Hindi makapaniwala na pumayag talaga ang lalaki sa gusto ko at kapagkuwan ay tumango ako sa sinabi niya. “Thanks,” I said and I gave him a small smile. Tumalikod na ako sa kaniya at mabilis na tumungo sa kwarto
Hirah Claire’s POV. I swallowed hard when I felt his hot breath hitting in my nape. I get tickled every time I feel that. “L-let me go!” I stammered. Nanatiling mahigpit na hinawakan ni Vicenzio ang aking dalawang palapulsuhan sa aking likuran. Ngayon, tuluyan ng nakayakap saakin ang lalaki at ramdam na ramdam ko ang pag singhot niya sa aking leeg at marahang pag halik halik niyon. Dahilan upang kumalabog ang puso ko sa kaba. It feels like my heart wants to break its ribcage. I tried to move towards him but I failed to do so because Vicenzio's other hand was fixed on my waist. “V-vicenzio!” Takot na tawag ko sa kaniya nang hindi pa din ito tumitigil. I can’t understand my self. I'm scared for some unknown reason. Is it because I can't accept that I like what he did? No way! No way, Hirah! Wake up from your madness. I could hear his heavy breathing on my neck. When his warm lips hit the lower part of my neck, my body completely shuddered. Kaagad akong napapikit at
Hirah Claire’s POV. “What are you doing?” My heart was beating fast with nervousness as he suddenly appeared behind me. I swallowed and tried to calm my racing heart. Sanay na akong bigla bigla na lamang itong sumusulpot na parang kabute sa kung saan. “What do you think?” Balik tanong ko sa kaniya sa iritadong tono ng aking boses. Sanay na ako sa presensya ni Vicenzio, kahit na may kaunting kaba sa aking dibdib ay napapawi din naman iyon. He doesn't hurt me or mistreat me. Nag kibit ito ng balikat, “I’m just checking on you,” Prente niyang sagot. Mag dadalawang linggo na akong nandito sa lugar na ito. Sa dalawang linggong nag daan, matapos ang insidenteng ginawa nila Carlo at Loy ay napapansin ko na din ang pagiging madalas na pamamalagi dito ni Vicenzio sa kaniyang bahay. I rarely saw him before, madalas ay si manang Lora lamang ang kasama ko sa bahay na ito sa nag daang mga araw. Ngunit nang mangyari ang insidenteng iyon ay nakikita ko na palagi ang lalaki. Ka
Hirah Claire’s POV. I woke up when I felt something soft touch the bridge of my nose. When I opened my eyes, I was immediately greeted by the fresh rays of the sun and the chirping of birds from the visible tree outside. Am I already in heaven? Akmang tatayo na sana ako sa pagkakahiga ngunit kaagad akong napamaang nang maramdaman ang masasakit na parte sa aking katawan. Napakislot ako at hindi ko matukoy kung saan ang kumikirot sa buo kong katawan. “A-ahh...” I groan in pain. When I remembered what happened last night, I quickly roamed my eyes around every corner of the room I was in. Where am I? What happened last night? I'm in a new room again. Tanging ang nakikita ko lamang sa loob ng kwarto ay ang kahoy na pader nito, ang isang may kahabaang kahoy na lamesa kung saan may nakapatong na lampshade, iilang abstract painting sa black frames at lumang aparador, idadagdag pa itong kamang sakto lamang ang isang tao kung saan ako kasalukuyang nakahiga. Kaharap ng kama ay ang may
Hirah Claire’s POV Parang bulang naglalaho si Vicenzio sa bahay na ito. Kapag wala naman siya ay si manang Lora ang nag babantay sa’kin. Nababagot na ako sa mga nag daang araw na nandito ako. I feel so hopeless and miserable. Ilang beses na din akong hindi nakakatukog ng maayos dahil sa isang nakakatakot na panaginip. Kahit na hindi ko na nakikita ang dalawang dumakip saakin noong gabing nasa bar ako ay nanatili sila sa aking panaginip. And now, I dreamed about them again. When my eyes fell on the wall clock, I saw that it was only three in the dawn. Nakakatakot na bangungot. They just kept visiting me every night. Hindi ko alam ngunit sa tuwing nagigising ako ay malakas ang kalabog ng aking dibdib. Tensyunado ako at malakas ang aking kutob na mukhang may masamang mangyayari sa gabing ito. Kaagad akong naalarma nang marinig ang iilang kaluskos sa labas ng aking silid. Namuo ang pawis saaking noo at iniisip na sana ay si manang Lora lamang ito o si Vicenzio. I know Vicenzio can'
VICENZIO APOLLO’s POV I still remember how Mom and Dad would get headaches every time I brought different women to my condo. Parang damit lang kung mag palit ako ng babae noon. I thought I’d be like that forever. I’m not satisfied with just one woman. I’m looking for something. And even the women I have sex with are the ones who are chasing me. But I’m not interested in them, and I don’t even know their names. I just fuck and then I leave. Until fate played tricks on me, I met Hirah. I didn’t know but she was the only woman who made my heart beat faster. The woman who revived my interest in her. Everything is new to me, which is why I’m even more interested in her. But the situation is reversed now, she’s the one who doesn’t like me. But I don’t care. “Sir, the CEO of Westville, Mr. Dela Fuentes, said that they will be ten minutes late,” My secretary, Ms. Coleman, announced those information at a wrong timing on this day. I didn’t move and just gave a weak sigh to her...
Maligayang pagdating sa aming mundo ng katha - Goodnovel. Kung gusto mo ang nobelang ito o ikaw ay isang idealista,nais tuklasin ang isang perpektong mundo, at gusto mo ring maging isang manunulat ng nobela online upang kumita, maaari kang sumali sa aming pamilya upang magbasa o lumikha ng iba't ibang uri ng mga libro, tulad ng romance novel, epic reading, werewolf novel, fantasy novel, history novel at iba pa. Kung ikaw ay isang mambabasa, ang mga magandang nobela ay maaaring mapili dito. Kung ikaw ay isang may-akda, maaari kang makakuha ng higit na inspirasyon mula sa iba para makalikha ng mas makikinang na mga gawa, at higit pa, ang iyong mga gawa sa aming platform ay mas maraming pansin at makakakuha ng higit na paghanga mula sa mga mambabasa.
Comments