Kabanata 4 — Monsters

Hirah’s POV

Before, I didn’t really appreciate my soft king sized bed, the cozy bedroom of mine and my soft pillows and I just now realized how good it is to sleep and rest in my fragrant room.

Not until their devil boss put me in this fúcking dirty room where I should stay, sleep, eat or should I say... live for until he lets me go and he’ll surrenders me to daddy? How heartless he is!?

“Ahh...guys, can my blanket be thicker?” Nag babakasaling tanong ko sa kanila nang makita ang kumot na ibinigay nila—bukod sa manipis na nga ito ay may iilang butas pa ito sa kung saan.

Nangilabot ako sa iniisip na mukhang galing itong kung saan. Mukhang patay na nga yata ang nag mamay-ari nitong kumot na ito at hinukay pa ito sa baul!

Hindi ako makakatulog ng maayos nito! Nakikita ko ang mga sapot ng gagamba, mga dumi sa sahig at maging ang mga alikabok! Tingin ko’y isang pirma nalang nito ng bagyo ay guguho na ang kabuuan nitong bahay!

Lintek, bakit ba kasi dito ako nilagay nang lalaking ‘yon? Ang bwesit nilang boss ay hindi ko inakalang magiging ganito ka sahol! Nakalimutan niya yatang nabibilang sa isang mayamang angkan ang babaing pinadakip niya!

Geez. Whenever I remember him, I couldn’t stop my heart to beat faster. Sa tingin palang kasi nito ay masasabi mo na kaagad na kaya kang patayin ng lalaking iyon ng walang pagdadalawang isip! Hindi ko maiwasang kilabutan sa tuwing naaalala ko ang pag tutok niya ng baril saakin kanina.

“At ano ‘yang nakalatag sa sahig? That’s so thin! I can get pneumonia because of the cold floor,” Sabi ko habang nakatayo sa pinakasulok na bahagi nitong bahay.

I can’t see anything except from the things that Carlo and Loy brought for me; a blanket, a floor covering for me or something because I don’t know what is that, a one dirty pillow and this thin blanket that I was holding.

Napakislot pa ako nang hindi ko sinasadyang mahawakan ang aking palapulsuhan. Uminit ang sulok ng aking mga mata nang tinitigan ko ang palapulsuhan ko na ngayon ay may kaunting sugat dahil sa pag tali nila sa’kin kanina. Unti-unti na din itong pumapasa.

Napakamot si Loy sa kaniyang batok, pareho ko, nasa loob din sila ng bahay na ito ngunit nasa bukana lamang sila ng pintuan nitong bahay kung saan iniutos ng kanilang amo kung saan ako dapat ikulong.

“Tangína naman talaga nitong mayayaman, ‘no? Banig lang naman ‘yan hindi pa alam kung ano!” Sabi ni Loy sabay bungisngis at nakipag apir pa kay Carlo.

“Diyan kana matulog, Ms. Beautiful atsaka ‘yang hinihingi mong kumot? ‘yan lang yung ibinigay ni boss,” Ani Carlo sabay ngisi din.

Hindi ko maiwasang matakot sa kanilang dalawa. Bukod sa ginawa nilang pag suntok ng sikmura ko kanina ay pareho pa silang payat at malalim ang mga pisngi. Dagdag pa ang nakakadiri nilang kung hindi naman naninilaw ay nabubulok na mga ngipin. Bukod pa roon, hindi ko maiwasang kilabutan sa paraan ng pag titig nila sa buo kong katawan, at pagkatapos ay babaling ulit sila sa isa’t—isa at mag tatawanan na tila ba alam na nila sa isa’t—isa kung ano ang tumatakbo sa kanilang isipan.

Bumuntong hininga ako. Mukhang wala talaga akong magagawa nito kung hindi ang mag tiis. They haven’t give me food, mahapdi na ang aking tiyan at hindi ko alam kung may balak o plano pa ba silang pakainin ako.

Napaangat ako ng tingin nang makitang tumayo na sila Carlo at Loy at sinarado na ang pintuan kung kaya ay mabilis kong binitawan ang hawak kong kumot at tumakbo papunta sa sinarado nilang pintuan.

“Open this door!” Sigaw ko at malakas na hinampas ang kahoy na pintuan.

Kinakabahan sa iniisip na baka hayaan lang nila akong mamatay dito sa gutom.

“Nagugutom na ako! Tulong!” Sigaw ko ulit at walang tigil na hinahampas ang kahoy na pintuan ng bahay.

Kung kanina ay pinipigilan ko lamang na bumigay ang aking nanlalambot na tuhod, ngayon, tuluyan ng nanginig ang aking katawan at hinayaang bumagsak ng upo ang katawan habang nakasandal sa kahoy na pintuan.

Feeling hopeless and miserable. I never imagined in my whole life to be in this situation. Akala ko, sa movie lang ang mga ganito. Akala ko, sa mga nobela lang nangyayari ang ganitong mga scenario. Now, I can finally understand my father being strict when it comes to me. Nag-iisa na nga lang ako sa buhay ni Daddy naging ganito pa ang sitwasyon ko.

Bumagsak ang mga luha sa aking mata. Tumakas na ang hikbi sa aking mga labi. Sa iniisip kung gaano ka stress ngayon si Daddy ay binabasag na ang puso ko. Napuno ng galit ang puso ko para doon sa lalaking nag padakip sa’kin!

Tinanggihan lamang siya ni Daddy at ganito na ang ginawa niya!? He’s a fúcking coward loser! Hindi niya matanggap ang naging desisyon ni Daddy sa kung anong pinag-usapan nila! Ang babaw ng naging rason niya para lang gawin ito sa’min!

Napayakap na lamang ako sa aking sariling tuhod. Walang tigil ang pag hikbi at pag agos ng mga luha sa’king mga mata.

Thinking that I might not see Dad again break my heart into pieces. Wala akong ibang ginawa kundi ang maging pasaway na anak niya. At ngayon, eto pa ang nangyari matapos kong tumakas sa bahay!

Dumausdos ang katawan ko at napahiga sa sahig habang yakap yakap ang sarili. Samu’t-sari ang naramdaman ko ngayon; umiiyak, natatakot, kinakabahan at nalulungkot sa mga pangyayari. Para bang isang panaginip ang lahat ng ito, ngunit kahit na anong sampal ang ginawa ko saaking sarili ay hindi ko matanggap na nangyayari talaga ito.

“WAG KANG MAINGAY, LOY,” Nagising na lamang ako sa mahihinang mga boses.

Hindi ko namalayan na tuluyan na pala akong tinangay ng antok kanina. Dinilat ko ang mga mata ko nang may naramdaman akong humihipo sa aking legs, kaagad akong napabalikwas at nakitang nando’n sina Carlo at Loy!

Sa banig na ako nakahiga at kahit na hindi ko alam kung paano akong napunta doon ay wala na akong pakialam! Isa lang ang nasa isipan ko! Hinipuan ako ng dalawa!

Nangilabot ang buo kong katawan. Nanindig ang lahat ng balahibo ko at kumalabog ng husto ang puso ko. Kinakabahan akong napailing sa kanilang dalawa. Napabaling ako sa paligid at mukhang kumakagat na ang dilim sa kalawakan!

“A-anong ginawa niyo?” I screamed as I hugged my body while looking at the two maniac standing in front of me.

They were smirking, a devilish smile crept into their faces!

“Ano ka ba, Ms. Beautiful, bumalik ka dito,” Malamyos na sambit ni Carlo, tila isa siyang demonyo habang sinasabi niya ang mga katagang iyon.

Napaatras ako at napailing sa takot. “Please, don’t do this to me...” Pakiusap ko sa kanila, namuo ang takot at kaba sa dibdib ko habang nanginginig ang katawang umatras palayo sa kanila.

“Please, don't do this to me...” Panunudyo sa’kin ni Loy gamit ang pinaliit niyang boses.

Bumagsak ang luha ko nang mag si tawanan silang dalawa! May sinenyas na kung ano si Carlo sa kasama nitong si Loy kung kaya ay naging alerto ako nang makitang tumungo si Loy papunta sa pintuan at ambang isasarado na sana iyon.

Hindi ko alam at kahit na kinakabahan ako ay kinuha ko na ang pagkakataong pareho silang dalawa na nakatingin sa pintuan ay kaagad na akong kumaripas ng takbo. Wala akong ibang inisip kundi ang makalabas nitong impyernong kwarto at makatakas sa dalawang demonyo! I run as faster as I could.

“Loy, ang bihag!” Sigaw ni Carlo sa kasama nito at nang lumingon ito sa’kin ay namilog ang kaniyang mata at nag salpukan ang katawan naming dalawa dahil sa bilis ng pag takbo ko at ang pag harang ni Loy saakin.

Bumagsak ang katawan ko sa labas ng pintuan. Tumama kaagad saaking balat ang pinong buhangin at napaungol ako sa sakit dahil sa nabanggang balikat at pag lagapak ng buong pwersa sa buhanginan.

Damn. Hindi na ako nag aksaya pa ng oras at kaagad akong tumayo at akmang tatakbo na sana ngunit kaagad akong napasigaw sa sakit nang mahaklit ni Carlo ang mahaba kong buhok!

“Tanginaka!” Malutong na mura ni Carlo sabay kaladkad sa’kin papasok sa loobg ng bahay!

Napailing kaagad ako at napahawak sa kamay niyang mariing nakahawak sa aking buhok! Tumulo ang luha ko, pakiramdam ko ay namanhid ang anit ko sa ginawang pag kaladkad sa akin ni Carlo!

“Putangina mo, Loy! Malapit pa tayong makita ni boss! Tanginaka!” Galit na galit na sigaw ni Carlo at tinadyakan ang kasama nitong si Loy na nanatiling nakaupo pa rin mula sa pagkakasalpok naming dalawa kanina!

“P-pakawalan niyo ‘ko!” Umiiyak na sigaw ko matapos na padarag akong itinapon ni Carlo sa banig na nakalatag sa sahig.

Napadaing ako sa sakit nang tumama ang ulo ko sa pader. Nahilo ako at napahawak ako sa aking ulo.

“Tangina kasi niyang babae na ‘yan! Akala mo naman kapag nakalabas siya ng kwartong ito ay makakatakas siya!” Galit na sigaw ni Loy.

“Peste ka!” Sigaw ni Carlo at tinadyakan ang aking binti dahilan upang mapasigaw ako sa sakit!

Tumulo ang luha ko at napahawak ako sa parte ng aking katawan na tinadyakan ni Carlo!

“Mga halimaw kayo!!” Umiiyak na sigaw ko.

Bago ko pa man masundan ang mga pangyayari ay mariin na hinaklit ni Carlo ang aking baba at isang sampal lang saaking pisngi ay kaagad na nayanig ang mundo ko.

Nalasahan ng bibig ko ang dugo. Napapikit din ako sa sakit. Tuluyang naubos ang lakas ko dahil sa sampal na iyon. Nang iminulat ko ang mata ko ay sumalubong muli saakin ang isa pang sampal sa kabilang pisngi!

“Ahh...” Ungol ko sa sakit nang tuluyang pumutok ang ibabang labi ko.

Kahit na gusto kong lumaban ay tuluyan nang nanghina ang aking katawan. Tumulo muli ang luha ko nang makita ang mala demonyong ngisi ni Carlo at ang halakhakan nilang dalawa.

“Tiba tiba tayo neto, Loy,” Nakangising turan ni Carlo at mas lalong tumulo ang luha ko sa ginawa niyang pag halik at dila sa aking leeg at pisngi!

“Ako muna mauna, Carlo!” Pakiusap ni Loy at nakita kong ibinaba na nito ang kaniyang shorts.

Napahikbi lalo ako. Pilit kong manlaban ngunit mahigpit na hinawakan ni Carlo ang aking dalawang kamay.

“Pwede namang sabay,” Sagot ni Carlo at nag halakhakan pa silang dalawa.

Napapikit ako sa nakakatakot na nangyari. Mas lalong tumulo ang luha ko. Biglang naalala si Daddy, na sana ay maligtas niya ako sa mga halimaw na ito.

Daddy, please save me from this monsters...