Sana po ay nag-enjoy kayo sa istoryang ito. maramign salamnat po. I-follow n'yo po ako para mabasa pa ang iba ko pang akda. Nirerekumenda ko ang "Agreement Behind Her Marriage".
“Kahit isang beses man lang ba ay nakita mo sa sarili mo na minahal ako?” tanong ni Sarah na umaasa habang nakatingin sa matigas na anyo ni Philip. “Don’t make me laugh, Sarah. Everything between us has been purely about pleasure and business.” Sa mabigat na damdamin, inilagda ni Sarah ang kanyang pirma sa mga papeles ng diborsyo, umaasa na balang araw, makahahanap siya ng lalaking magmamahal at sasamba sa kanyang kahalagahan. *** Sarah Sa gitna ng tahimik na gabi sa Sun City Garden kung saan ako nakatira sa loob ng tatlong taon, narinig ko ang ‘click’ tanda na dumating na ang asawa kong si Philip Cornell. He’s running for president in Luminary Productions. Napabangon ako sa sofa kung saan ako madalas na naghihintay sa kanyang pag-uwi bago ko nilingon ang orasan na nakasabit sa pader. Ala-una na ng madaling-araw. Umawang ang malapad at makapal na pintuan ng tirahan namin at lumitaw ang susuray-suray na si Philip, umaalingasaw ang matapang na amoy ng alak sa kanyang katawa
Sarah Kailangan kong kalmahan at huwag masyadong isipin ang narinig ko—ang pagbabalik ni Megan. May dumaan pang babae na anak ni Mrs. Thompson na may kasamang tatlong anak na nagsipagtakbuhan sa tile floor at dinungisan ang couch. Matapos magmeryenda ay umalis din kaagad. Alas-dos ang sinasabi ng relo nang matapos maglaro ang mga ginang, naiwan ang mga pinagbalatan ng orange at balot ng biscuit, bukod pa sa ilang tasa at kalat na iiwan nilang lahat. Isa-isa silang lumabas ng Serenity Pines Estate, bago nagbilin ang biyenan ko. “Siya nga pala, ibinilin sa akin ni Philip na may dinner mamaya sa Heritage Harvest Hotel. Pumunta ka, at huwag mong kalilimutan!” huling mensahe ni Madam Cornell bago ako tinalikuran at tinungo ang naghihintay na itim na Mercedes-Benz S-Class kung saan may driver na nakatayo sa gilid. Bahagya akong na-excite sa narinig. Anniversary namin ni Philip ngayon at hndi ko maiwasan na isipin na may naghihintay na selebrasyon sa hotel. Ngumiti ako na nagawan
Philip "Ibinigay ko sa ‘yo ang trabaho! Milyong dolyar ang ginastos para sa pelikula na ito at pagkatapos ay malalaman natin na hindi nagustuhan ng audience ang daloy ng kuwento? Hindi rin maganda ang feedback ng manonood dahil nahaharap ngayon sa kabi-kabilang eskandalo ang lead female cast!" Dumadagundong ang tinig ng aking ama sa kanyang malawak na opisina. "Do something!" sigaw niya at saka ibinato sa akin ang ilang mga papel na kanina ay nananahimik sa kanyang malapad na mesa. Bumilog ang mga kamao ko at saka lumabas ng kanyang opisina. Sunod-sunod ang problema na hinarap ng Luminous at lahat ng iyon ay ibinuntong sa akin ng CEO—ang aking ama! Ordinaryo ito sa opisina. Kahit na siya ang nagplano at dahilan kung bakit nagkakaroon ng problema ay sa akin pa rin niya ibibintang dahil nakaplano na ibigay sa akin ang posisyon bilang president ng production at trabaho ko na makita ang mga problema sa hinaharap! Sa ngayon ay dalawang taon na akong protégé bilang presidente ng Lum
Sarah Marahas na hinawakan ni Philip ang mga braso ko habang binabalot ng dilim ang kanyang paningin. Tila hindi niya ako nakikilala. Halos madurog ang buto ko dahil sa kanyang matinding galit at hindi ko mawari kung ano ang tumatakbo sa kanyang isipan—na madalas naman mangyari. Tumatahip ang kanyang dibdib na kinaladkad ako pababa ng malapad na hagdan. "Philip, please, calm down! I-I didn't do anything!" pakiusap ko habang naglalandas sa magkabilang pisngi ang luha. Nagagalit ang kasalukuyang panahon na kumokopya sa nararamdaman ng aking asawa. Inilabas ako ni Philip sa main door ng Serenity Pines Estate at mabilis na yumakap sa akin ang lamig. Nanginginig ang aking mga labi nang tuluyang nanuot ang bawat patak ng malakas na ulan sa ugat at bawat himaymay ko. Hindi pa ako nakababawi sa kung anong gamot na ipinaamoy sa akin. Kasing labo ng isip ko ang aking mga mata. "No, Philip!" pakiusap ko. Kailangan niyang makinig sa akin dahil inosente ako at wala akong naintindihan
Philip Binabalot ako ng dilim at hindi ko alam ang gagawin ko nang marinig ko ang balita na nasa ospital ngayon si Sarah kasama ang taong hindi ko inaasahan. My knowledge of Amir Benner stems from my engagement within the racing community; he presently holds the position of president at TerraTraxx Automotive, situated in Dubai. "As per my investigation," pagsisimula ng paliwanag ni Alex, "Mr. Benner arrived in Highland Hills for business purposes. He's also collaborated with Luminary Productions to promote their latest car model." Hindi ko na inintindi pa ang sinabi niya. I don’t give a fuck who he was! Ang gusto kong malaman ay kung ano ang relasyon niya sa asawa ko. Para bang naiintindihan ni Alex, nagpatuloy siya sa paliwanag, "Boss, kanina lang dumating si Mr. Benner. I don’t think he knew Madam Sarah." Gustuhin ko man ay hindi pa rin ako pinakalma ng mga salita niya. Kanina lang ay natagpuan ko si Sarah na may kasamang ibang lalaki. Sa sobrang pagkadismaya, hindi ko na
Sarah Inuulap ang pakiramdam ko at tila wala sa sarili. Dama ko lang ang pamilyar na haplos ni Philip at ang kanyang mainit na halik sa aking labi at leeg, ngunit wala akong lakas para gumanti at suriin ang katotohanan. Hinihila ako ng dilim at dinadala sa mas malayong parte ng aking panaginip. Dahan-dahan na nagmulat ang mata ko matapos ang malalim na pagtulog. Pilit kong inaalala ang mga huling naganap sa akin habang natagpuan ang aking sarili sa silid namin ni Philip. Natatandaan ko na naroon ako sa labas ng villa matapos akong kaladkarin ni Philip at pabayaan sa malakas na ulan hanggang sa mawalan ako ng malay. Hindi ko gusto, ngunit nagpatuloy ang luha ko matapos alalahanin na pinaglaruan ako ng tadhana. May kumatok sa pintuan na nagpapiksi sa akin, tinapos ang katahimikan sa silid. "Sarah?" bigkas ng kung sino man ang nasa labas ng silid. Pinunasan ko ang luha ko, na para bang wala akong karapatan na umiyak at saka tinungo ang pintuan. Bumungad sa akin ang isang m
Sarah Natigilan ako nang umalingawngaw ang boses ni Amir sa telepono, hindi nakabawi sa pagkagulat. Saglit na huminto ang isip ko, at hindi ako makapaniwala. Galit sa akin si Amir dahil iniisip niya na nagawa kong saktan o i-bully ang nobya niya, na siyang kabaligtaran sa tunay na naganap. Hindi niya ako kinausap at tuluyan niyang pinutol ang pakikipag-ugnayan sa loob ng tatlong taon. “Brother?” May himig ng paniniguro sa aking tinig. “Yes. That’s right!” His confirmation echoed hollowly, a stark reminder of the chasm between us. The ache of longing for my brother pierced through me like a dagger. Yet, the cruel reality remained—he had already severed our ties. Sa palagay ko, naramdaman niya ang kaguluhan ng mga emosyong nagngangalit sa loob ko, na walang salita na mailabas sa pag-uusap namin. “Listen, alam ko na hindi maganda ang mga naganap sa atin three years ago, pero kuya mo pa rin ako at alam mo na wala tayong aasahan sa isa’t isa kung hindi tayong dalawa lang din.”
Sarah Hindi ko maiwasan ang pananabik sa balitang nagdadalang-tao ako, an unstoppable force urging me to share the impending news with Philip. Hindi ko maalis sa aking pakiramdam na ang balitang ito ay posibleng magpabago sa relasyon namin. Nilalaro ng maraming paru-paro ang dibdib ko kahit pa nga alam ko na medyo hindi natuwa si Amir. "You're pregnant, and yet that jerk left you stranded outside your villa, soaked in the rain, and caused you to faint? I'll have a word with him, Sarah! He needs to face the consequences!" Amir seethed with anger. "Please don’t! Hindi nila alam na isa akong Benner!" pakiusap ko. "What?" Hindi siya makapaniwala sa narinig. "Noong lumipat ako ng university, I used Grandpa’s last name, Mitchell. Sa lahat, ako si Sarah Mitchell, isang ulila," paliwanag ko sa kanya. "So, that's why he didn't know we're related." "Please, leave Philip alone!" Sa halip ay si Amir ang napagsabihan ko. Sigurado ako na imbes na makinig si Philip, ikagagalit niya ang
Jane "Jane!" Umalingawngaw sa hallway ang boses ni Brody kaya natigilan ako. Oh no! He was really here. Sinilip ko ang peephole at natagpuan ko si Brody na nakatayo sa kabilang bahagi ng pintuan na hindi maayos ang pagkakalagay ng kanyang necktie. Bukas pa ang butones nang pinakamalapit sa kanyang leeg. Bubuksan ko ba ang silid o hindi? "I know you're there, Jane," he said, his voice low and steady. Huminga ako ng malalim, dahan-dahan kong pinihit ang seradura at saka nagharap ang mata namin parehas. May ilang buwan din kaming hindi nagkita. Napuna niya yata ang namamaga kong mga mata kaya kita ko ang pagkabigla sa kanyang labi. Humakbang siya papasok at itinulak ng kanyang binti ang makapal na kahoy ng pintuan pasara. Nabigla ako nang sakupin niya ang labi ko at ipinadama sa akin ang kasagutan na naglalaro sa puso ko. Sa loob ng dalawang taon na naghiwalay kami, naiwasan namin ang intimacy. Kaswal kaming magkita sa tuwing pupunta ako dito sa siyudad. Madalas niya akong tinata
JaneKailan nga ba ako nahulog sa kanya nang sobra? That night when he was abroad for a business meeting. Nagkaroon ako ng sakit noon dahil sa sobrang pagtatrabaho. Probably it happened four years ago.Mula sa Paris ay dama ko ang pagkahilo nang umuwi ako sa penthouse namin sa London. I sneezed when I texted him. Me: ‘Kararating ko lang mula sa business trip. Anong gusto mong kainin for dinner?’Nakatanggap kaagad ako ng sagot mula kay Brody: ‘I have a business trip to New York. Hindi mo nasabi sa akin na ngayon pala ang balik mo.’Gusto ko kasing sorpresahin sana si Brody kaya inilihim ko ang tungkol dito. Hindi niya rin sinabi sa akin na may business trip siya.Me: ‘Alright! Mag-ingat ka!’Namumula na ang ilong ko sa kababahing. Naligo lang ako saglit at umiikot ang paligid ko na nahiga sa kama. Hindi maayos ang pakirtamdam ko sa magdamag. Ang natatandaan ko lang noon ay nangangatog ako sa lamig, pinagpapawisan ako nang sobra at nais kong bumangon sa higaan ngunit hindi ko magawa.
Jane Hindi ko napigilan na lumuha habang nakatingin sa mala-fairy-tale na kasal nina Philip at Sarah. Narito kami sa Dubai; sa mansiyon ni Grandpa Mitchell at narito ang ilang malalapit na kaibigan at kamag-anak para saksihan ang intimate na kasal ng mag-asawa. Nakaramdam ako ng kakulangan habang pinagmamasdan kung paano sila magpalitan ng kanilang mga pangako ng pag-ibig, kung paano nila sabihin sa isa’t isa ang kanilang pagmamahal. Totoo nga siguro ang sabi nila; nararamdaman mo na parang may kulang sa iyong buhay kapag paikot-ikot lang ito. Opisina, trabaho, Cornell mansion at pagkatapos ay babalik ulit sa dati. Pagkatapos ng seremonyas, niyakap ko nang mahigpit si Sarah, nagbabadyang tumulo ang mga luha. “Congratulations, love!” Nagpatuloy ang salo-salo, ngunit wala dito ang puso at isipan ko. Alam kong kailangan kong bumalik sa London para pakalmahin ang naguguluhan kong emosyon. “Auntie Jane, are you alright?” asked Iris. Kasama ko siya sa bilog na mesa at si Rowan. Pi
Sarah Nagpadala sa akin ng mensahe ang ama ko na si Mr. Benner sa muling pagkakataon. Nakipagkita na ako sa kanya para tapusin na rin ang sama ng loob ko. Kasama si Trey ay tinungo ko ang hotel suite kung saan siya tumutuloy. Pinagbuksan ako ng kanyang alalay ng pintuan. “Good afternoon, Ms. Mitchell!” wika niya sa akin, nakangiti. “Hi!” “Tumuloy po kayo,” aniya. Gumilid siya para ako bigyan ng daan. Hinakbang ko ang carpet hanggang sa magtagpo ang mata namin ni Mr. Benner. Naka-wheelchair na lang siya sa kasalukuyan, halata sa kanyang balat at buhok ang katandaan. Sobrang tagal na rin noong itinakwil niya ako bilang anak. “I'm so happy to see you, Sarah,” he said, his voice filled with emotion. “Malaki ang ipinayat mo, anak…” ‘Anak…’ Iniabot ko sa kanya ang dala kong regalo. “Tatlong libro ito mula sa paborito mong writer,” usal ko sa kanya. Tumango siya. “Salamat! Uh, do you want something to eat?” Hindi niya na hinintay ang tugon ko. “Carla, please order somethin
Sarah Inalis ni Philip ang kasuotan ko para alamin kung ano ang anyo ko sa kasalukuyan. "W-why are you doing this? Philip, I have to remind you na galing ako sa coma. Hindi ako pwedeng makipagtalik," tapat kong sabi. Halos dalawang taon na gamot lang ang bumuhay sa akin; hindi pa ako nakabawi sa isang buwan. His gaze softened immediately. “Oh, Sarah, no. That's not why… I'm not trying to take advantage of you. It's just that…” Sinuri niya ang balat ko, ang braso ko na numipis. Bahagya akong naasiwa sa kanyang ginagawa. “You've lost so much weight.” Napapangitan na ba siya sa akin? Lumabi ako at naningkit ang mata ko sa kanya. "What do you mean by that? Pangit na ba ako?" "No, no. No, babe!" mariin niyang tanggi. "That's not what I meant. It's just..." Matagal bago nagpatuloy si Philip. "Malinaw sa isipan ko ang araw na binaril ka ni Marcus. Nakalarawan sa isip ko ang huli mong anyo noon. May ilang buwan na rin noong huli tayong nagkitang dalawa at gusto ko lang i-take note sa
Philip Narito ako sa Serenity Pines Estate dahil nais kong magkaroon ng kaunting oras sa sarili ko, kahit bago man lang maghating-gabi at lumipas ang araw ng aking kaarawan. Sinubukan kong magpakaabala sa trabaho para hindi ko maalala si Sarah. Ngunit malakas ang impluwensiya niya sa puso ko. Pagkapasok ko pa lang ng pintuan, tila nakikita ko ang mas batang si Sarah sa couch doon sa living space, naghihintay sa aking pagdating… Tumayo siya para kumustahin ako. Tinanong niya ako kung kumain na ba ako… Ngayon ay ala-ala na lang ang mga iyon. Humigpit ang pagkakabilog sa kamao ko. Naglakad ako patungo sa kusina, kung saan kumikinang sa liwanag ng buwan ang mga marble countertop. Nanginginig ang mga kamay nang abutin ko ang crystal decanter, nagbuhos ng matapang na scotch. Ang likidong amber nito ay kumikinang, nag-aalok ng panandaliang pagtakas mula sa aking mga iniisip. Binili ko itong Serenity Pines noong ikalawang gabi na naging mag-asawa kami ni Sarah, sinisiguro na may sapat
Sarah Nang tanungin ako kung ano ang una kong pupuntahan, isang direksiyon ang itinuro ko. Mahal ko si Philip at kaarawan niya ngayon, ngunit hindi ko palalampasin na makita na muna ang mga anak ko. Pumailanlang ang bell ng paaralan, at bumuhos ang paglabas ng mga bata mula sa magarang bakal na pintuan. Maya-maya pa ay iniluwa niyon ang kambal, nakasunod sa kanila ang malaking bulto ni Josh na siniguro ang kanilang kaligtasan. Hindi nila ako namukhaan sa una dahil malaki ang ibinaba ng timbang ko kumpara noong huli naming pagkikita. Naiintindihan ko ang anumang reaksiyon nila… habang-buhay ko silang iintindihin. Yakap ni Iris ang rabbit doll, si Rowan naman ay hawak ang lunch box nilang dalawa. Nagsimula akong lumuha hanggang sa labuin niyon ang mga mata ko. Ayad kong hinawi iyon para makita nang mas malinaw ang kambal. Malaki din ang diperensiya ng ipinagbago nila. Mas mataas na ngayon ang mga anak ko. May salamin sa mata si Rowan, at mas pumusyaw ang balat ni Iris. My be
Sarah Tila ako dumaan sa napakahabang panaginip. Noong panahon na nagluluksa ako sa pagkamatay ng unang anak ko, Isinarado ko ang isip ko sa lahat, walang bagay na nakapagpasaya sa akin dahil alam ko na hindi ako okay. Tulad noon ay tila sarado ang isip ko at para bang may makapal na yelo na nakabalot dito. Ngayon ay paulit-ulit ang pagmamaneho ko at makailang beses din na huminto daw ako para pagmasdan ang papalubog na araw. Patungo na ako sa dilim, ngunit sa tuwing madidinig ko ang tinig ng mga anak ko… si Philip… pinagpapatuloy kong magmaneho muli sa direksiyon ng liwanag. Isa pa, bakit nadinig ko rin ang tinig ng aking ina? Matapos iyon ay nagdrive muli ako, ngunit walang kulay, para akong nagd-drive sa napakahabang kalsada na disyerto ang magkabilang panig. Sa kabila ng walang kulay na kapaligiran, nakakita ako ng kapanatagan sa mahabang paglalakbay. *** Unti-unti kong iminulat ang mga mata ko. Masyadong malabo at wala akong maaninag sa paligid, kasunod niyon ay ang pa
Philip Lumipas ang isang linggo, dalawa, tatlo… Kinailangan na akong paalisin ni Ethan dahil may mga pasyente na mas nangangailangan ng pasilidad ng ospital. “Pwede kitang dalawin sa Serenity Pines o kaya naman ay kahit sumaglit ako sa Luminary Productions kung kailangan linisin ang mga sugat mo,” panimula ni Ethan. Hindi ako kumibo. Gusto ko sanang manatili rito sa ospital dahil narito si Sarah. May takot na naglalaro sa aking dibdib at hindi ako makatulog nang maayos dahil sa matinding pag-aalala. Natatakot ako na baka bigla na lang akong balitaan na wala na ang asawa ko, bumigay ang kanyang katawan o kung ano mang mga salita na hindi kanais-nais. Kaya lang, paano ang mga anak ko. Maraming bacteria at hindi maganda sa kalusugan ng apat na taong gulang ang ospital. Kailangan ko rin protektahan sina Iris at Rowan. Habang nagsusuot ako ng malinis na t-shirt, hindi napigilan ni Rowan ang magtanong. “Uncle Ethan, are we going home? Iiwan na ba namin si Mommy?” ani Rowan. Nakiki