Pipiliin ba ni Jace na yakapin ang pag-ibig na minsan niyang tinangka na takasan, o ang mga anino ng kanilang nakaraan ay maghahatid sa kanila sa pagkakahiwalay magpakailanman? At sa huli, kapag nagising si Luther, matutuklasan ba niyang si Jace ay naghihintay pa rin sa kanya, o talagang nakapag-move on na siya? Sa isang mundo ng panganib at pag-ibig, ang kanilang kapalaran ay nakabitin sa isang sinag ng pag-asa. Ano ang mangyayari sa kanilang kwento? Ang sagot ay nasa hangin, sa isang tadhana na patuloy na naglalaro.
View More“Luther, did Glaiza call you earlier?” I asked him as soon as I saw him walk in.“Yeah,” he nodded. “She called me earlier because she said she lost her phone and asked for your number, so I gave it to her. Why?”Hindi ako agad nakasagot sa tanong niya at napatitig lang ako sa kanya. Hindi ko nagawang maibuka ang aking labi upang magsalita dahil sa kaba at takot na naramdaman ko.Nangunot ang kanyang noo habang napatitig siya sa akin, lalo na sa aking mukha. “Is there something wrong?”’ tanong niya, may halong pag-aalala sa kanyang boses.Napansin niya siguro ang naging ekspresyon ko. Kaya lumapit siya sa akin at kinapa ang aking leeg at noo. Tumingin siya sa ibaba, lalo na sa teleponong hawak ko.Mabilis niyang kinuha ito mula sa kamay ko at saka tiningnan nang mabuti.“Shit!” malutong na mura niya.Itinago niya ang aking telepono mula sa kanyang bulsa at saka ako hinarap, sinapo ang aking mukha gamit ang kanyang palad. Hindi siya nagsalita; pinagkatitigan lang niya ako na para bang
Luther's POV “Aren't you going to tell her the truth?” Dos asked as soon as he saw me.We were discussing the incident involving Jace, and we were currently on the rooftop of the hospital where Jace was confined.I looked at him and shook my head. “I don't want to lie to her, but if lying means keeping her safe and preventing her from being scared, then I’m left with no choice.”I hate lying, but I feel I have no other option. I can’t just tell her that her life is in danger because of me, she would distance herself from me. I’m sure of it.I suffered five years ago without her, and I don’t think I can survive again this time, knowing that I might never have the chance to be with her again.I can’t live without her, but she can live without me.That day, when I received a call from one of my men—a man I hired to watch over her discreetly—I was devastated to hear that her personal driver had been ambushed. I almost fainted, but somehow, I felt relieved because she wasn’t in that car.P
It's already past 8:45 in the evening, and I'm still in the hospital. Magdadalawang araw na ako dito, and Luther is the only one who is looking after me. Dinalaw naman ako ng kapatid ko na si Glaiza dito kahapon nang malaman ang nangyari tungkol sa akin, pero hindi rin siya agad nagtagal at agad ring umalis dahil masyadong maselan ang kanyang pagbubuntis. “Here,” sabi ni Luther na kakarating lang, “Take that para makarecover ka agad.” Napatingin ako sa dala niyang paper bag. Nakangiti ko itong inabot mula sa kanya at mabilis na binuksan, pero ang ngiti na nakaukit sa aking labi ay agad ring nabura nang makita ang laman nito.“What is this?” nakakunot ang noo kong tanong habang nakatingin sa Tupperware na nilabas ko. “A food?” patanong na sagot niya. Sinamaan ko siya ng tingin. “I know but—hell, I don't fucking eat grass! I'm not a goat.”It's not that I hate vegetables, but I just can't eat this spinach. Ni wala nga itong sahog, at I think it was steamed, meron itong kasama na broccol
Dahan-dahan kung minulat ang aking mata, at ang unang tumambad sa akin ay ang puting kisame. I roamed my eyes around, and I didn't see anyone.Napatingin rin ako sa damit na suot ko, I'm now wearing a hospital gown, ngayon ko lang rin napansin ang dextrose na nakabit sa kamay ko. Sinubukan kong umupo at napadaing ako ng maramdaman ang bahagyang pag kirot ng aking likod. Ng muli kong sinubukan na umupo ay laking pasasalamat ko ng magtagumpay ko itong nagawa.Bahagya rin akong napahawak sa aking ulo ng bigla akong nakaramdam ng pagkahilo. And suddenly, a memory flashes in my mind. A memory that happened last night. Who brought me here?“ You're awake.”Napabaling ako sa may pinto ng silid ng marinig ang pamilyar na malalim na boses na ‘yon. And only for me too see Luther, who's now leaning against the wall, with cross arms and legs. Looking at me, with a mix of emotion.He is wearing a simple, black pants and navy blue long sleeve na nakatupi hanggang sa kanyang siko. Nakabukas rin an
Calm Down, Jace!” Pilit na pag papa kalma sakin ni Luther.I took a deep breath and close my eyes a bit, trying to calm myself.“ Are you calm now?” Tanong niya. . “ Yes." Kalmado na sagot ko.Medyo kumalma ako ng konti ron, pero kahit ganun hindi pa rin mawala ang takot na nararamdaman ko“Now tell me where are you now?” I looked around, searching for the name of the place where I am now. “Hindi ko alam kung nasaan ako, Luther. ” Nagsimula na namang akong gapangan ng kaba. “ I'm not familiar into this place. And this is not the way into our house. “Bakit hindi ko man lang ata napansin na iba na pala ang daan na dinadaanan ko? “Shit!” Rinig kong malutong niyang mura mula sa kabilang linya.“ Open your GPS, so I can track you!” Ginamit ko ang aking kaliwang kamay na paghawak sa manibela ng kotse habang ang kanan ay ginamit ko panghawak sa phone upang i-open ang gps.“I got it,” Narinig kong sigaw niya pag bukas ko ng gps.“ I know where you are now. ”Sa sinabi niyang ‘yon, ay n
“ Calm Down, Jace!” Pilit na pag papa kalma sakin ni Luther.I took a deep breath and close my eyes a bit, trying to calm myself.“ Are you calm now?” Tanong niya. . “ Yes." Kalmado na sagot ko.Medyo kumalma ako ng konti ron, pero kahit ganun hindi pa rin mawala ang takot na nararamdaman ko“Now tell me where are you now?” I looked around, searching for the name of the place where I am now. “Hindi ko alam kung nasaan ako, Luther. ” Nagsimula na namang akong gapangan ng kaba. “ I'm not familiar into this place. And this is not the way into our house. “Bakit hindi ko man lang ata napansin na iba na pala ang daan na dinadaanan ko? “Shit!” Rinig kong malutong niyang mura mula sa kabilang linya.“ Open your GPS, so I can track you!” Ginamit ko ang aking kaliwang kamay na paghawak sa manibela ng kotse habang ang kanan ay ginamit ko panghawak sa phone upang i-open ang gps.“I got it,” Narinig kong sigaw niya pag bukas ko ng gps.“ I know where you are now. ”Sa sinabi niyang ‘yon, ay
I took a glance at my wrist watch. It's already 7:45 in the evening. Hindi pa ako nakapag dinner, nawala sa isip ko dahil sa dami ng ginagawa.Cecelia wasn't around anymore. Maaga ko siyang pinauwi dahil maaga niyang natapos lahat ng kinakailangan niyang gawin. Hindi naman ibig sabihin na secretary ko siya ay dapat nakatali na siya sakin. Si Cecelia ang pinakamatagal na naging secretary ko. Sa lahat ng mga sekretarya na dumaan sa akin, siya lang ang nagtagal, nagtyaga, at umintindi sa ugali meron ako. Isa rin sa pinaka nagustuhan ko sa kanya ay ang hindi ko ma kailangan pang sabihin sa kanya ang hindi o dapat, kapag alam niyang ayaw ko sa isang bagay hindi niya ipipilit pa.I'm too strict with my privacy. And as much as I want a low profile i couldn't. Sa mga lumipas kasi na panahon na ako ang namamahala sa kumpanya ay naging mas kilala at successful ito. People who surround me doubt at that time. I was 17 when I asked Dad to handle the company alone. And I understand them, and they
After that night, hindi na ako nilubayan ni Luther. Kahit na maka ilang ulit ko siyang tinaboy. Ayaw ko mag bigay ng kahit na anong sagot sa kanya, hanggat hindi ko pa na kukumpirma ang nararamdaman ko. At mas lalong hindi pa ako handa..And isapa, ayaw ko na masaktan pa ulit. “ And beside, I’m also planning on filing a case against you.” Ngumisi siya, ang mga mata niya ay kumikislap sa ilalim ng liwanag.Nasa loob kami ngayon ng sasakyan niya, sinundo niya ako kanina sa condo unit ko. Hindi ko alam kung paano niya nalaman ang address ko. Dahil kahit si Aye na kapatid niya ay hindi iyon alam. Pero siya raw ang mag hahatid sa'kin papasok sa opisina. “ What?!" Napasigaw ako, ang puso ko ay bumibilis ng tibok sa kanyang sinabi. “ A case? Against me? " “ Yes," sagot niya, na ngayon ay nakangisi. “ Sa pagkakaalam ko, wala naman akong ginawa sa'yo na labag sa batas. " Sambit ko, naguguluhan. “ At ano naman ang isasampa mo sa akin?" Mas lalong lumawak ang ngisi niya sa tanong ko. “ Ste
Habang naglalakad ako palabas ng restaurant, nag-aalab ang galit sa aking dibdib. Not minding , Luther who's calling my name from behind. na parang isang anino, na patuloy na sumusunod sa akin, tinatawag ang pangalan ko. "Teka, bakit ba ako sumama dito?" tanong ko sa sarili ko. Akala ko kasi may mahalagang sasabihin, pero ito na lang pala—ang balita na si Aye ay buntis. Masaya ako para sa kanya, I'm happy that Aye is pregnant. Altho medyo nakaka tampo rin kasi, ako na lang pala ang hindi nakaka-alam ng pag bubuntis niya. I took her for too long to tell me, dahil masyado na raw akong naging busy. Nilingon ko ang aking likuran at mas lalong nag alab sa inis ang aking nararamdaman ng makita si Luther, na na kasunod pa rin sakin. "Can you please stop following me?" inis kong sigaw. Kunti na lang kasi at mababato ko na siya ng sandals na sout ko. Hindi parin humuhupa ang inis ko. Grabe ang kaba na nararamdaman ko kanina. Sa isipin na baka ma apektohan ang pagiging magkaibigan namin s
As the sun set behind us, casting a warm glow. I felt my heart race. The way he scanned my body that is now full of bruises that I got. His gaze becomes intense, filled with a mixture of anger, pain, and longing.Naglakad ako papalapit sa kanya, kahit hirap at sobrang sakit ng katawan ko mula sa mga sugat na natamo ay pinilit kong maglakad palapit sa kanya.Isang hakbang na lang ang pagitan ng layo namin, ng maramdaman ko ang panghihina ng mga binti ko. I was about to fall, inantay kong maramdaman ang pagbagsak ng aking katawan.But before I could fall on the ground, naramdaman ko ang matigas na mga braso saking beywang. And I knew it was him. I'm sure of it. "Luther," Mahinang sambit ko sa pangalan niya, dahan-dahan kong tinaas ang aking kamay upang marahan na haplusin ang kanyang mukha. His jaw moved aggressively as he looked at the bruise on my body. “You have touched the wrong woman,” he whispered, his voice steady yet filled with anger. Agad napadako ang aking tingin sa kanyan...
Maligayang pagdating sa aming mundo ng katha - Goodnovel. Kung gusto mo ang nobelang ito o ikaw ay isang idealista,nais tuklasin ang isang perpektong mundo, at gusto mo ring maging isang manunulat ng nobela online upang kumita, maaari kang sumali sa aming pamilya upang magbasa o lumikha ng iba't ibang uri ng mga libro, tulad ng romance novel, epic reading, werewolf novel, fantasy novel, history novel at iba pa. Kung ikaw ay isang mambabasa, ang mga magandang nobela ay maaaring mapili dito. Kung ikaw ay isang may-akda, maaari kang makakuha ng higit na inspirasyon mula sa iba para makalikha ng mas makikinang na mga gawa, at higit pa, ang iyong mga gawa sa aming platform ay mas maraming pansin at makakakuha ng higit na paghanga mula sa mga mambabasa.
Comments