All Chapters of The Royal Redemption (Chasing Series:02): Chapter 1 - Chapter 10

Kung may bagay akong pinagsisihan sa aking buong buhay. Perhaps that's why I pursued Gavon back then. Whom I'm not even sure if I genuinely love. O dala lang iyon ng bugso ng damdamin dahil bata at inosente pa ako noon. I was raised with everything I desired. Sunod sa luho, lumaki akong nakukuha ang lahat ng nais ko, nang hindi nagtatanong, o kahit na nag-papakapagod.Lalo na pag-usapan ang mga lalaki, gusto ko man o hindi. Madali ko silang makuha, lalo na ang lahat ng lalaking gusto ko. When I encounter Gavon, I instantly feel drawn to him, unsure if it's love or just probably attraction. Naisip ko noon na makukuha ko siya pero nagkamali ako.Masyado siyang tapat at nakatalaga sa kanyang kasintahan kaya kahit ang isang sulyap ko ay hindi niya magawa, na tila ba isang napakalaking kasalanan iyon para sa kanya.I was devastated and desperate at that time to possess him, to prove that I could achieve everything I desired. However, he is quite distinct. Pinatunayan niya sa akin na hind

“Make sure that you're really telling the truth, Luther. Kundi ay sisipain ko talaga yang itlog mo.” Banta ko sa kanya habang naglalakad kami papuntang basement. Plano naming sabay na puntahan si Aye sa lugar na sinabi niya, at kahit maaga pa, pumayag na ako. Pero sa likod ng aking isip, nag-aalala ako. Sa isipin na naka possible ma apektohan ang pagiging magkaibigan namin sa sasabihin niya. “Chill, I'm not lying,” sagot niya, ngunit ang tono ng boses niya ay tila may kung anong saya. Hindi na ako sumagot pa at inirapan na lang siya. Huminto ako sa tapat ng sasakyan ko, handa na sanang buksan ang pinto, nang bigla siyang nagsalita ulit. “You're going to ride in my car.” Nilingon ko siya,at pinagtaasan ng kilay. “I have my own car, Mr. Luther.” “Pero mas makaka-tipid ka ng gasolina pag sumabay ka sakin,” pangungumbinsi niya. “Less hassle at pagod na rin.” Napatingin ako sa sasakyan niya, at parang hinampas ako bigla ng kahirapan, ngayon ko lang napansin ang sasakyan niya—isang b

After that night, hindi na ako nilubayan ni Luther. Kahit na maka ilang ulit ko siyang tinaboy. Ayaw ko mag bigay ng kahit na anong sagot sa kanya, hanggat hindi ko pa na kukumpirma ang nararamdaman ko. At mas lalong hindi pa ako handa..And isapa, ayaw ko na masaktan pa ulit. “ And beside, I’m also planning on filing a case against you.” Ngumisi siya, ang mga mata niya ay kumikislap sa ilalim ng liwanag.Nasa loob kami ngayon ng sasakyan niya, sinundo niya ako kanina sa condo unit ko. Hindi ko alam kung paano niya nalaman ang address ko. Dahil kahit si Aye na kapatid niya ay hindi iyon alam. Pero siya raw ang mag hahatid sa'kin papasok sa opisina. “ What?!" Napasigaw ako, ang puso ko ay bumibilis ng tibok sa kanyang sinabi. “ A case? Against me? " “ Yes," sagot niya, na ngayon ay nakangisi. “ Sa pagkakaalam ko, wala naman akong ginawa sa'yo na labag sa batas. " Sambit ko, naguguluhan. “ At ano naman ang isasampa mo sa akin?" Mas lalong lumawak ang ngisi niya sa tanong ko. “ Ste

“ Calm Down, Jace!” Pilit na pag papa kalma sakin ni Luther.I took a deep breath and close my eyes a bit, trying to calm myself.“ Are you calm now?” Tanong niya. . “ Yes." Kalmado na sagot ko.Medyo kumalma ako ng konti ron, pero kahit ganun hindi pa rin mawala ang takot na nararamdaman ko“Now tell me where are you now?” I looked around, searching for the name of the place where I am now. “Hindi ko alam kung nasaan ako, Luther. ” Nagsimula na namang akong gapangan ng kaba. “ I'm not familiar into this place. And this is not the way into our house. “Bakit hindi ko man lang ata napansin na iba na pala ang daan na dinadaanan ko? “Shit!” Rinig kong malutong niyang mura mula sa kabilang linya.“ Open your GPS, so I can track you!” Ginamit ko ang aking kaliwang kamay na paghawak sa manibela ng kotse habang ang kanan ay ginamit ko panghawak sa phone upang i-open ang gps.“I got it,” Narinig kong sigaw niya pag bukas ko ng gps.“ I know where you are now. ”Sa sinabi niyang ‘yon, ay

Dahan-dahan kung minulat ang aking mata, at ang unang tumambad sa akin ay ang puting kisame. I roamed my eyes around, and I didn't see anyone.Napatingin rin ako sa damit na suot ko, I'm now wearing a hospital gown, ngayon ko lang rin napansin ang dextrose na nakabit sa kamay ko. Sinubukan kong umupo at napadaing ako ng maramdaman ang bahagyang pag kirot ng aking likod. Ng muli kong sinubukan na umupo ay laking pasasalamat ko ng magtagumpay ko itong nagawa.Bahagya rin akong napahawak sa aking ulo ng bigla akong nakaramdam ng pagkahilo. And suddenly, a memory flashes in my mind. A memory that happened last night. Who brought me here?“ You're awake.”Napabaling ako sa may pinto ng silid ng marinig ang pamilyar na malalim na boses na ‘yon. And only for me too see Luther, who's now leaning against the wall, with cross arms and legs. Looking at me, with a mix of emotion.He is wearing a simple, black pants and navy blue long sleeve na nakatupi hanggang sa kanyang siko. Nakabukas rin an