"Pirmahan mo 'to."
Saad ng lalaki sa kaniyang harapan gamit ang malamig at baritonong boses. Isang divorce agreement ang inilahad nito sa kaniyang harapan. Bahagya siyang nagulat. Iniangat niya ang tingin kay Tyson ng tahimik at mapait na ngumiti.
Ito na' yon?
Kaya pala ito tumawag sa kaniya kaninang umaga upang sabihin na uuwi ito ngayong gabi dahil may importanteng sasabihin.
Masaya siya buong araw sa kaalaman na uuwi ang asawa, iyon pala ay ang importante nitong sasabihin ay ito...
Ang tatlong taong pagsasama ay matutuldukan na.
Tahimik na kinuha ni Mariana ang dokumento na iniabot sa kaniya ni Tyson, bahagyang nakakuyom ang kaniyang kamay at nagsalita gamit ang paos na boses matapos ng ilang sandaling katahimikan: "Kailangan ba talaga nating maghiwalay?"
Kumunot ang noo ni Tyson at tinitigan ang babaeng nasa kaniyang harapan na naging Mrs. Ruiz sa loob ng tatlong taon.
Mukhang iginugol niya ang buong oras sa paglilinis ng kwarto. May mga butil ng pawis sa maputi niyang noo at sa likod ng makapal na salamin na kaniyang suot ay kitang kita ang pagod at kalituhan sa kaniyang mga mata. Mukha siyang maamo, simple pero boring.
Tila ba ito ay isang ordinaryo at mapurol na babae na naging Mrs. Ruiz sa loob ng tatlong taon.
Binawi ni Tyson ang kanyang tingin ng dahan-dahan, pinutol ang sigarilyo na nasa kanyang kamay, at sinabi sa banayad na boses, ngunit may kaunting lakas na hindi maitatanggi: "Pirmahan mo na, bumalik na siya, ayaw kong magkagulo pa kami."
Nagulat si Mariana, at ang dulo ng kaniyang dila ay may kaunting pait. Kilala niya kung sino ang babaeng tinutukoy ni Tyson.
Si Diana Rellegue, ang babaeng unang minahal ni Tyson.
Para kay Mariana, ang kanilang kasal ay sa pangalan lamang. Sa loob ng tatlong magkakasunod na taon, ni hindi man lang siya hinawakan ni Tyson.
Sa takot na hindi siya papayag, nilingon siyang muli ni Tyson at sinambit sa mahinang boses: "Maghihiwalay tayo batay sa kasunduan. Wala kang mataas na pinag-aralan. Pagkatapos nito, ang bahay at ang mga sasakyan sa mansyon ay iyo na, kasama na doon ang walumpung milyon bilang kabayaran mo."
Hindi naman talaga sila ikinasal dahil sa mahal nila ang isa't isa, ginawa lamang nila iyon upang masunod ang gusto ng lolo ni Tyson, kaya pumirma rin sila ng prenuptial agreement bago sila ikasal. Ibinigay naman ni Tyson ang lahat ng higit pa sa nararapat.
Kahit na hindi siya gusto ni Tyson, ginawa ni Mariana ang lahat sa nakalipas na tatlong taon, ang sobrang pera ay itinuring niyang kabayaran para sa pagsisikap sa loob ng tatlong taon na iyon, at sa kaalaman na hindi siya nakapagtapos ng kolehiyo, kakailanganin niya ang pera para sa paghihiwalay nilang dalawa.
Naintindihan naman ni Mariana ang ibig niyang sabihin, binasa niya ang mga nakasulat sa hawak na dokumento, at sa wakas ay marahang tumango: "Sige, pumapayag ako."
Dinampot niya ang ballpen, pinirmahan niya iyon kasama ang kaniyang pangalan sa banayad na paraan at walang pag-aalinlangan, at muling tumingin kay Tyson. Ang mabigat na salamin na kaniyang suot ay nagbibigay ng mahabang tingin sa kaniyang mga mata, at hindi niya matukoy kung ito ba ay pait lang o sadyang labag lamang sa kaniyang kalooban.
"Huwag kang mag-alala, lilipat ako sa susunod na mga araw at hindi na kita gagambalain pa."
Tumango si Tyson: "Nagsikap ka sa loob ng tatlong taon."
Kahit na ang babae na nasa kaniyang harapan ay isang boring, mapurol, at ordinaryo, hindi naman niya maitatangging si Mariana ay isang kwalipikadong asawa kahit papaano.
Sa loob ng ilang taon na sila ay kasal, inalagaan ni Mariana ang lahat sa buong pamilya ng mga Ruiz. Abala kasi si Tyson sa kaniyang trabaho, at
makakagalaw siya ng walang pag - aalinlangan kapag wala ang kaniyang presensya sa tabi nito.
Pero, sa huli, hindi mo talaga mapipilit ang hindi nakatadhanang mangyari.
Nakakatawa para kay Mariana. Binigay niya ang lahat kay Tyson at sinayang ang tatlong taon ng kanyang kabataan, pero hindi niya inaasahan na sa huli, ang tanging makukuha lamang niya ay tanging "salamat para sa iyong pagsisikap."
Hindi napansin ni Tyson ang saya sa kaniyang mga mata. Kinuha nito ang dokumento na nagsasaad ng kanilang pag hihiwalayan. Tumunog ang telepono nito para sa tawag ng kaniyang assistant. Nilingon niya si Mariana at kalmadong sinabi, "Marami pa akong gagawin sa kumpanya. Kung kailangan mo ng tulong, hayaan mo si Wenna na tulungan ka."
Tumango si Mariana.
Naglakad palabas ng kwarto si Tyson, sa sala ay sinalubong agad siya ng kaniyang ina na makikitaan ng kaba sa mukha.
"Kumusta, pinirmahan ba niya?"
Sumimangot ng bahagya si Tyson at saka tumango.
Napahinga naman ng maluwag ang kaniyang ina at masayang tumango: "Mabuti naman at pinirmahan niya, mabuti naman at pinirmahan niya. Hindi ako mapanatag sa mga nakalipas na taon mula ng pakasalan mo siya. Hayaan mo na ng ibang bagay, tatlong taon na, at wala pa rin kayong anak. Wala na siyang ibang ginawa kundi ang yumuko at hindi magsalita tuwing weekdays. Hindi ko alam kung ano pa ang mga masasamang bagay na ginagawa niya."
Nanatiling tahimik si Tyson.
Bumuga ng hininga ang ina ni Tyson at nagpatuloy sa mga nais nitong sabihin," Noon, nang ipilit ng lolo mo na pakasalan mo siya, hindi na talaga ako payag. Ano ba ang kayang gawin ng isang ampon na nakatira sa pamilya ng mga Martinez na walang ama o ina man lang? Mabuti na ngayon. Hiwalay na kayo. Kapag si Diana ang pinakasalan mo, mapapanatag na rin ako. Tanging isang manugang na katulad ni Diana lamang ang karapat-dapat para sa iyo."
Masaya namang tumango si Kaena na nakatayo sa kaniyang tabi, "Tama 'yon, Kuya, nahihiya ako na magkaroon ng hipag na kagaya niyan. Ngayon ay mabuti na. Kung si Ate Diana ang magiging hipag ko, hindi ko lang alam kung ilang tao ang maiinggit sa kaniya sa future."
Napayuko si Mariana at tumingin na lamang sa sahig habang nakikinig sa usapan sa labas ng kwarto na kaniyang kinaroroonan. Sa ilang taon na napabilang siya sa pamilya ng mga Ruiz, ginawa niya ang lahat ng kaniyang makakaya para sa kaniyang biyenan, kay Mrs. Ruiz, at sa kapatid ng kaniyang asawa, si Kaena. Noong kailangan operahan si Kaena pagkatapos nitong maaksidente, siya lamang ang nanatili sa ospital ng ilang araw. Mas naging magalang at maingat rin siya sa kaniyang biyenan, ang ina ni Tyson. Ngunit kahit ano pala ang kaniyang gawin, hindi niya mababago ang pag - uugali ng pamilyang Ruiz. Ilang sandali pa siyang nanatili sa ganoong ayos hanggang sa makatanggap siya ng tawag mula kay Ellie, at rinig na rinig niya ang pagod sa boses nito:"Mariana, hindi ka ba talaga pupunta? Naalala ko na pinakagusto mo ang mag-hunt noon pa, madalas ka pa nga nakakahanap ng pagkakataon na makipagkarera." Nagulat si Mariana. Ilang alaala ng kaniyang nakaraan ang unti-unting bumuhos sa kaniyang
Hindi pa rin nakakarecover sa pagkagulat si Kaena, dinampot na muli ni Mariana ang kaniyang maleta at naglakad palabas ng bahay nang hindi lumilingon. Nang makalayo siya sa bahay ng pamilya Ruiz, namataan ni Mariana si Ellie na ibinababa ang bintana ng sasakyan, umusli ito at humalik sa kaniya na may ngiti sa mukha: "Baby, pumasok ka na sa sasakyan, dadalhin ka ng ate mo upang magdiwang." Ngunit kahit na sinabi ni Ellie na sila ay magdidiwang, alam naman niya na kahihiwalay lang ni Mariana sa asawa nito at nagdadamdam pa, kaya dinala na lamang niya ang kaibigan sa isang music-themed na restawran. Matapos malaman ang tanging dahilan ng pakikipag hiwalay nina Tyson, hindi maiwasan ni Ellie ang magreklamo:"Si Diana na naman? Nag hiwalay sila noon para sa malaking deal sa kumpanya, ano bang nagustuhan ni Tyson sa babaeng iyon?" Hinalo ni Mariana ang kape na nasa kanyang harapan at tamad na sinabi: "Hindi ko alam..." Hindi alam ni Mariana ang white moonlight ni Tyson. Hindi niya ito l
Natigil si Mariana, kalmado ang kaniyang ekspresiyon, ngunit hindi niya tinanggap ang nakalahad na palad sa kaniyang harapan. Bahagyang tumigas ang mukha ni Diana. Si Tyson, na siyang nanatiling nakatayo, ay nagsalita upang tulungan siya, gamit ang mahinang boses: "Nalaman ni Lolo ang nangyari sa atin, inaanyayahan ka para sa hapunan ngayong gabi. Nakapatay ang telepono mo, kaya pumunta ako para sunduin ka." "Alam ko." Sinulyapan ni Mariana ang kaniyang telepono, at nakitang nakapatay nga iyon. Tumango siya: "Susunod ako, charge ko lang ito." Ang ibig sabihin niyon ay wala siyang plano na sumama sa kanila. Sumimangot si Tyson: "Bakit hindi na lang kita hintayin..." Pinutol ni Mariana ang nais sabihin ni Tyson ng may ngiti sa kaniyang labi: "Hindi na, kaya kong pumunta doon ng mag-isa." Nang nakitang natahimik si Tyson, sinulyapan niya naman si Diana na nanatiling nakalingkis ang kamay sa braso ni Tyson: "At bukas ng alas nuebe, kung hindi ito abala sa inyo, samahan ninyo ako, p
Tulad ng kaniyang inaakala, isang pares ng maiinit na kamay ang humawak sa kaniya. Inikot ni Tyson ang kaniyang ulo at si Diana ay nakatingin sa kaniya nang may pag-aalala. "Tyson, hindi komportable ang tiyan mo? Gusto mong humigop ng kaunting sabaw?" Iniling ni Tyson ang kaniyang ulo. Matapos batiin ni Mariana ang matanda, humila siya ng upuan at kalmadong umupo, hindi pinapansin ang pakikipag-ugnayan sa pagitan ng dalawa. Ngunit masungit na ngumuso si Mr. Ruiz. Kapag kumakain ang pamilya Ruiz, palagi silang nag-iingat na huwag makipag-usap habang kumakain. Wala masyadong gana si Mariana, pero nakipagtulungan lang siya sa matanda at kumain ng kaunti nang walang gaanong pakialam.Pagkatapos ng hapunan, hinila siya ni Mr. Ruiz. "Narinig ko ang tungkol sa inyo ni Tyson, Mariana, huwag kang mag-alala, ang pamilya naming Ruiz ay tanging ikaw lamang ang kinikilala bilang aming manugang."Tumingin siya kay Diana at Tyson, na medyo matigas ang mga mukha, "Kahit na may umalis sa pamilya R
Mabigat na ibinaba ni Mr. Ruiz ang tasa ng tsaa, malayo ang tingin ng kanyang mga mata. "Pagkatapos niyang magpakasal, naging masungit at walang pakialam ang iyong ina sa kanya. Kapag siya'y may sakit at hindi komportable, lagi siyang nagpapahanap ng doktor. Anuman ang gustuhin at mahalin ni Kaena, lagi siyang ginagawang tanga! Tuwing ikaw ay umuuwi ng late, hindi siya naghihintay at hindi siya naghahanda ng pagkain para sa iyo. Noong taong iyon, nagkasakit ka sa tiyan dahil kay Diana, at nasunog ang kaniyang mga kamay sa paggawa ng sabaw para sa iyo." sabi niya sa medyo malungkot na tono. Bumuntong hininga siya. "Nang mamatay ang kaniyang ama at tumira sa pamilya Martinez, hindi niya ginawa ang mga bagay na ito. Tyson, ang daming ginawa ni Mariana para sa'yo, hiniling ang lahat ng gusto mo, pero si Diana ay nagbigay lang sa iyo ng isang lagok ng sabaw, at naramdaman mo na ito ay maasikaso at nakakaantig?"Nakinig si Tyson, ang kaniyang mga kamay ay unti-unting kumuyom, at ang dilim
Bahagyang kumurap ang mga pilikmata ni Mariana. Kung hindi niya nakasama si Tyson, magiging na psychologist sana siya. Gayunpaman pagkatapos ng ilang taon, kahit na wala siyang nakaligtaan sa kanyang propesyonal na larangan, makakabalik pa ba siya sa kanyang espesyalidad? Nakita rin ni Propesor Glen ang kanyang pag-aalinlangan at pinakalma siya, "Hindi naman ito urgent, ngunit kung ikaw ay interesado, ang guro ay natural na handang tumulong sayo." sambit niya sa mahinahong boses. "Salamat, Propesor." Nakaramdam ng init si Mariana sa kaniyang puso. Sa mga nakalipas na taon, wala siyang naging oras na bisitahin ang propesor. Hindi inaasahan, naaalala pa rin ni Propesor Glen ang kanyang mga estudyante.Tinanong ni Mariana ang kalagayan ni Propesor Glen nang may pag-aalala. Matapos makipag-usap kay Propesor Glen ng mahabang oras, Si Propesor Glen ay masigasig na nag-anyaya sa kanya na kumain. Hindi umalis si Mariana sa pamilya Glen hanggang hapon.Dahil pupunta pa siya para mag-hunt
Kinuha ni Mariana ang hunting rifle, ngunit siya'y napabuntong-hininga sa kanyang puso, "Anong halimaw!"Matapos magpalit ng damit ni Mavros at mag-empake ng lahat, pumasok ang mga mangangaso sa hunting ground ayon sa mga bilin ng coach sa field.Siyempre, karamihan sa kanila ay dumating lang para sa pangalan ni Mavros Torres, at ang mga hindi magaling manghuli ay nanatili sa kampo para manood.Kasama na doon ay sina Tyson at Diana. Inihanda ng pamilya Torres ang mga telescope at iba't ibang uri ng alak at meryenda, at nag-alaga sila ng maraming usa sa likod, kaya hindi nakakayamot ang walang ginagawa.Gayunpaman, karamihan sa mga tao ay interesado pa rin sa sitwasyon ng pangangaso sa field, at lahat sila ay kumuha ng mga teleskopyo upang manood.Naalala ni Tyson ang sinabi ni Mariana, ibinaba ang kanyang mga mata at pinulot ang teleskopyo.Mayroong isang malaking damuhan sa hunting ground, malinaw ang hangin at usok, malawak ang kalangitan at lupa, si Mariana ay nakasakay sa kabayo,
Nang tumingala si Mariana, isang pares ng magagandang mata na parang bulaklak ng peach ang kanyang nakita.Ang lalaki ay mukhang napaka-romantiko at guwapo, ngunit ang kanyang ugali ay napaka-mahinahon, at ang kanyang ngiti ay mas inosente at kaakit-akit.Hindi kilala ni Mariana ang ganitong lalaki sa kanyang alaala, at si Ellie ay tumingin din sa kanya nang may pagdududa.Si Jasver Besonia ay pamilyar na pamilyar sa kanila. Ngumiti siya at inilagay ang prinosesong itim na gansa sa tabi nilang dalawa, "Ang pangalan ko ay Jasver Besonia, ako ang kusinero ng Third Master. Ang dalaga ang humuli ng itim na gansang ito. Inutusan ako ng Third Master na lutuin ito at dalhin sa inyo. Pakiusap subukan niyo." magiliw ntong pagpapakilala. Kusinero? Itinaas ni Mariana ang kanyang mga mata. Paano magkakaroon ng kusinero na may relo na nagkakahalaga ng milyon?"Jasver, lahat ba ng mga kusinero ng Third Master ninyo ay ganito kayaman?" Biglang sambit ni Ellie. Pinagsilbihan ni Jasver ang dalawa p