CHAPTER 1: Divorce

"Pirmahan mo 'to." 

Saad ng lalaki sa kaniyang harapan gamit ang malamig at baritonong boses. Isang divorce agreement ang inilahad nito sa kaniyang harapan. Bahagya siyang nagulat. Iniangat niya ang tingin kay Tyson ng tahimik at mapait na ngumiti. 

Ito na' yon? 

Kaya pala ito tumawag sa kaniya kaninang umaga upang sabihin na uuwi ito ngayong gabi dahil may importanteng sasabihin. 

    

Masaya siya buong araw sa kaalaman na uuwi ang asawa, iyon pala ay ang importante nitong sasabihin ay ito... 

    

Ang tatlong taong pagsasama ay matutuldukan na. 

    

Tahimik na kinuha ni Mariana ang dokumento na iniabot sa kaniya ni Tyson, bahagyang nakakuyom ang kaniyang kamay at nagsalita gamit ang paos na boses matapos ng ilang sandaling katahimikan: "Kailangan ba talaga nating maghiwalay?" 

  

Kumunot ang noo ni Tyson at tinitigan ang babaeng nasa kaniyang harapan na naging Mrs. Ruiz sa loob ng tatlong taon. 

Mukhang iginugol niya ang buong oras sa paglilinis ng kwarto. May mga butil ng pawis sa maputi niyang noo at sa likod ng makapal na salamin na kaniyang suot ay kitang kita ang pagod at kalituhan sa kaniyang mga mata. Mukha siyang maamo, simple pero boring. 

Tila ba ito ay isang ordinaryo at mapurol na babae na naging Mrs. Ruiz sa loob ng tatlong taon.

Binawi ni Tyson ang kanyang tingin ng dahan-dahan, pinutol ang sigarilyo na nasa kanyang kamay, at sinabi sa banayad na boses, ngunit may kaunting lakas na hindi maitatanggi: "Pirmahan mo na, bumalik na siya, ayaw kong magkagulo pa kami."

Nagulat si Mariana, at ang dulo ng kaniyang dila ay may kaunting pait. Kilala niya kung sino ang babaeng tinutukoy ni Tyson. 

Si Diana Rellegue, ang babaeng unang minahal ni Tyson. 

Para kay Mariana, ang kanilang kasal ay sa pangalan lamang. Sa loob ng tatlong magkakasunod na taon, ni hindi man lang siya hinawakan ni Tyson. 

Sa takot na hindi siya papayag, nilingon siyang muli ni Tyson at sinambit sa mahinang boses: "Maghihiwalay tayo batay sa kasunduan. Wala kang mataas na pinag-aralan. Pagkatapos nito, ang bahay at ang mga sasakyan sa mansyon ay iyo na, kasama na doon ang walumpung milyon bilang kabayaran mo." 

Hindi naman talaga sila ikinasal dahil sa mahal nila ang isa't isa, ginawa lamang nila iyon upang masunod ang gusto ng lolo ni Tyson, kaya pumirma rin sila ng prenuptial agreement bago sila ikasal. Ibinigay naman ni Tyson ang lahat ng higit pa sa nararapat. 

    

Kahit na hindi siya gusto ni Tyson, ginawa ni Mariana ang lahat sa nakalipas na tatlong taon, ang sobrang pera ay itinuring niyang kabayaran para sa pagsisikap sa loob ng tatlong taon na iyon, at sa kaalaman na hindi siya nakapagtapos ng kolehiyo, kakailanganin niya ang pera para sa paghihiwalay nilang dalawa. 

    

Naintindihan naman ni Mariana ang ibig niyang sabihin, binasa niya ang mga nakasulat sa hawak na dokumento, at sa wakas ay marahang tumango: "Sige, pumapayag ako." 

Dinampot niya ang ballpen, pinirmahan niya iyon kasama ang kaniyang pangalan sa banayad na paraan at walang pag-aalinlangan, at muling tumingin kay Tyson. Ang mabigat na salamin na kaniyang suot ay nagbibigay ng mahabang tingin sa kaniyang mga mata, at hindi niya matukoy kung ito ba ay pait lang o sadyang labag lamang sa kaniyang kalooban. 

"Huwag kang mag-alala, lilipat ako sa susunod na mga araw at hindi na kita gagambalain pa." 

 Tumango si Tyson: "Nagsikap ka sa loob ng tatlong taon." 

 Kahit na ang babae na nasa kaniyang harapan ay isang boring, mapurol, at ordinaryo, hindi naman niya maitatangging si Mariana ay isang kwalipikadong asawa kahit papaano. 

Sa loob ng ilang taon na sila ay kasal, inalagaan ni Mariana ang lahat sa buong pamilya ng mga Ruiz. Abala kasi si Tyson sa kaniyang trabaho, at

makakagalaw siya ng walang pag - aalinlangan kapag wala ang kaniyang presensya sa tabi nito. 

Pero, sa huli, hindi mo talaga mapipilit ang hindi nakatadhanang mangyari. 

Nakakatawa para kay Mariana. Binigay niya ang lahat kay Tyson at sinayang ang tatlong taon ng kanyang kabataan, pero hindi niya inaasahan na sa huli, ang tanging makukuha lamang niya ay tanging "salamat para sa iyong pagsisikap." 

    

Hindi napansin ni Tyson ang saya sa kaniyang mga mata. Kinuha nito ang dokumento na nagsasaad ng kanilang pag hihiwalayan. Tumunog ang telepono nito para sa tawag ng kaniyang assistant. Nilingon niya si Mariana at kalmadong sinabi, "Marami pa akong gagawin sa kumpanya. Kung kailangan mo ng tulong, hayaan mo si Wenna na tulungan ka." 

Tumango si Mariana. 

Naglakad palabas ng kwarto si Tyson, sa sala ay sinalubong agad siya ng kaniyang ina na makikitaan ng kaba sa mukha. 

    

"Kumusta, pinirmahan ba niya?" 

Sumimangot ng bahagya si Tyson at saka tumango. 

Napahinga naman ng maluwag ang kaniyang ina at masayang tumango: "Mabuti naman at pinirmahan niya, mabuti naman at pinirmahan niya. Hindi ako mapanatag sa mga nakalipas na taon mula ng pakasalan mo siya. Hayaan mo na ng ibang bagay, tatlong taon na, at wala pa rin kayong anak. Wala na siyang ibang ginawa kundi ang yumuko at hindi magsalita tuwing weekdays. Hindi ko alam kung ano pa ang mga masasamang bagay na ginagawa niya."

Nanatiling tahimik si Tyson. 

Bumuga ng hininga ang ina ni Tyson at nagpatuloy sa mga nais nitong sabihin," Noon, nang ipilit ng lolo mo na pakasalan mo siya, hindi na talaga ako payag. Ano ba ang kayang gawin ng isang ampon na nakatira sa pamilya ng mga Martinez na walang ama o ina man lang? Mabuti na ngayon. Hiwalay na kayo. Kapag si Diana ang pinakasalan mo, mapapanatag na rin ako. Tanging isang manugang na katulad ni Diana lamang ang karapat-dapat para sa iyo."

Masaya namang tumango si Kaena na nakatayo sa kaniyang tabi, "Tama 'yon, Kuya, nahihiya ako na magkaroon ng hipag na kagaya niyan. Ngayon ay mabuti na. Kung si Ate Diana ang magiging hipag ko, hindi ko lang alam kung ilang tao ang maiinggit sa kaniya sa future."