Mabigat na ibinaba ni Mr. Ruiz ang tasa ng tsaa, malayo ang tingin ng kanyang mga mata. "Pagkatapos niyang magpakasal, naging masungit at walang pakialam ang iyong ina sa kanya. Kapag siya'y may sakit at hindi komportable, lagi siyang nagpapahanap ng doktor. Anuman ang gustuhin at mahalin ni Kaena, lagi siyang ginagawang tanga! Tuwing ikaw ay umuuwi ng late, hindi siya naghihintay at hindi siya naghahanda ng pagkain para sa iyo. Noong taong iyon, nagkasakit ka sa tiyan dahil kay Diana, at nasunog ang kaniyang mga kamay sa paggawa ng sabaw para sa iyo." sabi niya sa medyo malungkot na tono.
Bumuntong hininga siya. "Nang mamatay ang kaniyang ama at tumira sa pamilya Martinez, hindi niya ginawa ang mga bagay na ito. Tyson, ang daming ginawa ni Mariana para sa'yo, hiniling ang lahat ng gusto mo, pero si Diana ay nagbigay lang sa iyo ng isang lagok ng sabaw, at naramdaman mo na ito ay maasikaso at nakakaantig?"
Nakinig si Tyson, ang kaniyang mga kamay ay unti-unting kumuyom, at ang dilim sa kanyang mga mata ay umagos, parang tinta na dumadaloy.
Hindi alam ni Mariana kung ano ang sinabi ng matanda, bihira siyang makatulog nang maayos.
Sa sumunod na araw, bandang alas-otso y medya, tinawagan niya si Tyson upang pag-usapan ang marriage certificate.
"Mr. Ruiz, kung hindi ito abala, pakiusap pumunta ka sa munisipyo ng alas-nueve. Naghihintay ako sa iyo sa pintuan."
Hawak ni Tyson ang telepono at sinabi nang magaan, "May meeting ako mamaya at wala akong oras. Pag-usapan natin ito sa loob ng dalawang araw."
Pagkatapos niyon, pinatay niya ang telepono.
Natigilan si Mariana. Kung tama ang kanyang alaala, espesyal niyang pinaalalahanan si Tyson kahapon.
Ang marangal na tao ay abala, nag-atubili si Mariana at hindi pa rin tumawag pabalik, naghintay na lang na matapos ng abalang lalaki ang kanyang trabaho sa loob ng dalawang araw.
Sa daan pauwi, iniisip ang kung ano ang sinabi ni Ellie tungkol kay Propesor Glen kahapon, tumawag si Mariana upang bisitahin ang propesor.
Nang makarating sila sa pamilya Glen, pinangunahan ng katulong si Mariana patungo sa silid.
Bago makahakbang papasok si Mariana, narinig niya ang boses ni Propesor Glen, "Aros, mayroon akong naisin pero wala akong lakas para harapin ang usapan tungkol sa kapatid mo. Ang psychological treatment cycle ay mahaba, at pinaka-bawal na sumuko sa kalagitnaan. Natatakot ako na ang aking kalusugan ngayon ay makakaapekto sa treatment."
Nagulat si Mariana. "Mahalaga ang iyong kalusugan. Kung may angkop na kandidato, pakirekomenda ito sa akin." rinig niya sa isang mababa at banayad na boses.
Tumango lamang si Propesor Glen, kumatok ang katulong sa pinto at pabukas itong itinulak, "Sir, narito po si Miss Ramirez."
Natuwa si Propesor Glen. "Mariana, pumasok ka nang mabilis."
Inangat ni Mariana ang kaniyang ulo at nakita ang itsura ng lalaking nagsalita.
Pitong puntos ng kasamaan, tatlong puntos ng kahinahunan.
Talagang kapansin-pansin ang kanyang hitsura.
Ang mga contour ay napakalalim, ang mga features sa mukha ay pino, ang mga mata ay malalim at madilim, ngunit naglalantad ito ng kaunting lamig at kawalang-interes. Nakasandal sa mga anino, ang hininga ay malinaw na mapanganib, ngunit kalmado at tahimik tulad ng isang likhang sining.
Nang marinig na may paparating, kalmado lamang na nagpaalam ang lalaki kay Propesor Glen. "Sige, bibisita na lang ako muli sa ibang araw."
Tumibok ang puso ni Mariana, ngunit halos nahulaan na niya ang pagkakakilanlan ng lalaki sa kanyang puso.
Tulad ng inaasahan, narinig niyang bumuntong hininga si Propesor Glen, "Hindi ito madali para sa pamilya Torres. Kung magpatuloy ng ganito ang babae, natatakot ako..."
Tulad ng inaasahan.
Mavros Torres, ang kilalang Third Master Torres.
Bilang isang kilalang tycoon sa real estate sa Manila, hindi mapigilan ang pamilya Torres sa mga nakaraang taon. Lahat ng ito ay dahil sa pangulo ng Torres Group, si Mavros Torres.
Bukod dito, ayon sa mga bulung-bulungan, si Mavros ay kahanga-hanga, ngunit siya ay matatag at walang awa, at siya ay tahimik at misteryoso. Maraming tao ang gustong makita ang kanyang tunay na itsura.
Hindi inasahan ni Mariana na makikita si Mavros sa bahay ng propesor. Bigla niyang naisip si Ellie na nagsasalita tungkol sa pag-hunt bukas, at pupunta rin si Mavros.
Hindi mapigilan ni Mariana ang makaramdam ng pang-uusisa. Sa unang tingin pa lang, talagang hindi mukhang isang klase ng tao si Mavros na mahilig sa ganitong uri ng aktibidad.
Sa kabilang banda, narinig ni Propesor Glen ang tungkol sa kaniyang pakikipaghiwalay at nakaramdam ng maraming emosyon.
Noong panahong iyon, si Mariana ang paborito niyang estudyante sa kolehiyo. Kalaunan, narinig niya na nagpakasal siya nang maaga sa isang lalaki at tumigil sa pag-aaral ng sikolohiya. Labis ang kanyang pagsisisi.
Ngayon ay hiwalay na si Mariana, pero hindi siya mukhang malungkot. Nakahinga siya ng maluwag.
"Noong panahong iyon, ikaw ang pinakamahusay na estudyante sa departamento ng sikolohiya. Kung hindi ka naantala, baka nakamit mo na ang mga dakilang tagumpay sa larangan ng sikolohiya. Ngayon na mayroon ka nang libreng oras, naisip mo na bang subukan na magtrabaho sa sikolohiya ulit?"
Bahagyang kumurap ang mga pilikmata ni Mariana. Kung hindi niya nakasama si Tyson, magiging na psychologist sana siya. Gayunpaman pagkatapos ng ilang taon, kahit na wala siyang nakaligtaan sa kanyang propesyonal na larangan, makakabalik pa ba siya sa kanyang espesyalidad? Nakita rin ni Propesor Glen ang kanyang pag-aalinlangan at pinakalma siya, "Hindi naman ito urgent, ngunit kung ikaw ay interesado, ang guro ay natural na handang tumulong sayo." sambit niya sa mahinahong boses. "Salamat, Propesor." Nakaramdam ng init si Mariana sa kaniyang puso. Sa mga nakalipas na taon, wala siyang naging oras na bisitahin ang propesor. Hindi inaasahan, naaalala pa rin ni Propesor Glen ang kanyang mga estudyante.Tinanong ni Mariana ang kalagayan ni Propesor Glen nang may pag-aalala. Matapos makipag-usap kay Propesor Glen ng mahabang oras, Si Propesor Glen ay masigasig na nag-anyaya sa kanya na kumain. Hindi umalis si Mariana sa pamilya Glen hanggang hapon.Dahil pupunta pa siya para mag-hunt
Kinuha ni Mariana ang hunting rifle, ngunit siya'y napabuntong-hininga sa kanyang puso, "Anong halimaw!"Matapos magpalit ng damit ni Mavros at mag-empake ng lahat, pumasok ang mga mangangaso sa hunting ground ayon sa mga bilin ng coach sa field.Siyempre, karamihan sa kanila ay dumating lang para sa pangalan ni Mavros Torres, at ang mga hindi magaling manghuli ay nanatili sa kampo para manood.Kasama na doon ay sina Tyson at Diana. Inihanda ng pamilya Torres ang mga telescope at iba't ibang uri ng alak at meryenda, at nag-alaga sila ng maraming usa sa likod, kaya hindi nakakayamot ang walang ginagawa.Gayunpaman, karamihan sa mga tao ay interesado pa rin sa sitwasyon ng pangangaso sa field, at lahat sila ay kumuha ng mga teleskopyo upang manood.Naalala ni Tyson ang sinabi ni Mariana, ibinaba ang kanyang mga mata at pinulot ang teleskopyo.Mayroong isang malaking damuhan sa hunting ground, malinaw ang hangin at usok, malawak ang kalangitan at lupa, si Mariana ay nakasakay sa kabayo,
Nang tumingala si Mariana, isang pares ng magagandang mata na parang bulaklak ng peach ang kanyang nakita.Ang lalaki ay mukhang napaka-romantiko at guwapo, ngunit ang kanyang ugali ay napaka-mahinahon, at ang kanyang ngiti ay mas inosente at kaakit-akit.Hindi kilala ni Mariana ang ganitong lalaki sa kanyang alaala, at si Ellie ay tumingin din sa kanya nang may pagdududa.Si Jasver Besonia ay pamilyar na pamilyar sa kanila. Ngumiti siya at inilagay ang prinosesong itim na gansa sa tabi nilang dalawa, "Ang pangalan ko ay Jasver Besonia, ako ang kusinero ng Third Master. Ang dalaga ang humuli ng itim na gansang ito. Inutusan ako ng Third Master na lutuin ito at dalhin sa inyo. Pakiusap subukan niyo." magiliw ntong pagpapakilala. Kusinero? Itinaas ni Mariana ang kanyang mga mata. Paano magkakaroon ng kusinero na may relo na nagkakahalaga ng milyon?"Jasver, lahat ba ng mga kusinero ng Third Master ninyo ay ganito kayaman?" Biglang sambit ni Ellie. Pinagsilbihan ni Jasver ang dalawa p
Ang barbecue party ay tumagal ng mahigit tatlong oras. Sa panahon ng salu-salo, nag-iinuman at nag-toast ang mga tao, at napaka-komportable nito.Sa gitna ng salu-salo, umalis si Mariana at pinili ang sarili niyang mga premyo kasama ang mga tauhan.Ayon sa mga patakaran ni Mavros, maaari niyang dalhin ang kabayo o iba pang mga alagang hayop na gusto niya.Bagaman mas gusto ni Mariana ang mga kabayo, sa wakas ay pinili niya ang isang usa.Sa hindi niya namamalayang isip, naramdaman niyang hindi angkop ang mga kabayo na alagaan bilang mga alagang hayop. Nang lumabas siya pagkatapos pumili ng mga premyo, hinarang siya ng isang guwardya. "Miss Ramirez, inaanyayahan ka ng aming Ikatlong Master." magalang nitong sabi. Siyempre, wala namang pangalawang Ikatlong Master dito.Kaya tanging si Mavros lang.Sinundan ni Mariana ang guwardiya papunta sa ikalawang palapag. Ang lalaki ay nakaupo nang maginhawa sa isang silya malapit sa bintana. Si Jasver ay masigasig na naghahalo ng alak. Ang mga ye
Kahit matagal na taon nang kasama ni Jasver si Mavros, siya pa rin ang personal na kusinero nito kahit papaano, at ang kaniyang pagkatao ay misteryoso. Hindi pa siya nakikita ni Tyson at ng iba pa. Narinig lang nila siyang bumati kina Ellie at Mariana sa pamikyar na tono, at saka siya dumaan sa kanilang lahat, "Malamig at mahamog dito, ihahatid ko na lang kayo, mga binibini." sambit niya ng may ngiti. Biglang nanabik si Ellie. Ang kalaban ng kalaban ko ay kaibigan ko. Maaari na niyang sampalin ang mga mukha nina Tyson at Diana, mga bastardo. Agad na lumiwanag ang kanyang mga mata, “Salamat, kuya,” sabi niya sa mapanuksong boses.Hindi mapigilan ni Mariana na ngumiti, ngunit alam niya sa kaniyang puso na katauhan ni Jasver ay hindi ganito ka-alalahanin. Malamang ay si Mavros ang nag-utos at nagpadala sa kaniya. Sumunod siya kay Ellie sa sasakyan, nakatingin sa pabilyon na nakatago sa anino, at iniisip ang isang pabor na hinihingi ng lalaki, naging mahaba ang kaniyang tingin. "Miss R
Ang bahay na ipinangako sa kaniya ni Tyson, at ang mga pormalidad para sa bahay ay na-iproseso na. Kahit na gusto ni Tyson na maging mapag-alaga na anak at apo at payagan ang kanyang mga biyenan na lumipat, dapat ay pumayag siya dito.Bukod pa rito, ang bahay na ito ang tanging lugar kung saan siya at si Tyson ay namuhay nang magkasama bago ang kasal.Sabi nga, hindi lang naman iyon kundi hindi siya sineryoso ni Tyson. Walang pakialam si Mariana kung minahal ba siya ni Tyson o hindi, ngunit dapat ay itinuring naman siyang tao ni Tyson kahit papaano. Hindi isang... alagang hayop.. Nang ilang tao ang masigasig na nag-uusap tungkol sa kasal, nakita ng ina ni Tyson si Mariana mula sa gilid ng kanyang mata, at bigla na lang nagbago ang kanyang mukha.Ang iba pang tao ay tumingin din sa kaniya. Hindi napigilan ni Kaena na magmura, "Sobrang malas! Bakit nandito siya?"Sa huli, lumapit si Diana upang batiin siya nang naaangkop, itinatago ang kahihiyan sa kanyang mga mata, "Miss Ramirez, a
Mabilis na hinikayat ni Diana ang ina ni Tyson, "Mama, si Miss Ramirez ay dati pa ring asawa ni Tyson kahit papaano, kaya hindi mabuti ito. Gayunpaman, may bakante kaming kwarto sa bahay. Kung hindi ito gumana, hayaan nating manatili si Miss Ramirez."Pagkatapos niyon, tumingin ang guwardiya kay Mariana, na nakasuot ng ordinaryong damit, na may pag-lalait. Ang ganitong klase ng dating asawa ay marahil kumakapit sa mayamang pamilya at tatangging umalis. Hindi pinansin ni Mariana ang ekspresyon ng iba, "Hindi na kailangan." pagtanggi niya na lamang.Umalis siya kasama ang kaniyang mga bagahe, ngunit bigla na lamang dumilim ang kalangitan at nag simula nang bumuhos ang malakas na ulan. Kapag malas ang mga tao, ang pag-inom ng tubig ay didikit sa kanilang mga ngipin.Tiningnan ni Mariana ang baterya na 2% at hindi mapigilang matawa sa kaniyang sarili. May mga puno sa paligid, at walang lugar upang makapagtago sa ulan. Basang basa na siya, at mukha siyang partikukar na nahihiya sa mala
Tumigil si Mavros ng mahabang oras. Akala ni Mariana ay hindi na siya sasagot, "Ito'y isang kaibigan." magaan niyang sabi. Bahagyang kakaiba ang kaniyang tono. Walang intensiyon si Mariana na galugarin pa ang kwento ng ibang tao, kaya agad niyang pinalitan ang paksa at sinabi, "Mr. Torres, excuse me, puwede ko bang tanungin ang tungkol sa tiyak na sintomas ng sakit ng iyong kapatid?" "Hindi siya makakita ng dugo, paminsan-minsan ay nagkakaroon siya ng amnesia, nagsusuka at sumisigaw siya kapag nakikipag-ugnayan sa mga estrangherong lalaki, at hindi niya makontrol ang kanyang takot at sumisigaw sa ilang sitwasyon."Ang pag-uugali niya ay bahagyang napalayo at walang pakialam. Matapos makinig, naging mapag-isip si Mariana. Lahat ng mga sintomas na ito ay labis na na-stimulate. Maaaring may ilang mga eksena sa alaala ni Maxine na tunay niyang kinakatakutan.Bago niya pa masabi ang mga katagang iyin, agad nabg dumating si Tita Mely na may dalang nga damit, "Miss Ramirez, handa na ang
Ikinuyom ni Maxine ang kanyang mga kamao, "Si ate Mariana..." sambit niya sa nanginginig na boses. "Oo, si Ate Mariana, inabot niya ang kamay niya sa 'yo, at nakasakay ka bangka na' yon. Lumulutang bangka na iyon sa ibabaw ng dagat, at hinangin ka palayo. Naaalala mo pa ba kung bakit ka lumitaw sa dagat?" "May, may hinahanap ako." "Okay, nakita mo na siya, kasama mo na siya. Ngayon may kasama kang dalawang tao, si Mariana ang isa at ang isa naman ay ang taong hinahanap mo." Kumunot ang noo ni Maxine, "Hindi, hindi, isang tao lang naroon." Ilang sandaling natigilan si Mariana, "Sige, hindi mo nahanap ang tao na iyon, patuloy na lumulutang ang bangka na sinasakyan mo, at nakita mong napakaraming bangka ang lumutang sa paligid na papalit sa maliit na bangka na sinasakyan mo. Ano sa tingin mo ang gusto nilang gawin?" agad niyang tanong. "Pagpatay!" matalim ang boses ni Maxine, "Gusto nilang pumatay ng tao!" "Sa pagkakataon na ito ay nakaamoy ka ng isang halimuyak, na
"Dumating ang mga pulis at dinakip si Tyson kanina lang, sinasabi nila na nag-trespass daw siya!" balisang sambit ni Diana. "Hindi ba ay nandito lang naman si Tyson sa bahay ng buong oras. Paano siya makakapag-trespass?" "Pagkatapos ng hapunan, wala na sa katinuan si Tyson. Lumabas siya mag-ida noong bago mag-alas onse. Tinanong ko siya pero hindi niya sinabi sa akin kung saan siya pupunta." naalala ni Diana ang talunang mukha ni Tyson kanina, at agad siyang nagkaroon ng hinuha. Maaari kayang doon ito nagtungo? Sa A University. Nakatanggap ng mensahe si Mariana sa kaniyang email mula kay Nova Castro. Mula nang basahin ni Nova Castro ang papel niya noong nakaraan, madalas nang mag-usap ang dalawa sa email tungkol sa mga research sa sikolohiya. Tungkol sa publication ng papel
Palagi niyang nararamdaman na may nananakit sa kanya, at lahat ng nakikita niya ay masamang tao. Ngunit palagi niyang nararamdaman na hindi ito kasing simple lang ng pagkidnap. "Matagal kong hinanap si Max matapos siyang dukutin. Nang sa wakas ay natagpuan ko na siya, para siyang isang baliw noong araw na iyon, at hindi niya ako nakilala. Ilang araw siyang nag-collapse at umiiyak tuwing gabi dahil sa sobrang takot." Bahagyang kumunot ang noo ni Mariana, "Anong nangyari? Hindi kaya si Maxine ay..." Walang magawang ngumiti si Mavros, "Hindi, nakita lang niya ang mga taong iyon na nagpapahirap ng mga tao, nakinig siya sa lahat ng uri ng pqg-daing, at hinarap ang mga dugo na nasa lupa. Sinabi niya sa psychologist na sa sandaling ipinikit niya ang mga mata niya, nakikita niya ang dugo at ang buong mundo ay kulay pula. Pagkatapos, tuluyan siyang nag-collapse at na-coma sa loob ng ilang araw. Nang magising
Ang pamilya Ruiz ay hindi mapayapa nang gabing iyon dahil nakarinig si Kaena ng isang bulung-bulungan. Mabilis niyang itinutok ang screen ng kanyang telepono sa tatlong tao sa hapag kainan, "Mama! Kuya, hipag, tingnan ninyo!" Sa screen, isang lalaki at isang babae ang sumasayaw. Niyakap nila ang isa't isa, at lumilipad ang palda ng babae. Maraming tao ang sumasayaw sa paligid nila, ngunit nakita pa rin ni Tyson na ito ay sina Mariana at Mavros sa isang sulyap lang. Nanginig ang kanyang hawak na mga chopstick para sa pagpulot ng pagkain, at tahimik siyang uminom ng isang higop ng sabaw. Nakita ni Diana ang kanyang ekspresyon. "Hindi naman ito isang kakaiba na bagay. Hindi ba ay palagi naman silang magkasama?" sambit niya nang may iniisip. Inihagis ng ina ni Tyson ang mga chopstick sa galit at malamig na bumuntong hininga. "Kung ako ang tatanungin mo, hiniwalayan ka kaagad ni Mariana at hinahalik-halikan niya ang pamilya Torres. Hindi ka pa rin naniniwala na niloko ka niya
"Kung sina Miss Serrano at ang iba pang mga babae ay magpapatuloy sa pag-tsimis at pagsabi ng walang katuturan, kakailangin ko muna kayong paalisin." "Tara na." naglakad palayo sina Miss Serrano nang may malungkot na mukha. Ipinagpatuloy ni Mariana na ibaba ang kanyang ulo. Hindi talaga niya alam kung oaani niya dapat harapin si Mavros at kung ano ang sinabi niya. Tumitig siya sa sulok ng kaniyang palda at sa tip ng kaniyang mga sapatos, hindi alam kung ano ang eksoresyon ang gagawin. "Muntik ka na naman nasangkit sa gulo. Ayos ka lang ba?" marahang tanong ni Mavros. Nang makitang hindi tumugon si Mariana, tinawag niya itong muli. "Yan Yan?" "Ah? Nakikinig ako. Ayos lang ako." sabit niya nang wala sa kaniyang isip. Ang gusot na sinulid sa kanyang dibdib ay nagkasabit sa lahat ng direksyon. Habang pinag-iisipan niya ito, mas lumalaki ang sinulid. Ano ang ibig sabihin ni Mavros? "Bakit natutulala ka? Mamaya ay magsisimula na ang handaan. Pwede ko bang anyayahan si Yan
Malaya tulad ng isang ibon ang tumutugtog sa loob ng bulwagan, malambing na magaan na musika, ang piramide ng mga baso ng alak ay kumikinang sa ilalim ng liwanag, at ang mga batang babae sa bulwagan ay nag-uusap at nagtatawanan sa mga mamahaling mga bestida. Nakatayo sila sa ilalim ng spotlight, at ang mga alahas sa kanilang mga katawan ay pinalamutian sila ng pinaka nakakasilaw na liwanag. Si Mariana sa isang sulok ay nakasuot ng masikip na itim na velvet na damit. Bilang isang namumukod-tanging Filipino dress designer noong ika-20 siglo, perpektong na-highlight ng damit na ito ang klasikal na pagka-elegante ng mga babaeng pilipino. Siya ay hindi kailanman nagsuot ng anumang nakasisilaw na alahas, ngunit nakasuot lamang ng isang esmeralda na kwintas, na puno ng kagandahan. Si Maxine sa tabi niya ay nakasuot ng prinsesa na bestida at may hawak na panghimagas sa kanyang mga kamay. Bagaman siya ang host ng isang normal na piging, ang kanyang mga mata ay puno ng hindi nararapat
Malamig ang mga mata ni Mavros, "Wala itong kinalaman sa iyo." "Mr. Torres, nagpunta ako dito na may mabuting hangarin para tulungan ka na sa pupuntahan mo." Sabi niya na may malungkot na mukha. "Hindi na kailangan." Hindi tumigil si Mavros. Ipinadyak ni Kaena ang kanyang mga paa sa galit habang pinagmamasdan itong umalis, ngunit hinabol pa rin niya ito nang labag sa kaniyang loob. "Mr. Torres, kaarawan mo bukas, pwede mo ba akong bigyan ng imbitasyon?" Kinusot niya ang kanyang mga mata at nagkunwaring inosente na tumingin kay Mavros. Sa kasamaang palad, sa pagkakataong ito ay hindi man lang siya tinapunan ng tingin ni Mavros at dumiretso sa silid ng sikolohikal na pagpapayo. Tinitigan ni Kaena ang likod ni Mavros at bahagyang nawala sa kaniyang isip, at alam din niya ang direksyon. Lumalabas na hindi si Maxine ang hinahanap niya, kundi si Mariana. Nakakahiya para sa kanya na humingi ng imbitasyon ngayon lang, ngunit hindi man lang siya binigyan ni Mavros ng pagkakataon
"Ikaw ang tanga! Ang tanga ng buong pamilya mo! Kaena Ruiz, ano ang karapatan mo para magsalita sa akin ng ganiyan? " Biglang natauhan si Kaena. Nakita niya si Maxine na naging tanga sa sarili niyang mga mata. Noong nakaraan, siya ay nagtatago nang mahina sa likod ni Mariana. "Ikaw, ikaw ay malinaw na..." "Ano?" Itinulak ni Mariana ang pinto ng silid ng kagamitan at naglakad sa harap ni Maxine upang harangan ang paningin ni Kaena. Napaatras si Kaena dahil sa gulat. Tinuro niya si Maxine, "Hindi! Halata na tanga siya noong nakaraan. Nakita ko ito nang malinaw. O ginawa mo ba ito ng sadya?" sambit niya. "Kaema Ruiz, hindi mo talaga matandaa na kumain o mabugbog. Ang bagay ni Maxine ay walang kinalaman sa iyo. Sa susunod na gumawa ka ng isang bagay, isipin mo muna kung kakayanin ba ni Amalia Ruiz ang presyo." Malamig na sabi ni Mariana. Akala ko ay magkakaron na siya ng kamalayan sa huling kompetisyon, pero ngayon ay parang naikulong lang siya. Hindi pa rin siya nagigising pa
Nang marinig ito, halatang gumaan ang loob ni Mavros at ibinalik ang telepono sa kanyang bulsa, "Siguro ay iniisip niya na may relasyon tayo at gusto niyang samantalahin ang pagkakataon na ito para sirain ang relasyon natin." "Wala talaga siyang ginagawa. Hindi niya matiis na makita akong nagiging malapit sa kahit na sinuman. Tuwing lalapit ako sa isang tao, iniisip niya na may masama akong intensyon. Huwag mo nang isipin iyan, mali siya ng pagkaka-unawa." Ibinaba ni Mariana ang kanyang mga mata at ang kanyang mga pilikmata ay kumikislap. Hindi siya tumigil, ngunit biglang lumapit sa kanya si Mavros. "Mali ba siya ng pagka-unawa?" tanong nito. Ang mainit na hininga ay humihip sa noo ni Mariana, at ang kanyang mukha ay naging pula. "Ito ay isang hindi pagkakaunawaan!" Hindi siya tumingin kay Mavros, ngunit nagpatuloy sa paghakbang at binilisan ang kanyang lakad. Tumingin si Mavros sa kanyang likod, at ang nababalisa na likod ay nagpasaya sa kanya. Lumabas na mali pala a