Chapter 7: I am waiting to see Miss Ramirez's style

Bahagyang kumurap ang mga pilikmata ni Mariana. 

Kung hindi niya nakasama si Tyson, magiging na psychologist sana siya. Gayunpaman pagkatapos ng ilang taon, kahit na wala siyang nakaligtaan sa kanyang propesyonal na larangan, makakabalik pa ba siya sa kanyang espesyalidad? 

Nakita rin ni Propesor Glen ang kanyang pag-aalinlangan at pinakalma siya, "Hindi naman ito urgent, ngunit kung ikaw ay interesado, ang guro ay natural na handang tumulong sayo." sambit niya sa mahinahong boses. 

"Salamat, Propesor." 

Nakaramdam ng init si Mariana sa kaniyang puso. 

Sa mga nakalipas na taon, wala siyang naging oras na bisitahin ang propesor. Hindi inaasahan, naaalala pa rin ni Propesor Glen ang kanyang mga estudyante.

Tinanong ni Mariana ang kalagayan ni Propesor Glen nang may pag-aalala. Matapos makipag-usap kay Propesor Glen ng mahabang oras, Si Propesor Glen ay masigasig na nag-anyaya sa kanya na kumain. 

Hindi umalis si Mariana sa pamilya Glen hanggang hapon.

Dahil pupunta pa siya para mag-hunt sa susunod na araw, espesyal na kinuha ni Mariana ang mga inihandang damit at kagamitan.

Sa sumunod na araw, nagmaneho si Ellie para sunduin si Mariana at nagmaneho patungong Samar. Maagang nakarating ang dalawa at nakita lamang ang ilang hindi pamilyar na mukha. Bukod dito, ang pag-hunt na ito ay isinagawa ng pamilyang Torres. Wala sa puso ni Mariana ang bumati, kaya direkta siyang pumasok sa bahay upang magpalit ng damit at pumili ng isang shotgun.

Nang lumabas siya, narinig niya ang isang pamilyar na boses. 

"Kuya Tyson, Ate Diana, bakit kayo nandito? Hindi ba kayo interesado sa mga ganito?"

"Sabi ni Diana, maganda ang laro dito, kaya lumabas lang ako para maglakad-lakad" 

Tumalon ang puso ni Mariana at itinulak niya ang pinto at lumabas. Nakita niya ang mga kaibigan ni Tyson na masiglang bumabati sa kanila.

Nang makita siyang lumabas, sumigaw ang lalaki sa gulat, "Hipag... bakit nandito ka rin?"

Pagkatapos sabihin noon, tiningnan niya ang mukha ni Tyson na may kaunting pagsisisisi.

Nakatali ang buhok ni Mariana paitaas. Hindi siya naglagay ng kolorete at mukhang natural na mukha na nakaharap sa langit. Hinubad niya ang kaniyang salamin at nagpalit ng invisible na damit. Nakasuot siya ng hunting camouflage suit, isang simple at malinis, ngunit mukhang napaka-cool. 

Hindi pa kailanman siya nakita ni Tyson na ganito, at nagkunot ng noo, "Bakit ka nandito?"

Si Ellie, na nagpalit na ng damit, ay masamang tumingin kay Tyson at ngumuso, "Bakit, ikaw lang ba ang pinapayagang dalhin ang iyong munting kasintahan para maglibang, at si Mariana ay hindi maaaring magpunta para mawala ang malas!"

"Miss Martinez, hindi iyon ang ibig sabihin ni Tyson. Kaya lang ay hiwalay na sina Tyson at Miss Ramirez. Hindi marunong manghuli si Miss Martinez, at medyo o hindi naaangkop na pumunta siya sa Samar para sadyang titigan si Tyson." 

Nang mahulog ang mga salita ni Diana, hindi lamang mga mata ni Tyson ang bahagyang nandiri, kundi nagkaroon din ng mas maraming usapan sa paligid. Marahil akala nila ay sinundan ni Mariana si Tyson sa Samar. 

Napaliligiran ng mayayamang tao, may kaunti silang alam tungkol kina Tyson at Mariana. Sa mga nakaraang taon, hindi kailanman ipinakilala ni Tyson si Mariana, kung saan katumbas ng hindi kailanman pag-amin sa kanyang katayuan bilang Mrs. Ruiz. Ngayon na pareho na silang hiwalay, si Mariana ay patuloy pa ring kumakapit sa kanya, na medyo nakakahiya. 

    

Galit na galit si Ellie nang marinig ito, at handa na siyang makipagtalo kay Diana, "Paalisin mo ang iyong ina..."

Hinawakan ni Mariana ang kanyang manggas at pinigilan siya, at ngumiti kina Diana at Tyson, "Pasensya na, masyado kayong nag-iisip, nandito lang talaga ako para manghuli..."

Mahusay niyang inilagay ang shotgun sa lupa, "Hindi lang ako marunong manghuli, isa rin akong dalubhasang manghuhuli. Si Mr. Ruiz at Miss Rellegue ay hindi naniniwala. Maaari niyo itong subukan..." sabi niya nang walang pakialam. 

Pagkatapos sabihin niyon, biglaan, nanahimik ang mga tao, tanging ang tunog lamang ng magagaan na hakbang. Si Mavros Torres, na bagong dating sa hunting ground, tumingin sa kaniya nang may ngiti at naglakad patungo sa kaniya. 

Inilabas niya ang bagong shotgun na inihanda ng empleyado na nasa kaniyang likuran at iniabot ito kay Mariana, "Ang pinakabagong baril, hinihintay kong makita ang estilo ni Miss Ramirez." 

Ang kanyang madidilim na mga mata ay malalim at nakakaantig, at ang sulok ng kaniyang mga labi ay makahulugan, ngunit may halong kasamaan at panlilinlang.